Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΟΠΩΣ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ !...

 
Σήμερα στην αρχή του 2014 η συγκυρία θυμίζει το 1991: μια κρίσιμη για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στροφή και μια περιφερειακή κρίση που την περιπλέκει. Τότε η κρίση στη Γιουγκοσλαβία που ξέσπασε λίγους μήνες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής στο Μάαστριχτ. Σήμερα μια βαριά τραυματισμένη Ευρωζώνη, με τον Νότο στα όρια αντοχής σε αναμονή των κινήσεων του Ντράγκι και του σοκ των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών βρίσκεται, πρώτον, μπροστά στο ενδεχόμενο εκτροπής πόρων για την ενίσχυση της Ουκρανίας και, δεύτερον, του συνολικού κόστους μιας ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.
 
Τότε οι 12 της Ευρωπαϊκής Κοινότητας είδαν τη Γερμανία να εκβιάζει για την επίσπευση της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας και δεν κατόρθωσαν να παρέμβουν σταθεροποιητικά σε μια σύγκρουση επί ευρωπαϊκού εδάφους, στην οποία καταλύτης τερματισμού υπήρξαν οι ΗΠΑ, στη Βοσνία το 1995 και στο Κόσοβο το 1999. Σήμερα με τη Βρετανία στο περιθώριο και τη Γαλλία υποταγμένη, η Γερμανία παρασύρεται και παρασύρει τους εταίρους της σε έναν παρεμβατισμό στην Ουκρανία, το πολιτικο-διπλωματικό αλλά και στρατιωτικό κόστος του οποίου δεν μπορεί να αναλάβει.
 
Δεκάδες δισ. ευρώ για μια αμφίβολη σταθεροποίηση της Ουκρανίας -μάλλον μόνο της Δυτικής- και ανυπολόγιστο κόστος αύξησης αμυντικών δαπανών, συν ανάκτηση από την Ουάσιγκτον του ρόλου του εγγυητή της Ευρωπαϊκής Ασφάλειας απέναντι στη Μόσχα που είχε σε όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, από το 1947 μέχρι και το 1991. Σε οριακή κατάσταση με υπαιτιότητα τις επιλογές της Γερμανίας τα τελευταία τέσσερα χρόνια η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα δοκιμασθεί δεινά από μια παλινδρόμηση της Γηραιάς Ηπείρου στον Ψυχρό Πόλεμο.
 
Μια διολίσθηση που δεν επιθυμεί ούτε το Βερολίνο ούτε η Μόσχα, αλλά καμιά πλευρά δεν θέλει να αναλάβει το κόστος της αναγκαίας αυτοσυγκράτησης και υποχωρήσεων. Μια ατμόσφαιρα αμοιβαίας καχυποψίας όπου η μια πλευρά ελπίζει να μπλοφάρει η άλλη. Εδώ σταματούν οι συσχετίσεις του 2014 με το 1991, καθώς τα παραπάνω παραπέμπουν ανησυχητικά στο 1914.
 

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

ΜΗΝΥΜΑ - ΕΚΠΛΗΞΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ !...

 
Εκπληξη πρώτου μεγέθους για πολλούς και ηχηρό μήνυμα για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς αποτέλεσαν τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των εκλογών στο Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας.
 
Σε μονομαχία ανάμεσα στον ανεξάρτητο του χώρου της Κεντροαριστεράς, ποινικολόγο κ. Βασίλη Αλεξανδρή (34,76%), ο οποίος για πρώτη φορά διεκδίκησε την ψήφο των συναδέλφων του, και τον σημερινό πρόεδρο του Συλλόγου κ. Γιάννη Αδαμόπουλο (23,14%) ο οποίος προέρχεται από τον χώρο της ΝΔ, αλλά στις εκλογές του ΔΣΑ συμμετείχε χωρίς να έχει λάβει το γαλάζιο χρίσμα, εξελίσσεται η μάχη για την προεδρία του Συλλόγου.
 
Οι δυο τους θα διεκδικήσουν την προεδρία του ΔΣΑ στον δεύτερο γύρο, που έχει οριστεί να διεξαχθεί την Κυριακή 2 και την Τρίτη 4 Μαρτίου (λόγω της Καθαράς Δευτέρας).
 
Ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Βασίλης Παπαστεργίου με 13,24%, έμεινε τρίτος, αλλά εκτιμάται ότι μπορεί να διαδραματίσει ρυθμιστικό ρόλο στον δεύτερο γύρο της αναμέτρησης Ειδικότερα, ο κ. Αλεξανδρής με ένα πολυσυλλεκτικό ψηφοδέλτιο έλαβε ποσοστό 34,76% (ψήφους 3.906) και ο κ. Αδαμόπουλος που προέρχεται από το χώρο της ΝΔ έλαβε ποσοστό 23,14% (ψήφους 2.600).
 
Στην εκλογική αναμέτρηση του ΔΣΑ ο κ. Παναγιώτης Γαλετσέλλης με ποσοστό 10,97% (ψήφους 1.233), ο κ Παναγιώτης Περάκης με ποσοστό 6,74% (ψήφους 757), ο κ. Άγγελος Βρεττός με ποσοστό 5,45% (ψήφους 612), ο κ. Γιώργος Παριανός με ποσοστό 3,05% (ψήφους 343) και τέλος ο κ. Γιώργος Μαραγκός με ποσοστό 2,66% (ψήφους 299).
 
Το 2011 στις εκλογές του α' γύρου των εκλογών του ΔΣΑ πρώτος είχε έρθει με ποσοστό 26,07% ο Δημήτρης Βερβεσός και δεύτερος ο Γιάννης Αδαμόπουλος με ποσοστό 19,92%. Το κεντροαριστερό ψηφοδέλτιο Αλεξανδρή.
 
Η πολυσυλλεκτική υποψηφιότητα του κ. Αλεξανδρή, ο οποίος επέλεξε να μην ηγηθεί δικού του ψηφοδελτίου, υποστηριζόμενος όμως από συνδυασμούς με διαφορετικό πολιτικό χρώμα, όπως έδειξε η κάλπη, έφερε την πρωτιά.
 
Επρόκειτο ουσιαστικά για μια Ελιά –καθώς τον Βασίλη Αλεξανδρή στήριξαν ο άλλοτε διεκδικητής της προεδρίας του ΔΣΑ Δημήτρης Βερβεσός, ο οποίος προέρχεται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, οι Θωμάς Καμενόπουλος και Γιάννης Κορκόβελος, με ρίζες επίσης από τον χώρο του ΠαΣοΚ, αλλά και ο Γιώργος Μπουλούκος, ο οποίος προέρχεται από τον χώρο της ΝΔ.
 
Την ανακήρυξη, δε, της υποψηφιότητάς του είχε υπογράψει η πρώην σύμβουλος του ΔΣΑ Μαρία Κουβέλη, κόρη του προέδρου της ΔΗΜΑΡ.

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ !...


Ένα ογκώδες και άκρως ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο «Αυτοί που κινούν τα νήματα στην Ευρώπη» εξέδωσαν δύο από τους καλύτερους ξένους ανταποκριτές στις Βρυξέλλες : η Κέρστιν Γκάμελιν της «Süddeutsche Zeitung» και ο Ράιμουντ Λεβ της δημόσιας αυστριακής τηλεόρασης ORF.
 
Στο βιβλίο τους γίνονται εκτενείς αναφορές στην κρίση στην Ελλάδα και σε πάμπολλα γεγονότα που αφορούν την πορεία των πραγμάτων γύρω από το "ελληνικό ζήτημα".
 
Ολες οι περιγραφές και οι διάλογοι του βιβλίου, τονίζουν οι συγγραφείς, είναι αυθεντικά: προέρχονται από τις εκατοντάδες συνεντεύξεις που έκαναν με ειδήμονες (μεταξύ των οποίων και πρωθυπουργοί) υπό την προϋπόθεση βέβαια της απόλυτης εχεμύθειας. Αυτή η εχεμύθεια τους επέτρεψε να πλησιάσουν και τους «σέρπα», τους «ανιχνευτές» των πρωθυπουργών και καγκελαρίων για τις διασκέψεις κορυφής, και να πάρουν από αυτούς ανεκτίμητες πληροφορίες.
 
Εκείνο που κάνει όμως το βιβλίο τους μοναδικό είναι η πρόσβαση στα πρωτόκολλα των Antici, όπως ονομάζονται οι διπλωμάτες που κάθονται πίσω από τους αρχηγούς κρατών κατά τη διάρκεια των διασκέψεων και οι οποίοι εγκαταλείπουν κάθε 15 λεπτά της ώρας την αίθουσα (τη θέση τους παίρνουν άλλοι) για να υπαγορεύσουν αυτά που άκουσαν σε άλλους διπλωμάτες. Ετσι δημιουργούνται συνολικά 28 λίγο ή πολύ πανομοιότυπα πρωτόκολλα, όσα και οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τα οποία δεν είχε δει μέχρι πρότινος ποτέ δημοσιογράφου μάτι.
 
Η Γκάμελιν και ο Λεβ με την αξιοποίηση των «κρυμμένων μυστικών και ντοκουμέντων» καταρρίπτουν έτσι πολλούς μύθους, όπως αυτόν που λέει ότι εκείνοι που εξανάγκασαν τον Γιώργο Παπανδρέου να παραιτηθεί (λόγω του δημοψηφίσματος για το ευρώ που προετοίμαζε) ήταν η κυρία Μέρκελ και ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί. Ο «δράστης», υποστηρίζουν, ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος. «Ο Παπανδρέου μαχαιρώθηκε από τον έλληνα υπουργό Οικονομικών» είχε συμπληρώσει τότε ανώτατος διπλωμάτης των Βρυξελλών.
 
Πως είπατε ?...

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΔΗΣΕΟΓΡΦΙΑ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ !...


Σφοδρότατη επίθεση εναντίον ορισμένων ΜΜΕ και σχολιαστών εξαπολύει, με σχόλιό του, ο στενός συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, σε θέματα Τύπου, Γιώργος Ελενόπουλος, με αφορμή τα συνεχιζόμενα δημοσιεύματα και σχόλια για το θέμα των ΜΚΟ και τον κ. Παπανδρέου.
 
Ο κ. Ελενόπουλος κάνει λόγο για «στημένα» και «κατασκευασμέ-να» θέματα, τα οποία στη συνέχεια «αναδεικνύονται». Καταφεύγουν, τονίζει, «σε γελοιότητες και ψεύδη χωρίς προηγούμενο για να χτυπήσουν τον Γιώργο Παπανδρέου». Επιθέσεις που, όπως λέει, προέρχονται από «δήθεν αναμάρτητους», αλλά γνωστούς «αμαρτωλούς.
 
Αναφέρει επίσης ότι ορισμένοι σχολιαστές που μετέχουν σε αυτές τις επιθέσεις κατά του πρώην πρωθυπουργού, που γνωρίζουν τι συμβαίνει πραγματικά, αλλά προσποιούνται άγνοια, έχουν διαψευστεί πολλές φορές, αλλά δεν έχουν ζητήσει συγνώμη, γιατί στόχος τους «είναι να μείνει η μουτζούρα», και γιατί «έχουν μάθει να ενοχοποιούν». Γνωρίζουν επίσης ότι ΜΚΟ λειτουργούσαν και χρηματοδοτούνταν και την περίοδο 2004-2009, αλλά το αποκρύπτουν, προκειμένου να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η υπόθεση ΜΚΟ, με τα όποια αρνητικά της, ταυτίζεται με τον Γ. Παπανδρέου, ενώ αποκρύπτεται ο πολύ θετικός ρόλος τους στις διεθνείς σχέσεις της χώρας.
 
Ο κ. Ελενόπουλος αποδίδει όλη την εκστρατεία κατά του κ. Παπανδρέου σε «παρασιτικά κέντρα και κατεστημένα», τα οποία «κόπτονται για τη διαφάνεια», αλλά, στην πραγματικότητα», προσπαθούν «να κάνουν τις δουλειές τους πίσω από την κουρτίνα των δήθεν ευθυνών του κ. Γ. Παπανδρέου, που εξυφαίνεται καθημερινά από ΜΜΕ».
 
Το πρόβλημά τους, προσθέτει, δεν είναι η υπόθεση των ΜΚΟ. «Είναι ο φόβος που τους διακατέχει μπροστά στο ενδεχόμενο να αποκαλυφθεί ότι οι επιλογές τους δεν αφορούν τη χώρα και το δημόσιο συμφέρον».
 
Ο συνεργάτης του κ. Παπανδρέου κάνει επίσης λόγο για «πολιτική και ειδησεογραφία του μηδενισμού» που ακολουθούν κάποιοι «για να ισοπεδώσουν πρόσωπα και θεσμούς, η εύκολη σπίλωση του διπλωματικού σώματος, η συλλήβδην ενοχοποίηση της κοινωνίας των πολιτών- που προφανώς ενοχλεί αρκετούς, ο μηδενισμός της καθοριστικής δουλειάς που έγινε για την ελληνική παρουσία διεθνώς αλλά και την κοινωνική συνοχή στη χώρα μας, με τη δράση των μη κυβερνητικών οργανώσεων».
 
Όλα αυτά, προσθέτει, «αποτελούν μέρος μιας πολιτικής ασθένειας που σήμερα κυριαρχεί, δηλαδή, μιας φασίζουσας ισοπέδωσης προς εξυπηρέτηση συγκεκριμένων πολιτικών στόχων, που υπονομεύει και κάθε έννοια δικαίου, όπως και δημοκρατικού πολιτισμού στη χώρα μας».
 
Αναφέρει επίσης ότι : «Η μεγάλη μάχη που έχουμε μπροστά μας, είναι η μάχη για την ελευθερία και τη δημοκρατία- κατά του φασισμού όλων των μορφών και σχηματισμών, που εμπεριέχει και την άκρατη και άκριτη καταγγελία χωρίς βάθος, χωρίς άλλη άποψη, με επιλεκτικά ή και κατασκευασμένα στοιχεία».
 
Επανερχόμενος σε όσα αποδίδονται στον κ. Παπανδρέου κατά τη θητεία του στο υπουργείο Εξωτερικών, αναφέρει: «Σήμερα επιχειρείται να πληγεί αυτός που πρώτος προσπάθησε να βάλει μια τάξη στις σχέσεις κράτους- ΜΚΟ, από την πριν το 2004 περίοδο.
Επιχειρείται να πληγεί αυτός που η κυβέρνησή του έφερε το θέμα στη Βουλή για έλεγχο.
Επιχειρείται να πληγεί αυτός που επί των ημερών τής κυβέρνησής του οδήγησε την υπόθεση σε διερεύνηση από τις αρμόδιες αρχές.
Επιχειρείται να πληγεί αυτός που με τις αποφάσεις της κυβέρνησής του, "ευθύνεται" γιατί δημιούργησε τουλάχιστον μια ντουζίνα νέους θεσμούς διαφάνειας, ελέγχου και αξιοκρατίας, σε λιγότερο από δύο χρόνια και σε περιβάλλον κρίσης, λιτότητας και σφοδρότατων αντιδράσεων εκ μέρους των δήθεν υπερασπιστών της αλήθειας.
Επιχειρείται να πληγεί αυτός που επιτέλους, κάτι έκανε».

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ : ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΙ ?...

                        

«Σήμερα, προς το τέλος του μνημονίου, η Ελλάδα πρέπει να ακουστεί πιο δυνατά» είπε ο πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου σε ομιλία του στο Σύλλογο Ελλήνων Αποφοίτων του Χάρβαρντ, με θέμα "Μετά το μνημόνιο τι ;" στην Αίγλη του Ζαππείου.
 
Ο κ. Παπανδρέου σημείωσε ότι με τις τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού, η χώρα έχει το ηθικό δικαίωμα και την υποχρέωση να μιλήσει καθαρά στη διεθνή κοινότητα και πως ωστόσο, η Ευρώπη καλείται να επιλέξει είτε να υποταχθεί στις διεθνείς εξελίξεις, είτε να οδηγήσει την παγκοσμιοποίηση προς μια πιο δημοκρατική και ανθρώπινη κατεύθυνση.
 
Ο πρώην πρωθυπουργός άσκησε έντονη κριτική στη στάση των ηγεσιών της ΕΕ, σημειώνοντας ότι υπήρχε εναλλακτική πρόταση για την αντιμετώπιση της κρίσης, «ήθελε όμως άλλες ευρωπαϊκές ηγεσίες». Αντίθετα, είπε, η ηγεσία της Ευρώπης υιοθέτησε την αφήγηση ότι «για όλα φταίει η Ελλάδα και η Περιφέρεια», ενώ δεν αντέδρασε αποτελεσματικά στην ιλιγγιώδη άνοδο του ελλείμματος και του χρέους της χώρας.
 
Αποτέλεσμα αυτών, είπε ο κ. Παπανδρέου, «η δημοσιονομική ευθύνη και προσαρμογή, απολύτως απαραίτητη, μετετράπη σε αυστηρή λιτότητα».
 
Στο ίδιο κριτικό πλαίσιο και υπερασπιζόμενος τις επιλογές της διακυβέρνησής του, υπογράμμισε ότι ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε η κρίση υπονόμευσε τον πυρήνα των ευρωπαϊκών αξιών αντί να τις προστατεύσει, παρά το γεγονός, όπως τόνισε, ότι «καταφέραμε να φτιάξουμε μηχανισμό στήριξης - από το πουθενά και σε χρόνο ρεκόρ με σκληρές διαπραγματεύσεις», «παρότι η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε και δεν έζησε το 2010 μία εθνική τραγωδία βίαιης χρεοκοπίας», παρότι η χώρα πήρε το μεγαλύτερο στην παγκόσμια ιστορία δάνειο, παρότι κατάφερε να γίνει το μεγαλύτερο κούρεμα χρέους που έγινε ποτέ.
 

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ !...


Είναι πρόωρο ακόμη να βγάζει κανείς συμπεράσματα, αλλά τα ευρήματα των πρώτων δημοσκοπήσεων για την Αθήνα είναι παρηγορητικά. Δείχνουν να προηγείται ο Καμίνης με ένα σταθερό 20% περίπου, γεγονός που οδηγεί στη σκέψη ότι υπάρχει ακόμη ένα ποσοστό πολιτών που διαθέτει λογική, κρίση και δεν παρασύρεται από τις επιλογές που προσπαθούν να επιβάλλουν τα κόμματα, ούτε από πρόσωπα που έχουν διακριθεί στο παρελθόν για τις αποτυχίες τους στη διοίκηση, για τις αμφιλεγόμενες, από κάθε άποψη, αποφάσεις τους, για τις συμπεριφορές τους σε δημόσια αξιώματα και τώρα για τον λαϊκισμό τους.
 
Ο λόγος κυρίως για τους Σπηλιωτόπουλο και Κακλαμάνη, επίσημος εκλεκτός τα Νέας Δημοκρατίας ο πρώτος, «αντάρτης» ο δεύτερος που θέλει να πάρει ρεβάνς για να συνεχίζει να ταλαιπωρεί την κοινωνία με την παρουσία του στα κοινά. Και φυσικά ο λόγος για τον Σαμαρά και το κομματικό επιτελείο του που προσφέρουν συνεχώς δείγματα παλαιοκομματικής νοοτροπίας, οι οποίοι στους δυο μεγαλύτερους δήμους της χώρας, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη προτίμησαν να κατεβάσουν υποψηφίους, προσπαθώντας μάλιστα να παραπλανήσουν τον κόσμο λέγοντας ότι δεν δίνουν το χρίσμα, αλλά προσφέρουν μόνο στήριξη. Στους δύο δήμους δηλαδή που έχουν επιτυχημένους δημάρχους, με κοινή λογική, στοιχειώδη αισθητική, αστική πολιτική προέλευση και ανάλογη συμπεριφορά.
 
Αντί να το εκμεταλλευθούν αυτό ο Σαμαράς και οι δικοί του επιχειρηματολογώντας υπέρ της ανεξαρτησίας της τοπικής αυτοδιοίκησης και αφήνοντας τους ψηφοφόρους της Νέα Δημοκρατίας, αφού μάλιστα Καμίνης και Μπουτάρης δεν απέχουν ιδιαίτερα από τα δήθεν πιστεύω της λεγόμενης φιλελεύθερης παράταξης, κατεβάζει τον Σπηλιωτόπουλο στην Αθήνα και τον Καλαφάτη στη Θεσσαλονίκη. Αλλά ας επικεντρωθούμε στην Αθήνα. Η βουλευτής της Ν.Δ. Φωτεινή Πιπιλή που τόλμησε πριν λίγο καιρό να δηλώσει ότι το κόμμα της έπρεπε να στηρίξει Μπουτάρηδες για δημάρχους, τις προάλλες φρόντισε να στοιχηθεί στην κομματική γραμμή χαρακτηρίζοντας τον Καμινη «μέτριο».
 
Επειδή όμως υπάρχει και μνήμη, γιατί δεν είναι μέτριοι ή κάτω το μετρίου οι Σπηλιωτόπουλος και Κακλαμάνης; Ποιες ήταν οι επιδόσεις του Σπηλιωτόπουλου στα υπουργεία Παιδείας και Τουρισμού, εκτός από τα υπερπολυτελή γραφεία που έφτιαξε για τον εαυτό του και τα πολυδάπανα ταξίδια ια τον ίδιο και την κουστωδία του; Και ποιος ξεχνάει την κατάργηση της λίστας των φαρμάκων που πέταξε τις τιμές στα ύψη από τον Κακλαμάνη, όταν υπουργός Υγείας; Αφήστε τα κατορθώματά του στον Δήμο της Αθήνας, την επέκταση του πεζοδρομίου της οδού Κανάρη σε ένα σημείο, από το οποίο επωφελήθηκαν καφετέριες, το ξερίζωμα νερατζιών και την αντικατάστασή τους από... εξωτικά δέντρα, την άθλια αισθητική του και τις διάφορες περίεργες «πρωτοβουλίες» στη διοίκηση.
 
Τουλάχιστον ο «μέτριος» Καμίνης, κατόρθωσε στη διάρκεια της θητείας του σε μία πόλη που στέναζε από την οικονομική κρίση, τη λαθρομετανάστευση, τις συνεχείς διαδηλώσεις που νέκρωναν το κέντρο της (κακό που συνεχίζεται), την κακοδιαχείριση και τη βρώμα, όταν την παρέλαβε, να τα φέρει βόλτα. Το κέντρο είναι σαφώς καλύτερο (και με τη βοήθεια της αστυνομίας), η πόλη πιο καθαρή, τα οικονομικά ορθοπόδησαν, παρ' όλο που τα έσοδα μειώθηκαν, η κακοδιαχείριση εξαφανίστηκε, οι δημότες εξυπηρετούνται καλύτερα και ταχύτερα, εξασφαλίστηκαν λεφτά από ευρωπαϊκά κονδύλια, οργανώθηκε ένα πολύ μεγάλο δίκτυο κοινωνικής προστασίας για τους αναξιοπαθούντες, με χιλιάδες δωρεάν γεύματα καθημερινά και στέγη εφόσον θέλουν. Όλα αυτά δίχως ταρατατζούμ –που πολλοί το αποδίδουν στο έλλειμμα επικοινωνίας καταλογίζουν στον δήμαρχο γιατί προφανώς έχουν συνηθίσει στους τρόφιμους των καναλιών), με ένα δημοτικό συμβούλιο που θυμίζει ζούγκλα, καθώς σε αυτό μετέχουν δημοτικί σύμβουλοί από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι την Χρυσή Αυγή και στο τέλος του πήραν και την Δημοτική Αστυνομία.
 
Να μη ξεχνάμε επίσης ότι ο Καμίνης με την βαθειά πολιτική σκέψη και το θάρρος που τον διακρίνει όρθωσε μόνος το ανάστημά του απέναντι στη Χρυσή Αυγή που ήταν τότε ανεξέλεγκτη και τρομοκρατούσε με τα τάγματα εφόδου της. Τι άλλο δηλαδή να κάνει ο άνθρωπος για να μην τον χαρακτηρίζουν «μέτριο» και ρίχνουν εναντίον του ακόμη πιο μέτριους.
 
Γιατί εκτός από τους δύο νεοδημοκράτες που προαναφέραμε, δεν είναι τίποτα εξαιρετικό, πέρα από παιδί του κομματικού σωλήνα, ο Σακελλαρίδης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο Σοφιανός του ΚΚΕ, ο απερίγραπτος Καπερνάρος του Καμμένου και φυσικά εκείνο το «παλικάρι» που κλωτσάει, βαράει, χαστουκίζει στο έρασμά του και προπονείται στ σκοποβολή, ο ναζιστής Κασιδιάρης.
 
Με λίγα λόγια, ο Καμίνης είναι ότι καλύτερο μπορεί να έχει τα επόμενα χρόνια ο Δήμος Αθηναίων, έστω και αν ο Σαμαράς δεν θέλει να το καταλάβει.
 

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

ΟΙ ΜΚΟ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ !...


Την περίοδο κατά την οποία ηγείτο του Υπουργείο Εξωτερικών ο Γιώργος Παπανδρέου, με δική του πρωτοβουλία, όχι μόνον τέθηκε τέλος σε ένα καθεστώς που αξιολογούσε τις ΜΚΟ χωρίς καθορισμένα κριτήρια και ανοιχτές διαδικασίες, αλλά και προωθήθηκε συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο το οποίο διέπει έκτοτε ό,τι αφορά τις ΜΚΟ.
 
Με αυτό το θεσμικό πλαίσιο: Οριοθετήθηκε για πρώτη φορά η έννοια των ΜΚΟ. Θεσπίστηκε η τήρηση Ειδικού Μητρώου ΜΚΟ καθώς και η διαδικασία αξιολόγησης και εγγραφής σε αυτό. Τέθηκαν για πρώτη φορά προϋποθέσεις για τη χρηματοδότηση των ΜΚΟ. Συστάθηκε Επιτροπή Πιστοποίησης και Αξιολόγησης των ΜΚΟ. Συγκροτήθηκε Εθνική Συμβουλευτική Επιτροπή ΜΚΟ. Τα συμπεράσματα των συνεδριάσεων της Επιτροπής περιλαμβάνονται σε έκθεση η οποία αποστέλλεται στη Μόνιμη Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Boυλής των Ελλήνων.
 
Επίσης υπενθυμίζεται ότι, η Οικονομική Αστυνομία η οποία και ανέλαβε αρχικά την έρευνα για την συγκεκριμένη υπόθεση, συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου. Η Δικαιοσύνη από την πλευρά της, ορθώς διερευνά κάθε υπόθεση. Πρέπει να αποκαλυφθεί η αλήθεια και όπου υπάρχουν ευθύνες να αποδοθούν.
 
Όλα τα άλλα, μεταξύ των οποίων και η προσπάθεια ορισμένων ΜΜΕ να εμπλέξουν διά της πλαγίας τον Γιώργο Παπανδρέου με την υπόθεση, δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια και την πραγματικότητα. Και σε κάθε περίπτωση, είναι περισσότερο από εμφανές, γιατί κόπτονται περί διαφάνειας εκείνοι που την καταπατούν καθημερινά, λόγω και έργω. Αλλά και αυτή τη φορά, όπως και όλες τις προηγούμενες, εκτίθενται.
 
Αν κάτι δεν μπορούν να αποδεχθούν, είναι ότι όλη η διαδρομή του Γιώργου Παπανδρέου συνδέεται με παρεμβάσεις που αφορούν τη διαφάνεια, την ευνομία, την ισονομία, τη λογοδοσία, τον έλεγχο και επιλογές που ενισχύουν το κράτος δικαίου, μεταξύ των οποίων, φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο, οικονομικοί εισαγγελείς, οικονομική αστυνομία, ό,τι δηλαδή αποδίδει καρπούς σήμερα, αλλά και διαύγεια, ανοιχτή – ηλεκτρονική διακυβέρνηση.
 
Τέλος, ελπίζουμε πως το γεγονός ότι ορθώς ελέγχεται από τη Δικαιοσύνη μια ΜΚΟ, δεν θα αποτελέσει ευκαιρία για κάποιους να πλήξουν την ιδέα της αυτοοργάνωσης και του εθελοντισμού, ούτε και τα κινήματα των πολιτών, που παγκοσμίως αποτελούν μια ήρεμη δύναμη προώθησης του κοινού καλού για κάθε κοινωνία και για κάθε χώρα.
 
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Γ. Παπανδρέου

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ !...

 
Σφοδρή επίθεση εναντίον εκείνων που μιλούν για πρωτογενές πλεόνασμα και ταυτόχρονα επικρίνουν την πολιτική της διετίας 2010-11, «επιχειρώντας να αποδώσουν όλα τα δεινά στη συγκεκριμένη διετία για να εμφανιστούν, οι ίδιοι, άμωμοι και άσπιλοι ενόψει εκλογών», εξαπολύει, με σχόλιό του, ο στενός συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, σε θέματα Τύπου, Γιώργος Ελενόπουλος.
 
Τους ειρωνεύεται, μιλώντας για τον «πόνο τους, που δεν είναι άλλος από τα δεινά της διετίας 2010-11», στην οποία οφείλεται, όπως λέει, εν πολλοίς, το πρωτογενές πλεόνασμα για το οποίο υπερηφανεύονται, και το οποίο, «δεν δημιουργήθηκε με μαγικές συνταγές Ζαππείου».
 
Οπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Γ. Ελενόπουλος υποστηρίζει ότι το μεγάλο έλλειμμα, που είχαν δημιουργήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, μειώθηκε δραστικά εκείνη τη διετία και ζητεί από τους επικριτές της να θυμηθούν ποια ήταν τα πρώτα μέτρα του μνημονίου και ποια μέτρα πήραν οι ίδιοι μετά το δεύτερο μνημόνιο. Όπως επίσης και σε πόσα δισ. υπολογίζονταν τα μέτρα που απαιτούνταν τον Νοέμβριο του 2011 και σε πόσα τελικά ανήλθαν. Επιπλέον, κάνει λόγο και για τον χρόνο που χάθηκε μέχρι τις εκλογές, «στο βωμό μικροκομματικών ή και προσωπικών σκοπιμοτήτων», για την ικανοποίηση των οποίων «έπεσε μια εκλεγμένη κυβέρνηση».
 
Αφήνει αιχμές και για τη στάση και συμπεριφορά στελεχών του ΠΑΣΟΚ, αναφέροντας ότι οι «σκοπιμότητες διεμβόλισαν τα όρια της παράταξης». Αναφέρει επίσης ότι στο όνομα των σκοπιμοτήτων αποδυναμώνονται οι μεταρρυθμίσεις της περιόδου 2010-11, για τις οποίες η χώρα κατέλαβε την πρώτη θέση μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ.
 
Προειδοποιεί τέλος ότι «την επόμενη φορά που θα που θα επιχειρήσουν να κρυφτούν πίσω από μια κυβέρνηση που θυσιάστηκε, για να παίζουν ανερυθρίαστα τα παιχνίδια τους, θα τους το θυμίσουμε εμείς».

ΟΙ "ΜΕΓΑΛΟΙ" ΚΑΙ Η ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ !...

 
Διαμορφωμένες είναι, λίγο ή πολύ, οι αυτοδιοικητικές επιλογές των δύο κατ΄ ευφημισμό «μεγάλων». Και είναι βάσιμη η εκτίμηση ότι και οι δύο έχουν αποφασίσει να επιδοθούν σε επίδειξη ισχύος, αν και το συγκεκριμένο είδος είναι κάτι το οποίο δεν διαθέτουν. Ερμηνεύουν εσφαλμένα και τα αποτελέσματα των εκλογών του 2012 αλλά και τα έκτοτε δημοσκοπικά ευρήματα. Κι αυτό γιατί πιστεύουν ότι είναι σε θέση να κατευθύνουν σε συγκεκριμένες επιλογές τους εκλογείς που δείχνουν να τους ακολουθούν.
 
Και φυσικά αυτό ισχύει περισσότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι λογικό. Και το κόμμα δεν έχει διαμορφώσει νοοτροπία «μεγάλου κόμματος» -εξακολουθεί και λειτουργεί ως συνασπισμός ομάδων διαμαρτυρίας- αλλά και οι εν δυνάμει ψηφοφόροι του δεν νιώθουν το ίδιο δεμένοι μαζί του, μια και ο δεσμός τους είναι ακόμη φρέσκος.
 
Οι συνέπειες της λογικής αυτής έχουν ήδη διαφανεί και στις δύο περιπτώσεις. Ο Α. Σαμαράς αποφασίζει σαν να ηγείται της προ του 2009 Νέας Δημοκρατίας, τότε που δεξιότερα υπήρχε ο περιορισμένων δυνατοτήτων Καρατζαφέρης και το «μαντρί» διατηρούσε όλη την ισχύ του. Σήμερα η ισχύς του αμφισβητείται. Και από όμορα ιδεολογικώς κόμματα, αλλά και από εσωκομματικούς αμφισβητίες.
 
Από την πλευρά του ο Αλ. Τσίπρας διαπιστώνει ότι η προσπάθεια σύγκλισης και καθοδήγησης ετερόκλητων δυνάμεων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αλλωστε δεν είναι και ο «νέος Ανδρέας», ώστε να επιβάλλεται στους πάντες. Αλλο τα διαφημιστικά πυροτεχνήματα και άλλο η πραγματικότητα. Και το χειρότερο για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι βασικές αυτοδιοικητικές επιλογές του αποδεικνύονται λανθασμένες.
 
Με δεδομένη αυτή την πραγματικότητα, εύλογο είναι ν΄ αναρωτηθεί κανείς ποια θα ήταν η δύναμη αλλά και η δυναμική αν το εγχείρημα της «Ελιάς» είχε προχωρήσει με βάση τις αρχικές προδιαγραφές του και αν έδιναν το «παρών» όλες οι δυνάμεις του χώρου, με πρώτη τη ΔΗΜΑΡ. Δεν μ΄ αρέσουν οι προβλέψεις, αλλά μια ενιαία Κεντροαριστερά απέναντι στη συγκεκριμένη ΝΔ και τον συγκεκριμένο ΣΥΡΙΖΑ θα διαμόρφωνε μια άλλη πολιτική πραγματικότητα από αυτή που βιώνουμε. Ισως πολύ πιο αισιόδοξη απ΄ αυτή που οραματίζονται ακόμη και οι εμπνευστές της αναγέννησης της Κεντροαριστεράς.
 

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

ΕΕΕΡΧΕΤΑΙ !...


Απορρίφθηκε από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου η εισήγηση του αντιεισαγγελέα, Ν. Παντελή να κηρυχθεί απαράδεκτη η ποινική δίωξη του Θέμου Αναστασιάδη για φοροδιαφυγή, καθώς όπως αποφάνθηκαν οι αρεοπαγίτες η δίωξη σε βάρος του εκδότη-δημοσιογράφου δεν προσκρούει στις Συνταγματικές επιταγές η ρύθμιση του άρθρου 7 του 3943/2011, που προβλέπει αναδρομική ισχύ φορολογικών διατάξεων.
 
Υπενθυμίζεται ότι ο αντεισαγγελέας είχε προτείνει να αναιρεθεί μερικώς το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών και να κηρυχθεί απαράδεκτη η ποινική δίωξη σε βάρος του Θέμου Αναστασιάδη, μόνο για το αδίκημα της φοροδιαφυγής ύψους 1,6 εκατ. ευρώ σε βαθμό κακουργήματος, πρόταση που τελικώς δεν έγινε αποδεκτή από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου.

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

ΟΛΑ ΑΠΛΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ !...


Ο καθηγητής Αριστείδης Μπαλτάς, από τα εχέφρονα –υποτίθεται– στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πρόεδρος του κομματικού ιδρύματος μελετών «Νίκος Πουλαντζάς» (α, ρε κατακαημένε Πουλαντζά, πού να ’ξερες σε τι χέρια θα πέσει το όνομά σου), έδωσε πριν από μερικές βδομάδες συνέντευξη στο «Βήμα». Σε ερώτηση, λοιπόν, του δημοσιογράφου πώς θα αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν έρθει στα πράγματα, το πρόβλημα της φοροδιαφυγής, μεταξύ άλλων απάντησε ότι, όταν θα κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ ο πολίτης θα εκπληρώνει ευσυνείδητα τις φορολογικές του υποχρεώσεις, γιατί θα γνωρίζει ότι τα χρήματά του θα τα διαχειρίζονται τίμιοι άνθρωποι και θα χρησιμοποιούνται για το κοινό καλό – παραθέτω από μνήμης, και επομένως αποδίδω το πνεύμα και όχι το γράμμα των δηλώσεων. Αυτό, ομολογώ, δεν μου είχε περάσει απ’ το μυαλό! Ακόμα και πιο ειδικοί στα οικονομικά από μένα φαίνεται πως δεν το είχαν σκεφτεί.
 
Λίγες μέρες αργότερα, ένα άλλος (ανατέλλων, αυτός, αστέρας), ο υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας Γαβριήλ Σακελλαρίδης, σε ερώτηση δημοσιογράφου πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει ως δήμαρχος το ζήτημα των καθημερινών διαδηλώσεων στο κέντρο της πόλης, άφησε να εννοηθεί ότι, αν αυτός είναι δήμαρχος, πιθανότατα θα είναι σύντομα και ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση. Οι πολίτες δεν θα έχουν λόγους τότε να διαδηλώνουν, και επομένως δεν θα υπάρχουν… διαδηλώσεις. Όπερ έδει δείξαι. Με εντυπωσίασε, ομολογώ, ο εξ Αμερικής επανελθών και μηδέποτε έχων εργασθεί σύντροφος Σακελλαρίδης! Με την ευκολία που έχει να τέμνει τα ζητήματα και να λύνει τα προβλήματα της πόλης, αυτό το παιδί, να μου το θυμηθείτε, θα πάει μπροστά.
 
Τόσο απλές οι λύσεις! Σαν το αβγό του Κολόμβου, ένα πράμα. Ούτε λίγο ούτε πολύ, από αυτά προκύπτει ότι με ενδεχόμενη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και μόνο θα αναδυθεί ένας καινούργιος τύπος ανθρώπου: ηθικός, κοινωνικά ευσυνείδητος, ανιδιοτελής, έμπλεος αγάπης για την πατρίδα, τους συμπολίτες του και το σοσιαλισμό... Ακόμα και οι Μπολσεβίκοι, την κληρονομιά των οποίων διεκδικούν οι Λαφαζανοτσιπραίοι και οι εγκέφαλοι του ιδρύματος «Νίκος Πουλαντζάς», ήταν πιο μετριοπαθείς στις προβλέψεις και τους σχεδιασμούς τους. Σίγουροι, βέβαια, ότι ήταν οι αποκλειστικοί εργολάβοι των σιδηρών νόμων της Ιστορίας (αλίμονο, κάθε συνεπής λενινιστής είναι απόλυτα πεισμένος γι’ αυτό), ακόμα κι εκείνοι αρκούνταν να τοποθετούν τη δημιουργία του «νέου ανθρώπου» στην περίοδο μετά την επανάσταση και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.
 
Τα λεβεντόπαιδα του ΣΥΡΙΖΑ όμως, απ’ ό,τι λένε, δεν θα χρειαστεί καν να περιμένουν την επανάσταση και την «οικοδόμηση». Μια ενδεχόμενη εκλογική τους νίκη, έστω και με 1% διαφορά από τον δεύτερο, και μια ενδεχόμενη κυβέρνηση Τσίπρα, θα αρκούν για να πάψουν αυτομάτως οι Έλληνες να διαδηλώνουν, αλλά και για να γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη πρόθυμοι φοροδότες, που θα τρέχουν στην εφορία ή στην τράπεζα με το χαμόγελο στα χείλη. Κατά πάσα πιθανότητα, όλα αυτά θα τα φωτίζει ένας μεγάλος κόκκινος ήλιος, όπως στις αφίσες του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, ενώ αγκαλιασμένοι πολίτες θα τρέχουν να προσφέρουν έξτρα εθελοντική εργασία, βάζοντας κι αυτοί το λιθαράκι τους στη σοσιαλιστική κοινωνία που θα έχει ήδη αρχίσει να οικοδομείται από τον ΣΥΡΙΖΑ του βουλευτή Διαμαντόπουλου και της Ζωής Κωνσταντοπούλου, του Τσουκαλά και του Μητρόπουλου, του Τσακαλώτου και της Βαλαβάνη. Αυτοί οι τελευταίοι είμαι βέβαιος, από την πρώτη κιόλας μέρα του νέου καθεστώτος, θα έχουν προσφέρει στο δημόσιο ταμείο τις ιλιγγιώδεις καταθέσεις τους ως συμβολή στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού.
 
Επιμύθιο: Eπειδή δεν πιστεύω ότι εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ κάποιοι είναι τόσο αφελείς, μάλλον τα στελέχη τους μας δουλεύουν ψιλό γαζί, υπολογίζοντας ότι στην Ελλάδα κανείς δεν θυμάται τι έλεγες πριν από μερικούς μήνες. Εκτός και αν φαντάζονται πράγματι ότι θα κυβερνήσουν κάποτε τη χώρα με μεθόδους και ρητορική 15μελούς σε λύκειο υπό κατάληψη.
 

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ !...


Απ΄ ό,τι φαίνεται η «χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας» δεν έχει, μόνο, τους πολιτικούς που της αξίζουν, αλλά και τους «τρομοκράτες» που της πρέπουν ! Πως θα μπορούσε νάναι διαφορετικά ;
 
Ο συναγωνισμός στην προχειρότητα, την ανικανότητα και τη γελοιότητα πάει σύννεφο και η, όποια, απόπειρα, ανάδειξης του …νικητή φαντάζει δυσκολότατο εγχείρημα…
 
Τα των πολιτικών έχουν πολυγραφεί κι είναι πασίγνωστα, ενώ τα των «τρομοκρατών» έρχονται κατά δόσεις και αποκαλύπτουν μιαν άλλη ομάδα, εξ ίσου, ρεζίληδων.
 
Μια ρουκέτα αποφάσισαν να ρίξουν οι …θερμόαιμοι «επαναστάτες» κι ένα χρόνο, τώρα, δεν μπορούν να τα καταφέρουν ! Την πρώτη φορά, πέρσι το Γενάρη, στη Συγγρού δεν μπόρεσαν να την πυροδοτήσουν, ενώ τη δεύτερη φορά απέτυχαν πάλι να «διώξουν» τη μία κι έριξαν την …αναπληρωματική !
 
Αυτοί την έριξαν, όμως, κι αυτοί την είδαν. Κανείς άλλος ! Χρειάστηκε, ένα μήνα μετά, να βγάλουν προκήρυξη, να περιγράψουν το «κατόρθωμά» τους και να καλέσουν την Αστυνομία και τα ΜΜΕ να ψάξουν να …βρουν τη ρουκέτα τους !!!
 
«…Και η πρώτη απόπειρα εκτόξευσης ρουκέτας κατά των γραφείων της Mercedes απέτυχε και πάλι λόγω αστοχίας υλικού, όμως αυτή τη φορά επιστρατεύθηκε και η δεύτερη ρουκέτα που φέραμε μαζί μας και η οποία τελικά πυροδοτήθηκε κανονικά και διέγραψε την προσχεδιασμένη διαδρομή…», γράφουν οι φωστήρες της …επανάστασης, στην προκήρυξή τους.
 
Που πήγε, όμως, η ρουκέτα τους, που «…διέγραψε την προσχεδιασμένη διαδρομή…» ;
 
Το σκηνικό της γελοιότητας συμπληρώθηκε, με δηλώσεις ανθρώπων της εταιρείας-στόχου, (Mercedes), «…εμείς δεν καταλάβαμε καμιά επίθεση με ρουκέτα !...», καθώς και με την ανακάλυψη, από τους αστυνομικούς, μιας γούρνας μακριά από τις εγκαταστάσεις της εταιρείας, κοντά όμως σε κατοικίες ! Εκτός από γελοίοι, δηλαδή, είναι και επικίνδυνοι, για τους πολίτες !!!
 
Η, περιβόητη, ρουκέτα «…διαγράφοντας την προσχεδιασμένη διαδρομή…», κατέπεσε σε χωράφι το οποίο περιβάλλεται από σπίτια, ευτυχώς, όμως, χωρίς να προκαλέσει τον τραυματισμό κανενός.
 
Ο κρατήρας που δημιουργήθηκε από την ρίψη της ρουκέτας, εντοπίστηκε χθες βράδυ από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία και τη Μονάδα Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών Μηχανισμών, που έσπευσαν στην περιοχή μόλις έλαβαν γνώση της προκήρυξης. Ύστερα από πολύωρες έρευνες, εντοπίστηκαν υπολείμματα της ρουκέτας, η οποία - όπως ανέφεραν κάτοικοι της περιοχής - εξερράγη κοντά στα σπίτια τους κάποιο βράδυ μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του περασμένου Ιανουαρίου και είχε τρομοκρατήσει τους κατοίκους εξαιτίας του θορύβου που έκανε.
 
Πολλοί κάτοικοι ανέφεραν πως θεώρησαν ότι επρόκειτο για σεισμό, είδαν χώματα ριγμένα στις βεράντες τους την επόμενη μέρα αλλά κανείς δεν είχε καταλάβει περί τίνος επρόκειτο. Κάποιοι από τους κατοίκους που βγήκαν έξω απο τα σπίτια τους φοβισμένοι απο τον εκκωφαντικό ήχο της έκρηξης, κάλεσαν την αστυνομία, όπως ανέφεραν οι ίδιοι, χωρίς όμως κανείς να βρει τον κρατήρα ή να καταλάβει ότι επρόκειτο για εκτόξευση ρουκέτας.
 
Μ΄ αυτά και μ΄ όλους αυτούς, λοιπόν, η ...αθάνατη Ελλάς συνεχίζει την περήφανη πορεία της στο μέλλον, το οποίο, φυσικά, προδιαγράφεται λαμπρόν !...
 

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

ΤΟ "ΚΟΥΡΕΜΑ" ΤΟΥ 2010 !...


Στα τέσσερα χρόνια από το ξέσπασμα της κρίσης και το σπάσιμο της ελληνικής φούσκας, το πολιτικό σύστημα αρέσκεται να λέει παραμύθια. Αρχικά, όταν οι αγορές μας έκοψαν, είπε το παραμύθι ότι κάποιος «θείος» από την Κίνα ή τη Ρωσία θα μας δάνειζε άνευ όρων όσα χρειαζόμαστε. Μετά, ακούστηκαν τα παραμύθια του Ζαππείου, που «προσέφεραν» 18 δισ., μηδένιζαν το έλλειμμα σε 18 μήνες και έστηναν νέο παραγωγικό μοντέλο με ατμομηχανή την... οικοδομή. Το 2012 η χώρα βομβαρδίστηκε με το παραμύθι της επαναδιαπραγμάτευσης: Θα άλλαζαν το Μνημόνιο κι ο λαός θα απολάμβανε τους καρπούς της σκληρής διαπραγμάτευσής τους. Μετά ενάμιση χρόνο επιβολής μιας καταστροφικής πολιτικής, εμφανίζεται νέο παραμύθι: Αιτία όλων των δεινών είναι το «κούρεμα» που δεν έγινε το 2010...

Μπορούσε να γίνει; Οχι.

(α) Δεν υπάρχει κανείς τόσο τρελός στον κόσμο, ώστε να δεχτεί να «κουρευτούν» όσα του χρωστά μια χώρα που έχει 36 δισ. δημόσιο έλλειμμα, 300 δισ. δημόσιο χρέος, δίνει πλαστά στοιχεία για έλλειμμα δήθεν 6% ενώ αυτό ήταν 15,6% του ΑΕΠ και η οποία δεν έχει, καν, εφαρμόσει πρόγραμμα εξυγίανσης.

(β) Η Ευρωζώνη αρνιόταν τη συζήτηση όχι μόνο για «κούρεμα» αλλά ακόμα και για επιμήκυνση του χρέους. Το ίδιο το ΔΝΤ θεωρούσε άκαιρη αυτήν τη συζήτηση και, γι’ αυτό, δεν έθεσε τέτοιο θέμα ποτέ πριν από την υπογραφή του Μνημονίου –όπως κατέθεσε ο λαλίστατος κ. Ρουμελιώτης στον εισαγγελέα κ. Πεπόνη. Γιατί; Κυρίως, διότι και η Ευρώπη και το ΔΝΤ φοβούνταν τις συνέπειες που θα είχε μία τέτοια συζήτηση, εκείνη την εποχή, για όλη την Ευρώπη. Βεβαίως, χάρη σε αυτόν τον φόβο διατηρηθήκαμε μέσα στην Ευρωζώνη...

Μήπως, να το «κουρεύαμε» με μονομερή απόφασή μας; Βεβαίως, αν ήμασταν έτοιμοι να κόψουμε 24 δισ. δαπάνες αμέσως (όσο το πρωτογενές έλλειμμα), να επιβληθεί μια ακραίας σκληρότητας πολιτική και να ρισκάρουμε την καταστροφή της χώρας και την έξοδό της από το ευρώ. Πώς; Από τα 300 δισ. χρέος, οι ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά Ταμεία κατείχαν 100 δισ. ευρώ, 160 κατείχαν τράπεζες και Ταμεία της Ευρώπης και 40 τρίτες χώρες. Αν «κουρεύαμε» 50% το χρέος, δεδομένου ότι δεν υπάρχει «κούρεμα» που να γίνεται σε βάρος μόνο των αλλοδαπών κατόχων ελληνικών ομολόγων, οι «ιθαγενείς» που κατείχαν ομόλογα θα έχαναν 50 δισ. ευρώ. Τα Ταμεία θα έχαναν 30 δισ. ευρώ, οι τράπεζες θα έχαναν 20 δισ. από τα κεφάλαιά τους. Για να σταθούν στα πόδια τους, θα έπρεπε να «κουρευτούν» ισόποσα οι καταθέσεις ή να βγούμε από το ευρώ και να επιστρέψουμε στη δραχμή ή όλα μαζί.
 
Θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο; Πολλά. Αν, παράδειγμα, η τρόικα μας δάνειζε 50 δισ. ευρώ ειδικά για να επαναγοράσουμε χρέος μας στην τότε αγοραία τιμή του, στο 50% της ονομαστικής του, θα αγοράζαμε 100 δισ. και το χρέος θα μειωνόταν στα 250 δισ. ευρώ. Δηλαδή, θα έπεφτε στο 115% του ΑΕΠ περίπου. Και αν φτιάχναμε ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, το χρέος θα γινόταν βιώσιμο. Αλλά, η ιστορία δεν γράφεται με «αν». Δεν έγινε... διαγωνισμός, ποιος θέλει να σώσει καλύτερα την Ελλάδα, δεν υπήρξε άλλη πρόταση. Οι δανειστές, κυρίως η Γερμανία, έθεσαν όρους. Εναντι, μας έχουν δανείσει 220 δισ. ευρώ. Πώς τα χρησιμοποιήσαμε, είναι ένα θέμα που το πολιτικό κατεστημένο δεν θέλει να συζητείται. Γι’ αυτό, λέει παραμύθια. Εκλιπαρώντας ταυτόχρονα, με απλωμένο το χέρι, τους δανειστές...
 

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

ΣΚΛΗΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ !...

 
Επιθεση στην κυβέρνηση για την κατάργηση του «νόμου Ραγκούση» που επιφέρει την στέρηση του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στους νόμιμους μετανάστες έκανε το Σάββατο ο πρώην Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.
 
«Η σημερινή κυβέρνηση με την απόφασή της θέλει να στερήσει το δικαίωμα φωνής σε ανθρώπους καθόλα νόμιμα διαβιούντες στην Ελλάδα. Τι φοβάται αυτή η κυβέρνηση; Τη φωνή των ασθενέστερων στην κοινωνία μας;» διερωτήθηκε, σε δήλωσή του, ο Γιώργος Παπανδρέου, προσθέτοντας : «Δημιουργεί ένα πολιτικό και ψυχολογικό χάσμα που θα εντείνει την καχυποψία και τον ρατσισμό».
 
Σημειώνεται ότι με την τροπολογία που έφερε στη Βουλή ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Μιχελάκης και κατατέθηκε στο σχέδιο νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης, καταργούνται οι διατάξεις του «νόμου Ραγκούση» και έτσι δεν έχουν πλέον το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις δημοτικές εκλογές ομογενείς και νόμιμα διαμένοντες στην Ελλάδα αλλοδαποί τρίτων χωρών.
 
Ο κ. Παπανδρέου, αναφερόμενος και πάλι στην κυβέρνηση, υποστήριξε: «Αποδομούν το μεταρρυθμιστικό έργο που προωθήθηκε μέσα σε ένα δύσκολο περιβάλλον μετά το 2009 (...). Υπονομεύουν την εθνική προσπάθεια για την αντιμετώπιση της κρίσης (...), συμβάλλουν στην διαίρεση της ελληνικής κοινωνίας σε ζητήματα που αποπροσανατολίζουν από τα πραγματικά αίτια της κρίσης, (..) απειλούν να θέσουν σε αμφισβήτηση τα αποτελέσματα των θυσιών που καταβάλλουν οι Ελληνες για να σταθεί η χώρα στα πόδια της».
 
Ολόκληρη η δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου έχει ως εξής :
 
Σε μια περίοδο που απαιτείται διαρκής και έντονη μεταρρυθμιστική δράση, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα πραγματικά προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα και να διαμορφωθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις για περισσότερη Δημοκρατία, ισονομία, ευνομία, αλλά και οι συνθήκες για μια βιώσιμη ανάπτυξη, το μεταρρυθμιστικό πνεύμα δέχεται το ένα πλήγμα μετά το άλλο, ενώ η στροφή σε αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές που μας κρατούν δέσμιους σε ό,τι μας οδήγησε στην κρίση, αποτελούν σύνηθες πλέον φαινόμενο.
 
Στην αρχή ήταν το πλήγμα που δέχτηκε ο Νόμος που είχε ψηφιστεί με συντριπτική πλειοψηφία από τη Βουλή, για τα Πανεπιστήμια, ακολούθησε η κατάργηση στην πράξη της επιλογής στελεχών μέσω της ηλεκτρονικής - ανοιχτής διακυβέρνησης (open.gov), αργότερα ήρθε η προσπάθεια αποδόμησης της Διαύγειας, προχθές η απαράδεκτη συζήτηση περί των θρησκευτικών αντιλήψεων ενός πολιτικού αρχηγού, χθες το δραματικό γεγονός του Φαρμακονησίου και τώρα, η αποδόμηση του Καλλικράτη, με την κατάθεση μιας τροπολογίας για την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών - αυτοδιοικητικών και Ευρωεκλογών - και την αποστέρηση του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι για τους νομίμως διαμένοντες στην Ελλάδα μετανάστες.
 
Πρόκειται για ορισμένα, ενδεικτικά και μόνον παραδείγματα, που σηματοδοτούν αρνητικά δυστυχώς, την επιμονή σε ό,τι δεν έχει ανάγκη η χώρα. Αποδομούν το μεταρρυθμιστικό έργο που προωθήθηκε μέσα σε ένα δύσκολο περιβάλλον μετά το 2009. Παράλληλα, υπονομεύουν την εθνική προσπάθεια για την αντιμετώπιση της κρίσης. Συμβάλλουν στην διαίρεση της ελληνικής κοινωνίας σε ζητήματα που αποπροσανατολίζουν από τα πραγματικά αίτια της κρίσης. Απειλούν να θέσουν σε αμφισβήτηση τα αποτελέσματα των θυσιών που καταβάλλουν οι Ελληνες για να σταθεί η χώρα στα πόδια της.

Τα σημαντικά οικονομικά αποτελέσματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν κρίσιμο και καθοριστικό παράγοντα διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας υπονομεύονται, τη στιγμή μάλιστα, που οι εταίροι μας με όλο και μεγαλύτερη ένταση σημειώνουν την ανάγκη ανάληψης μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών.
 
Η αλήθεια είναι ότι, δεν χρειάζεται να υποδείξει κανείς το αυτονόητο, όπως επίσης αλήθεια είναι ότι, όσοι εκ των εταίρων μας σήμερα κόπτονται για την ανάγκη μεταρρυθμίσεων, χθες κινούνταν στη γραμμή "εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν". Αλλά και οι δύο αυτές αλήθειες, δεν αναιρούν, αντιθέτως υποδεικνύουν την αναγκαιότητα να αλλάξει η χώρα για να σωθεί οριστικά και παράλληλα για να αποκτήσει έναν βιώσιμο βηματισμό, που θα μπορεί να αντιμετωπίσει νέους κινδύνους σε ένα περιβάλλον σύνθετο και αχαρτογράφητο.
 
Αργά ή γρήγορα - ελπίζω, η ανάγκη δανειοδότησης από τους εταίρους μας, και άρα η ανάγκη μνημονίου, θα πάψει να υπάρχει. Γι' αυτό, η αντίληψη υπέρ ή κατά του μνημονίου, δεν απαντά στο βασικό ερώτημα: Και μετά το μνημόνιο τι; Σήμερα θα έπρεπε να θέτουμε τα θεμέλια μια διαφορετικής Ελλάδας, αυτής που εγγυάται διαφάνεια, δημοκρατία, σωστή αξιοποίηση του πλούτου της χώρας μας για δουλειές στον ιδιωτικό τομέα, στρατηγική ενίσχυσης των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων, ένα κράτος δικαίου και προστασίας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
 
Οσον αφορά την τελευταία πράξη οπισθοχώρησης, αυτή του Καλλικράτη, οφείλουν να γνωρίζουν όσοι έλαβαν τη σχετική απόφαση, ότι δεν αποτελεί δικαιολογία η απόφαση του ΣΤΕ. Η σημερινή κυβέρνηση με την απόφασή της θέλει να στερήσει το δικαίωμα φωνής σε ανθρώπους καθόλα νόμιμα διαβιούντες στην Ελλάδα, που δουλεύουν στις οικοδομές, στα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία μας, στα σπίτια μας φροντίζοντας ασθενείς, παιδιά και υπερήλικες, που έχουν ανοίξει μικρές επιχειρήσεις βοηθώντας στην ανάπτυξη του τόπου. Τι φοβάται αυτή η κυβέρνηση; Τη φωνή των ασθενέστερων στην κοινωνία μας;
 
Αν αυτοί δεν έχουν φωνή, θα υπονομευτεί και η φωνή γενικότερα όσων εργάζονται σε δύσκολες συνθήκες, δηλαδή και Ελλήνων πολιτών. Ή μήπως θεωρεί η κυβέρνηση ότι στερώντας την φωνή στους εργαζόμενους αυτούς θα συμβάλλει στην ομαλή ενσωμάτωση των μεταναστών στην Ελληνική κοινωνία; Αντίθετα, δημιουργεί ένα πολιτικό και ψυχολογικό χάσμα που θα εντείνει την καχυποψία και τον ρατσισμό.
 
Αποτελεί ντροπή το γεγονός ότι, ο μετανάστης που δουλεύει στην χώρα μας γίνεται εξιλαστήριο θύμα και χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τα προβλήματα ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος που χρειάζεται ριζοσπαστικές τομές. Δεν μπορούν να κρύψουν πίσω από ένα δέντρο, το δάσος των αντιδράσεών τους όταν μια ακόμη μεταρρύθμιση στην Αυτοδιοίκηση έγινε πράξη, ούτε και τις επιθέσεις τους εναντίον του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι για τους νόμιμους μετανάστες.
 
Αυτή η συντηρητική επιλογή τους βαραίνει και για όσα τότε δήλωναν και για όσα σήμερα πράττουν. Τους καλώ να αντιληφθούν έστω και αυτήν την ώρα, το πλήγμα που επιφέρουν στην Δημοκρατία - στα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα και στο μεταρρυθμιστικό πνεύμα που έχει απόλυτη ανάγκη η Ελλάδα. Και ας κατανοήσουν ότι, με τη στάση τους, πέραν όλων των άλλων, αντί να ενώνουν τις κοινωνικές δυνάμεις στην κοινή προσπάθεια, καλλιεργούν ζιζάνια που ενισχύουν τους διαχωρισμούς και κατατρώνε το κοινωνικό σώμα.
 
Ας προτάξουν το εθνικό και το δημόσιο συμφέρον έναντι των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και σχεδιασμών. Οπως κατ' επανάληψη έχω πει, σε ό,τι με αφορά καμία οπισθοδρόμηση δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ ανεκτή, πόσο μάλλον σε ζητήματα αρχών.

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ?...


Ως ευχάριστη έκπληξη διαφήμισαν με έκδηλη ικανοποίηση οι Κυβερνητικοί εταίροι το υπεραυξημένο σε σχέση με τις προβλέψεις πρωτογενές πλεόνασμα του έτους 2013. 1,4 δισ. ευρώ περίπου. Αν και δεν είμαι οικονομολόγος αλλά ζω σ΄ αυτή την κοινωνία που χειμάζεται και όχι στη γυάλα των κυβερνητικών γραφείων, κάνω, μαζί με πολλούς άλλους, μια απλή σκέψη.
 
Από πού προέκυψε το πλεόνασμα αυτό ; Αναμφισβήτητα από την υπερφορολόγηση του κόσμου και μάλιστα όχι με βάση την οικονομική δραστηριότητα, αλλά την περιουσία. Τα χρήματα αυτά με απλά λόγια βγήκαν από τις τσέπες του κόσμου και πήγαν στο δημόσιο Ταμείο με κριτήριο κυρίως την περιουσιακή του κατάσταση και όχι από την οικονομική του δραστηριότητα. Αν έβγαιναν από την δραστηριότητα π.χ. ΦΠΑ, φόρος εισοδήματος ή από την φοροδιαφυγή, θα χαιρόμουνα ιδιαίτερα, γιατί αυτό θα σήμαινε ανάπτυξη και πραγματική αύξηση του εθνικού εισοδήματος.
 
Δυστυχώς όμως βγήκαν μόνο από φόρους που επιβάρυναν την περιουσία που έφτιαξαν οι πολίτες, βασικά η μεσαία τάξη, στον καιρό της ευμάρειας των δανεικών, αφού η οικονομική δραστηριότητα μειώνεται συνεχώς. Η προέλευση αυτή του «πρωτογενούς πλεονάσματος» έχει πολλαπλές συνέπειες.
 
Πρώτον τα χρήματα αυτά αποσύρθηκαν από την ήδη συρρικνωμένη αγορά και την κατανάλωση, που μειώθηκε ισόποσα. Γιατί με τα καθηλωμένα δραματικά εισοδήματα του μέσου πολίτη, τα χρήματα που, τρέμοντας τις κατασχέσεις και τον εισαγγελέα, έδωσε για να ξοφλήσει τους διάφορους φόρους, βγήκαν είτε από τις λίγες οικονομίες του είτε με την μείωση των δαπανών του.
 
Είτε όμως βγήκαν από την μείωση των αποταμιεύσεών των πολιτών στις τράπεζες, των οποίων η ήδη πενιχρή δυνατότητα χρηματοδότησης της οικονομίας μειώθηκε περαιτέρω, είτε βγήκαν από τα ήδη μειωμένα εισοδήματα με περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής των πολιτών, ένα και το αυτό. Γιατί πήγαν στο Δημόσιο Ταμείο χρήματα που διαφορετικά θα πήγαιναν στην αγορά. Αυτό όμως σημαίνει περαιτέρω μείωση της οικονομικής δραστηριότητας δηλαδή κι άλλη ύφεση, δυσπραγία, ανέχεια, ανεργία και άλλα μαγαζιά κλεισμένα. Συνέχιση του φαύλου κύκλου και περαιτέρω απομάκρυνση της πολυπόθητης και αόρατης για χρόνια ανάπτυξης.
 
Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό είναι ότι τα αυξημένα έσοδα του δημοσίου προέκυψαν από την φορολόγηση της περιουσίας. Και υπολογίσθηκαν με τις αξίες της περιουσίας τότε που αποκτήθηκε, που απέχει παρασάγγας από τις σημερινές. Δεν αντιλαμβάνονται οι οικονομικοί φωστήρες, ντόπιοι και ξένοι, πως οι αντικειμενικές αξίες έχουν γίνει όνειρο απατηλό για όσους θέλουν να πουλήσουν ακίνητο ;
 
Το θέμα αυτό έχει πολλαπλές συνέπειες, οικονομικές και κυρίως κοινωνικές. Η φορολόγηση ανύπαρκτης ή υπερεκτιμημένης περιουσίας, που ουσιαστικά βρίσκεται εκτός συναλλαγής (ποιος άραγε αγοράζει σήμερα ακίνητα;) εκτός από το ότι είναι παράνομη και αντισυνταγματική με την έννοια του φόρου που δίνει το Σύνταγμά μας, δημιουργεί βαθύτατο αίσθημα αδικίας στον κόσμο, που μεγαλώνει την αμφισβήτηση, την αγανάκτηση και εν τέλει την οργή του. Κυρίως όμως μηδενίζει την ελπίδα και την αισιοδοξία που είναι η μήτρα της προόδου και της ανάπτυξης.
 
Και το ζητούμενο είναι πως θα εκδηλωθεί η οργή αυτή του κόσμου, που θολωμένος δεν βλέπει και δεν μπορεί να κρίνει και να επιλέξει με νηφαλιότητα και καθαρό μυαλό. Αυτοί που νομίζουν ότι ο απλός Έλληνας πιστεύει τις εξαγγελίες για επιστροφή ποσοστού του πρωτογενούς πλεονάσματος (30%) στους κοινωνικά ασθενέστερους, με την μορφή κάποιου επιδόματος ελεημοσύνης, δηλαδή ασπιρίνη στον καρκίνο, πλανώνται πλάνη οικτρά. Οι άνεργοι δεν θέλουν ελεημοσύνη και επιδόματα, θέλουν δουλειά και για να γίνουν δουλειές, χρειάζεται οικονομική δραστηριότητα, που δεν διαφαίνεται στον ορατό ορίζοντα.
 
Θα μου πει κάποιος τι πρέπει να γίνει. Το Κράτος χρειάζεται λεφτά. Πρέπει να το πάρουμε επιτέλους απόφαση πως αν δεν μειωθούν τα έξοδα του κράτους που ρουφάνε τους φόρους και τα πλεονάσματα, δηλαδή το αίμα της οικονομίας και της κοινωνίας, δεν υπάρχει διέξοδος. Θα σερνόμαστε και μάλιστα σε μονοπάτια κοινωνικά και πολιτικά επικίνδυνα.