Ζοφερό μήνυμα προκύπτει από τις χθεσινές εκτελέσεις, για την ελληνική πολιτική σκηνή, αλλά κι εκείνους που μετέτρεψαν την Ελλάδα σε «δοκιμαστήριο» πρωτοφανών πολιτικών. Αν μείνουν στα λόγια, η αποσταθεροποίηση ίσως είναι προ των πυλών.
Θα είναι ευχής έργον αν το χθεσινό μακελειό στο Ν. Ηράκλειο αφυπνίσει τις εγχώριες πολιτικές ηγεσίες, αλλά και τα «αφεντικά» της τρόικας, για τους κινδύνους που έχει δημιουργήσει η συνεχιζόμενη πολυεπίπεδη κρίση.
Η εκτόξευση της ανεργίας, η κάθετη μείωση του βιοτικού επιπέδου, ο διεθνής διασυρμός της χώρας, η συνεχής αβεβαιότητα για το μέλλον, έχουν σημαδέψει την ελληνική κοινωνία.
Σε μεγάλα τμήματα της, η οργή και η απογοήτευση για την ποιότητα του εγχώριου πολιτικού συστήματος σιγοβράζει, δημιουργώντας εύκρατο περιβάλλον για την επικράτηση ακραίων αντιλήψεων και συμπεριφορών.
Κρίνοντας από τα όσα συνεχίζουν να συμβαίνουν στο πολιτικό σκηνικό, από τις κενές υποσχέσεις, τις πρόχειρες μέχρι αηδίας νομοθετήσεις, τις συχνά εμπρηστικές αντεγκλήσεις και συμπεριφορές, αυτές οι διαστάσεις της ελληνικής πραγματικότητας δεν έχουν γίνει αντιληπτές από τις πολιτικές «ελίτ», είτε αυτές βρίσκονται στα δεξιά, είτε στα αριστερά.
Ομοίως, οι «καλβινιστές» της τρόικας, αλλά και τα αφεντικά τους στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον, δεν φαίνεται να έχουν αντιληφθεί ότι τα όρια της ελληνικής (και ίσως όχι μόνον) κοινωνίας κοντεύουν να εξαντληθούν.
Οτι ίσως οι άτεγκτες και άνισες πολιτικές τους, εκτρέφουν φαινόμενα, όπως η πολιτική τρομοκρατία, που έτειναν να εκλείψουν τις τελευταίες δεκαετίες στο μεγαλύτερο μέρος της «ανεπτυγμένης» Ευρωπαϊκής ηπείρου.
Ήδη από το βράδυ της Παρασκευής υπήρξε πληθώρα δηλώσεων, σε όλο το πολιτικό φάσμα, που καταδίκαζαν απερίφραστα την εγκληματική ενέργεια. Υπήρξαν εκκλήσεις για ψυχραιμία και ενότητα, διαβεβαιώσεις ότι το φαινόμενο θα παταχθεί.
Τα λόγια όμως δεν αρκούν για να ξορκίσουμε τη βία και τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης. Όπως δεν αρκεί και η «καταστολή», που συνήθως φέρνει περισσότερη βία. Χρειάζονται έργα. Χρειάζονται αλλαγές πολιτικής.
Οι ηγέτες του εγχώριου πολιτικού συστήματος πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν ότι οι τόνοι στους οποίους διεξάγουν την αντιπαράθεση, η αδυναμία τους να βρουν έστω και τον ελάχιστο κοινό τόπο, η ανικανότητα τους να εμπνεύσουν σε ένα όραμα, αντί να διχάζουν τη κοινωνία, αποτελούν μέγιστο κίνδυνο για την σταθερότητα και την πορεία της χώρας.
Ο διεθνής παράγων, αυτοί δηλαδή που συνηθίσαμε τώρα πια να αποκαλούμε δανειστές, πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι παίζουν με τη φωτιά. Οτι επιμένουν να αγνοούν τις ελληνικές ιδιαιτερότητες, την ιστορία μας, έστω κι αυτές τις χτυπητές αδυναμίες της κοινωνίας μας, που όμως δεν διορθώνονται από τη μια στιγμή στην άλλη, με οικονομικούς «αυτοματισμούς».
Οτι ένας λαός, όποια κουσούρια κι αν υποτίθεται ότι έχει, δεν γίνεται να αντιμετωπίζεται συνεχώς από τους ίδιους τους εταίρους του, ως απείθαρχο ζωντανό, με μαστίγια και καρότα.
Οτι η κατάσταση πρέπει ΤΩΡΑ κάπως να εκτονωθεί… Γιατί συχνά, αρκεί μια σπίθα για να ανάψει η φωτιά.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου