ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ?...

Οι αναταράξεις που παρουσιάζονται στις διεθνείς αγορές δεν ήταν απρόβλεπτες. Αρκετοί οικονομικοί σχολιαστές προέβλεπαν τριγμούς από την ώρα που η ισχυρότερη οικονομία του κόσμου, η Αμερική, έμπαινε στη δίνη πολιτικο-οικονομικών αδιεξόδων που δημιουργεί η δομική δυσλειτουργία των νομοθετικών της σωμάτων. Και τούτο ακόμη περισσότερο, καθώς η ρεπουμπλικανική πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων χειραγωγείται από τη «δεξιά της δεξιάς» των ακραία δογματικών εκπροσώπων του Κινήματος του «Πάρτι του Τσαγιού». Ταυτόχρονα, από την ώρα που έκλεισε (προσωρινά έστω), η «ελληνική πληγή», οι αγορές στράφηκαν σε άλλους αδύναμους κρίκους της Ευρωζώνης, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, που αντιπροσωπεύουν το 15,9% και το 8,7% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης.

Μας αφορούν όλα αυτά, παρά την ασπίδα προστασίας της συμφωνίας των Βρυξελλών; Προφανώς, ναι. Δεν βγαίνουμε από το μάτι του κυκλώνα, επειδή η πίεση στρέφεται σε δύο χώρες της νότιας Ευρώπης που αποτελούν πυλώνες του ευρώ. Το αντίθετο ισχύει. Οι δανειστές θα απαιτήσουν να είμαστε ακόμη πιο συνεπείς στις δεσμεύσεις μας. Διότι το τελευταίο που θα ανεχθούν, είναι, σε δύσκολες ώρες για την Ευρωζώνη, να αναδειχθούμε εκ νέου σε μείζον πρόβλημα. Άλλωστε η υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, που συμφωνήσαμε, εντάσσονται απόλυτα στην προτροπή του Γ.Γ. του ΟΑΣΑ: «Εφαρμογή, εφαρμογή, εφαρμογή»!

Τούτο, μας επαναφέρει από τα διεθνή, στα δικά μας. Η προηγούμενη φάση της κυβέρνησης, προσδιορίσθηκε ορθά με τις λέξεις «μεταρρυθμιστική κόπωση». Έτσι, ξαναφθάσαμε στο μεταίχμιο. Τώρα βεβαίως υπάρχει νέο κυβερνητικό σχήμα, που αποτελεί όντως το πρώτο σχήμα «μάχης». Το πιο σημαντικό είναι, πως ο πρωθυπουργός φαίνεται αποφασισμένος να εγκαταλείψει τις προγενέστερες βελούδινες προσεγγίσεις και τα μισά βήματα. Άλλωστε τα συμφωνηθέντα, προϋποθέτουν η κυβέρνηση να πάει τις μεταρρυθμίσεις μέχρι το τέρμα. Ενώ διαθέτει υπουργούς που είναι αποφασισμένοι και ικανοί να υλοποιήσουν τους στόχους αυτούς: Βενιζέλος, Ραγκούσης, Παπακωνσταντίνου, Χρυσοχοΐδης, Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος και άλλοι, είναι έτοιμοι για ρήξεις. Ενώ ο Μόσιαλος που διαθέτει το αναγκαίο στρατηγικό εύρος σκέψης, αντιλαμβάνεται πως αυτό ακριβώς απαιτεί η κοινή γνώμη.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια…

Η έκθεση του ΟΟΣΑ είναι η πρώτη ελπιδοφόρα για τη χώρα μας. Όμως οτιδήποτε ελπιδοφόρο συνδέεται με τις μεταρρυθμίσεις είτε στον ίδιο το δημόσιο τομέα είτε στις στρεβλώσεις που δημιούργησε ο δημόσιος τομέας, ακυρώνοντας τον ανταγωνισμό και προστατεύοντας κλειστά επαγγέλματα, κεκτημένα και προνομιούχους, που όλοι λειτουργούν ως βδέλλες που απομύζησαν την οικονομία.
Όπως μας θύμισε ο Άνχελ Γκουρία του ΟΟΣΑ: «Χρειάζεται να πολεμήσετε εναντίον των συντεχνιακών συμφερόντων για να αντιμετωπίσετε τη δημοσιονομική κρίση. Όχι μόνο για να μειώσετε το χρέος. Αλλά ως προϋπόθεση για την ανάπτυξη».

Η κυβέρνηση έχει χάσει πολιτικό έδαφος, όχι γιατί επέλεξε τομές και ρήξεις, αλλά γιατί δεν τις επέλεξε! Και πάντως δεν τις υλοποίησε. Προσπάθησε να τα βρει με τις συντεχνίες. Όμως η αριστερο-δεξιά αντιπολίτευση, η πρώτη ανοιχτά, η δεύτερη πιο υπόγεια, δεν θέλουν ρήξη με τις συντεχνίες. Μάχονται τις τομές και ρήξεις. Όμως οι τελευταίες, ειδικά ακόμη περισσότερο τώρα, που τα σύννεφα συσσωρεύονται διεθνώς, αποτελούν μονόδρομο. Πολιτικό μονόδρομο για την κυβέρνηση. Και κυρίως για τον τόπο.

Του Γιάννη Λούλη από την ΗΜΕΡΗΣΙΑ