Αν για τον ποιητή T.S. Elliot ο Απρίλιος «είναι ο μήνας ο σκληρός», για την καγκελάριο Μέρκελ ο Σεπτέμβριος του 2011 είναι πολύ πιθανό να καταγράψει το πρόωρο και άδοξο τέλος της στην εξουσία.
Μέσα στον επόμενο μήνα θα διεξαχθούν δύο εκλογικές αναμετρήσεις σε ομόσπονδα κρατίδια στο Μεκλεμβούργο Πομερανία αλλά και στο Βερολίνο με την ήττα του κυβερνητικού συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών - Φιλελευθέρων προεξοφλημένη αλλά και τους δεύτερους να κινδυνεύουν να μην εισέλθουν στα τοπικά κοινοβούλια.
Αν οι παραπάνω προβλέψεις επιβεβαιωθούν, πρώτον καθίσταται πολιτικά αδύνατη η παραμονή του Βέστερβελε στο υπουργείο Εξωτερικών καθώς χρεώνεται την επί ηγεσίας του καταστροφική καταβαράθρωση των Φιλελευθέρων που από το 15% του Σεπτεμβρίου του 2009 κινδυνεύουν στις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές να βρεθούν εκτός Μπούντεσταγκ, και δεύτερον επιβεβαιώνεται η ανυπαρξία μελλοντικού κυβερνητικού εταίρου για τους Χριστιανοδημοκράτες.
Η επιθανάτια πολιτική αγωνία των Φιλελευθέρων οδήγησε άλλωστε την Άνοιξη σε δύο αποφάσεις αμφιλεγόμενες, που έχουν διχάσει τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό και μαζί με την αμφίσημη πολιτική του Βερολίνου στην Ευρωζώνη έχουν πλήξει τη διεθνή αξιοπιστία της Γερμανίας :
Μέσα στον επόμενο μήνα θα διεξαχθούν δύο εκλογικές αναμετρήσεις σε ομόσπονδα κρατίδια στο Μεκλεμβούργο Πομερανία αλλά και στο Βερολίνο με την ήττα του κυβερνητικού συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών - Φιλελευθέρων προεξοφλημένη αλλά και τους δεύτερους να κινδυνεύουν να μην εισέλθουν στα τοπικά κοινοβούλια.
Αν οι παραπάνω προβλέψεις επιβεβαιωθούν, πρώτον καθίσταται πολιτικά αδύνατη η παραμονή του Βέστερβελε στο υπουργείο Εξωτερικών καθώς χρεώνεται την επί ηγεσίας του καταστροφική καταβαράθρωση των Φιλελευθέρων που από το 15% του Σεπτεμβρίου του 2009 κινδυνεύουν στις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές να βρεθούν εκτός Μπούντεσταγκ, και δεύτερον επιβεβαιώνεται η ανυπαρξία μελλοντικού κυβερνητικού εταίρου για τους Χριστιανοδημοκράτες.
Η επιθανάτια πολιτική αγωνία των Φιλελευθέρων οδήγησε άλλωστε την Άνοιξη σε δύο αποφάσεις αμφιλεγόμενες, που έχουν διχάσει τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό και μαζί με την αμφίσημη πολιτική του Βερολίνου στην Ευρωζώνη έχουν πλήξει τη διεθνή αξιοπιστία της Γερμανίας :
Πρώτον ο Βέστερβελε για να κολακέψει την πλειοψηφική αντιπολεμική διάθεση της γερμανικής κοινής γνώμης αρνήθηκε να συνταχθεί με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Βρετανία υπέρ της επέμβασης της Λιβύης και συντάχθηκε με τη Ρωσία και την Κίνα, απέχοντας από την σχετική ψηφοφορία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Δεύτερον στον απόηχο της τραγωδίας της Φουκουσίμα, η Μέρκελ έκανε στροφή 180 μοιρών εγκαταλείποντας την πυρηνική ενέργεια σε μια προσπάθεια όχι μόνον να ακολουθήσει το κυρίαρχο ρεύμα στην κοινή γνώμη αλλά και να ρίξει γέφυρες μελλοντικής κυβερνητικής συνεργασίας με τους Πράσινους. Μια προσπάθεια που δεν βρήκε ανταπόκριση και επιπλέον εξόργισε τους εκπροσώπους της βιομηχανίας καθώς θα πολλαπλασιασθεί το κόστος της ενεργειακής επάρκειας, αλλά και η μονομερής ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία.
Η κρισιμότερη μέρα όμως δεν είναι άλλη από την 23/9 οπότε έρχεται προς επικύρωση στην Μπούντεσταγκ η απόφαση της Συνόδου Κορυφής της 21/7 για ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προσωρινού Μηχανισμού EFSF. Η επικύρωση με συντριπτική πλειοψηφία είναι δεδομένη καθώς υπάρχουν σχετικές τοποθετήσεις των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων με ζητούμενη την πειθαρχία των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αν ο αριθμός των «ανταρτών» διογκωθεί, τότε η παραμονή της Μέρκελ στην καγκελαρία θα είναι πολιτικά αδύνατη.
Με τα σημερινά δεδομένα η Μέρκελ δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την απειλή πρόωρης προσφυγής στις κάλπες για να εξασφαλίσει τη συρρίκνωση της απειλούμενης ανταρσίας. Πρόωρες εκλογές ίσον πολιτική συντριβή του κυβερνητικού συνασπισμού και επιπλέον πρόκειται για μια απόφαση που υπόκειται στην έγκριση της Βουλής.
Ετσι διαμορφώνεται το σκηνικό μιας εσωτερικής αμφισβήτησης με στόχο την αντικατάσταση της καγκελαρίου καθώς η αλλοπρόσαλλη και αμφίσημη πολιτική της Μέρκελ στην Ευρωζώνη, στην πυρηνική ενέργεια και τη συμμαχική αλληλεγγύη στο ΝΑΤΟ έχει διογκώσει δύο αντίθετα ρεύματα εκείνους που θεωρούν ότι έχει πλήξει τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας και αυτούς που πιστεύουν ότι θα υποκύπτει στις πιέσεις των εταίρων της, καθώς παρά τη σκληρή απορριπτική της ρητορική, εμπλέκεται βήμα βήμα σε μια μη αντιστρέψιμη στήριξη των δημοσιονομικά προβληματικών εταίρων.
Η κρισιμότερη μέρα όμως δεν είναι άλλη από την 23/9, οπότε έρχεται προς επικύρωση στην Μπούντεσταγκ η απόφαση της Συνόδου Κορυφής της 21/7 για ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προσωρινού Μηχανισμού EFSF. Η επικύρωση με συντριπτική πλειοψηφία είναι δεδομένη καθώς υπάρχουν σχετικές τοποθετήσεις των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων με ζητούμενη την πειθαρχία των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αν ο αριθμός των «ανταρτών» διογκωθεί, τότε η παραμονή της Μέρκελ στην καγκελαρία θα είναι πολιτικά αδύνατη.
Δεύτερον στον απόηχο της τραγωδίας της Φουκουσίμα, η Μέρκελ έκανε στροφή 180 μοιρών εγκαταλείποντας την πυρηνική ενέργεια σε μια προσπάθεια όχι μόνον να ακολουθήσει το κυρίαρχο ρεύμα στην κοινή γνώμη αλλά και να ρίξει γέφυρες μελλοντικής κυβερνητικής συνεργασίας με τους Πράσινους. Μια προσπάθεια που δεν βρήκε ανταπόκριση και επιπλέον εξόργισε τους εκπροσώπους της βιομηχανίας καθώς θα πολλαπλασιασθεί το κόστος της ενεργειακής επάρκειας, αλλά και η μονομερής ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία.
Η κρισιμότερη μέρα όμως δεν είναι άλλη από την 23/9 οπότε έρχεται προς επικύρωση στην Μπούντεσταγκ η απόφαση της Συνόδου Κορυφής της 21/7 για ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προσωρινού Μηχανισμού EFSF. Η επικύρωση με συντριπτική πλειοψηφία είναι δεδομένη καθώς υπάρχουν σχετικές τοποθετήσεις των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων με ζητούμενη την πειθαρχία των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αν ο αριθμός των «ανταρτών» διογκωθεί, τότε η παραμονή της Μέρκελ στην καγκελαρία θα είναι πολιτικά αδύνατη.
Με τα σημερινά δεδομένα η Μέρκελ δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την απειλή πρόωρης προσφυγής στις κάλπες για να εξασφαλίσει τη συρρίκνωση της απειλούμενης ανταρσίας. Πρόωρες εκλογές ίσον πολιτική συντριβή του κυβερνητικού συνασπισμού και επιπλέον πρόκειται για μια απόφαση που υπόκειται στην έγκριση της Βουλής.
Ετσι διαμορφώνεται το σκηνικό μιας εσωτερικής αμφισβήτησης με στόχο την αντικατάσταση της καγκελαρίου καθώς η αλλοπρόσαλλη και αμφίσημη πολιτική της Μέρκελ στην Ευρωζώνη, στην πυρηνική ενέργεια και τη συμμαχική αλληλεγγύη στο ΝΑΤΟ έχει διογκώσει δύο αντίθετα ρεύματα εκείνους που θεωρούν ότι έχει πλήξει τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας και αυτούς που πιστεύουν ότι θα υποκύπτει στις πιέσεις των εταίρων της, καθώς παρά τη σκληρή απορριπτική της ρητορική, εμπλέκεται βήμα βήμα σε μια μη αντιστρέψιμη στήριξη των δημοσιονομικά προβληματικών εταίρων.
Η κρισιμότερη μέρα όμως δεν είναι άλλη από την 23/9, οπότε έρχεται προς επικύρωση στην Μπούντεσταγκ η απόφαση της Συνόδου Κορυφής της 21/7 για ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προσωρινού Μηχανισμού EFSF. Η επικύρωση με συντριπτική πλειοψηφία είναι δεδομένη καθώς υπάρχουν σχετικές τοποθετήσεις των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων με ζητούμενη την πειθαρχία των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αν ο αριθμός των «ανταρτών» διογκωθεί, τότε η παραμονή της Μέρκελ στην καγκελαρία θα είναι πολιτικά αδύνατη.
.jpg)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου