Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

Η ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ !...


Τυχερούλη, να τις χαίρεσαι !...

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ !...


Κλείσατε το 2009 την βουλή, για να μας κληρονομήσετε την καταστροφή που προξενήσατε, στην οικονομία ,και να απαλλάξετε από τις ποινικές ευθύνες κάποιους από τους υπουργούς σας.

Κύριοι της Δεξιάς πρέπει να σας υπενθυμίσουμε...
 
Τις εκλογές το 2009 δεν τις προκαλέσαμε εμείς ...τις προκηρύξατε εσείς :

1) Γιατί γνωρίζατε την τραγική εικόνα της οικονομίας που προξενήσατε εσείς όπως αποκαλύφθηκε στην συνέχεια...

Παραλάβατε το 2004 έλλειμμα 4% δηλαδή περίπου 10 δις ευρώ με το 2003 να καταγράφεται και πρωτογενές πλεόνασμα, και παραδώσατε,το 2009 16% δηλαδή 36,5 δις. ευρώ.

Παραλάβατε, το 2004, 170 δις ευρω χρέος, και παραδώσατε το 2009 ,340 δις. ευρω.

2) Γιατί έπρεπε να παραγράψετε με το κλείσιμο της βουλής και την πορεία στις κάλπες ,

Τις ποινικές ευθύνες κάποιων από τους υπουργούς σας για σκάνδαλα και παράνομες πράξεις που συγκλόνισαν την ελληνική κοινωνία ...ομόλογα , Βατοπέδι,κ.λ.π.

Αυτά πληρώσαμε κύριοι της Δεξιάς και όχι τις υποχρεώσεις του δημοσίου παρελθόντων ετών.

Την Βουλή την κλείσατε εσείς ως έχοντες την πολιτική και συνταγματική ευθύνη στα δυο χρόνια της θητείας της ,ενώ η συνταγματική προθεσμία έληγε μετά από δυο ολόκληρα χρόνια .

Η θητεία της βουλής όπως ορίζει το Σύνταγμα ανεξαρτήτως συνθηκών διαρκεί τέσσερα χρόνια ,και όχι δυο.

Τραπήκατε σε φυγή για να αφήσετε την απασφαλισμένη χειροβομβίδα της καταστροφής στην οικονομία που επιφέρατε στα 6 χρόνια περίπου διακυβέρνησης σας στα χέρια του ΠΑΣΟΚ .

Η ιστορία κύριοι της Δεξιάς δεν άρχισε να γράφεται το 2009..

Έχει αφετηρία κυρίως το 2004 που αριθμοί και τα στοιχεία είναι συντριπτικά και αμείλικτα !...

Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ !...


Έγιναν οι πρόσφατες εκλογές, μετρήθηκαν, παντοιοτρόπως, τα αποτελέσματα από κάθε πλευρά, κυρίως, από κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση.

Μεσολάβησε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, μέσα στο οποίο έγιναν οι εκτιμήσεις όλων των δεδομένων κι όλων των προοπτικών κι έτσι οδηγηθήκαμε στη χάραξη, εκατέρωθεν, νέων πολιτικών τακτικών και κινήσεων.
 
Τι έχουμε ;
 
Στην κυβέρνηση έγινε ο, συνήθης, ανασχηματισμός, με στόχο την βελτίωση της εικόνας και του κλίματος, πλην, όμως, αμέσως άρχισαν τα προβλήματα και τα φαινόμενα διαφωνιών και αντιπαραθέσεων, μεταξύ πρωτοκλασάτων κυβερνητικών στελεχών.
 
Δεν χρειάζονται ειδικές αναφορές, ούτε επανάληψη γεγονότων και επεισοδίων, που καταγράφονται, καθημερνά, στις ειδήσεις και τα ρεπορτάζ. Το κύριο συμπέρασμα, που βγαίνει, είναι πως τον ανασχηματισμό ακολούθησε, μάλλον, χειροτέρευση κι όχι καλυτέρευση της δημόσιας λειτουργίας και εικόνας της κυβέρνησης.
 
Πρόκειται για δώρο στην αξιωματική αντιπολίτευση, στην πορεία της προς την επιβολή πρόωρων εκλογών και ανατροπή των συσχετισμών.
 
΄Έτσι θα μπορούσε να είναι, αλλά, να, που δεν είναι !
 
Την ίδια ώρα, που οι τσακωμοί και οι διχόνοιες κατατρώγουν το κυβερνητικό στρατόπεδο, το αντίστοιχο του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να δείξει ηρεμία και σύμπνοια και να εκμεταλλευτεί τις κυβερνητικές αστοχίες, αποδίδεται σ΄ ένα ιδιόμορφο ανταγωνισμό των κυβερνητικών στις διαμάχες και τις αντιπαραθέσεις.
 
Κι εδώ δεν χρειάζονται λεπτομερείς αναφορές, μιας κι είναι γνωστά τα γεγονότα, με τα αλλεπάλληλα κείμενα κριτικής και γκρίνιας, καθώς και οι επικριτικές δηλώσεις, διάφορων, στελεχών.
 
΄Όπως και νάχει, το έργο τόχουμε ξαναδεί, στο πρόσφατο παρελθόν, σε αλλεπάλληλα επεισόδια και γεγονότα, όπου από τη μια η κυβέρνηση να δίνει ρεσιτάλ αδυναμίας και ανικανότητας και από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ, που, τάχα, καιροφυλακτεί, να κάνει κάθε τι το άκαιρο και το αδέξιο, που τον απομακρύνει από τον κεντρικό του στόχο !
 
Προφανώς, πρόκειται για τη λειτουργία πολιτικών προσώπων, περιορισμένων δυνατοτήτων, αλλά, μάλλον, η εξήγηση αυτή είναι η πιο εύκολη και η πιο επιφανειακή. Στην ουσία βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πολιτικό παιχνίδι, μεταξύ δύο πολιτικών σχηματισμών, προβληματικών και λίγων, σε μια συγκυρία ιδιαίτερων απαιτήσεων, όπως η τωρινή.
 
Με ελαττωματικές ιδεολογικοπολιτικές αρχές και θέσεις και με αμφιλεγόμενες εσωτερικές σχέσεις των διάφορων ομάδων και στελεχών τους, παρουσιάζονται, το ίδιο, ανεπαρκείς και ανίκανοι, να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών και των αναγκών της χώρας !...

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ? ΕΙΣΑΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ !...


Αγαπητοί φίλαθλοι. Μήπως είμαστε νεοφιλελεύθεροι; Ακροδεξιοί; Λέτε τελικά να είμαστε χρυσαυγίτες; Αναρωτιέστε φυσικά τι έπαθα και κάνω τέτοιες σουρεαλιστικές ερωτήσεις. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή…

Είναι γνωστό τοις πάσι πως αυτές τις μέρες διεξάγεται στη Βραζιλία το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου. Επίσης, όλοι ξέρουμε πως εδώ και μήνες, η αχανής νοτιοαμερικάνικη χώρα ταλανίζεται από διαδηλώσεις και επεισόδια καθώς ένα μεγάλο κομμάτι του –πάμφτωχου- βραζιλιάνικου λαού δεν αποδέχεται το γεγονός πως εκατομμύρια ρεάλ ξοδεύονται στο Μουντιάλ αντί για την Παιδεία, την Ασφάλεια, την Φτώχεια κ.ο.κ. Δεν έχουμε φυσικά να κάνουμε με ένα πρωτοφανές φαινόμενο. Είναι πολύ συνηθισμένο να υπάρχουν αντιδράσεις σε χώρες που φιλοξενούν σημαντικές αθλητικές διοργανώσεις. Από την πιο light εκδοχή της μουρμούρας που ζήσαμε στο «Αθήνα 2004» έως τις αιματηρές οδομαχίες με τους δεκάδες νεκρούς στην Πόλη του Μεξικού, στην Ολυμπιάδα του 1968. Κρίνοντας δε από το πάθος που έχουν οι Βραζιλιάνοι για την μπάλα θεωρώ πιο πιθανό το Μουντιάλ να αποτελεί απλώς μια αφορμή για να κάνουν την Υφήλιο να αφουγκραστεί τα σοβαρότατα προβλήματά τους μια και η χώρα τους βρίσκεται αυτές τις μέρες στο κέντρο της Γης.

Όπως είναι γνωστό, δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί το παραμικρό στις τέσσερις γωνιές της Υφηλίου χωρίς να ξεσηκωθούν οι εδώ Επαναστάται! Πράγματι, από την στιγμή που ο πρώτος Βραζιλιάνος διαδηλωτής πάτησε οργισμένος το πόδι του στα καλντερίμια του Ρίου ντε Ζανέιρου (ντόπια προφορά) το ελληνικό ίντερνετ (το αντίστοιχο της Βαστίλλης και της Πλατείας Ταχρίρ στην χώρα μας) πήρε φωτιά.
 

Ο νέος ταξικός εχθρός των Ελλήνων «αριστερών» ήταν πλέον το ποδόσφαιρο. Και να οι κατάρες, και να το ανάθεμα για τους ηλίθιους (sic) που χάνουν την ώρα τους βλέποντας 22 εκατομμυριούχους (sic) να κλωτσάνε μια μπάλα αντί- φυσικά- να είναι στους δρόμους. Είπαμε: Όλοι στους δρόμους! (της Ελλάδας εννοείται). Για τον Ερντογάν, την «αραβική άνοιξη», τα δικαιώματα των φοιτητών της Χιλής, όλοι οι Έλληνες πρέπει να κλείνουν την Σταδίου, την Πανεπιστημίου, την Ακαδημίας, τη Φυλής. Έτσι είναι και όποιος διαφωνεί είναι φασίστας. Φασίστας όπως είναι κάθε ποδοσφαιρόφιλος. Αξίζει δε να σημειωθεί πως η επαναστατική οργή ξεπέρασε τα διαδικτυακά όρια με αποτέλεσμα μια μεγαλειώδη διαδήλωση (είκοσι νοματαίοι ήντουσαν) μπροστά στην βραζιλιάνικη πρεσβεία, την μέρα του εναρκτήριου αγώνα της δημοφιλούς διοργάνωσης. Το πιο αστείο της υπόθεσης ήταν η σχετική ανακοίνωση της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα βαρύγδουπο κείμενο-καταγγελία σε βάρος του βραζιλιάνικου κράτους το οποίο (σε συνεργασία φυσικά με το επάρατο Κεφάλαιο) «ποτίζει το χορτάρι με το αίμα των φτωχών». Ωραία όλα αυτά αλλά ο αρχηγός τους ο Τσίπρας δεν ήταν που είχε πλέξει το εγκώμιο του ίδιου «βραζιλιάνικου κράτους» στην, προ διετίας επίσκεψή του στην χώρα του καφέ; Τότε δεν έλεγε πως η Ελλάδα πρέπει «Να βγει από την κρίση όπως η Βραζιλία»; Εκτός αν η Βραζιλία ήταν ένας επίγειος παράδεισος με κατοίκους που κολυμπούσαν στο χρήμα μέχρι που τους «φτωχοποίησε» το ρημάδι το ποδόσφαιρο οπότε πάω πάσο.

Ας μη γελιόμαστε. Όλοι αυτοί οι τύποι δεν έχουν κανένα θέμα με το Μουντιάλ. Απλώς, δεν θέλουν να διασκεδάζει ο κόσμος βρε παιδί μου. Ονειρεύονται μια χώρα όπου οι πάντες θα είναι μίζεροι και ξενέρωτοι σαν κι αυτούς. Για σκεφτείτε το: Πρόκειται για τα ίδια άτομα που βρίζουν πατόκορφα όσους πάνε διακοπές το καλοκαίρι, όσους ψήνουν αρνιά το Πάσχα, όσους βγαίνουν έξω τα σαββατόβραδα. Μνημειώδεις είναι οι κατάρες για καρκίνο (!) κάτω από βιντεάκι που έδειχνε νεαρές κοπέλες να χορεύουν στη Μύκονο. Τεσπά. Εμείς (οι νεοφιλελεύθεροι, ακροδεξιοί χρυσαυγίτες) θα απολαύσουμε τις γκολάρες της Ολλανδίας, τα μαγικά του Ζοέλ Κάμπελ και την ποδοσφαιρική ευφυΐα του Αντρέα Πίρλο (σ.σ. την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές δεν γνωρίζω τι έχει κάνει η αγαπημένη μου Εθνική Γερμανίας με την Πορτογαλία). Θα περνάμε καλά και θα γελάμε με τις ξινισμένες μάπες των επαναστατών της αμπαλίας.


 

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΤΙ ?...


Αν ξεφύγουμε λίγο από τη δύσκολη καθημερινότητα και κοιτάξουμε την Ιστορία των δύο τελευταίων αιώνων, θα διαπιστώσουμε ότι η Ελλάδα ήταν η χώρα που τα πήγε καλύτερα απ’ όλες τις επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δεν ήταν μόνο η πρώτη που ανεξαρτητοποιήθηκε, αλλά ήταν η χώρα που τριπλασίασε την έκτασή της σε έναν αιώνα, και –παρά τις σημερινές δυσκολίες– παραμένει η πιο ανεπτυγμένη στην γειτονιά μας. Αυτό οφείλεται πρωτίστως στον δυτικό προσανατολισμό από την εποχή του νεοελληνικού Διαφωτισμού κι εντεύθεν.

Με χίλια ζόρια και χάρη στην Ιστορία της, η Ελλάδα της μεταπολίτευσης κατάφερε όχι μόνο να στεριώσει τη Δημοκρατία, αλλά να βρεθεί στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, κάτι που είναι το ζητούμενο όλων των γειτόνων μας. Ας σκεφτούμε μόνο πώς θα ήταν η κατάστασή μας αν η Ελλάδα ήταν στη θέση της Τουρκίας ή της ΠΓΔΜ, ζητώντας από αυτές να εγκρίνουν την αίτηση ένταξής της.

Η παραμονή, όμως, στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης δεν έχει μόνο πλεονεκτήματα, αλλά και υποχρεώσεις. Μπορεί να μπήκαμε ανέτοιμοι λόγω της Ιστορίας μας, πρέπει όμως να παραμείνουμε εκεί με το σπαθί μας. Κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τακτοποιήσουμε τα δημοσιονομικά μας· όχι γιατί αυτό προβλέπει το Μνημόνιο, αλλά γιατί αυτό υπογράψαμε στη συνθήκη ένταξής μας στην ΟΝΕ. Τα καλά νέα είναι ότι αργά ή γρήγορα τα δημοσιονομικά θα έρθουν σε κάποια ισορροπία. Ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση, δεν μπορεί να ακολουθήσει πολιτική υψηλών ελλειμμάτων. Επιπλέον, όλο και περισσότεροι κατανοούν ότι σε περιόδους ανάπτυξης η χώρα πρέπει να παράγει πλεονάσματα ώστε να χρηματοδοτείται το –διαρκώς απειλούμενο από τη γήρανση του πληθυσμού– ασφαλιστικό.

Δεν φτάνει, όμως, μόνο αυτό, απαιτούνται και πολιτικές ομαλής αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, που σήμερα βασίζεται στην παραγωγή εσωτερικών υπηρεσιών (δημοσίων και ιδιωτικών), προς ένα μοντέλο εξωστρεφούς οικονομίας. Σήμερα, ολόκληροι κλάδοι της οικονομίας που είχαν εδώ και καιρό απαξιωθεί, καταρρέουν διότι επιζούσαν χάρη στα κρατικά δανεικά τα οποία ενίσχυαν τη ζήτηση. Αυτή ήταν η ελληνική «φούσκα» που έσκασε μόλις στέρεψαν τα δανεικά. Η μετάβαση σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο εξωστρεφούς οικονομίας είναι αναγκαία, αλλά και δύσκολη. Σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος του ενεργού πληθυσμού θα περάσει αναγκαστικά από την ανεργία και γι’ αυτό στην κρίσιμη περίοδο το κράτος πρέπει να έχει λεφτά για να στηρίξει αυτούς τους ανθρώπους και να τους δώσει τα εφόδια (π.χ. επανεκπαίδευση) να μπουν με νέους όρους στην παραγωγή.

Συνεπώς, η χώρα πρέπει να έχει θαλερό κοινωνικό κράτος που χρηματοδοτείται από προοδευτική φορολογία. Οι οικονομικά ισχυρότεροι, στους οποίους η χώρα δίνει την ευκαιρία να πλουτίσουν, οφείλουν να δίνουν περισσότερα αναλογικά στην κοινωνία. Ενώ σε ό,τι αφορά τις επιχειρήσεις, πρέπει να έχουν χαμηλό συντελεστή φορολόγησης αδιανεμήτων κερδών –ως αντίτιμο για τις υπηρεσίες που απολαμβάνουν τα νομικά πρόσωπα από το κράτος (π.χ. υπηρεσίες δικαιοσύνης, ασφαλείας κ.λπ.)– ενώ από την άλλη πρέπει να καταργηθούν όλες οι φοροαπαλλαγές επαγγελματικών ομάδων και τα ειδικά φορολογικά προνόμια ή οι ειδικοί συντελεστές για τα εισοδήματα αναλόγως της πηγής.

Ολα τα εισοδήματα φυσικών προσώπων πρέπει να εντάσσονται σε μία ενιαία κλίμακα και να φορολογούνται εξίσου, όπως προβλέπει το άρθρο 4 του Συντάγματος «οι Ελληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους».

Το ισχυρό κοινωνικό κράτος δεν είναι μόνο μια ηθική υποχρέωση της κοινωνίας προς τους αδυνάμους, είναι και μια επένδυση για το μέλλον. Η οικονομική προοπτική του τόπου απαιτεί υγιή, μορφωμένα και ασφαλή τα οικονομικά υποκείμενα. Οι δομές άμεσης κοινωνικής προστασίας πρέπει να περάσουν στις μονάδες Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εκεί που ξέρουν καλύτερα τα προβλήματα και μπορούν να δώσουν τις πιο αποδοτικές λύσεις. Αυτό όμως ταυτοχρόνως σημαίνει ότι πρέπει να μεταφερθούν φορολογικές αρμοδιότητες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως είναι ο φόρος ακινήτων, με τοπικούς μηχανισμούς ελέγχου εσόδων - δαπανών. Δήμος (και κατ’ επέκταση τοπική κοινωνία) που δεν κάνει χρηστή διαχείριση των οικονομικών του χρεοκοπεί, με όλες τις επιπτώσεις της χρεοκοπίας.

Αποκέντρωση

Το μεγάλο συγκεντρωτικό κράτος, που παράγει πρωτίστως γραφειοκρατία και γονατίζει κάθε προσπάθεια ανάπτυξης, πρέπει να αποκεντρωθεί είτε προς την αγορά (ιδιωτικοποιήσεις) είτε προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση είτε σε ό,τι αφορά τα ΑΕΙ (αυτονομία) κ.λπ. Βεβαίως, το κράτος οφείλει να έχει ισχυρό ρυθμιστικό ρόλο για την τήρηση των κανόνων κοινωνικής συμβίωσης, ανταγωνισμού και για την προστασία μοναδικών αγαθών της χώρας, όπως είναι το περιβάλλον. Είναι, όμως, περιττή σπατάλη πόρων να δίδονται στο κράτος επιχειρηματικές δραστηριότητες στις οποίες μπορεί να υπάρξει ανταγωνισμός (τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες, παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, συγκοινωνίες κ.ά.). Μόνη εξαίρεση μπορεί να είναι η διατήρηση του κρατικού μονοπωλίου εκεί όπου υπάρχουν φυσικά μονοπώλια (π.χ. συχνότητες, δίκτυα ρεύματος, τηλεπικοινωνιών, σιδηροδρόμων κ.ά.).

Η Ιστορία απέδειξε ότι ο μόνος δρόμος προς την ανάπτυξη είναι η απελευθέρωση της οικονομικής δραστηριότητας από κάθε ρύθμιση που αποβλέπει είτε στην ενίσχυση κάποιων συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων είτε στη διατήρηση παλαιών πρακτικών σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία. Κάθε πολίτης πρέπει να είναι ελεύθερος να επιχειρεί όπως και όπου θέλει, χωρίς άσκοπη γραφειοκρατία και εμπόδια εισόδου. Πρέπει να απολαμβάνει τους καρπούς της προσπάθειάς του, ή το κόστος του απερίσκεπτου ρίσκου του. Μόνοι περιορισμοί είναι οι κανόνες συμβίωσης, ανταγωνισμού, περιβάλλοντος, πολιτισμού. Το κράτος πρέπει να δίνει την ευκαιρία σε όλους να επιτύχουν και την ελευθερία να αποτύχουν. Μπορεί δε να ενισχύσει την επιχειρηματική δραστηριότητα μόνο με δύο τρόπους: διά της αφαίρεσης των εμποδίων στην άσκησή της και με δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές τις οποίες χρησιμοποιούν όλοι.

Τα προβλήματα που δημιουργεί η αχαλίνωτη δράση του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού (όπως και τα προβλήματα περιβάλλοντος, διεθνούς εγκληματικής δραστηρικότητας κ.ά.) δεν μπορούν να επιλυθούν με εθνικές δράσεις, αλλά μόνο σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε πρώτη φάση απαιτείται ενεργητική συνεργασία όλων των έλλογων δυνάμεων στην Ευρώπη για θέσπιση φόρου χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, έκδοση ευρωομολόγου για δημιουργία υποδομών σε ολόκληρη την ήπειρο και κοινές φορολογικές πολιτικές. Ολα αυτά απαιτούν επαναπροσδιορισμό της ισορροπίας μεταξύ εθνικής κυριαρχίας και συμμετοχής σε περισσότερο ομοσπονδιακή Ευρώπη σε προοδευτική κατεύθυνση.

Συνεχής προσαρμογή

Το «οίκαδε» ταιριάζει σε συντηρητικές δυνάμεις, οι οποίες, στην προσπάθεια να κρυφτούν από τις αλλαγές που επιφέρει η τεχνολογία και η παγκοσμιοποίηση, οδηγούν τη χώρα στη σταδιακή απίσχνανση και τελικώς στην καταστροφή της. Δυστυχώς, ο συντηρητισμός στη χώρα δεν αποτελεί πλέον προνόμιο μιας μόνο παράταξης. Διατρέχει οριζοντίως το πολιτικό σύστημα και γι’ αυτό απαιτείται μια ευρύτερη πολιτική συμμαχία των ανθρώπων που βλέπουν λίγο μακρύτερα από τη μύτη τους και τις ψεύτικες δάφνες του παρελθόντος.

Δεν είναι εύκολη η ανάταξη της χώρας. Εχει διαρκείς προκλήσεις και δουλειά. Πρέπει διαρκώς να σταθμίζουμε τις καταστάσεις και να επαναδιαμορφώνουμε πολιτικές σύμφωνα με όσα αλλάζουν στον κόσμο. Στην προσπάθεια αυτών των διαρκών αλλαγών υπάρχει πάντα ο κίνδυνος του λάθους. Αλλά η συντήρηση και η συνακόλουθη απραξία δεν έχει κινδύνους λάθους, είναι λάθος αφεαυτή. Οδηγεί αργά και υπνωτιστικά στην καταστροφή, αφού ο κόσμος αλλάζει και τα άτομα, οι πολιτικές δυνάμεις, η χώρα ολόκληρη δεν προσαρμόζεται.

Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια της συντήρησης και της συνακόλουθης απραξίας. Ως μικρή χώρα με σχετικά μικρούς πλουτοπαραγωγικούς πόρους επέζησε και κατέκτησε μια αξιοζήλευτη θέση στην ευρύτερη γειτονιά μας, προσαρμοζόμενη διαρκώς στις προκλήσεις των καιρών. Αυτό το νήμα πρέπει να ξαναπιάσει για να βγει από την κρίση.

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

ΒΡΩΜΙΚΟ ΠΑΡΕ-ΔΩΣΕ, ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ !...


Δείγμα γραφής της "νέας πολιτικής" που πρόκειται να εφαρμόσει η ανασχηματισμένη κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου αποτελεί η εξέλιξη στην υπόθεση της "χαλυβουργίας". 

Με απόφαση, κατά πλειοψηφία, του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας, δόθηκε το ο.κ. να γίνουν, στην επιχείρηση, ομαδικές απολύσεις, με το επιχείρημα του απειλούμενου κλεισίματός της. 

Δύο είναι οι επισημάνσεις που πρέπει να γίνουν : πρώτον, το γεγονός, πως οι εκπρόσωποι του κράτους και της κυβέρνησης παρουσιάστηκαν διαφορετικοί και ψήφισαν διαφορετικές προτάσεις ! 

Οι του υπουργείου εργασίας τάχθηκαν υπέρ της ομαδικής απόλυσης 45 εργαζόμενων, ενώ ο εκπρόσωπος του υπουργείου οικονομικών, ψήφισε κατά ! 

Πρόκειται, κατά τα φαινόμενα, για την, επίτηδες, ...λασκαρισμένη, συμπεριφορά των κυβερνητικών, όπως π.χ. εκείνη του Λοβέρδου και του Μητσοτάκη, στο ζήτημα των καθηγητών, τακτική, που μάλλον, ως κεντρικό στόχο, έχει το θόλωμα των νερών και τον αποπροσανατολισμό του λαού...

 Η δεύτερη επισήμανση, αφορά το ξετύλιγμα του μοντέλου, που θ΄ ακολουθηθεί από την κυβέρνηση, στη σχέση της με την τρόϊκα : πρόκειται για το μοντέλο του "μία σου και μία μου" ! 

Στην περίπτωσή μας, η, ουσιαστική, υιοθέτηση τροϊκανής απαίτησης για τις "ομαδικές απολύσεις", έχει να κάνει με τα αιτήματα της κυβερνητικής πλευράς, όπως. π.χ. της μείωσης της εισφοράς αλληλεγγύης ! 

Όπως και να τη βαπτίσει κανείς, αυτή η "νέα πολιτική" των σαμαροβενιζέλων, δεν είναι τίποτα το διαφορετικό από την αποδοχή και την εφαρμογή του δόγματος των δανειστών, περί "ισοδύναμων μέτρων", που, απλά, επιχειρείται να πλασαριστεί με διαφορετικό περιτύλιγμα !...

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Η ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ !...


Η κυβέρνηση του Σαμαρά και του Βενιζέλου άλλαξε : στη θέση του Άδωνη Γεωργιάδη, μπήκε ο Αργύρης Ντινόπουλος ! Ευτυχώς η ...σοβαρότητα παραμένει !...

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ !...



Υπό την επίδραση της Κρίσης και των Μνημονίων, οι τελευταίες καταγραφές της λαϊκής βούλησης στην Κάλπη, έδωσαν δυο σαφέστατα μηνύματα : 1. Πως τέλειωσαν οι κυβερνήσεις αυτοδυναμίας στην Ελλάδα, και 2. Η Κεντροαριστερά, εξακολουθεί να παραμένει ο ρυθμιστικός παράγοντας κάθε σχετικής εξέλιξης, δηλαδή, κάθε προσπάθειας σύμπτυξης βιώσιμου κυβερνητικού σχήματος.
 
Η Κεντροαριστερά, μεν, αλλά ποια Κεντροαριστερά ;
 
Κι εδώ αρχίζουν τα τραγελαφικά και συνάμα εξοργιστικά, φαινόμενα του «κόπτειν και ράβειν» των επιδιώξεων, στα μέτρα και τη θέληση του καθένα. Γέμισε ο τόπος καλουπατζήδες, πλημύρισε το διαδίκτυο προτείνοντες και προϋποθέτοντες, πλην όμως, στην ουσία, πήξαμε στους Προκρούστηδες, που, ο καθένας τους κουβαλάει κι ένα αυτοσχέδιο κρεβάτι-μέτρο !
 
Παρ΄ όλο που η συντριπτική πλειοψηφία όλων αυτών προκαλεί, με την προβοκατόρικη θέση και στάση της, θ΄ αποφύγουμε, προς το παρόν, να τους καταδείξουμε και να τους κατονομάσουμε : όποιος σχεδιάζει να επιβάλλει το ξάπλωμα της Κεντροαριστεράς στο δικό του, προκρούστιο κρεβάτι, ας το καταλάβει κι ας το παραδεχθεί, πως μόνο την επαναδημιουργία της ισχυρής και δυνατής Δημοκρατικής Παράταξης δεν επιδιώκει. Την προώθηση των κομπλεξικών και αρρωστημένων, προσωπικών ή παρεϊστικων, απωθημένων αποπειράται και μόνον !
 
Αυτό που έχει, πρώτιστα, ανάγκη η νέα, μεταμνημονιακή Ελλάδα, είναι ένα πρόγραμμα δράσεων και μέτρων, που θα θεμελιώσουν μια διαφορετική λειτουργία της Οικονομίας και της Κοινωνίας. Ένα σύνολο πολιτικών, που θα περιθωριοποιεί και θα εξουδετερώνει, ό,τι οδήγησε στην παρακμή και τη χρεοκοπία την οικονομία, αλλά και τη χώρα και θα βάζει τη νέα πορεία τους σε άλλες βάσεις κι άλλους κανόνες.
 
Το πρώτιστο, είναι να γίνει η επεξεργασία ενός τέτοιου προγράμματος Ανάπτυξης, το οποίο, αφού συζητηθεί ευρύτατα κι αφού διαμορφωθεί με συναίνεση, ν΄ αποτελέσει και τον συνδετικό παράγοντα, το βασικό σημείο αναφοράς και ενότητας, όλων ή, τουλάχιστον, της συντριπτικής πλειοψηφίας των κομμάτων, σχηματισμών, ομάδων, ακόμα και προσώπων, που κινούνται στο χώρο της Κεντροαριστεράς, δηλαδή από τη Νέα Δημοκρατία και αριστερότερα, μέχρι και το μέσον, μπορεί και παραπάνω, του ΣΥΡΙΖΑ !
 
Κι αυτή τη μεγάλη αλήθεια τη λέει και την υποστηρίζει κάποιος σοφός πολιτικός, ο οποίος, όμως, όπως απέδειξε και εμπράκτως, βάζει στην άκρη την προσωπική του ανέλιξη, τις καρέκλες και τα οφίτσια, μπροστά στη διεκδίκηση του καλού και της προκοπής, της, ευρύτερης, παράταξης, αλλά και, κυρίως, της χώρας !
 
Όποιος θεωρεί, πως βασική προϋπόθεση, για τη δημιουργία της νέας ισχυρής και δυνατής Κεντροαριστεράς, είναι η απόλυτη δικαίωση των δικών του «πιστεύω» και η πλήρης αναγνώριση των δικών του θέσεων και απόψεων ας μείνει στην άκρη, είτε σαν άτομο, είτε σαν μέλος μιας, πολιτικής, πλην γραφικής παρέας, αυτοθαυμαζόμενων και αυτολιβανιζόμενων «κεντροαριστερών».
 
Τόσες και τόσες γραφικές παρουσίες υπάρχουν, με τη μορφή ομάδων με βαρύγδουπες ονομασίες, αλλά και με μηδαμινή απήχηση στο λαό. Το να δημιουργηθούν και κάποιες ακόμα, στεγάζοντας και κάποιους, ακόμα, απόγονους του Δελαπατρίδη, δεν θάναι, δα, και το καταστροφικότερο της όλης υπόθεσης !...
 

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Ο ...ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ !...


Ο Σόιμπλε «με αυτά που λέει και που κάνει» θα βγάλει τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, τόνισε ο βουλευτής της Ν.Δ. Γεράσιμος Γιακουμάτος. Μιλώντας στην τηλεόραση του ΑΝΤ1 είπε πως στόχος του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, είναι να διαλύσει την Ε.Ε. ενώ τον χαρακτήρισε «πράκτορα του ΣΥΡΙΖΑ» και «κρυφοΣΥΡΙΖΑ».
 
Ο κ. Γιακουμάτος, πρόσθεσε επίσης, πως ο κ. Σόιμπλε δεν βρίσκεται πλέον σε υπεροχή και πως η κυβέρνηση είναι σε θέση να ...διαπραγματεύεται !...

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

TO MHNYMA !...

 
"...Πιστεύω ότι σαν ένα προοδευτικό κίνημα η δημοκρατική παράταξη πρέπει να θέσει τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν τη δομή ενός ακόμα πελατειακού συστήματος, κατεστημένων, που ακόμα κυριαρχούν και επηρεάζουν αποφάσεις και την πολιτική ζωή του τόπου». Αυτή η δομή είναι η «ρίζα» για την κακή διαχείριση του φυσικού πλούτου και του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας, που οδήγησε την Ελλάδα στα ελλείμματα και στα χρέη...
 
...Έχοντας μια πορεία μέσα σ΄ αυτόν τον χώρο, αγώνων και προσπαθειών, είμαι πάντα έτοιμος να συμβάλω και να βοηθήσω ώστε αυτός ο χώρος να μπορέσει να ανασυγκροτηθεί και να έχει έναν πολύ ουσιαστικό ρόλο στις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος...
 
...Το βασικό, σήμερα, είναι τι πρέπει να γίνει στη χώρα μας : μια προοδευτική, δημοκρατική πλατφόρμα των αλλαγών και των συγκρούσεων, που πρέπει να γίνουν, με νοοτροπίες και πρακτικές των πολιτικών, που θα φέρουν μια σωστή, χρηστή διοίκηση και αναπτυξιακή πορεία. Πάνω σε αυτές τις αρχές και βάσεις ενός σοβαρού προγράμματος να είμαστε ανοιχτοί σε πιθανές συνεργασίες για το μέλλον !...".
Γ. Παπανδρέου.