Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

ΤΑ ΜΗ ΠΡΟΒΑΛΛΟΜΕΝΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ !...


Ευρώ ή δραχμή; Χιλιοειπωμένο ερώτημα και εκβιαστικό το δίλημμα, ιδιαίτερα ενόψει των επικείμενων εκλογών.

Οι υποστηρικτές της κάθε πλευράς έχουν τα επιχειρήματά τους, αλλά δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως η δραχμή αποτελεί μέγιστη οπισθοδρόμηση.

Δεν υπάρχει, όμως, μόνο η οπτική της οικονομίας, που αξιοποιείται για να αντιπαρατεθούν οι δύο πλευρές, αλλά χρειάζεται το όλο ζήτημα να εξετάζεται και υπό το πρίσμα της εξωτερικής πολιτικής και των μεγάλων εθνικών θεμάτων. Αυτή η παράμετρος είναι αρκετά παραγνωρισμένη και αποσιωπάται σε μεγάλο βαθμό.

Η είσοδος της Ελλάδας και της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση προσέφερε ένα μεγάλο και αποτελεσματικό «ανάχωμα» στην επεκτατική διάθεση της Τουρκίας, η οποία, τουλάχιστον την τελευταία εικοσαετία, συντέλεσε στο γεγονός πως η χώρα μας δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει οικονομικά το Αιγαίο, κυρίως όσον αφορά στην ανεύρεση και εκμετάλλευση φυσικών πόρων.

Η ευρωπαϊκή διάσταση της Ελλάδας την έφερε σε πλεονεκτική πολιτικά θέση έναντι της Τουρκίας και βέβαια η είσοδος στην Ευρωζώνη τόσο της χώρας μας όσο και της Κύπρου αποτέλεσε ένα ακόμη πλήγμα στον μεγαλοϊδεατισμό του γειτονικού κράτους.

Η Ελλάδα με το ευρώ ενίσχυσε τον «ηγεμονικό» ρόλο της στα Βαλκάνια, αποτελώντας έναν από τους μεγαλύτερους ξένους επενδυτές στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Αλβανία και τα Σκόπια.

Ειδικά όσον αφορά στην ΠΓΔΜ, τόσο η επενδυτική εξάπλωση των ελληνικών επιχειρήσεων όσο και το πολιτικό «βάρος» της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην Ευρωζώνη οδήγησαν το προκλητικό κρατίδιο σχεδόν σε απομόνωση.

Την τελευταία διετία, όμως, η ΠΓΔΜ, βρίσκοντας αφορμή και από τα μεγάλα εσωτερικά μας προβλήματα, άρχισε να προκαλεί και πάλι, και μάλιστα με τον πλέον αήθη και επονείδιστο τρόπο. Η ηγεσία της ενέτεινε την καπηλεία της ιστορίας μας, γεμίζοντας λ.χ. την πρωτεύουσα των Σκοπίων με «κιτς» αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Φίλιππου του Β΄, με αποτέλεσμα να καταστεί ο περίγελος όσων ξέρουν τα βασικά της ιστορίας πανευρωπαϊκά.

Γιατί, όμως, οι Σκοπιανοί αναθάρρησαν και μάλιστα διευρύνουν τις σχέσεις τους με την Τουρκία; Είναι η αδυναμία μας, που τους δίνει θάρρος να διατυπώνουν πιο σθεναρά τα ανύπαρκτα, ανυπόστατα και έωλα επιχειρήματά τους.

Είναι η περιορισμένη μας δυνατότητα να ανταπαντήσουμε που τους παρέχει απύθμενο θράσος για να υποστηρίζουν τα ψεύδη περί της ιστορίας τους, η οποία έχει τόση σχέση με το Μέγα Αλέξανδρο όση πιθανότητα έχει ο άνθρωπος να κατοικήσει μέσα στους επόμενους έξι μήνες έναν νέο πλανήτη στον αστερισμό του Ωρίωνα.

Ωστόσο, και ευρύτερα, σε επίπεδο ΝΑ Ευρώπης και λεκάνης της Μεσογείου, η Ελλάδα με το ευρώ απέκτησε ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα, το οποίο μπορεί να μην είναι άμεσα απτό, αλλά υφίσταται και μας καθιστά επίκεντρο της περιοχής μας.

Οι αποφάσεις όποιων εκλεγούν στις προσεχείς εκλογές απαιτείται να υπαγορευτούν και από τα παραπάνω δεδομένα. Τα εθνικά ζητήματα είναι σημαντικότερα από τα οικονομικά, τόσο πρόσκαιρα όσο και μακροπρόθεσμα.

Οι οικονομικές απώλειες αργά ή γρήγορα μπορούν να διορθωθούν, οι εθνικές «ζημιές», όμως, αφορούν στη στρατηγική μελλοντική υπόσταση ενός λαού, ο οποίος «παράγει» ιστορία και επιτεύγματα σ' αυτό το κομμάτι του πλανήτη τα τελευταία 4.000 χρόνια τουλάχιστον.

ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ !...

Σε συνέντευξή του στο CNN και την Κριστιάν Αμανπούρ, ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, αναφερόμενος στην οικονομική κρίση, αλλά και τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, δήλωσε πως «εμείς οι Έλληνες αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα, αλλά δεν είμαστε εμείς το πρόβλημα» .

«Οι Έλληνες δεν θέλουν να βγουν από το ευρώ και ο ελληνικός λαός έχει αποδείξει ήδη ότι έκανε τεράστιες θυσίες για να παραμείνει στην Ευρωζώνη»
τόνισε.

Ο Γ. Παπανδρέου πρόσθεσε, ότι και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι πρέπει να αποφασίσουν τι θέλουν να κάνουν με το ευρώ, συμπληρώνοντας ότι χρειάζεται βαθύτερη ολοκλήρωση, είτε πρόκειται για ευρωομόλογο είτε για κάτι άλλο, καθώς επίσης και ανάπτυξη, καθότι βρισκόμαστε σε ύφεση.

Ερωτηθείς ποια είναι η αιτία γι' αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας, μετά και τις δηλώσεις της Κριστίν Λαγκάρντ ότι «το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι οι πολίτες δεν θέλουν να πληρώνουν τους φόρους τους», ο κ. Παπανδρέου είπε ότι κατά καιρούς πολλοί κάνουν υποδείξεις, ηθικολογούν και αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους, λέγοντας «εσείς οι Έλληνες είστε το πρόβλημα».

"...Θα ήταν πολύ «βολικό» αν ήμασταν εμείς το πρόβλημα: «Διώχνεις την Ελλάδα, όλα είναι εντάξει. Αλλά τι συνέβη στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιταλία, σε ολόκληρη την Ευρωζώνη;...». «...Χρειαζόμαστε περισσότερη συνεργασία και λιγότερες απλουστεύσεις και προκαταλήψεις για το τι πρέπει να γίνει...»
συπλήρωσε ο πρώην πρωθυπουργός.

Σε ερώτηση για το εάν θα ήταν καλό να επιτύχει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ μια κυβέρνηση συνασπισμού ή αυτοδυναμία, ο κ. Παπανδρέου είπε ότι θα ευχόταν ήδη να είχε προκύψει κυβέρνηση από την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση και υποστήριξε ότι το κόμμα του κ. Τσίπρα ευθύνεται για το γεγονός ότι δεν σχηματίστηκε κυβέρνηση.

«Συνεπώς αυτό δεν ήταν προφανώς και η πιο αξιόπιστη κίνηση»
συμπλήρωσε. Ωστόσο, εξέφρασε την προσδοκία του ότι τώρα θα σχηματιστεί κυβέρνηση και ότι όλοι θα συνειδητοποιήσουν ποιες είναι οι πραγματικές παράμετροι και προκλήσεις.

Τέλος, είπε ότι παραμένει η αναγκαιότητα να αλλάξει η Ελλάδα και να συνεχιστεί η προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια προκειμένου η χώρα μας να γίνει ανταγωνιστική, βιώσιμη και υπερήφανη.

Αναφορικά με την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων τόσο στην Ευρώπη, γενικότερα, αλλά και στην Ελλάδα, ο κ. Παπανδρέου τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι πρέπει να απομακρυνθούμε από τον εθνικισμό, ο οποίος τελικά υπονομεύει τη βασική αρχής της Ευρώπης που, όπως είπε, είναι η συνεργασία για την επίλυση των προβλημάτων.

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΚΑΙ ΧΑΪΔΕΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ !...


Παίρνοντας αφορμή από ένα ξεκάρφωτο και προβοκατόρικο δημοσίευμα της δεξιάς φυλλάδας «Κυριακάτικη Δημο-κρατία», ο Κώστας Λαλιώτης συνέταξε και απέστειλε μια επιστολή διάψευσης των όσων αναγράφονταν περί «συμβου-λάτορα του Τσίπρα», στην οποία, όμως, επιστολή κάνει δύο πράγματα.

Αφ΄ ενός συμπεριλαμβάνει, έμμεσα πλην σαφέστατα, μια ολόκληρη ιδεολογι-κοπολιτική πρόταση, εν είδη Μανιφέ-στου της Κεντροαριστεράς και αφ΄ ετέρου, ένα ξεκάθαρο καλόπιασμα του ΣΥΡΙΖΑ και χάδεμα των στελεχών του !

Όλ΄ αυτά, βέβαια, με τη δήλωση, πως «…η σχέση του με το ΠΑΣΟΚ είναι διαχρονικά δεδομένη και αδιαμφισβήτητη…», αλλά και πως «…προσπαθεί να συμβάλει γόνιμα και θετικά πάντα και κυρίως σε κάθε κρίσιμη
καμπή… για την ανασύνθεση και την ανανέωση τής Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης μέσα από την αναγέννηση και την επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ, για τη σύγχρονη, πολυκομματική και ριζοσπαστική Κυβερνώσα Κεντροαρισστερά...".

Δίχως άλλο σημαντική παρέμβαση διττού περιεχομένου : και, ανατρεπτική, και, συσπειρωτική, άγνωστης, όμως και άδηλης εξέλιξης.

Ολόκληρη η επιστολή του Κ. Λαλιώτη ΕΔΩ !...

1. Το δημοσίευμα στο κυριακάτικο φύλλο της «Δημοκρατίας», στις 27 Μαίου 2012, με πρωτοσέλιδο τίτλο «Ο Λαλιώτης πίσω από τον Τσίπρα!» είναι ένα ευφάνταστο σενάριο, το οποίο δεν έχει καμμία σχέση με την αλήθεια και την πραγματικότητα.

2. Είναι γνωστό ότι με δική μου πρωτοβουλία τον Ιούλιο του 2003 έχω παραιτηθεί από όλα τα πολιτικά, κομματικά, κυβερνητικά και κοινοβουλευτικά αξιώματα και από τότε δε συμμετέχω σε κανένα Θεσμικό όργανο αλλά όμως σε κρίσιμες στιγμές δεν έχω αρνηθεί ποτέ τη θετική συμβολή μου. Από τότε μέχρι σήμερα ανεξάρτητα από τις συμφωνίες μου, τις διαφορές ή τις ριζικές διαφωνίες μου σε στρατηγικές, προγραμματικές πολιτικές, κοινωνικές, ιδεολογικές και αξιακές επιλογές των ηγετικών οργάνων του Κινήματος (π.χ. σχέδιο Ανάν, «Λεφτά υπάρχουν», προσφυγή στο ΔΝΤ, υπογραφή Μνημονίων με όλα τα συνεπακόλουθα μέτρα κ.α.), η σχέση μου με το ΠΑΣΟΚ είναι διαχρονικά δεδομένη και αδιαμφισβήτητη.

3. Διαχρονικά, επίσης, έχω προσπαθήσει να συμβάλω γόνιμα και θετικά πάντα και κυρίως σε κάθε κρίσιμη καμπή για το γεωστρατηγικό γεωπολιτικό και γεωοικονομικό ισοδύναμο της χώρας μας μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη, για την ανασύνθεση και την ανανέωση τής Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης μέσα από την αναγέννηση και την επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ, για τη σύγχρονη, πολυκομματική και ριζοσπαστική Κυβερνώσα Κεντροαριστερά με αδιαπραγμάτευτο Ευρωπαϊκό προσανατολισμό, για τις αναγκαίες αλλαγές και τις επιθυμητές μεταρρυθμίσεις για ένα σύγχρονο δημοκρατικό, αποκεντρωμένο και αποτελεσματικό «Κράτος – Στρατηγείο», για μια δημιουργική κοινωνία δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, για μια εξωστρεφή, παραγωγική, καινοτομική οικονομία, για ένα Κοινωνικό Κράτος με σύγχρονες δομές και ουσιαστικά δίκτυα αλληλεγγύης, για τη Βιώσιμη και Πράσινη Ανάπτυξη μέσα από την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών φυσικών και πολιτισμικών πόρων και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της πατρίδας μας, για την κατίσχυση της Δημοκρατίας και της κοινωνίας των πολιτών με όρους συμμετοχής, διαφάνειας και δημοσίου ήθους, για την κατοχύρωση μιας Νέας Μεταπολίτευσης με διαρκές ανοιχτό μέτωπο στις αρνητικές και φθοροποιές όψεις της «Κομματοκρατίας», της «Μιντιοκρατίας», της «Λομπυκρατίας» και της «Μ.Κ.Ο.κρατίας».
Για του λόγου το αληθές και για τις διατυπωμένες έγκαιρα από το 1990 αναλυτικές θέσεις μου σας παραπέμπω στο Βιβλίο μου με τίτλο «Η Πυξίδα». Επίσης για την κλιμακούμενη οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση στη διεθνή, Ευρωπαϊκή και Ελληνική της διάσταση ενδεικτικά παραπέμπω στα άρθρα μου στα ΝΕΑ με τίτλο «Από την Κρίση στο Κραχ; Φόβοι και Ελπίδες» και στην ΑΥΓΗ με τίτλο «Ο Νεοφιλελευθερισμός και η άλλη Λύση», την άνοιξη του 2008.

4. Τέλος ο Αλέξης Τσίπρας και τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζονται «Συμβουλάτορες» και «Καθοδηγητές» στο παρασκήνιο γιατί έχουν τη δυνατότητα και την ικανότητα να αυτοπροσδιορίζονται ιδεολογικά, πολιτικά και προγραμματικά, γιατί έχουν τη δυνατότητα και την ικανότητα να ιεραρχούν μόνοι τους και με το δικό τους τρόπο τους στόχους στο στρατηγικό, πολιτικό, οικονομικό, επικοινωνιακό και εκλογικό σχεδιασμό τους.

5. Θέλω να πιστεύω ότι με την αυτονόητη ευαισθησία σας για τη δημοσιογραφική δεοντολογία να δημοσιεύσετε με «λελογισμένη» αντίστοιχη προβολή την απάντησή μου, η οποία διαψεύδει το ευφάνταστο σενάριο της Εφημερίδας σας, έτσι ώστε να μη μείνουν οι αναγνώστες σας με ψευδείς και λαθεμένες εντυπώσεις.

Φιλικά
Κώστας Λαλιώτης»

ΠΡΟΠΟΝΕΙΤΑΙ !...


Η ΠΥΞΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ !...


Την κεντρική θέση, πως η «κυβέρνηση με κορμό την υπεύθυνη Κεντροαριστερά» είναι η μόνη αξιόπιστη λύση, προωθεί το ΠΑΣΟΚ, σ΄ αυτή την προεκλογική περίοδο.

Τη δύσκολη «αποστολή» να πείσει ότι η πολιτική πρόταση του ΠΑΣΟΚ είναι η μόνη αξιόπιστη πυξίδα για τη συγκρότηση κυβέρνησης στις 18 Ιούνη, έχει αναλάβει ο αρχηγός του κόμματος.

Μπορεί μία από τις χαρακτηριστικές φράσεις του Β. Βενιζέλου -«το ΠΑΣΟΚ δεν θα γίνει τσόντα κανενός»- να υποδηλώνει ότι το κόμμα του δεν πρόκειται να συνεργαστεί χωρίς συγκεκριμένο πλαίσιο διακυβέρνησης, ωστόσο στην Ιπποκράτους επισημαίνουν με έμφαση ότι η πρόταση για την οργανωμένη αναθεώρηση των δυσμενών όρων του Μνημονίου είναι ο μόνος ασφαλής δρόμος για την υπέρβαση της κρίσης.

«Ούτως ή άλλως η μόνη λύση είναι κυβέρνηση με κορμό την υπεύθυνη Κεντροαριστερά που την εκφράζει πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ και άλλες δυνάμεις, τις οποίες αντιμετωπίζουμε με σεβασμό και ισοτιμία - δεν είναι όμως Κεντροαριστερά ο τυχοδιωκτισμός, ο καιροσκοπισμός, η δημαγωγία, ο λαϊκισμός, το παιχνίδι με τη φωτιά», τονίζεται σχετικά σε κείμενο 14 σημείων πολιτικής υπό μορφήν ερωτήσεων-απαντήσεων που έλαβαν χθες στα χέρια τους προς ενημέρωση στελέχη και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ από τον Τομέα Επικοινωνίας.

Στο εν λόγω κείμενο συνοψίζονται οι βασικές προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για την «επόμενη μέρα» και με στόχο την απάντηση στον κίνδυνο της ακυβερνησίας.
Είναι γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα από το εκλογικό αποτέλεσμα του 13% - κάτι που το δυσκολεύει στο να απευθυνθεί και να κάνει τους πολίτες να το «ακούσουν». Στο επιτελείο του κ. Βενιζέλου διατηρούν πάντως «νησίδες» αισιοδοξίας, εκτιμώντας (βάσει των τελευταίων γκάλοπ) ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης του ποσοστού μέσω του επαναπατρισμού «θυμωμένων» ψηφοφόρων.

Ενδεικτική δε της «γραμμής» που υιοθετεί η ηγεσία και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ εν όψει του δεύτερου γύρου είναι αφενός το ότι ο Ευ. Βενιζέλος επιμένει σθεναρά στην ανάδειξη της πρότασης των 6 σημείων (προχωρώντας σε εξειδίκευση) και αφετέρου στην «αποκάλυψη» της στάσης των άλλων κομμάτων κατά τους προηγούμενους μήνες.

Δεν ήταν -λέγεται- τυχαία η χθεσινή «έκρηξη» του κ. Βενιζέλου ο οποίος, απαντώντας σε αρνητικά σχόλια για το κούρεμα του χρέους και των ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων που άκουσε από τον εκπρόσωπο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Θ. Βασιλόπουλο, υποστήριξε μεταξύ άλλων:

«Δεν έχει ακόμη καταλάβει κανείς τις δυσκολίες της διαπραγμάτευσης. Οι συζητήσεις για τις πρόωρες εκλογές τον Απρίλη σκλήρυναν στην πραγματικότητα τη στάση της τρόικας, η οποία ζητούσε να περάσουν όλα τα μέτρα πριν από τις κάλπες. Ηταν λάθος που δεν δεχθήκαμε τότε να υπογράψουν όλα τα κόμματα, όπως ζητούσε η τρόικα. Στο τώρα ή ποτέ της τρόικας, εμείς έπρεπε να είχαμε πει όλοι ή κανένας».

Στην ίδια συζήτηση με τους κοινωνικούς εταίρους (πλην του ΣΕΒ, που έστειλε υπόμνημα) ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ μίλησε διά ζώσης -μετά την αποστολή σχετικής επιστολής του- με τους κοινωνικούς εταίρους για το πώς κατά τη γνώμη του μπορούν να γίνουν βελτιώσεις στις εργασιακές σχέσεις και να μην περικοπούν περαιτέρω μισθοί και συντάξεις.

ΤΟ ΔΟΥΛΕΜΑ !...

Του ΚΥΡ

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ !...


Ακούω τα εκπεμπόμενα από ΣΥΡΙΖΑ μεριά και χαμογελάω. Ταυτόχρο-να ανησυχώ, όλο και πιο πολύ !

Το υπερφίαλο «για πρώτη φορά η Αριστερά στο κατώφλι της κυβερνητικής εξουσίας…», πόσο αλαζονικό και πόσο ανιστόρητο είναι ? Το 1981 το ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής, Δεξιά ήταν ?

Το πομπώδες «αλλάζουμε την Ελλάδα και την Ευρώπη…», πόσο έωλο μοιάζει ? Με ποιους αλλάζεις την Ευρώπη ? Με τους ομοϊδεάτες αριστερούς ? Μα αυτοί, πέρα από την αναιμική παρουσία τους και το κομπαρσικό ρόλο τους, είναι και αντίθετοι στην στήριξη της Ελλάδας και στο δανεισμό της ! Εκτός αν οι Τσιπράδες θεωρούν βέβαιη τη συνεργασία με τον …Ολανδρέου ή ακόμα καλύτερα, καταφέρουν να τα βρουν με τη …Μέρκελ !!!

Ο κομπασμός για την εμπέδωση της διαφάνειας, την εξαφάνιση της ίντριγκας και τον εξοβελισμό της διαφθοράς, με ποιους θα υλοποιηθεί ? Με τις γνωστές Συνιστώσες ή με την καινούργια, που την αποτελούν τα κομματικά - και άλλα – πρωτοπαλίκαρα του Τζοχατζόπουλου, τα οποία διωγμένα από το ΠΑΣΟΚ στεγάστηκαν, άραξαν και δουλεύουν πυρετωδώς στο ΣΥΡΙΖΑ και, δη, στο περιβάλλον του Τσίπρα ?

Τέλος αυτή η …πρωτόφαντη επέλαση της Αριστεράς στην κυβερνητική εξουσία, με ποιους πολιτικούς εκπροσώπους θα πραγματοποιηθεί ? Με τους λιγούρηδες που ξημεροβραδυάζουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και λένε ό,τι μαλακία τους κατεβαίνει ή με τους προσκολλιώμενους, που φεύγουν από το ΠΑΣΟΚ και αναζητούν στο ΣΥΡΙΖΑ το σωσίβιό τους ?

Μαθαίνω, πως αρκετά «ποντίκια» σχεδιάζουν δεύτερη φάση λακίσμα-τος, αμέσως μετά την ανακοίνωση της λίστας με τους υποψηφίους από τον Βενιζέλο. Οι πληροφορίες μου, δε, πως ανάμεσά τους υπάρχουν και τρωκτικά – πραίτορες, (μέχρι τώρα…), του νέου αρχηγού, μετατρέπουν το χαμόγελό μου σε ξεκάρδισμα ! Για το πλάτεμα και – κυρίως – την ομογενοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, ρε γαμώτο !...

ΤΑ ΝΕΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ !...


Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

ΠΕΡΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ !...


Η κουβέντα γύρω από τη λειτουργία και το ρόλο του συνδικαλιστικού κινήματος είναι χρόνια, διαρκής και πολύπλευρη, κυρίως σ΄ ό,τι αφορά τη σχέση του με την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία.

Κατά καιρούς και ανάλογα με τις εναλλαγές των πολιτικών κομμάτων στην κυβέρνηση, τη «ρετσινιά» του κυβερνητικού συνδικαλισμού, είχαν προσελκύσει, τόσο η ΠΑΣΚΕ, όσο και η ΔΑΚΕ, ενώ η κατηγορία του κομματικού συνδικαλισμού απευθύνονταν – εκτός από τις δυο αυτές παρατάξεις – μονίμως και κατά της ΕΣΑΚ, (μετέπειτα ΠΑΜΕ), λόγω της σύνδεσής τους με το ΚΚΕ.

Οι κριτικές αυτές προέρχονταν, πάντα, από τα γκρουπούσκουλα, που η λεγόμενη ανανεωτική Αριστερά, συγκέριαζε, κατά καιρούς και έπαιζαν ρόλους κομπάρσου στις συνδικαλιστικές εξελίξεις.

Στη σημερινή υπηρεσιακή κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ «έβαλε» τον υπουργό Εργασίας Α. Ρουπακιώτη, παλιό στέλεχος της ανανεωτικής Αριστεράς, ο οποίος, σε πλήρη σύμπλευση και συνεννόηση με την Κουμουνδούρου, έδραξε την ευκαιρία να συμβάλει κι αυτός στην προεκλογική καμπάνια του κόμματός του, κάνοντας «παιχνίδι» με τα εργασιακά, ένα πεδίο, άλλωστε, ευρύτατο και ευαίσθητο.

Ο κ. Ρουπακιώτης ενέσκηψε κάνοντας τη …βαθυστόχαστη πρόταση, να παγώσουν οι ρυθμίσεις για τις μειώσεις των μισθών, μέχρι τις εκλογές, δηλαδή για 20 ημέρες ! Την πρόταση αυτή την πήρε ο ΣΕΒ και ο (ξανά) υποψήφιος για Πρόεδρος, Δασκαλόπουλος, άρχισε και αυτός το παιχνίδι του, εμφανιζόμενος μεγαλόκαρδος και συναινετικός !

Την πρόταση του Δασκαλόπουλου – με έντονα προεκλογικά χαρακτηριστικά κι αυτή – που δεν πείραζε τα υπάρχοντα νομοθετήματα για τους μισθούς και τις συμβάσεις και πέρναγε μειώσεις από την πίσω πόρτα, την απέρριψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ζητώντας – και σωστά – την αλλαγή των σφαγιαστικών νόμων, στη Βουλή.
Και μέσα σ΄ όλη τη φασαρία, να και οι …ανεξάρτητοι και ….ακομμάτιστοι συνδικαλιστές, της ανανεωτικής Αριστεράς, η λεγόμενη Αυτόνομη Παρέμβαση, να βγαίνει στο «κλαρί» σε μια πρωτοφανή επίδειξη φιλοκυβερνητικής πρακτικής, στηρίζοντας τον ομοϊδεάτη υπουργό Εργασίας, κόντρα στην ΓΣΕΕ !

Η πρόταση του «υπουργού» Ρουπακιώτη και το μπιζάρισμά του από τον Τσίπρα, οδήγησε τους παρουσιαζόμενους ως ανεξάρτητους και ακομμάτιστους να πετάξουν τις μάσκες και ν΄αποκαλυφθούν ως κυβερνητικοί και κομματικοί συνδικαλιστές, «του κερατά», πριν καν το κόμμα τους γίνει κανονική κυβέρνηση !

Με τι δίκιο του, λοιπόν, θα διερωτηθεί κάποιος, για το που θα το πάνε το πράγμα, όλι ετούτοι οι …Αυτόνομοι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετάσχει κανονικά στην κυβερνητική εξουσία !...

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΔΑΝΤΗ !...


«Μην περιμένετε καμία συμπάθεια, ήρθε η ώρα να πληρώσετε τους φόρους σας» διαμήνυσε στους Έλληνες η Κριστίν Λαγκάρντ. «Σκέφτομαι πολύ περισσότερο τα παιδιά σε ένα σχολείο στο Νίγηρα που πηγαίνουν στο μάθημα μόνο για δύο ώρες την ημέρα, αναγκάζονται ακόμα και την καρέκλα του θρανίου να μοιραστούν και διψάνε για μόρφωση. Τα έχω μονίμως στο μυαλό μου. Γιατί πιστεύω ότι χρειάζονται πολύ περισσότερη βοήθεια από ό,τι στην Αθήνα.» και κατέληξε ότι «Όσον αφορά στην Αθήνα, σκέφτομαι εξίσου και εκείνους που στερούνται κοινωνικών υπηρεσιών, αλλά όλους εκείνους που φοροδιαφεύγουν. Πρέπει συλλογικά να λυθεί το πρόβλημα να πληρώνουν όλοι τους φόρους τους».

Σε μια σπάνια στιγμή εθνική ομοψυχίας, κινητοποιήθηκε άμεσα σύσσω-μο το πολιτικό, δημοσιογραφικό κ.λ.π. κατεστημένο της Χώρας μας, σπεύδοντας να καταδικάσει τις απαράδεκτες και μνησίκακες αυτές για το λαό μας δηλώσεις. Διότι ασφαλώς η ανθρωπιστική τραγωδία που βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα είναι πολύ χειρότερη από αυτή που ζουν οι άνθρωποι στον Νίγηρα και φυσικά δεν είναι δυνατό να αμφισβητείται η φορολογική μας συνείδηση… Έτσι λοιπόν, οι δηλώσεις αυτές έγιναν αιτία να δημιουργηθεί, έστω και στιγμιαία ένα κλίμα εθνικής ενότητας απέναντι στον «εχθρό», να αισθανθούμε λίγο περήφανοι ως Έλληνες βρε παιδί μου….

Η πορεία της Ελλάδας στην κρίση ομοιάζει με την κάθοδο στην «Κόλαση του Δάντη» και τα διαφορετικά της επίπεδα.
Αρχικά, γαλουχημένοι από την κομμουνιστική και μη Αριστερά, καταλήξαμε ότι μας έφταιγαν οι τραπεζίτες και οι διεθνείς κερδοσκόποι, οι οποίοι προκάλεσαν την κρίση στον κόσμο αλλά και στην Χώρα μας. Αυτά το 2008 και το 2009.

Αργότερα, το 2010, έφταιγαν οι «δωσίλογοι» του ΠΑΣΟΚ -για να χρησιμοποιήσω λίγο την «ορολογία» του εθνικού μας τσολιά Π. Καμμένου- που υπέγραψαν το άθλιο μνημόνιο.

Το 2011 ήταν η σειρά του δικομματισμού που ασφαλώς έπρεπε να πάρει σειρά στους υπαιτίους της εθνικής μας τραγωδίας.

Αμέσως μετά πήραν σειρά οι ευρωπαίοι εταίροι μας, που επιθυμούσαν την καταστροφή της Ελλάδος.

Το 2012 και εάν τελικά επικρατήσει στις εκλογές ο εθνικός μας «παρτιζάνος» Α. Τσίπρας και αφού τα κάνει «θάλασσα» και αυτός, θα φταίει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα που δεν αξίζει σε εμάς τους Έλληνες, λες και μας επέβαλαν τους πολιτικούς μας οι ξένοι ...

Στο τέλος όμως και αφού περάσουμε από όλα αυτά τα στάδια της κόλασης και μετά από μια επίπονη ενδοσκόπηση την οποία καθένας μας θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να κάνει, θα καταλήξουμε ότι οι κύριοι υπαίτιοι για τα χάλια μας είμαστε εμείς και μόνο εμείς. Κανείς άλλος.

Μόνο τότε θα έχουμε φθάσει στ’ αλήθεια στην Κόλαση και με την προϋπόθεση ότι δεν θα επικρατήσει η λογική του ότι φταίνε «κάποιοι» από εμάς, που είναι η συνταγή ενός νέου εθνικού διχασμού, τότε θα μπορέσουμε να βγούμε μόνοι μας από την κρίση.

Επομένως έχουμε ακόμα λίγο δρόμο να διανύσουμε στο κακοτράχαλο μονοπάτι που έχουμε πάρει. Κρατηθείτε.... 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΕΤΣΙ !...

Η πατρίδα μας ζει με δανεικά, έναν αιώνα περίπου. Η επαιτεία κάποια στιγμή τελειώνει. Δεν μπορεί να είσαι αξιοπρεπής ζητιάνος. Επειδή συνεχίζουμε την επαιτεία, είμαστε υποχρεωμένοι και να τηρούμε τις συμφωνίες.

Ο πολίτης και ο πολιτικός είναι οι μεγάλοι ένοχοι. Η κλοπή είναι αρχέγονο ένστικτο. Δεν μπόρεσαν ούτε οι θρησκείες ούτε οι νόμοι να την ανακόψουν. Από τη στιγμή που γεννιέται ο άνθρωπος, άθελα ή ηθελημένα, μπαίνει στην παρανομία.

Ο λαϊκισμός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του λαού και της πολιτικής. Θα πρέπει επιτέλους να μάθουμε να ξεχωρίζουμε το λαϊκό από το λαϊκίστικο, το οποίο σε τελευταία ανάλυση, γίνεται και χυδαίο. Στις μέρες μας αυτό κυριαρχεί και το λένε πολιτική δραστηριότητα. Η πολιτεία μεταχειρίζεται τον καλλιτέχνη για λόγους κομματικούς. Αυτό είναι το άλλο κακό.

Τώρα, είναι επιτακτική ανάγκη οι πολιτικοί να πουν την αλήθεια και οι πολίτες να πάρουν τις ευθύνες τους.

Οι πολιτικοί πρέπει να πουν τα πράγματα ως έχουν. Να είναι σαφείς στις δηλώσεις τους. Να εξηγήσουν στον κόσμο, να μας εξηγήσουν πού ακριβώς βρίσκεται η χώρα. Κανένας ή τουλάχιστον οι περισσότεροι δε ξέρουν τι σημαίνει το μνημόνιο. Είναι μία «τσίχλα» που ο καθένας τους το πουλάει όπως θέλει. Αλλος θα το καταργήσει, άλλος θα το αλλάξει, αλλά κανένας δεν μας λέει τι θα σημαίνει για τη χώρα αυτή η κατάργηση ή η αλλαγή. Η ουσία είναι ότι αύριο δεν θα έχουμε να φάμε.

Μόνο στο κέντρο της Αθήνας, στον δικό μου χώρο, έχουν κλείσει 15 γκαλερί. Ζούμε με τις οικονομίες που έχουμε - αν έχουμε κάνει εφόσον πέρασε η χρυσή εποχή που υπήρχαν χρήματα.

Αύριο το πρωί η Ελλάδα τελειώνει αν συνεχίσουμε έτσι. Γι' αυτό πρέπει κι εμείς, οι πολίτες, να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Δεν είμαστε παραγωγικοί. Αν δεν μάθουμε να δουλεύουμε πρώτα για μας δεν θα τα καταφέρουμε. Δεν μπορεί να εισάγουμε προϊόντα τα οποία έχουμε σε αφθονία στη χώρα μας.

Εχουμε το... καλύτερο οικόπεδο στον πλανήτη και δεν μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε σωστά. Θα μπορούσε η Ελλάδα να είναι η πιο πλούσια χώρα.

Αν κάναμε σημαία μας το παν μέτρον άριστον, σίγουρα πολλά θα μπορούσαμε να καταφέρουμε.

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑ !...


ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ !


O γερμανός νομπελίστας Γκίντερ Γκρας με νέο ποίημά του υπερασπί-ζεται την Ελλάδα απέναντι στην υπόλοιπη Ευρώπ, την οποία καυτηριάζει επειδή, όπως λέει, διαπομπεύει την Ελλάδα, εν μέσω της κρίσης του ευρώ.

«Το λίκνο της Δημοκρατίας δεν επιτρέπεται να διαπομπεύεται»,
γράφει ο πολυβραβευμένος ποιητής στο νέο του δημιούργημα «Ντροπή στην Ευρώπη», το οποίο δημοσιεύεται στην εφημεριδα «Süddeutsche Zeitung».

Ο ποιητής κατηγορεί την Ευρώπη ότι διαπομπεύει απροκάλυπτα την Ελλάδα ως οφειλέτη και «θρυμματίζει τις αξίες της με φόρους». «…«Καρφωμένη γυμνή στον πάσσαλο, γιατί είναι πνιγμένη στα χρέη, μια χώρα υποφέρει…. ως να ήταν μια άνομη χώρα στην οποία όσοι έχουν την εξουσία σφίγγουν όλο και περισσότερο το ζωνάρι».

Το ποίημα αποτελείται από δώδεκα στροφές, ξεκινά με τις γραμμές «κοντά στο χάος, επειδή δεν ανταποκρίθηκες στις αγορές, είσαι μακριά από εκείνη τη χώρα που σου δίδαξε το μέτρο. Η Ελλάδα διασύρεται, διαπομπεύεται ως οφειλέτης, υποφέρει μια χώρα προς την οποία το χρέος ευγνωμοσύνης θα έπρεπε να είναι παροιμιώδες»…

Ο 84χρονος συγγραφέας καταγγέλλει ότι η Ελλάδα ήταν καταδικασμένη στη φτώχεια και κατηγορεί την Ευρώπη ότι της δίνει να πιει το ποτήρι με το κώνειο, σε μια ευθεία αναφορά στον έλληνα φιλόσοφο Σωκράτη.

Ο Γκρας κάνει αναφορά στη γερμανική κατοχή κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τελειώνοντας προειδοποιεί την Ευρωπαϊκή Ένωση : «Εσύ η Ευρώπη, θα πεθάνεις χωρίς ψυχή, χωρίς τη χώρα που σε δημιούργησε».

ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΠΑΣΟΚ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ !...


Πέρα απ΄ ό,τι μπορεί να του προσάψει κανείς, για το ρόλο του, τις πρακτικές του και τις επιδιώξεις του, ο Βενιζέλος έχει κάνει την πιο ουσιαστική και ρεαλιστική πολιτική πρόταση για τη συγκυρία, αυτή των έξι σημείων, έκανε το καλύτερο «δέσιμο» με τον φορέα της αλλαγής στην συντηρητική Ευρώπη, τον Φρανσουά Ολλάντ και, τώρα, κάνει και την πιο σωστή πρόβλεψη – εκτίμηση : με την αναμενόμενη (και εκτός μεγάλου απρόοπτου…), πορεία των εξελίξεων, κυβέρνηση χωρίς το ΠΑΣΟΚ, (συμμετοχή ή στήριξη), δεν μπορεί να υπάρξει, μετεκλογικά !

Όσο και να χτυπιέται ο Τσίπρας, οι συνιστωσιακοί υποβολείς του και οι ευκαιριακοί, όψιμοι, ψηφοφόροι του, μετά τις εκλογές ή θα προστρέξουν στη συνεργασία του ΠΑΣΟΚ ή θα μείνουν στην απέξω !

Όσο κι αν κωλοβαράει ο Αντωνάκης κι όσο κι αν τσιτώνεται, το ΠΑΣΟΚ θα καθορίσει την επόμενη κυβέρνηση κι αν είναι μ΄ αυτούς, αυτός πρωθυπουργία δεν βλέπει ! Θα πληρωθεί με το ίδιο νόμισμα, που ο ίδιος πλήρωσε το Γιώργο Παπανδρέου !

Καλά θα κάνει ο Βενιζέλος την πολιτική αυτή και την προοπτική για την μετεκλογική πρακτική του κόμματος , να την προβάλλει με μεγαλύτερη ένταση, γιατί είναι, ακριβώς, το κουμπί για την μεγαλύτερη συσπείρωση του χώρου !...

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

ΥΠΕΡΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ !...


Στον πιο πολύτιμο σύμμαχο της Αθήνας σε όλα τα μέτωπα έχει αναδειχθεί η κυβέρνηση Ομπάμα, στο πλαίσιο πάντοτε της εξυπηρέτησης των ζωτικών συμφερόντων των ΗΠΑ τόσο σε σχέση με την Ευρωζώνη και κυρίως τη Γερμανία όσο και σε σχέση με τη Μέση Ανατολή και τη νοτιοανατολική Ευρώπη.

Δίχως υπερβολή πρόκειται στην κυριολεξία για ένα ειδύλλιο εν μέσω κρίσης, για την καλύτερη στιγμή των ελληνοαμερικανικών διμερών σχέσεων μετά την εξαγγελία του δόγματος Τρούμαν το 1947.

Ο ένοικος του Λευκού Οίκου λέει ξεκάθαρα ότι το σενάριο της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη είναι αδιανόητο, καθώς δεν αφορά τους 16 εταίρους μας αλλά τις ίδιες τις ΗΠΑ και την παγκόσμια οικονομία συνολικά.

Αν η πλειονότητα των εταίρων μας στέλνει το μήνυμα που συμπυκνώνεται στο χθεσινό τίτλο του πρωτοσέλιδου κύριου άρθρου της Μοντ, που υπογράφεται από το διευθυντή της εφημερίδας «Ευρώ ή Δραχμή; Στους Ελληνες εναπόκειται να αποφασίσουν», ο πρόεδρος των ΗΠΑ στέλνει το μήνυμα: «Σεβασμός των δεσμεύσεων που έχει προσυπογράψει η Αθήνα - έμπρακτη πρόσθετη στήριξη της Ελλάδας».

Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια σαφέστατη πίεση προς το Βερολίνο να απαλυνθεί το κόστος της ελληνικής δημοσιονομικής προσαρμογής.

Η στήριξη της Ουάσιγκτον δεν σταματά στην Ευρωζώνη: Η σκληρή απομόνωση των Σκοπίων είναι αποτέλεσμα ενός αμερικανικού πλέον βέτο, που διαμηνύει στους εθνικιστές θερμοκέφαλους της ΠΓΔΜ ότι η πόρτα του ΝΑΤΟ και κατά συνέπεια της Ε.Ε. θα παραμένει κλειστή όσο θα αρνούνται μια συμβιβαστική λύση με την Αθήνα
Πιο προσεκτική και διακριτική είναι η αμερικανική στήριξη στο γεωπολιτικό και γεωοικονομικό άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, που για την Ουάσιγκτον είναι μια όαση προβλεψιμότητας και σταθερότητας σε ένα ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον:

Το αβέβαιο μέλλον της Αραβικής Άνοιξης, οι εξελίξεις στην Τουρκία στη μετά Ερντογάν εποχή, τα επόμενα βήματα στη σκληρή διαπραγμάτευση με την Τεχεράνη συνθέτουν τη μια πτυχή της ρευστότητας.

Το αβέβαιο αν όχι βραχυκυκλωμένο ήδη ευρωπαϊκό μέλλον των Δυτικών Βαλκανίων, με την Ευρωπαϊκή Ενωση βυθισμένη σε μακράς διάρκειας εσωστρέφεια είναι η άλλη πτυχή.

Το στρατηγικό ειδύλλιο Ουάσιγκτον-Αθήνας δεν είναι απλά και μόνο το απόγειο των διμερών σχέσεων μετά το 1947, αλλά είναι και ο δεύτερος μεγάλος σταθμός ταύτισης στρατηγικών συμφερόντων ανάμεσα στην Αθήνα και τη θαλάσσια μεγάλη δύναμη μετά τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους το 1830: Παρομοίου μεγέθους στήριξη με αυτήν που παρέχει σήμερα ο Ομπάμα, η χώρα μας είχε λάβει μόνον μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου το 1918 από τη Βρετανία και την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Λόιντ Τζορτζ.

Τα παραπάνω δεν πρέπει να διαβαστούν σαν μια συγκυριακή σύμπλευση που είναι απόρροια της χρηματοπιστωτικής κρίσης που ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 2008 με την κατάρρευση της Lehman Brothers στις ΗΠΑ. Αποτελούν μια περίτρανη επιβεβαίωση των γεωπολιτικών σταθερών της Ελλάδας που οφείλει συνεχώς να συνθέτει ισορροπίες ανάμεσα στην ηπειρωτική Ευρώπη και την παγκόσμια θαλάσσια δύναμη.

Ειρωνεία της ιστορίας για όλους όσοι είδαν στο παρελθόν την ευρωπαϊκή ένταξη της Ελλάδας ως χειραφέτηση από την ασφυκτική τότε αμερικανική κηδεμονία: Την ώρα της κρίσης η πιο ανεπιφύλακτη στήριξη της ευρωπαϊκής ισότιμης θέσης της Αθήνας έρχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

ΝΑΙ ΣΕ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ !...


Με διάθεση αλληλεγγύης και υποστήριξης της προσπάθειας της Ελλάδας να διεκδικήσει την αναθεώρηση των δυσμενών όρων της δανειακής σύμβασης υποδέχθηκαν οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές την πρόταση των έξι σημείων που παρουσίασε χθες στις Βρυξέλλες ο Ευάγγ. Βενιζέλος. Ωστόσο, εισέπραξε από τους συνομιλητές του ως καθαρή προϋπόθεση για την περαιτέρω υποστήριξη το σεβασμό των συμφωνιών που η χώρα έχει συνυπογράψει με τους εταίρους, με το Φρανσουά Ολάντ να θυμίζει «τις απαιτήσεις που έχουν τεθεί από τις δεσμεύσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρώπη» και να σημειώνει με νόημα πως «δεν θα πρέπει να υπάρχουν αμφιβολίες ούτε για τις προθέσεις της Ευρώπης αλλά ούτε και για τις προθέσεις της Ελλάδας».

Κατά τη διάρκεια της Συνόδου των ηγετών του Ευρωπαϊκου Σοσιαλιστικού Κόμματος αλλά και στις κατ' ιδίαν επαφές που είχε με Ευρωπαίους ηγέτες, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να δώσει την πλήρη εικόνα -οικονομική, κοινωνική και πολιτική- που επικρατεί στη χώρα επισημαίνοντας με έμφαση την ανάγκη να στηριχθεί με συγκεκριμένα μέτρα η ανάπτυξη.

«Οι συζητήσεις που έχω με τους ηγέτες πολλών κομμάτων είναι φιλικές, είναι πρακτικές. Το αυτί τους είναι ανοικτό σε αυτά που λέμε», τόνισε ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος είχε κατ' ιδίαν συναντήσεις με το νέο Γάλλο πρωθυπουργό Ζαν Μαρκ Ερό, και τον πρόεδρο του Σοσιαλιστικού κόμματος της Πορτογαλίας, Αντόνιο Χοσέ Σεγκούρο. Με τον κ. Σεγκούρο υπήρξε και ανταλλαγή απόψεων για την «κοινή» πορεία των δύο χωρών και για τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζονται τα προγράμματα προσαρμογής της ελληνικής και πορτογαλικής οικονομίας.

Αναθεώρηση

Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ επέμεινε στις συζητήσεις του στις Βρυξέλλες ότι η πρότασή του για την αναθεώρηση όρων της νέας δανειακής σύμβασης πρέπει να γίνει με έναν απολύτως συμφωνημένο με τους εταίρους τρόπο, που δεν θα θέτει σε κίνδυνο την ομαλή χρηματοδότηση της χώρας. Ο κ. Βενιζέλος υπογράμμισε στους συνομιλητές του ότι τα σημεία που απορρίφθηκαν απο την τρόικα στην αρχική σκληρή και δύσκολη διαπραγμάτευση μπορούν να επανέλθουν διότι «τώρα ξέρουμε πώς μπορούν να πειστούν οι Ευρωπαίοι».
Εκτίμησε μάλιστα ότι οι εκλογές της 17ης Ιουνίου δημιουργούν ένα πιο ορθολογικό πλαίσιο στην Ε.Ε. για να ακουστούν οι θέσεις της Ελλάδας και «να συναποφασίσουν μαζί μας ένα ασφαλές μέλλον, όχι μόνον για την Ελλάδα αλλά και για όλη την Ευρώπη». Εν τω μεταξύ, ο Γάλλος πρόεδρος Φ. Ολάντ φρόντισε πριν από τη Σσύνοδο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών αλλά και την άτυπη Σύνοδο Κορυφής δημοσίως να επισημάνει «δεν μπορούμε να αφήσουμε τους Έλληνες να νομίζουν ότι δεν θα υπάρξει συνοδευτική υποστήριξη». Ωστόσο, συνέδεσε ευθέως όλη τη στάση της Ευρώπης με τις επικείμενες εκλογές στην Ελλάδα, λέγοντας: «Η υποστήριξη θα υπάρξει, από τη στιγμή που θα έχουν επιλέξει να δώσουν στη παρουσία τους στην Ευρωζώνη μια συνέπεια και μια δύναμη που θα εμπνεύσει την εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων».

Υποστήριξη

Ο Γάλλος πρόεδρος με τις δηλώσεις του φάνηκε να διεκδικεί το ρόλο του «κρίσιμου και χρήσιμου» διαμεσολαβητή ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ε.Ε. λέγοντας «θα κάνω ό,τι μπορώ από τη θέση μου για να πείσω τους Έλληνες να επιλέξουν την παραμονή τους στην Ευρωζώνη, σεβόμενοι τις δεσμεύσεις τους. Θα κάνω επίσης τα πάντα για να πείσω τους Ευρωπαίους που θα μπορούσαν να έχουν αμφιβολίες για την αναγκαιότητα παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη».

Δίνοντας ευρύτερη διάσταση στο θέμα της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ, ο Φ. Ολάντ παρατήρησε «δεν είναι ένα σημαντικό ζήτημα μόνο για τους Έλληνες, είναι ένα σημαντικό ζήτημα για την Ευρωζώνη, για την Ευρώπη και για τις συνθήκες ανάπτυξης στον κόσμο». Και προειδοποίησε πως μια νέα κρίση στην Ελλάδα που μπορεί να προκληθεί απο τις εκλογές της 17ης Ιουνίου μπορεί να φαίνεται «δυσανάλογο», αλλά θα επηρεάσει «αναγκαστικά την ανάπτυξη στην Ευρώπη και επομένως στον υπόλοιπο κόσμο».

«Δεν θέλω να υπερεκτιμήσω το γεγονός, δεν θέλω όμως ούτε να το υποτιμήσω», συμπλήρωσε. Αρνούμενος ότι έχει οποιαδήποτε πληροφορία για σχέδιο προετοιμασίας της Εευρωζώνης για πιθανή έξοδο της Ελλάδας, αποκήρυξε εκ νέου ένα τέτοιο ενδεχόμενο. «Δεν έχω καμία πληροφορία επ' αυτού, αλλά και δεν επιδιώκω να έχω, γιατί κάτι τέτοιο θα έδινε την εντύπωση ότι προετοιμάζομαι για μια τέτοια κατάληξη και αυτό το αρνούμαι», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Συναντήσεις

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προγραμματίζει νέο κύκλο συναντήσεων με τα αδελφά σοσιαλιστικά κόμματα αλλά και άλλους πολιτικούς παράγοντες της Ευρωζώνης και τη Ε.Ε., προκειμένου να ενημερώσει και να προωθήσει αποτελεσματικά και πειστικά την πρόταση που καταθέτει για την υπέρβαση του Μνημονίου.

ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΘΟΛΩΣΟΥΝ ΤΑ ΝΕΡΑ !...


Το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό το Γ. Παπανδρέου έθεσε στις βασικές προτεραιότητές την διερεύνηση και τη διαλεύκανση, κάθε ύποπτης υπόθεσης διαφθοράς, είτε προκαλώντας τις προβλεπόμενες κοινοβουλευτικές διαδικασίες, είτε στηρίζοντας και ενισχύοντας τις λειτουργίες της Δικαιοσύνης.

Στα πλαίσια αυτά η «υπόθεση Τσοχατζόπουλου», όχι μόνο δεν κουκουλώθηκε, αλλά ερευνήθηκε εξονυχιστικά κι έφτασε εδώ που έφτασε.

Ο Γ. Παπανδρέου απέδειξε πολλάκις, πως, και, στα ζητήματα διαφθοράς, δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του και κράτησε παντού και σε όλα άτεγκτη θέση και στάση. Είναι, πλέον, σίγουρο, πως η συγκεκριμένη πολιτική λειτουργία του πρώην πρωθυπουργού, ήταν από τις βασικές αιτίες, της στοχοποίησής του από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα και τους διάφορους εκφραστές τους, οι οποίοι αφού λύσσαξαν για να τον ρίξουν, συνεχίζουν, ακόμα, να τον πετροβολούν, με αισχρές μεθοδεύσεις.

Τα ορνιθοσκαλισμένα σημειώματα του ΄Ακη Τζοχατζόπουλου, που κατά ένα περίεργο τρόπο «προσφέρθηκαν» στις διωκτικές αρχές, λένε, πως καταγράφουν σωρεία συναντήσεων, συζητήσεων και συνεννοήσεων του έγκλειστου πρώην υπουργού, με πολιτικούς, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους κ.α.

Όπως κυκλοφόρησε από μέσα ενημέρωσης, όχι πρώτης γραμμής και δύναμης, (κυρίως Blogs και απλά ενημερωτικά sites), στα ημερολόγια του ΄Ακη υπάρχει καταγραφή της αντίθεσης και της εχθρότητας, που υπήρχε με τον Γ Παπανδρέου, καθώς και του φόβου, που διακατείχε, τον πρώην υπουργό, εξ αιτίας της άτεγκτης πολιτικής του πρώην πρωθυπουργού. Υπάρχει σημείωση, που εκφράζει την ανακούφισή του, για την παραίτηση του Παπανδρέου !

Κι ενώ έτσι έχουν τα πράγματα κι αφού στα χειρόγραφα του Τζοχατζόπουλου καταγράφονται, ως «συνομιλητές» του, πλείστοι όσοι «τύποι» της δημόσιας ζωής, αλλά και των τηλεοπτικών παραθύρων, το λεχριταριό του πνέοντος τα λοίσθια, βρωμοκάναλου της διαπλοκής, αποπειράται με κακόγουστα και κακοστημένα «ρεπορτάζ», να εμφανίσει …περίεργες αναφορές των σημειώσεων στον ΓΑΠ !

Κι αυτές οι μαλακίες βγαίνουν στον αέρα από ένα κανάλι του οποίου, τόσο στελέχη της ιδιοκτησιακής ομάδας, όσο και «αστέρες» του γυαλιού του, φιγουράρουν σε περίοπτες θέσεις των συναναστρεφόμενων με τον ΄Ακη !...

Για μια ακόμα φορά, ευρισκόμενοι σε απόγνωση, «οι κλέφτες φωνάζουν», για να «θολώσουν τα νερά» και να μπορέσουν να κρυφτούν και να ξεφύγουν. Θα τους γίνει και πάλι το χατίρι ?...

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

ΤΟΥΣ ΜΑΖΕΨΕ ΟΛΟΥΣ !...


ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ Ε.Ε !...


Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε παραδέχθηκε ότι ήταν λάθος που η Ευρώπη δεν δέχθηκε την πρόταση Παπανδρέου για δημοψήφισμα για το ευρώ στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, η σκέψη του κ.Σόιμπλε φέρεται να ωρίμασε στο Ααχεν, όταν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών (παρουσία Γιούνκερ και Σουλτς) έλαβε το βραβείο Καρλομάγνος και τελικά εκδηλώθηκε την Παρασκευή στο Εurogroup όπου είπε : «Τελικά, κάναμε λάθος που δεν δεχθήκαμε την πρόταση για δημοψήφισμα για το ευρώ στην Ελλάδα». 

Στο μεταξύ, σύμφωνα με την εφημερίδα Τα Νέα, πριν από τη συνομιλία της Γερμανίδας καγκελαρίου, Ανγκελα Μέρκελ με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, ο Γερμανός Σοσιαλιστής, πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου,
Μάρτιν Σουλτς μετέφερε τη σκέψη για το δημοψήφισμα σε Έλληνες συνομιλητές του. Όλα αυτά μόλις 7 μήνες μετά, το δημόσιο λιθοβολισμό του Παπανδρέου, οτι τάχα επιχειρεί με ακροβατισμούς την αποσταθεροποίηση της Ευρωζώνης, φτάνοντας στο σημείο να κανιβαλλίσσουν για τη διανοητική και ψυχολογική του κατάσταση μεταφέροντας λόγια του έξαλλου Σαρκοζύ, ο οποίος μαζί με την Μέρκελ δεν ήθελαν με κάνενα τρόπο να «ανοίξει» το θέμα της νομιμοποίησης των αποφάσεων τους μέσω δημοκρατικών διαδικασιών.

Στο μεταξύ, σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Γιώργος Παπανδρέου, στο ιρλανδικό ραδιόφωνο RTE ενόψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου, αναφέρθηκε στους λόγους για τους οποίους πρότεινε τον περασμένο Νοέμβριο το δημοψήφισμα υποστηρίζοντας : «θεώρησα δικαίωμα του Ελληνικού λαού να διατυπώσει την απόφασή του όχι μόνο για το ευρώ, για το οποίο η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων ήταν υπέρ αλλά και για τα άλλα μεγάλα θέματα που προέκυψαν ως απόρροια της Συμφωνίας της 26 Οκτωβρίου, όπως και για τις δυσκολίες εφαρμογής του προγράμματος. Αυτά τα μεγάλα διλήμματα έπρεπε να τεθούν υπόψη του Ελληνικού λαού και να αποφασίσει δημοκρατικά ο ίδιος».

Σε ερώτηση σχετική με το ποιες ήταν οι αντιρρήσεις της Μέρκελ και του Σαρκοζί, στις Κάννες, επισήμανε ότι το όλο θέμα του δημοψηφίσματος ήταν θέμα ευρύτερης δημοκρατικής νομιμοποίησης, τονίζοντας ότι, δεν μπορούμε να ακολουθούμε μόνο τις άμεσες απαιτήσεις των αγορών.

«Χρειάζεται να έχουν τη δυνατότητα οι λαοί να εκφραστούν, με στόχο την προστασία τους. Εναπόκειται σε μας να δημιουργήσουμε τις απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας», τόνισε, ενώ δεν παρέλειψε να επαναλάβει την ανάγκη έκδοσης ευρωομολόγου και να υποστηρίξει άλλη μια φορά, την ανάγκη να δεν υπάρξει ένα πρόγραμμα πράσινων επενδύσεων για να επιλυθεί η κρίση.
Επίσης, ο Γιώργος Παπανδρέου επανέλαβε δεν πρόκειται για ελληνικό και μόνο πρόβλημα – «όσο και εάν αυτό βόλευε κάποιους» - αλλά για ευρωπαϊκό και αμερικανικό, πρόβλημα των αναπτυγμένων οικονομιών.

«Εάν δεν κινηθούμε με ένα πρόγραμμα επενδύσεων σε μια ανταγωνιστική και πράσινη Ευρώπη, δεν θα επιλυθεί η κρίση, δεν θα έχουμε πραγματική ανάπτυξη, ούτε καταπολέμηση της ανεργίας, ούτε δυνατότητα ανταγωνισμού με τις αναδυόμενες οικονομίες» τόνισε.

Για την περίπτωση η Ελλάδα να φύγει απο ευρωζώνη, τόνισε ότι,είναι απόλυτα πεπεισμένος πως αυτό θα ήταν πολύ χειρότερο για τον ελληνικό λαό σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, από το πράγματι δύσκολο πρόγραμμα μετάβασης που σήμερα εφαρμόζεται. Ενώ, επίσης, το γεγονός αυτό θα αποτελούσε ταυτοχρόνως και αρνητικό ''προηγούμενο" για άλλες χώρες και άρα, ολόκληρη την ευρωζώνη που θα απειληθεί.

Τέλος, ο Γιώργος Παπανδρέου, σε ερώτηση σχετική με τα ευρωομόλογα και τις προτάσεις του Hollande για αυτά, υπενθύμισε ότι, από το 2009 μίλησε για την αναγκαιότητα των ευρωομολόγων και παράθεσε όλα τα πλεονεκτήματα που θα επέφερε η υιοθέτησή τους, ειδικά στον τομέα της ανάπτυξης, της επένδυσης σε μια ανταγωνιστική Ευρώπη, όπως και στην καταπολέμηση της ανεργίας.

Σήμερα, ενόψει της νέας εκλογικής αναμέτρησης είναι ώρα ο ελληνικός λαός να αναλογιστεί την κριτική που υπέστει ο Γιώργος Παπανδρέου για όλες του τις προτάσεις, μέσα σε ένα εχθρικό εξωτερικό όσο και εσωτερικό περιβάλλον. Πόσο πολιτικό θάρρος χρειάστηκε να υποστηρίξει αλλά και να δεχθεί τα αποτελέσματα των θέσεων του. Η Ελλάδα αλλάζει μέσα σε μιά Ευρώπη που αλλάζει και χρειάζεται πολιτικούς άνδρες που έχουν το θάρρος να «μιλήσουν» με όραμα όσο και να αποδεχθούν τα όποια λάθη τους.
 

Ο ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΣ ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΙ ΤΣΙΠΡΑ !...


Tο ότι η χώρα οδηγείται σε νέες εκλογές, ήταν αναμενόμενο, συνιστώ-ντας όμως απειλή για το αύριο του τόπου. H απειλή είναι κρυστάλλινη: Tο παθογενές κομματικό σύστημα. Aυτό μας οδήγησε σε αυτοκατα-στροφικές πρόωρες εκλογές, όταν ο Παπαδήμος ήταν κρίσιμο να αφεθεί να ολοκληρώσει μέχρι το 2013 το σταθεροποιητικό και μεταρρυθμι-στικό του έργο.

Πώς όμως φτάσαμε σε πρόωρες εκλογές; Mε αφροσύνη τις απαίτησε ο Σαμαράς. H N.Δ. ήταν μόνο τυπικά μέλος της κυβέρνησης Παπαδήμου. O αρχηγός της βιαζόταν να γίνει πρωθυπουργός. Πίστευε πως είχε «στην τσέπη» την αυτοδυναμία. Aπειλώντας τη χώρα, με νέες εκλογές. Aυτό το σενάριο ισοπεδώθηκε, όταν η πρωτιά συνοδεύτηκε από εκλογικό καταποντισμό. Mετά τον τυχοδιωκτισμό Σαμαρά, φτάσαμε στον τυχοδιωκτισμό Tσίπρα, που προκαλεί τις τωρινές εκλογές. Aν λοιπόν κάποιον μιμείται ο Tσίπρας, είναι ο αρχηγός της N.Δ. Tο μείγμα αλαζονείας, ανευθυνότητας και λαϊκισμού, είναι κοινό.

Mε το ΠAΣOK να καταρρέει, ο Σαμαράς ήταν βέβαιος για την κυριαρχία του. Mε την κατάρρευση του δικομματισμού, ο Tσίπρας αποπνέει την ίδια βεβαιότητα. Tο τραγικό είναι πως δεν έχει ιδέα πώς θα κυβερνήσει. Kατά τα άλλα, έχει περίσσευμα αλαζονείας καθώς προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Έτσι απέρριψε τις γενναιότατες προτάσεις Bενιζέλου και Kουβέλη, ανεμίζοντας την αντιμνημονιακή του «καθαρότητα» και εξορκίζοντας ευθύνες που δεν τολμά να αναλάβει.

Kαι ο Σαμαράς ξεκίνησε ως «Aσυμβίβαστος», καταψηφίζοντας τη δανειακή σύμβαση. Aρνήθηκε να στηρίξει τις πιο αυτονόητες μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου, και να προσφέρει στοιχειώδη συναίνεση. H επωδός του ήταν ότι δεν γίνεται «συνένοχος στο έγκλημα». Tο απίστευτο είναι πως η συγκεκριμένη αποστροφή επαναλήφθηκε τώρα αυτολεξεί από τον Tσίπρα! O Σαμαράς, στις εκλογές, αγνόησε το αίτημα της κοινωνίας για κυβερνήσεις συνεργασίας, ανεμίζοντας το λάβαρο της αυτοδυναμίας. Tώρα, ο Tσίπρας περιφρονεί το αίτημα των πολιτών τόσο για μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας όσο και για μη επανάληψη των εκλογών.

O Σαμαράς πλήρωσε λάθη που τον απαξίωσαν ως παράγοντα υπευθυνότητας. Θα συμβεί το ίδιο με τον Tσίπρα, που παίζει κομματικά παιχνίδια στην πλάτη μιας τραυματισμένης χώρας; Άγνωστο. Ένα είναι σίγουρο: H άνοδός του, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, είναι εξαιρετικά εύθραυστη, διότι στηρίζεται δυσανάλογα σε αρνητικούς ψηφοφόρους. Όμως ευνοείται από την τραγική εικόνα του δικομματισμού. Aλλά ακόμη κι αν επικρατήσει στις εκλογές, ο Tσίπρας κινδυνεύει με μετεκλογική κατάρρευση, καθώς ο λαϊκισμός του είναι de facto αδιέξοδος. Ή θα αναδιπλωθεί φθειρόμενος ή θα οδηγήσει τη χώρα στη χρεοκοπία καταστρεφόμενος.

Tο κλίμα στο εκλογικό σώμα είναι παγωμένο. H Kάπα Research δείχνει πως η οργισμένη κοινή γνώμη δεν νιώθει ελπίδα. Γι' αυτό και οι συγκρίσεις με το ρεύμα της «αλλαγής» του 1981, είναι επιεικώς αστείες. H ίδια δημοσκόπηση δείχνει πως στις πρόσφατες εκλογές η άνοδος των κομμάτων διαμαρτυρίας ήταν δευτερευόντως αντιμνημονιακή και πρωτευόντως αντι-δικομματική. Aυτό πιθανώς να συνεχίσει να ευνοεί τον Tσίπρα. Όμως η ώρα της σκληρής αλήθειας για τον ίδιο και τον τόπο, πλησιάζει.

O Σαμαράς (και ορθώς) αναδιπλώθηκε όταν από τη στάση του η χώρα κινδύνευε με χρεοκοπία. Tι θα κάνει ο Tσίπρας αν οι εκλογείς του εναποθέσουν την «καυτή πατάτα» της σωτηρίας της χώρας; Όμως ένα είναι σίγουρο: Όταν οι κεντρικοί μονομάχοι στις εκλογές αυτές θα είναι οι Tσίπρας-Σαμαράς, η χώρα πρέπει να ανησυχεί.

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΕΥΡΩΠΗ ΚΙ ΟΧΙ ΛΙΓΟΤΕΡΗ !...


Στο ετήσιο Συνέδριο της Google «Zeitgeist» στο Λονδίνο μίλησε χθες ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γ. Παπανδρέου, κάνοντας μια εκτενή αναφορά στα όσα διαδραματίστηκαν τα δύο τελευταία χρόνια, σε Ελλάδα και Ευρώπη, προσθέτοντας αρκετά ενδιαφέρουσες ειδήσεις, αλλά και συγκροτημένες απόψεις για το μέλλον.

Ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρθηκε στις προσπάθειες που κατέβαλε από τη θέση του Πρωθυπουργού για τη σωτηρία της Ελλάδας. «Εξαρχής είχα τονίσει ότι ως Έλληνες πρέπει να αναλάβουμε πλήρως την ευθύνη των αποτυχιών μας, αλλά το πρόβλημα της Ελλάδας είναι και ευρωπαϊκό… Πάλεψα για να ανταποκριθεί η Ευρώπη, η οποία το έκανε με αλληλεγγύη στους Έλληνες και στους άλλους λαούς, με νέους θεσμούς, με το μεγαλύτερο πρόγραμμα οικονομικής διάσωσης στην παγκόσμια ιστορία και με το μεγαλύτερο "κούρεμα" χρέους στην ιστορία», τόνισε, ωστόσο, όπως επισήμανε «οι αγορές αντί να ηρεμήσουν παραμένουν ανήσυχες, επιθετικές και κερδοσκοπικές, γιατί η Ελλάδα δημιουργεί ένα προηγούμενο που αναδεικνύει την ενυπάρχουσα αδυναμία στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα σήμερα καθώς και τα προβλήματα του ανεπτυγμένου κόσμου, όπως αντιμετωπίζει τις αγορές».

Ο κ. Παπανδρέου πρόσθεσε ότι «η ελληνική κρίση έφερε στο προσκήνιο μερικές από τις ελλείψεις στην αρχιτεκτονική του κοινού μας νομίσματος, καθώς έχουμε κοινό νόμισμα χωρίς, την ίδια στιγμή, να έχουμε κοινό "ταμείο" και εναρμόνιση σε βασικές πολιτικές», ενώ σημείωσε ότι «η δημοσιονομική προσαρμογή δεν θα λύσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και ο κόσμος, που είναι το κύριο πρόβλημα ανταγωνιστικότητας στις αναδυόμενες αγορές».

«Οι δημοκρατίες μας δεν μπορούν να δείχνουν ότι σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία οι αποφάσεις μπορούν να λαμβάνονται μόνο εντός των εθνικών συνόρων» υπογράμμισε ο κ. Παπανδρέου, προσθέτοντας ότι πρέπει να «εκδημοκρατίσουμε και να εξανθρωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση», διότι διαφορετικά «οι πολίτες θα θεωρήσουν ότι οι δημοκρατικοί μας θεσμοί είναι αδύναμοι και αυτό θα τους οδηγήσει να ψάξουν να βρουν σωτήρες, να στραφούν στον φονταμενταλισμό ή σε απόλυτες ιδεολογίες, στην απάθεια ή στη βία αντί στη δημοκρατική, δημιουργική συμμετοχή μέσα στις κοινωνίες μας».

Ο πρώην πρωθυπουργός συμπλήρωσε ότι σε αυτό πρέπει να συμβάλλει η Ευρώπη, διευκρινίζοντας ότι «χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη και όχι λιγότερη» και επισήμανε ότι η Ευρώπη έχει τη δυνατότητα για ένα διαφανές τραπεζικό σύστημα, δημοκρατικό έλεγχο των οίκων αξιολόγησης, προσπάθεια σταματήματος των «φορολογικών παραδείσων» και μεγαλύτερη διαφάνεια στις αγορές.

Διαβάστε εκτενή αποσπάσματα της ομιλίας ΕΔΩ !

Χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη και όχι λιγότερη

Λονδίνο, 21 Μαΐου 2012


Σημεία ομιλίας στο Ετήσιο Συνέδριο της Google "Zeitgeist" με θέμα την κρίση στην Ευρώπη, στην οποία συμμετεíχε επίσης ο Niall Fergusson, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και συντόνιζε η Stephanie Flanders, δημοσιογράφος του BBC

- Εξαρχής είχα τονίσει ότι, ναι, ως Έλληνες πρέπει να αναλάβουμε πλήρως την ευθύνη των αποτυχιών μας. Ωστόσο, είπα επίσης ότι, το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Το πρόβλημα είναι και ευρωπαϊκό. Έχουμε πρόβλημα στην ευρωπαϊκή διακυβέρνηση. Γι’ αυτό πάλεψα για να ανταποκριθεί η Ευρώπη. Και το έκανε. Με αλληλεγγύη στους Έλληνες και στους άλλους λαούς, με νέους θεσμούς, με το μεγαλύτερο πρόγραμμα οικονομικής διάσωσης στην παγκόσμια ιστορία. Με το μεγαλύτερο «κούρεμα» χρέους στην ιστορία. Παρά ταύτα, η καταιγίδα δεν έχει κοπάσει. Οι αγορές, αντί να ηρεμήσουν, παραμένουν ανήσυχες, επιθετικές και κερδοσκοπικές. Γιατί; Η απάντηση είναι προφανής: η Ελλάδα δημιουργεί ένα προηγούμενο. Αναδεικνύει την ενυπάρχουσα αδυναμία στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα σήμερα καθώς και τα προβλήματα του ανεπτυγμένου κόσμου, όπως αντιμετωπίζει τις αγορές.

- Ακόμα κι αν υπάρχουν δυσκολίες, αρκεί αυτό για να δημιουργηθεί μια ευρωπαϊκή και ίσως παγκόσμια κρίση; Την στιγμή που η ελληνική οικονομία είναι η μισή της οικονομίας του Λονδίνου (μόλις 1.8% του ΑΕΠ της ευρωζώνης και 0.47% του παγκόσμιου ΑΕΠ όπως μας λένε τα στοιχεία του ΔΝΤ). Μπορούμε να θεωρηθούμε υπεύθυνοι για τη σταθερότητα της παγκόσμιας οικονομίας;

- Η ελληνική κρίση έφερε στο προσκήνιο μερικές από τις ελλείψεις στην αρχιτεκτονική του κοινού μας νομίσματος. Μια αρχιτεκτονική με την οποία έχουμε κοινό νόμισμα χωρίς, την ίδια στιγμή, να έχουμε κοινό «ταμείο» και μια προσπάθεια να αναπληρώσουμε το τελευταίο με συντονισμένες δημοσιονομικές και σε μεγάλο βαθμό δομικές πολιτικές οι οποίες, όμως, δε δούλεψαν όσο αποτελεσματικά θα θέλαμε. Έλλειψη εναρμόνισης σε βασικές πολιτικές, όπως η φορολογία, το εργατικό δίκαιο, τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, η υγεία και τα επιδόματα ανεργίας. Αυτό ξεπερνά το μύθο ότι η δημοσιονομική προσαρμογή θα λύσει όλα τα προβλήματα. Η δημοσιονομική προσαρμογή δε θα λύσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και ο κόσμος, που είναι το κύριο πρόβλημα ανταγωνιστικότητας στις αναδυόμενες αγορές.

- Η οικονομική δραστηριότητα και τα κεφάλαια φεύγουν προς την Ασία, τη Λατινική Αμερική, την Αφρική, σε μέρη του κόσμου με χαμηλότερους μισθούς, φθηνά εργατικά χέρια, σε χώρες όπου δεν ισχύουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, δεν υπάρχουν συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, δεν υπάρχει μια ασπίδα προστασίας έναντι στην καταστροφή του περιβάλλοντος.

- Οι παραπάνω παράγοντες σε συνδυασμό με την στήριξη του κράτους, σε μερικές περιπτώσεις, έχουν δώσει ένα ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα στις περιοχές αυτές, φέρνοντας μεγάλο πλούτο στις εκεί κοινωνίες, όχι πάντα με δίκαιο και ισότιμο τρόπο, και υπονομεύοντας τον κοινωνικό ιστό που είχαμε στις δυτικές κοινωνίες.

- Ποιο είναι λοιπόν το δίλημμα που έχουμε στις ανεπτυγμένες χώρες; Μπορούμε να ανταγωνιστούμε με αυτούς τους όρους; Μπορούμε να δημιουργήσουμε βιώσιμες οικονομίες κάτω από αυτές τις συνθήκες; Μπορούν οι δημοκρατικοί μας θεσμοί να επιβιώσουν μέσα σ’ αυτές; Πιστεύω όχι. Αλλά πιστεύω ότι και οι αναπτυσσόμενες οικονομίες, αργά ή γρήγορα, δε μπορούν να επιτύχουν βιώσιμη ανάπτυξη με αυτούς τους όρους. Ο πλανήτης μας δε μπορεί να προσφέρει, δε μπορεί να αντέξει αυτό το μοντέλο ανάπτυξης.

- Αλλά αυτό είναι και κρίση δημοκρατίας. Τα κεφάλαια δε φεύγουν από τις ανεπτυγμένες χώρες μόνο προς τις αναδυόμενες αγορές αλλά και προς τους φορολογικούς παραδείσους, στη χρηματοπιστωτική αντί στην πραγματική οικονομία, στερώντας από τα κράτη φορολογικά έσοδα και δημιουργώντας βαθιές ανισότητες στις κοινωνίες μας. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στην Ελλάδα.

- Δύναμη και πλούτος συσσωρεύονται πέραν των εθνικών συνόρων. Και με αυτή τη συσσώρευση πλούτου, οι δημοκρατικοί μας θεσμοί κυριεύονται από ειδικά συμφέροντα τα οποία επεκτείνουν τα προνόμιά τους.

- Οι δημοκρατίες μας δε μπορούν να δείχνουν ότι, σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία οι αποφάσεις μπορούν να λαμβάνονται μόνο εντός των εθνικών συνόρων.

- Η αντίδραση στην παγκοσμιοποίηση θα είναι περισσότερος λαϊκισμός, ρατσισμός, ακόμα και νεοφασισμός στις κοινωνίες μας. Εάν δεν εκδημοκρατίσουμε και εξανθρωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση, οι πολίτες θα θεωρήσουν ότι οι δημοκρατικοί μας θεσμοί είναι αδύναμοι. Ότι δε μπορούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες και στις δυνατότητές τους. Αυτό θα οδηγήσει τους πολίτες να ψάξουν να βρουν σωτήρες, να στραφούν στον φονταμενταλισμό ή σε απόλυτες ιδεολογίες, στην απάθεια ή στη βία αντί στη δημοκρατική, δημιουργική συμμετοχή μέσα στις κοινωνίες μας.

- Εδώ είναι που πρέπει να συμβάλει η Ευρώπη. Γιατί η Ευρώπη είναι σημαντική. Παρότι σήμερα μοιάζει αδύναμη, να τρικλίζει, πολύπλοκη, αργή στις αντιδράσεις, ένας λαβύρινθος. Πρέπει να πατήσουμε διαγραφή; Η άποψή μου είναι ότι χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη και όχι λιγότερη.

- Μια Ευρώπη η οποία έχει την δυνατότητα για ένα διαφανές τραπεζικό σύστημα. Με δημοκρατικό έλεγχο των οίκων αξιολόγησης. Μία Ευρώπη που προσπαθεί να σταματήσει τους φορολογικούς παραδείσους. Με μεγαλύτερη διαφάνεια στις αγορές με παράδειγμα τα CDS. Για μια Κεντρική Τράπεζα περισσότερο επεμβατική, πιο πολύ σαν την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η οποία να είναι επιφορτισμένη να αντιμετωπίσει την ανεργία. Το μοντέλο μας για βιώσιμη και ανταγωνιστική ανάπτυξη πρέπει να εδράζεται στην ποιότητα και όχι στην ανισότητα. Για ευρωομόλογα και ένα Φόρο επί των Χρηματοπιστωτικών Συναλλαγών, που μπορούν να αντιμετωπίσουν την πρόκληση του χρέους και να δημιουργήσουν αποθέματα για επενδύσεις, πράσινη ανάπτυξη και δημιουργία θέσεων εργασίας.

- Πρέπει να συμπληρώσουμε τις εθνικές πολιτικές για δημοσιονομική πειθαρχία με ευρωπαϊκά προγράμματα ανάπτυξης. Φαίνεται να υπάρχει λίγο φως από τη πρόσφατη συνάντηση των G8 και τις πολιτικές αλλαγές σε χώρες όπως η Γαλλία.

- Η ενωμένη Ευρώπη είναι κάτι μοναδικό. Βγήκε μέσα από τον τρόμο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ξεπήδησε μέσα από την τρομακτική εμπειρία του Ολοκαυτώματος. Η Ευρώπη είναι ένα οικοδόμημα ειρήνης. Είναι ένα δημοκρατικό οικοδόμημα, ένα κοινωνικό οικοδόμημα, ένα οικοδόμημα ανάπτυξης, ένα οικοδόμημα ασφάλειας. Στο τέλος ή στην αρχή, η Ευρώπη είναι μια οικογένεια αρχών: δημοκρατία, ειρηνική επίλυση συγκρούσεων, ανοχή, ανθρώπινα δικαιώματα, κράτος δικαίου, ανοικτές αγορές αλλά με κοινωνικό πρόσωπο, διαφάνεια, διαφορετικότητα με σεβασμό για όλους.

- Είναι ένα οικοδόμημα όπου εμείς, διαφορετικοί άνθρωποι με διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικές ιστορίες και παραδόσεις, βρισκόμαστε κάτω από την ίδια στέγη, ενοποιώντας τη διαδικασία λήψης αποφάσεων για να είμαστε πιο δυνατοί, πιο αποτελεσματικοί, πιο ικανοί να αντιμετωπίσουμε τις παγκόσμιες προκλήσεις, είτε είναι η οικονομία, είτε η κλιματική αλλαγή, η φτώχεια, οι συγκρούσεις, η μετανάστευση. Ενώνουμε τις δυνατότητές μας. Είναι σημαντικό ότι η Ευρώπη μπορεί να γίνει ένα πρότυπο, ένα παράδειγμα προς μίμηση για τόσες άλλες περιοχές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΩΣ ΓΕΝΟΣΗΜΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ !...



Μετά την κατάρρευση των δύο μεγάλων κομμάτων στις εθνικές εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 και τη νίκη του «αντιμνημονιακού» μετώπου με επικεφαλής το ΣΥΡΙΖΑ, παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τη μετεκλογική πολιτική συμπεριφορά του συγκεκριμένου πολιτικού φορέα.

Βλέποντας το υψηλό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του να περιδιαβαίνουν τα κανάλια με τον αέρα του νικητή, η μνήμη μου ξαναγύρισε πολλά χρόνια πίσω, στα χρόνια της νιότης μου. Ξαναγύρισε στο 1976, όταν έγινα μέλος του ΠΑΣΟΚ και μετά στο 1983, όταν εκλέχτηκα γραμματέας της Οργάνωσης του Κόμματος στην Τράπεζα της Ελλάδος, Οργάνωση Χώρου Δουλειάς (ΟΧΔ) λεγόταν τότε. Θυμήθηκα τους παλιούς συντρόφους να συγκρούονται με ιδεολογικό πάθος μέσα στις μπαρουτοκαπνισμένες αίθουσες της Κωλέτη.

Θυμήθηκα τον εαυτό μου με το «Κεφάλαιο» του Μαρξ στο σπίτι και το Μπάραν και το Σουίζι παραμάσχαλα για την ιδεολογική καθοδήγηση στην Οργάνωση, θυμήθηκα το όραμα του σοσιαλισμού, την αυτοδιαχείριση και τις ατέλειωτες ώρες μελέτης του γιουγκοσλαβικού πειράματος, θυμήθηκα την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και το περίφημο συνέδριο στην Πάντειο -κρατώ ακόμα τα πρακτικά του- και σκέφθηκα, ρε μπας και κάποιοι Ελληνες θέλουν να δημιουργήσουν ένα γενόσημο του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου; Μήπως επιθυμούν να αναστήσουν το ΠΑΣΟΚ της νιότης μου, με το όνομα ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη φορά;

Μήπως θέλουν να ζήσουν το ίδιο επαναστατικό όνειρο, στέλνοντας στο διάβολο, Μνημόνια, Ευρώπη και Ευρωπαίους και όπου πάει; Και για τα ανώτερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πιο πρακτικές σκέψεις: «Ας πάρουμε την εξουσία και μετά βλέπουμε». Μετά θυμήθηκα τη μαζική εισβολή στην Οργάνωση, μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ατόμων της εαμογενούς Αριστεράς και του μετριοπαθούς Κέντρου, οι οποίοι δεν ήταν αιθεροβάμονες σαν εμένα, αναζητούσαν πιο πρακτικά πράγματα: Μια θεσούλα, μια προαγωγή, ένα επιδοματάκι, ένα δάνειο, όλα αυτά που είχαν στερηθεί και απολάμβαναν οι νικητές του εμφυλίου.

Και ύστερα απ' αυτό το νοσταλγικό ταξίδι της μνήμης, η λογική με επανέφερε στο σήμερα, στη σκληρή πραγματικότητα και άρχισα με εργαλεία τον ορθολογισμό και την κριτική σκέψη να αναλύω την πολιτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο της εθνικής, ευρωπαϊκής και παγκόσμιας κοινωνικο-οικονομικής κατάστασης, όπως μας είχε μάθει ο δάσκαλός μας ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αρχισα να εξετάζω τις πιθανότητες να επαναληφθεί η ιστορία. Τώρα, αν η επανάληψή της θα είναι φάρσα ή όχι θα αποδειχθεί πολύ σύντομα. Κατ' αρχάς σε εθνικό επίπεδο το κίνημα, που γιγάντωσε το ΠΑΣΟΚ τη χρονική περίοδο 1974 - 1981 και προσπάθησε να βάλει τη «Δεξιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας», περιλάμβανε εργατικά και κυρίως μικροαστικά στρώματα του χωριού και της πόλης. Ηταν λαϊκά στρώματα που, με ιδεολογική φαρέτρα τις ιδέες της Αριστεράς περί σοσιαλισμού, δικαιοσύνης και ισότητας, αναζητούσαν στον ήλιο μοίρα, αναζητούσαν την ίδια μοίρα που είχε εξασφαλίσει μεγάλο τμήμα των αλληλεξαρτώμενων με τη συντηρητική παράταξη ψηφοφόρων.

Αντίθετα, το κίνημα που εκτίναξε το ΣΥΡΙΖΑ από το τέσσερα στο δέκα επτά τοις εκατό, σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις -υψηλά ποσοστά στα ακριβά προάστια, προσχώρηση συντεχνιών κ.τ.λ.- περιλαμβάνει μεγάλο ποσοστό παρασιτικών και κλεπτοκρατικών στρωμάτων, τα οποία δεν αναζητούν στον ήλιο μοίρα, σαν τα φτωχά λαϊκά στρώματα του πρώιμου ΠΑΣΟΚ, αλλά διατήρηση των άνομων προνομίων τους, αυτών των προνομίων που κατάφεραν να αποσπάσουν από το κράτος με διαμεσολαβητές τα κόμματα εξουσίας, μέσα από ένα αυτο-τροφοδοτούμενο σπιράλ αδιαφάνειας, ρουσφετολογίας, κακοδιαχείρι-σης, διαφθοράς και ατιμωρησίας. Δεν είναι τυχαίο πιστεύω που η εκλογική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ δεν ενοχλεί αυτά τα στρώματα, διότι αναφέρεται γενικά μόνο στις περικοπές του Μνημονίου και στην άμεση επιστροφή τους και δεν τονίζει σαφώς το τεράστιο πρόβλημα αστικού εκσυγχρονισμού ... ορθολογισμού της χώρας.

Ενας άλλος παράγοντας που διαφοροποιεί την περίοδο του πρώιμου ΠΑΣΟΚ από τη σημερινή είναι η καταλυτική προσωπικότητα του Αντρέα Παπανδρέου, ο οποίος δεν έχει βεβαίως καμιά σχέση με τον Αλέξη Τσίπρα.
Δεύτερον, σε ευρωπαϊκό επίπεδο η κατάσταση ήταν τελείως διαφορετική από τη σημερινή. Η Ελλάδα δεν είχε ενταχθεί ακόμη οργανικά στην ΕΟΚ, αλλά και όταν εντάχθηκε, αυτή αποτελούσε μία χαλαρή οικονομική ένωση, που δεν είχε καμιά σχέση με τη σημερινή Ε.Ε. και κυρίως με την Ευρωζώνη, δεν υπήρχαν δεσμεύσεις, κανόνες, οδηγίες, δεν υπήρχαν συνθήκες Μάαστριχτ, Λισαβόνας, Σένγκεν κ.τ.λ. Επιπλέον, σε πολιτικό επίπεδο, στην Ευρώπη ζούσαμε την εποχή του Ευρω-κομμουνισμού, την εποχή του Ενρίκε Μπερλιγκουέρ, με το Κομμουνιστικό πρώτο κόμμα στην Ιταλία, και του Ζορζ Μαρσέ στη Γαλλία, την εποχή του Καρίγιο στην Ισπανία και του Καρβάλιο και της Επανάστασης των Γαρύφαλλων στην Πορτογαλία. Αντίθετα, στη σημερινή Ευρώπη, η Δεξιά, εμφανιζόμενη ως μόδα, ως τμήμα της σύγχρονης οικουμενικής νεωτερικότητας, έχει επικρατήσει πλήρως και ψάχνεις να βρεις σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στην εξουσία με το φανάρι...

Τέλος, σε παγκόσμιο επίπεδο, ζούσαμε στην εποχή της ισχυρής Σοβιετικής Ενωσης, των λαϊκο-απελευθερωτικών κινημάτων, του κινήματος των αδέσμευτων χωρών, του θαυμάσιου πειράματος της γιουγκοσλαβικής αυτοδιαχείρισης, ζούσαμε στον κόσμο των ιδεών, των οραμάτων για ένα καλύτερο κόσμο, που τον βλέπαμε -ίσως με τα μάτια της ψυχής μας- να ανατέλλει. Τι σχέση έχει, άραγε, ο σημερινός παγκοσμιοποιημένος κόσμος, η σημερινή Ευρώπη, η σημερινή Ελλάδα μ' εκείνο τον κόσμο του πρώιμου ΠΑΣΟΚ και της νιότης μου; Τώρα, όλα είναι εικόνα, προπαγάνδα, marketing, lifestyle, τώρα όλοι είναι apolitik και προσπαθούν να δείχνουν funny...

Ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικά η Αριστερά, σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, μπορεί να επενδύει στις αδυναμίες του καπιταλισμού, αλλά στερούμενη προοπτικής και μέλλοντος, εκτοπίζεται εκτός τόπου και χρόνου, απευθύνεται σε ψυχικές αγκυλώσεις και τελικά δημιουργεί μόνο αρνητισμό. Μια αχτίδα φωτός στέλνει μέσα στο σκοτεινό κελί μας ο Στέλιος Ράμφος, απευθυνόμενος στην ελληνική πολιτική τάξη και τους Ελληνες πολίτες: Αναζητήστε νόημα εθνικό και ατομικό... κοιτάξτε προς Εσπερία μεριά... Θα τελειώσω το παρόν άρθρο μου με την τελευταία παράγραφο προηγούμενου άρθρο μου για την ελληνική Αριστερά με τον τίτλο «Πόσο αριστερά είναι η ελληνική Αριστερά;»

Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με τα παρασιτικά και κλεπτοκρατικά στρώματα που, για να υπερασπίσουν τα άνομα συμφέροντά τους, έχουν σηκώσει «αντιμνημονιακή» σημαία και τον ψηφίζουν μαζικά; Θα τους δεχτεί άκριτα στους κόλπους του, για να ανεβάσει κι άλλο τα ποσοστά του στις επικείμενες εκλογές του Ιουνίου που ο ίδιος προκάλεσε (ο σκοπός αγιάζει τα μέσα), ή θα καταδικάσει τις πρακτικές τους και θα τους καταγγείλει, γιατί το αριστερό του ήθος δεν του επιτρέπει το συγχρωτισμό με τέτοια άτομα; Με άλλα λόγια τι θα κάνει με τους κάθε λογής... Τράγκες, Μάγκες, Ματσαράγκες, που σαν τα ποντίκια πηδάνε από τα «πλοία» των δύο κομμάτων εξουσίας, πριν από τη βύθισή τους; Πώς θα τους χειριστεί; Και τελικά τι είδους Αριστερά θα είναι και τι μέλλον θα έχει μία τέτοια Αριστερά, που θα περιλαμβάνει στους κόλπους της τη γκρίζα Ελλάδα του προσωπικού βολέματος -και τώρα ξεβολέματος- και της παρανομίας ;