Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ Η Ν.Δ !...


ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ !...


To γεγονός ότι η τρόικα δέχθηκε να παρουσιαστεί και να δώσει εξηγήσεις σε πολιτικό ακροατήριο, στο Ευρωκοινοβούλιο και να δεχθεί τα πυρά Ελλήνων και ξένων Ευρωβουλευτών, έχει ως στοιχείο την πολιτική του αξία.

Μπορεί η τρόικα να υπεραμύνθηκε των προγραμμάτων που εφάρμοσε στη χώρα μας, μπορεί να είχε την απόλυτη κάλυψη των πολιτικών της προϊσταμένων, δεν παύει, ωστόσο, τμήμα του Ευρωκοινοβουλίου να αμφισβητεί τη «συνταγή» της για τη χώρα μας.

Ασφαλώς τα επιχειρήματα των τροϊκανών που υπεραμύνθηκαν του σταθεροποιητικού προγράμματος για την Ελλάδα ήταν ακράδαντα. Ποιος μπορεί να πει περί του αντιθέτου, όταν προβάλλονται θέσεις που αφορούν στην καθυστέρηση της εφαρμογής του προγράμματος από τη χώρα μας ή στις ατελείωτες παλινωδίες στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

Όμως η «συνταγή» φαίνεται ότι πάσχει και παρά την προσπάθεια τόσο του Ολι Ρεν όσο και του κ. Τόμσεν αλλά και του εκπροσώπου της ΕΚΤ Γιορκ Ασμουσεν, απαντήσεις επαρκείς δεν δόθηκαν επί της φιλοσοφίας του προγράμματος που αργά ή γρήγορα φαίνεται πως θα αποτελέσει «μπούσουλα» και για άλλες χώρες της Ευρωζώνης: λιτότητα χωρίς ανάπτυξη.

Η Ελλάδα είναι μία ειδική όχι όμως και μία μεμονωμένη περίπτωση. Μπορεί η «συνταγή» για τη χώρα μας να μην αλλάζει, όμως ο σπόρος για τη γενικότερη αμφισβήτηση τέτοιων πολιτικών έχει πέσει πλέον στο χώμα.

Η αμφισβήτηση αυτή είναι πολύ πιθανόν στην Ευρώπη του κοντινού «αύριο» να δημιουργήσει νέες πολιτικές. Οι προτάσεις των τεχνοκρατών υστερούν, όπως αποδεικνύεται από τις μετρήσεις των αποτελεσμάτων. Η πρωτοβουλία για την οριστική επίλυση της ευρωπαϊκής κρίσης δεν μπορεί παρά να φέρει τελικώς την σφραγίδα των πολιτικών.

Πολλά από αυτά που θα δρομολογηθούν στο άμεσο μέλλον σχετίζονται με τις πολιτικές εξελίξεις μέσα στην Ευρωζώνη.

Ο Νότος της Ευρωζώνης δείχνει διασπασμένος και αδύναμος. Όμως και στο Βορρά θα υπάρξουν σημαντικές αλλαγές.

Η πιθανή νίκη Ολάντ στις γαλλικές εκλογές ενδέχεται να μεταβάλει τις ισορροπίες προς κάθε κατεύθυνση εφόσον η απαίτηση επαναδιαπραγ-μάτευσης του Δημοσιονομικού Συμφώνου αποτελέσει απαίτηση των Γάλλων μετά τις εκλογές.

Ο φόβος πως τα προβλήματα στην Ισπανία θα ενταθούν, δημιουργεί ισχυρό προβληματισμό στην κυβέρνηση Ραχόι που καλείται να λάβει νέα μέτρα. Η Πορτογαλία ενδέχεται να χρειασθεί δεύτερο πακέτο βοήθειας ενώ η Ιρλανδία ζητά να αποπληρώσει δημόσιο χρέος με νέα ομόλογα.

Την ίδια στιγμή η ΕΚΤ εμφανίζεται εξόχως... ταλαιπωρημένη από την πρόσφατη ισχυρή στήριξη που αναγκάστηκε να δώσει στην Ιταλία για να ξεπεραστεί η μεγάλη κρίση που θα μπορούσε να εκτροχιάσει ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Συγχρόνως, αναπτύσσονται προβληματισμοί στην Ολλανδία για επιστροφή στο τοπικό νόμισμα.

Το παζλ δείχνει πολύ περίπλοκο και μολονότι η ισχυρή πρωτοκαθεδρία της Γερμανίας δεν φαίνεται να μπορεί να αμφισβητηθεί εν πρώτοις τουλάχιστον, τα θεμέλια για επανεξέταση χαλάρωσης κάποιων συμφώνων μπορεί να μην είναι τόσο μακριά όσο αυτήν τη στιγμή φαντάζουν.

Ετσι λοιπόν η πολιτική κριτική με επίκεντρο τη χώρα μας μέσα από διαδικασίες δημοκρατικές αλλά κυρίως ευρωπαϊκές, όπως η πρόσφατη ακρόαση της τρόικας στο Ευρωκοινοβούλιο δημιουργεί εστίες σοβαρού προβληματισμού σε όσους χαράσσουν τεχνοκρατικά την περαιτέρω πορεία της Ευρωζώνης.

Αλλωστε, οι ΗΠΑ έχουν πολύ πιο αποτελεσματικά αντιμετωπίσει τη δική τους κρίση συνδυάζοντας πρακτικές τεχνοκρατικές, επενδεδυμένες με πολιτική.
Φυσικά το προνόμιο των Ηνωμένων Πολιτειών έναντι της Ευρώπης στην παρούσα φάση είναι πως στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, δεν υπάρχει η πολυδιάσπαση που συναντάται στη Γηραιά Ηπειρο της οποίας ο βασικός συνεκτικός κρίκος δείχνει να είναι το ευρώ.

Ειρήνη Σακελλάρη

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

ΖΗΤΗΜΑ ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ !...


Σαφώς και οι επικείμενες εκλογές είναι η τελευταία ευκαιρία όλου του πολιτικού προσωπικού, να επιδείξει υπευθυνότητα και να βρει διέξοδο από τις συμπληγάδες, που - δικαίως - το περιτριγυρίζουν.

Ο κυριότερος όρος, μιας τέτοιας εξέλιξης, είναι η ειλικρινής αυτοκριτική και η διατύπωση της γυμνής αλήθειας στο λαό. Μόνο έτσι και αν... !

Παρ΄ όλ΄ αυτά ο ορμώμενος από τη Συγγρού, "κυνηγός της καρέκλας", στην απελπισία του και στην απόγνωσή του, καθώς βλέπει να μην του βγαίνει τ΄ όνειρο, κάνει ακριβώς το αντίθετο, τάζοντας λαγούς και επισείοντας πετραχήλια.

Ξέρει καλά τι επέρχεται και ποια πολιτική θα εφαρμοστεί, μετά τις εκλογές, την έχει υπογράψει άλλωστε και παρ΄ όλ΄ αυτά, συνεχίζει. Χθες επανέφερε την ...επαναδιαπραγμάτευση !...
Ο "τρελλαντώνης" αποφάσισε, απ΄ ό,τι φαίνεται, να το παίξει ...Σαμψών, παίρνοντας μαζί του, στο χαμό, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί και δεν πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο της, τελειωτικής, καταστροφής, δεν έχει περιθώρια να ξεφύγει, ούτε κατά κεραία, από τη γραμμή της υπευθυνότητας, της πλήρους αποτύπωσης της πραγματικότητας και της ολοκληρωμένης παρουσίασης των μελλούμενων.

Αν και μετά απ΄ αυτή την εκλογική αναμέτρηση, η όποια κυβέρνηση, παρουσιαστεί να εφαρμόζει πολιτικές και να λαμβάνει μέτρα, που δεν είχαν εξαγγελθεί προεκλογικά, το παιχνίδι τελείωσε και τελείωσε για όλους ! Με δυο λόγια, τους πήρε και τους σήκωσε !
 
Η λαϊκή παροιμία "το ψέμα έχει κοντά ποδάρια" στην περίπτωσή μας θα είναι χωρίς καθόλου ...ποδάρια !

Βενιζέλος και σια, οφείλουν, να κάνουν την πρέπουσα και αναγκαία αυτοκριτική για τα λάθη του ΠΑΣΟΚ, χωρίς όμως, ν΄ αποστούν από την ουσία της στρατηγικής του Γ. Παπανδρέου, που δεν είναι άλλη από τη σωτηρία της χώρας, στα πλαίσια και με τη στήριξη της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης.

Η Ιπποκράτους θα πρέπει να στείλει ένα διαφορετικό μήνυμα, προς το λαό, απ΄ εκείνο το ανεύθυνο και το λαϊκίστικο, της Ν.Δ. και του Σαμαρά κι ό,τι έχει καθοριστεί και προγραμματιστεί, είναι υποχρεωτικό να γνωστοποιηθεί και ν΄ αναλυθεί. Είτε συμμετάσχει το ΠΑΣΟΚ στη νέα κυβέρνηση, (το πιο πιθανό), είτε όχι, ο προεκλογικός του λόγος, θα πρέπει να επιβεβαιωθεί στην πράξη και να γίνει σημείο αναφοράς, τους επόμενους μήνες.

Είναι ζήτημα ανάκτησης της χαμένης αξιοπιστίας και για το ίδιος - βέβαια - αλλά και για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα !...

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΩΝ !


Κοιτάξτε έναν – έναν τους «Μαυρογιαλούρους» της Δεξιάς να διαγω-νίζονται, γελοιωδώς, στο ποιος θα κάνει τη πιο θεαματική κωλοτούμπα και ποιος θα πει τη μεγαλύτερη μπαρούφα.

Ο Καρατζαφέρης, από υποστήριγμα της κυβέρνησης Παπαδήμου, έγινε λάβρος …αντιμνημονιακός και αμολάει αντιστασιακές κορώνες. ΄Εφτασε να κάνει, ακόμα και τον αντιΝαζί ! Η δημοσκοπική αποτύπωση των ποσοστών του, που προδικάζει τον αποκλεισμό του από τη Βουλή, έχει προκαλέσει πανικό κι έχει χτυπήσει μπιέλα !

Από την άλλη ο Σαμαράς κινείται σε μια παράλληλη πορεία και έχοντας, επί πλέον, την ψευδαίσθηση του νικητή και της ανάληψης της εξουσίας, μετά τις κωλοτούμπες του, προσπαθεί να ισορροπήσει εκτοξεύοντας υποσχέσεις, για …παροχές και βελτιώσεις ! Του ταιριάζει, απόλυτα το κλασικό, «που πας ρε Καραντώνη :…».

Ο ίδιος γνωρίζει, πολύ καλά, πως η οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση, έχει δεδομένο το πλάνο της πολιτικής της, άλλωστε τόχει υπογράψει, όπως έχει δεσμευθεί με …περήφανη Επιστολή, πως θα εφαρμόσει τα μνημόνια απαρασάλευτα. Προς τι, λοιπόν, τα τσινίσματα, τα κορδώματα και τα ταξίματα ;

Δεν είναι, δυστυχώς, μόνο το γεγονός, πως, κι αυτός, νοιώθει βαρύ το μενού των δημοσκοπήσεων, που μετατρέπουν σε όνειρο θερινής νυκτός, τη στρατηγική της αυτοδυναμίας, είναι η επιμονή του, (στα πλαίσια της παραδοσιακής νοοτροπίας) να θεωρεί και ν΄ αντιμετωπίζει τον ελληνικό λαό, ως χαχόλο και αντικείμενο παραμυθιάσματος.

Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά, οι ένοικοι της περιβόητης «γαλάζιας πολυκατοικίας» διαβαίνουν την προεκλογική περίοδο, σε κατάσταση απελπισίας, κάνοντας και λέγοντας κάθε τι, που θα του οδηγήσει στην αποτυχία !...

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

ΧΑΣΤΟΥΚΙΑ ΣΤΗ ΔΕΞΙΑ ΑΓΥΡΤΕΙΑ !...


Το κεφάλι που πήγαν να σηκώσουν οι δεξιούρες, τον τελευταίο καιρό, με αφορμή τις καταθέσεις των θλιβερών τους υποχείριων στην επιτροπή της βουλής, έφαγε χθες τρεις, αλλεπάλληλες, κατραπακιές από τα πιο επίσημα χέρια !
Στο υπόμνημά του προς την επιτροπή ο πρώην Επίτροπος Οικονομικών Χοακίν Αλμούνια αναφέρει πως τα δημοσιονομικά στατιστικά στοιχεία της Ελάδας ήταν προβληματικά πολύ πριν το 2009 και παρουσιάζουν καλύτερη εικόνα από το 2010 επιδεχόμενη περαιτέρω βελτίωσης.

Ο Αλμούνια τονίζει πως όλοι οι υπουργοί Οικονομικών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είχαν επίγνωση των κινδύνων από μία ενδεχόμενη κρίση το 2009, αν και είναι γενικά «εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να προβλεφθεί ανά πάσα στιγμή πόσο γρήγορα θα εκδηλωθεί μια κρίση σε κάθε χώρα».
Με βάση την εκτέλεση του προϋπολογισμού από την κυβέρνηση της ΝΔ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε προειδοποιήσει από τον Ιούλιο του 2009, ότι το έλλειμμα της Ελλάδας ήταν ενδεχόμενο να υπερβεί το 10% του ΑΕΠ, παρά τον επίσημο ετήσιο στόχο του 5%, ενώ οι ανησυχίες της Επιτροπής για τα «ασθενή βασικά οικονομικά μεγέθη της Ελλάδας που υφίστανται επί πολλά έτη», αποτυπώνονταν στις εκθέσεις της.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο επικεφαλής της EUROSTAT Β. Ράντεμάχερ στηρίζει, με το υπόμνημά του, τις προσεγγίσεις τού επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου, περί υποχρεωτικότητας εφαρμογής του εγχειριδίου ESA 95 της Eurostat, βάσει του οποίου αναθεωρήθηκε το έλλειμμα του 2009 στο 15,8%. Σε κάθε περίπτωση, κατά τον Β. Ράντεμάχερ, «η μεθοδολογία που εφαρμόζεται για τις στατιστικές της Διαδικασίας Υπερβολικού Ελλείμματος, δημιουργείται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ τα τεχνικά ζητήματα κατάρτισης που συνδέονται με την εφαρμογή αυτής της μεθοδολογίας, δεν προβλέπεται να αποτελούν αντικείμενο συζήτησης και απόφασης στο ΔΣ της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας».
Αναφορικά με την ένταξη των ΔΕΚΟ στο έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης, ο Β. Ράντεμάχερ αναφέρει πως η ταξινόμηση των ΔΕΚΟ είχε ζητηθεί απ' την Ελλάδα ήδη από το 2002.

Τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ΕΕ «ταξινομούν ορισμένες κρατικές επιχειρήσεις στον τομέα της γενικής κυβέρνησης: άλλες έχουν ταξινομηθεί για πολλά χρόνια και σε άλλες υπήρξαν αλλαγές στην ταξινόμηση τα τελευταία χρόνια» πάντα υπό τον επιτόπιο έλεγχο της Eurostat, διευκρίνισε ο επικεφαλής της Eurostat.

Στο ερώτημα για το πώς ενημερώθηκε η υπηρεσία του για την ύπαρξη δύο διαφορετικών εκτιμήσεων των χρεών των νοσοκομείων (εκείνη των βεβαιωμένων χρεών 2,2 δισ. που ανακοίνωνε επίσημα η στατιστική υπηρεσία και η αναφορά του Δημήτρη Αβραμόπουλου στη Βουλή για χρέη 5,5 δισ.), ο Β. Ράντεμάχερ απαντά πως «η απάντηση του υπουργού στη Βουλή, ήταν ένα δημόσιο έγγραφο διαθέσιμο στον δικτυακό τόπο του ελληνικού Κοινοβουλίου».

«Η Eurostat δημοσίευσε τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία Διαδικασίας Υπερβολικού Ελλείμματος για τρεις συνεχόμενες φορές από τον Νοέμβριο του 2010 χωρίς επιφυλάξεις -και αυτό αντανακλά τον βαθμό της σημαντικής βελτίωσης που σημειώθηκε στα ελληνικά δημοσιονομικά στοιχεία.

Εκείνο που απασχολεί την Eurostat, είναι οι βελτιώσεις αυτές να εδραιωθούν και να επεκταθούν σε ένα ευρύτερο φάσμα στατιστικής πληροφόρησης, γεγονός που θα είναι μια σημαντική πρόκληση, με δεδομένο τις πολλές πιέσεις που αντιμετωπίζει η ΕΛΣΤΑΤ» αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο Β. Ράντεμάχερ

Το τρίτο, κατά σειρά χαστούκι, στους δεξιούς αγύρτες, τόδωσε ο τωρινός Επίτροπος Οικονομικών Όλι Ρεν, ο οποίος κατά τη διάρκεια της κοινής συνεδρίασης της επιτροπής οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων και της επιτροπής απασχόλησης, με θέμα την οικονομική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα, δήλωσε στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, πως «η ελληνική κρίση αποτελεί τεράστια πρόκληση για την ελληνική κοινωνία και την ΕΕ. Είναι το αποτέλεσμα πολυετών ανεύθυνων πολιτικών».
Ως, περίπου, χαριστική βολή στις ηλιθιότητες των πολέμιων του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου, ο ΄ΟΛι Ρεν επεφύλασσε το σαφέστατο : «Δεν είναι δίκαιο να κατηγορούμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, αυτούς που ήρθαν να βοηθήσουν, μετά τη ζημιά που έγινε».

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

ΤΟ ΞΕΒΡΑΚΩΜΑ ΤΟΥ ΗΛΙΘΙΟΥ !...


Ο κολαούζος του Σαμαρά, ο ανεκδιήγητος Μιχελάκης, έβγαλε ανακοίνωση με την οποία κατηγορεί το ΠαΣοΚ για «νέες ρουσφετολογικές προσλήψεις και μάλιστα λίγο πριν την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, αποδεικνύοντας πως, όχι μόνο δεν θέλει να περιορίσει το σπάταλο κράτος, αλλά το διογκώνει για ψηφοθηρικούς λόγους».

Ο «κακοποιός» της ενημέρωσης κάλεσε τους αρμόδιους υπουργούς να πάρουν πίσω τις ρουσφετολογικές αυτές αποφάσεις. «Σε αντίθετη περίπτωση», ανέφερε ο Μιχελάκης, «ως κυβέρνηση, η ΝΔ, δεν πρόκειται να αναγνωρίσει τα αποτελέσματά τους».

Στην περισπούδαστη καταγγελία της ΝΔ αναφέρεται ότι στις 12 Μαρτίου 2012, με κοινή υπουργική απόφαση, την οποία συνυπογράφει ο κ. Βενιζέλος, υπουργοί του ΠαΣοΚ ενέκριναν την πρόσληψη από τα Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛ.ΤΑ.) 2.340 ατόμων με 8μηνες συμβάσεις.

Καταπέλτης ήρθε η απάντηση από το ΠαΣοΚ : «Επειδή είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς την προκλητική ανοησία από το προκλητικό θράσος, θα έπρεπε να υποδείξει κανείς στον Εκπρόσωπο της ΝΔ να απευθυνθεί στον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών κ. Βορίδη, νέο και προβεβλημένο στέλεχος της ΝΔ που την εκπροσωπεί στην κυβέρνηση, ο οποίος επιμόνως ζήτησε από την τετραμελή εξ υπουργών επιτροπή την έγκριση αυτών των προσλήψεων, όπως γίνεται παγίως κάθε χρόνο την περίοδο αυτή»,

«Ας συνεννοηθούν μεταξύ τους ο κ. Μιχελάκης με τον κ. Βορίδη και ας ζητήσει ο πρώτος συγγνώμη από το ΠαΣοΚ εκ μέρους της ΝΔ», ανέφερε η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΠαΣοΚ.

Αντί να το βουλώσει ο Μιχελάκας, επανήλθε κι αφού επικαλέστηκε τις καταγγελίες της τρόϊκας για παραβίαση της συμφωνίας για τις νέες προσλήψεις, (1 στις 5), βγήκε στα κανάλια και δήλωσε με ύφος βαρύμαγκα : «η Ν.Δ. θα επανεξετάσει, μετά τις εκλογές, τις προσλήψεις στα ΕΛΤΑ !...».

Αργά το βράδυ, στην εκπομπή του Πρετεντέρη, ο εκ μεταγραφής γαλάζιος υπουργός Βορίδης, αρμόδιος για τα ΕΛΤΑ, που ζήτησε τις ως άνω προσλήψεις, ξεβράκωνε, τελείως, τον ηλίθιο της Συγγρού, δηλώνοντας, αναγκαστικά, πως «πως οι προσλήψεις στα ΕΛΤΑ είναι εποχιακές και έγιναν όπως κάθε χρόνο μέσω ΑΣΕΠ», επισημαίνοντας ότι «η ανακοίνωση της ΝΔ, οφείλεται σε εσφαλμένη πληροφόρηση !…».

Η ΟΦΕΙΛΗ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ !...


Το ΠΑΣΟΚ έχει υποστεί μια μεγάλη αφαίμαξη των κοινωνικών δυνάμεων, που παραδοσιακά το στήριζαν και στηρίζονταν σ΄ αυτό. Οι πολιτικές που επιλέχθηκαν και εφαρμόστηκαν μετά το 2009, φυσικά αναγκαίες και υποχρεωτικές, κατά μεγάλο βαθμό, δεν αφομοιώθηκαν και, κυρίως δεν δικαιολογήθηκαν από ευρύτατα στρώματα της μεσαίας τάξης, που ένοιωσαν στο πετσί τους τη σκληρή, έως απάνθρωπη, λιτότητα και βγήκαν απ΄ τα όριά τους και τις αντοχές τους.

Το ΠΑΣΟΚ ορθάνοιχτο απ΄ όλες τις πάντες, έγινε έρμαιο στην προπαγάνδα, τους αφορισμούς και τις ανήλεες επιθέσεις των, κάθε λογής, αντιπάλων και πολέμιών του. Μέσα στη φρίκη της συγκυρίας ισοπεδώθηκαν οι αντίλογοί του και λεηλατήθηκε το δυναμικό του !

Η επόμενη κρίση από το λαό, αντί στο τέλος της 4ετίας, έρχεται πρόωρα, πριν καν υπάρξουν, έστω και δειλά, τα πρώτα αποτελέσματα των πολιτικών που ασκήθηκαν. Καμιά αμφιβολία για το τι θα καταγράψει αυτή η πρόωρη κάλπη !

Το κίνημα δεν θάναι ενωμένο ούτε σ΄ ό,τι αφορά το στελεχιακό του δυναμικό, αφού αρκετοί αποχώρησαν ή μεταπήδησαν, παρ΄ όλ΄ αυτά, η νέα ηγεσία οφείλει να κάνει το παν για να συσπειρώσει όλους όσους έμειναν κοντά και επιλέγουν να συμπορευτούν, για μια ακόμα φορά, δείχνοντας τεράστιες ανοχές και αντοχές.

Η ανάλυση, η εκτίμηση και οι θέσεις για τη διετία που πέρασε, είναι το κομβικό σημείο για την παραπέρα πορεία του ΠΑΣΟΚ κι αυτό, ο Βενιζέλος, το γνωρίζει πολύ καλά.

Κανείς δεν ζητάει ν΄ αναγνωριστούν αλάθητα και ν΄ αποδοθούν, αβέρτα, εύσημα και συγχαρητήρια, η ψύχραιμη, όμως και δίκαιη αποτύπωση της πραγματικότητας, απαιτεί τη σφαιρική και καθαρή ενημέρωση του λαού, για τους λόγους που επέβαλλαν τις επιλογές της κυβέρνησης Παπανδρέου, τα διακυβεύματα που τέθηκαν και τα διλήμματα που αντιμετωπίστηκαν.

Στη «νέα του αρχή» το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να μην συμπεριλάβει την υπεράσπιση της μεγάλης προσπάθειας, για τη σωτηρία της χώρας από τη χρεοκοπία και τη διατήρησή της στην Ευρωζώνη, δεν μπορεί να μην υπερασπιστεί τον εαυτό του, την κυβέρνησή του και τον πρωθυπουργό του, από τα ανοίκεια χτυπήματα των διαπλεκόμενων οικονομικών συμφερόντων και των φορέων τους, καθώς και από τις αισχρές και πολεμοχαρείς επιθέσεις των, κάθε είδους, πλιατσικολόγων και μυαλοφυγόδικων πολιτικάντηδων.

Μόνο έτσι θα μπουν οι βάσεις και οι προϋποθέσεις, αφ΄ ενός να υπάρξει συσπείρωση του όλου, εναπομείναντος, ΠΑΣΟΚ και αφ΄ ετέρου να καταγραφεί η υποθήκη του κινήματος στις μελλοντικές εξελίξεις, ώστε να καρπωθεί, αυτό, την πορεία της διασωθείσης Ελλάδας, προς την ανάταση και την ανάπτυξη. Φυσικά, υπό νέους όρους πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής λειτουργίας.


΄Αλλωστε, πρόκειται για κάτι, που το κίνημα, σαφώς και δικαιούται !...

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

ΠΑΡΕΛΑΣΗ 2012 !...


ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΑΝΑΒΡΑΣΜΟ !...


Συνήθως το προεκλογικό σκηνικό, εδώ και κάμποσα χρόνια, ήταν συνδεδεμένο με μια αίσθηση αισιοδοξίας, για ένα σημαντικό τουλάχιστον κομμάτι του εκλογικού σώματος. Είτε γιατί οι πολίτες περίμεναν την άνοδο στην εξουσία του κόμματος με το οποίο είχαν ταυτιστεί ιδεολογικά - ή και ρουσφετολογικά... - είτε γιατί θεωρούσαν ότι η δυναμική μιας νέας κυβέρνησης μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερες ημέρες τους ίδιους και τη χώρα. Αυτό το σκηνικό αποτελεί όμως πια παρελθόν. Το σκηνικό που διαμορφώνεται σήμερα, λίγες βδομάδες πριν από τις εκλογές, χαρακτηρίζεται κυρίως από τη διαμαρτυρία, τον φόβο, την απογοήτευση και την άρνηση.

Ενας διχασμός, μια αμφιθυμία διαπερνά το εκλογικό σώμα, οδηγώντας ουσιαστικά στην αποσταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος όπως το είχαμε ζήσει τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν είναι μόνο η αποσυσπείρωση των δύο βασικών πόλων του δικομματισμού, ούτε το εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό των πολιτών που αρνούνται να δηλώσουν ότι θα ψηφίσουν. Είναι ότι έχουν διαρραγεί πλήρως, όπως φαίνεται, οι παραδοσιακοί δεσμοί ταύτισης μεγάλου μέρους των πολιτών με τις δύο μεγάλες παρατάξεις, της ΝΔ και του ΠαΣοΚ. Η σχέση εμπιστοσύνης - και συναλλαγής, ας μην ξεχνιόμαστε - που είχε διαμορφωθεί από τη Μεταπολίτευση και μετά έχει αποδυναμωθεί πλήρως. Οπως έχουν χάσει τη σημασία τους και οι διαχωριστικές γραμμές που... ένωναν τους ψηφοφόρους με το ένα ή το άλλο κόμμα.
Η κατάρρευση της χώρας και το μνημόνιο που ακολούθησε με τους δυσβάσταχτους όρους για μεγάλο μέρος των πολιτών, έχουν προκαλέσει ένα βαθύ ρήγμα ανάμεσα στα κόμματα εξουσίας και στην κοινωνία που δεν είναι εύκολο να επουλωθεί. Πολύ περισσότερο όταν το ΠαΣοΚ, ή τουλάχιστον μεγάλο μέρος του, αμφιταλαντεύεται ακόμη για την αναγκαιότητα προσφυγής στο ΔΝΤ και στους ευρωπαίους δανειστές, ενώ η ΝΔ, που ως προχθές είχε σηκώσει το λάβαρο του αντιμνημονιακού αγώνα, αναγκάστηκε θέλοντας και μη να κάνει στροφή 180 μοιρών, που αποπροσανατόλισε και εξόργισε την κομματική πελατεία της.

Ετσι για πρώτη φορά έχουμε το φαινόμενο να έχει δημιουργηθεί μια άτυπη αντιμνημονιακή συμμαχία που ξεκινά από την άκρα Αριστερά και φθάνει ως την άκρα Δεξιά, μέσα από ένα πλήθος κομματικών σχηματισμών που συσπειρώνουν ένα σημαντικότατο τμήμα του εκλογικού σώματος, με χαρακτηριστικά μάλιστα μιας νέας εθνικοφροσύνης. Από τον Καμμένο ως τον Μίκη βλέπουμε ένα αντιευρωπαϊκό μέτωπο που επενδύει συγχρόνως σε έναν καταγγελτικό, ισοπεδωτικό λόγο εναντίον των κομμάτων και των πολιτικών που άσκησαν εξουσία, που δυστυχώς βρίσκει ευήκοα ώτα σε ικανό αριθμό πολιτών.

Από την άλλη πλευρά, οι δυνάμεις που υποτίθεται ότι επενδύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, με ελάχιστες εξαιρέσεις πολιτεύονται με μισόλογα, «ήξεις αφήξεις», αδυνατώντας να πείσουν ότι έχουν μια σταθερή πολιτική και ένα σαφές σχέδιο σωτηρίας της χώρας. Με φυσιολογική συνέπεια να έχουμε μια κοινωνία βαθύτατα διχασμένη, που ταλαντεύεται συνεχώς μεταξύ οργής και φόβου, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσει ποιο είναι τελικά το συμφέρον της χώρας. Η χειρότερη δηλαδή συνταγή για να πρυτανεύσει η λογική και να διαμορφωθεί μια ρεαλιστική και ταυτόχρονα πειστική πλειοψηφία, που θα μπορεί να οδηγήσει τη χώρα έξω από το τούνελ της κρίσης...

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

ΟΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ !...


΄Επεσα, προχθές το βράδυ, σε μια τηλεοπτική συζήτηση με βουλευτές των κομμάτων, στην οποία ο παρουσιαστής, κάποια στιγμή, ρώτησε τον παριστάμενο εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ το εξής σημαντικό : "σε μια συγκυρία όπως η σημερινή, με νέα μέτρα να αναμένονται τον Ιούνιο και με το Μνημόνιο 2 να προδιαγράφει το σύνολο των πολιτικών που θα εφαρμοστούν μετεκλογικά, πώς, ο νέος αρχηγός σας μπορεί και μιλάει, για τη δημιουργία προσδοκιών αναπλήρωσης όσων έχουν αφαιρεθεί ;".

Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για ένα ζήτημα από τα πλέον ενδιαφέροντα, αλλά και βαρύνοντα, που θα παίξουν κυρίαρχο ρόλο στην προεκλογική περίοδο.

Δυστυχώς το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε να εκπροσωπείται, στην ως άνω συζήτηση, από έναν βουλευτή, σχεδόν αγράμματο πολιτικά, από ένα εμπαθέστατο τσιράκι του Βενιζέλου, που το μόνο που μπορεί να κάνει (και έκανε, εδώ και καιρό), είναι να κατηγορεί και να βρίζει το Γ. Παπανδρέου, απαξιώνοντας, πλήρως, το έργο του...

Μέσα από ένα σωρό μαλακίες ο παραπάνω βουλευτάκος, κατάφερε, στο τέλος, να μην πει τίποτα για την ταμπακέρα, δηλαδή να μη δώσει καμιά συγκεκριμένη και ουσιαστική απάντηση, αφήνοντας και επιτρέποντας στους τηλεθεατές της εκπομπής, να εξάγουν το συμπέρασμα, πως η ρήση περί "προσδοκιών αναπλήρωσης", δεν είναι παρά μια εξαγγελία εντυπωσιασμού, χωρίς κανένα περιεχόμενο και καμία βάση.

Κι όμως, δεν είναι έτσι ! Οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν και στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη, ενώ, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, επέρχονται αλλαγές στις επί μέρους κυβερνήσεις, που επηρεάζουν τη σύνθεση, αλλά και το συσχετισμό των δυνάμεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η κυριαρχία των δεξιών κομμάτων περιορίζεται κι αν, μετά τη Γαλλία, ακολουθήσουν παρόμοιες εξελίξεις και στη Γερμανία, τότε το ισχυρό club της σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής, της άκρατης λιτότητας και της σιδηράς πειθαρχίας στα θέματα τα δημοσιονομικά, θα αποσυντεθεί και θα χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και των αποφάσεων.

Το ΠΑΣΟΚ, είναι το μόνο κόμμα, το οποίο μπορεί να προσβλέπει και να τονίζει, και, την ανάγκη, και, την χρησιμότητα, για την Ελλάδα, αυτών των ευρωπαϊκών εξελίξεων, μιας και τα ομόλογά του κόμματα, είναι αυτά που παίρνουν κεφάλι σ΄ αυτές. Το ΠΑΣΟΚ, μέσα και από την Σοσιαλιστική Διεθνή, είναι γνώστης των επεξεργασμένων πολιτικών, που θα μπουν σε εφαρμογή και των επιπτώσεων, που θα έχουν αυτές στο ελληνικό ζήτημα και στη πορεία της χώρας τα επόμενα χρόνια.

Ναι, σ΄ αυτά τα νέα πλαίσια και με τη προϋπόθεση, πως και στην Ελλάδα οι σοσιαλιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, θα κρατήσουν έναν βαρύνοντα ρόλο στα πολιτικά πράγματα. μπορεί να υπάρξει αντιστροφή της μίζερης, εν μέσω λιτότητας και ύφεσης, πορείας, να υπάρξουν γενναίες πολιτικές ανάπτυξης και τόνωσης της οικονομίας και, γιατί όχι, ν΄ αρχίσει, σιγά - σιγά και μια προσπάθεια επούλωσης πληγών και αναπλήρωσης χαμένων !

Αυτή είναι η απάντηση στο αρχικό ερώτημα του δημοσιογράφου, την οποία, βέβαια, ούτε κατά διάνοια πλησίασε ο αγράμματος βουλευτάκος, που εκπροσωπούσε το ΠΑΣΟΚ και ο οποίος, μάλλον, είχε κληθεί στο πάνελ, ως κολλητός του νέου αρχηγού, μόνο και μόνο για να πουλήσει τηλεοπτική μούρη, εν όψει εκλογών.

Μ΄ αυτό τον τρόπο, όμως, κάθε άλλο, παρά ο στόχος της ανάτασης και της ενίσχυσης του ταλαιπωρημένου κινήματος, επιτυγχάνεται !...

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Ο ΧΩΡΟΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΝΕΤΑΙ !...


Τα δημοσκοπικά ευρήματα των τελευταίων μετρήσεων, πέρα των άλλων, δείχνουν κι ένα κεντρικό χαρακτηριστικό του χώρου του ΠΑΣΟΚ : το δυναμικό του παρουσιάζει μια σαφέστατη τάση και μια, όλο και αυξανόμενη, διάθεση συσπείρωσης !

Μ΄ ό,τι έχει γίνει, μ΄ ό,τι έχει περάσει, θυμωμένος, αγανακτισμένος, πληγωμένος και, εν πολλοίς προδομένος, ο δημοκρατικός κόσμος προσπαθεί να βρει το κουράγιο και τον τρόπο να εκδηλωθεί και να πει, για μια ακόμα φορά, πως "είμαι εδώ !...".

Κύριος κινητήριος μοχλός της τάσης αυτής, δεν είναι άλλος από την πικρία και το θυμό, για τις πάμπολλες επιθέσεις κατά του κινήματος, της ιστορίας του, των στελεχών του και των αρχηγών του, τις οποίες, το δημοκρατικό λαϊκό αίσθημα, κρίνει και χαρακτηρίζει όχι, μόνο, υπερβολικές, αλλά άδικες και εκ του πονηρού.

΄Αλλο η κριτική για ολιγωρίες, λάθη, παλινωδίες και παραβιάσεις αρχών και διακηρύξεων κι άλλο η προδοσιολογία και η απόπειρα να φορτωθούν στο ΠΑΣΟΚ τα πάντα, είτε από τους αυτοαποκαλούμενος αριστερούς, διαχρονικούς, χαραμοφάηδες, είτε από τους δεξιά και ακροδεξιά μιάσματα της εθνικοφροσύνης, που φέρουν και την κύρια ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας.

Κάθε μέρα που περνάει μέχρι τις εκλογές η συσπείρωση των δημοκρατικών πολιτών θ΄ αυξάνεται και για έναν, ακόμα, σημαντικό λόγο : τον διαφαινόμενο κίνδυνο να τεθεί σε αμφισβήτηση η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας και η συμμετοχή της στη ζώνη του Ευρώ.

Στο μεγάλο, στρατηγικό, αυτό ζήτημα, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν εμφανίζεται διατιθεμένη να ανεχτεί, ούτε "επαναστατικά", ούτε λαϊκίστικα παιχνίδια. Δεν θ΄ αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν σε τεντωμένο σχοινί, ούτε για χατίρι των αριστερών πλιατσικολόγων, ούτε των δεξιών αρχομανών και παραφρόνων.

Στο επόμενο χρονικό διάστημα, είναι υποχρέωση του ΠΑΣΟΚ να ξεκαθαρίσει το εσωκομματικό πεδίο, με κινήσεις και επιλογές, που να σηματοδοτούν, αφ΄ ενός το ξεκάθαρο στίγμα της πολιτικής του, (με αυτοκριτική, αλλά και με ρεαλισμό και με ελπιδοφόρα προοπτική) και αφ΄ ετέρου τη σαφέστατη επιδίωξη, για τη δημιουργία και την κυριάρχηση όρων και συνθηκών ενότητας και κοινής λειτουργίας και δράσης όλου του στελεχιακού δυναμικού του κινήματος.

Τη μεγάλη ευθύνη και για τα δύο αυτά ζητήματα την έχει ο νέος αρχηγός, ο οποίος, αν θέλει να ορθοποδήσει, θα πρέπει να μαζέψει, να συνετίσει ή να παραμερίσει, τα διάφορα εμπαθή τσιράκια του συμπεριφέρονται ως "κατακτητές" και επιχειρούν να το παίξουν πραιτοριανοί.

Η μεγάλη μάζα των δημοκρατικών πολιτών, που πλαισίωσαν το ΠΑΣΟΚ ή πρόκειται να το επαναπροσεγγίσουν, δεν θα προσελκυσθεί από τέτοιες λειτουργίες μικρονόων, αλλά από επιλογές και πρακτικές ενότητας και συσπείρωσης !...

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

ΕΜΦΥΛΙΟΣ !...


ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ !...


Λογικό είναι να υπάρχουν σε κάθε μέσο ενημέρωσης ρεπόρτερ που ενημερώνουν για τη δραστηριότητα στα διάφορα κόμματα. Και ανθρώπινο είναι ο κάθε ρεπόρτερ να πρόσκειται πολιτικά προς το κόμμα που του έχει ανατεθεί να καλύπτει. Δεν παύει, όμως, να είναι δημοσιογράφος. Και η δουλειά του δημοσιογράφου δεν είναι να μεταφέρει ασχολίαστα την κομματική γραμμή ή να διαβάζει το non paper που διανέμεται από το γραφείο Τύπου του ενός ή του άλλου κόμματος. Γιατί αυτό δεν είναι ρεπορτάζ. Είναι προπαγάνδα.

Ακουγα χθες το πρωί ρεπόρτερ της δημόσιας τηλεόρασης να πληροφορεί το τηλεοπτικό κοινό πως «εδώ στη Συγγρού λένε ότι η ΝΔ είναι το μόνο συμπαγές κόμμα, ενώ τα άλλα είναι κατακερματισμένα». Αυταπόδεικτα μετέδιδε ως είδηση έναν ψευδή ισχυρισμό. Και τον μετέδιδε χωρίς καμιά επιφύλαξη, χωρίς ένα «ισχυρίζονται» ή «διατείνονται εδώ στη Συγγρού». Χωρίς καμιά προσπάθεια αποστασιοποίησης έστω του ρεπόρτερ από μια πληροφορία που προφανέστατα επιχειρεί να δημιουργήσει ψευδείς εντυπώσεις στον τηλεθεατή.

Φυσικά, τον ίδιο ή ανάλογο κομματικό πατριωτισμό επιδεικνύουν και οι επιφορτισμένοι με την κάλυψη και άλλων κομμάτων. Και όσοι εμπιστεύονται την ενημέρωσή τους στα κανάλια γνωρίζουν ότι, λίγο ή πολύ, είναι γενικό το φαινόμενο. Με πρόφαση την αντικειμενικότητα, η ενημέρωση υποκαθίσταται από κομματική προπαγάνδα και ο ρεπόρτερ μεταβάλλεται σε άβουλο ιμάντα μεταφοράς της μιας ή της άλλης κομματικής γραμμής.

Μόνο που η δημοσιογραφία γεννήθηκε για να υπηρετεί άλλες ανάγκες. Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι ν' αναζητεί την αλήθεια πίσω από την επιφάνεια γεγονότων και καταστάσεων και αυτήν να παρουσιάζει στον πολίτη. Και για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό ή μόνο τηλεοπτικό το πρόβλημα. Οταν μια θέση ή μια άποψη μεταφέρεται ασχολίαστη ή χωρίς αντίλογο, τότε ελάχιστα απέχει από την ενσυνείδητη ή μη παραπληροφόρηση του τηλεθεατή ή και του αναγνώστη.

Θυμηθείτε τα περίφημα όπλα του Σαντάμ Χουσεΐν. Δεν υπήρξαν ποτέ τέτοια όπλα. Αλλά η παγκόσμια κοινή γνώμη πίστεψε το αντίθετο. Και η ευθύνη γι' αυτό ανήκε στα εγκυρότερα μέσα ενημέρωσης. Που το μόνο που είχαν κάνει ήταν να δημοσιεύουν ή να μεταδίδουν (ασχολίαστα και χωρίς αντίλογο) δηλώσεις και πρες κόνφερενς αρχηγών κρατών και κορυφαίων στρατιωτικών.

ΑΛΛΗΛΟΔΟΥΛΕΜΑ !...


Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΦΩΝΑΞΟΥΝ ΚΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ !...

Αποκαλύψεις - σοκ για τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας το 2009 έγιναν χθες με τη δημοσιοποίηση της Εκθεσης του Ελεγκτικού Συνεδρίου: Τα έσοδα παρουσίασαν «μαύρη τρύπα» 12,8 δισ. ευρώ, οι δαπάνες ξέφυγαν κατα 47 δισ. ευρώ, ενώ το ελληνικό κράτος δανείστηκε το πρωτοφανές ποσό των 105 δισ. ευρώ έναντι αρχικής πρόβλεψης για δανεισμό περίπου 42 δισ.

Η Εκθεση αποκαλύπτει σωρεία παραβάσεων και κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος, παραθέτοντας χαρακτηριστικές περιπτώσεις παράτυπων συναλλαγών με ιδιώτες, παράνομες προσλήψεις με σύμβαση έργου, μη νόμιμες καταβολές σε ιδιώτες (δικηγόρους, εργολάβους κ.λπ.), καθώς και παράνομες καταβολές επιδομάτων σε υπαλλήλους.

Παράνομες αναθέσεις
Ειδικότερα, στην Εκθεση αναφέρεται ότι το 2009 επεστράφησαν εντάλματα ύψους 658 εκατ. ευρώ για παράνομες αναθέσεις, προμήθειες και παρανομίες στη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων. Η Εκθεση καταγράφει περιπτώσεις απευθείας αναθέσεων, χωρίς να συντρέχουν οι προϋποθέσεις «για την προσφυγή στην εξαιρετική αυτή διαδικασία».

Για ακόμα ένα έτος, δε, ακολουθήθηκε σε μεγάλο βαθμό η κατάτμηση των συμβάσεων σε μικρότερα ποσά προκειμένου να αποφευχθεί η διενέργεια διαγωνισμού.

Σε άλλες περιπτώσεις παρατηρήθηκε η παράταση των συμβάσεων προμηθειών που είχαν συνάψει οι υπηρεσίες χωρίς να είναι νομικά κατοχυρωμένες γι' αυτό. Αιχμές αφήνει και για την εξόφληση των υποχρεώσεων που απέρρεαν από προμήθειες των νοσοκομείων και των υγειονομικών μονάδων του ΙΚΑ.
Δυστροπία
Επίσης, το Ελεγκτικό Συνέδριο διαπιστώνει ότι σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει δυστροπία της Διοίκησης όχι μόνο να εφαρμόσει την κείμενη νομοθεσία, αλλά και να συμμορφωθεί με τη νομολογία του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με αποτέλεσμα την επανάληψη των ιδίων παραβάσεων. Ειδικότερα, το Ελεγκτικό Συνέδριο, κατά τον έλεγχο των ενταλμάτων πληρωμής για αποδοχές και άλλες αμοιβές, διαπιστώνει πολλούς λάθος υπολογισμούς και μη νόμιμες εκκαθαρίσεις καθώς και πλημμελή εφαρμογή των σχετικών διατάξεων. Ενδεικτικά αναφέρονται:

1. Καταβολή εξόδων παράστασης αιρετών οργάνων που δεν δικαιούνταν.

2. Πληρωμή υπαλλήλων με βάση το μισθολογικό κλιμάκιο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς να έχουν τα απαραίτητα προσόντα (απολυτήριο λυκείου).

3. Μη νόμιμη καταβολή θέσης ευθύνης διευθυντή.

4. Παράνομη επιδότηση υπαλλήλων για αγορά Α' κατοικίας.

5. Παράνομη καταβολή αμοιβών σε δικηγόρους.

6. Προσλήψεις φυσικών προσώπων με σύμβαση έργου, οι οποίες υπέκρυπταν συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας για την κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών κατά παράβαση της σχετικής νομοθεσίας, ενώ υπήρχαν περιπτώσεις υπουργικών αποφάσεων έγκρισης και ανάθεσης εκτέλεσης έργου που καθόριζαν ως χρόνο έναρξης των συμβάσεων προγενέστερο αυτού της ημερομηνίας έκδοσης υπουργικών αποφάσεων και της σύναψης των συμβάσεων των προσληφθέντων.

7. Μη νόμιμη κατάταξη υπαλλήλων σε ανώτερα κλιμάκια.

8. Παράνομη καταβολή επιδόματος μεταπτυχιακών σπουδών.

9. Παράνομη καταβολή αδείας σε υπαλλήλους

10. Μη νόμιμη καταβολή αποζημίωσης για διδακτικό έργο που προσέφεραν επιστημονικοί συνεργάτες με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου λόγω μη προσκόμισης της άδειας της υπηρεσίας τους για ιδιωτικό έργο.

11. Μη νόμιμη καταβολή οικογενειακού επιδόματος.

12. Παράνομες αποζημιώσεις λόγω συμμετοχής σε συνεδριάσεις συμβουλίων επιλογής και αξιολόγησης ιατρών και λόγω εφημεριών ιατρών ΕΣΥ, διότι οι εκκαθαρισθείσες αποζημιώσεις με λοιπές αποδοχές υπερέβαιναν το ανώτατο όριο μηνιαίων αποδοχών, που αντιστοιχούν σε αρεοπαγίτη με 29 έτη υπηρεσίας.

13. Μη νόμιμη καταβολή εφάπαξ έκτακτης οικονομικής παροχής σε αγροτικούς ιατρούς.

14. Παράνομη πρόσληψη και ένταξη σε ανώτερη βαθμίδα ωρομίσθιων καθηγητών από ΤΕΙ για τη διδασκαλία μαθημάτων χωρίς να κατέχουν τα αντίστοιχα προσόντα.

15. Παράνομη καταβολή οδοιπορικών εξόδων και ημερήσιας αποζημίωσης υπαλλήλων που μετακινήθηκαν εκτός έδρας.

16. Εκδοση τιμολογίων ΦΠΑ που αφορούσαν υπηρεσίες σχετικά με πολιτιστικούς σκοπούς, οι οποίες απαλλάσσονται από το ΦΠΑ.

17. Χρηματικά εντάλματα που αφορούσαν προμήθειες, προγραμματικές συμβάσεις και έργα επεστράφησαν αθεώρητα, γιατί αν και η προϋπολογιζόμενη δαπάνη υπερέβαινε το ποσό του 1.000.000 ευρώ δεν είχαν υποβληθεί για προσυμβατικό έλεγχο από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

18. Μη νόμιμη καταβολή δαπανών για δημοσιεύσεις στο πλαίσιο διαγωνισμών προμηθειών του Δημοσίου, ΝΠΔΔ ή ΟΤΑ, οι οποίες υπολογίστηκαν με το εμπορικό τιμολόγιο που αφορά ιδιώτες.

ΤΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ !...


Το τελευταίο διάστημα τα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κόμματα βρέθηκαν πράγματι σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, το σημαντικότερο ίσως στην ιστορία τους. Οι οικονομικές συνθήκες είναι εξαιρετικά δυσμενείς, το πολιτικό σύστημα, κυριαρχούμενο από τις συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις, διέρχεται μια πρωτοφανή κρίση αξιοπιστίας, τα θεμελιώδη δικαιώματα βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα και οι πολίτες παρατηρούν αποσβολωμένοι τις εξελίξεις να έρχονται με ρυθμό χιονοστιβάδας. Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν περιθώρια αναβλητικότητας, υπεκφυγών και μεσοβέζικων λύσεων. Τα ζητήματα έχουν ήδη τεθεί, τα διλήμματα είναι γνωστά και είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων.

Κατ' αρχάς, τα σοσιαλιστικά κόμματα καλούνται να λάβουν ξεκάθαρη θέση στο υπαρξιακό τους ζήτημα: θα αρκεσtούν στον ρόλο ενός εναλλακτικού διαχειριστή της εξουσίας, όπως συμβαίνει εν πολλοίς έως τώρα, ή θα ξαναγυρίσουν στις ρίζες τους, προτάσσοντας και πάλι το αίτημα της κοινωνικής -δηλαδή της ολόπλευρης- δημοκρατίας; Η πρώτη επιλογή είναι φανερό ότι αποδείχtηκε καταστροφική, διότι οδήγησε στην ισοπέδωση των διαχωριστικών γραμμών, στην άνευ όρων παράδοσή τους στην κρυφή γοητεία των «αγορών» και στη βαθύτατη ενσωμάτωσή τους σε καθεστωτικές νοοτροπίες και πρακτικές.

Αν, λοιπόν, τα σοσιαλιστικά κόμματα θέλουν να διαδραματίζουν ρόλο και στο μέλλον, η δεύτερη επιλογή είναι μονόδρομος, διότι, πέραν των άλλων, είναι και η μόνη που μπορεί να ξαναδώσει στην πολιτική νέο νόημα και περιεχόμενο, βάθος και προοπτική.

Μια τέτοια επιλογή, βέβαια, σημαίνει, πρώτα και πάνω από όλα, την ιδεολογικοπολιτική αφύπνισή τους, προκειμένου να συγκροτήσουν έναn λόγο ριζικής αμφισβήτησης του «φονταμενταλισμού των αγορών» και του «αχαλίνωτου καπιταλισμού», που κυριαρχούν σήμερα. Σημαίνει όμως, ταυτόχρονα, ότι ο λόγος αυτός πρέπει να διατυπωθεί με σύγχρονους όρους και με αίσθηση ρεαλισμού, αποσυνδεόμενος αποφασιστικά από τα αναμασήματα των ιδεολογικών εμμονών, των στείρων βεβαιοτήτων και των παρωχημένων στερεοτύπων που χαρακτηρίζουν τον πολιτικό παλαιοημερολογιτισμό μιας μερίδας της σύγχρονης Αριστεράς. Η σύγχρονη πραγματικότητα είναι εξαιρετικά σύνθετη και πολύπλοκη για να χωρέσει σε αφελείς και απλουστευτικές αναλύσεις.

Το δεύτερο -και συναφές- μείζον ζήτημα αφορά τις προτεραιότητες των σύγχρονων σοσιαλιστικών κομμάτων. Απέναντι στην ενορχηστρωμένη και ολομέτωπη επίθεση που δέχονται σήμερα οι κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις του παγκόσμιου προοδευτικού κινήματος, η πρώτη προτεραιότητα είναι αναμφισβήτητα η άμυνα. Η οργάνωση, δηλαδή, των αναγκαίων αντιστάσεων απέναντι στις πιέσεις των διαβόητων «αγορών», οι οποίες, ενώ προκάλεσαν την κρίση, λόγω της ασυδοσίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, διεκδικούν τώρα να τη διευθετήσουν με τους όρους και υπό την επικυριαρχία τους, επιβάλλοντας την ίδια μονοδιάστατη οικονομική αντίληψη που οδήγησε στην καταστροφή. Ωστόσο, και επειδή η άμυνα από μόνη της μπορεί απλώς να οδηγήσει σε μια απέλπιδα μάχη οπισθοφυλακής, τα σοσιαλιστικά κόμματα οφείλουν ταυτόχρονα να οργανώσουν συστηματικά και σε βάθος μια διαρκή αντεπίθεση, με στόχο τη συνολική και ριζική ανατροπή των διεθνών συσχετισμών, που έως σήμερα έχουν αποβεί συντριπτικά υπέρ των «αγορών», των θεσμικών προεκτάσεων και των πολιτικών υποχειρίων τους.

Με άλλα λόγια, τα σοσιαλιστικά κόμματα πρέπει να απαιτήσουν, μέσω συστηματικών και μαχητικών διεκδικητικών αγώνων, τον δημοκρατικό έλεγχο της σύγχρονης -παγκοσμιοποιημένης εν πολλοίς- οικονομικής πραγματικότητας, δηλαδή σε τελευταία ανάλυση, την αποκατάσταση μιας νέας ισορροπίας αφενός μεταξύ οικονομίας και πολιτικής και αφετέρου μεταξύ εξουσίας και ελευθερίας.

Αυτή η προσπάθεια, πάντως, προϋποθέτει, προεχόντως, την οργάνωση νέων ευρειών κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών, σε πανευρωπαϊκό -και εν δυνάμει σε παγκόσμιο- επίπεδο, που θα συγκροτήσουν ένα νέο μέτωπο κοινωνικής προόδου και δημοκρατικής ευθύνης. Μόνο ένα τέτοιο μέτωπο μπορεί μακροπρόθεσμα να δώσει νέα δυναμική στα σοσιαλιστικά κόμματα, όχι μόνον αναβαπτίζοντάς τα στις σταθερές και γνήσιες αξίες της πολιτικής δημοκρατίας, της προσωπικής ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά και εμβολιάζοντας με αυτές, στη συνέχεια, τους υπό διαμόρφωση θεσμούς της ευρωπαϊκής πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης. Τους θεσμούς, δηλαδή, που αποτελούν, παρά τις αντιφάσεις και τις αντιξοότητες, την μόνη ελπίδα να οργανωθεί ένα πράγματι αποτελεσματικό αντίβαρο απέναντι στην ολιγαρχία των «αγορών» και των πανίσχυρων ιδιωτικών εξουσιών, το φάντασμα της οποίας πλανάται ήδη πάνω από τον κόσμο...

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Η ΑΘΛΙΑ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΝΝΩΝ !...


Η πολιτική του Γ. Παπανδρέου απέναντι στη κρίση, (η πραγματική πολιτική του κι όχι αυτή που διαστρεβλωμένα επικοινωνήθηκε από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ), θα δικαιωθεί, μέχρι κεραίας. Είναι θέμα χρόνου και θέμα εξελίξεων.

Ο χρόνος θ΄ αποδείξει τις ωφέλειες που θάρθουν για τη χρεοκοπημένη χώρα, από τα προγράμματα βοήθειας, που διεκδίκησε και πήρε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, του Γ. Παπανδρέου. Οι εξελίξεις, οι οποίες θα βγάλουν στην επιφάνεια την ανικανότητα όσων ακολουθήσουν στη διακυβέρνηση της Ελλάδας και θα δείξουν, ξεκάθαρα, στο λαό, ποιος ήταν ωφέλιμος πρωθυπουργός για την πατρίδα του και ποιος όχι.

Σχεδόν σε καθημερινή βάση, ένα – ένα τα προπαγανδιστικά κατηγορητήρια αποκαλύπτονται και καταρρέουν : ολόκληρο το βοθροειδές περιεχόμενο των αφορισμών κατά του πρώην πρωθυπουργού για το περιβόητο Δημοψήφισμα, εκβράζεται, πλέον, στα μούτρα τους, όχι, μόνο, επειδή αποδεικνύεται και αναγνωρίζεται, ως η μεγάλη χαμένη ευκαιρία να μπει στο κέντρο των εξελίξεων ο ελληνικός λαός, αλλά και επειδή ο κεντρικός ισχυρισμός των, κάθε είδους κατήγορων, η μη ενημέρωση, τάχα, των ευρωπαίων ηγετών, από το Γ. Παπανδρέου, για τους σχεδιασμούς του, αποδεικνύεται έωλος, ψεύτικος και απόλυτα κατασκευασμένος !
Όλη η ηγεσία της Ε.Ε., θεσμική, (Μπαρόζο, Ρομπάϋ) και ουσιαστική, (Σαρκοζί, Μέρκελ), είχε ενημερωθεί για το Δημοψήφισμα, ένα πεντάμηνο, σχεδόν, πριν, από τον τότε έλληνα πρωθυπουργό !

Η τάχατες μεγάλη έκπληξή τους, στην κακόγουστη φιέστα, που έλαβε χώρα στις Κάννες τον περασμένο Νοέμβριο, στο περιθώριο της συνόδου της G20, αποδεικνύεται, όχι, μόνο, προσποιητή, αλλά και εκ του πονηρού, αφού, όπως γίνεται ολοφάνερο, πλέον, εντάσσονταν στο σκοτεινό σχέδιο ανατροπής του τότε πρωθυπουργού.

Η πρόταση για τη διενέργεια Δημοψηφίσματος είχε, ήδη, δικαιωθεί στη μεγάλη πλειοψηφία του Ελλήνων και των Ευρωπαίων πολιτών, τώρα, με τις νεότερες αποκαλύψεις, για τις μεθοδεύσεις και τη συνωμοτική λειτουργία των δεξιόμουτρων ηγετίσκων της Ε.Ε. η δικαίωση της τότε επιλογής του Παπανδρέου θα γίνει, σχεδόν, απόλυτη !...

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ !...


ΣΤΑ ΛΟΙΣΘΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΤΕΙΑΣ !...


Λίγο πριν υποστούν τις συνέπειες της αχαρακτήριστης λειτουργίας και πολιτείας τους, οι βρωμιάρηδες του γυαλιού, επανήλθαν στις αμοραλιστικές επιθέσεις κατά του Γ. Παπανδρέου, την ώρα της παρουσίασης της διαδικασίας παράδοσης της Προεδρίας του ΠΑΣΟΚ.

Τα χρεοκοπημένα δημοσιογραφικά τσιράκια, του χρεοκοπημέ-νου  «μεγάλου» καναλιού, στα λοίσθια των ξερασμάστων τους, συνέχισαν να εκτοξεύουν χολή και μίσος, συκοφαντώντας, ασύστολα, τον πρώην πρωθυπουργό, εμφανιζόμενοι σ΄ ένα στημένο και κακόγουστο σκετσάκι, με κεντρική επωδό – αυτή τη φορά – τη βλακεία, πως, τάχα, ο Παπανδρέου δεν έχει κάνει και δεν κάνει αυτοκριτική.

Τι άλλο να αναπαραγάγουν τα γιουσουφάκια της διαπλοκής, εκτός από τα κελεύσματα των αφεντικών και πατρώνων τους ;

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

ΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ !...


...Εμείς, συνεχίζουμε !...

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ !...


Στην ωραία ταινία «Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο», που παίζεται ακόμη στους κινηματογράφους, ο πρωταγωνιστής -συνδικαλιστής εργάτης σε ναυπηγείο στη Μασσαλία- καθώς απολύεται, βάζοντας και τον εαυτό του στην κληρωτίδα όσων είχε συμφωνήσει το συνδικάτο με την εργοδοσία να απολύσει, ξηλώνει απ΄ το αρμάρι του και παίρνει μαζί με τα πράγματά του, μια φωτογραφία: Τον Ζαν Ζορές, το σύμβολο του γαλλικού σοσιαλισμού, να μιλά στο πλήθος. Η σκηνή φέρνει κάτι από το τέλος της σοσιαλδημοκρατίας, εκείνης που ταυτίστηκε με τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και το κοινωνικό συμβόλαιο, για να καταλήξει να διαχειρίζεται τις απολύσεις. Η σοσιαλδημοκρατία που αμάρτησε για το παιδί της, αλλά δεν το έσωσε.

Ο μεσήλικας πρωταγωνιστής θα ληστευτεί ύστερα από λίγο από νεαρό, επίσης απολυμένο από τα ίδια ναυπηγεία, για τον οποίο -και για τη γενιά του- δεν ίσχυαν πλέον οι ίδιοι εργασιακοί και ασφαλιστικοί όροι, τα ίδια «προνόμια» θα έλεγαν κάποιοι. Οι σκηνές θα μπορούσαν να εκτυλιχθούν και στην Ελλάδα, με τη διαφορά ότι εδώ οι φωστήρες των μεταρρυθμίσεων, συνήθως πανεπιστημιακοί που θα τους βρεις ευκολότερα στα κυβερνητικά γραφεία παρά στις αίθουσες διδασκαλίας και στα σπουδαστήρια, θα μιλούσαν για προνομιούχα ρετιρέ και συντεχνίες που ενισχύουν την κοινωνική αδικία σε βάρος των άλλων εργατών.


Αποτοξινωθείτε από τον λόγο τους πηγαίνοντας να δείτε την ταινία. Ακουμπήστε μέσω της τέχνης μια εμπειρία την οποία τη ζείτε καθημερινά αλλά δεν εκφράζεται στον δημόσιο λόγο. Μπορεί και σεις να την προσπερνάτε. Το φιλμ είναι ένα μελαγχολικό σχόλιο πάνω στο τέλος ενός κόσμου, αυτού του μεταπολεμικού, που θεμελιώθηκε πάνω σε τρεις αρχές: την οικονομική ανάπτυξη, τη δημοκρατία, το κράτος πρόνοιας. Λειτούργησαν πουθενά ιδεοτυπικά; Οχι. Εδώ μάλιστα χειρότερα. Αλλά αυτός δεν είναι λόγος να πετάξουμε το μωρό μαζί με τ' απόνερα.

Η σοσιαλδημοκρατία, λοιπόν, βρέθηκε σε άμυνα στη δεκαετία του '90. Οι πολιτικές της, κεϊνσιανισμός και κράτος πρόνοιας, φαίνονταν πλέον αντιαναπτυξιακές και χωρίς απόδοση μπροστά στη λαίλαπα των αγορών, της παγκοσμιοποίησης, της νέας χρηματοπιστωτικής επέκτασης, του νεοφιλελευθερισμού.

Ο κίνδυνος να σπρωχτεί στο περιθώριο την οδήγησε στο να υιοθετήσει την πολιτική των αντιπάλων της, μερικές φορές προσπαθώντας να προσαρμόσει, μερικές υπερακοντίζοντάς την. Ενας ένας καταρρίφθηκαν οι πύργοι της. Η καταγγελία της γραφειοκρατίας συμπαρέσυρε την έννοια και τις αντιλήψεις για τον ρόλο του κράτους, τη συλλογικότητα, την έννοια δημόσιο αγαθό· η καταγγελία της διαφθοράς την οποιαδήποτε ανάμειξη της πολιτικής στην οικονομία, εκτός βέβαια από τη στήριξή της· η καταγγελία της τεμπελιάς απονομιμοποίησε το κράτος πρόνοιας και την εργατική νομοθεσία· η αποκήρυξη των συντεχνιών κατέληξε σε πλήρη απαξίωση του συνδικαλισμού και των συλλογικών συμφωνιών. Κι όλα αυτά με μια λαϊκιστική ρητορική υπέρ των απόκληρων, εκείνων που το παλιό κράτος πρόνοιας δεν μπορούσε να περιλάβει.

Είκοσι χρόνια ζήσαμε μέσα σε αυτήν τη μεγάλη αλλαγή, στο πάρτι της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού, ή όπως αλλιώς συμφωνήσουμε να τον ονομάσουμε. Τώρα ήλθε η ώρα των λογαριασμών. Αλλες χώρες τιμωρούνται επειδή δεν προσαρμόστηκαν, άλλες επειδή παρα-προσαρμόστηκαν και μερικές επειδή μισο-προσαρμόστηκαν στους νέους κανόνες του παιχνιδιού. Κάπως έτσι η καινούργια κατάσταση βάζει τη σοσιαλδημοκρατία σε νέα διλήμματα. Ακολουθώντας την πεπατημένη δεν φαίνεται να μπορεί να διαφοροποιηθεί από τα συντηρητικά κόμματα. Από την άλλη μεριά, καθώς πολλά δεξιά κόμματα διολισθαίνουν προς τον δεξιό λαϊκισμό, η σοσιαλδημοκρατία εμφανίζεται ως ο μόνος υποστηρικτής των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων. Αυτός είναι ένας σίγουρος τρόπος αποκοπής της από την κοινωνία. Αν σοσιαλδημοκρατία όμως σημαίνει κοινωνική μεταρρύθμιση, χρειάζονται νέες ιδέες και δημιουργικότητα για να κατανοήσουμε πώς θα υπερασπίσουμε την κοινωνία και τη δημοκρατία στις νέες συνθήκες. Τι σημαίνει σήμερα κοινωνική μεταρρύθμιση είναι ένα μείζον πρόβλημα. Το βασικό πρόβλημα.

Χρειάζονται νέες ιδέες και δημιουργικότητα για να κατανοήσουμε πώς θα υπερασπίσουμε την κοινωνία...

ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ !...


Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ !...


Mε τις άκαιρες εκλογές να έχουν «κλειδώσει», αποκτούν σημασία στοιχεία δημοσκοπήσεων που ρίχνουν βάρος όχι στην απροσδιόριστη πρόθεση ψήφου, αλλά στα «ποιοτικά» δεδομένα του πιο ρευστού τοπίου της μεταπολίτευσης. Γίνεται λοιπόν φανερό πως οι ψηφοφόροι δεν είναι μόνο αναποφάσιστοι σε πρωτοφανή ποσοστά. Eμφανίζονται ταυτόχρονα ιδιαίτερα αντιφατικοί στις απόψεις τους, κάτι που καθιστά τη στάση τους ακόμα πιο ρευστή.

Γιατί όμως μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης αντιδρά αντιφατικά; Tο εκλογικό σώμα δέχεται πολύ εντονότερες πιέσεις από εκείνες που υφίστανται οι ψηφοφόροι σε άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ, που βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική θέση. Στη χώρα μας όμως δεν έχει απλώς χρεοκοπήσει ένα ολόκληρο οικονομικό μοντέλο, που θα πρέπει να χτιστεί εκ θεμελίων. Eίναι κυρίως ότι έχει απαξιωθεί ολοκληρωτικά το κομματικό σύστημα.

Στην Iρλανδία, Πορτογαλία, Iσπανία και Iταλία υπήρξε κομματική υπευθυνότητα και συναίνεση ενώπιον της κρίσης. Δεν εμφανίστηκαν ισχυρά λαϊκιστικά ρεύματα. Στις τρεις χώρες άνοιξαν, μέσω εκλογών, διέξοδοι σταθερότητας. Aποφεύχθηκε ο πολιτικός κατακερματισμός. Eνώ στην Iταλία, έγινε η εντυπωσιακή και ανεκτίμητη υπέρβαση Mόντι. Tι ισχύει από όλα αυτά στη χώρα μας; Tίποτα. Όπως είπε ο Nτράγκι, είμαστε όντως μια «ιδιόρρυθμη περίπτωση».

Άρα, οι Έλληνες πολίτες δεν έχουν κάποιο στοιχειωδώς στιβαρό κομματικό αποκούμπι. Eν μέσω τρικυμίας δεν μπορούν να γαντζωθούν από κάπου γερά. Δεν τους προσφέρεται μια καθαρή πυξίδα. Έτσι, καθώς προσπαθούν να ισορροπήσουν, πατούν ταυτόχρονα σε πολλές βάρκες. Tο αποτέλεσμα είναι να νιώθουν μετέωροι και ανασφαλείς. Yπό τις συνθήκες αυτές είναι φυσιολογικό να διαμορφώνουν αντιφατικές απόψεις. Nα βρίσκονται σε σύγχυση.

Σταθερές υπάρχουν για τους ψηφοφόρους; Aυτές είναι δύο: (α) Θέλουν την Eλλάδα στην Eυρωζώνη. (β) Aπαιτούν κυβέρνηση συνεργασίας για να σωθεί η χώρα.

Όπως έδειξε η GPO το 80% των ψηφοφόρων θέλουν «πάση θυσία» η Eλλάδα να μείνει στο ευρώ. Aρχικά ήσαν έτοιμοι για θυσίες. Mετά έχασαν την εμπιστοσύνη τους σε ένα κομματικό σύστημα ανίκανο και λαϊκιστικό. Aκολούθησε η σύγχυση. Προϊόν της σύγχυσης ήσαν οι αντιφάσεις. Aντιφατικά οι ψηφοφόροι, ενώ εμφανίζονται να συνειδητοποιούν πως τα πρόσφατα μέτρα απέτρεψαν τη χρεοκοπία, ταυτόχρονα διαφωνούν με αυτά! Mε δυο λόγια: Oι πολίτες ξέρουν ότι πρέπει να κάνουν θυσίες. Όμως δεν εμπιστεύονται εκείνους που διαχειρίζονται τις θυσίες τους. Aντιδρούν σε επώδυνα μέτρα τα οποία δεν ξέρουν πού οδηγούν.

Όταν οι πολίτες απαιτούν κυβερνήσεις συνεργασίας, τα ένστικτά τους είναι σωστά. Mόνο με ευρεία συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων θα τα βγάλει πέρα η χώρα. Στην περίπτωση αυτή όμως θα έπρεπε οι ψηφοφόροι να ανταμείψουν εκλογικά τα κόμματα που είναι πρόθυμα να συνεργαστούν κυβερνητικά. Όμως, στις δημοσκοπήσεις, ανταμείβουν συχνά ακραίους και συγκρουσιακούς. Tιμωρούν έτσι τα μεγάλα κόμματα. Aγνοώντας όμως ότι αυτό δεν αρκεί για να υπάρξει κυβέρνηση συνεργασίας.

H απαξίωση του κομματικού συστήματος και κυρίως των πυλώνων του, είναι φυσικό να οδηγεί σε οργισμένους ψηφοφόρους που λειτουργούν κυρίως «τιμωρητικά». Όμως η οργή δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος για να βάλει το εκλογικό σώμα τις στέρεες βάσεις για κυβερνήσεις συνεργασίας. Aν αφεθούν λοιπόν στην οργή τους οι ψηφοφόροι και εάν δεν ξεδιαλύνουν τις αντιφάσεις τους, τότε κινδυνεύουν να λειτουργήσουν αυτοκαταστροφικά. Kαι έτσι να πληρώσουν, για μια ακόμη φορά, οι ίδιοι το μάρμαρο!

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΧΑΜΟΣ !...


ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΓΙΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑ – ΤΙΜΩΡΙΑ !...


Η Ευρώπη δεν έδωσε αρκετό χρόνο στην Ελλάδα για να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις ώσυε να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους, τόνισε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στη διάρκεια συζήτησης με τον ευρωβουλευτή των Πρασίνων, Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, στο Στρασβούργο, χαρακτηρίζοντας το πρόγραμμα λιτότητας, ως "ένα είδος τιμωρίας".

"Είπα στην Ευρώπη : δώστε μας χρόνο για να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις, για να καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά, το πελατειακό κράτος",
δήλωσε ο Γιώργος Παπανδρέου. "Η Ευρώπη έχει κάνει βήματα, όμως δεν πήγε προς τη σωστή κατεύθυνση", πρόσθεσε.


"Η συντηρητική Ευρώπη απέτυχε να λάβει τα απαραίτητα μέτρα ώστε οι πολίτες της - είτε είναι Έλληνες, είτε Πορτογάλοι ή Γάλλοι-- να προστατευθούν σε αυτή τη μετάβαση που πρέπει να φέρουμε σε πέρας",
υπογράμμισε ο κ. Παπανδρέου.


"Ναι, είδαμε την αλληλεγγύη προς την Ελλάδα, αλλά επίσης και πολύ πόνο. Θα μπορούσαμε να το έχουμε κάνει με έναν τρόπο που να μην τιμωρεί τους ανθρώπους",
σημείωσε ο πρώην πρωθυπουργός. Το πρόγραμμα λιτότητας που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα "έχει γίνει ένα είδος τιμωρίας", σημείωσε.


Πάντως ο κ. Παπανδρέου εκτίμησε ότι μία έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα ήταν ακόμη πιο επιζήμια για τους Έλληνες απ' ό,τι η παραμονή στο κοινό νόμισμα παρά τις μεγάλες θυσίες.


-Υιοθετώντας, πλήρως, τις θέσεις Παπανδρέου, οι Ευρωσοσιαλιστές εξακολουθούν να επιτίθενται κατά των δεξιών ηγεσιών της Ε.Ε. για την πολιτική που άσκησαν και ασκούν στην Ελλάδα.


Εντονη κριτική στην τρόικα, με αιχμή την πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας που εφαρμόζει στην Ελλάδα, άσκησε ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Δεν δώσατε ευκαιρία στην Ελλάδα να τονώσει την οικονομία της, τόνισε χαρακτηριστικά ο Χάνες Σβόμποντα.

Σε συζήτηση εφ’ όλης της ύλης με μέλη της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στη Βιέννη, ο Αυστριακός ευρωβουλευτής κατηγόρησε τους εκπροσώπους της Ε.Ε. και του ΔΝΤ ότι «εργάζονται πίσω από κλειστές πόρτες αδιαφανώς», υπαγορεύοντας στην Ελλάδα μέτρα λιτότητας που αποδυναμώνουν την αγοραστική δύναμη, μειώνουν τα φορολογικά έσοδα, τις συντάξεις και τους μισθούς και χειροτερεύοντας την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.
Ο κ. Σβόμποντα υπογράμμισε ότι «κανείς μέχρι σήμερα δεν έδωσε στην Ελλάδα την ευκαιρία να τονώσει την οικονομία της, ούτε και τα μέσα για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» και για το λόγο αυτό, υπενθύμισε, ίδιος έχει ζητήσει και έχει αποστείλει στην Ελλάδα, εκ μέρους της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μια «εναλλακτική τρόικα για ανάπτυξη και απασχόληση».

Παράλληλα, έστρεψε τα πυρά του και προς το Βερολίνο για στη στάση που κράτησε απέναντι στην Ελλάδα. Σημείωσε συγκεκριμένα ότι την άνοιξη του 2010, οι κυβερνώντες στο Βερολίνο θα έπρεπε να αποφασίσουν ότι πρέπει να βοηθηθεί η Ελλάδα, παρά να εξαρτούν την όλη στάση τους από τις εκλογές στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία.

Ο Αυστριακός ευρωβουλευτής κατήγγειλε ως «απαξιωτική, επιπόλαιη και υπεροπτική» τη στάση της πλειονότητας των γερμανικών Μέσων Ενημέρωσης απέναντι στην Ελλάδα μέσα στα δύο τελευταία χρόνια, κάτι απαράδεκτο για την Ευρώπη του σήμερα, όπως είπε χαρακτηριστικά.

Ως προς τον «άξονα Μερκοζί» επισήμανε πως επιδιώκουν λύσεις εκτός θεσμών και πως δεν θα υπήρχε αντίρρηση Γερμανία και Γαλλία να αποτελούν την κινητήρια δύναμη, όμως αυτό δεν επιτρέπεται να γίνεται εκτός θεσμών, ενώ προέβλεψε ότι θα αλλάξει η πολιτική μετά τις γαλλικές προεδρικές εκλογές.

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΩΝ, ΣΥΝΕΧΕΙΑ !...


-Διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα από την Έκθεση του διοικητή της Τράπεζας Ελλάδος, τον Απρίλη του 2010 :

«…Η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει μια βαθιά κρίση, με κύρια χαρακτηριστικά το πολύ μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα, το τεράστιο χρέος και τη συνεχή διάβρωση της ανταγωνιστικής της θέσης. Τα προβλήματα αυτά προϋπήρχαν της διεθνούς κρίσης του 2008 και ήταν αναπόφευκτο, χωρίς τολμηρές και αποφασιστικές παρεμβάσεις, να οδηγήσουν, αργά ή γρήγορα, σε αδιέξοδο.

Καθώς οι παρεμβάσεις αυτές δεν έγιναν, η κατάσταση επιδεινώθηκε, με αποκορύφωμα το δημοσιονομικό εκτροχιασμό το 2008 και το 2009 και την κλιμάκωση της διαφοράς αποδόσεων μεταξύ ελληνικών και γερμανικών κρατικών ομολόγων που ακολούθησε.

Παράλληλα, η διεθνής κρίση μεγέθυνε τις συσσωρευμένες αρνητικές επιπτώσεις αυτών των χρόνιων αδυναμιών και επιτάχυνε την πτωτική πορεία της οικονομίας.…».

-Πρόκειται για μια ξεκάθαρη περιγραφή της εγκληματικής αδράνειας της κυβέρνησης Καραμανλή με αποτέλεσμα :

«…Οι εξελίξεις που ακολούθησαν δυστυχώς επιβεβαίωσαν τις δυσοίωνες προβλέψεις. Τον Απρίλιο του 2009 η Ελλάδα υπήχθη στη Διαδικασία Υπερβολικού Ελλείμματος, καθώς τα
ελλείμματα του 2007 και του 2008 υπερέβαιναν την τιμή αναφοράς της Συνθήκης. Το 2009
το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης, όπως εγκαίρως είχε προειδοποιήσει η Τράπεζα της
Ελλάδος, διαμορφώθηκε σε διψήφιο ποσοστό του ΑΕΠ (12,9%, σύμφωνα με τα στοιχεία που υποβλήθηκαν στην Eurostat στις 21.10.2009, και τελικά 13,6% σύμφωνα με αναθεωρημένα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από την Eurostat στις 22.4.2010), ενώ το δημόσιο χρέος έφθασε το 115,1% του ΑΕΠ…».

-΄Ολ΄ αυτά τα νεοδημοκρατικά «κατορθώματα», κατά τον – τότε - κ.Προβόπουλο : «… προκάλεσαν μια σειρά υποβαθμίσεων της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας και μεγάλη διεύρυνση της διαφοράς αποδόσεων μεταξύ ελληνικών και γερμανικών κρατικών ομολόγων, έως και την τρίτη εβδομάδα του Απριλίου του τρέχοντος έτους. (Σ.Σ. του 2010…).
Το αποτέλεσμα ήταν η σημαντική επιβάρυνση του κόστους δανεισμού και του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους του Δημοσίου. Η κατάσταση αυτή, στο βαθμό που παρατείνεται, χειροτερεύει τη δημοσιονομική θέση της χώρας, δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τη δημοσιονομική προσαρμογή και έχει σοβαρές επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία και στο τραπεζικό σύστημα..».


- «Ναι…»,
θα μου πουν σύσσωμα τα «κυνηγόσκυλα» του ΠΑΣΟΚ και του Γ.Παπανδρέου, «…αλλά οι ΠΑΣΟΚοι φταίνε που δεν πήραν έγκαιρα μέτρα, για να σταματήσουν την κατρακύλα…» κι όχι μόνο αυτό, αλλά τόκαναν επίτηδες, για να φέρουν το ΔΝΤ και το Μνημόνιο !...».

- Αν λένε την αλήθεια οι διαρροές από τη χθεσινή κατάθεση του Προβόπουλου στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, κάτι τέτοιο υποστήριξε κι αυτός, πως, δηλαδή, η νέα κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, δεν πήρε μέτρα για να προλάβει το κακό !...

- Ώστε, έτσι λοιπόν ; Δεν πήρε μέτρα η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κύριε διοικητά της Τ.Ε. ;

- Για, ελάτε να διαβάσουμε μαζί, τη συνέχεια της ΄Εκθεσής σας, του Απρίλη του 2010, να δούμε, τότε, με τα γεγονότα τρέχοντα και ζεστά, αυτά λέγατε ;

«…Η ελληνική οικονομία φαίνεται να έχει πλέον εμπλακεί σε έναν επικίνδυνο φαύλο κύκλο, με μία και μοναδική διέξοδο : τη δραστική μείωση του ελλείμματος και του χρέους, την άμεση δηλαδή αντιστροφή της δυσμενούς τάσης.
Στην κατεύθυνση αυτής της διεξόδου, η ελληνική κυβέρνηση κατάρτισε και δημοσίευσε στις 14 Ιανουαρίου το Επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΕΠΣΑ) 2010-2013, το οποίο θέτει αρκούντως τολμηρούς στόχους όσον αφορά τη δημοσιονομική προσαρμογή και περιλαμβάνει το περίγραμμα της πολιτικής διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα ακολουθηθεί.
Στις 9 Φεβρουαρίου και στις 3 Μαρτίου ανακοινώθηκαν σημαντικά δημοσιονομικά μέτρα για την αύξηση της έμμεσης φορολογίας, τη μείωση των μισθολογικών δαπανών και τον περιορισμό των προσλήψεων στο Δημόσιο.

Στις 24 Μαρτίου κατατέθηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο για τη φορολογική μεταρρύθμιση (που ψηφίστηκε στις 20 Απριλίου) και στις 31 Μαρτίου δημοσιοποιήθηκαν οι βασικοί άξονες του νομοσχεδίου για τη μεταρρύθμιση της κοινωνικής ασφάλισης. Επίσης, κατοχυρώθηκε η ανεξαρτησία της Στατιστικής Υπηρεσίας, με την ίδρυση της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής
(ΕΛ.ΣΤΑΤ.).
Αυτές οι πρωτοβουλίες οικονομικής πολιτικής έγιναν θετικά δεκτές από τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης…».

- Αλήθεια, κύριε Προβόπουλε, εσείς με την πείρα του συντάκτη και διαμορφωτή του Οικονομικού Προγράμματος του Καραμανλή, πως και περιλαμβάνετε, στην τότε ΄Εκθεσή σας, τόσο καλά λόγια για τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης Παπανδρέου ;
Μήπως, επειδή και τα γεγονότα, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, ήταν αναμφισβήτητα ;

- Διαβάστε τα μαζί μας, λοιπόν, στην ίδια ΄Εκθεση τα αναφέρετε :

«…• Στις 11 Φεβρουαρίου οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ζώνης του ευρώ δήλωσαν ότι στηρίζουν τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης και τη δέσμευσή της να πράξει ό,τι είναι αναγκαίο και πρόσθεσαν ότι τα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ θα αναλάβουν αποφασιστική και συντονισμένη δράση, αν χρειαστεί, για να διασφαλίσουν τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα στη ζώνη του ευρώ ως σύνολο.

• Στις 16 Φεβρουαρίου το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών (ECOFIN)
γνωμοδότησε για το ΕΠΣΑ, κάλεσε την Ελλάδα να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα
κατά 4 εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ το 2010 και κάτω του 3% του ΑΕΠ έως το 2012 και εξέδωσε σύσταση προς τη χώρα να ευθυγραμμίσει τις οικονομικές πολιτικές της με τους γενικούς προσανατολισμούς οικονομικής πολιτικής της ΕΕ, υιοθετώντας μια τολμηρή και ολοκληρωμένη δέσμη διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι μακροοικονομικές ανισορροπίες και οι διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας.

• Στις 3 Μαρτίου το Διοικητικό Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δήλωσε ότι
είναι ευπρόσδεκτα τα “πειστικά πρόσθετα και μόνιμου χαρακτήρα μέτρα δημοσιονομικής
εξυγίανσης” που ανακοίνωσε η ελληνική κυβέρνηση εκείνη την ημέρα και αξιολόγησε
θετικά την προβλεπόμενη πολύ ταχεία εφαρμογή των μέτρων αυτών καθώς και την αναγνώριση, από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης, της ανάγκης να υιοθετηθούν και να
εφαρμοστούν γρήγορα διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σύμφωνα με την απόφαση του
ECOFIN της 16ης Φεβρουαρίου.

• Στις 9 Μαρτίου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαπίστωσε, ύστερα από επισταμένη διερεύνηση,
ότι τα δημοσιονομικά μέτρα που ανακοινώθηκαν στις 3 Μαρτίου φαίνονται επαρκή για να
διασφαλίσουν την εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων για το 2010. Αυτό επιβεβαιώθηκε
και από το ECOFIN στις 16 Μαρτίου.

• Στις 25 Μαρτίου οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ζώνης του ευρώ επαναβεβαίωσαν τη δήλωση της 11ης Φεβρουαρίου και κατέληξαν σε συμφωνία, ότι τα κράτη-μέλη της
ζώνης του ευρώ είναι έτοιμα να συνεισφέρουν με συντονισμένα διμερή δάνεια σε ένα μηχανισμό χρηματοδότησης που θα περιλαμβάνει σημαντικού ύψους χρηματοδότηση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και κατά πλειοψηφία ευρωπαϊκή χρηματοδότηση…».


- Και τα μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, παρουσιάζεις κ. Προβόπουλε, τα οποία τα κρίνεις θετικά και την θετική υποδοχή, που είχαν από τα όργανα της Ε.Ε., αναφέρεις αναλυτικά, στην ΄Εκθεσή σου, τον Απρίλη του 2010.

- Γιατί, τώρα, λες άλλα και μιλάς για «μη λήψη μέτρων, που οδήγησε στο Μνημόνιο» ; Γιατί εμφανίζεσαι να υιοθετείς την επιχειρηματολογία των συνωμοτικών κέντρων κατά του Γ. Παπανδρέου και ν΄ ασπάζεσαι τις μαλακίες των διάφορων χαχόλων της δεξιάς, περί προδοσίας κι άλλα ευτράπελα ;
Φαίνεται θυμήθηκες τις ρίζες και την πολιτική καταγωγή σου κι είπες να βάλεις, κι εσύ, ένα λιθαράκι, στο κτίσιμο του νέου εμφυλιωτικού σκηνικού, που βυσσοδομείται από το χώρο σου και τα άνομα συμφέροντα, που τον ξανα-εναγκαλίστηκαν !


- Αλήθεια, αυτά τα πράγματα, σου τα έβαλαν στην Επιτροπή τη Βουλής, επεσήμανε κανείς την παλινωδία σου ή οι συμμετέχοντες, εκεί, είναι, όλοι, συντονισμένοι στο ίδιο κλίμα ;