ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ !...

To γεγονός ότι η τρόικα δέχθηκε να παρουσιαστεί και να δώσει εξηγήσεις σε πολιτικό ακροατήριο, στο Ευρωκοινοβούλιο και να δεχθεί τα πυρά Ελλήνων και ξένων Ευρωβουλευτών, έχει ως στοιχείο την πολιτική του αξία.

Μπορεί η τρόικα να υπεραμύνθηκε των προγραμμάτων που εφάρμοσε στη χώρα μας, μπορεί να είχε την απόλυτη κάλυψη των πολιτικών της προϊσταμένων, δεν παύει, ωστόσο, τμήμα του Ευρωκοινοβουλίου να αμφισβητεί τη «συνταγή» της για τη χώρα μας.

Ασφαλώς τα επιχειρήματα των τροϊκανών που υπεραμύνθηκαν του σταθεροποιητικού προγράμματος για την Ελλάδα ήταν ακράδαντα. Ποιος μπορεί να πει περί του αντιθέτου, όταν προβάλλονται θέσεις που αφορούν στην καθυστέρηση της εφαρμογής του προγράμματος από τη χώρα μας ή στις ατελείωτες παλινωδίες στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

Όμως η «συνταγή» φαίνεται ότι πάσχει και παρά την προσπάθεια τόσο του Ολι Ρεν όσο και του κ. Τόμσεν αλλά και του εκπροσώπου της ΕΚΤ Γιορκ Ασμουσεν, απαντήσεις επαρκείς δεν δόθηκαν επί της φιλοσοφίας του προγράμματος που αργά ή γρήγορα φαίνεται πως θα αποτελέσει «μπούσουλα» και για άλλες χώρες της Ευρωζώνης: λιτότητα χωρίς ανάπτυξη.

Η Ελλάδα είναι μία ειδική όχι όμως και μία μεμονωμένη περίπτωση. Μπορεί η «συνταγή» για τη χώρα μας να μην αλλάζει, όμως ο σπόρος για τη γενικότερη αμφισβήτηση τέτοιων πολιτικών έχει πέσει πλέον στο χώμα.

Η αμφισβήτηση αυτή είναι πολύ πιθανόν στην Ευρώπη του κοντινού «αύριο» να δημιουργήσει νέες πολιτικές. Οι προτάσεις των τεχνοκρατών υστερούν, όπως αποδεικνύεται από τις μετρήσεις των αποτελεσμάτων. Η πρωτοβουλία για την οριστική επίλυση της ευρωπαϊκής κρίσης δεν μπορεί παρά να φέρει τελικώς την σφραγίδα των πολιτικών.

Πολλά από αυτά που θα δρομολογηθούν στο άμεσο μέλλον σχετίζονται με τις πολιτικές εξελίξεις μέσα στην Ευρωζώνη.

Ο Νότος της Ευρωζώνης δείχνει διασπασμένος και αδύναμος. Όμως και στο Βορρά θα υπάρξουν σημαντικές αλλαγές.

Η πιθανή νίκη Ολάντ στις γαλλικές εκλογές ενδέχεται να μεταβάλει τις ισορροπίες προς κάθε κατεύθυνση εφόσον η απαίτηση επαναδιαπραγ-μάτευσης του Δημοσιονομικού Συμφώνου αποτελέσει απαίτηση των Γάλλων μετά τις εκλογές.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Ο φόβος πως τα προβλήματα στην Ισπανία θα ενταθούν, δημιουργεί ισχυρό προβληματισμό στην κυβέρνηση Ραχόι που καλείται να λάβει νέα μέτρα. Η Πορτογαλία ενδέχεται να χρειασθεί δεύτερο πακέτο βοήθειας ενώ η Ιρλανδία ζητά να αποπληρώσει δημόσιο χρέος με νέα ομόλογα.

Την ίδια στιγμή η ΕΚΤ εμφανίζεται εξόχως... ταλαιπωρημένη από την πρόσφατη ισχυρή στήριξη που αναγκάστηκε να δώσει στην Ιταλία για να ξεπεραστεί η μεγάλη κρίση που θα μπορούσε να εκτροχιάσει ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Συγχρόνως, αναπτύσσονται προβληματισμοί στην Ολλανδία για επιστροφή στο τοπικό νόμισμα.

Το παζλ δείχνει πολύ περίπλοκο και μολονότι η ισχυρή πρωτοκαθεδρία της Γερμανίας δεν φαίνεται να μπορεί να αμφισβητηθεί εν πρώτοις τουλάχιστον, τα θεμέλια για επανεξέταση χαλάρωσης κάποιων συμφώνων μπορεί να μην είναι τόσο μακριά όσο αυτήν τη στιγμή φαντάζουν.

Ετσι λοιπόν η πολιτική κριτική με επίκεντρο τη χώρα μας μέσα από διαδικασίες δημοκρατικές αλλά κυρίως ευρωπαϊκές, όπως η πρόσφατη ακρόαση της τρόικας στο Ευρωκοινοβούλιο δημιουργεί εστίες σοβαρού προβληματισμού σε όσους χαράσσουν τεχνοκρατικά την περαιτέρω πορεία της Ευρωζώνης.

Αλλωστε, οι ΗΠΑ έχουν πολύ πιο αποτελεσματικά αντιμετωπίσει τη δική τους κρίση συνδυάζοντας πρακτικές τεχνοκρατικές, επενδεδυμένες με πολιτική.
Φυσικά το προνόμιο των Ηνωμένων Πολιτειών έναντι της Ευρώπης στην παρούσα φάση είναι πως στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, δεν υπάρχει η πολυδιάσπαση που συναντάται στη Γηραιά Ηπειρο της οποίας ο βασικός συνεκτικός κρίκος δείχνει να είναι το ευρώ.
Ειρήνη Σακελλάρη