Και τώρα όλοι εμείς οι ηλίθιοι ιθαγενείς της Ψωροκώσταινας πρέπει να αισθανόμαστε υπερήφανοι για την ξαφνική αγάπη των «φίλων και συμμάχων» μας. Μέχρι προχθές δεν ήθελαν ούτε να μας συναντήσουν.
Εν τω μεταξύ η Μέρκελ πέτυχε αυτά που ζητούσε. Ίσως όχι στο 100%, έφθασε όμως πολύ πολύ κοντά στους στόχους της. Ποιοι ήσαν αυτοί;
Στόχος 1ος : Έπρεπε να στείλει ένα γερό μάθημα στις ανυπάκουες χώρες ότι δεν μπορούν αφενός να αποκρύπτουν στοιχεία για την οικονομία τους, τα επίπεδα του χρέους και των ελλειμμάτων τους, αφετέρου να δανείζονται με λογικά επιτόκια. Πρέπει τα επιτόκια να εκτοξευθούν σε δυσθεώρητα ύψη, τέτοια που θα ζήλευαν και οι πιο υπεραισιόδοξοι τοκογλύφοι. Πρέπει οι περιβοήτοι (καλύτερα διαβόητοι) Οίκοι Αξιολόγησης να παίξουν τα κερδοσκοπικά τους παιχνίδια με τα spreads, τα CDs και όλες αυτές τις αηδίες που μπήκαν βάναυσα στην καθημερινότητα μας. Υπάρχουν πολυεκατομμυριούχοι και τράπεζες (ακόμη και κρατικές) που ποντάρουν στην πιθανότητα της χρεοκοπίας μας. Όσο τα spreads ανεβαίνουν, ανεβαίνουν και τα πονταρίσματα, ανεβαίνουν και τα λεγόμενα ασφάλιστρα κινδύνου. Και ο φαύλος κύκλος της παγκόσμιας πλουτοκρατίας που τζογάρει στην καταστροφή μας …καλά κρατεί.
Στόχος 2ος : Οι Γερμανοί νεοφιλελεύθεροι, σύμμαχοι της Μέρκελ στην κυβέρνηση, την είχαν απειλήσει ότι αν δανείσει την Ελλάδα, θα την στείλουν κατηγορούμενη στο Ανώτατο Δικαστήριο της Γερμανίας με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας! Μεγάλες κορώνες από τους υπερφίαλους απογόνους του Χίτλερ. Τώρα δεν υφίσταται αυτή η «απειλή». Έστω και αργά κατάλαβαν ότι δεν συμφέρει πρωτίστως τους ίδιους η χρεοκοπία της Ελλάδας. Είναι και γερμανικές οι τράπεζες που έχουν στην κατοχή τους ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ.
Δεν πρέπει λοιπόν να διαταραχθούν επ’ ουδενί οι ενδοκυβερνητικές συμμαχίες με τους νεοφιλελεύθερους ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία (πλησιάζουν οι εκλογές της 9ης Μαΐου). Αυτή η συγκυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών – Νεοφιλελευθέρων, δεξιών και ακροδεξιών δηλαδή, πρέπει να συνεχίσει την (καταστρεπτική για το ευρώ) πορεία του και μετά τις εκλογές της μεθεπόμενης Κυριακής. Η Frau Μέρκελ δεν επιθυμεί με τίποτα τη μεγάλη κυβερνητική πλειοψηφία με τους Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι έχουν ταχθεί αναφανδόν υπέρ του δανεισμού (άμεσα) της Ελλάδας. >>>Διαβάστε τη συνέχεια...
Στόχος 3ος : Η πτέρυγα του Λαϊκού κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο (κεντροδεξιά, δεξιά, ακροδεξιά, νεοφιλελεύθεροι, νεοφασίστες και λοιποί συγγενείς) πρέπει να ενισχυθεί και να ισχυροποιηθεί όσο περισσότερο γίνεται. Πρέπει να τελειώνουν οι «φίλοι» μας Ευρωπαίοι ηγέτες με τις παραφωνίες τύπου Ελλάδας με τον σοσιαλιστή Γιώργο Παπανδρέου που κέρδισε τις εκλογές από τη δεξιά του Καραμανλή, Πορτογαλίας με τον σοσιαλιστή Ζοζέ Σόκρατες που πήρε την εξουσία από τη κυβέρνηση συνασπισμού του Σοσιαλδημοκρατικού και του Λαϊκού Κόμματος του Ντουράο Μπαρόσο και Ισπανίας με το σοσιαλιστή Θαπατέρο που έγινε πρωθυπουργός μετά από τη σαρωτική νίκη έναντι Λαϊκού Κόμματος του Χοσέ Μαρία Αθνάρ. Παρεμπιπτόντως, αυτές οι τρεις προαναφερθείσες χώρες, εντελώς μα εντελώς «συμπτωματικά» είναι οι τρεις κατά σειρά χώρες της ευρωζώνης με τα μεγαλύτερα ελλείμματα, το μεγαλύτερο χρέος, και τις μεγαλύτερες δημοσιονομικές εκτροπές. Κοίτα ρε παιδί μου κάτι συμπτώσεις!!!
Μπορεί να καταλάβει και ο πλέον αδαής τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται μεταξύ των δεξιών και ακροδεξιών κομμάτων που κυβερνούν στις χώρες της Ε.Ε.
Στόχος 4ος : Το ευρώ πλέον έπεσε αρκετά, φλερτάρει σήμερα με το 1 δολάριο και 30 σεντς. Απομακρύνθηκε πολύ από τα επίπεδα του 1,60 και φτάσαμε πια στο επιθυμητό «μαξιλάρι». Το ευρώ σήμερα καθίσταται ανταγωνιστικό έναντι του δολαρίου. Η πτώση του, όπως ήταν φυσικό, λειτούργησε ευεργετικά στις χώρες της ευρωζώνης με βαριά βιομηχανία και εξαγωγές, όπως η Γερμανία. Η Γερμανία επί παραδείγματι παρουσίασε άνοδο στις εξαγωγές της κατά 5,1% το μήνα Φεβρουάριο του 2010, με το εμπορικό της πλεόνασμα να διευρύνεται μέσα σε ένα μήνα κατά 4,6 δισ. ευρώ!
Την άνοδο του δολαρίου παλεύει να φρενάρει ο Ομπάμα, καθιστώντας το και πάλι ανταγωνιστικό έναντι του ευρώ. Προς τούτο και το «ενδιαφέρον» του πλανητάρχη.
Και ενώ βρισκόμαστε ως χώρα στο μέσο της μεγαλύτερης μεταπολεμικά κρίσης που έχουμε γνωρίσει, ενώ κατακτήσεις δεκαετιών τα εργατικής τάξης εξανεμίζονται η μία μετά την άλλη, ενώ η ανεργία χτυπάει κόκκινο, ενώ η φτώχεια σταδιακά εξαπλώνεται σε όλα σχεδόν τα οικονομικά στρώματα, μόλις ανακοινώθηκε ότι οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες ανήλθαν στα 368,1 δισ. ευρώ τον Μάρτιο, από 362,3 δισ. ευρώ τον Φεβρουάριο. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσό καταθέσεων από το Μάρτιο του 1998, όπου και καταγράφονται τα σχετικά στοιχεία!
Η εντύπωση που μένει πια, είναι μια. Δεν δουλεύουμε για να ζήσουμε. Δεν πληρωνόμαστε για να ζήσουμε. Απλά ονειρευόμαστε τη ζωή τους. Απλά μεταφέρουμε τα λεφτά τους.