Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ !...


Έχει ένα κακό η πολιτική. Η ένταση της εναλλασσόμενης επικαιρότη-τας δίνει την εντύπωση πως ο κόσμος ξεχνά γρήγορα. Και ότι οι κυβιστήσεις δεν πληρώνονται.
Όμως το άθλημα του δίζυγου ή η τακτική του δίπορτου, ιδίως σε τέτοιους καιρούς δεν είναι αποδοτική.

Οι αλλαγές πλεύσης μεγεθύνουν τη δυσπιστία και η προσθήκη προσωπικών επιδιώξεων καταρρακώνει την εκτίμηση.

Αιτία για τα παραπάνω η παρουσία του Α. Σαμαρά στην εκπομπή Ανατροπή του Γ. Πρετεντέρη και η μείωση της ψαλίδας των δημοσκοπικών ποσοστών Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ.

Ο πολιτικός λόγος του κ. Σαμαρά στην τελευταία διετία περιελάμβανε την καλλιέργεια αντί-μνημονιακής οργής, την δημιουργία μετώπου εθνικής μνημονιακής σωτηρίας, την ιδεολογική σύγκρουση με την Αριστερά, την υπόσχεση βελτιωμένης κατάποσης του μνημονίου και την αναζήτηση αναπτυξιακής πολιτικής που να πείθει πέραν του στενού κομματικού ακροατηρίου.
Τα καρπούζια είναι πολλά για μια μόνο μασχάλη.
Αυτή το εύρος αντιθετικής συλλεκτικότητας δεν το διανοήθηκαν ούτε ο Κ. Καραμανλής το 1974 ούτε ο Α. Παπανδρέου το 1981.

Η λαϊκή δεξιά, αντιμνημονιακά γαλουχημένη στρέφεται στον κ. Καμένο, η κινηματική συνιστώσα προχωρά έως την ακροδεξιά αλλά και τον Σύριζα ενώ η δυσαρέσκεια κεντρώων του ΠΑΣΟΚ βρίσκει στέγη από τη Δράση και την κ. Μπακογιάννη έως τον κ. Κουβέλη.

Η απειλή συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων και η επίκληση αυτοδυναμίας, επιβεβαιώνουν πως τα κριτήρια είναι προσωπικές φιλοδοξίες και όχι εθνικά προτάγματα, ούτε καν κομματικά συμφέροντα.

Γιατί στο κόμμα των “σοβαρών” ο αποκλεισμός συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ μοιάζει ακατανόητος.
Οι πολλαπλές εκλογές φαντάζουν επιβεβαίωση αδιόρθωτης φιλοδοξίας και εντολή κατάρρευσης.

Γιατί στο κόμμα των “αγανακτισμένων” η μνημονιακή στροφή ισοδυναμεί με προδοσία και βίαιη αλλαγή ταυτότητας, όχι απλά θέσεων.

Γιατί στα μάτια όλων, ο καιροσκοπισμός, όπως η απόφαση του “παίρνω πίσω τους διαγραμμένους” πιστοποιεί, ακόμη μια φορά, πως η συνέπεια και η σταθερότητα δεν κάνουν παρέα στην αυλή του Αντώνη.

Απομένει ένα κουρασμένο, παραδοσιακό κοινό να ακούει τον ηγέτη του να “εκλιπαρεί” μια μέρα πρωθυπουργίας. Το “δικαίωμα του πρώτου να “ηγηθεί” καλυμμένο από πατριωτικό λυρισμό και λεκτική δοκισησοφία. Μένει και το "σύστημα" να ετοιμάζεται για Καραμανλική παλινόρθωση εαν οι απειλές και οι φιλοδοξίες Σαμαρά επιβιώσουν της επομένης των εκλογών.

Στην σημερινή Ελλάδα κι αυτός ο λόγος, προστίθεται στους υπόλοιπους που κάνουν την εβδομάδα των Παθών να κρατάει χρόνια και την Ανάσταση να αργεί άλλα τόσα.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δλδ οι Δεξιοί πιστεύουν ότι ο Καμμένος δεν θα συγκηβερνήσει με τον Αντώνη;χα! χα! χα!
m

Ανώνυμος είπε...

Μα ο Καμενος ειναι δημιουργημα δικο τους προερχομενο απο την αναγκη να μαζεψει αυτους που θα την εκαναν με ελαφρα πηδηματακια μετα την συγκυβερνηση ωστε να μην πανε σε αλλα κομματα. Ολα εχουν τον σκοπο τους και επομενως η συγκυβερνησηση Καμενου-Σαμαρα ειναι δεδομενη οπως δεδομενη ειναι και η κωλοτουμπα που θα κανει ο Καμενος, ειναι εξαλλου η σειρα του.

Ανώνυμος είπε...

γι αυτό φωνάσκει ο πρώτος πρωθυπουργός, αλλά ο Καμμένος θέλει συγκηβέρνηση και ο Δημαράς, αντιπρόεδρος όλα τακτοποιημένα!Κορόιδο Γιώργο που τους διέγραφες, αντιπρόεδρους έπρεπε να τους κάνεις και θα κυβερνούσες ακόμα!
( αφού τους κράτησε έτσι; γιατί αν Τότε κατέβαινε και με θυρωρούς θα έβγαινε!) λάθος του!Αλλά εκεί που θα γελάσουμε τρελά είναι με τον Βενιζέλο γιατί την αποστασία πολλοί αγάπησαν τον αποστάτη ουδείς.Τι πρόσφερε στην Ελλάδα ο Γιώργος ε! κ. Βενιζέλο;Μούγκα στη στρούγκα! Ας περίμενε τη σειρά του.Κοίτα τι τραβάει τώρα ο τρελαντώνης!
m