ΤΡΙΓΜΟΚΟΜΜΑΤΙΚΗ !...

 

Ενδοκυβερνητικές τριβές για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο (και μάλιστα «το λεγόμενο», όπως συστηματικά το αποκαλούσαν οι της Ν.Δ., δείχνοντας και δι’ αυτού του τρόπου τις απαξιωτικές τους διαθέσεις). Τριβές για το μοντέλο λειτουργίας της κυβέρνησης, για τον ανασχηματισμό αλλά και για την κατάργηση της Κυριακής αργίας. Με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ από τη μια και τη Ν.Δ. από την άλλη, αλλά και με σποραδικούς αντιδημαρικούς υπαινιγμούς του κ. Βενιζέλου, που δηλώνει με συγκρατημένη αγανάκτηση «βαστάζος» και «αίρων τας αμαρτίας» της κυβέρνησης. Τριβές για τον ενταφιασμό του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου αλλά και για τη μοίρα του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, που ίσως κριθεί κι αυτό σπάταλη πολυτέλεια. Γενικά, ό,τι συμβατικά εννοείται ως πολιτισμός δεν φαίνεται να συγκινεί τον ισχυρό της τριάδας, παρά μόνο σαν πεδίο κάλυψης γαλάζιων ρουσφετολογικών αναγκών.

 

Τριβές, κατόπιν τούτου, για τη διεύθυνση του Φεστιβάλ Αθηνών. Τριβές προ ημερών για τη διοίκηση του Εθνικού Θεάτρου, όταν διέρρευσαν δίκην τεστ κάποιες ευφάνταστες επιλογές προσώπων από τον κ. Τζαβάρα, οιονεί υπουργό Πολιτισμού κατά την αυτοπαρουσίασή του. Τριβές για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΘ και για το χαράτσι της ΔΕΗ στα ακίνητα, που καταργήθηκε με την ωραία μέθοδο της μετονομασίας. Τριβές για τις απολύσεις στο Δημόσιο και για τις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων. Τριβές για το επίδομα γάμου και τα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» των νέων. Τριβές για τον φόρο εστίασης, για τη φορολόγηση των αγροτών και για το φορολογικό γενικότερα. Τριβές για την ΕΡΤ, με παραιτήσεις και αλληλοκαταγγελίες για νεποτισμό και κομματοκρατία. Και τριβές βέβαια για την καταπάτηση της συμφωνημένης αναλογίας 5-3-2 στην κάλυψη επίζηλων θέσεων.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Και επειδή, όπως μαθαίναμε στη Φυσική, διά της τριβής παράγεται θερμότης, «ανεβαίνει η θερμοκρασία» κάθε τόσο και ξανακοκκινίζουν οι περίφημες εκείνες γραμμές. Για λίγο, διότι, ως γνωστόν, νόμος είναι το δίκιο του ισχυρού. Αλλά έστω και σ’ αυτό το λίγο που κρατάει η πίκρα των δύο ησσόνων που ευλόγως αισθάνονται θιγμένοι, ριγμένοι, υποτιμημένοι, αν όχι και εμπαιζόμενοι, η τρικομματική των τριβών γίνεται τρικομματική των τριγμών στο οικοδόμημά της, επισφαλούς σταθερότητας από την αρχή. Για να νιώσουν έτσι δικαιωμένοι όσοι άρχισαν κάποια στιγμή, τροφοδοτημένοι από την ειδησεογραφική έστω καθημερινότητα, να αποκαλούν την κυβέρνηση «τριβοκομματική», εκ των τριβών, ενώ τώρα προσανατολίζονται, ίσως βιαστικά, στον χαρακτηρισμό «τριγμοκομματική».

 

Λεόντειος ήταν εξαρχής η προγραμματική συμφωνία διακυβέρνησης, που όσοι τη συνυπέγραψαν την επικαλούνται με το ίδιο πάθος που επικαλείται ο κ. Σαμαράς το Ζάππειο 1 και 2 και το «άλλο μείγμα». Αν τώρα ένιοι των υποτιμωμένων αποδίδουν και γνωρίσματα αλώπεκος στον λέοντα, το πρόβλημα δεν είναι του λέοντος. Ουδέποτε ήταν.

Παντελής Μπουκάλας

ΒΑΔΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΔΥΟ ΔΕΞΙΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ !...

Υποτίθεται πως με μια τρικομματική κυβέρνηση κυριαρχεί ο πλουραλισμός, η αποδοχή από τον λαό και ικανοποιούνται οι απαιτήσεις όλου του πολιτικού φάσματος. Ο κορμός της κυβέρνησης ωστόσο, ο οποίος αποτελείται από την ΝΔ κλίνει όλο και δεξιότερα.

 

Απαγόρευση του συναθροίζειν

 

Λογικοφανής η νομοθετική ρύθμιση για τις διαδηλώσεις που σκοπεύει να εφαρμόσει η κυβέρνηση και που αποκάλυψε ο Ν.Δένδιας.

 

Σε μια δημοκρατική χώρα, δεν είναι δυνατόν 200 διαδηλωτές να παρεμποδίζουν την κοινωνική και οικονομική ζωή των πόλεων με πληθυσμό 100.000 κατοίκων και πάνω. Όπως είπε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, το κέντρο της Αθήνας τo 2012 έκλεισε 796 φορές από πορείες που έλαβαν χώρα με τη συμμετοχή λιγότερων από 200 ατόμων, δηλαδή πάνω από 2 φορές τη μέρα, ενώ δήλωσε χαρακτηριστικά "αποδεχόμαστε το δικαίωμα των πολιτών να διαμαρτύρονται, αλλά και το δικαίωμα των πολιτών να ζουν, να κινούνται και να έχουν στοιχειώδη επιχειρηματική δραστηριότητα (sic)".

 

Η ειρωνία είναι ότι οι πολίτες συνήθως διαμαρτύρονται γιατί δεν ζουν, δεν μπορούν να κινηθούν και δεν έχουν επιχειρηματική δραστηριότητα. Με αυτή την είδηση όμως, έρχεται αυτομάτως στο νού το κάθε πολίτη μια παρόμοια κίνηση της κυβέρνησης τον Οκτώβριο του περασμένου έτους. Τότε που αποφασίστηκε η επίκληση του άρθρου 11 του Συντάγματος προκειμένου να απαγορευτούν όλες οι πορείες και συγκεντρώσεις, λόγω της επίσκεψης της Άνγκελα Μέρκελ.

 

Οπότε οι σημερινοί 200 διαδηλωτές ενδέχεται να αυξηθούν στον αριθμό τους αν το απαιτήσουν οι περιστάσεις και να υπάρξει καινούρια …αυξημένη νομοθετική ρύθμιση. Και με τον ίδιο αυτοματισμό έρχεται στο μυαλό και η εικόνα ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

 

Ανολοκλήρωτος ολοκληρωτισμός

Αν και επειδή μιλάμε για την Ελλάδα, θα πρέπει να κάνουμε λόγο για ...ανολοκλήρωτο καθεστώς.Γιατί πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένα κράτος, το οποίο καταδικάζει τρείς γυναίκες, οι οποίες κατά την διάρκεια διαμαρτυρίας για τα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές διέπραξαν -σύμφωνα με το Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πολυγύρου Χαλκιδικής- τα αδικήματα της απείθειας, της εξύβρισης, της απρόσκοπτης απόπειρας απελευθέρωσης κρατουμένου και της πρόκλησης ελαφρών σωματικών βλαβών σε αστυνομικούς! (Πρόκληση σωματικών βλαβών σε αστυνομικούς των οποίων η εξάρτυση περιλαμβάνει ασπίδα, γκλομπ, κράνος, γιλέκο, προστατευτικά χεριών και περικνημίδες).

Την ίδια ώρα, η ΝΔ παρουσιάζει τον οικονομικό φιλελευθερισμό της ψάχνοντας επενδύσεις στην Κίνα και εξαντλεί τον κοινωνικό και πολιτικό συντηρητισμό της, βάζοντας στο ψυγείο το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο "χαϊδεύοντας" την Χρυσή Αυγή (κανένας από την δεξιά παράταξη δεν θα ήθελε να απογοητεύσει την ακροδεξιά, αφού και οι ακροδεξιοί είναι εν δυνάμει δεξιοί ψηφοφόροι).

Συνοψίζοντας λοιπόν, ζούμε στο κράτος στο οποίο :

- έχουμε μια δεξιά τρικομματική κυβέρνηση

- 199 νοματαίοι δεν μπορούν να έχουν φωνή και να διαμαρτυρηθούν

- έχει κυριαρχήσει η μητριαρχική κοινωνία όπου ατρόμητες και αδίστακτες γυναίκες μπορούν να προκαλέσουν σωματικές βλάβες σε πάνοπλους αστυνομικούς

 

- δεν είμαστε ρατσιστές και για αυτό δεν χρειαζόμαστε το νομοσχέδιο του Α.Ρουπακιώτη, αφού το ήδη υπάρχον (από το 1979!) νομοθετικό πλαίσιο για τον ρατσισμό μας καλύπτει -παρά το γεγονός πως υπάρχει ευρωπαϊκή οδηγία για την ψήφιση νέου, αλλιώς θα υποστούμε κυρώσεις και δεν χορηγούμε την ελληνική ιθαγένεια σε κανέναν, όπως προέβλεπε ο νόμος Ραγκούση. Γιατί μάλλον είμαστε όλοι ...αθίγγανοι.

Φέντια Δημόπουλος

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ !...

Μας είπαν τεμπέληδες. Εργαζόμαστε όμως 2.032 ώρες το χρόνο σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, περίπου 500 περισσότερες από τους Γερμανούς.

 

Είπαν πως η οικονομία δεν είναι ανταγωνιστική, το απέδωσαν στο μισθολογικό κόστος και επέβαλαν μειώσεις μισθών. Τα κατάφεραν με ένα τρικ για να μην πούμε μία μεγάλη απάτη, περιορίζοντας την ανταγωνιστικότητα στο σκέλος των μισθών.

 

Γιατί να εργαζόμαστε 500 ώρες παραπάνω από τους Γερμανούς και να είμαστε λιγότερο ανταγωνιστικοί, σημαίνει ότι το ζήτημα δεν βρίσκεται εκεί που το αναζητούν.

 

Εντοπίζεται στις αδυναμίες της παιδείας (δεν έκαναν τίποτα ουσιαστικό για να αλλάξει η κατάσταση), της ειδίκευσης, της διαρκούς μάθησης και επανειδίκευσης. Στις αδυναμίες των επιχειρήσεων σε ζητήματα μάνατζμεντ και μάρκετινγκ και προπαντός στην απουσία τεχνολογικού και μηχανικού εξοπλισμού ανάλογου με εκείνου των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, στη γραφειοκρατία του Δημοσίου, φορολογία, ασφαλιστικές εισφορές.

 

Επιτέλους η καραμέλα ανταγωνιστικότητα ίσον ύψος αμοιβών των εργαζομένων πρέπει να τελειώνει. Ο παράγων μισθολογικό κόστος είναι 17ος από άποψη σπουδαιότητας σύμφωνα με μελέτες. Ας διορθώσουμε πρώτα τις 16 άλλες παραμέτρους και μετά συζητάμε για τους μισθούς.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Ας μεταρρυθμίσουμε λοιπόν ριζικά το Δημόσιο, πράγμα που ζητά και το μνημόνιο. Στο σκέλος αυτό θα πρέπει οι πολίτες να απαιτήσουμε την εφαρμογή του γιατί το πολιτικό σύστημα δεν το θέλει γιατί επέλεξε να εξυπηρετήσει την εκλογική του πελατεία.

Αλλά και η τρόικα δεν επέμεινε ούτε έβαλε βέτο, ούτε εκβίασε την ελληνική κυβέρνηση όπως έκανε με τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων. Πρόκειται για σύμπτωση; Μάλλον όχι.

Και να μην ξεχνάμε. Η μείωση των μισθών στο όνομα της ανταγωνιστικότητας δεν αποτελεί παρά ανακατανομή του εισοδήματος, ιδίως όταν οι επιχειρήσεις είναι κερδοφόρες. Οσον αφορά στις ζημιογόνες ας μας αφήσει η τρόικα να βρούμε εμείς τη λύση.

Εργαζόμενοι και εργοδότες είναι στη σημερινή Ελλάδα αρκετά ώριμοι και δεν έχουν ανάγκη από κανένα Τόμσεν ή Μορς.

Θανάσης Λυρτσογιάννης

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ !...

Αν στο blog μου ανακοινώσω μια ψηφοφορία με «δημοκρατικό» αίτημα να μην κάνει ομιλία στο TEDglobal o κος αλέξης τσίπρας, άντε να το μάθουν εγώ, εσύ και η τρελή μας αδελφή. Και βέβαια και οι τρεις μας θα αναρωτηθούν ποιος κάλεσε και για ποιο λόγο τον κο τσίπρα στο TEDglobal, (τι να τους πει; Και σε τι γλώσσα;), αλλά ένα φανταστικό σενάριο έτσι και αλλιώς σχεδιάζουμε, οπότε πάμε παρακάτω.

Αν τώρα ένα αντίστοιχα επίσης μικρό blog που δεν το ξέρει επίσης ούτε η δική του μάνα, π.χ. το realdemocracynowedinburghgr.wordpress.com που το επισκέπτονται μόνο εγώ και εσύ ίσως (και για εμένα δεν είμαι σίγουρος...) θέσει ψηφοφορία για τον γαπ με το ίδιο «δημοκρατικό» αίτημα «Απαιτούμε από τους διοργανωτές του συνεδρίου TEDGlobal, να αφαιρέσουν τον Γιώργο Παπανδρέου από την λίστα των ομιλητών», άντε να υπέγραφε και ο κος στάθης δρογώσης. Άντε και ο βενιζέλος!! Μέχρι εκεί. Παραδόξως, όμως, όλα τα μεγάλα portal και site και μμε προπαγανδίζουν, μέρες τώρα, μια ψηφοφορία εναντίον ενός συμπολίτη μας να εκφράσει για άλλη μια φορά δημόσια τις απόψεις του, όπως ελεύθερα του ζητήθηκε από το TEDglobal στο θέμα moments of truth.

 

Μάλιστα μετά τον αρχικό ντόρο και ενώ είχαν μαζευτεί μόλις 1.200 υπογραφές (δηλαδή φτιάχνω ένα email βάζω και ένα μικρό όνομα και ψηφίζω όσες φορές θέλω αρκεί να αφιερώνω 1 λεπτό για να δημιουργώ καινούργιο email κάθε φορά με όποια χώρα θέλω) το tovima.gr ανέβασε ανυπόγραφο post με υπότιτλο «Χιλιάδες υπογραφές κατά της επίσκεψής του στο Εδιμβούργο». Μάλλον εκεί στο δολ κάτι έχουν με τα μηδενικά (τα 20 χιλιαδες κόστος του κου κοσταρίκα στο ταξιδι της Σοσιλ. Διεθνής τα έκαναν 200 χιλιάδες) και τις 1.200 υπογραφές τις αναγνωρίζουν ως «χιλιάδες», ή έχουν το χάρισμα και προβλέπουν το μέλλον (μέχρι τώρα έχουν φτάσει 8.002 (δηλαδή υπολόγιζε στην πραγματικότητα 4 χιλιάδες).

 

Επίσης μια (πάλαι ποτέ συμπαθής) δημοσιογράφος του συγκροτήματος αναγράφει σε άλλο post «Δεν έχει το δικαίωμα να αφηγείται τη δική του εκδοχή; Φυσικά και έχει το δικαίωμα της γνώμης, όμως για την περίπτωσή του δεν πρόκειται για απλή εξιστόρηση. Πρόκειται για προπαγάνδα και για παραχάραξη της αλήθειας. Ο Παπανδρέου δεν κληρονόμησε το χρέος, αλλά ανήκει σε εκείνους που το δημιούργησαν. Όπως επισημαίνουν οι συντάκτες του ''αιτήματος φίμωση'', υπήρξε βουλευτής και υπουργός από το 1981». Ναι, μου φαίνεται πολύ λογικό και δημοκρατικότατο!!! Βέβαια είναι σαν να υποστηρίζει κάποιος ότι για το τεράστιο χρέος του ΔΟΛ συνυπεύθυνη και συνδημιουργός του είναι και η δημοσιογράφος του κα λώρη κέζα, γιατί τόσα χρόνια εργάζεται εκεί. Η οποία κιόλας (όπως και όλοι μας άλλωστε) είναι ήδη σε θέση και με το χάρισμα να ξέρει από πριν τι θα πει ο γαπ στην ομιλία του!!!

 

Αν είναι έτσι να του γράψουμε εμείς το κείμενο να πει αυτά που θέλουμε, ρε γίγαντες της δημοκρατίας. Εγώ πάλι γιατί θεωρώ ότι θα πει όσα λέει τόσα χρόνια, δηλαδή ευρωομόλογα, στήριξη του νότου από τον «πλούσιο» βορρά, φόρους στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, ευρωπαϊκή οικονομική και τραπεζική ολοκλήρωση, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, φόρους και φραγμοί στις offshore, επιστροφή όλων των δημόσιων πληροφοριών στο κοινωνικό σύνολο με τη δημοσιοποίησή τους μέσω ψηφιακών υποδομών, ολοκληρωμένη μηχανογράφηση και ψηφιοποίηση στον Δημόσιο τομέα και την εισαγωγή του Ανοικτού Λογισμικού και ειδικά στην Εκπαίδευση, ανάγκη εφαρμογής ενός προγράμματος εκπαίδευσης ανέργων σε ευρωπαϊκή κλίμακα.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Μάλλον είναι γιατί μπήκα στην paylist του μεγάλου χαζού εβραίου ανθέλληνα προδότη τσολάκογλου πινοσέτ τελειωμένου κοσταρίκα με τα 550 εκ. στη λίστα λαγκάρντ ή γιατί απλά άνοιξα την ιστοσελίδα του και είδα καμιά συνέντευξη με δηλώσεις του στιλ «Κατά καιρούς πολλοί κάνουν υποδείξεις, ηθικολογούν και αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους, λέγοντας ''εσείς οι Έλληνες είστε το πρόβλημα'', θα ήταν πολύ ''βολικό'' αν ήμασταν εμείς το πρόβλημα: Διώχνεις την Ελλάδα, όλα είναι εντάξει. Αλλά τι συνέβη στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιταλία, σε ολόκληρη την Ευρωζώνη;» ή παρακάτω «Ενώ παίρνουμε μέτρα σε εθνικό επίπεδο, όπως κάναμε εμείς στην Ελλάδα με την άρση για παράδειγμα του τραπεζικού απορρήτου, την ίδια στιγμή βλέπουμε τεράστια κεφάλαια να διακινούνται μέσω τραπεζών σε διάφορους φορολογικούς παραδείσους. Σε αυτόν το τομέα πρέπει να συνεργαστούμε όλοι. Η φοροδιαφυγή είναι παγκόσμιο πρόβλημα και όχι αποκλειστικά ελληνικό. Είναι λάθος και άδικο να ''ελληνοποιούνται" όλα τα προβλήματα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος».

Βέβαια όποιος ελληναράς γουστάρει ας δει καλύτερα την ομιλία του στη βουλή όταν ρωτούσε τους φραπεδοτσεγκεβάρες αν θέλουν να πάει να φτύσει τους τροϊκανούς και τα λεφτά τους και οι μάγκες παρίσταναν τις φλύαρες κότες, ή ας θυμηθούν τι απαντούσαν 4 μήνες μετά οι ίδιοι πυρηνικοί γίγαντες όταν τους πέταξε το δημοψήφισμα στα μούτρα.

Αλήθεια, όμως, πού ξέρεις ότι δεν θα πει π.χ. «Το τεστ που πρέπει να γίνεται στους ανθρώπους από εδώ και πέρα πρέπει να είναι το εξής: αντί να τους ρωτάμε τι πιστεύουν για την Ευρώπη, πρέπει να τους ρωτάμε τι πιστεύουν για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν υποστηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη δική μου άποψη το δημοκρατικό μέλλον πρέπει να έχει ως εξής: όλοι αυτοί οι άνθρωποι να πάρουν εισιτήριο πρώτης θέσης χωρίς επιστροφή στα γκουλάγκ». Α, με συγχωρείτε, ναι, το είπε άλλος «διανοητής» πιο πριν αναφερόμενος σε άλλον «πολιτικό» στο «διάσημο» 6ο Ριζοσπαστικό Φόρουμ του Ζάγκρεμπ.

Δύο διαπιστώσεις το θέμα παπανδρέου: με οποιαδήποτε παπαριά μέσα σε οποιοδήποτε έντυπο «πουλάει», περίπου 200 με 250 σχόλια σε κάθε post (όταν συνήθως σχολιάζουν 20 έως 60 τα μεγάλα θέματα) (για αυτό το έβαλα και εγώ, γιατί τόσο καιρό σχόλια από κάτω μηδέν, άντε, παιδάκια, αρχίστε να γράφετε, δεν χρειάζεται να διαβάσετε και άλλο παρακάτω και χάνετε το χρόνο σας), και κάποιοι εξακολουθούν να τον φοβούνται. Ενώ τον θεωρούν τελειωμένο εξακολουθούν να τον φοβούνται! Κάθε ημέρα σχεδόν υπάρχει ένα δημοσίευμα ράδιοαρβύλα για τον γαπ, λες και είναι ακόμη πρωθυπουργός και αυτός παίρνει τα μέτρα. Συνήθως σε μμε που τα δάνειά τους εκταμιεύονται κανονικά και με συνοπτικές διαδικασίες από την 3κομματική, χωρίς τις αρνήσεις και αντιρρήσεις της κυβέρνησης γαπ.

Εδώ και δύο χρόνια βρήκαμε τον αποδιοπομπαίο τράγο που μας έλειπε, βρήκαμε τους εβραίους και τους τσιγγάνους που νομοτελειακά φταίνε για όλες τις μαλακίες που έχουμε κάνει ή έχουμε ανεχτεί. Οι δικοί μας εβραίοι και τσιγγάνοι είναι ένα μόνο πρόσωπο: ο ΓΑΠ. Εξαιρετικά βολικό. Αλλά, όχι, δεν είμαστε φασίστες, δεν υπήρξαμε καν ψηφοφόροι του ποτέ, απλά δεν πρέπει να μιλά, δεν πρέπει να υπάρχει και δεν πρέπει κανείς να θέλει να τον ακούσει, ούτε καν στο εξωτερικό. Δημοκρατία, ρε μεγάλε, ναι μεν ισχύει το διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα υπερασπιστώ το δικαίωμά σου να το λες, αλλά όπως κάποτε εξαιρούνταν οι εβραίοι και οι τσιγγάνοι, ε τώρα εξαιρείται ο γαπ. Και άμα σας αρέσει. Και μετά αναρωτιόμαστε για το αυγό και το φίδι και τους χρυσαυγίτες, και δεν έχουμε καταλάβει ότι το φίδι πια είμαστε εμείς. Η realdemocraZy.

Αντίστοιχη ψηφοφορία και σημαντικότερης αξίας με θέμα «Όχι απεργία καθηγητών στις Πανελλήνιες!» υπογράφηκε μόλις από 1.889 Έλληνες πολίτες και δημοσιοποιήθηκε μόλις από ένα γνωστό portal το protagon.gr (νομίζω ούτε καν εδώ στην athensvoice δεν ανέβηκε).Αμφιβάλλω κιόλας αν οι όσοι υπογράφοντες γνωρίζουν τι είναι το TED ή αν έχουν διαβάσει έστω ένα κείμενο ομιλητή εκεί. By the way, η ομιλία παπανδρέου και λοιπών ήταν ψιλογνωστή εδώ και καιρό. Μάλλον επειδή τα παιδιά από το εδιμβούργο δεν έχουν τα 6 χιλιαρικάκια συμμετοχής (λαλάκια θέλουν ακόμη και οι εναλλακτικοί guru διοργανωτές - οι ομιλητές δεν αμείβονται) να γίνουν tedsters και να παρακολουθήσουν το «εναλλακτικό νταβός», ή δυστυχώς δεν έχουν κάτι αξιόλογο να πουν ώστε να καλέσουν τους ίδιους ως ομιλητές, λένε να κάνουμε λίγη φασαρία μπας και μπούμε τζάμπα να γνωρίσουμε και κόσμο γιατί στις συγκεντρώσεις μας στο Teviot bar στο εδιμβούργο με θέμα ο αγώνας «των κατοίκων στην ιερισσό» δεν είδαμε γκομενάκι ούτε με το κυάλι.

Αλλά καλύτερα ας εξετάσουν το θέμα: απαγορεύω σε κάποιον να καλέσει κάποιον άλλο να τους πει τη δική του άποψη και όποιος θέλει, αν γουστάρει και έχει 6 χιλιαρικάκια, το παρακολουθεί live, ή αν δεν τα έχει, αν γουστάρει, βλέπει το videο και ΑΚΟΥΕΙ τι είπε ο άλλος και μετά γράφει αν γουστάρει τις παπαριές του στα σχόλια. Όποιος θέλει καλεί όποιον θέλει και όποιος θέλει πάει ή απλά σχολιάζει. Απλά μαθήματα δημοκρατίας. Δεν χρειάζεται να έχεις κάνει στα γκουλάγκ για να την αναγνωρίζεις και να την αποζητάς. Εκτός αν έχεις διατελέσει ως δικαστής που αποφάσιζε ποιοι θα πάνε στα γκουλάγκ, αν δεν λένε αυτά που αποφάσισε το κόμμα σου. Και μάλλον για δικαστής φασίστας φαίνεσαι παρά για realdemoCRAZY.

γιώργος δ.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ !...

 

Άρθρο του Γκέρχαρντ Σρέντερ και του Ζακ Ντελόρ

Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αποδίδουν καρπούς μόνο εάν υπάρχει ανάπτυξη. Το Βερολίνο πρέπει να δώσει στους εταίρους του την ευκαιρία να «παντρέψουν» τα δύο αυτά στοιχεία.

 

Η χρηματοοικονομική κρίση των τελευταίων ετών εξωθεί την Ευρώπη σε μεγαλύτερη ενοποίηση, αρχής γενομένης από τη σταθεροποίηση των δημοσιονομικών και την τραπεζική ένωση που αποτελεί έργο σε εξέλιξη. Όλοι πλέον αναγνωρίζουν ότι μια νομισματική ένωση χωρίς κοινή δημοσιονομική πολιτική αποτελεί συνταγή για κρίσεις όπως αυτή που βιώνουμε τώρα.

 

Όμως, σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ελλάδα και η Ισπανία, όπου το κοινωνικό κόστος της προσαρμογής είναι υψηλό, παρατηρείται μία τάση αντίδρασης κατά της ίδιας της ιδέας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βλέπουμε σήμερα «την ανησυχητική άνοδο πολιτικών κομμάτων και κινημάτων, οι υποστηρικτές των οποίων θεωρούν ότι οι εθνικιστικές διεκδικήσεις θα τους απελευθερώσουν από τις κοινές απαιτήσεις της διακυβέρνησης της Ευρώπης, ή που πιστεύουν ότι ο προστατευτισμός θα τους βοηθήσει να αποφύγουν την αντιμετώπιση της έλλειψης ανταγωνιστικότητας που χαρακτηρίζει την τελευταία». Είναι σαφές ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν θα ακολουθήσουν τον δρόμο των μεταρρυθμίσεων και της βαθύτερης ενοποίησης, παρά μόνον εάν έχουν λόγο στη διαμόρφωση της πορείας αυτής κι εάν υπάρχει ένα κοινό, επείγον πρόγραμμα τόνωσης της απασχόλησης που να δείχνει ότι η Ευρώπη λειτουργεί.

 

Υπάρχουν πολλά διδάγματα που μπορούμε να αντλήσουμε από τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες: Πρώτον, υπάρχει χρονικό χάσμα μεταξύ της λήψης των επώδυνων αποφάσεων και των αποτελεσμάτων που μπορεί να διαρκέσει έως και πέντε έτη, και δημιουργούνται προβλήματα στους πολιτικούς όταν οι εκλογές διενεργούνται στο μεσοδιάστημα, όπως συνέβη στην Ιταλία.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Δεύτερον, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αποδίδουν καρπούς μόνο μαζί με την ανάπτυξη. Κατά την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας την περίοδο 2003-2004, Γαλλία και Γερμανία δεν είχαν ως πρόθεση την αποδυνάμωση των κριτηρίων. Αντιθέτως, επικεντρωθήκαμε στην ενίσχυση της αναπτυξιακής πλευράς του Συμφώνου, επειδή η Γερμανία, κατά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, δεν ήταν σε θέση να στηρίξει την εξοικονόμηση δισεκατομμυρίων ευρώ ταυτόχρονα με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Η Γερμανία πρέπει να δώσει στους εταίρους της την ίδια ευκαιρία. Η οικονομική και πολιτική κατάσταση σε Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ιταλία και Ισπανία καταδεικνύει ότι οι περικοπές δαπανών δεν επαρκούν για να ξεπεραστεί η κρίση. Τουναντίον: υπάρχει ο κίνδυνος η ασφυκτική πολιτική λιτότητας να στραγγαλίσει σχεδόν τις εθνικές οικονομίες.

 

Δεν υπάρχει δίλημμα «ανάπτυξη ή λιτότητα». Οι δυο πολιτικές πρέπει να συνυπάρξουν. Χρειαζόμαστε δημοσιονομική πειθαρχία και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, χρειαζόμαστε όμως και αναπτυξιακά στοιχεία στα προγράμματα λιτότητας. Ρόλο-κλειδί για την ανάπτυξη διαδραματίζει η ανεργία των νέων. Δεν μπορούμε να δεχθούμε μια «χαμένη γενιά» στην Ευρώπη κι εδώ υπάρχει η ευθύνη της γερμανικής κυβέρνησης. Στη Γερμανία, η ανεργία των νέων είναι κάτω από 8% και πολλοί νέοι από τον Νότο αναζητούν επαγγελματικές ευκαιρίες στη χώρα. Όμως, η μετανάστευση δεν αποτελεί λύση, καθώς στερεί από τον Νότο εξειδικευμένο προσωπικό. Επομένως χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα μεγάλης κλίμακας για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων στην Ευρώπη, εξ ου και η γαλλογερμανική πρωτοβουλία με την επωνυμία «New Deal για την Ευρώπη» που θα παρουσιαστεί την προσεχή Τρίτη στο Ίδρυμα Berggruen στο Παρίσι και περιλαμβάνει μέτρα όπως η φτηνή δανειοδότηση ευρωπαϊκών επιχειρήσεων που θα απασχολούν ή θα εκπαιδεύουν νέους, με χρήματα της ΕTΕπ.

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ !...

 

Να κατατεθεί το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο τώρα ή να βελτιωθεί προς το χειρότερο και να «περάσει» τον Αύγουστο; Η ΝΔ το μπλοκάρει κι από την άλλη θέλει να εξισώσει τα «δύο άκρα» στρώνοντας το χαλί για την άνοδο της ΧΑ κι ας προσπαθεί να δείξει την ακροδεξιά της πολιτική για να αγρεύσει ψήφους από τη ΧΑ.

 

Το πρόβλημα του ρατσισμού δεν αντιμετωπίζεται με νομοσχέδια, εξάλλου ο Ποινικός Κώδικας έχει διατάξεις που τιμωρούν τις ρατσιστικές πράξεις. Οι γενεσιουργές αιτίες πλέον είναι ολοφάνερες, η οικονομική κρίση και η αποδιάρθρωση της κοινωνίας, με την ηθική και πολιτιστική έκπτωση, εκτρέφουν τον ρατσισμό και συνακόλουθα το μεταναστευτικό συμβάλλει να εκδηλώνονται επικίνδυνα και εγκληματικά φαινόμενα, έχουν παρατηρηθεί πολλά στη χώρα μας τελευταία, με πρωταγωνιστές τις περισσότερες φορές τους ναζιστές μαυροχρυσαυγίτες.

 

Ο ρατσισμός δεν έχει να κάνει μόνο με τους ξένους, έχει να κάνει με τη ρατσιστική συμπεριφορά στον άλλο, στον διαφορετικό και ξεκινάει και από τα παιδιά στο σχολείο, που πειράζουν ή ενοχλούν τον, π.χ., χοντρό μαθητή, τον κοντό, τον άσχημο, στο σύνολο της κοινωνίας εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως. Συνεπώς είναι θέμα παιδείας και πολιτισμού. Το αντιρατσιστικό σίριαλ συνεχίζεται σε επίπεδο επικοινωνιακό. Ο γενικός γραμματέας της συγκυβέρνησης έκανε τη «διαρροή του», ο υπουργός Δικαιοσύνης επιμένει στο κείμενο που κατέθεσε το υπουργείο που εναρμονίζεται στις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας μας και η αξιωματική αντιπολίτευση συμφωνεί και διαφωνεί λιγάκι, καθότι υπάρχουν διατάξεις που όποιος εκφράσει ελεύθερα τη γνώμη του με χαρακτηρισμούς, όπως το διέπραξε αστειευόμενος ο Σλοβένος διανοητής Σλαβόι Ζίζεκ, θα βρεθεί κάποιος κατήγορος Θεόδωρος Πάγκαλος να ζητήσει τη σύλληψή του. Οι υπερβολές και οι ακρότητες έχουν να κάνουν με αυτόν τον τόπο καθώς και οι γενικεύσεις, που εξισώνουν και ισοπεδώνουν τους πάντες και τα πάντα. Αν συναισθανθούμε πως ο άνθρωπος είναι η χαρά του άλλου ανθρώπου, τότε θα συνειδητοποιήσουμε πως το μίσος για τον άλλον είναι η προϋπόθεση του εγκλήματος.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Η βιαιότητα αυξάνεται σε περιόδους οικονομικής κρίσης, την υφίστανται οι αδύναμοι. Αυτά που γίνονται σήμερα λέμε, εν πλήρει απορία και αγανάκτηση, πως δεν τα χωράει ο νους του ανθρώπου. Τόση βιαιότητα, τόσος ρατσισμός, τόση ξενοφοβία, τόση εκμετάλλευση, τόσος παραλογισμός. Αυτό σημαίνει πως ζούμε σε μια αρρωστημένη κοινωνία και χρειάζεται αγώνας εξανθρωπισμού των ανθρώπων.

 

Δεν υπάρχουν ή υποχωρούν το συναίσθημα και η αγάπη. Ας δούμε τη ζωή μας διαφορετικά, πέρα από τα νομοθετήματα, ας αντισταθούμε στην τυραννία και τη βαρβαρότητα που δημιουργούν οι συνθήκες της ανάγκης και της καθημερινής επιβίωσης, που μας στερούν το δικαίωμα να σκεφτούμε και να απολαύσουμε τις χαρές της ζωής.

Δημήτρης Παπαχρήστος

ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΚΙ ΑΠΟ ΤΡΕΛΟ !...

Επίθεση στη γραμμή και τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ εξαπέλυσε ο πρώην πρόεδρός του Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος άφησε αιχμές και στο «Αριστερό Ρεύμα» της Κουμουνδούρου, ενώ επιβεβαίωσε την κάθοδο του «Σχεδίου Β΄» στις επικείμενες ευρωεκλογές.

«Η πολιτική “όχι στο Μνημόνιο ναι στην ευρωζώνη” έχει καταρρεύσει πλήρως» δήλωσε με συνέντευξή του στον Real.gr ο Αλ. Αλαβάνος και παρομοίασε ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου με τη… ΔΗΜΑΡ !

«Η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και των Ανεξάρτητων Ελλήνων είναι παραλλαγή του Σχεδίου Α’. Θυμίζει ακριβώς τις θέσεις τις ΔΗΜΑΡ όταν ήταν στην αντιπολίτευση : “Θα στηρίξουμε τους Έλληνες εργαζόμενους με κάθε μέσο αλλά κόκκινη γραμμή μας είναι το ευρώ”. Τι διαφορά έχει αυτό από τη θέση “όχι στο μνημόνιο με παραμονή στο ευρώ” ; Καμία».

Ο Αλαβάνος επιτίθεται κατά του «Αριστερού Ρεύματος» του Παναγιώτη Λαφαζάνη, κατηγορώντας το, πως δεν μπορεί να λειτουργεί «για το καλό του κόμματος» στηρίζοντας δημοσίως απόψεις που τις θεωρεί αρνητικές.

 

«Κατά τη γνώμη μου η χώρα μας βρίσκεται σε τόσο επικίνδυνη κατάσταση ώστε δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να στηρίζει δημόσια κάποιος απόψεις τις οποίες τις θεωρεί αρνητικές. Κι αυτό για το “καλό του κόμματος”. Το “καλό του κόμματος”, με άλλα λόγια η κομματοκρατία, έχει συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στο να βρισκόμαστε σήμερα σε αυτή την δεινή θέση» τονίζει χαρακτηριστικά, ενώ υπογραμμίζει ότι από τις συμμαχίες του κόμματός του αποκλείεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

ΦΕΥΓΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΑΠ΄ ΤΟ ΠΑΣΟΚ !...

Η ΥΦΕΣΗ, Η ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ !...

Στη δημόσια συζήτηση που διεξάγεται διατυπώνονται διαφορετικές απόψεις τόσο για τα αίτια της μακροβιότερης και βαθύτερης ύφεσης που γνώρισε η χώρα όσο και για τις αναγκαίες πολιτικές που θα επιτρέψουν την χώρα να επανέλθει σε διατηρήσιμους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

 

Το αναπτυξιακό πρόβλημα της Ελλάδας δεν προέκυψε από την δημοσιονομική προσαρμογή όπως υποστηρίζεται από πολλούς.

Η ύφεση εκδηλώθηκε το 2008 και αντίθετα από τις θεωρητικές προβλέψεις βάθυνε περισσότερο το 2009 παρά την επεκτατική δημοσιονομική πολιτική του 2009. Η ταχεία δημοσιονομική προσαρμογή της τετραετίας 2010-2013 σίγουρα βάθυνε την ύφεση και επιμήκυνε τη διάρκεια της.

 

Υποστηρίζω ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας ήταν και παραμένει κατά βάση διαρθρωτικό, πρόβλημα παραγωγικού προτύπου. Η ελληνική οικονομία δεν κατάφερε να ανταποκριθεί με επιτυχία στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης αλλά και της συμμετοχής στην ΟΝΕ και να προστατέψει θέσεις εργασίας και εισοδήματα.

 

Από την ημέρα ένταξης στην ΟΝΕ, η ελληνική οικονομία άρχισε να χάνει χρόνο με τον χρόνο έδαφος σε όρους ανταγωνιστικότητας. Αυτό υπήρξε το αποτέλεσμα της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος αλλά και των οικονομικών παραγόντων να κατανοήσουν τους νέους όρους του παιχνιδιού. Έτσι η οικονομία απόκτησε ένα διογκωμένο μη παραγωγικό και μη ανταγωνιστικό τμήμα στον οποίο μεταφέρθηκαν ανθρώπινοι και υλικοί πόροι από το τμήμα της οικονομίας που ήταν εκτεθειμένο στον διεθνή ανταγωνισμό, το οποίο σταδιακά αποδυναμώθηκε σε σημαντικό βαθμό.

 

Η εικόνα αυτή αποτυπωνόταν καθαρά στην πορεία του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών το οποίο από την επομένη της ένταξης στην ΟΝΕ διευρύνονταν συνεχώς μέχρι που έφτασε στο πρωτοφανές μέγεθος του 15% το 2008. Αυτός ήταν ένας πρόδρομος δείκτης της επερχόμενης βαθιάς ύφεσης και ανεργίας.

 

Θα περίμενε κάποιος ότι οι εξελίξεις αυτές θα προκαλούσαν εύλογη ανησυχία στα οικονομικά επιτελεία της περιόδου από το 2001 μέχρι και το ξέσπασμα της κρίσης. Αυτό όμως δεν συνέβη.

 

  Η Ελλάδα παρά την διεύρυνση του ελλείμματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και την ταυτόχρονη αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος συνέχιζε -είναι και αυτό μια πρόσθετη ένδειξη της ατέλειας των αγορών- να έχει πρόσβαση στις αγορές με πολύ μικρό κόστος. Έτσι, το ζήτημα λήψης διαρθρωτικών και όχι συγκυριακών μέτρων για την αντιμετώπιση των ανισορροπιών του δίδυμου ελλείμματος δεν απασχολούσε έντονα τους αρμόδιους πέρα από όσο χρειάζονταν για να αντιμετωπίσουν τις Ευρωπαϊκές παρατηρήσεις, ούτε ήταν στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης.

 

  >>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Εξίσου αδύνατοι αποδείχτηκαν και οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί παρακολούθησης να διαμορφώσουν συνθήκες έγκαιρης αντιμετώπισης του προβλήματος όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

Όταν λοιπόν έχουν αστοχήσει υπερεθνικοί μηχανισμοί εποπτείας και πρόληψης θεωρώ ότι οι προτάσεις, για την αναμόρφωση στην λειτουργία του πολιτικού συστήματος δύσκολα θα προλάμβαναν το πρόβλημα η θα διασφάλιζαν αποτελεσματικότερο χειρισμό.

Τελικά, με το ξέσπασμα της διεθνούς κρίσης, οι αγορές άρχισαν να αποτιμούν τους κινδύνους των χωρών πολύ πιο αυστηρά με αποτέλεσμα η Ελλάδα να αποκοπεί από τις αγορές.

Έτσι ζήτησε την στήριξη των εταίρων της και υποχρεώθηκε να προχωρήσει στις προσαρμογές που συνοδεύουν το πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής που έχει συνυπογράψει.

Να εκφράσω τις αντιρρήσεις μου για την ανάγνωση της κατάστασης που επικρατούσε πριν τις εκλογές του 2009 και τις πρόνοιες που υποτίθεται ότι έλαβε η τότε Κυβέρνηση. Ούτε τα μέτρα που προτάθηκαν ήταν αρκετά ούτε τα στατιστικά στοιχεία επαρκή.

Το πρόβλημα της Ελλάδας έγινε ακόμη πιο έντονο εξαιτίας των ατελειών που υπήρχαν στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της Ευρωζώνης. Εκτιμώ ότι η ένταση και η έκταση της ύφεσης στην Ελλάδα θα ήταν διαφορετική αν :1) H Ευρωζώνη είχε έτοιμους μηχανισμούς στήριξης, 2) Δεν λειτουργούσε τιμωρητικά -αυτό υποδηλώνουν τα αρχικά επιτόκια δανεισμού- μέσω της βοήθειας που καθυστερημένα προσέφερε στην Ελλάδα και 3) Προσέφερε μεγαλύτερη χρηματική βοήθεια ώστε να γίνει πιο αργή η δημοσιονομική προσαρμογή.

Μια βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή που ξεκινά σε συνθήκες ύφεσης έχει σύμφωνα με την εμπειρία μικρότερες πιθανότητες να πετύχει χωρίς να ενταθούν τα υφεσιακά χαρακτηριστικά της προσαρμογής.

Να τονίσω ότι η πολιτική απόφαση των εταίρων να μην ξεπεράσει η αρχική χρηματική βοήθεια τα 110 δις ευρώ επηρέασε καθοριστικά τις υποθέσεις για το πρόβλημα αλλά και τις προτάσεις πολιτικής που ενσωματώνονταν στο πρώτο μνημόνιο.

Εξίσου αρνητικά για την οικονομία, αφού αύξησε την αβεβαιότητα και το κόστος προσαρμογής, λειτούργησε και η έλλειψη πολιτικής συναίνεσης αλλά και η σκληρή αντιπαράθεση από την αξιωματική αντιπολίτευση στο πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής. Η στάση αυτή υπαγορεύτηκε από μικροκομματικούς υπολογισμούς όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, αφού, πλέον, η ΝΔ έχει αποδεχτεί πλήρως την αναγκαιότητα των προσαρμογών και συνεχίζει απρόσκοπτα την πολιτική αυτή στο πλαίσιο της τρικομματικής κυβέρνησης.

Υπάρχουν πολλά ερωτήματα σχετικά με το τι θα μπορούσε να γίνει εναλλακτικά. Ερωτήματα που σε ορισμένες περιπτώσεις – όπως για παράδειγμα το αν η προσαρμογή θα ήταν πιο ομαλή με εθνικό νόμισμα - μας πάνε ουσιαστικά πίσω στη δεκαετία του 1990. Την άποψη αυτή στηρίζουν οικονομολόγοι αλλά και κόμματα της αντιπολίτευσης και διερευνάται στη μελέτη ως προς το τι θα σήμαινε για τη χώρα.

Πίσω από αυτές τις προτάσεις υποκρύπτεται η παραδοχή ότι η Ελλάδα δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις της θεωρίας των άριστων νομισματικών περιοχών ώστε να συμμετάσχει στην ΟΝΕ.

Η εμπειρία από μια απόπειρα εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα αποδειχθεί καταστροφική για την χώρα και τους πολίτες της. Αυτό προκύπτει από την διεθνή εμπειρία αλλά και από μελέτες που επιχείρησαν να αποτιμήσουν τις συνέπειες της εξόδου.Τις τρομακτικές δυσκολίες των πρώτων χρόνων αμέσως μετά την έξοδο τις αποδέχονται και οι οικονομολόγοι που προτείνουν την έξοδο.

Επομένως το κρίσιμο ερώτημα, τώρα, είναι αν μπορεί η Ελληνική οικονομία να οδηγηθεί σε ένα μονοπάτι σταθερής και διατηρήσιμης ανάπτυξης που θα της επιτρέψει να ενταχθεί στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας αποτελεσματικά. (Συνεχίζεται...).

 

Φίλιππος Σαχινίδης

Από την ομιλία του πρώην υπουργού στη Βουλή, στην παρουσίαση της μελέτης του Ευρωπαϊκού Κέντρου Αριστείας Jean Monnet «Η Έξοδος από την Κρίση: Εφαρμόσιμες Εναλλακτικές Προτάσεις»

TO SPD ΚΑΙ Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ !...

 

Η απόφαση του SPD να αποχωρήσει από τη Σοσιαλιστική Διεθνή (Socialist International) και να συγκροτήσει την Προοδευτική Συμμαχία με άλλα βορειοευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, δεν αποτελεί πολιτική επιλογή, αλλά γεωπολιτική ...... η οποία εντάσσεται στην διαδικασία προβολής γεωπολιτικής ισχύος του γερμανικού κεφαλαίου, συνοδοιπόρος του οποίου υπήρξε σχεδόν από ανέκαθεν το SPD.

 

  Η αποχώρηση του SPD από την SI εντάσσεται και στον ψυχρό πόλεμο ΗΠΑ-Γερμανίας για την επικυριαρχία στην Ευρώπη.

 

Όταν τον Νοέμβριο του 1918 έγινε η επανάσταση των ναυτών στο Κίελο και των εργατών στη βιομηχανία για να σταματήσουν τον πόλεμο των αυτοκρατόρων, το SPD προκειμένου να μπλοκάρει τη συγκρότηση της «Δημοκρατίας των Συμβουλίων» (κάτι σαν τα σοβιέτ) μπήκε στη κυβέρνηση του Κάιζερ και των βιομηχάνων. Τον Ιανουάριο του 1919, ο πρώτος πρόεδρος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, σοσιαλδημοκράτης, Φρίντριχ Έμπερτ, χρησιμοποίησε τα Freikorps, εθνικιστικές πολιτοφυλακές, για να δολοφονήσει εκατοντάδες επαναστάτες (Ρόζα Λούξεμπουργκ, Καρλ Λίμπκνεχτ)… Τη συνέχεια την ξέρουμε.

 

Φθάσαμε βέβαια, στα χρόνια της ευμάρειας, όπου το κοινωνικό κράτος χτίστηκε, με τα κεφάλαια των Αμερικανών, για να απορροφήσει την μεταπολεμική κοινωνική ένταση και να αποτρέψει την επέκταση του κομμουνισμού. Επωφελήθηκε οΒίλλυ Μπραντ, το μεγάλο άλλοθι του SPD. Σήμερα το παιγνίδι του γερμανικού κεφαλαίου παίζει η τρόικα Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, Φράνκ-Βάλτερ Στάινμάγιερ και Περ Στάινμπρουκ… Ο τελευταίος, ως υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Μεγάλου Συνασπισμού (2005-2009) υπό την καγκελάριο Μέρκελ εγκαινίασε τα προγράμματα μισθολογικής λιτότητας και ξηλώματος του κράτους πρόνοιας. Ο Στάινμπρουκ θα είναι υποψήφιος καγκελάριος του SPDστις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2013 και κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει αντικαγκελάριος της κας Μέρκελ.

 

Αλλά είναι εδώ και χρόνια εμφανές ότι η σοσιαλδημοκρατία έχει αποβάλει τον κοινωνικό της μανδύα και λειτουργεί ευθέως ως μία εναλλακτική του νεοφιλελευθερισμού, τον οποίο υπηρετεί με συνέπεια. Ο Τόνι Μπελρ υπήρξε ο κορυφαίος στο παιγνίδι αυτό.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Η σοσιαλδημοκρατία του Κώστα Σημίτη και των επιγόνων του, την οποία υποστήριξα και σε κάποια φάση εργάστηκα γι΄ αυτήν, απέτυχε παταγωδώς. Πρώτον, διότι επί των ημερών του εκκολάφθηκε το αυγό του φιδιού της διαφθοράς και της διαπλοκής. Δεύτερον διότι όλες οι κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις δεν θεμελιώθηκαν σε δημοκρατικά ελεγχόμενους θεσμούς, με αποτέλεσμα να αλωθούν από τους κομματικούς μηχανισμούς και τα συμφέροντα . Τρίτον,διότι όποιες πρόνοιες είχε κάνει ο Νίκος Χριστοδουλάκης για τον έλεγχο κρίσιμων τομέων της οικονομίας από το Δημόσιο (blocking minority 34%) πήγαν στον Καιάδα της «αγοράς» με τους νόμους του Γιώργου Αλογοσκούφη (πχ. ΟΤΕ,Hellas Sat κλπ). Τέταρτον, καμία μεταρρύθμιση δεν έπεισε τον κόσμο ότι έγινε για τους πολλούς και εν πάσει περιπτώσει, δεν άντεξε στη λαίλαπα των μνημονίων. Πέμπτον, η χώρα θα είχε ίσως την ευκαιρία να γλυτώσει τα μνημόνια και το παγκόσμιο ανάθεμα, εάν ο Γιώργος Παπανδρέου είχε την ευφυΐα να στηρίξει τον Απρίλιο του 2009 τα μέτρα Καραμανλή. Προτίμησε όμως να γίνει πρωθυπουργός και να παραδώσει τμήμα (;) της εθνικής κυριαρχίας στην τρόικα (ΕΕ,ΕΚΤ,ΔΝΤ). Κατόπιν όλων αυτών, η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα τέλειωσε… και μαζί με αυτήν τα πρόσωπα που ταυτίστηκαν μαζί της.

 

Το αδιέξοδο που έχει δημιουργήσει κυρίως στη Δύση το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού και του νεομονεταρισμού, το οποίο υπηρετεί πιστά η σοσιαλδημοκρατία, έχει οδηγήσει στην κατάρρευση όλων των ιδεολογημάτων της δυτικής αυταρέσκειας, αλλά και στην δραστική υποβάθμιση της δημοκρατίας και μηχανισμών κοινωνικής συνοχής. Το αδιέξοδο της Δύσης δεν είναι μόνο η φούσκα του χρέους και των αγορών χρήματος και κεφαλαίου, αλλά η απώλεια εμπιστοσύνης στις αξίες και τους θεσμούς της. Η σοσιαλδημοκρατία δεν αποτελεί πια εναλλακτική για το δυτικό σύστημα. Έχει μετατραπεί στο απλό δεκανίκι του καταρρέοντος συστήματος.

 

Εννοείται ότι η λύση για τη Δύση δεν είναι ο μπολσεβικισμός. Συνεπώς, το μόνο που απομένει είναι μια δυναμική επιστροφή στη δημοκρατία, με τους όρους της σύγχρονης κοινωνικής ζωής και της καλπάζουσας τεχνολογίας. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται να ανασκευαστεί το παραγωγικό μοντέλο και η αγορά και να καταργηθεί η νομοθεσία που λειτούργησε ως εμβρυουλκός του «δόγματος του σοκ» και η οποία αφαίρεσε το κοινωνικό κεκτημένο από τους εργαζόμενους.

 

Πως μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο ;… Μια τέτοια ανατροπή και από ποιους ; Σίγουρα δεν θα την κάνουν οι συντηρητικοί, οι νεοφιλελεύθεροι και οι σοσιαλδημοκράτες. Ούτε φυσικά η αγορά. Η επανάσταση ίσως ;… Μα και «η επανάσταση είναι τόσο κούφια και αποκαρδιωτική…»*. Τότε ποιος ;… Μα δεν μπορούμε να ξέρουμε, ούτε έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι να ξέρουμε ποιοι δεν μπορούν.

Μάκης Ανδρονόπουλος

(*) Χένρυ Μίλλερ, Ο καιρός των δολοφόνων, Νεφέλη 1982, σελ. 120

ΟΛΟΙ ΜΕΣΑ !...

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ !...

 

Διαβάζω διάφορα άρθρα και αναλύσεις επί αναλύσεων για το παιχνίδι που ετοιμάζεται να ολοκληρώσει ο Σαμαράς, αφού φρόντισε να "επανδρώσει" ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό με γαλάζια κομματικά στελέχη, δίνοντας...ψίχουλα στον Βενιζέλο και τον Κουβέλη...

 

Συνοψίζω το απαύγασμα των ποικίλων εκτιμήσεων : -Στόχος του Σαμαρά είναι η μονοκομματική δεξιά κυβέρνηση, καθώς δεν πιστεύει σε κυβερνήσεις συνεργασίας...

 

 - Για το λόγο αυτό θα μαζέψει, πάση θυσία, ότι υπάρχει εκτός ΝΔ από κέντρο και προς τα δεξιά, με την υπόσχεση της προοπτικής της απόλυτης εξουσίας.

 

- Στη συνέχεια και αφού υποσχεθεί διάφορες παροχές σε κοινωνικές ομάδες που έχουν πληγεί από την κρίση, θα προκηρύξει εκλογές με αφορμή (που θα την ανακαλύψει) διαφωνία του με τα κόμματα της συγκυβέρνησης, στα οποία και θα ρίξει την ευθύνη των πρόωρων εκλογών...

 

- Με εξουδετερωμένο τον ΣΥΡΙΖΑ, διαλυμένο το ΠΑΣΟΚ και την στήριξη των ευρωπαίων (γερμανών κλπ) ελπίζει πως θα τις κερδίσει άνετα και θα κυβερνήσει για τουλάχιστον μία οκταετία...

 

Θυμηθείτε αυτό το σενάριο... Σύντομα θα το ζήσουμε... Εκτός και αν....

Χάρης Κοντόπουλος

Ο ...ΚΙΝΕΖΟΣ !...

ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ !...

Η αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας και των τραπεζών απο τους ξένους οίκους, η άνοδος των τιμών των μετοχών και τα καλά λόγια που λένε αίφνης οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι για τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας, δημιουργούν ένα αίσθημα αισιοδοξίας στις αγορές, αλλά κρύβουν άλλες πολύ δυσάρεστες καταστάσεις.

 

  Κρύβουν -προς στιγμήν βεβαίως διότι όλα αυτά θα εμφανισθούν ξανά μπροστά μας πολύ σύντομα - το γεγονός οτι η ελληνική οικονομία είναι σχεδόν ολοσχερώς κατεστραμμένη, ότι η κοινωνία ασφυκτιά απο την ανέχεια και την ανεργία, οτι καμμία μεταρρύθμιση δεν έχει γίνει στη δημόσια διοίκηση και ότι τα "συστήματα" της διαπλοκής μεταξύ πολιτικών, κομμάτων, δημόσιας διοίκησης και επιχειρηματιών - λαμόγιων, καραδοκούν για να επαναλάβουν το καταστροφικό τους έργο αμέσως μόλις εισρεύσουν στη χώρα τα οποιαδήποτε ποσά απο επενδύσεις ή δάνεια.

 

Η τρικομματική κυβέρνηση στηριζόμενη σε ένα και μόνο υπουργό, τον Γιάννη Στουρνάρα, κατάφερε να μας κρατήσει μέσα στην ΟΝΕ και να πάρουμε τις δόσεις μέχρι σήμερα. Δεν κατάφερε όμως τίποτα άλλο. Αντίθετα, συνέχισε την πολιτική διάλυσης του ιδιωτικού τομέα και προστάτευσε όπως και όλες οι προηγούμενες το φαύλο δημόσιο. Καμμία μεταρρύθμιση δεν έγινε στη Δημόσια Διοίκηση και η μείωση του ελλείμματος στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στους φόρους και στην μη πληρωμή των υποχρεώσεων του δημοσίου. Η "εξυγίανση" της ελληνικής οικονομίας, δεν έγινε ούτε με υγιή τρόπο, ούτε θα κρατήσει. Πρόκειται απλώς για ένα μασκάρεμα, ένα φτιασίδωμα που δυστυχώς, μόλις αρχίσει να ξεθωριάζει θα αποκαλύψει την τραγικότητα της κατάστασης μας.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Πρώτον στην ανεργία η οποία βρίσκεται σε μη ανεκτά απο την κοινωνία επίπεδα, ιδίως η ανεργία των νέων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι μεταξύ 20 και 30 ετών, δεν έχουν καταφέρει στα τελευταία τέσσερα χρόνια ούτε καν να ενταχθούν στην αγορά εργασίας. Δεν έχουν καταφέρει να δουλέψουν ούτε μια ημέρα. Έχουμε δηλαδή γενιές ανέργων νέων, οι οποίοι κατά πάσα πιθανότητα θα μείνουν άνεργοι για πολλά χρόνια ακόμη, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ψυχολογία τους, τη νοοτροπία τους, τις δεξιότητες τους και το μέλλον τους.

Δεύτερον στην φτώχεια των νοικυριών, στο κλείσιμο εκατοντάδων χιλιάδων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, στις πτωχεύσεις και στην έλλειψη ρευστότητας του ιδιωτικού τομέα. Οι τράπεζες δεν μπορούν να δανείσουν χρήματα εδώ και μερικά χρόνια, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να πληρώσουν τις συναλλαγές και τις υποχρεώσεις τους, οι φόροι απομυζούν κάθε ευρώ απο τις τσέπες όλων.

Τρίτον, στην αντίδραση όλων των πολιτικών, όλων των κομμάτων σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση που αφορά τη λειτουργία του κράτους και τους δημοσίου τομέα. Οι δημόσιες υπηρεσίες υπολειτουργούν, η διαφθορά βασιλεύει, η φοροδιαφυγή δεν έχει περιορισθεί, οι σπατάλες συνεχίζονται, η γραφειοκρατία εμποδίζει οποιαδήποτε ανάπτυξιακή προοπτική.

Το γεγονός οτι οι τιμές των μετοχών ανέβηκαν, δεν σημαίνει οτι οι επιχειρήσεις έγιναν κερδοφόρες ούτε οτι οι τράπεζες θα αρχίσουν ξανά τις χρηματοδοτήσεις. Οι τιμές των μετοχών ανέβηκαν διότι είχαν πιεστεί πάρα πολύ, είχαν καταρρεύσει και αμέσως μόλις ακούστηκαν τα πρώτα ενθαρρυντικά σχόλια απο τις Βρυξέλλες, πήραν την ανηφόρα. Όμως η άνοδος αυτή είναι ένα παιχνίδι στημμένο μεταξύ ξένων παικτών και τοπικών μεγαλοεπενδυτών, χωρίς την συμμετοχή των Ελλήνων επενδυτών. Οι Έλληνες επενδυτές δεν έχουν χρήμα για να συμμετάσχουν στο χρηματιστηριακό πάρτι και έτσι οι κερδοσκόποι δεν θα έχουν σε ποιόν να "φορτώσουν" τις μετοχές αύριο.

Δυστυχώς η πραγματικότητα δεν αιτιολογεί καμία αισιοδοξία. Η αισιοδοξία θα ήταν απολύτως δικαιολογημένη, αν είχαν γίνει μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο, αν λειτουργούσαν οι εποπτικοί θεσμοί, αν γινόταν επενδύσεις, αν η χώρα είχε ξεφύγει απο τον εναγκαλισμό της διαπλοκής. Τίποτα απο αυτά δεν έχει συμβεί δυστυχώς και ευθύνεται για αυτό σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος μηδενός εξαιρουμένου.

 

Γρηγόρης Νικολόπουλος

ΣΤΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΙΣΤΩΣΩΝ !...

Ανήμπορος στην παρούσα φάση να επιβάλει τις θέσεις του στην κατεύθυνση δημιουργίας του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε για μια ακόμη φορά ο Αλέξης Τσίπρας καθώς στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής βλέποντας το μπετοναρισμένο μέτωπο των συνιστωσών απέναντι στην πρότασή του για διάλυση τους, πέταξε την μπάλα στην εξέδρα....! Δηλαδή στο Συνέδριο του κόμματος που είναι προγραμματισμένο για τα μέσα Ιουλίου όπου εκεί θα ληφθούν οι τελικές αποφάσεις με βάση τον διάλογο και τα συμπερασματα του στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου σε σχέση με τη φυσιογνωμία του νέου κόμματος σε ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό επίπεδο.

 

Οι εργασίες της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώθηκαν το απόγευμα της Κυριακής με τη συζήτηση για τα οργανωτικά του νέου κόμματος να μένουν ανοιχτά λόγω της σκληρής στάσης των εκπροσώπων των συνιστωσών οι οποίοι κατηγόρησαν ευθέως τον πρόεδρο της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ για απόπειρα υιοθέτησης πρακτικών ξένων προς τον "πολιτικό πολιτισμό και την κουλτούρα της Αριστεράς".

 

Ακόμη και ο βουλευτής Επικρατείας Μανόλης Γλέζος (Ενεργοί Πολίτες) μέσω κειμένου που συνυπόγραψαν επίσης ο Γ. Θεωνάς (ΚΕΔΑ), ο Στ. Καράμπελας (ΕΔΗΚ), ο Π. Μαντάς (ΔΗΚΚΙ) και ο Π. Σχίζας (Ριζοσπαστική Οικολογική Αριστερά) άσκησε σφοδρή κριτική στον Αλέξη Τσίπρας για την απόφασή του να εξαγγείλει διάλυση των συνιστωσών και επιβολή ενιαίας λίστας στην εκλογή των οργάνων του κόμματος.

 

Στην ανακοίνωση αναφέρεται χαρακτηριστικά πως μια μέρα νωρίτερα από την συνεδρίαση της Γραμματείας του κόμματος ο πρόεδρος με συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό στο Κόκκινο 105,5, έκανε εισήγηση για κρίσιμα θέματα. "Η ενέργεια αυτή -τονίζεται- είναι άτοπη και από πλευράς τύπου και ουσίας. Ως προς τον τύπο γιατί έγινε χωρίς καμία έγκριση από συλλογικά όργανα κι ενώ εκκρεμούν οι συνεδριάσεις και ως προς την ουσία γιατί προβάλλονται θέσεις που απειλούν με επικίνδυνες εντάσεις και προβλήματα στο εσωτερικό του εγχειρήματος και προκαταβάλουν εξελίξεις". Όπως επισημαίνεται στο ίδιο κείμενο, αυτές τις εξαγγελίες έκανε ο Αλέξης Τσίπρας "επικαλούμενος εντολές από 1.600.000 ψηφοφόρους, προωθεί ιδέες και θέσεις που πλήττουν την συνοχή και την ίδια την Δημοκρατία και τον πλουραλισμό στον ΣΥΡΙΖΑ".

 

Οι 5 συνιστώσες ζητούν τέλος με κατηγορηματικό τρόπο την "απόρριψη των απαράδεκτων απόψεων που επιβάλλονται άνωθεν" και προτείνουν να ισχύσουν οι διαφορετικές λίστες και απλή αναλογική στην εκλογή των οργάνων και κάθε συνιστώσα να μετέχει στο κόμμα σε ένα μεικτό σχήμα, περίπου δηλαδή όπως σήμερα.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Έτσι ενω σε επίπεδο πολιτικών θέσεων τα πράγματα κύλησαν μάλλον ομαλά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε να παρέμβει την Κυριακή το μεσημέρι τονίζοντας ότι "δεν υπάρχουν οι Ηρακλείς του ριζοσπαστισμού και κάποιοι άλλοι από εμάς, που να έχουν εκχωρήσει τα πάντα στην Σοσιαλδημοκρατία". Υπογράμμισε μάλιστα ότι "είναι αδιανόητο να απαγορεύουμε να ανοίξει η συζήτηση στη βάση του κόμματος".

 

Προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις σημείωσε ότι δεν θέτει τελεσίγραφα ούτε δείχνει την πόρτα σε κανέναν και ανέφερε ότι οι συνιστώσες αν θέλουν μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν ως το συνέδριο. Αν το επιθυμούν μπορούν έως τότε -είπε- να εκλέξουν αντιπροσώπους με ξεχωριστές λίστες. Τόνισε όμως ότι το Συνέδριο θα είναι το σώμα που θα λάβει τις τελικές αποφάσεις και για τα δύο αυτά ζητήματα.

 

Στο Συνέδριο εν κατακλείδι ο κ. Τσίπρας ελπίζει ότι θα καταφέρει να επιβληθεί ποντάροντας και στο γεγονός ότι η ΚΕ αποφάσισε με εισήγηση του το μέτρο για την εκλογή συνέδρων να είναι 1 προς 10 που σημαίνει σύμφωνα με εκτιμήσεις ότι το Συνέδριο θα είναι μαζικό δηλαδή 3.000 - 3.500 άτομα, γεγονός πρωτόγνωρο για αριστερό κόμμα και η σταυροδοσία για την ανάδειξη των οργάνων να είναι 30%.

ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ !...

“Μεγάλες λέξεις δὲ λέγαν πιὰ τίποτα καὶ τὶς πετοῦσαν στοὺς ὀχετούς.”

Τάσος Λειβαδίτης, Συμφωνία ἄρ. 1

 

Στον Νίκο, στις νέες και στους νέους που σε λίγο θα παλέψουν σκληρά για να συνεχίσουν «να μαθαίνουν γράμματα» και να μπορέσουν να ξαναπούν “μεγάλες λέξεις” χωρίς να ντρέπονται…

 

  Κάποτε στην Ελλάδα συνυπήρχαν και δημιουργούσαν ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Ρίτσος, ο Αναγνωστάκης, ο Βάρναλης, ο Σκαρίμπας,

ο Σαχτούρης, ο Λειβαδίτης, ο Γκάτσος, ο Ταχτσής, ο Τσίρκας ,

η Σωτηρίου, ο Σαμαράκης, ο Βασιλικός, ο Καμπανέλλης,

ο Πατρίκιος, ο Κεχαϊδης, ο Τσιφόρος, ο Μποστ, ο Ψαθάς,

ο Σακελλάριος, ο Κουν, ο Σολωμός, ο Μινωτής, ο Ροντήρης,

ο Κακογιάννης, ο Κούνδουρος, ο Τζαβέλλας, η Παξινού,

η Μερκούρη, ο Κατράκης, η Βασιλειάδου, ο Αυλωνίτης, ο Βέγγος, ο Χορν, η Λαμπέτη, Ο Τσαρούχης, ο Χατζηκυριάκος-Γκίκας,

ο Μόραλης, ο Βασιλείου… ο Βαμβακάρης, ο Τσιτσάνης,

ο Παπαϊωάννου, ο Χιώτης, η Νίνου, η Μπέλλου, ο Μπιθικώτσης,

ο Καζαντζίδης, ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις, ο Ξαρχάκος,

ο Λοϊζος, ο Λεοντής, ο Σαββόπουλος, ο Μαμαγκάκης, ο Χρήστου…

 

Τότε, ήταν μια πολύ δύσκολη εποχή… Δημοκρατία «κουτσή» και υπό ξένη «προστασία», «εθνικόφρονες» και «μιάσματα», οικονομία κατεστραμμένη από τον πόλεμο, ύπαιθρος σχεδόν χωρίς ελπίδα…

 

Τότε, μετά την καταστροφή του πολέμου και τον διχασμό του εμφυλίου, η κοινωνία, διαιρεμένη, στέναζε και αγωνιούσε, αλλά βίωνε και την ελπίδα με στήριγμα ένα ισχυρό κίνημα πολιτισμού και προοδευτικής δημιουργίας…

 

Τότε παρέες απλών ανθρώπων, φτωχών και ηττημένων, σιγοτραγουδούσαν στις ταβέρνες τους «Μοιραίους» και την «Άρνηση» και ένοιωθαν κρυφά, πραγματικά πλούσιοι και νικητές…

 

Τότε, «νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες”, στις εξορίες, δίδασκαν και διδάσκονταν την ελληνική γλώσσα και την ιστορία…

 

Τότε το «μάθε γράμματα» δεν σήμαινε «γίνε πλούσιος»…

 

Τότε νέοι και νέες μεγάλωναν με το «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» και ονειρεύονταν «να μάθουν γράμματα», ακούγοντας μαζί ιστορίες για πρόσφατες θυσίες και νίκες…

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Τότε, για να «μάθεις γράμματα», έπρεπε συχνά και να εργάζεσαι, επιλέγοντας συνειδητά τον επιστημονικό, επαγγελματικό, κοινωνικό και ιδεολογικό σου «δρόμο»…

Τότε ο Δάσκαλος, γυρνώντας σ’ όλη την Ελλάδα, σχεδόν δεν έφευγε μέσα από το σχολείο (και τότε κακοπληρωμένος)…

Τότε ο αναγκαστικός ξενιτεμός των νέων μάτωνε την «άλλη» Ελλάδα, αλλά συντηρούσε την αξιοπρέπειά της…

Τότε η αλληλεγγύη της γειτονιάς μπορούσε να «γλυκάνει» τις ατομικές δυσκολίες, οικονομικές και άλλες…

Τότε μερικοί, με μεγάλο κόστος, αμφισβητούσαν το δόγμα της ¨Ψωροκώσταινας», μιλώντας για τις πραγματικές δυνατότητές μας…

Τότε, χρονογραφήματα στις εφημερίδες «παρήγαγαν» πολιτική και «δίδασκαν» γλώσσα και ήθος…

Τότε, όπως λέει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, η λέξη «καλλιεργημένος» δεν είχε αντικατασταθεί από την λέξη «κουλτουριάρης»…

Τότε το «αντι-αισθητικό» ενοχλούσε…

Τότε μπορούσαν να ανθίζουν κρίνα της άμμου δίπλα στη θάλασσα…

Τότε ακόμα η Ελλάδα ήταν καθυστερημένη και φτωχή… Ήταν ;

Σταύρος Κουμπιάς - ΑΙΧΜΗ

*Ο Σταύρος Κουμπιάς είναι καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Τεχνολογίας Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Πατρών και πρώην Πρύτανης.