Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ?...


Αν για τον ποιητή T.S. Elliot ο Απρίλιος «είναι ο μήνας ο σκληρός», για την καγκελάριο Μέρκελ ο Σεπτέμβριος του 2011 είναι πολύ πιθανό να καταγράψει το πρόωρο και άδοξο τέλος της στην εξουσία.

Μέσα στον επόμενο μήνα θα διεξαχθούν δύο εκλογικές αναμετρήσεις σε ομόσπονδα κρατίδια στο Μεκλεμβούργο Πομερανία αλλά και στο Βερολίνο με την ήττα του κυβερνητικού συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών - Φιλελευθέρων προεξοφλημένη αλλά και τους δεύτερους να κινδυνεύουν να μην εισέλθουν στα τοπικά κοινοβούλια.


Αν οι παραπάνω προβλέψεις επιβεβαιωθούν, πρώτον καθίσταται πολιτικά αδύνατη η παραμονή του Βέστερβελε στο υπουργείο Εξωτερικών καθώς χρεώνεται την επί ηγεσίας του καταστροφική καταβαράθρωση των Φιλελευθέρων που από το 15% του Σεπτεμβρίου του 2009 κινδυνεύουν στις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές να βρεθούν εκτός Μπούντεσταγκ, και δεύτερον επιβεβαιώνεται η ανυπαρξία μελλοντικού κυβερνητικού εταίρου για τους Χριστιανοδημοκράτες.


Η επιθανάτια πολιτική αγωνία των Φιλελευθέρων οδήγησε άλλωστε την Άνοιξη σε δύο αποφάσεις αμφιλεγόμενες, που έχουν διχάσει τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό και μαζί με την αμφίσημη πολιτική του Βερολίνου στην Ευρωζώνη έχουν πλήξει τη διεθνή αξιοπιστία της Γερμανίας : 
Πρώτον ο Βέστερβελε για να κολακέψει την πλειοψηφική αντιπολεμική διάθεση της γερμανικής κοινής γνώμης αρνήθηκε να συνταχθεί με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Βρετανία υπέρ της επέμβασης της Λιβύης και συντάχθηκε με τη Ρωσία και την Κίνα, απέχοντας από την σχετική ψηφοφορία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Δεύτερον στον απόηχο της τραγωδίας της Φουκουσίμα, η Μέρκελ έκανε στροφή 180 μοιρών εγκαταλείποντας την πυρηνική ενέργεια σε μια προσπάθεια όχι μόνον να ακολουθήσει το κυρίαρχο ρεύμα στην κοινή γνώμη αλλά και να ρίξει γέφυρες μελλοντικής κυβερνητικής συνεργασίας με τους Πράσινους. Μια προσπάθεια που δεν βρήκε ανταπόκριση και επιπλέον εξόργισε τους εκπροσώπους της βιομηχανίας καθώς θα πολλαπλασιασθεί το κόστος της ενεργειακής επάρκειας, αλλά και η μονομερής ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία.
Η κρισιμότερη μέρα όμως δεν είναι άλλη από την 23/9 οπότε έρχεται προς επικύρωση στην Μπούντεσταγκ η απόφαση της Συνόδου Κορυφής της 21/7 για ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προσωρινού Μηχανισμού EFSF. Η επικύρωση με συντριπτική πλειοψηφία είναι δεδομένη καθώς υπάρχουν σχετικές τοποθετήσεις των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων με ζητούμενη την πειθαρχία των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αν ο αριθμός των «ανταρτών» διογκωθεί, τότε η παραμονή της Μέρκελ στην καγκελαρία θα είναι πολιτικά αδύνατη.
Με τα σημερινά δεδομένα η Μέρκελ δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την απειλή πρόωρης προσφυγής στις κάλπες για να εξασφαλίσει τη συρρίκνωση της απειλούμενης ανταρσίας. Πρόωρες εκλογές ίσον πολιτική συντριβή του κυβερνητικού συνασπισμού και επιπλέον πρόκειται για μια απόφαση που υπόκειται στην έγκριση της Βουλής.
Ετσι διαμορφώνεται το σκηνικό μιας εσωτερικής αμφισβήτησης με στόχο την αντικατάσταση της καγκελαρίου καθώς η αλλοπρόσαλλη και αμφίσημη πολιτική της Μέρκελ στην Ευρωζώνη, στην πυρηνική ενέργεια και τη συμμαχική αλληλεγγύη στο ΝΑΤΟ έχει διογκώσει δύο αντίθετα ρεύματα εκείνους που θεωρούν ότι έχει πλήξει τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας και αυτούς που πιστεύουν ότι θα υποκύπτει στις πιέσεις των εταίρων της, καθώς παρά τη σκληρή απορριπτική της ρητορική, εμπλέκεται βήμα βήμα σε μια μη αντιστρέψιμη στήριξη των δημοσιονομικά προβληματικών εταίρων.

Η κρισιμότερη μέρα όμως δεν είναι άλλη από την 23/9, οπότε έρχεται προς επικύρωση στην Μπούντεσταγκ η απόφαση της Συνόδου Κορυφής της 21/7 για ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προσωρινού Μηχανισμού EFSF. Η επικύρωση με συντριπτική πλειοψηφία είναι δεδομένη καθώς υπάρχουν σχετικές τοποθετήσεις των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων με ζητούμενη την πειθαρχία των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αν ο αριθμός των «ανταρτών» διογκωθεί, τότε η παραμονή της Μέρκελ στην καγκελαρία θα είναι πολιτικά αδύνατη.

ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΤΕ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟ !...


Τα μόμολα της νταβατζήδικης ψευτοεπαναστατικότητας, βρήκαν λόγο κι αφορμή για να προβούν σε μια, ακόμα, δημόσια πράξη πολιτικού (κι όχι μόνο) αυνανισμού. Το νέο Νόμο για τη λειτουργία των ΑΕΙ, που ψηφίστηκε από το 90 % της Βουλής ! Συντήρες του κερατά και της χείριστης έκδοσης, προσπαθούν να υπερασπιστούν καταστάσεις και διαδικασίες, που οδήγησαν, όχι, μόνο, στην απαξίωση και την καταβαράθρωση των ΑΕΙ, αλλά και στην ουσιαστική διάλυση του φοιτητικού κινήματος.

Αγκαλιά και χέρι – χέρι με τα γελοία ανδρείκελα, που συναλλασσόμενα μαζί τους, πήραν την καρέκλα του πρύτανη, νομίζουν πως θα εμποδίσουν την εφαρμογή της νομιμότητας.

Ευτυχώς για την κοινωνία, τις υγιείς δυνάμεις της ανώτατης εκπαίδευσης και την συντριπτικότατη πλειοψηφία των φοιτητών, η μπογιά τους, πλέον, ξεθώριασε και η παρασιτική και υπονομευτική δράση τους δεν φτουράει.

Ολοκληρώστε τη μαλακία σας και δρόμο !...

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΕΪΚΟ !...


ΛΑΤΕΡΝΑ, ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ !...


Τα δείγματα τις τελευταίες μέρες είναι κατά διαβολική σύμπτωση πολλά, αν και δεν είναι απαραίτητα για να καταλάβουμε πώς δεν βρέχει. Μας φτύνουν.

Η πρώτη μπόρα ξεκίνησε όταν ο υπουργός κύριος Μόσιαλος ανακοίνωσε πώς καταργούνται επιτέλους τα μυστικά κονδύλια στη Γενική Γραμματεία Τύπου. Τα κονδύλια δηλαδή που χρηματοδοτούσαν Μέσα Ενημέρωσης και δημοσιογράφους για «εθνικούς» λόγους. Ποιοί ήταν αυτοί οι «εθνικοί» λόγοι, και βέβαια ποιοί ήταν οι σύγχρονοι εθνοσωτήρες με την εγγύηση του Δημοσίου; Ουδείς απάντησε και τα συλλογικά όργανα των δημοσιογράφων δεν ρώτησαν.

Βεβαίως οι μυστικές επιδοτήσεις Εθνικής σωτηρίας (όλα τα λεφτά για όλα τα κιλά «πατριωτισμού» που θα λέγανε και οι επιδοτούμενοι αγρότες), δεν είναι ούτε το μόνο ούτε το πιο σοβαρό πρόβλημα. Τα φανερά κονδύλια που επιδοτούν τους δημοσιογράφους σε γραφεία Τύπου, Γραμματείες, και ευαγή ιδρύματα, είναι ακόμα σοβαρότερο πρόβλημα. Όπως σωστά λέει η αμερικανική Πρεσβεία σε μία έκθεση της για τα ελληνικά ΜΜΕ, κακοπληρωμένοι δημοσιογράφοι εξασφαλίζουν δεύτερο μισθό δουλεύοντας σε γραφεία Τύπου υπουργείων τα οποία ταυτόχρονα μπορεί να καλύπτουν δημοσιογραφικά. Τα βλέπουν μέχρι και οι Αμερικανοί αλλά όχι η ΕΣΗΕΑ. Με το πρόσχημα της εξασφάλισης ενός επιπλέον μεροκάματου, οι δημοσιογράφοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους (δημοσιογραφικές;) σε γραφεία Τύπου, την ίδια την Γενική Γραμματεία Τύπου ακόμη και εταιρείες, προσφέροντας ουσιαστικά τον εαυτό τους και το λειτούργημα όμηρο σε ένα διαβρωμένο πολιτικό σύστημα. Και το υπηρετούν διακομματικά και συνήθως σιωπηλά. Το έχω ξαναγράψει.Το πρόβλημα στην δημοσιογραφία δεν είναι ο άμεσος χρηματισμός, αλλά ο εκμαυλισμός και η διολίσθηση στη λογική πώς δεν έγινε και τίποτα τραγικό. Δυστυχώς το τραγικό το ζούμε ήδη.

Το δεύτερο περιστατικό είχε να κάνει με τις αποκαλύψεις του wikileaks από τα τηλεγραφήματα της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, όπου γίνεται μία ανάλυση για τον τρόπο λειτουργίας των ΜΜΕ στην Ελλάδα. Ανάμεσα στα άλλα (σωστά πρέπει να ομολογήσω) που γράφονται από τους αναλυτές της Πρεσβείας για τα ΜΜΕ της χώρας, υπάρχει και η αποκάλυψη πώς η αμερικανική πρεσβεία χορηγεί ποσά σε σχολές δημοσιογραφίας για να δημιουργηθεί μία γενιά δημοσιογράφων με άλλη αντίληψη για την πολιτική των ΗΠΑ. Σε άλλο τηλεγράφημα, ένας από τους γνωστούς έλληνες δημοσιογράφους εμφανίζεται ως επιτυχής διαμορφωτής της κοινής γνώμης υπέρ των αμερικανικών θέσεων. Δικαίωμα του θα πει κάποιος να έχει ο,τι θέσεις θέλει.Συμφωνώ, αλλά εμφανίζεται η εκπομπή του να παίρνει έγκριση και να μοντάρεται με την σύμφωνη γνώμη των αμερικανών στην Πρεσβεία. Δεν πιστεύω σε θεωρίες με πράκτορες. Υπάρχει όμως και πάλι ένα γεγονός αν ισχύουν όλα αυτά. Ένα κομμάτι των ελλήνων δημοσιογράφων, προάγει σκανδαλωδώς θέσεις ξένων πρεσβειών, έχει προνομιακή σχέση πληροφόρησης από αυτούς, χτίζει με τον τρόπο αυτό προφίλ εγκυρότητας και στη συνέχεια ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της δημοσιογραφίας και της πολιτικής για να επιστρέψει στη συνέχεια την χάρη φαντάζομαι. Όλη αυτή η διαδικασία υποταγής και αμοραλισμού, στη γλώσσα της συναλλαγής, ονομάζεται απενοχοποιητικά λομπισμός και δημόσιες σχέσεις.

Το τρίτο δείγμα είναι ακόμη πιο σοβαρό. Στην εισαγγελία της Αθήνας υπάρχουν σοβαρά στοιχεία, πώς οι υποκλοπές του 2004, με θύματα τον πρωθυπουργό της χώρας, υπουργούς αλλά και πολίτες (συμπεριλαμβάνομαι αλλά αυτό δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία), έγιναν από την αμερικανική πρεσβεία. Αριθμοί τηλεφώνων που λειτούργησαν ως τηλέφωνα σκιές που προωθούσαν τις συνομιλίες για καταγραφή, ανήκαν και χρησιμοποιήθηκαν από την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα. Είναι άγνωστο πού θα βγάλει αυτή η έρευνα του εισαγγελέα. Αλλά όταν υπάρχει ένα τέτοιο δεδομένο σε εισαγγελικό φάκελο, αυτό λέγεται είδηση. Που φαντάζομαι δεν είδατε σχεδόν πουθενά.

Η δημοσιογραφία, δεν παίζει το ρόλο της. Αυτή η κοινότοπη διαπίστωση, δυστυχώς θα ξεχαστεί από εμάς τους δημοσιογράφους τώρα που το ντόμινο της πτώσης των παραδοσιακών μέσων Ενημέρωσης θα παρασύρει πολλούς από τον κλάδο στην ανεργία και ίσως στην εξαθλίωση. Γι αυτό που συμβαίνει, ευθύνη δεν έχουν κάποια άψυχα στατιστικά αλλά εμείς που χάσαμε την ψυχή μας. Κάναμε τη δημοσιογραφία λατέρνα που έπαιζε τον σκοπό αυτού που πλήρωνε, και θα ζήσουμε τη φτώχεια των ιδεών και της τσέπης μας. Ζητείται τουλάχιστον αυτή τη στιγμή δημοσιογραφικό φιλότιμο.

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

ΤΟ ΠΑΡΤΙ ΤΩΝ ΔΕΞΙΟΜΟΥΤΡΩΝ ΣΤΟΝ ΕΛΓΑ !...


"Γαλάζιο" πάρτι είχε στηθεί στον ΕΛΓΑ (Οργανισμός Ελληνικών Γεωργικών Ασφαλίσεων) στα 5,5 χρόνια της ΝΔ, χρυσώνοντας κυριολεκτικά "ημέτερους" αγρότες με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και φεσώνοντας ταυτόχρονα τον οργανισμό με θαλασσοδάνεια ύψους 3,5 δισ. ευρώ.

Μάλιστα ο ΕΛΓΑ επί ΝΔ, με πραγματικά έσοδα από τους αγρότες στα 60-70 εκατ. ευρώ τον χρόνο και επιτόκια δανείων της τάξης του 6,5%, θα ήθελε περισσότερα από? 100 χρόνια για να τα εξοφλήσει.
Κι όμως με την επιχείρηση "Ακαρπία-Παγωνιά-Χαλάζι ΑΕ" που είχε στηθεί με τις αποζημιώσεις από τον Οργανισμό, ένας αριθμός αγροτών έπαιρνε με τις πλάτες πολιτικών παραγόντων, ποσά που συχνά αποτελούν πραγματική πρόκληση.

Ποσά που ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για τον καθένα, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις πολλαπλασιάζονταν, αφού ως δικαιούχοι των εξωφρενικών αποζημιώσεων εμφανίζονταν μέλη των ίδιων οικογενειών. Στις λίστες, υπάρχει και αγρότης που μέσα σε δύο χρόνια αποζημιώθη-κε με 292.000 ευρώ, ενώ άλλος σε δύο εισέπραξε 365.700 ευρώ?
Οι αποκαλύψεις αυτές έκαναν την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης να βάλει πλέον οροφή στις αποζημιώσεις, που δεν θα ξεπερνούν τις 70.000 ευρώ τον χρόνο για κάθε ασφαλισμένο παραγωγό.

Ο νέος νόμος για τον ΕΛΓΑ και η θεσμοθέτηση του νέου κανονισμού ασφάλισης φυτικής παραγωγής που έγινε από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, αλλά και τα μεγάλα χρέη που άφησε πίσω της η ΝΔ υποχρέωσαν την πολιτική ηγεσία του υπουργείου να ερευνήσει το "who is who" των αποζημιώσεων και ιδιαίτερα εκείνων που προκαλούν ίλιγγο.

Οι κατάλογοι που συντάχθηκαν από τις υπηρεσίες του ΕΛΓΑ έβγαλαν "λαβράκια". Ηρθε στο φως μια κάστα παραγωγών που έτρωγαν με χρυσά κουτάλια από τον ΕΛΓΑ και πολλοί μάλιστα έτσι αόριστα για... ακαρπία.
Ο έλεγχος των καταλόγων των αποζημιώσεων έβγαλε νούμερα που προκαλούν. Ετσι, ένας παραγωγός στη Θεσπρωτία εισέπραξε σε τρία χρόνια το ποσό των 365.730 ευρώ. Τις 205.491 μόνο για το 2009, ενώ είχε εισπράξει 82.010 το 2008 και άλλες 78.229 ευρώ το 2007. Ενας άλλος αγρότης στην Αχαΐα εισέπραξε από τον ΕΛΓΑ 291.082 ευρώ αλλά για δύο χρόνια. 175.918 ευρώ για το 2009 και 115.164 για το 2008. Στην Κορινθία ένας παραγωγός πήρε 288.854 ευρώ, τις 169.116 ευρώ για το 2009 και τις 119.738 για το 2008. Στην Ημαθία άλλος αγρότης για το 2008 πήρε 156.507 ευρώ. Στην Ηλεία μόνο για το 2008 ένα αγρότης πήρε 158.698.
Ομως, τα ποσά αυτά μπορεί να είναι και πολύ μεγαλύτερα αφού μέλη της οικογένειας του ίδιου παραγωγού εμφανίζονται να έχουν πάρει και άλλα ποσά για αποζημιώσεις από τον ΕΛΓΑ. "Πολλοί τα παίρνανε οικογενειακώς, αφού άλλος έβαζε την κόρη του, τον γιο του, τον αδελφό του κ.λπ.", λέει ο κ. Δριβελέγκας. Ο κατάλογος αυτός των αγροτών που έκαναν πάρτι με αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ είναι μεγάλος, ενώ αρκετές εκατοντάδες είναι αυτοί που τα χρόνια 2007-2008-2009 πήραν συνολικές αποζημιώσεις που ξεπερνούσαν κατά πολύ τις 100.000 ευρώ. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Αγρότης στην Αχαΐα μόνο για το 2007 πήρε 160.964 ευρώ. Αγρότης στην Ξάνθη για το 2008 πήρε 111.009 ευρώ. Στην Ηλεία το 2007 εμφανίζονται να "χρυσώνονται" πολλοί αγρότες με ποσά 140.162 ευρώ, 121.276 ευρώ, 116.683 ευρώ, 115.517 ευρώ, 102.276 ευρώ. Στον κατάλογο της Πέλλας για το 2009 το ανώτερο ποσό που εισπράττει αγρότης είναι 117.344 ευρώ, για το 2008 102.643 ευρώ και για το 2007 113.375 ευρώ. 
Η ακαρπία εξασφαλίζονταν με πελατειακό τρόπο. Οι παλιοί πρόεδροι του ΕΛΓΑ με διυπουργικές αποφάσεις, υπέγραφαν κατ' εξαίρεση αποζημιώσεις εφευρίσκοντας ανύπαρκτες ζημιές για ακαρπία και μειωμένη παραγωγή, όπως αποκάλυψε ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Γ. Δριβελέγκας.Οι ζημιές αυτές δεν προβλέπονταν ούτε από τον προηγούμενο ούτε και από τον σημερινό κανονισμό. Μάλιστα, πάρχουν νομοί με πλουσιοπάροχες αποζημιώσεις, όπου όμως η αξία της γεωργικής γης είναι πολύ μικρή και δεν δικαιολογείται τέτοιο ύψος αποζημίωσης. Ετσι με τα χρήματα αυτά οι αγρότες όχι μόνο κάλυπταν τις όποιες ζημιές αλλά τον επόμενο χρόνο μπορούσαν να αγοράσουν και δεκάδες στρέμματα γης.
Οπως αναφέρει ο κ. Δριβελέγκας, όλα αυτά έχτισαν μια νοοτροπία στον αγρότη που έλεγε "μωρέ μη ραντίζεις, μην καταβάλλεις καλλιεργητικές φροντίδες, θα πιάσει καμία... ψιχάλα, κανένας αέρας, θα βάλουν μια ακαρπία και θα πάρουμε τα λεφτά" !

ΠΕΙΣΤΙΚΟΤΑΤΟΣ !...


ΤΑ ΑΠΕΘΑΝΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΟΝΔΥΛΙΑ !...


Ενα από τα πρώτα μέτρα που είχε εξαγγείλει το 1963 η νέα τότε κυβέρνηση της Ενωσης Κέντρου ήταν η κατάργηση των μυστικών κονδυλίων. Είχε "απειληθεί", μάλιστα, αν θυμάμαι καλά, ότι θα δημοσιοποιηθούν και τα ονόματα όσων περιλαμβάνονταν στις σχετικές "μισθοδοτικές" καταστάσεις, αλλά τελικά η απειλή δεν πραγματοποιήθηκε. Και σήμερα, το 2011, η κυβέρνηση τα ξανακαταργεί.

Φυσικά θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον αν ξέραμε τι είχε συμβεί στο μεσοδιάστημα. Για την ακρίβεια, πότε κι από ποιον ξανάρχισε η καταβολή τους, καθώς και ποιοι, πόσα και έναντι ποίων υπηρεσιών ενθυλάκωσαν. Το μόνο που με ακρίβεια γνωρίζουμε είναι ο θόρυβος που έγινε το 1993 με την καταγγελία Μητσοτάκη για ιδιαίτερη κινητικότητα των σχετικών πάρε-δώσε στο υπουργείο Εξωτερικών, αλλά και πάλι δεν μάθαμε ποιος, πόσα και γιατί.

Προφανέστατα οι κυρίως εμπλεκόμενοι με τις σχετικές διαδικασίες είναι οι δημοσιογράφοι. Και σωστά επισημάνθηκε από πολλούς μετά την απόφαση του Μόσιαλου ότι θα έπρεπε να υπάρξουν και ονοματεπώνυμα, αλλά, όπως κατά κανόνα συμβαίνει στη χώρα μας, μόνο για την τιμή των όπλων διατυπώθηκε η συγκεκριμένη απαίτηση. Αν πραγματικά θέλαμε ως επαγγελματικός κλάδος την εκκαθάριση αυτού του προβλήματος, θα είχαμε φροντίσει να το αναδείξουμε όλες αυτές τις δεκαετίας σε μείζονος σημασίας ζήτημα και θα είχαμε καταβάλει και τις ανάλογες προσπάθειες.

Δεν έχουν λείψει οι απεργίες στον κλάδο μας. Και κατά καιρούς έχουμε απεργήσει για τους πιο πιθανούς και απίθανους λόγους. Εκείνο που δεν έχουμε κάνει και αμφιβάλλω αν ποτέ θα το κάνουμε είναι ν' απεργήσουμε για κάποιο θέμα που να συνδέεται άμεσα με την αξιοπρέπειά μας. Για την πολυθεσία, για παράδειγμα, και για το επαγγελματικό ασυμβίβαστο που συχνότατα παραβιάζεται στις περιπτώσεις αυτές. Και βεβαίως για "λαδώματα" κάτω από το τραπέζι, έναντι ένας Θεός ξέρει ποίων υπηρεσιών.

Επειδή, όμως, τέτοια ευθιξία δεν έχουμε να επιδείξουμε ως επαγγελματικό σωματείο, θα ήθελα να επισημάνω στον υπουργό Επικρατείας ότι, αν πραγματικά θέλει να διακόψει τα αμαρτωλά αλισιβερίσια του γκουβέρνου με δημοσιογράφους και δημοσιογραφούντες, δεν έχει παρά να επεκτείνει τις παρεμβάσεις του και στην εκκαθάριση του προβλήματος των πολυθεσιτών και του ασυμβίβαστου, το οποίο κατά κανόνα παραβιάζεται.


Υ.Γ. Λογοπλόκου : Τα μεγάλα λαγωνικά της δημοσιογραφίας, που όλα τα ψάχνουν, όλα τα βρίσκουν κι όλα τα βγάζουν στη φόρα, (όπως διατείνονται…), γιατί δεν εξορμούν για ν΄ ανακαλύψουν τις λίστες με τους φαταούλες της φάρας τους, που τάπαιρναν χοντρά, μέσω μυστικών κονδυλίων ; Ο «κόρακας» δεν βγάζει το μάτι άλλου «κόρακα», πόσο μάλλον το δικό του !...

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

DEAL !


ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΣΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ !...


Κάπου τα όρια του συστήματος, του τραπεζικού, προσεγγίστηκαν επικίνδυνα το τελευταίο χρονικό διάστημα. Οι εξελίξεις εγχώριου ενδιαφέροντος κι αναφοράς, (rollover, έλεγχος επισφαλειών, αύξηση Core Tier1 στο 10%), σε συνδυασμό με την διαμορφωθείσα άσχημη κατάσταση σε επίπεδο Ευρωζώνης και οι αμφιβολίες που δημιουργήθηκαν για τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου, οδήγησαν σ΄ ένα χρηματιστηριακό κραχ, όπου οι τραπεζικές μετοχές κατέπεσαν σε επίπεδα εξευτελιστικά !

Κάθε μέρα που περνούσε ανέβαζε τον πήχη για τους τραπεζίτες, σχετικά με τα αναγκαία νέα κεφάλαια που έπρεπε να μπουν στο σύστημα, με τις εναλλακτικές λύσεις όλο και να περιορίζονται, έτσι ώστε να διαμορφωθεί, τελικά το δίλημμα : ή συνεργασίες και συγχωνεύσεις ή κρατικοποίηση !...

Το προχθεσινό Νομοσχέδιο του Βενιζέλου ξεκαθάρισε τα πράγματα και διέλυσε τις όποιες αυταπάτες, καθώς οριστικοποιήθηκε, πως η κρατική συμμετοχή μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Στήριξης στις προσφεύγουσες Τράπεζες, θα γίνει δια κοινών μετοχών κι όχι δια προνομιούχων.

Ακούστηκαν και γράφτηκαν εκτιμήσεις περί εκβιαστικών τακτικών, ίσως και νάναι έτσι, πλην όμως σε τέτοιες περιπτώσεις και με τέτοια διακυβεύματα, το παιχνίδι αποκτάει σκληρά χαρακτηριστικά και χοντραίνει κατά πολύ. Αυτό που η κυβέρνηση, μαζί και με άλλους παράγοντες, επιθυμούσε και έσπρωχνε, από καιρό και το οποίο οι τραπεζίτες το απεχθάνονταν και το έριχναν στις καλένδες, ήρθε κι έγινε αναπόφευκτο και μοναδική διέξοδος. Παρ΄ όλ΄ αυτά, όμως, δεν μπορεί να υποστηριχθεί η άποψη πως οι κινήσεις γίνονται με διάθεση κόντρας, ανταγωνισμού ή αντιπαράθεσης, μεταξύ κυβέρνησης και τραπεζικών παραγόντων.
Η συγχώνευση των Alpha και Eurobank είναι κίνηση ενότητας μπροστά στον κίνδυνο, ενώ το deal με το Κατάρ αποδεικνύει τη δύσκολη θέση στην οποία είχαν περιέλθει οι παλιοί μέτοχοι των τραπεζών. Ως εξέλιξη θα δράσει καταλυτικά στην αλλαγή του κλίματος και στην αντιστροφή της πορείας του Χ.Α. Δυστυχώς, από μόνο του το γεγονός, δεν μπορεί να φέρει την πλήρη αλλαγή της κατάστασης, μιας και η πορεία στο χρηματιστήριο είναι αντανάκλαση προβλημάτων γενικότερων, στην οικονομία, εγχώρια και στο εξωτερικό. Ως αρχή, όμως, είναι μια πολύ καλή περίπτωση.

Κλείνοντας, βέβαια, ας μην στρουθοκαμηλίσουμε μπροστά στις αναπόφευκτες αρνητικές συνέπειες που θάχει η συγχώνευση στα ζητήματα των εργαζομένων και κυρίως σ΄ αυτό της απασχόλησης.

Εδώ και καιρό είχαν γίνει εκτιμήσεις για τον ενδεχόμενο γάμο της Alpha με την Eurobank, οι οποίες ανέβαζαν το πλεονάζον προσωπικό, στο νέο σχήμα, κοντά στις 4000 με 4500 !!!

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχουν γίνει γνωστοί οι όροι και τα ντεσού της συγχώνευσης, ούτε, βέβαια έχουν ενημερωθεί τα συνδικάτα των χώρων για τις επιπτώσεις στα εργασιακά. Από αύριο, ίσως ταυτόχρονα με τους όποιους πανηγυρισμούς στην Αθηνών, να έχουμε και ξεσηκωμούς στους εργαζόμενους των δύο τραπεζών, όπως και γενικότερα στον κλάδο των τραπεζοϋπαλλήλων !

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

ΑΦΑΝΤΟΣ !...


Ο ΑΡΓΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΕΣΑΙΑΣ ΤΑΞΗΣ !...


Τρία και πλέον χρόνια μετά το ξέσπασμα της διεθνούς οικονομικής κρίσης, ένα νέο φάντασμα στοιχειώνει τις περισσότερες προηγμένες οικονομίες: η προοπτική πολλών ετών μισθολογικής στασιμότητας για τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών.

Στα μεταπολεμικά χρόνια, επικρατούσε η άποψη στις ανεπτυγμένες οικονομίες ότι κάθε γενιά θα πρέπει να περιμένει να έχει αισθητά καλύτερο βιοτικό επίπεδο σε σχέση με την προηγούμενη. Όμως, οι προοπτικές για τη μισθολογική ανάπτυξη σπάνια ήταν τόσο χάλια όσο είναι σήμερα.

Για ορισμένες ομάδες μεσαίου εισοδήματος, η ιδέα της στασιμότητας ή της μείωσης του εισοδήματος δεν είναι νέα. Οι χειριστές μηχανημάτων στη Βρετανία υπολόγιζαν να πληρώνονται με 19.068 στερλίνες το 2010, περίπου 5% λιγότερα από το 1978, εναρμονισμένα με τον πληθωρισμό.

Το μέσο πραγματικό εισόδημα των ανδρών στις ΗΠΑ δεν έχει αυξηθεί καθόλου από το 1975. Παράλληλα, το μέσο πραγματικό εισόδημα του ιαπωνικού νοικοκυριού μειώθηκε στη δεκαετία έως το 2005 και το γερμανικό εισόδημα μειώνεται τα τελευταία 10 χρόνια.

Κάποιες από αυτές τις πιέσεις στο μεσαίο εισόδημα καλύφθηκαν, τουλάχιστον προσωρινά, από την πιστωτική άνθηση, η οποία έδωσε στις οικογένειες τη δυνατότητα να ξοδεύουν περισσότερα απ’ όσα κέρδιζαν. Σήμερα, όμως, η μεσαία τάξη σε όλο τον πλανήτη νιώθει και πάλι το σφίξιμο, γιατί ταυτόχρονα είναι και υπερχρεωμένη.

Είναι μια κατάσταση που καθόλου δεν αντεπεξέρχεται σε όσα θα επιθυμούσαν οι πολιτικοί, ώστε να μπορέσουν να επιβάλουν αυξήσεις φόρων και περικοπές των δαπανών, για να εξασφαλίσουν δημοσιονομική εξυγίανση. Και αυτή η προσαρμογή είναι απαραίτητο να γίνει, πριν οι χώρες αρχίσουν να επιβάλλουν την ακόμη δυσκολότερη διαδικασία προσαρμογής στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής και στη γήρανση του πληθυσμού.

Δύο ερωτήματα εγείρονται από τις τάσεις στους μισθούς και στα έσοδα των νοικοκυριών: Τι ακριβώς συμβαίνει στο εισόδημα των ανεπτυγμένων οικονομιών; Και γιατί;

Οι απαντήσεις έχουν αρχίσει να δίνονται πολύ πρόσφατα. Από το 1975, ο μέσος ανδρικός μισθός στις ΗΠΑ έχει μείνει στάσιμος σε πραγματικούς όρους, ενώ το ΑΕΠ συνέχισε να αυξάνεται ταχέως.

Αρχικώς, άλλες χώρες αντιστάθηκαν σε αυτήν την τάση, δημιουργώντας στις ΗΠΑ τον φόβο ότι μια ιδιαίτερη αμερικανική ασθένεια έχει πλήξει τον πολιτισμό και την αγορά εργασίας της Αμερικής.

Η ανάπτυξη στο εθνικό κατά κεφαλήν εισόδημα κάπου πρέπει να πήγε. Στις ΗΠΑ, τα λεφτά πήγαν σχεδόν αποκλειστικά στους πολύ-πολύ πλούσιους. Τα έσοδα των Αμερικανών με προ φόρων εισόδημα στο ανώτατο 1% της εισοδηματικής κλίμακας αντιστοιχούσαν στο 8% του συνόλου το 1974, αλλά είχαν εκτιναχτεί στο 18% το 2008, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων για τα ανώτερα εισοδήματα στον κόσμο, που καταρτίζεται με βάση τα φορολογικά στοιχεία.

 
Όμως, η αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας δεν είναι καθόλου μόνο αμερικανικό φαινόμενο. Ο ΟΟΣΑ έχει καταλήξει ότι η ανισότητα αυξήθηκε από το 1985 έως τα τέλη της δεκαετίας του 2000 σε 17 από τις 22 ανεπτυγμένες οικονομίες για τις οποίες υπάρχουν επαρκή στοιχεία. «Υπάρχουν ενδείξεις ότι τα επίπεδα εισοδηματικής ανισότητας συγκλίνουν σε έναν κοινό και υψηλότερο μέσο όρο… Χώρες όπως η Δανία, η Γερμανία και η Σουηδία, που έχουν παραδοσιακά χαμηλά επίπεδα ανισότητας, πλέον δεν γλιτώνουν από το άνοιγμα της ψαλίδας».

Η αυξανόμενη ανισότητα σε όλες σχεδόν τις χώρες καθοδηγείται από τις τάσεις στην αγορά εργασίας. Και διογκώνεται από τον περιορισμό των αναγκών για θέσεις εργασίας οι οποίες απαιτούν «μέτριες» ικανότητες. Σε όλες τις ανεπτυγμένες οικονομίες, οι αγορές εργασίας επικεντρώνονται γύρω από «υπέροχες δουλειές ή απαίσιες δουλειές», όπως αναφέρει ο καθηγητής του Centre for Economic Performance στο London School of Economics, κ. Alan Manning. Μεταξύ του 1993 και του 2006, το ποσοστό των εργασιών στο «μεσαίο» πεδίο μειώθηκε, ενώ η υψηλή και η χαμηλή απασχόληση αυξήθηκαν. Αυτό το συμπέρασμα είναι κοινό σε όλες σχεδόν τις προηγμένες οικονομίες, ανεξαρτήτως οικονομικών χαρακτηριστικών και πολιτικής κουλτούρας.

Η ομοιότητα των τάσεων υποδεικνύει ότι υπάρχουν δυνάμεις μεγαλύτερες από την εθνική πολιτική ή τα χαρακτηριστικά της αγοράς εργασίας. Αν και επικρατούν ποικίλες απόψεις για το τι προκαλεί τις τάσεις στην ανισότητα και τη ζήτηση εργασίας, υπάρχουν και κάποιες συγκεκριμένες τάσεις που ξεχωρίζουν.

Όσον αφορά στην κορυφή της διανομής εισοδήματος, η επανάσταση στις επικοινωνίες έχει δώσει τη δυνατότητα σε αρκετούς κλάδους που διακρίνονται να επεκτείνουν τις πωλήσεις και τα έσοδα από το τοπικό κοινό στο διεθνές. Άλλοι, όπως ο χρηματοοικονομικός, βρήκαν τρόπους για να βγάλουν περιουσίες, τζογάροντας με τα λεφτά των άλλων.

Για πολλούς πανεπιστημιακούς αποφοίτους, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και το Ίντερνετ βελτιώνουν τις ελαστικές δεξιότητές τους, δίνοντάς τους περισσότερες πληροφορίες. Οι εκδότες μπορούν να διανέμουν το περιεχόμενό τους διεθνώς, οι λογιστές ή οι αρχιτέκτονες μπορούν να εξυπηρετήσουν πελάτες από μακριά και οι καθηγητές έχουν ένα διεθνές κοινό για τις ιδέες τους στα blogs, αντί να δίνουν διαλέξεις μόνο στους μαθητές τους. Η ζήτηση για υψηλής δεξιότητας δουλειές είναι μεγαλύτερη από την ανάπτυξη των αποφοίτων για παραπάνω από μία γενιά, γεγονός που δημιουργεί αύξηση εισοδημάτων.

Όσον αφορά στις χαμηλότερες βαθμίδες της εισοδηματικής κλίμακας, η τεχνολογία εξακολουθεί να μην έχει επιρροή, αφού ποια χρήση θα μπορούσε να έχει σε δουλειές όπως του καθαρισμού ή της φροντίδας ηλικιωμένων; Όμως, έχει προκαλέσει σοβαρά πλήγματα στη ζήτηση για εργασίες κοινότυπες, αλλά με ιδιαίτερες απαιτήσεις -που κάποτε ήταν η σπονδυλική στήλη της απασχόλησης στις προηγμένες οικονομίες-, από τους εργάτες στα εργοστάσια και τους τραπεζικούς υπαλλήλους μέχρι τους χειριστές μηχανημάτων.

Δεν έχει καθόλου πλάκα να είσαι χειριστής μηχανήματος σε έναν κόσμο αυτοματοποιημένων κέντρων διανομής. Κι αυτό φαίνεται στους μισθούς και στις θέσεις εργασίας της μεσαίας τάξης. Και, δεδομένου ότι είναι η μεσαία τάξη που αποφασίζει τα αποτελέσματα των εκλογών, θα φανεί και στη διαμόρφωση απόψεων των πολιτικών.

Chris Giles
F.T - Euro2day

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ !...


Η ...χάρη ΤΟΥ ΧΑΡΗ !...


Κάνε μας τη …χάρη, ρε Χάρη, που διάλεξες τη συγκυρία και την αιτία για να παραιτηθείς ! ΄Ελω τώρα, που εξερράγης για τον Παπουτσή και το Μόσιαλο και επέλεξες την αναχώρηση…

Σιγά και το θέμα που επικέντρωσες, χωριστό ή όχι το Ναυτιλίας : όλα τάχε η Μαριορή !...

Τώρα λοιπόν, που καταλάγιασαν, κάπως, τα πράγματα κι έδωσες αφορμή να χαιρεκακίσουν και να πανηγυρίσουν οι ελευθεροτ-ρ-υπίες, κάθε είδους και σκοπιμότητας, κάτσε και σκέψου, όπως μπορείς και κάνε τον σωστό υπολογισμό και τις εκτιμήσεις.

Κατ΄αρχήν και το επουσιώδες, η – δημόσια – θέση σου για το Υπουργείο Ναυτιλίας, δεν κοντράριζε, ούτε τον Παπουτσή, ούτε το Μόσιαλο, αλλά τον ίδιο τον πρωθυπουργό, μιας κι αυτουνού ήταν ο σχεδιασμός της δομής της κυβέρνησης, μετά τον ανασχηματισμό.

Και μην έχεις, βέβαια, την αυταπάτη, πως περνάει στον κόσμο η δικαιολογία σου «εγώ μια προσωπική άποψη εξέφρασα…». ΄Οσοι ξέρουν ή έμαθαν το Χάρη, καταλαβαίνουν πολύ καλά, πως αυτού του είδους οι προσωπικές απόψεις του, είχαν, μέχρι χθες, άλλο τρόπο κι άλλη διαδικασία υποβολής τους, κατ΄ ευθείαν στον Γ. Παπανδρέου. Γιατί τώρα δημόσια ;

Επειδή είσαι συνετός άνθρωπος, καλός επιστήμων και ειλικρινής φίλος, μάλλον θάπρεπε στην πρώτη σου συνέντευξη, να ξεκαθαρίσεις τα πράγματα και ν΄ αποκαλύψεις την αλήθεια.

Ο έμπιστος σύμβουλος και συνεργάτης Χάρης, διαδραμάτισε χρόνια ένα σημαντικό ρόλο στο πλάϊ του αρχηγού, ρόλος που αποδείχτηκε πετυχημένος και ουσιαστικός. Μετά τη νίκη ήρθε η ώρα να δοκιμαστεί και σε κυβερνητικά καθήκοντα, αναλαμβάνοντας – ελέω αρχηγού – καίριες θέσεις στο κυβερνητικό σχήμα, με λεπτές, πλην σημαντικές, αποστολές και έργο.
Ε, λοιπόν, Χάρη μου, στα νέα καθήκοντα – τα χειροπιαστά – δεν τα πήγες καθόλου καλά, αποδεικνύοντας πως «δεν τόχεις το άθλημα…». Δυο χρόνια προσπαθειών και κόπων, ναι, αλλά αποτέλεσμα κανένα !

Ωραία η αφορμή του Ναυτιλίας, συγκεριασμένη η επιστολή παραί-τησης, αλλά δεν αποτυπώνει την ουσία και την αλήθεια της υπόθεσής σου. ΄Ετσι Χάρη μου ?...

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

ΔΕΝ ΤΑΧΟΥΜΕ ΔΕΙ ΟΛΑ !...


Μιλώντας χθες στο υπουργικό συμβούλιο ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια κρίση και το χαρακτηριστικό είναι το ό,τι υποστήριξε πως ακόμα δεν έχει τελειώσει.
Ο Γ. Παπανδρέου που από πολύ νωρίς είχε εκτιμήσει – σωστά όπως αποδείχτηκε – τον χαρακτήρα της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, έρχεται τώρα να μιλήσει για πολλά ακόμα που μένουν πίσω και θα συμβούν στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.

Κάνοντας λόγο για «Γολγοθά που πέρασε και περνά η χώρα μας», ο πρωθυπουργός τόνισε ότι «η στρατηγική της κυβέρνησης δικαιώνεται» και πρόσθεσε ότι δημιουργείται «ένα πλαίσιο ασφάλειας, απέναντι στο μεγαλύτερο κίνδυνο, που αντιμετωπίσαμε, τη δημοσιονομική κρίση που παραλάβαμε».

Ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι οι εξελίξεις δικαιώνουν "όσα λέγαμε από την αρχή της κρίσης, αλλά και όσες προτάσεις είχαμε καταθέσει για σειρά θεμάτων" και αναφέρθηκε ειδικότερα στην ανάγκη συντονισμένης απάντησης της Ευρωζώνης, στην εμβάθυνση της λειτουργίας της ΕΕ, στην ανάγκης ρυθμίσεων των αγορών και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, στην πρόταση για την επιβολή φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, ως τρόπου συμμετοχής του τραπεζικού συστήματος που "έχει τεράστιες ευθύνες για την κρίση του 2008", αλλά και ως τρόπου εξεύρεσης πόρων για τον μηχανισμό EFSF, καθώς και για την ανάπτυξη.

Ο Γιώργος Παπανδρέου αναφέρθηκε στους οίκους αξιολόγησης, αλλά και στα συστημικά προβλήματα της Ευρωζώνης, όπως η έλλειψη σωστής εποπτείας "της οποίας ήμασταν κι εμείς θύμα με την προηγούμενη κυβέρνηση, που αν το είχε αντιμετωπίσει σωστά δεν θα είχαμε φθάσει στο σημείο να έχουμε ένα τέτοιο χρέος και έλλειμμα".

Ανανφερόμενος στα ευρωομόλογα, είπε ότι "μέσα από ένα σύστημα κοινών ευρωπαϊκών ομολόγων, να μπορεί να αντιμετωπιστεί η τόσο μεγάλη διαφορά και το σπεκουλάρισμα και η κερδοσκοπία στην αγορά ομολόγων", ενώ ταυτόχρονα, θα δοθεί μεγαλύτερο βάθος στην ίδια την αγορά των ομολόγων και ακόμα περισσότερη αξία στο ίδιο το ευρώ.

"Επικρατεί η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια στις αγορές, ακόμα και ο φόβος και αυτό, βεβαίως, δεν βοηθάει επενδυτικά, δεν βοηθάει στην προώθηση των επενδύσεων και της ανάπτυξης", τόνισε ο πρωθυπουργός, υπογραμμίζοντας ότι η Ελλάδα θα είναι παρούσα και πρωτοπόρα στις προτάσεις της και σημειώνοντας ότι "φυσικά προϋπόθεση ήταν και είναι - και νομίζω κι αυτό είναι που έχουμε πιστωθεί - η αξιοπιστία μας, η συνεπής τήρηση των δεσμεύσεων, των στόχων που έχουμε εμείς θέσει - να δουλεύουμε με τα σφιχτά, τα απαραίτητα χρονοδιαγράμματα, όπως κάνουμε και τώρα".
Ο πρωθυπουργός τόνισε στο υπουργικό συμβούλιο την αναγκαιότητα επιμονής στις "μεγάλες αλλαγές απέναντι σε χρόνια προβλήματα, οι οποίες μας επιτρέπουν να σταθούμε στις δικές μας δυνάμεις - όχι σε δάνειες δυνάμεις - στα δικά μας πόδια" φέροντας ως παράδειγμα το νομοσχέδιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση.
Επίσης, επανέλαβε ότι η αναγκαιότητα, να σταθεί η χώρα στα δικά της πόδια, γίνεται ακόμα πιο επιτακτική, λόγω των διεθνών εξελίξεων, ενώ ταυτόχρονα "απελευθερώνονται και οι υπάρχουσες μεγάλες δημιουργικές δυνάμεις που κρύβει μέσα της η χώρα μας και ο ελληνικός λαός".

Ο Γιώργος Παπανδρέου σημείωσε ότι η κυβέρνηση θα συνεχίσει να βάζει τάξη "στα του οίκου μας", από την Ανώτατη Παιδεία, ως τον χώρο του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού και γενικότερα σε θέματα διαφάνειας και ορθής λειτουργίας των θεσμών.
"Επιβεβαιώνεται η ορθότητα της στρατηγικής μας - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αντιμετωπίζουμε μεγάλες δυσκολίες, αλλά έχουμε και πολλές ευκαιρίες πολιτικής αντεπίθεσης, με τις μεγάλες αλλαγές που προωθούμε και που η κοινωνία στηρίζει", τόνισε ο κ. Παπανδρέου, προσθέτοντας ότι αυτά τα ζητήματα θα επανέλθουν στην ατζέντα, ενόψει της Συνδιάσκεψης του ΠΑΣΟΚ και της ΔΕΘ και υπενθυμίζοντας τις δεσμεύσεις προς υλοποίηση, που έχει αναλάβει κάθε υπουργείο μέχρι το τέλος του Αυγούστου

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Ο ΑΡΟΥΛΗΣ !...


Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΓΥΗΣΕΩΝ !...


Μετά τη μαλακία - συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τους Φιλανδούς για την παροχή εμπράγματων εγγυήσεων προκειμένου οι δεύτεροι να συμμετάσχουν στο ευρωπαϊκό πακέτο στήριξης προς τη χώρα μας, άνοιξε και σε άλλους η όρεξη. Κάποια απίστευτη κυρία, ονόματι Ursula von der Leyen, αξιώνει κι αυτή με τη σειρά της εμπράγματες εγγυήσεις. Πρόκειται για την αντίπαλο της Μέρκελ στις εσωκομματικές εκλογές για την ηγεσία του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της Γερμανίας.

Αγαπητή κυρία, σε αυτές σου τις αξιώσεις θα σου απαντήσω εγώ, ένας απλός Έλληνας πολίτης. Και θα σου απαντήσω με δύο παροιμίες που λένε στον τόπο μου.
Παροιμία 1η: “μιλάνε όλοι, μιλάνε και οι κώλοι”.
Παροιμία 2η: “μάθανε ότι πηδιόμαστε, πλακώσανε κι οι γύφτοι”.

Κοίτα να δεις φίλε μου ποιοι ζητάνε εμπράγματες εγγυήσεις ! Οι Γερμανοί !
Frau Ursula, σου έχω αντιπρόταση. Οι εμπράγματες εγγυήσεις που αξιώνεις μπορούν κάλλιστα να είναι οι πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλετε εδώ και 65 χρόνια και κάνετε την πάπια. Αποτιμώνται περί τα 175 δισ. ευρώ, χωρίς τους τόκους 65 ετών. Επειδή σας συμφέρει να νομίζετε ότι απορρίπτοντας τη συζήτηση για ένα θέμα, το θέμα παύει και να υπάρχει, βάζουμε εμείς ως εγγύηση τα κλεμμένα και αγύριστα και σε περίπτωση που δεν αποπληρώσουμε τα δάνεια που πήραμε, να υποχρεωθείτε να τα πληρώσετε εσείς. Είτε γουστάρετε, είτε όχι.

Του Πέτρου Κ. από τον ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΟ

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ !...


Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ, ΑΠ΄ ΤΑ ΠΑΛΙΑ !...


Ο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ !...


Ο διάλογος για τη ριζική αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, ο οποίος ξεκίνησε, είναι η μεγάλη ευκαιρία για να διαλυθούν διά παντός οι αυταπάτες γύρω από τα «εργαλεία» με τα οποία μπορεί να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά και διά παντός το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας.

Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση κατανόησε το ατελέσφορο της συνεχούς αύξησης της έμμεσης φορολογίας και διά του «παγώματος» ουσιαστικά θα ακυρωθεί η απόφαση για αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ για τα είδη εστίασης στο 23% και όχι μόνο: Στο τραπέζι βρίσκεται η συνολική επανεξέταση των συντελεστών ΦΠΑ. Εξετάζεται η μείωση των δύο βασικών συντελεστών από 23% και 13% που ισχύει σήμερα στο 20% και 10%, ενώ συζητούνται και άλλες παραλλαγές.

Και αυτό διότι σε μια οικονομία, η οποία όλο και περισσότερο βυθίζεται στην ύφεση - επομένως και η μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος ως ποσοστό του ΑΕΠ καθίσταται ακόμη δυσκολότερηη υπέρμετρη και συνεχής αύξηση της φορολογίας επιτείνει τα προβλήματα. Άλλωστε ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος, ενώ το κράτος αποδείχθηκε ανίκανο να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την εκτεταμένη φοροδιαφυγή.

Αυτά τα δεδομένα πρέπει να γίνουν σαφή στην κυβέρνηση, διότι ορισμένοι πάλι ερωτοτροπούν με αυτές τις αποτυχημένες λύσεις. Η διέξοδος βρίσκεται πρώτον στην εφαρμογή μέτρων κατά της φοροδιαφυγής και δεύτερον στην πραγματικά δραστική περικοπή κρατικών δαπανών. Εκ των πραγμάτων, άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Επιτέλους, η κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει τις δικές της εξαγγελίες και δεσμεύσεις για την κατάργηση των εκατοντάδων άχρηστων, παρασιτικών και κοστοβόρων φορέων του ευρύτερου δημοσίου τομέα. Διότι εδώ και ένα χρόνο οι εξαγγελίες επαναλαμβάνονται, αλλά τα έργα μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Η αντικατάσταση του σπάταλου, του γραφειοκρατικού κρατικού μηχανισμού που γεννά και αναπαράγει ελλείμματα και χρέη με ένα ευέλικτο κράτος, φιλικό στην επιχειρηματικότητα και τον πολίτη είναι μονόδρομος εάν θέλουμε να βρει η ελληνική οικονομία τη χαμένη αξιοπιστία και τη δημοσιονομική ισορροπία της.
Από την ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΑΛΑΝΤΕΥΣΕΙΣ !...

Σήμερα αρχίζει στη Βουλή η συζήτηση του νέου Νόμου για την Ανώτατη Εκπαίδευση, ο οποίος αναμένεται να ψηφιστεί την Τετάρτη. Πρόκειται για απόπειρα τομής σ΄ ένα κρίσιμο και βασικότατο τομέα, μετά πολλά – πολλά χρόνια ανούσιων και μπαλωματικών παρεμβάσεων.
Το Υπουργείο και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ πρέπει να δείξουν αποφασιστικότητα και να πάνε την υπόθεση μέχρι τέλος, γιατί έτσι επιβάλλει το συμφέρον της κοινωνίας και οι ανάγκες της νέας γενιάς.

Το ελληνικό Πανεπιστήμιο πρέπει ν΄ απελευθερωθεί από τις δυνάμεις που το καταδυναστεύουν, από τις δυνάμεις που χρόνια τώρα, συνομολογούν και συνωμοτούν σε βάρος της χρήσιμης και ουσιαστικής λειτουργίας του, σε βάρος της αξιοπιστίας του και της φερεγγυότητάς του. Το αλισβερίσι μεταξύ μωροφιλόδοξων, συμφεροντολάτρηδων καθηγητάδων και επαγγελματιών «εκπροσώπων» των φοιτητών, πρέπει να τελειώσει, επιτέλους !

Η ακαδημαϊκή κοινότητα διαθέτει σωρεία εξαίρετων και ικανότατων εκπαιδευτικών, ανθρώπους – διαμάντια, σωστούς υπηρέτες των επιστημών και της Παιδείας, οι οποίοι, όμως, ποτέ δεν αφέθηκαν να ξεδιπλώσουν, ελεύθερα και άνετα, τις πτυχές της επιστημονοσύνης τους, ζώντας και λειτουργώντας κάτω από την πίεση (έως τρομοκρατία…), της ετερόκλητης κάστας (Πρυτάνεων και του τάχα, φοιτητικού κινήματος…), που λυμαίνονται το χώρο.

Οι συμβιβασμένοι και ξεπουλημένοι στα κάθε είδους πολιτικά και άλλα συμφέροντα, ελεεινοί σε πολλές περιπτώσεις, «εκλεκτοί» της κάστας, είναι αυτοί που από την πρώτη στιγμή αντέδρασαν σφοδρά στο άνοιγμα του Πανεπιστημίου στην κοινωνία, υπερασπιζόμενοι το «κακώς έχειν», δηλαδή τη δομή και τις διαδικασίες, που κατάντησαν την Ανώτατη Εκπαίδευση παραμάγαζο, έρμαιο στα χέρια και τις βουλές ανθρώπων και ομάδων ανίκανων και επικίνδυνων.

Χωρίς ταλαντεύσεις, λοιπόν, χωρίς καμιά υποχώρηση στους εκμεταλλευτές του πιο σημαντικού Θεσμού της ελληνικής κοινωνίας, η Βουλή πρέπει να ψηφίσει το νέο Νόμο και ν΄ ανοίξει το δρόμο για την αναγέννηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης !...

Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ !...


Η μόνιμη επωδός όλων των παραγόντων, πολιτικών και οικονομικών, εγχώριων και ξένων, τα δύο τελευταία χρόνια της μεγάλης κρίσης, ήταν η διαπίστωση πως το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι δυνατό, σταθερό και υγιές. ΄Ολοι θυμόμαστε ότι εκείνο που παρουσιάζονταν ως διαφοροποιό στοιχείο, των ελληνικών, σε σχέση με τις κλονιζόμενες τράπεζες του εξωτερικού, στην κρίση του 2008, ήταν το ότι δεν είχαν μπλεχτεί με τα λεγόμενα τοξικά παράγωγα προϊόντα.
Ακόμα και σήμερα ο πρωθυπουργός, σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα, τονίζει πως «…η χώρα μας διαθέτει το πιο εγγυημένο και διασφαλισμένο τραπεζικό σύστημα σε όλη την ευρωζώνη...», αλλά εδώ και μερικές εβδομάδες η πορεία των τραπεζικών μετοχών, κάθε άλλο παρά σε ισχυρές τράπεζες παραπέμπει.

Τι είναι, λοιπόν, εκείνο που οδήγησε τη μετοχή της Εθνικής κάτω από τα 4 Ευρώ, της Alpha και της Eurobank κοντά τα 2 €, της Πειραιώς κάτω από 1 € κλπ, κλπ, κλπ ;

Δυστυχώς η πρωτοφανής πτώση δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, μόνο από τα γενικότερα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, ούτε από την εν γένει αβεβαιότητα σε επίπεδο Ευρωζώνης και τον κίνδυνο επέκτασης της κρίσης χρέους.

Υπάρχουν τρεις συγκεκριμένες, επερχόμενες εξελίξεις, που αναμένεται να προκαλέσουν κεφαλαιακή αφαίμαξη των ελληνικών τραπεζών, που σε αντιστάθμισμα, θα πρέπει ν΄ αναζητήσουν κεφάλαια ενίσχυσής τους. Τα ποσά υπολογίζονται σε αρκετά δισ. Ευρώ, μεταξύ 10 και 20 !

Η πρώτη εξέλιξη είναι η συμμετοχή τους στο rollover του ελληνικού χρέους, που συνεπάγεται ένα γερό κούρεμα, (γύρω στο 20%), των ομολόγων που διαθέτουν στα χαρτοφυλάκιά τους.

Μετά έρχεται, (αρχές Σεπτεμβρίου…), ο έλεγχος από τη διεθνή ελεγκτική εταιρεία Black Rock Solutions της ποιότητας των χαρτοφυλακίων δανείων, καθώς και της επάρκειας των προβλέψεων για επισφάλειες, που έχουν σχηματισθεί. Υπάρχουν εκτιμήσεις, που υποστηρίζουν πως τα αυστηρά κριτήρια που χρησιμοποιούνται από τις διεθνείς εταιρείες σ΄ αυτούς τους ελέγχους, είναι πολύ πιθανό να οδηγήσουν στην ανάγκη έως και διπλασιασμού του ύψους των – μέχρι σήμερα - προβλέψεων για επισφαλή δάνεια !

Την τριάδα κλείνει η υλοποίηση, μέχρι τις αρχές του 2012, της απόφασης της Τράπεζας της Ελλάδος, για τη διαμόρφωση του δείκτη βασικών ιδίων κεφαλαίων, (Core Tier 1), στο 10% , τουλάχιστον, από το 8% που είναι σήμερα.

Είναι σίγουρο, λοιπόν, πως οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να ενισχυθούν με νέα ίδια κεφάλαια και άρα, οσονούπω, θα βγουν για άγρα κάμποσων δισεκατομμυρίων €, από τους μετόχους τους, βασικούς και μη, επώνυμους κι ανώνυμους.

Οι δυσκολίες που αναμένεται να συναντήσουν αυτές οι διαδικασίες, (σ΄ αυτή τη «ζόρικη» συγκυρία…), σε συνδυασμό με το ενδεχόμενο προσφυγής κάποιων ή και όλων, στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Στήριξης, για την εξεύρεση ή την συμπλήρωση των απαραίτητων κεφαλαίων, είναι που προκαλούν τις ανησυχίες στην αγορά και την πτώση των τραπεζικών μετοχών, σ΄ αυτά τα πολύ χαμηλά επίπεδα !

Ειδικά για την ενίσχυση από το ΤΧΣ, που συνεπάγεται τη μερική ή την πλήρη κρατικοποίηση των τραπεζών που θα προσφύγουν εκεί, αυτό μπορεί νάναι καλό για τους καταθέτες, μιας και θα διασφαλιστούν περισσότερο, για τους μετόχους, όμως, θάναι πατατράκ κι αυτό είναι που η αγορά απεχθάνεται και προεξοφλεί σο αρνητικά !..

Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

ΟΙ ΚΑΙΡΟΦΥΛΑΚΤΟΥΝΤΕΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΟΥ !...


Οι «τρελλαντώνηδες» της Συγ-γρού μπορεί να εξαγριώνονται με τις κατηγορίες που τους απευθύ-νει, κατά καιρούς, ο Πάγκαλος, αλλά δεν χάνουν ευκαιρία που να μην επαληθεύσουν τους χαρακτη-ρισμούς του.
Το αυγουστιάτικο «μπουρίνι» του αντιπρόεδρου, της κυβέρνησης περί «ιεραποστόλων της εθνικής μιζέριας, που επέλεξαν να γίνουν οι κήρυκες της εθνικής κατάθλι-ψης, επενδύοντας στην αποτυχία του έθνους ώστε να πάρουν μετά την εξουσία…», έσπασε κόκαλα ως προς τη σκληρότητά του, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και διαμαρτυριών των μιχελάκηδων, πλην όμως, λίγες ημέρες μετά …δικαιώθηκε, με την επιλογή του «πόλεμος με την κυβέρνηση σε όλα τα μέτωπα…» !

Οι λαϊκίζοντες ξεσάλωτα, φορείς της μικροπολιτικής βλέπουν και καταλογίζουν ευθύνες της κυβέρνησης παντού, ακόμα κι εκεί που εξόφθαλμα δεν υπάρχουν. Τελευταία, δε, έχοντας προαποφασίσει τη στοχοποίηση του Βενιζέλου, επιτίθενται εναντίον του σε κάθε περίπτωση, κατηγορώντας τον και για ζητήματα και καταστάσεις, που διαμορφώνονται και προκύπτουν από αλλού και από άλλους !
Οι μερκελοσαρκοζήδες, π.χ. κάνουν τις μαλακίες και οδηγούν την υλοποίηση των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου στις καλένδες, ο Παπανδρέου κι ο Βενιζέλος τους φταίνε. Το σύστημα μπάζει παγκόσμια και η ύφεση φέρνει βόλτα στις αυλές των οικονομιών – μεγαθήριων των ΗΠΑ και της Γερμανίας, ο Βενιζέλος ζει το …Βατερλώ του !

Η στρατηγική που οι σημερινοί διαχειριστές της Δεξιάς εφαρμόζουν για να προσεγγίσουν την κυβερνητική εξουσία, είναι η ίδια, (η δοκιμασμένη…) και στην περίπτωση της κατάληψης της κομματικής εξουσίας : η όξυνση των αντιθέσεων και η άκρατη εκμετάλλευση των προβλημάτων, της παράταξης, τότε, της χώρας, τώρα ! Αφοσιωμένοι και αφιερωμένοι στο παιχνίδι και την τακτική των καιροφυλακτούντων πλιατσικολόγων !

Με το δίκιο του θα παρατηρήσει κάποιος, πως η ίδια τακτική ανιχνεύεται και στη συμπεριφορά των λεγόμενων αριστερών πολιτικών σχηματισμών, (η αναφερόμενη ως αριστεροδεξιά αντιπολίτευση…), πλην όμως, υπάρχει μια σοβαρή διαφορά που σηματοδοτεί τον ιδιαίτερο αμοραλισμό και τη μοναδική λωποδυσιά της Δεξιάς : η Αριστερά κάνει ό,τι κάνει, με στόχο την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής, που (πιστεύει…), πως μπορεί να οδηγήσει σε ένα άλλο μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης και λειτουργίας. Οι απατεώνες της Δεξιάς δεν έχουν τέτοιους – μεγαλεπήβολους - σκοπούς, αλλά επιδιώκουν, μόνο και μόνο, την κατάληψη του Μαξίμου, για να προσεγγίσουν τους ίδιους στόχους, εφαρμόζοντας, τάχατες, μια διαφορετική πολιτική απ΄ αυτή του ΠΑΣΟΚ, την οποία πολιτική επιβάλλουν στην Ελλάδα οι ομοϊδεάτες τους της Ευρώπης, ακριβώς για να διορθώσουν τα εγκλήματα, που οι ίδιοι οι έλληνες δεξιοί διέπραξαν στην επάρατη πενταετία !

Ακριβώς το ό,τι γνωρίζουν και αποκρύπτουν από τον ελληνικό λαό, πως αν τυχόν ξανάρθουν στην κυβέρνηση θ΄ αναγκαστούν να εφαρμόσουν τις ίδιες, ακόμα και χειρότερες πολιτικές, είναι πιθανότατα, το ζήτημα στο οποίο θα επικεντρωθούν οι επόμενες δηλώσεις – κεραυνοί του Πάγκαλου, εναντίον τους !...

ΓΡΑΦΙΚΟΤΗΤΕΣ !...


Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

ΠΟΙΟΣ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙ, ΠΟΙΟΝ ?...


Τελικά ή έχουμε μπλέξει με μικρονοικούς ή έχουμε να κάνουμε με ιδιοφυίες. Δεν έχει άλλη εξήγηση η στάση της Φινλανδίας, της Αυστρίας και της Εσθονίας – αυτών που στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο λέγαμε «ο ‘Αξων», δηλαδή όλοι οι πρώην ναζιστές – που ζητάνε σήμερα εγγυήσεις για να συμμετέχουν στο δάνειο που αποφάσισε η Ευρωπαική Ένωση να δώσει στην Ελλάδα.

Οι εγγυήσεις αυτές (τις οποίες δεν θεωρεί εμπράγματες ο υπουργός Οικονομικών κ. Βενιζέλος) είναι - ισόποση με το δάνειο που θα πάρουμε - κατάθεση μετρητών απο την Ελλάδα. Δηλαδή θα μας δώσουν ας πούμε αυτοί ένα δις και εμείς θα πρέπει να τους καταθέσουμε ώς εγγύηση ενα δις και τους τόκους του. Μόλις πληρώσουμε το δάνειο και τους τόκους θα μας απελευθερώσουν την εγγύηση.

Πρόκειται περί γελοιότητος ολκής. Πρώτον αν είχαμε ενα δις για να το δώσουμε ώς εγγύηση δεν θα χρειαζόμασταν ενα δις δάνειο. Δεύτερον, που θα το βρούμε εμείς το ενα δις να το δώσουμε ώς εγγύηση; Πουθενά.
Με λίγα λόγια έρχεται ο Άξων και ζητάει παράλογα πράγματα. Γιατί; Ή για να ναυαγήσει το ελληνικό δάνειο και να πτωχεύσουμε ή να αναγκαστούν οι υπόλοιπες χώρες να μας δανείσουν περισσότερα για να καλύψουν το κομμάτι της Φινλανδίας, της Αυστρίας και της Εσθονίας.

Πράγμα πολύ δύσκολο απότι φαίνεται σήμερα.
Τι παιχνίδι παίζεται λοιπόν; Ουδείς μπορεί να πεί με βεβαιότητα. Ενδέχεται όμως όλοι αυτοί οι δορυφόροι της Γερμανίας να παίζουν ενα παιχνίδι που υποκινείται απο τη Γερμανία. Το εξής:

Όπως φάνηκε απο τις ανακοινώσεις μετά τη συνάντηση Μέρκελ - Σαρκοζί, οι δυο τους αποφάσισαν οχι μόνο να μην εκδοθεί Ευρωομόλογο, αλλά και να επιβάλουν πάρα πολύ σκληρούς όρους σε όλες τις ευρωπαικές χώρες. Όρους που θα θέτουν όλες τις οικονομίες υπο τον έλεγχο της Γερμανίας. Αποφάσισαν να επιβάλουν συνταγματικούς περιορισμούς για το χρέος και το έλλειμμα, περιορισμούς που καμία – πλήν της Γερμανίας – χώρα δεν μπορεί να τηρήσει.

Αποφάσισαν ποινές για όσους δεν πετυχαίνουν τους στόχους του ελλείμματος και του χρέους.
Αποφάσισαν να αναθέσουν στον Βαν Ρουμπάι να προεδρεύει όλων των ευρωπαίων ηγετών στις μεταξύ τους συναντήσεις - ώστε να τον ελέγχουν και να μην βγάζει ανεξάρτητες ανακοινώσεις ώς Ευρωπαική Ένωση.
Αποφάσισαν να επιβάλουν φόρο επι των χρηματοοικονομικών συναλλαγών στην Ευρώπη. Ο φόρος αυτός αν μπεί μόνο στην Ευρώπη και οχι στις ΗΠΑ την Ιαπωνία, την ελβετία και την Αγγλία, θα είναι η καταστροφή για την Ευρώπη. Το διεθνές κεφάλαιο θα κάνει τις συναλλαγές του απο εκτός Ευρωζώνης χώρες που δεν θα έχουν αυτό τον φόρο.
Αποφάσισαν επίσης να στερήσουν το μοναδικό δημοσιονομικό εργαλείο που έχει κάθε χώρα δηλαδή τον φορολογικό συντελεστή, επιβάλλοντας τον γερμανικό φορολογικό συντελεστή σε όλες τις χώρες. Με λίγα λόγια αφαιρούν δύναμη και απο τα όργανα της ΕΕ και απο κάθε κυβέρνηση ξεχωριστά για να ελέγξουν οι Γερμανοί όλες τις οικονομίες.
Τι δουλειά έχει ο Σαρκοζί να συμφωνεί με όλα αυτά; Προφανώς νομίζει οτι η Γαλλία θα συνδιοικήσει μαζί με τη Γερμανία. Ποτέ ιστορικά η Γαλλία δεν είχε καταλάβει το ρόλο της Γερμανίας στην οποία παρεδίδετο ενίοτε αμαχητί, ανάλογα με το ποιός ήταν ο Γάλλος ηγέτης. Πρόκειται λοιπόν περί ενός ακόμη γαλλικού λάθους. Τόσο απλό.

Πάμε παρακάτω λοιπόν. Η Γερμανία αφήνει να εννοηθεί οτι αν περάσουν όλα αυτά, μετά θα βγεί και ευρωομόλογο. Θέλει δηλαδή όλη την εξουσία και μετά βλέπουμε. Μα αν έχει την εξουσία, τότε δεν θα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα χρήματα του ευρωομολόγου. Δεν θα μας τα δίνει.
Με λίγα λόγια, παίζεται ένα παιχνίδι απο την Γερμανία και τους δορυφόρους της που στοχεύει στον πλήρη έλεγχο της Ευρωζώνης απο τη Γερμανία. Μπορεί ποτέ να μην επιτευχθεί αυτός ο στόχος αλλά η προσπάθεια και μόνο για την επίτευξη του θα διαλύσει την Ευρωζώνη.

Και επειδή εδώ είναι, ποιός κοροιδεύει ποιόν και εμείς ανέκαθεν είμασταν οι ειδικοί των ειδικών στην κοροιδία, καλό είναι να κάνουμε δυο πράγματα:

Πρώτον να στείλουμε τον κ. Καρατζαφέρη (που ανήκει στο ίδιο ευρωπαικό κόμμα με την αντιπολίτευση της Αυστρίας, της Φινλανδίας και της Εσθονίας που πιέζουν για τις εγγυήσεις τις κυβερνήσεις τους) να διαπραγματευτεί μαζί τους τις εγγυήσεις και
Δεύτερον να δεχθούμε όλες τις εγγυήσεις, όλους τους όρους, όλες τις δεσμεύσεις και να πάρουμε τα λεφτά και στη συνέχεια να εφαρμόσουμε όλες αυτές τις δεσμεύσεις και τους κανόνες, στο βαθμό που εφαρμόζουμε και τους ελληνικούς νόμους. Πλημμελώς.



Του Γρ. Νικολόπουλου από το REPORTER

ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ !...


Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΟΥ !...


Ο Ζακ Ντέλορ, εμβληματική φιγούρα στην πορεία προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση, βλέπει την Ευρωζώνη στο χείλος του γκρεμού και σημειώνει πως όταν η Ευρώπη υπόσχεται ανέφικτες θεσμικές εξελίξεις «βάζει τρικλοποδιά στον εαυτό της» και προτείνει μία μερική και προσωρινή αμοιβαιότητα των χρεών στη ζώνη του κοινού νομίσματος.

Σε συνέντευξή του στο περιοδικό L' Express, ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφέρεται στα λάθη του παρελθόντος και τους κινδύνους του σήμερα : «τα οικονομικά μοντέλα των κρατών της ΕΕ», υποστηρίζει, «είναι σήμερα πολύ διαφορετικά ώστε να πιστεύουμε σε πραγματικές θεσμικές αλλαγές», λέγοντας επίσης πως «και η πρόταση θεσμοθέτησης ενός Ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών δεν έχει νόημα».

Αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα, υποστηρίζει ο Ζακ Ντελόρ, «είναι να προχωρήσουμε σε μια μερική και προσωρινή αμοιβαιότητα των χρεών, μέσω, για παράδειγμα, της δημιουργίας ενός Ευρωπαϊκού Ταμείου Απόσβεσης, το οποίο θα ήταν σε θέση να εξυπηρετεί και να στηρίζει όλα τα κράτη και πρωτίστως όσα πλήττονται σοβαρά από την κρίση».

Στο ερώτημα για ποιο λόγο η Ευρώπη έφθασε σε αυτήν την κρίση, ο Ζακ Ντελόρ απαντά λέγοντας πως «η νομισματική ένωση δημιουργήθηκε χωρίς να ακολουθήσει ο οικονομικός συντονισμός».

«Το 1997 είχα προτείνει στους ηγέτες μας ένα σύμφωνο συντονισμού των οικονομικών πολιτικών. Είχα φροντίσει να μην το αποκαλέσουμε οικονομική διακυβέρνηση, για να μην θιγούν οι Γερμανοί φίλοι μας. Η έκκλησή μου, όμως, δεν έγινε αποδεκτή από την τότε γαλλική κυβέρνηση» λέει, τονίζοντας πως «εκεί ακριβώς εντοπίζεται ο σπασμένος κρίκος της αλυσίδας, στην έλλειψη συνεργασίας».

«Σήμερα», συνεχίζει, «το ευρωπαϊκό όραμα της ενσωμάτωσης, που συμμερίζονταν οι Γερμανοί ηγέτες, όπως ο Αντενάουερ, o Σμιτ ή ο Κολ, απουσιάζει από την αντίληψη της Ανγκελα Μέρκελ. Έτσι, φάνηκε να διστάζει, καθώς επηρεάζεται εξαιρετικά από την παραμικρή μεταστροφή της γερμανικής κοινής γνώμης».

Από την άλλη πλευρά η Γαλλία, σχολιάζει ο κ. Ντελόρ, «προσπαθεί να αποφύγει το ενδεχόμενο να δει το Βερολίνο να εγκαταλείπει το σκάφος». Όσον αφορά δε την κακοφωνία δηλώσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν δείχνει ενδεικτικά στο πρόσφατο σχέδιο στήριξης για την Ελλάδα : «Στις 21 Ιουλίου οι ηγέτες των "17" της ευρωζώνης κατέληξαν σε ένα αποτέλεσμα και στη συνέχεια, ανανέωσαν τη συνάντησή τους για το φθινόπωρο, χωρίς να διευκρινίσουν περαιτέρω τους όρους και τις προϋποθέσεις της εφαρμογής της απόφασης που έλαβαν. Στο μεταξύ, οι επενδυτές, προφανώς, αναρωτιούνται...». 
Σε ό,τι αφορά δε την ιδέα του «ευρωπαϊκού εξαμήνου», για το συντονισμό των οικονομικών πολιτικών των κρατών και επιτήρησης των δημοσιονομικών τους ανισορροπιών, που θα ξεκινήσει το επόμενο έτος, ο Ζακ Ντελόρ εκτιμά ότι πρόκειται για μια «περίπλοκη ιδέα», η οποία δεν λαμβάνει υπόψη τις διαφορετικές εθνικές ιδιαιτερότητες.

«Κάθε κράτος έχει τα δικά του δυνατά και αδύναμα σημεία και δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε το γερμανικό μοντέλο σε όλα τα κράτη-μέλη. Δεν είναι ρεαλιστικό. Η λύση έγκειται στη συνεργασία», τονίζει. «Αυτό σημαίνει ότι οφείλουμε να θέσουμε την ΕΕ σε δύο βάσεις, στην οικονομική και τη νομισματική -και κάτι τέτοιο είναι κυρίως ζήτημα πολιτικής βούλησης», καταλήγει.

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

ΠΑΜΕ ΓΙ΄ ΑΛΛΟΥΣ !...


Οι ανησυχίες επαληθεύτηκαν, δυστυχώς και οι μερκελσαρκοζίδες φάνηκαν αντάξια τέκνα της ιδεολογικοπολιτκής σχολής του λαϊκισμού και του μικροσυμφέροντος, της Δεξιάς ! Επέλεξαν να πορευτούν με το βλέμμα στραμμένο στο εσωτερικό των χωρών τους και τις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, νομίζοντας οι άφρονες, πως υπάρχει περίπτωση ν΄ αποφύγουν το μοιραίο : την αποκαθήλωσή τους !

Στις χθεσινές αποφάσεις είναι διάχυτη η νοοτροπία και η αντίληψη των «κυρίαρχων» και των «άμεπτων», σε σχέση με τους «υποτακτικούς» και τους «προβληματικούς». Η μικροπολιτική τύφλα τους δεν τους αφήνει ν΄ αντιληφθούν το «λύκο» πούχει φτάσει έξω απ΄ το μαντρί τους, τον νομίζουν ασχολούμενο μόνο με τα μαντριά της περιφέρειας. Η κουτοπόνηρη λογική τους πλασάρει, τάχα ως δίκαιο και επιβεβλημένο το «χρυσό κανόνα» για την ισοσκέλιση των προϋπολογισμών και τα «μηδενικά ελλείμματα», ενώ κάνουν το κορόϊδο για τα ισοζύγια του εξωτερικού εμπορίου, λες και η πορεία αυτών, με τα μεγάλα πλεονάσματα των «ισχυρών», δεν οδηγούν στην απομύζηση και την ελλειμματικότητα των χωρών της περιφέρειας.

Οι μπούρδες (κυρίως, σχετικά με προεδρεύοντα 2,5 χρόνων ή την εξαμηνιαία σύνοδο κορυφής Ευρωζώνης ή τη συνταγματική κατοχύρωση του «χρυσού κανόνα»…), που συνομολόγησαν οι μερκελοσαρκοζίδες θα οδηγήσουν άμεσα στην ένταση των επιθέσεων των αγορών κατά της Ευρωζώνης και στην επέκτασή τους στις χώρες του πυρήνα της.

Σε λίγο η αλαζονική έπαρση για το ΑΑΑ, θα μετατραπεί σε πανικό και τα λαϊκίστικα τερτίπια τους θα γυρίσουν μπούμερανγκ : όχι, μόνο, δεν θ΄ αποφύγουν την αποκαθήλωσή τους, αλλά θα εκδιωχθούν και πολύ νωρίτερα από τις επίσημες εκλογικές αναμετρήσεις, καθώς οι λαοί των χωρών τους θα νοιώσουν τον εφιάλτη της κρίσης δίπλα τους και πάνω τους και θα συνειδητοποιήσουν πως οι πολιτικοί ακαμάτηδες της Δεξιάς και της συντήρησης, ήταν αυτοί που τον προσέλκυσαν !...

ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ !...


Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΕΙΣΑΣΤΕ ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ, ΠΛΗΡΩΣΤΕ !...


Με απλωμένο τον τραχανά των επικείμενων εκλογικών αναμετρήσεων σε Γερμανία και Γαλλία, το δίδυμο Μέρκελ – Σαρκοζί κάνει το παν για να δείξει πως ηγείται της Ευρωζώνης και πως αυτοί αποφασίζουν πριν απ΄ όλους για όλους.

Το μήνυμα, προς τα εσωτερικά τους, σαφές : διαβουλευόμαστε, επιλέγουμε και αποφασίζουμε, με πρώτο κριτήριο τα συμφέροντα των χωρών μας και μετά όλα τάλλα !...

Το τι κάνουν και το τι καταφέρνουν, μέχρι τώρα, αμφιλεγόμενο και αμφισβητούμενο, κυρίως ως προς την αποτελεσματικότητά του, αφού κάθε τόσο ένα νέο πακέτο αποφάσεων έρχεται να βελτιώσει το προηγούμενο και, φυσικά, με όλο και μεγαλύτερο κόστος και για τις δυο, ηγέτιδες, χώρες.

Λίγο πριν τη σημερινή νέα τους συνάντηση, απόρροια της επέκτασης της επίθεσης των αγορών σε χώρες του πυρήνα της Ευρωζώνης , (Ιταλία – Ισπανία) και του επικίνδυνου πλησιάσματος, σε απόσταση βολής, από τις δικές τους, οι Μέρκελ – Σαρκοζί ετοιμάζονται για μια ακόμα μεσοβέζικη παράσταση. Από τη μια η ζωτική ανάγκη τους να στείλουν καθησυχαστικά μηνύματα στους πολίτες των κρατών τους και αφ΄ ετέρου να δείξουν αποφασιστικότητα και στρατηγική ετοιμότητα στις αγορές και τους αδηφάγους επιδρομείς των spreads και των CD’S.

Ο τετραγωνισμός του κύκλου, πολλές φορές είναι δυνατός στην πολιτική κι έχει επιτευχθεί από μεγάλους πολιτικούς ηγέτες, το ερώτημα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι αν βρισκόμαστε μπροστά σε μια τέτοια εκδοχή κι αν έχουμε να κάνουμε με ηγέτες του διαμετρήματος ενός Αντενάουερ, ενός Μιτεράν ή ενός Κολ.
Δυστυχώς τα δείγματα γραφής δεν συνηγορούν υπέρ της θετικής εκτίμησης, γι αυτό και το «καλάθι που κρατάμε» εξακολουθεί νάναι μικρό. Μακάρι να γεμίσει και να χρειαστούμε και δεύτερο και πολλά άλλα !
Η Γερμανία και η Γαλλία, είναι, ούτως ή άλλως, οι ηγέτιδες δυνάμεις της Ευρωζώνης και οι οικονομίες τους είναι οι ατμομηχανές της. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, μόνο δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις, μία εκ των οποίων έγκειται στην χρηματοδότηση των προγραμμάτων αντιμετώπισης των προβλημάτων των χωρών – μελών.

Γι αυτό και ο πιο κατάλληλος επίλογος στον παραπάνω πρόλογο για το τι θέλουν να δείξουν οι Μέρκελ – Σαρκοζί, είναι η απάντηση : ναι, είσαστε οι ηγέτες, πληρώστε, λοιπόν !