Ό,τι δε σε σκοτώνει σε μαθαίνει να περπατάς με τακούνια
Σήμερα νιώθω ιδιαιτέρως υπερήφανος. Όχι τόσο όσο τη σπουδαία εκείνη ημέρα που η Έλενα η Παπαρίζου μάς ανέβασε στην κορυφή της Γιούρο της Βίζιον ή όσο τις μέρες που το σώμα του Άγγελου του Χαριστέα κατελήφθη (δυστυχώς για λίγες μόνο ημέρες) από το πνεύμα του Φαν του Μπάστεν, αλλά όπως και να το κάνουμε είμαι αρκετά περήφανος καθώς αναλογίζομαι την αρχή του αγώνα που λίγα χρόνια μετά κατέληξε στη δημιουργία του ελληνικού κράτους.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να παραθέσω μια λίστα η οποία εξηγεί με τον καλύτερο τρόπο πώς θα ήταν η ζωή σε περίπτωση που η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία δεν κέρδιζαν τη μάχη του Ναυαρίνου.
Δεν θα είχαμε την παρέλαση της 25ης Μαρτίου: Αν το σκεφτεί κανείς καλά δεν θα είχαμε ούτε την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου και έτσι δεν θα διαπιστώναμε το αξιόμαχο των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων, το οποίο εξαρτάται από την ικανότητα των Ελλήνων στρατιωτών να στοιχίζονται και να περπατούν με σταθερό ρυθμό και των οδηγών αρμάτων μάχης να μπορούν να οδηγήσουν το άρμα τους στην ευθεία. Επίσης δεν θα μπορούσαμε να ελέγξουμε την πορεία της κυτταρίτιδας στις Ελληνίδες μαθήτριες και ούτε θα γλιτώναμε μάθημα προκειμένου να κάνουμε πρόβες για το πιο δύσκολο εγχείρημα της σχολικής ζωής: το συγχρονισμένο βήμα οπού με περισσή δεξιοτεχνία συγχρονίζεται το αριστερό χέρι με το δεξί πόδι και το αριστερό πόδι με το δεξί χέρι.
Δεν θα διασκεδάζαμε με τις εθνικές γιορτές στα σχολεία. Δεν θα χαιρόμασταν ποτέ τους συμμαθητές μας να αγκομαχούν και να ιδρώνουν να απαγγείλουν ποιήματα κάνοντας χειρονομίες τροχονόμου σε ώρα αιχμής, προσπαθώντας, ταυτόχρονα, να μη δώσουν σημασία στον χαβαλέ της γαλαρίας. Επίσης θα χάναμε τις δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας και των αρχηγών των κομμάτων για το μήνυμα της 25ης Μαρτίου το οποίο, και αυτό, κάθε χρόνο είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.
Θα είχαμε πρωθυπουργό έναν τύπο που του αρέσει να φοράει το σακάκι που δόξασε στις ταινίες του ο Ταμτάκος και θα κατέβαζε το ίντερνετ προκειμένου να μην επιβεβαιωθεί αυτό που ήδη ξέρουμε καλά: πως ο μόνος λόγος που οι άνθρωποι επιδιώκουν κυβερνητικά, και όχι μόνο, αξιώματα είναι η βελτίωση της σεξουαλικής τους ζωής.
Δεν θα συνέβαινε η μικρασιατική καταστροφή κι έτσι δεν θα δίνονταν η δυνατότητα στους γηγενείς Έλληνες να ενημερωθούν για τις ευεργετικές συνέπειες του μπάνιου και της καθαριότητας από τους πρόσφυγες.
Δεν θα μπορούσαμε να πιστοποιήσουμε την ανωτερότητα της τηλεόρασής μας βρίζοντας τις τούρκικες σαπουνόπερες, οι οποίες έχουν καλύτερη σκηνοθεσία, παραγωγή, σενάρια και ηθοποιούς από τις αντίστοιχες ελληνικές αλλά είναι τούρκικες. Εδώ βέβαια υπάρχει ο αντίλογος πως σε περίπτωση που η επανάσταση του 1821 δεν είχε ευτυχή έκβαση δεν θα χρειάζονταν να ταλαιπωρούμαστε με υπότιτλους, αλλά δεν νομίζω πως είναι σοβαρός.
Οι χίπστερ θα ήταν σε κατάθλιψη, καθώς το μουστάκι θα ήταν μια παραδοσιακή συνήθεια και όχι μια διασκεδαστική δήλωση τρέντι ανωτερότητας που εύστοχα συνδέει την παράδοση του Μπάρμπα Γιώργου με τα πιο προχωρημένα κινήματα της τέχνης.
Δεν θα γυρίζονταν ποτέ οι επικές ταινίες «Παπαφλέσσας» και «Σουλιώτες» και έτσι δεν θα απολαμβάναμε ποτέ τα αριστουργήματα που κάνουν τις ταινίες των Μόντι των Πάιθον να μοιάζουν με βαρετά κοινωνικά δράματα.
Οι χουλιγκάνοι του πατριωτισμού αντί για μέλη της Χρυσής της Αυγής θα ήταν μέλη των Γκρίζων των Λύκων και δεν χρειάζεται να εξηγήσω πόσο περισσότερο ταιριάζει στους φανατικούς πατριώτες η λάμψη και το γκλάμουρ του χρυσού σε αντίθεση με τη μουντάδα του γκρίζου.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου