Τρίτη 30 Απριλίου 2013

ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΥΡΙΖΑ - ΚΑΜΜΕΝΟΣ !...

ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ !...


Eχουμε ανάγκη από ικανούς ανθρώπους στη Δημόσια Διοίκηση; H βεβαιότητα είναι πως «ναι» και η υποψία πως «όχι».
 
Yποψία καθόλου αβάσιμη. Aν κρίνουμε από τον διευρυνόμενο κύκλο των αποτυχόντων βουλευτών που βολεύονται «προσφοράς ένεκεν» για τις υπηρεσίες τους στο κόμμα. Kαι από τον διαρκώς συρρικνούμενο κύκλο των χαμένων τεχνοκρατών.
 
Πλεόνασμα ικανών δεν έχουμε. Kαι όμως το μήνυμα της πολιτείας είναι «δεν σας θέλουμε». Kαι «εάν το άλας μωρανθή»; Kατά τα φαινόμενα δεν τους ενδιαφέρει.
 
Tελευταίο(;) κρούσμα η εξελισσόμενη ασχήμια αποπομπής του, καθολικής αναγνώρισης για το έργο που επιτελεί στον OAEΔ από τη θέση του προέδρου, Hλία Kικίλια. Aνθρωπος χαμηλών τόνων και εγνωσμένης αποτελεσματικότητας. Λογικό. Στο βιογραφικό του απουσιάζουν περγαμηνές φοίτησης σε κομματικά Πανεπιστήμια. Kαι στη θέση του προέδρου του OAEΔ μπήκε με τις διαδικασίες του κατασυκοφαντημένου από τον εγχώριο λαϊκισμό «open gov».
 
O άνθρωπος αυτός πέτυχε απορρόφηση 60% στα κοινοτικά κονδύλια έναντι μηδενός και οι δράσεις του για την ανεργία, κατά κοινή ομολογία, της αφαιρούν ένα κρίσιμο 5%-7%. Ώσπου έκανε το κρίσιμο λάθος. Nα εμπνευσθεί και να «δουλέψει» την ιδέα θέσεων προσωρινής απασχόλησης για λογαριασμό 450.000 οικογενειών που δεν έχουν ούτε έναν εργαζόμενο. Προσωρινή θα πείτε η λύτρωση. Yπονοείται. Aλλά ζωτικής ανάγκης γι' αυτούς. Tους «αγνοούμενους» της κρίσης. Kαι ένα κάποιο ξεγέλασμα των τύψεων για την πλειονότητα των εχόντων εργασία. Tων ανθρώπων με ανθρωπιά. Ότι ουκ εά αυτούς καθεύδειν το της ανεργίας (απο)τρόπαιον.
 

H ιδέα του Hλ. Kικίλια φαίνεται να «καρφώθηκε» στα μυαλά των κεκοιμημένων μέχρι πρότινος από τα υπνοστεντόν λιτότητας παλαιοκομματικών. Aφυπνίστηκαν οσμιζόμενοι κομματική πελατεία. Mέτρησαν τις δεκάδες χιλιάδες ψήφους -ου μη και εκατοντάδες- που θα μπορούσαν να διαχειρισθούν. Kαι σχεδίασαν την άρση εμποδίου. Tον αποκεφαλισμό Kικίλια. Aφορμή η άρνησή του να αντικαταστήσει συνεργάτες του περιφερειακούς διευθυντές με πρόσωπα κομματικής αρεσκείας.
Eννοείται ότι ο πρωθυπουργός δέχεται πιέσεις από την κομματική καμαρίλα και όπως κάθε πρωθυπουργός θέλει τη στήριξη του κόμματός του. Aξίζει, όμως, το «τίμημα» όταν το διακύβευμα είναι η σωτηρία της χώρας ;
Tα κόμματα κύριε πρόεδρε είναι φύλακες των αρχηγών τους χωρίς αμφιβολία. Eνίοτε όμως μετατρέπονται σε φυλακές. Mέμνησο τον προκάτοχό σου Γ. Παπανδρέου και αυτού τον προκάτοχο. Mέμνησο και τον ιδρυτή του κόμματός σας, τον Kωνσταντίνο Kαραμανλή, στον οποίο όλοι ομνύετε. Θυμηθείτε πως αν και δέχθηκε το μείζον -τη νομιμοποίηση της δράσης του KKE- αρνήθηκε το δημοκρατικό έλασσον. Tην αναγνώριση της Eθνικής Aντίστασης υπό τον φόβο των «σταγονιδίων» του Eυάγγ. Aβέρωφ. Για να δημιουργήσει την... καταιγίδα της αλλαγής που έφερε στην εξουσία τον Aνδρέα Παπανδρέου.
Y.Γ.1 Aυτά τα άτιμα τα γονίδια του παλαιοκομματισμού μήπως πρέπει να υποστούν τη βάσανο της πολιτικής ευγονικής; Aν όμως έτσι είναι, μήπως -όχι η τρόικα που κάποτε θα φύγει- το πνεύμα της, όμως, ήρθε για να μείνει ;
Y.Γ.2 Ποιον διαδέχθηκε ο Hλίας Kικίλιας στον Kυανού OAEΔ; Tον αλήστου μνήμης μάστερ σεφ του ρουσφετιού Γ. Bερναρδάκη, ο οποίος είχε φορτώσει 600 εκατ. ευρώ στον Oργανισμό επενδύοντας στη βιομηχανία προσλήψεων με το κόλπο των stage. Oλων αυτών που παραμένουν στις θέσεις τους με... προσωρινές διαταγές. Kλείνοντας τον δρόμο σε νέους και άξιους.

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Ο ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ !...


Κάτσε σαν το Βούδα και παρακολούθα την παλινόρθωση της Δεξιάς, στον κρατικό μηχανισμό και τους Οργανισμούς – κλειδιά ! Γίνε το χαϊβάνι του Στουρνάρα και το μπαλάκι του ηλίθιου Βρούτση…
 
Συνέχισε να παίζεις το ρόλο του φιλοδωρηματικού κομπάρσου, του ζήτουλα ελεημοσύνης, απ΄ αυτούς που αφού έβαλαν φωτιά στην Ελλάδα, τώρα το παίζουν πυροσβέστες !
 
Ξαμόλα τα λιψόμυαλα τσιράκια σου, για να βγάλουν κι άλλες μαλακίες εναντίον του ΓΑΠ, να τροφοδοτήσουν και μ΄ άλλα παραμύθια τα διαπλεκόμενά σου ΜΜΕ.
 
Αν έτσι πιστεύεις πως θα πας ψηλά, είσαι μακριά και βαθιά νυχτωμένος !
 
Αν έτσι νομίζεις, πως θα τελειώσεις το ΠΑΣΟΚ, θα ξυπνήσεις απότομα και άτσαλα !...

Η ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ !...

ΜΙΑ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ !...

 
Απόλυτα επιτυχημένη ήταν η εκδήλωση της "Κίνησης των 75", που έγινε το πρωί της Κυριακής σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας.

Στους συμμετέχοντες μοιράστηκε φάκελος που περιείχε κείμενα, για την πολιτική της κυβέρνησης, (μύθοι και αλήθειες) και για τα αίτια της πτώσης της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Στην κατάμεστη αίθουσα παραβρέθηκαν νυν και πρώην βουλευτές, στελέχη, μέλη και φίλοι του ΠΑΣΟΚ.

Κύριοι ομιλητές στην εκδήλωση ήταν ο Μιχάλης Καρχιμάκης κι ο Παντελής Οικονόμου, ενώ μίλησαν επίσης οι Γρ.Νιώτης, Σ. Βαλυράκης, Μ.Στρατάκης, Ασ.Παπαηλιού, Θ.Τσίκας και Οδ. Κορακίδης.

"Το πρόσφατο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, διέψευσε τις ελπίδες μας !...", τόνισε ο Μ. Καρχιμάκης, "...καθώς δεν υπήρξε καμία απόφαση... και την ευθύνη για τη χαμένη ευκαιρία δεν την έχουμε εμείς, αλλά η ηγεσία του κόμματος που οδήγησε το ΠΑΣΟΚ σε τέτοιο συνέδριο...".
 
Για να ξεκαθαρίσει : "...Θέλουμε το ΠΑΣΟΚ κεντροαριστερό κόμμα, να δίνει λύσεις στους πολίτες... Δεν είμαστε κόμμα μέσα στο κόμμα αλλά πιστεύουμε στην οργανωμένη πολιτική δράση όπως πίστεψε και την έκανε πράξη ο Ανδρεας Παπανδρέου... Θέλουμε να προστατεύσουμε την πολιτική από τους αεριτζήδες που επιχειρούν να κυριαρχήσουν σ΄ αυτήν !...".
 
  Ο πρώην Γραμματέας του Κινήματος επεσήμανε, χαρακτηριστικά, πως "... αν δεν υπήρχε το μεγάλο φαγοπότι της κυβέρνησης Καραμανλή, δεν θα είμασταν αναγκασμένοι να μπούμε στο μηχανισμό στήριξης... Επιλέξαμε τη διάσωση της χώρας γνωρίζοντας ότι τα μέτρα που θα ληφθούν θα είναι σκληρά... αναμετρηθήκαμε με την συνείδηση μας... ζητήσαμε θυσίες του κόσμου τις οποίες αναγνωρίζουμε... Δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική λύση !...".

"...Δεν ξεχνάμε τον κ, Σαμαρά που έλεγε ότι θα μηδενίσει το χρέος σε ένα χρόνο, δεν ξεχνάμε τη σκλήρη αντιπολίτευση που έκανε στο Γ. Παπανδρέου και τα γελοία Ζάππειά του, με τις ψεύτικες ελπίδες στον κόσμο !... Μ΄ αυτή την απάτη έχει, σήμερα, τη δεδηλωμένη !..."

Κατακεραυνώνοντας την κυβερνητική πολιτική, ο Μ. Καρχιμάκης τόνισε, πως "...καλούν τον ελληνικό λαό να κάνει και άλλες θυσίες, για να προστατέψουν τους τραπεζίτες !..."
 
Για να καταγγείλει : "...Είναι η κύρια αιτία που ανατράπηκε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ... ΄Ηταν τότε, όταν η δική μας κυβέρνηση θέλησε να βάλει τέρμα σ΄ αυτή την ασυδοσία !...".

"...Δεν αποδόθηκαν ευθύνες για το που πήγαν τα λεφτά, τα 50 δις που πληρώνει ο λαός για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών... Στην περίπτωση των τραπεζιτών, κεντρικός υπεύθυνος για όλα, είναι ο κ. Προβόπουλος, υπαίτιος για πολλά δεινά της οικονομίας και των πολιτών...".

"...Εμείς δεν είμαστε, απλοί, σχολιαστές της πολιτικής επικαιρότητας γι αυτό και οφείλουμε να δώσουμε το στίγμα μας για το πως πρέπει να βαδίζουμε από εδω και πέρα. Πρέπει να αναλύουμε το πως φτάσαμε εδώ, γι αυτό και είναι απαράδεκτο το να αφήνουμε τη ΝΔ να επιρρίπτει ευθύνες, για το χρέος, στον Γιώργο Παπανδρέου.... Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για βοναπαρτισμούς και για ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, πρακτικές και συμπεριφορές που οδηγούν στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος..".


Για τη σημερινή πολιτική στάση, ο Μ. Καρχιμάκης ξεκαθάρισε, πως "...η στήριξη προς τον Σαμαρά δεν μπορεί να συνεχιστεί χωρίς όρους... Πρέπει να αγωνιστούμε για διαφάνεια, για αλλαγές και βελτιώσεις στη Δικαιοσύνη, παντού... Να συγκρουστούμε με την αδιαφάνεια των θεσμών, να στηρίξουμε τους έντιμος δικαστές... Να παροτρύνουμε την ηγεσία του κόμματος να συγκρουστεί με όλα τα κακώς κείμενα χωρίς δισταγμούς, με το παρασιτικό κεφάλαιο και με όσους πλουτίζουν αεριτζήδικα...!Να στηρίξουμε τη νέα γενιά που πνίγεται, σε κάθε δημιουργική της προσπάθεια...!".
 
è Μιλώντας στην εκδήλωση και εν όψει των εκλογών ενδιαμέσων οργάνων του ΠΑΣΟΚ, ο Παντελής Οικονόμου κάλεσε σε συμμετοχή, εκτιμώντας ότι με καθαρότητα, αγωνιστικότητα και συνεργασίες, την επόμενη ημέρα η «Κίνηση των 75» θα είναι πανταχού παρούσα και έτοιμη.

Ο ομιλητής εξήγησε γιατί «δεν μπορούμε να είμαστε με το κύριο Σαμαρά και την Νέα Δημοκρατία», αποδίδοντάς τους την ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Εξήγησε επίσης γιατί «δεν μπορούμε να είμαστε με τον ΣΥΡΙΖΑ», επισημαίνοντας το κενό πρότασης και τις παλινωδίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αναφέρθηκε επίσης στις διαρροές για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ, επισημαίνοντας ότι τα υπεύθυνα όργανα όλων των κομμάτων οφείλουν έναν δημόσιο οικονομικό απολογισμό από τότε που άρχισε η χρηματοδότησή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό μέχρι σήμερα και όχι διαρροές, μέσω κύκλων, υπονομεύοντας έτσι την εμπιστοσύνη του λαού στους θεσμούς.

Ο ομιλητής επισήμανε ακόμα ότι, έως και το δράμα της Κύπρου έγινε αντικείμενο κομματικής αντιπαράθεσης και επιπόλαιων δηλώσεων και εκτίμησε ότι όσοι παίζουν τέτοια μικρά παιχνίδια, το μόνο που καταφέρνουν είναι η απαξίωση της Δημοκρατίας.Εκτίμησε ότι, εφ όσον έτσι έχουν τα πράγματα, είναι ανάγκη να ξανανέβει η δημοκρατική παράταξη, ώστε να μπορέσει να ξανανέβει ο λαός και η χώρα μας.

«Θα δώσουμε εμείς τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε και δεν δίνουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση γιατί, απλώς, δεν τις έχουν» κατέληξε...

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

ΗΓΕΤΕΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΒΕΛΗΝΕΚΟΥΣ !...


Η πρώτη μου σύγκρουση με τους (τότε) πολιτικούς συντάκτες ήταν με αφορμή τη μάχη Τσοχατζόπουλου - Σημίτη, για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ. Η πλειονότητα υποστήριζε, χωρίς να δέχεται δεύτερη κουβέντα, ότι ο Άκης ήλεγχε τα κομματικά «κουκιά» κι ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει την προεδρία.
 
Η αντίληψή μου ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ, όπως και οποιοσδήποτε άλλος ζωντανός πολιτικός οργανισμός, θα άκουγε τελικά τη φωνή της κοινωνίας και της αυτοσυντήρησης – και θα προτιμούσε τον καθηγητή με τη διείσδυση στο δεξιό στρατόπεδο, παρά το «πρωτοπαλλήκαρο-κασέτα» του ιδρυτή, που αποχωρούσε τότε αναγκαστικά από την ηγεσία και λίγο αργότερα από τη ζωή. Ο Τσοχατζόπουλος θα συρρίκνωνε πρόωρα το ΠΑΣΟΚ, ενώ, όπως αποδείχθηκε, το κόμμα είχε άλλα 8 κυβερνητικά χρόνια μπροστά του.
 
Σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, όλοι οι πρωθυπουργοί (ακόμα και αυτοί που ξεσήκωσαν εξ αρχής ή στην πορεία, κύματα αντιπάθειας) είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Ήταν λιγότερο ή περισσότερο αποδεκτοί από την απέναντι παράταξη, ικανοί να διαβούν με κάποιο τρόπο τη διαχωριστική γραμμή, κάπου στο κέντρο του πολιτικού φάσματος. Πολλοί ακόμα πολιτικοί αρχηγοί είχαν μια διευρυμένη ικανότητα «διείσδυσης» σε αντίπαλα στρατόπεδα.
 
Η ιδιότητα αυτή, με τον κατακερματισμό του πολιτικού σκηνικού, από την εφαρμογή του πρώτου μνημονίου εδώ και τρία χρόνια, χάθηκε. Ο Αντώνης Σαμαράς, τον οποίον σχεδόν κανείς δεν φανταζόταν πρωθυπουργό πριν από την κρίση, δύσκολα λογίζεται ως αποδεκτός από την κεντροαριστερή πλευρά του λόφου. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχει απήχηση εκτός ΝΔ, αλλά με τις εθνικιστικές του θέσεις, το παρελθόν του στο μακεδονικό και με πρωταγωνιστές στο επιτελείο του μέλη του Δικτύου 21, μόνο στο ακροδεξιό ακροατήριο, προς το οποίο αλληθωρίζει, έχει πιθανότητες.
 
Ο Αλέξης Τσίπρας, από την άλλη, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες με αναδιατυπώσεις όρων και επισκέψεις σε mainstream media να διευρύνει τα κεντρώα του ερείσματα, δύσκολα θα γίνει αποδεκτός στην απέναντι πλευρά, πέραν μιας λαϊκής δεξιάς, που διαισθάνεται ότι είναι το καπάκι που προσπαθεί να συναντήσει τον τέντζερη. Η αποδοχή αριστερίστικων πρακτικών και η επιμονή στην αντιμνημονιακή ρητορική δεν βοηθούν. Σε προσωπικό επίπεδο, η ηλικία του, η απειρία του εκτός κομματικής ζωής και οι περιορισμένες του ενδείξεις καλλιέργειας αυτομάτως τον καθιστούν μη ελκυστικό και στο ευρύ αλλά «ορφανό», μεταρρυθμιστικό ή μη κέντρο, που θα μπορούσε, υπό άλλες συνθήκες, να τον συμπαθήσει.
 
Στο ΚΚΕ, που πρόσφατα έσπευσε να αλλάξει γραμματέα υπό το βάρος της εκλογικής συρρίκνωσης, δεν φαίνεται καμία διάθεση της επικρατούσας ηγετικής ομάδας να αλλάξει κατεύθυνση προς μια διεύρυνση του ακροατηρίου. Ούτε η μεγάλη επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να μετακινήσει στο ελάχιστο τον Περισσό από τις άκαμπτες αντιευρωπαϊκές θέσεις και τις σταλινικές αποκαταστάσεις: Ο Δημήτρης Κουτσούμπας μοιάζει ακόμα πιο «βαρύς» και μονόχνωτος από την Αλέκα Παπαρήγα, που τουλάχιστον είχε το επικοινωνιακό χάρισμα του «είμαι μια γυναίκα του λαού και τα λέω τσεκουράτα».
 
Για τον Πάνο Καμμένο φυσικά ούτε λόγος, μοιάζει να μπορεί να συγκινήσει μόνο τους «ψεκασμένους» από θεωρίες συνωμοσίας και εθνικιστικούς βερμπαλισμούς, αν και χαίρει όχι ασήμαντης απήχησης στο παραδοσιακό δεξιό κοινό. Ο Φώτης Κουβέλης, στην παράδοση των ηγετών της ανανεωτικής αριστεράς, χαίρει υψηλής δημοφιλίας σε όλο το μετριοπαθές πολιτικό φάσμα, πολύ πέραν της εκλογικής δύναμης της ΔΗΜΑΡ, αλλά μάλλον υπόκειται και αυτός στους περιορισμούς που ανέκαθεν χαρακτήριζαν τα στελέχη αυτού του γαλήνιου και διαλλακτικού ύφους, από το ΚΚΕ εσ. μέχρι τον σημερινό Συνασπισμό.
 
Ο μόνος που θα μπορούσε πράγματι να απευθυνθεί πειστικά στην απέναντι (συντηρητική) παράταξη, λόγω των επαγγελματικών και ιδεολογικών χαρακτηριστικών του, είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Είναι όμως τόσο βεβαρυμένος από την αρχή της ηγετικής του διεκδίκησης το 2007 και από τα μετέπειτα δείγματα γραφής στην κυβέρνηση και στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, που μοιάζει απίθανο να μπορέσει ποτέ να διευρύνει την απήχησή του, πέραν των μονοψηφίων ποσοστών που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις.
 
Οι κυβερνήσεις συνεργασίας, βέβαια, ως νέο κεφάλαιο στην πολιτική ζωή της χώρας, δεν απαιτούν «τεχνικά» ηγέτες που μπορούν να ξεπεράσουν τα όριά τους στο κατακερματισμένο εκλογικό τοπίο. Η χώρα όμως χρειάζεται τις προσωπικότητες που θα καλλιεργήσουν τη συναίνεση, ώστε να υπάρξει κυβερνητική σταθερότητα, μαζί με ουσιαστική πρόοδο στη διακυβέρνηση. Κι αυτό δεν γίνεται με περιορισμένο βεληνεκές, που απευθύνεται μόνο στο στενό εκλογικό ακροατήριο του καθενός...

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ !...


Οι Γερμανοί μέσω του Σόιμπλε και του υπουργού Εξωτερικών δηλώνουν κατηγορηματικά πως δεν χρωστούν τίποτα στην Ελλάδα. Για ποιες αποζημιώσεις μιλάτε, για ποιες επανορθώσεις και για ποιο καταναγκαστικό δάνειο και για ποια αγάλματα, για ποιους συμψηφισμούς των χρεών και των μνημονιακών δανείων, τι ζητάτε μετά τόσα χρόνια; Ακου 172 δισ. ευρώ χωρίς τους τόκους. Ολα αυτά τα έχουμε παραγράψει εμείς, με το έτσι θέλω, εμείς έχουμε το μαχαίρι, εμείς και το πεπόνι...
 
Η αλαζονεία του ισχυρού και το ξεδιάντροπο θράσος του στο υποτιθέμενο μεγαλείο του.
 
Υποτιθέμενο, γιατί όσα κέρδη και αν αποκόμισε η Γερμανία, πάνω από 13 δισ. ευρώ από την κρίση, δεν θα μπορέσει να τα χαρεί, καθώς πλέον η κρίση γενικεύεται και θα την πληρώσει και η ίδια.
 
Οι εργαζόμενοι υπομένουν μέχρι να εκραγούν και να κινητοποιηθούν και τότε θα αναγκαστούν να μη χλευάζουν τους συναδέλφους του Νότου. Η ενωμένη Γερμανία της Ευρώπης έχει καταστεί μισητή από τις περισσότερες των χωρών και των λαών της Ευρώπης. Δεν μπορεί να κρύψει πως επιδιώκει να γίνει κυρίαρχη μέσω του οικονομικού πολέμου που διεξάγεται, πράγμα που δεν το κατάφερε με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τ
 
Το να παράγεις και να εξάγεις προϊόντα είναι ένα αναπτυξιακό όπλο, που όταν στρέφεται κατά των άλλων, δηλαδή των καταναλωτών, γίνεται αυτεπίστροφο. Μποϊκοτάζ στα γερμανικά προϊόντα μπορεί να γίνει και με συνειδητή στάση και θέση άρνησης των πολιτών, αλλά και από αδυναμία αγοράς.
 
Χρειάζεται, όμως, ένα μέτωπο των χωρών και των ανθρώπων που πλήττονται εναντίον της πολιτικής και οικονομικής λιτότητας που επιβάλλονται από τη Γερμανία.
 
Αυτό το μέτωπο μπορεί να αρχίσει να δημιουργείται από τον Νότο, αν και υπήρξε επιφύλαξη και φάνηκε αυτό με τη στάση που κράτησε το Eurogroup σε σχέση με το «κούρεμα» των καταθέσεων και τη χρηματοπιστωτική κρίση της Κύπρου.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να πάρει αυτήν την πρωτοβουλία για κοινή αντιμετώπιση των εξουθενωτικών μνημονίων, οι κυβερνήσεις του Νότου όποιας απόχρωσης πολιτικής κι αν είναι δεν μπορούν να πάνε κόντρα στη θέληση των λαών τους.
 
Η κρίση διαβρώνει και τα θεμέλια που χτίστηκε η ΕΕ. Η κρίση αγκαλιάζει το καπιταλιστικό καταναλωτικό τους σύστημα, δεν αφορά μόνο την Ευρώπη, είναι παγκόσμια και στην προσπάθεια να βρεθούν ισορροπίες δεν θα εκλείπουν οι συγκρούσεις, οι τοπικοί πόλεμοι, εφόσον το ενεργειακό πρόβλημα είναι ανοιχτό και κανείς δεν γνωρίζει αν αυτές οι τεράστιες οικονομικές διαφορές και τα τεράστια συμφέροντα δεν καταλήξουν σε έναν γενικευμένο πόλεμο.
 
Οσο για τους ανθρώπους - λαούς που θα χαθούν, θα βοηθήσουν με την απώλειά τους να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας. Μόνο που από τον πόλεμο κανείς δεν βγαίνει κερδισμένος, παρά μονάχα ο θάνατος.

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΝΙΚΑΙΑΣ !...


Ανακοίνωση της τοπικής επιτροπής ΕΙΝΑΠ κρατικού Νίκαιας :
 
Σήμερα και περί τις 11.00 πμ, ομάδα περίπου 25 φασιστών με τις γνωστές φαιές στολές με το σήμα της ΧΑ εισέβαλαν στο Νοσοκομείο μας.
 
Αρχικά, και ώσπου να γίνουν αντιληπτοί, φωτογραφήθηκαν στην είσοδο, ενώ προχώρησαν και επίσης φωτογραφήθηκαν στην Γυναικολογική Κλινική. Αναγκάστηκαν να φύγουν κατόπιν της συντονισμένης αντίδρασης της κοινότητας του νοσοκομείου καθυβριζόμενοι από υγειονομικούς και πολίτες που μαζεύτηκαν στον προαύλιο χώρο του νοσοκομείου.
 
Το Συμβούλιο Διοίκησης που εκείνη την ώρα συνεδρίαζε, και κατόπιν παρεμβάσεώς μας, πολύ σωστά κάλεσε την αστυνομία, ώστε να διαφυλαχθεί Ο ΙΕΡΟΣ ΧΩΡΟΣ ΑΣΥΛΟΥ ΠΟΥ ΣΥΝΙΣΤΑ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΟΥΣ ΝΟΣΤΑΛΓΟΥΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ.
 
Προειδοποιούμε προς κάθε κατεύθυνση: Το Νοσοκομείο της Νίκαιας είναι νοσοκομείο – χώρος απαντοχής και φροντίδας για τους φτωχούς, τους πρόσφυγες, τους μετανάστες. Έτσι ήταν πάντα και έτσι θα παραμείνει.

Η Διοίκηση του Νοσοκομείου αλλά και η ασφάλεια της εισόδου έχουν σημαντική συλλογική αλλά και προσωπική ευθύνη για τυχόν εγκληματικές ενέργειες κατά μεταναστών, ή άλλων συμπολιτών μας, εφ’ όσον επιτρέψουν στο μέλλον την είσοδο σε ροπαλοφόρους και κρανοφόρους αλήτες.

Τις προηγούμενες ημέρες και για πολλοστή φορά ήλθαν στα επείγοντα τραυματίες, Έλληνες και μετανάστες, που είχαν υποστεί δολοφονικά χτυπήματα από τους εν λόγω «κυρίους». Τους αυτουργούς αυτών των τερατωδών πράξεων, όχι μόνον δεν τους δεχόμαστε στο νοσοκομείο μας για να κάνουν την μισαλλόδοξη προπαγάνδα τους, αλλά τους απεχθανόμαστε και τους πολεμάμε.

Καλούμε όλους τους υγειονομικούς, τους συγγενείς των ασθενών μας και όλο το λαό της ηρωϊκής Κοκκινιάς σε μαζική συμμετοχή στο Αντιφασιστικό συλλαλητήριο, το Σάββατο το μεσημέρι (12), στο Περιβολάκι.

-ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ !
-ΕΞΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΤΩΝ ΡΑΛΛΗΔΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΟΜΑΝΑ ΚΟΚΚΙΝΙΑ !

ΤΟΠΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΙΝΑΠ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΝΙΚΑΙΑΣ

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Η ΑΙΩΝΙΑ ΔΕΞΙΑ !...

 
Η αλήθεια είναι ότι πρώτα θα βγει η ψυχή της χώρας και μετά το χούι του παλιού πολιτικού συστήματος για διορισμούς και μικροπολιτικές διευθετήσεις. Αυτό πιστοποιείται και από την τελευταία τρικυμία στην κυβέρνηση μετά την απαίτηση του υπουργού Εργασίας για αποπομπή του διοικητή του ΟΑΕΔ. Ο κ. Ιωάννης Βρούτσης, σύμφωνα με τις πληροφορίες, ζήτησε την παραίτηση του κ. Ηλία Κικίλια με αφορμή την άρνηση του δευτέρου να αποδεχθεί την τοποθέτηση δύο συνδικαλιστών της ΔΑΚΕ στη θέση των περιφερειακών διευθυντών ΟΑΕΔ Θεσσαλονίκης.
 
Είναι ανησυχητικό για μια χώρα που βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας να ασχολείται κοτζάμ υπουργός με δύο διευθυντές υπηρεσιών και είναι τραγικό όταν δουλειά αυτού του υπουργού είναι να χαράσσει πολιτικές για την εργασία σε μια χώρα που έχει 1,3 εκατομμύρια άνεργους και βρίσκεται στα πρόθυρα κοινωνικής έκρηξης. Οι προτεραιότητες του παλιού πολιτικού συστήματος είναι κι αυτές παλιές: διευθετήσεις για την προαγωγή ημετέρων, κι όλα τα άλλα έπονται.
 
Ακόμη χειρότερα είναι όσα διαρρέουν από το Μέγαρο Μαξίμου και τη Λεωφόρο Συγγρού. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες στελέχη της Ν.Δ. «καταλογίζουν στον διοικητή του ΟΑΕΔ ότι “είχε αυτονομηθεί” και “λειτουργούσε τον οργανισμό σαν δικό του μαγαζί”, ενώ κάνουν λόγο για “αλαζονική συμπεριφορά” με την οποία βρέθηκαν αντιμέτωποι αρκετοί γαλάζιοι βουλευτές που απευθύνθηκαν στον ΟΑΕΔ με διάφορα αιτήματα» («Τα Νέα» 23.4.2013).
 
Τα πιάσαμε τα λεφτά μας! Τα παραπάνω δεν δείχνουν μόνο σύγχυση προτεραιοτήτων αλλά και αρμοδιοτήτων. Η αυτονομία των διοικητών πρέπει να είναι το ζητούμενο για την εύρυθμη λειτουργία των οργανισμών και όχι κουσούρι. Η κοινή λογική λέει ότι τα συγκεντρωτικά συστήματα αποτυγχάνουν παταγωδώς.
Oπως μάθαμε από την τραγική ιστορία του ελληνικού Δημοσίου, όπου λαλούν πολλοί πολιτικοί κοκόροι, δεν αργεί να χρεοκοπήσει η χώρα. Σε όλο τον οργανωμένο κόσμο η κυβέρνηση απλώς θέτει στόχους στους διοικητές και κρίνει αν αυτοί επιτυγχάνονται με κάποια αντικειμενικά κριτήρια. Δεν ασχολείται η πολιτική ηγεσία των υπουργείων -για όνομα του Θεού!- με τους περιφερειακούς διευθυντές των υποκαταστημάτων. Και αν δεν πρέπει μια φορά οι υπουργοί να ανακατεύονται στην καθημερινή λειτουργία των δημοσίων οργανισμών, οι βουλευτές δεν πρέπει να ασχολούνται δέκα. Δουλειά τους είναι να διαβάζουν κανένα νομοσχέδιο πριν το ψηφίσουν και όχι «να απευθύνονται στον ΟΑΕΔ με διάφορα αιτήματα».
Δεν ξέρουμε πόσο «αλαζονική» ήταν η συμπεριφορά του κ. Κικίλια, αλλά το Δημόσιο και η χώρα θα ορθοποδήσει όταν οι διοικητές θα πετούν με τις κλωτσιές έξω κάθε ένα που έχει από δημόσιους οργανισμούς «διάφορα αιτήματα». Κι αν οι αιτούντες είναι πράσινοι, βένετοι, θαλασσί, κόκκινοι ή φούξια βουλευτές ένας λόγος παραπάνω. Δεν ντροπιάζουν μόνο τον εαυτό τους, ντροπιάζουν το κοινοβούλιο.
Η χώρα έχει όλες τις προϋποθέσεις να σωθεί. Θα το επιτύχει αν αλλάξει τις πρακτικές που τη χρεοκόπησαν και κυρίως αν το παλιό πολιτικό σύστημα ανασχηματίσει αντιλήψεις και όχι θώκους. Δυστυχώς, όπως φαίνεται και με τη περίπτωση του υπουργού Εργασίας ή όποιου τέλος πάντων έλαβε αυτήν την απόφαση, αυτό το πολιτικό σύστημα πρώτα έχει κατά νου πώς θα συντηρήσει τις παλιές πελατειακές δομές και έσχατη έγνοια τη σωτηρία της χώρας.
 

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΣΤΗ Ν.Δ. !...


Λογικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει πρόβλημα στη λειτουργία της τρικομματικής. Δεν είναι, βέβαια, ιδανικά τα πράγματα, δεν εξελίσσονται όπως θα μπορούσαν και θα έπρεπε, αλλά από την άλλη πλευρά τα πάμε καλύτερα απ' όσο τα πηγαίναμε και οι ξένοι δεν μας θεωρούν πια τελειωμένους, αλλά μέχρι και στα πρόθυρα της διάσωσης. Κι όμως οι τριγμοί στο κυβερνητικό στρατόπεδο είναι και συχνοί και αδιαμφισβήτητοι.
 
Παράλογο δεν είναι να υπάρχουν διαφωνίες. Διαφορετικά τα κόμματα, διαφορετικές οι πολιτικές τους, αναπόφευκτες οι διαφορετικές απόψεις. Γι' αυτό και η συνεργασία προϋποθέτει συγκλίσεις μέσα από εκατέρωθεν υποχωρήσεις. Μόνο που για να επιτευχθεί ένας τέτοιος στόχος πρέπει όλοι ν' αποδεχθούν μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια: ότι είναι στην εξουσία επειδή είναι και οι τρεις μαζί.
 
Κάποιοι στη ΝΔ δείχνουν να το έχουν ξεχάσει αυτό. Συμπεριφέρονται σαν να εξασφάλισαν αυτοδυναμία τον Ιούνιο και κυβερνούν επειδή έχουν τη λαϊκή εντολή και όχι επειδή έχουν τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Κι αν μάλιστα ακούσεις και ορισμένους από αυτούς στην τηλεόραση, δεν γίνεται να μη θυμηθείς ότι παπαγαλίζουν τα όσα έλεγαν μέχρι πρότινος μόνον οι ΠΑΣΟΚοι και ότι τότε εκείνοι ανταγωνίζονταν σε αντιμνημονιακό μένος τον Τσίπρα και τον Καμμένο.
 
Καλό θα είναι αυτές τις απλές αλήθειες να τις θυμούνται όλοι στη Νέα Δημοκρατία. Οπως, επίσης, και μερικές ακόμη. Οτι η σημερινή κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να εφαρμόζει τη συμφωνία του Οκτωβρίου του 2011, την οποία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κληροδότησε στην κυβέρνηση Παπαδήμου, που με τη σειρά της την προώθησε μέχρι εκεί που πρόλαβε λόγω των εκλογών και για τα περαιτέρω ανέλαβε η τρικομματική. Ή ότι η φερεγγυότητα του σημερινού κυβερνητικού σχήματος δεν οφείλεται τόσο στις επιδόσεις του όσο στο γεγονός ότι δεν είναι μονοκομματικό.
 
Η κυβέρνηση αυτή έχει δουλειά μπροστά της. Και πρέπει να τη φέρει σε πέρας. Αλλά δεν θα το καταφέρει αν δεν δείξουν όλοι το επιβαλλόμενο αίσθημα ευθύνης. Και αν κάποιοι δεν ξαναθυμηθούν πως αν σήμερα η χώρα έχει ελπίδα σωτηρίας, δεν το οφείλει στα δικά τους «Ζάππεια» ή στα ανύπαρκτα δεκαοκτώ τους σημεία που θα εξαφάνιζαν ως εκ θαύματος το έλλειμμα.

Τρίτη 23 Απριλίου 2013

ΜΥΡΙΖΕΙ ΜΠΑΡΟΥΤΙ !...


Σκηνικό υπόκωφων εκρήξεων και παρασκηνιακών συγκρούσεων διαμορφώνεται μετά την αμφιλεγόμενη διάσωση της Κύπρου. Εντάσεις και αντιπαραθέσεις που είχαν διαφανεί τόσο στις διαπραγματεύσεις για την Κύπρο όσο και στις σχέσεις ΔΝΤ-ΕΚΤ και Βρυξελλών, βρήκαν διέξοδο στη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών των G-20 στην Ουάσινγκτον.
 
Παράλληλα, στην Ελλάδα η κυβέρνηση φαίνεται ότι οδηγείται σε σύγκρουση με κορυφαία επιχειρηματικά συμφέροντα επί των αποκρατικοποιήσεων, ενώ οι εξελίξεις στο εσωτερικό δείχνουν ότι το «καζάνι» της συγκυβέρνησης βράζει… Η σύνθεση των γεγονότων αποκαλύπτει μια βραδυφλεγή πολιτική βόμβα που μπορεί να εκραγεί ανά πάσα στιγμή.

Οι δηλώσεις Σόιμπλε για διασώσεις τραπεζών στην Ευρωζώνη στα πρότυπα της Κύπρου, η δυσφορία της Ουάσινγκτον και του ΔΝΤ για τον τρόπο χειρισμού της κρίσης από τη Γερμανία σκιαγραφούν μια συγκρουσιακή εικόνα. Παράλληλα αν συνυπολογιστούν οι παραινέσεις Σόιμπλε σε Ντράγκι για νομισματικό περιορισμό και η αποκαθήλωση του δόγματος των θεωρητικών της λιτότητας, συνθέτουν ένα ευμετάβλητο σκηνικό.

Στην Ελλάδα η προσπάθεια της κυβέρνησης να επιδείξει πολιτική βούληση στις αποκρατικοποιήσεις, με στόχο να προσελκύσει επενδυτικά κεφάλαια φαίνεται ότι προσκρούει σε μεγάλα επιχειρηματικά και θεσμικά εμπόδια.  Εντάσεις υποβόσκουν και στο θέμα των απολύσεων ΔΥ καθώς και στη διαχείριση του κρατικού μηχανισμού, σημείο που προσκρούουν και οι προσπάθειες για αναδιάρθρωση του Δημοσίου.

Παράλληλα το σκληρό πόκερ για την πολιτική κυριαρχία που παίζεται τόσο μεταξύ της τριμερούς κυβέρνησης, όσο και στην αντιπολίτευση δημιουργεί αίσθηση αναβρασμού στο πολιτικό σκηνικό. Κάτω από αυτό το πρίσμα αρκετοί πολιτικοί αναλυτές φοβούνται ότι ο αντίκτυπος που θα έχουν μικρές και περιφερειακές εκρήξεις μπορεί να πολλαπλασιαστεί οδηγώντας σε αποσταθεροποίηση.

Ιδιαίτερο ρόλο στις εξελίξεις διαδραματίζει και η Ιταλία, όπου η επανεκλογή Ναπολιτάνο "αγόρασε" πολιτικό χρόνο για τη χώρα αλλά οι αντιξοότητες και τα εμπόδια φαίνονται ανυπέρβλητα ανεξαρτήτως της κυβέρνησης που θα προκύψει.
 
Δεν είναι λίγοι αυτοί που νιώθουν την ένταση στην ατμόσφαιρα τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, διακρίνοντας κίνδυνο αλυσιδωτών εκρήξεων στην Ευρωζώνη, οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε υποτροπή της κρίσης.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και έκθεση της Deutsche Bank η οποία αναδεικνύει ως κορυφαίο πρόβλημα την ανεργία, αιτία η οποία έχει οδηγήσει σε κατάρρευση τις κυβερνήσεις που αποτυγχάνουν να την αντιμετωπίσουν.

«Αυτό που ξεκίνησε ως τυπική κυκλική ψήφος απόρριψης των κυβερνήσεων σε περίοδο ύφεσης φαίνεται πως κινδυνεύει να γίνει κάτι πολύ μεγαλύτερο, εάν η αιτία της κρίσης -που είναι κυρίως η ανεργία- διατηρηθεί. Και, βεβαίως, οι οιωνοί αναφορικά με την ανεργία δεν είναι καλοί», αναφέρει η Deutsche Bank. Στην έκθεση τα ποσοστά της ανεργίας νέων στην περιφέρεια χαρακτηρίζονται μη αποδεκτά.

«Ο χρόνος μετράει αντίστροφα στην Ευρώπη. Τέσσερα χρόνια από τότε που ξεκίνησε η κρίση, η ανεργία ακόμη δεν έχει κορυφωθεί», αναφέρει η Deutsche Bank. Οι αναλυτές της επισημαίνουν ότι από το 2008, έχουν αλλάξει όλες οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης, εκτός από τρεις: της Γερμανίας, της Αυστρίας και του Λουξεμβούργου. «Δεν είναι τυχαίο ότι πρόκειται για τις χώρες με τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας στην ευρωζώνη» επισημαίνουν οι αναλυτές της Deutsche Bank.

Από την πλευρά ο πρόεδρος της Κομισιόν, επιχειρώντας να ανασκευάσει το ρημαγμένο γόητρο του κράτους των Βρυξελλών αποδίδει ευθύνες στην ελληνική κυβέρνηση για τη διαρκή λήψη πρόσθετων μέτρων τα οποία οδήγησαν σε μεγαλύτερη ύφεση.

Οι ελληνικές αρχές πρέπει να εξηγήσουν στον λαό γιατί δεν σεβάστηκαν τις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αποτέλεσμα την άνοδο της ανεργίας στην Ελλάδα, διαμήνυσε από το βήμα εκδήλωσης think tank στις Βρυξέλλες, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο. «Η ανεργία στην Ελλάδα οφείλεται στο γεγονός ότι οι αρχές της χώρας δεν σεβάστηκαν τις Συνθήκες. Να το εξηγήσουν αυτό στον κόσμο», ανέφερε χαρακτηριστικά ο αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο πραγματικός κίνδυνος του κατακερματισμού της ευρωζώνης προέρχεται από το να αγνοούμε τις ανησυχίες των πολιτών, τόνισε ο πρόεδρος της Κομισιόν, από το βήμα του συνεδρίου.

Παράλληλα, ο Ευρωπαίος αξιωματούχος υπογράμμισε το γεγονός ότι η απειλή της πόλωσης αποτελεί αληθινή δοκιμασία για την ευρωζώνη.

«Η οικονομική κρίση έχει τονίσει τις αδυναμίες και αντιφάσεις στον θεσμικό σχεδιασμό μας και από τότε, βήμα προς βήμα, έχουμε διανύσει πολύ δρόμο για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων», τόνισε ο Μπαρόζο.
 
 

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΩΣ "ΦΤΕΡΟ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ" !...

 
H κύρια απειλή για τις προοπτικές του Tσίπρα είναι η συνολική αίσθηση της «κυβερνητικής» ελαφρότητας του ΣYPIZA. Oμως, έστω και έτσι, δεν αποκλείεται να επικρατήσει, αν θεωρηθεί το «μη χείρον» από το ρεύμα αρνητικών ψηφοφόρων.
 
Oσοι στέκονται στα όσα λέει ο Aλέξης Tσίπρας, προσπαθώντας να προσδιορίσουν τη στρατηγική του, τελικά σηκώνουν τα χέρια, διότι ο υπό διερεύνηση ηγέτης δεν πατά σε στέρεο έδαφος. Aγεται και φέρεται από πρόσκαιρους ανέμους. Στρατηγικά, λοιπόν, ο Tσίπρας θυμίζει φτερό στον άνεμο! Γι' αυτό η αναζήτηση της όποιας σταθερής πυξίδας του αποτελεί αδιέξοδο βασανιστήριο.
 
Kατ' αρχάς, οι θέσεις Tσίπρα μεταλλάσσονται διαρκώς. Άλλοτε καθορίζονται από το ακροατήριό του. Aλλοτε από εσωκομματικές ισορροπίες. Aλλοτε από τη ροπή για ατάκες της στιγμής. Tις εκλογές του Iουνίου, ο Tσίπρας δεν ήθελε να τις κερδίσει (όπως είχα σημειώσει τότε στην «H» και ανέλυσα αργότερα στο τελευταίο βιβλίο μου). Tώρα μοιάζει να επιδιώκει τη νίκη. Oπλα του είναι η φρεσκάδα και οι επικοινωνιακές ικανότητες. Aδυναμίες του είναι η διάφανη δημαγωγία και ορισμένα ακραία στελέχη του -αν και οι εμπαθείς συγκρίσεις που επιχειρούνται με την άκρα δεξιά, από υστερικούς επικριτές του, είναι φαιδρές.
 
Kαθώς ο Tσίπρας είναι ευφυής αντιλαμβάνεται πως ο μόνος δρόμος προς την εξουσία περνά από μια συνεπή κεντροαριστερή στροφή. Δεν την επιχειρεί όμως. Γιατί; Eίτε διότι η βούλησή του για μια παρόμοια στρατηγική είναι ασθενής, είτε διότι δεν γνωρίζει πώς να την υλοποιήσει, είτε διότι φοβάται το ίδιο το κόμμα του, είτε διότι βρίσκεται σε σύγχυση, είτε διότι όλα αυτά συνυπάρχουν! Ως συνέπεια αυτών είναι ότι ΣYPIZA και Tσίπρας δεν πείθουν κυβερνητικά. O ΣYPIZA δεν έχει δικές του δυνάμεις. H μόνη δύναμή του είναι «αρνητική». Tον ευνοεί μόνο η προοπτική παταγώδους αποτυχίας της (επιεικώς) μέτριας κυβέρνησης.
 
Πάντως, ακόμη και ένας στρατηγικά ανερμάτιστος Tσίπρας, είναι δυνατόν να επικρατήσει εκλογικά εφόσον καταρρεύσει η εικόνα των ανταγωνιστών του. Tαυτόχρονα, το όπλο της απειλής εξόδου από το ευρώ, αν κερδίσει ο Tσίπρας, έχει σχεδόν εξαντληθεί για τη NΔ. Eφόσον το εκλογικό σώμα συνεχίσει να απελπίζεται, είναι πιθανότατο να δοκιμάσει «κάτι άλλο» -και ότι ήθελε προκύψει! H κύρια απειλή για τις προοπτικές του Tσίπρα είναι η συνολική αίσθηση της «κυβερνητικής» ελαφρότητας του ΣYPIZA. Oμως, έστω και έτσι, δεν αποκλείεται να επικρατήσει, αν θεωρηθεί το «μη χείρον» από το ρεύμα αρνητικών ψηφοφόρων.

Στην περίπτωση αυτή, όμως, μια νίκη του Tσίπρα θα έχει πρόσκαιρα χαρακτηριστικά. Θα επικρατήσει χωρίς ρίζες στην κοινωνία. H νίκη του θα είναι πύρρειος. Θα φθαρεί ταχύτατα, αν το κυβερνητικό του σχήμα θεωρηθεί ανεπαρκές. Eνώ μια τυχόν συμμαχία με τους ανεκδιήγητους Aνεξάρτητους Eλληνες θα αποτελεί αυτοκαταστροφική φάρσα. Kαταστροφικός για τον ίδιο θα αποδειχθεί επίσης ένας επιπόλαιος χειρισμός των σχέσεων της χώρας με τους δανειστές της. Aλλωστε, οι σημερινοί παλικαρισμοί, είτε εγκαταλειφθούν στην πράξη, είτε οδηγήσουν εκτός ευρώ, αποτελούν εκείνο που οι Aγγλοσάξονες αποκαλούν lose-lose situation (μονά ζυγά, χάνεις).

H ουσία είναι πως η σημερινή στρατηγική Tσίπρα του «φτερού στον άνεμο», ακόμα και στο πιο ευνοϊκό εκλογικό σενάριο, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε μια κυβέρνηση ελαφροτάτων βαρών! Tο τι θα συμβεί, όμως, αν η χώρα αποκτήσει τέτοιου είδους κυβέρνηση, όταν γύρω της μαίνονται καταιγίδες, ανήκει στην προοπτική ενός νέου εφιάλτη.
 

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

ΜΑΝΩΛΑΔΑ : ΝΑΤΑΝ, ΜΟΝΟ, ΜΙΑ !...


Το έγκλημα της Μανωλάδας και της αιματοβαμμένης φράουλας από προχθές το βράδυ βρήκε τη δική του θέση στους τίτλους των εφημερίδων, στα τηλεοπτικά παράθυρα ενώ δε σταματά να κάνει το γύρο του διαδικτύου και να "παίζει" στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, ξεφτιλίζοντας μας βεβαίως, βεβαίως....
 
Ο πόλεμος ανακοινώσεων όλων των κομμάτων που φυσικά καταδικάζουν το γεγονός είναι καταιγιστικός. Τόσο ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, όσο και ο Υπουργός Εργασίας δήλωσαν πως το έγκλημα δε θα μείνει ατιμώρητο, θα χυθεί άπλετο φως, οι ένοχοι θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη, μπλα,μπλα, μπλα...
 
Δε θέλω να σας το χαλάσω, αλλά όσοι είμαστε από την Ηλεία (είναι ο πατέρας μου από τα άγια χώματα όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι) δεν πέσαμε από τα σύννεφα όπως πολλοί άλλοι κάτοικοι της συνωστισμένης (ούτε Κυψέλη να ήταν) συννεφούπολης.
 
Οι μεγαλοτσιφλικάδες της φράουλας, του "κόκκινου χρυσού" της Μανωλάδας και της Βάρδας δεν ξεφύτρωσαν χθες, ούτε καν προχθές. Εδώ και τουλάχιστον 12 χρόνια συντελείται το έγκλημα της απόλυτης εκμετάλλευσης των αλλοδαπών εργατών, λαθρομετανάστες οι περισσότεροι, που δουλευουν από την ώρα που ανατέλει ο ήλιος μέχρι να πέσει το σκοτάδι.
 
Φυσικά ανασφάλιστοι, φυσικά σαν σκλάβοι, φυσικά δίχως να έχουν δικαιώματα, φυσικά...
 
Το έγκλημα της Μανωλάδας το ανέχτηκαν οι πάντες, η τοπική κοινωνία, η τοπική αστυνομία, όσοι υπηρέτησαν και υπηρετούν στην τοπική αυτοδιοίκηση και φυσικά οι τοπικοί βουλευτές καθώς και τα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Ο κύκλος της ανοχής και της σιωπής ήταν αυτός που γέννησε τη μαφία της φράουλας....

Οσοι μαχητικοί δημοσιογράφοι προσπάθησαν να σπάσουν το απόστημα της σιωπής και της ανοχής, κυνηγήθηκαν και απειλήθηκε η σωματική τους ακεραιτότητα. Οσοι γενναίοι πολίτες προσπάθησαν να κινητοποίησουν φορείς, συλλόγους και κόμματα...έπεσαν τελικά σε τοίχο. Γιατί; Μα επειδή στην Ελλάδα που φτιάξαμε όλοι μας τα τελευταία 30 χρόνια η λύση δεν είναι να αντιμετωπίζεις τα προβλήματα αλλά να τα κρύβεις κάτω από το χαλί, σαν κακή νοικοκυρά που δεν σου αρέσει να καθαρίζεις αλλά δε σου αρέσει να σε λένε και βρωμιάρα...

"Μανωλάδες" δεν υπάρχουν μόνο στην Ηλεία...Γι΄αυτό τρελαίνομαι οταν κάνουμε οτι ανακαλύπτουμε την Αμερική, γι΄αυτό φρικάρω οταν δουλευόμαστε και μεταξύ μας...Και δυστυχώς, αν δεν πάψουμε να είμαστε καναπεδάνθρωποι, οι"Μανωλάδες" θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Στην Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι και ένα καράβι, έλεγε ο Ελύτης. Με αυτά πορεύτηκε για χρόνια η Ελλάδα, αυτά είναι η ελπίδα μας να βγούμε από τον πάτο...

Ολα τα άλλα είναι ένα πλάνο, ένας τίτλος, μια είδηση που θα ξεχαστεί μόλις βγει ένα άλλο εντυπωσιακο θέμα, μια άλλη αιματοβαμμένη είδηση που θα μας...καθηλώσει στους καναπέδες μας.

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΦΩΣ !...


Πόσοι αναγνώρισαν άραγε τον βίο τους, την καθημερινότητά τους, σαν τμήμα της ωραίας εικόνας που ζωγράφισε ο κ. Σαμαράς ;
 
Πόσοι ένιωσαν ότι όντως τους αφορούσαν όσα χαρμόσυνα έλεγε, για μια Ελλάδα που πια τη ζηλεύουν οι τρίτοι αντί να τη χαρακτηρίζουν παράδειγμα προς αποφυγήν ;
 
Εντάξει. Τα πράγματα δεν είναι κατάμαυρα. Σίγουρα δεν είναι μαύρα και δεν θα γίνουν ποτέ για τους λιγοστούς που έχουν μονίμως εξασφαλισμένα κάποια πλεονεκτήματα, ενώ είναι γκρίζα για όσους δεν ξεκοκάλισαν ακόμα το απόθεμά τους.
 
Οι άλλοι, ωστόσο, οι πάμπολλοι, ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι και άλλοι τόσοι που δουλεύουν «ελαστικά», ξεκρέμαστοι, και πληρώνονται έναντι, ποιο λόγο έχουν να εμπιστευτούν την όραση όσων τους υποδεικνύουν φως στην άκρη του τούνελ και τη γλώσσα όσων τους διαβεβαιώνουν ότι τα δύσκολα πέρασαν ;
 
΄Εχουν, άλλωστε, δικά τους μάτια για να βλέπουν, δικά τους αυτιά για ν’ ακούνε. Και γλώσσα δική τους για να πουν την αλήθεια τους. ΄Εστω κι αν δεν θα μεταδοθεί σε έκτακτο διάγγελμα και σε εθνικό δίκτυο.
 

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΤΑΜΠΟΥ !...


Το πρώτο ταμπού, η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, έσπασε τον Οκτώβριο του 2010 υπό δραματικές συνθήκες: Υπήρξε μετωπική σύγκρουση του τότε επικεφαλής της ΕΚΤ Τρισέ με τους Μέρκελ - Σαρκοζί και ένα κύμα επίθεσης των αγορών που έθεσε εκτός αγορών την Ιρλανδία, στον προθάλαμο της διάσωσης την Πορτογαλία, προκάλεσε σοβαρούς κλυδωνισμούς στην Ισπανία και την Ιταλία, και άγγιξε προειδοποιητικά τη Γαλλία και το Βέλγιο.
 
Το δεύτερο ταμπού, το «κούρεμα» των καταθέσεων, έσπασε πριν από ένα μήνα στην απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο χωρίς δραματικές συγκρούσεις και νευρικότητα στις αγορές. Σε επίπεδο κορυφής δεν υπήρξε αιφνιδιασμός, καθώς η Επιτροπή επεξεργαζόταν το σενάριο της κατάσχεσης των καταθέσεων εδώ και ένα χρόνο, και επιπλέον το μικρό μέγεθος της Κύπρου φάνηκε να επιτρέπει πειραματισμούς εκ του ασφαλούς.
 
Το τρίτο ταμπού είναι εδώ, και είναι μια πολύ πιο σύνθετη πρόκληση: Αντέχει η Ευρωζώνη χωρίς σοβαρούς κλυδωνισμούς τον εξαναγκασμό μιας χώρας-μέλους σε έξοδο ;
 
Το πρόβλημα για το Βερολίνο είναι ότι το ερώτημα σήμερα δεν τίθεται για τα επόμενα της Κύπρου μεγέθη -Ελλάδα και Πορτογαλία- αλλά για μεγάλες χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία.
 
Το τρίτο ταμπού έχει σαφή ποιοτική διαφορά με τα δύο προηγούμενα: Το «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων και των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ είναι επιλογές επιβολής της σκληρής γερμανικής γραμμής, αλλά δεν θέτει σε αμφισβήτηση το σύνολο της Ευρωζώνης.
 
  Μέχρι στιγμής, μια ισορροπία του τρόμου αποτρέπει την υιοθέτηση μιας πολιτικής εθελούσιας εξόδου από τις χώρες του Νότου: Δεν υπάρχει διαχειρίσιμη επόμενη μέρα ύστερα από μετωπική σύγκρουση με το Βερολίνο, η εικόνα του αεροσκάφους που προσγειώθηκε στη Λάρνακα, μετά την αποδοχή της θυσίας του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου, με τα 5,5 δισ. ευρώ έκτακτης ρευστότητας τα λέει όλα και δεν χρειάζεται σχολιασμό.
 
Η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα όταν υιοθετήθηκε δεν έπεισε κανέναν ότι προοριζόταν για την «ειδική περίπτωση Ελλάδα», εξ ου και το κύμα πίεσης των αγορών που ακολούθησε. Το «κούρεμα» των καταθέσεων χλιαρά και προσχηματικά και για πολύ λίγο παρουσιάσθηκε ό,τι αφορά μόνον την Κύπρο, καθώς ο πραγματικός στόχος ήταν η συνολική επιβολή του μετά το 2015 στις διασώσεις τραπεζών.

Δεν είμαστε στις αρχές του 2010, που η Αθήνα φωτιζόταν ως ειδική περίπτωση και έτσι σήμερα καμιά χώρα-μέλος της Ευρωζώνης δεν μπορεί να απομονωθεί για παραδειγματισμό όλων όσοι δυσανασχετούν για την εφαρμογή της γερμανικής συνταγής.

Δεν υπάρχει αξιόπιστο σενάριο αναδίπλωσης σε μια υγιή Ευρωζώνη των πλεονασματικών, υπάρχει μόνον η υψηλού πολιτικού και οικονομικού κόστους επιλογή επιστροφής της Γερμανίας στο εθνικό της νόμισμα με δύο τρεις δορυφόρους να της κρατούν συντροφιά σε μια «ζώνη μάρκου».

Δεν είναι μόνον η ίδρυση του κόμματος εναλλακτική για τη Γερμανία, αλλά και κινήσεις που μπορούν εύκολα να παρερμηνευθούν, όπως ο επαναπατρισμός των αποθεμάτων χρυσού της Μπούντεσμπανκ.

Το πιο ανησυχητικό δείγμα είναι οι ολοένα πιο συχνές αναφορές Γερμανών αξιωματούχων στην ανάγκη αναθεώρησης της Συνθήκης της Λισαβόνας, μόλις πριν από λίγες μέρες ο Σόιμπλε την έθεσε ως προϋπόθεση για την Τραπεζική Ενωση, που δείχνει σκηνικό σύγκρουσης: Με δεδομένη την αδυναμία ομοφωνίας των «27» για τα όσα ζητά το Βερολίνο, το αδιέξοδο της αναθεώρησης θα ήταν ένα πολύ ωραίο νομιμοποιητικό άλλοθι για μια εθνική γερμανική αναδίπλωση.


Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

ΤΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ ΤΟΥ ...ΚΑΘΗΓΗΤΗ !...


Ο πληθυντικός της ευγενείας ήταν κανόνας ενώ ούτε που μπορούσε κανείς να διανοηθεί να φωνάξει στον εκπαιδευτικό «αγόρι μου, ηλίθιε, ρε φίλε» και άλλα τέτοια. Λογικά κάπως έτσι συμβαίνει σε άλλες χώρες και πανεπιστήμια. Ποιος μπορεί να διανοηθεί έναν 20χρονο φοιτητή να μιλάει στον πρύτανη του Χάρβαρντ και να του λέει «Ρε Τζον, δεν φοράς παντελόνια» ;
 
«Ποιο είναι το όραμά σου αγόρι μου; Δε σε θέλουμε Σωκράτη. Φοράς παντελόνια ρε; Παραιτήσου ρε φίλε πριν ξανάρθουμε».
 
Δεν είναι λόγια... κολλητών σε κάποια συνέλευση ή στην καφετέρια μεταξύ καφέ και τσιγάρου. Είναι οι φράσεις των φοιτητών του ΤΕΙ Πάτρας που απευθύνονται στον πρόεδρο του τμήματος και τους καθηγητές που ήταν επί δέκα ώρες όμηροι την προηγούμενη εβδομάδα.
 
Αμούστακα παιδιά και κοριτσάκια με την οργή στο βλέμμα και με απίστευτες ύβρεις που δεν γράφονται, μιλούν σε έναν καθηγητή Πανεπιστημίου, πρόεδρο τμήματος και ηλικιωμένο άνθρωπο λες και μιλούν με τον «κολλητό» τους. Οποιος δει τα βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο δεν θα μπορούσε να αισθανθεί παρά μόνο ντροπή για όσα ειπώθηκαν και όσα έγιναν στην Πάτρα. Αλλά όποιος είναι υποψιασμένος για την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στα Πανεπιστήμια δεν θα απορήσει για το ύφος των παιδιών αυτών, που θεωρητικά αποτελούν το μέλλον της χώρας.
 
Η βία, που στην περίπτωση της Πάτρας δεν ήταν μόνο λεκτική, έχει εγκατασταθεί μόνιμα στα έδρανα των Πανεπιστημίων με ευθύνη τόσο των φοιτητών όσο και των καθηγητών αλλά και του υπουργείου Παιδείας. Ομως, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο.
 
Αυτό που σοκάρει περισσότερο είναι η ωμότητα των νέων ανθρώπων. Που βρίζουν καθηγητές, τους κλείνουν επί δέκα ώρες σε μια αίθουσα και τους «λούζουν» με κοσμητικά επίθετα, που τσιμεντώνουν την πόρτα του γραφείου τους, που απειλούν ότι θα ξανάρθουν και θα λογαριαστούν. Είναι η οργή των φοιτητών, το θολωμένο βλέμμα, οι λέξεις-μαχαίρια που χρησιμοποιούν για να κατατροπώσουν τον? εχθρό, τον καθηγητή, τον πρόεδρο, τον υπουργό, την εξουσία γενικότερα.

Κι αν κάποτε οι αγώνες στα φοιτητικά έδρανα γίνονταν τις περισσότερες φορές για ύψιστα ιδανικά, όπως η ελευθερία του λόγου, σήμερα που αυτή η ελευθερία θεωρείται δεδομένη οι αγώνες γίνονται για τα? παντελόνια του Σωκράτη, που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο πρόεδρος του ΤΕΙ, Σωκράτης Καπλάνης.

Κάποτε, όχι στο μακρινό παρελθόν, όλοι όσοι πέρασαν από τα θρανία, μαθητικά, γυμνασιακά, πανεπιστημιακά, δεν τολμούσαν καν να αντικρίσουν τον καθηγητή τους. Υπήρχε ένας σεβασμός, ακόμη κι αν οι διαφωνίες ήταν μεγάλες και το χάσμα των γενεών αγεφύρωτο. Ο πληθυντικός της ευγενείας ήταν κανόνας, ενώ ούτε που μπορούσε κανείς να διανοηθεί να φωνάξει στον εκπαιδευτικό «αγόρι μου, ηλίθιε, ρε φίλε» και άλλα τέτοια. Λογικά κάπως έτσι συμβαίνει σε άλλες χώρες και πανεπιστήμια. Ποιος μπορεί να διανοηθεί έναν εικοσάχρονο φοιτητή να μιλάει στον πρύτανη του Χάρβαρντ και να του λέει «Ρε Τζον, δεν φοράς παντελόνια» ;

Κι όμως, στην Ελλάδα της κρίσης, οι πανεπιστημιακοί χώροι έχουν γίνει καφενεία που ο καθένας μπουκάρει, σπάει, βρίζει, κρατά ομήρους, απειλεί στο όνομα κάποιου αδιόρατου φοιτητικού δικαίου, που όμως δεν μπορεί να προσδιορίσει τυφλωμένος από το μίσος για την κάθε μορφής εξουσία. Αλλά θα πει κανείς ότι αυτά τα παιδιά με το θολωμένο βλέμμα είναι τα παιδιά της οικονομικής κρίσης και της κοινωνικής απαξίας. Που έχει αποθεώσει τη βία, που έχει απονομιμοποιήσει τους ξυλοδαρμούς, τις ομηρείες, τους βασανισμούς, που ανέχεται τους ακροδεξιούς να έχουν γίνει κράτος εν κράτει.

Αλλά είναι και παιδιά που βλέπουν ότι το μέλλον τους είναι άδηλο. Που παίρνουν πτυχία ανεργίας, χωρίς αντίκρισμα και που μοιάζουν περισσότερο με εισιτήρια μετανάστευσης σε κάποια άλλη χώρα. Αυτά τα παιδιά, παιδιά όλων μας, είναι η οργισμένη γενιά που η λέξη σεβασμός δεν χωρά στον αξιακό τους κανόνα.

Οι εικόνες από το ΤΕΙ Πάτρας είναι ντροπιαστικές διότι είναι ο καθρέφτης της σύγχρονης Ελλάδας. Κι αν δεν υπάρξει άμεσα μια μεγάλη αλλαγή στην ελληνική κοινωνία τότε είναι σίγουρο ότι η χώρα θα χαθεί χωρίς να βάλουν το χέρι τους η Μέρκελ και ο Σόιμπλε.

Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

Τρίτη 16 Απριλίου 2013

ΣΥΛΛΑΒΕΤΕ ΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ (!)...


Mωραίνει Kύριος ον βούλεται απολέσαι. Tα κόμματα με τους βουλευτές που μετέχουν στην Προανακριτική Eπιτροπή για το σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ ετοιμάζονται να κάνουν πάλι το μοιραίο λάθος.
 
Oι ακραίες φωνές που κυριαρχούν στην Eπιτροπή δεν έμειναν ικανοποιημένες από το υπόμνημα που κατέθεσε ο πρώην πρωθυπουργός. Zητούν επανάληψη του σόου που παρατηρήθηκε στην πολύωρη και επεισοδιακή κατάθεση του αρχηγού του ΠAΣOK και αποφάσισαν την κλήτευση του Γ. Παπανδρέου για φυσική παρουσία και ανάκριση από τον Hλ. Kασιδιάρη.
 
Eυτυχώς υπάρχουν ακόμη ορισμένοι στην Eπιτροπή που σκέπτονται να αρκεστούν στη γραπτή πρόσκληση-κλήτευση και να αποφύγουν το έσχατο μέτρο της βίαιης προσαγωγής για να εκθέσουν τον πρώην πρωθυπουργό στις ανακριτικές μεθόδους της Xρυσής Aυγής. Aλλά τίποτε δεν αποκλείεται, καθώς αρκετοί από τους «ανακριτές» έχουν πιάσει ήδη θέσεις στις κερκίδες του Kολοσσαίου.
 
Mπορεί στο τέλος να επικρατήσει η λογική. Όμως, το γεγονός και μόνο ότι υπάρχουν βουλευτές και κόμματα που σκέπτονται όπως σκέπτονται είναι άκρως επικίνδυνο φαινόμενο. Aριστεροί και δεξιοί πατριώτες δεν έμαθαν τίποτε, δεν διδάχθηκαν τίποτε, έμειναν αδιόρθωτοι, όπως έλεγε και ο Tαλεϋράνδος για τους Bουρβόνους.
 
Tην ώρα που οπαδοί τους καίνε αστυνομικό τμήμα γιατί συνελήφθησαν, έπειτα από ταυτοποίηση του DNA, δύο κατηγορούμενοι για επτά κακουργήματα στη Xαλκιδική, δεν αποκλείουν ανάλογη μεταχείριση σε απλό μάρτυρα, πρώην πρωθυπουργό σε μια υπόθεση με κατηγορούμενο πρώην υπουργό, ο οποίος όπως πολλοί νομικοί υποστηρίζουν μπορεί να δικαστεί, τελικά, για πλημμέλημα.

Oι φανατικοί με τη ρηχή πολιτική σκέψη είναι έτοιμοι να κάνουν πάλι το μεγάλο λάθος. Nα πολώσουν το κλίμα σε μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα και την οικονομία για να έρθουν στη συνέχεια να... θερίσουν τους κόπους τους.

Kάπως έτσι βέβαια έπεσε στη φάκα η Aριστερά και το '89 που... έσωσε το τότε ΠAΣOK. Aλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τη νέα γενιά.

Tο πάθος για ερωτήσεις υπερισχύει κάθε λογικής, και οι βουλευτές της Xρυσής Aυγής μαζί και οι δικηγόροι του Kαμμένου θα μπορούν έτσι να υπερηφανεύονται ότι κάθισαν στο «εδώλιο» έναν πρώην πρωθυπουργό. Eτσι είναι εάν έτσι νομίζουν...