Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΛΕΦΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ !...


Η άδεια της Αγροτικής ανακλήθηκε, το νομικό πρόσωπο ετέθη σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης και η διαπραγμάτευση των μετοχών της ανεστάλη.

Οι μέτοχοι της θα πρέπει να θεωρούν ως οριστικά χαμένα τα λεφτά που έβαλαν στην τράπεζα.

Και αυτό διότι είναι οι τελευταίοι, που δικαιούνται να πάρουν κάτι από το πλειστηρίασμα, το προιόν δηλαδή της εκκαθάρισης.

Θα πρέπει, δηλαδή, να ολοκληρωθεί η εκκαθάριση, και από το καθαρό ποσό που θα συγκεντρώσει ώστε να πληρώσει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ενδεχόμενες οφειλές προς Δημόσιο, Ταμεία και τρίτους, να περισσέψει κάτι ώστε να πάρουν και οι μέτοχοι.

Είναι σχεδόν σίγουρο ότι η εκκαθάριση της Αγροτικής θα πάρει χρόνια. Θυμίζουμε ότι η εκκαθάριση της Τράπεζας Κρήτης δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί!

Όπως είναι σχεδόν σίγουρο ότι λεφτά, για τους μετόχους, δεν θα περισσέψουν.

Μια εκκαθάριση που τραβάει ως και 23 χρόνια έχει τόσα πολλά έξοδα που περικόπτουν τα όποια έσοδα. Και όλα αυτά επειδή οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις επιμένουν να διατηρούν ένα αναχρονιστικό πλαίσιο για την εκκαθάριση.

Την ώρα που άλλες ευρωπαικές χώρες εφαρμόζουν πρακτικές απόσχισης και εισφοράς σε μια bad bank των προβληματικών στοιχείων ενεργητικού των τραπεζών, εμείς κάνουμε ακριβώς το αντίθετο.

Σπάμε και πουλάμε τα υγιή στοιχεία του ενεργητικού και θέτουμε την τράπεζα σε ειδική εκκαθάριση.

Αποτέλεσμα, στην Γερμανία τα προβληματικά δάνεια τα διαχειρίζονται εξειδικευμένα στελέχη ενώ στην Ελλάδα ένας ορκωτός με τη βοήθεια κάποιων δικηγόρων.

Και επιπρόσθετα τα χέρια του ορκωτού είναι παντελώς δεμένα καθώς για κάθε του κίνηση θα πρέπει να παίρνει εγκρίσεις από την Τράπεζα της Ελλάδος.

Αλλά ως γνωστόν λεφτά στην Ελλάδα ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Ειδικά αν είναι των άλλων...

                                                                                                                  Ο Χαμαιλέων της Αγοράς

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ ΤΟΥ ΜΑΛΑΚΑ !...


Στα ξαφνικά και με μισόλογα, το «υγιές» κομμάτι της Αγροτικής Τράπεζας μεταβιβάστηκε στην Τράπεζα Πειραιώς. Το «ασθενές» κομμάτι της Αγροτικής Τράπεζας που απομένει, θα το λουστούμε εγώ κι εσύ, μαλάκα. Οι μαλάκες!

Ο Σάλλας και πάλι πρώτος μάγκας. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Τράπεζας της Ελλάδας «Η διαφορά της αξίας των μεταφερόμενων στοιχείων ενεργητικού και παθητικού καλύπτεται από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας». Μπερεκέτι. Το αφεντικό τρελάθηκε και μοιράζει τράπεζες.

Το καλύτερο; «Κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών» χαρακτήρισαν το δωράκι της ΑΤΕ στον Σάλλα ως «σημαντικό βήμα για την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος και τη βελτίωση της ρευστότητας στην αγορά».

Αν είναι έτσι, τότε γιατί να δώσουμε τα 50 δισ. στις Τράπεζες; Δεν τα χρειάζονται πια. Πρώτον, έγινε «σημαντικό βήμα για την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος» και δεύτερον θα βελτιωθεί η ρευστότητα στην αγορά. Με ποιον τρόπο; Μαγικό! Το ραβδάκι του Σαμαροβενιζελοκουβέλη θα κάνει πάλι το θαύμα του.

Θαύματα παντού! Η ΑΤΕ κρίθηκε απλώς «μη βιώσιμη». Από ποιον; Πώς; Γιατί; Τα στοιχεία, ρε παιδιά. Πώς τη βαφτίσαμε «μη βιώσιμη» την ΑΤΕ και εμφανίστηκε ο Σάλλας για να κάνει τον σωτήρα των εργαζομένων και των καταθετών; Να προσκυνήσουμε όλοι μαζί τον Σάλλα, ρε παιδιά! Να το ξαναπώ: Ο Σάλλας πήγε και έσωσε το ΥΓΙΕΣ κομμάτι της ΑΤΕ! Το κερδοφόρο, δηλαδή! Έγινε κατανοητό τώρα;

Το υπόλοιπο θα το πληρώσουμε εμείς! Γιατί; Γιατί έτσι γουστάρει ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, Κουβέλης και η Τρόικα. Λογαριασμό θα μας δώσουν; Ποιοι είμαστε εμείς που ζητάμε εξηγήσεις; Ένα τίποτα είμαστε.


Κάτι περίεργοι που ούτε θυμόμαστε ότι τα τρελά χρέη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι από δάνεια της ΑΤΕ με εγγύηση τη μελλοντική κρατική επιχορήγηση που θα πάρουν τα κόμματα. Δηλαδή, παπάρια! Άραγε αυτά τα δάνεια εκατομμυρίων, θα πάνε στο «υγιές» ή στο «νοσηρό» κομμάτι της ΑΤΕ;

Άλλωστε, πριν λίγο καιρό, μας έκαναν τη χάρη και μας πήγαν σε εκλογές. Ψηφίσαμε, δεν ψηφίσαμε; Ε, αυτό ψηφίσαμε, τον Σάλλα. Να τον χαιρόμαστε όλοι μαζί. Και τον Στουρνάρα και τον κάθε παπάρα που δημοσιοσχετεί υπέρ των τοκογλύφων.

Κι αφού ψηφίσαμε, δεν αράξαμε μετά στη μπαλκονάρα, ξύνουμε τ’ αρχίδια μας, κουνάμε τη βεντάλια και βρίζουμε τη ζέστη; Αράξαμε, τα ξύνουμε και βρίζουμε. Ωραία! Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, όλα θα πάνε καλά. Άλλωστε, όλο το φαγοπότι, στην υγειά μας γίνεται. Στην υγειά του μαλάκα.

Α! Και ταυτόχρονα σπρώχνουν κι 1,7 δισ. ευρώ για τη διάσωση της PROTON BANK, η οποία όμως και πάλι δεν είναι σίγουρο ότι θα σωθεί. Αντί δηλαδή να πάρει το Κράτος μετοχές των τραπεζών που σώζει με ΔΙΚΑ ΜΑΣ λεφτά, χαρίζει ρευστό και δημόσια περιουσία στις ιδιωτικές τράπεζες! Άντε, άσπρο πάτο. Εβίβα μαλάκα. Θα το τερματίσουμε το μαλακόμετρο κάποια στιγμή, πού θα μας πάει;

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΑΙ ΣΑΜΑΡΑΣ ΑΝΤΑΜΕΙΒΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΤΡΩΝΕΣ ΤΟΥΣ !...


Καθαρίζοντας τα γεγονότα από τις περικοκλάδες και προχωρώντας σε μια στοιχειώδη εμβάθυνση της σκέψης μας, τα συμπεράσματα έρχονται, σχεδόν, μόνα τους.

Διανύουμε την περίοδο των ανταποδοτικών ενεργειών των κυβερνώντων, προς τους χορηγούς τους, οι οποίοι και τους βοήθησαν ν΄ αναρριχηθούν στην εξουσία.

΄Οποιος εξακολουθεί ν΄ αρνείται την πραγματική ουσία των γεγονότων και να μην παραδέχεται το ολοφάνερο, φαντάζει, είτε αφελής, είτε ενταγμένος στο «κόλπο».

Οι πολιτικοί που έριξαν τον Γ. Παπανδρέου, τον εκλεγμένο, με μεγάλη πλειοψηφία πρωθυπουργό και διάγοντα, μόλις το δεύτερο χρόνο της διακυβέρνησης, έρχονται, τώρα, με αισχρές, χαριστικές, άκρως σκανδαλώδεις αποφάσεις και ανταποδίδουν στους ολιγαρχικούς πάτρωνές τους την καθοριστική «βοήθειά» τους, στο αμοραλιστικό επίτευγμά τους !

Η υπόθεση της Αγροτικής Τράπεζας και το χάρισμα δημόσιας περιουσίας, με ταυτόχρονο φόρτωμα αρκετών δισ € στον ημιθανή έλληνα φορολογούμενο, δεν είναι το τελευταίο επεισόδιο της δουλικής πολιτικής λειτουργίας του Βενιζέλου και του Σαμαρά, των γκεσεμιών της αντιπαπανδρεϊκής δράσης, που εκπορεύονταν από τα ολιγαρχικά διαπλεκόμενα συμφέροντα και φορείς.


Ο Γ. Παπανδρέου πλήρωσε – και πληρώνει -ακριβά την, ολόσωστη, επιμονή του, η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών να γίνει με κοινές μετοχές μετά ψήφου, την πέρα για πέρα αναγκαία, θέλησή του να προωθήσει τη δημιουργία ενός ισχυρού κρατικού τραπεζικού πυλώνα, στην Ελλάδα. Τον έριξαν κι αυτοί που τόκαναν, ευθυγραμμισμένοι, πλήρως στις θελήσεις της τραπεζοκρατίας, σε πρώτη φάση νομοθέτησαν την παραμονή των ενισχυμένων με κρατικά – δανεικά, (δηλαδή πληρωμένα από το λαό), κεφάλαια τραπεζών, στους παλαιούς μετόχους τους και τώρα, οι ίδιοι, (οι Βενιζέλοι κι οι Σαμαράδες) διαλύουν και εξαφανίζουν κάθε υλικό που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην συγκρότηση ενός κρατικού τραπεζικού πυλώνα.

Η Αγροτική είναι η αρχή, ακολουθεί, με τον ίδιο σκανδαλώδη τρόπο η «εξαφάνιση του ΤΤ και το έγκλημα θα ολοκληρωθεί με την οριστικοποίηση των, τελειωτικών, όρων της ανακεφαλαιοποίησης στους οποίους – εδώ είμαστε και θα δούμε – θα περιλαμβάνεται η διαδικασία επιστροφής στο ΤΧΣ, δηλαδή στο κράτος, των ενισχύσεων που δίνονται στους τραπεζίτες : εκεί θ΄ αποκαλυφθεί, πλήρως, η μεγαλύτερη αντεθνική και αντιλαϊκή συνομωσία και πρακτική, της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας !...

Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΜΟΝΗ !...

Από τη νυκτερινή συγκέντρωση των εργαζομένων, έξω από το κεντρικό της ΑΤΕ, με αναμμένα κεράκια !

Οι πολιτικοί διαχειριστές του Κράτους στο απόγειο της πολιτικής τους αλητείας απέκοψαν την Αγροτική Τράπεζα από το δημόσιο, ύστερα από 83 χρόνια ! Πρώτα τη λεηλάτησαν, μετά την κακοποίησαν και τώρα τη χαρίζουν στα αφεντικά τους. Τσάμπα, χαράμι !

Αφού έστησαν ένα σκηνικό ψευτιάς και παραπλάνησης, προεκλογικά, αλλά και μετεκλογικά, άφησαν ανεξέλεγκτους τους αδίστακτους της Τράπεζας Ελλάδος και υπέκυψαν δουλικά στους τροϊκανούς.

Αυτοί οι αχρείοι, μπορεί να εγκατέλειψαν την ΑΤΕ, εμείς, όμως, οι εργαζόμενοι, εν ενεργεία και συνταξιούχοι, δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουμε, δεν θα την αφήσουμε μόνη ! Θα μείνουμε μαζί της, σε κάθε περιπέτειά της, σε κάθε διαδρομή της, στηρίζοντάς την και βοηθώντας την, με την διαχρονικά συνεπή εργασία μας, να επιτελέσει το σπουδαίο έργο της, να διαδραματίσει το αναντικατάστατο ρόλο της.

Περισσότερο ενωμένοι, από ποτέ, συσπειρωμένοι στο συνδικαλιστικό φορέα μας, το Σύλλογό μας, θα διεκδικήσουμε την απασχόλησή μας, αλλά και τα δικαιώματά μας, εργασιακά, οικονομικά. ασφαλιστικά. Και θα τα κατακτήσουμε, με τους αγώνες μας !

Ταυτόχρονα δεσμευόμαστε να μην αποστούμε ποτέ από τον μεγάλο, πλέον, στόχο μας, την επαναφορά της Αγροτικής Τράπεζας στη θέση της, στο ρόλο της !

Ξέρουμε, πως για να γίνει κάτι τέτοιο, χρειάζεται ευρύτερος αγώνας, με πολιτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά, τον οποίο, όμως, είμαστε αποφασισμένοι και υποχρεωμένοι, να δώσουμε !

Ανακοίνωση της Δημοκρατικής Συνδικαλιστικής Ενότητας - ΑΤΕ

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ !...


Το Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου Αθήνας απέστειλε Ανοιχτή Επιστολή στον Πρωθυπουργό, κον Σαμαρά Αντώνιο, τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, κον Βενιζέλο Ευάγγελο, τον Πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, κον Κουβέλη Φώτη, τον Υπουργό Οικονομικών, κον Στουρνάρα Ιωάννη και τον Υπουργό Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, κον Βρούτση Ιωάννη, αναφορικά με τα νέα μέτρα που λαμβάνει η Κυβέρνηση.

Παραθέτουμε ολόκληρη την Ανοιχτή Επιστολή.

Προς:
- τον Πρωθυπουργό κον Σαμαρά Αντώνιο
- τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κον Βενιζέλο Ευάγγελο
- τον Προέδρο της ΔΗΜΑΡ κον Κουβέλη Φώτη
- τον Υπουργό Οικονομικών κον Στουρνάρα Ιωάννη
- τον Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Πρόνοιας κον Βρούτση Ιωάννη

Εμείς οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνθρωποι του μόχθου «πνιγόμαστε» πλέον από τι πολιτικές λιτότητας που ασκούνται με την επίκληση της οικονομικής κρίσης.

Χρησιμοποιούμε τον όρο «επίκληση», γιατί οι πολιτικές που εφαρμόζονται, οδηγούν τη χώρα και την κοινωνία σε δυσμενέστερη θέση, αντί να λύνουν το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης.

Είναι κοινή πεποίθηση ότι τα μέτρα στοχεύουν, στην πλήρη ανατροπή κοινωνικών και εργασιακών κεκτημένων, στην ισοπέδωση μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων και στην αύξηση των ανέργων, έτσι ώστε να ισχυροποιούνται τα συμφέροντα του κεφαλαίου στο δίπολο «κεφάλαιο – εργασία».

Δεν είναι τυχαία η πολύ πρόσφατη Κυβερνητική επιλογή, σύμφωνα με την οποία τα 5,1 δις Ευρώ από τα 11,5 δις Ευρώ των νέων δυσμενών μέτρων, θα προέλθουν από τα Υπουργεία Εργασίας και Υγείας. Θα αφορούν δηλαδή και πάλι τον κόσμο της εργασίας και το δικαίωμα τους στην περίθαλψη, την αξιοπρεπή νοσηλεία και την εν γένει παροχή υπηρεσιών υγείας μέσα από ένα Δημόσιο και Κοινωνικό Σύστημα Υγείας. Οι θέσεις για τις νέες περικοπές στην υγεία θα απαγορεύσουν σε ένα πολύ μεγάλο μέρος των ελλήνων να έχει πρόσβαση στο Ε.Σ.Υ.


Μια επιπλέον παράμετρος, την οποία ζουν τα πλατιά κοινωνικά στρώματα, και η οποία καταδεικνύει την ένταση των άνισων - υπέρ των ισχυρών - πολιτικών που ασκούνται, είναι οι φόροι που επιβάλλονται πολλαπλά στους έντιμους και μη φοροδιαφεύγοντες πολίτες, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είμαστε και πάλι εμείς οι εργαζόμενοι καθώς και οι συνταξιούχοι.

Τα εκκαθαριστικά της εφορίας δημιουργούν σοκ σε όποιον τα λαμβάνει και κανείς μας σχεδόν δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις προς το κράτος. Όχι επειδή είμαστε μπαταχτσήδες, αλλά επειδή αδυνατούμε μετά την αφαίμαξη του εισοδήματος, να είμαστε συνεπείς. Αντίθετα, το κράτος σε πλείστες των περιπτώσεων είναι μπαταχτσής απέναντι στους πολίτες, δημιουργώντας κατάσταση ασφυξίας στη ζωή μας.
Το χαράτσι στα ακίνητα (ειδικό τέλος ηλεκτροδοτούμενων δομημένων επιφανειών), υποβάλει σε μια ακόμα δοκιμασία πολλά νοικοκυριά, αφού τα αδύναμα νοικοκυριά, ή οι συμπολίτες μας που ακόμα και με κληρονομικό δικαίωμα απέκτησαν μια κατοικία, είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν ενοίκιο για το ίδιο τους το σπίτι. Εάν δεν μπορέσουν να ανταποκριθούν στην υποχρέωσή τους αυτή απειλούνται, είτε με διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος (αφού και πάλι το συγκεκριμένο χαράτσι θα συνδεθεί με τους λογαριασμούς της Δ.Ε.Η. και λοιπών παρόχων), είτε με ακόμα βαρύτερη και τραγικότερη «ποινή», που είναι η κατάσχεση ακίνητης ή κινητής περιουσίας στην περίπτωση που η ανεξόφλητη οφειλή θα καταγράφεται στην Εφορία .
Ο φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας ακυρώθηκε και αντικαταστάθηκε από έναν φόρο προς όλους, αδύναμους και ισχυρούς εισοδηματικά. Δημιουργήθηκε έτσι ακόμα μια ανισότητα στην επιβολή φόρων, γιατί άλλη η φοροδοτική ικανότητα των πλουσίων (εάν δεν φοροδιαφεύγουν, φυσικά) και άλλη η φοροδοτική ικανότητα των αδυνάμων, οι οποίοι είναι και οι συνεπέστεροι φορολογούμενοι πολίτες.

Οι έμμεσοι φόροι, όπως είναι γνωστό, είναι επίσης μια ακόμα έκφραση άνισης και άδικης πολιτικής, αφού πλούσιοι και φτωχοί καλούνται να πληρώνουν το ίδιο ποσοστό φορών για μια σειρά αγαθά και υπηρεσίες και ας έχουν μια τεράστια ψαλίδα στα εισοδήματά τους, η οποία όλο και μεγαλώνει.

Η κυβέρνηση επειδή, ή δεν θέλει, ή είναι μέρος της πολιτικής της, κάνοντας χρήση του προσχήματος ότι δεν μπορεί να «συλλάβει» την φοροδιαφυγή στο πετρέλαιο, επιβάλλει το ίδιο ανάλγητα έναν ακόμα φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης. Κάνετε έτσι, το πετρέλαιο θέρμανσης - με τη λιανική τιμή όπως αυτή θα διαμορφωθεί από το μήνα Οκτώβριο του 2012 – είδος πολυτελείας, το οποίο θα είναι δυνατό να αγορασθεί μόνο από βίλες, επαύλεις και πολυτελή διαμερίσματα, σε καμιά όμως περίπτωση δεν θα μπορεί να αγορασθεί από εργαζόμενους, συνταξιούχους και ανέργους, με ότι αυτό συνεπάγεται για τους όρους αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Πως μπορείτε να σχεδιάζετε και να υλοποιείτε μια τέτοια πολιτική και να γυρίζετε την πλάτη στις δυσμενείς επιπτώσεις που θα αντιμετωπίσουμε η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών με τα πρώτα κρύα του χειμώνα, καθώς και ομάδες με ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη ζεστασιάς όπως για παράδειγμα είναι οι ασθενείς, τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι…;



Η διαμόρφωση της ισχύουσας φορολογικής πολιτικής, μπορεί να παραπέμψει μόνο στον μεσαίωνα όπου οι φοροεισπράκτορες απομυζούσαν τις παραγωγικές τάξεις, επιτρέποντας τους να έχουν μόνο την ελάχιστη τροφή ώστε να ζουν και να παράγουν προς όφελος των αρχόντων. Δεν είναι υπερβολική η προσέγγισή μας και δυστυχώς, αν λάβουμε υπόψη μας τη μη ανταποδοτικότητα όλων αυτών των φόρων σε τομείς όπως η υγεία, η παιδεία και το κοινωνικό κράτος, η προσέγγιση μας είναι η επιεικέστερη δυνατή.
Οι νέες περικοπές στις συντάξεις απλά θα αφαιρέσουν μερικά εκατομμύρια ευρώ από την αγορά και θα στερήσουν από τους συνταξιούχους το δικαίωμα στην ζωή.

Χώρα, Κράτος χωρίς τους πολίτες του δεν σώζεται!
Είναι αναγκαίο και επιτακτικό, οι πολιτικές αυτές να αλλάξουν. Είναι απαίτηση της κοινωνίας! Η απόσυρση αυτών των μέτρων και η χάραξη άλλων πολιτικών είναι αναγκαία.
Το Συνδικαλιστικό Κίνημα, όσο και αν καταβάλλεται προσπάθεια από συγκεκριμένα συμφέροντα και μέσα να απαξιωθεί, μαζί με τους εργαζόμενους θα συνεχίσει να αντιπαλεύει τέτοιες αναποτελεσματικές, άδικες, άνισες και ανάλγητες προς τη κοινωνία πολιτικές και η μεγαλύτερη κατάκτηση του θα είναι η συσπείρωση των εργαζόμενων, των ανέργων και των συνταξιούχων σε έναν αγώνα ανατροπής των πολιτικών αυτών.
Επί 2,5 σχεδόν χρόνια εφαρμόζεται μια πολιτική η οποία σπρώχνει στον Καιάδα τα μεγαλύτερα κοινωνικά στρώματα. Εάν την συνεχίσετε, δεν θα είσαστε μόνο πολιτικά υπεύθυνοι, αλλά θα είσαστε ηθικά υπεύθυνοι για την εξαθλίωσή μας και την εξάρτηση της χώρας μας.
Το Δ.Σ. του ΕΚΑ

Ο ΨΗΛΌΣ, Ο ΧΟΝΤΡΟΣ ΚΙ Ο ΚΥΡ ΦΩΤΗΣ !...


Οι πρώην αντιμνημονιακοί και μετέπειτα πρωταθλητές στην κωλοτούμπα, ο ..έμπειρος σφαγέας των μισθών και των συντάξεων, μαζί με τους κολαούζους με …αριστερό προφίλ, έρχονται να κατασπαράξουν το σκελετωμένο, ήδη, σώμα του ελληνικού λαού ! Μιλάμε για ξεκλήρισμα ! 

Θα το κάνουν με …δίκαιο τρόπο, το αποτελείωμα : χωρίς περιττές κινήσεις και καθυστερήσεις, μπαμ και κάτω !

Οι τρεις συνοδοιπόροι στην οδό προς την κόλαση, (χώρας και λαού), βάλθηκαν ν΄ αφήσουν το, αρνητικό, βέβαια, ιστορικό αποτύπωμά τους και σε μιαν άλλην σημαντική για την Ελλάδα συγκυρία, αυτή της περιόδου έναρξης των συνεργατικών κυβερνήσεων.

Ο ψηλός, ο χοντρός κι ο κυρ Φώτης βάλθηκαν κι απ΄ ό,τι φαίνεται θα τα καταφέρουν, να τελειώσουν, εν τη γενέσει του, αυτό το πείραμα : ο λαός βλέποντας και, περισσότερο, νοιώθοντας τα «κατορθώματά» τους θ΄ ακούει «κυβέρνηση συνεργασίας και θα τον πιάνει σύγκρυο !

Η πορεία που έχουν χαράξει κι ακολουθούν οδηγεί, νομοτελειακά στο χάος κι εμάς, πρώτα και κύρια, αλλά κι αυτούς !...

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

ΚΑΜΟΡΑ !...


Εκτός ορίων, πια, το «παιχνίδι» γύρω από την Αγροτική Τράπεζα ! Οι πολιτικοί να κρύβονται και να γελοιοποιούνται, όπως π.χ. ο Βενιζέλος, που τρεις μήνες, τώρα, αρνείται να δει τους δικούς του από το χώρο ή ο Στουρνάρας, ο οποίος στις 6 το απόγευμα της Τρίτης έλεγε στην ΟΤΟΕ, πως δεν ξέρει τίποτα για το θέμα, (επειδή έχει λίγες ημέρες στη θέση) και στις 7 (σύμφωνα με τα ΜΜΕ) φέρεται να συμφώνησε με τον Προβόπουλο στην πώλησή της !

Ο Κουβέλης κι η ΔΗΜΑΡ να επιδιώκουν το …αριστερό πλασάρισμα, νάχουν δεσμευτεί για τη διατήρηση της Αγροτικής Τράπεζας και τώρα, οι συνδικαλιστές της ΓΕΣΑΣΕ, που συναντήθηκαν μαζί τους, να καρφώνουν, πως ο κυρ Φώτης, τους το ξέκοψε ότι συμφώνησε με τους άλλους αρχηγούς τη διάσπαση και την πώληση της τράπεζας !

Το «σώσε». όμως, γίνεται και σε άλλο επίπεδο, αυτό των τραπεζιτών. Ο Πανταλάκης, διοικητής της Αγροτικής φέρεται απειλών με αποκαλύψεις για τον Προβόπουλο και τον Βενιζέλο, γι αυτό και μέσα από, απόλυτα, ελεγχόμενο οικονομικό site, απειλείται με καθαίρεση, (επειδή, λέει πήγε στο ΣΥΡΙΖΑ…), αλλά και με αποκαλύψεις και έλεγχο, για λεφτά που έβγαλε στο εξωτερικό ! Τα δυο άρθρα το ένα κάτω απ΄ τάλλο, αποπνέουν ξεκάθαρα την προειδοποίηση : μην τολμήσεις να μιλήσεις, την έβαψες !...

Το Reuters επανέρχεται για τον Σάλλα και την Πειραιώς, προκαλώντας δήλωση και του εκπροσώπου της Ε.Ε., κ.Κολομπανί για το θέμα, που μπορεί να «δυσκολέψει την όλη ανακεφαλαιοποίση των τραπεζών…», πόσο μάλλον το deal με την Αγροτική, ενώ τα διάφορα γιουσουφάκια της δημοσιογραφίας συναγωνίζονται για το ποιος θα παρουσιάσει πιο εντυπωσιακά τις «ειδήσεις», που υπαγορεύουν οι φορείς του χαρτζιλικιού τους.

Η «σκανδαλάρα», στην άπαιχτη, γραπτή, αποτύπωση ενός σχολιαστή, μιας τέτοιας διαρροής : «…χαρίζουν την «καλή» ΑΤΕ, στους πλούσιους τραπεζίτες και φορτώνουν την «κακή» στους φτωχούς φορολο-γούμενους !...».

Πρόκειται για Καμόρα !...

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

ΤΗΣ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑΣ !...


Σύντομα η Ισπανία θα ζητήσει την πλήρη υποστήριξή της από τους μηχανισμούς διάσωσης της Ευρωζώνης. Η υπαγωγή της όμως σε καθεστώς Μνημονίου θα εξαντλήσει όλους τους διαθέσιμους πόρους και του Προσωρινού (EFSF) και του Μόνιμου (ESM) Μηχανισμού Στήριξης. Τότε, το μέλλον της ευρωζώνης θα το κρίνει η Ιταλία.

Η Ιταλία είναι η μόνη χώρα της λεγόμενης «περιφέρειας», η οποία μπορεί να επιβιώσει εκτός ευρώ. Κράτος εξαγωγικό, με βαριά βιομηχανία, ζηλευτή γεωργική παραγωγή, δεν έχει καμία σχέση με εμάς, τους Ισπανούς, ή τους Πορτογάλους. Το βιοτικό της επίπεδο έχει στέρεη παραγωγική βάση: εξάγει από Armani και Gucci, μέχρι τυριά, κρασιά, σκούτερ και Ferrari. Το έλλειμμα της το 2011 ήταν 3,9%, όχι 8 και 9% όπως ημών των υπολοίπων. Μάλιστα, είχε και πρωτογενές πλεόνασμα 1% του ΑΕΠ, δηλαδή αν δεν είχε τα τοκοχρεολύσια θα έβαζε και στην άκρη (πάλι σε αντίθεση με όλους εμάς τους περιφερειακούς). Ουσιαστικά, είναι η μοναδική χώρα την οποία ενδεχομένως συμφέρει να βγει εκτός ευρωζώνης. Επιπλέον, το πολιτικό κλίμα ευνοεί την έξοδο. Η μεγαλύτερη πολιτική παράταξη της χώρας (οι Μπερλουσκονικοί) ήδη υποστηρίζει ότι η «έξοδος δεν είναι βλασφημία».

Οπότε, αυτό που προβλέπω είναι ότι αν η Γερμανία προσπαθήσει να πιέσει την Ιταλία σε μεγαλύτερη λιτότητα, οι Ιταλοί θα πουν «μπάστα» και θα απειλήσουν ότι θα εγκαταλείψουν την ευρωζώνη. Οπότε οι επιλογές μας είναι δύο: είτε συμφωνεί η Βόρεια Ευρώπη στη μαζική παρέμβαση της ΕΚΤ στις πρωτογενείς και δευτερογενείς αγορές ομολόγων (το προβλέπει άλλωστε εμμέσως το ανακοινωθέν της πρόσφατης συνόδου κορυφής), είτε το διαλύουμε το μαγαζί.

Σε ό,τι αφορά εμάς, αν διαλυθεί εντελώς το ευρώ, κλάφτε μας... Ακόμη και αν τελικά συμφωνήσουν όμως οι Γερμανοί σε παρέμβαση της ΕΚΤ και προχωρήσουμε στην εμβάθυνση της ενοποίησης, αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα επιτραπεί η δημοσιονομική χαλαρότητα. Οι Βορειοευρωπαίοι θα δείξουν συνέχεια και συνέπεια σε σχέση με όσα υποστήριζαν έως τώρα για την ανάγκη ισοσκελισμών προϋπολογισμών. Θα περιμένουν την Ελλάδα να ακολουθήσει και μέχρι τότε θα σιωπούν και θα περιμένουν. Η Ελλάδα θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί, αλλιώς θα αφεθεί μόνη της. Ίσα-ίσα, εδώ που έχουμε φτάσει, το Grexit είναι η μικρότερη από τις σκοτούρες των Ευρωπαίων. 


Τα διλήμματα δεν αφορούν μόνο την Ελλάδα. Η Μεγάλη Βρετανία, αλλά και ορισμένα κράτη της «νέας Ευρώπης», δεν έχουν κρύψει τις ενστάσεις τους για την πορεία των πραγμάτων. Ως εκ τούτου, φαίνεται να οδεύουμε προς «συμμαχίες των προθύμων», υπό την μορφή ενισχυμένων συνεργασιών, με τους υπολοίπους να ακολουθούν επιλεκτικά. Ένα πρώτο παράδειγμα αυτής της νέας «ασσύμετρης γεωμετρίας» της Ευρώπης, θα είναι, κατά πάσα πιθανότητα, ο φόρος χρηματοπιστωτικών συναλλαγών. 

Αντιδράσεις όμως υπάρχουν και στον θεωρητικό «πυρήνα» της ευρωζώνης. Σαφέστερη εικόνα για την έκτασή τους θα έχουμε το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου, όταν θα διεξαχθούν οι εκλογές στην Ολλανδία και το Γερμανικό Ανώτατο Δικαστήριο της Καρλσρούης θα εκδόσει την απόφασή του για τη συνταγματικότητα του Μόνιμου Μηχανισμού Στήριξης. Η επιτυχία ή όχι της νέας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής θα εξαρτηθεί τελικά από τη δημοκρατική της νομιμοποίηση και βεβαίως από το αν θα προλάβει τις εξελίξεις η Ιταλία. 

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Ο Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ !...


Σήμερα, 38 χρόνια από την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια μεγάλη κρίση, που υπερβαίνει κατά πολύ την οικονομική της διάσταση.

Οι Έλληνες βρίσκονται αντιμέτωποι με ιστορικής σημασίας προκλήσεις. Το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας, το μέλλον της Πατρίδας, απαιτεί γενναίες αποφάσεις, αλλά πολύ περισσότερο βούληση, υπευθνότητα και σοβαρότητα, ακόμη και τολμηρές υπερβάσεις από τις μέχρι σήμερα κρατούσες αντιλήψεις, προκειμένου να οδηγηθούμε με ασφάλεια σε μια διαφορετική και πάνω απ' όλα δικαιότερη κοινωνία, σε μια βιώσιμη οικονομία, όπου το δημόσιο συμφέρον θα αποτελεί τον οδηγό στην καθημερινότητα μας, στις μικρές και μεγάλες αποφάσεις. Στα 38 χρόνια που μεσολάβησαν, οι Έλληνες πέτυχαν μεγάλες κατακτήσεις.

Η Δημοκρατία ισχυροποιήθηκε, οι ανισότητες μειώθηκαν, η διεθνής θέση της χώρας ενισχύθηκε. Δυστυχώς όμως, δεν διαχειριστήκαμε δημιουργικά τις ημέρες της ευημερίας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κυριαρχήσουν οι στρεβλώσεις και οι κακές πρακτικές ενός πελατειακού κράτους. Να επικρατήσουν αντιλήψεις, νοοτροπίες και στάσεις ζωής, που δεν συνάδουν με το δημόσιο συμφέρον, που σπατάλησαν το δημιουργικό απόθεμα της χώρας και των ανθρώπων της. Όλα αυτά τα φαινόμενα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου αντί να τα αντιμετωπίσει, τα υπηρέτησε, μας οδήγησαν στο χείλος της καταστροφής. Σήμερα, σε αυτές τις προκλήσεις καλούμαστε να απαντήσουμε και μάλιστα, μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον αυξανόμενων δυσκολιών, όπου κυριαρχούν συντηρητικές απόψεις σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπιστεί μια γενικευμένη, όχι ελληνική κρίση, που αφορά την Ευρώπη, το ευρώ, το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η συνθετότητα των προβλημάτων, απαιτεί ακόμη και υπερεθνικές λύσεις και όχι ακραίες θέσεις, άκριτες απλουστεύσεις και διλήμματα χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.

Η απάντηση στις προκλήσεις, δεν μπορεί να έρθει από δυνάμεις που επικαλούνται σωτήρες πάσης φύσεως, ανελεύθερα καθεστώτα και κρατικιστικές αντιλήψεις. Σήμερα, σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη, αρχίζουν να εμφανίζονται φαινόμενα εθνικιστικά, ρατσιστικά, φασιστικά, που επιδιώκουν με τη βία να αντιμε-τωπίσουν δήθεν τα προβλήματα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, οι εκφραστές της βίας συμπορεύονται στην ουσία με τους νοσταλγούς της ανομίας και καλλιεργούν το έδαφος πάνω στο οποίο αναμένουν οι ισχυροί να αναπτύξουν τις δικές τους επιδιώξεις, τα δικά τους συμφέροντα. Οι προκλήσεις απαιτούν δημοκρατικές απαντήσεις. Τα τελευταία δύο χρόνια, οι Έλληνες με τους κόπους και τις θυσίες τους κράτησαν την Ελλάδα όρθια και μέσα στο ευρώ. Αφού καταφέραμε να μη λυγίσουμε ως Έθνος μέσα στις πιο εφιαλτικές συνθήκες της προηγούμενης διετίας, μπορούμε να φτάσουμε την προσπάθεια μέχρι τέλους με το ποθητό για όλους αποτέλεσμα: μια Ελλάδα που στηρίζεται στις δικές της και όχι σε δάνειες δυνάμεις, με μια κοινωνία απελευθερωμένη από το φόβο ενός αβέβαιου αύριο, πιο δίκαιη, πιο δημιουργική.

Κανείς δεν δικαιούται να απωλέσει το ευρωπαϊκό εθνικό κεκτημένο της χώρας. Παρά τις εύκολες λύσεις που ακούστηκαν, οι Έλληνες κατανοούν ότι η μόνη ασφαλής οδός προς το μέλλον θα έρθει από τις μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που θα αντιμετωπίσουν τις αιτίες των προβλημάτων. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για να αλλάξουμε. 

Ο αγώνας για την οριστική υπέρβαση της κρίσης ταυτίζεται με τον αγώνα για την αλλαγή της χώρας. Έτσι τιμούμε όσους αγωνίστηκαν για την ανατροπή του χουντικού καθεστώτος, όσους αγωνίστηκαν για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Γιώργος Παπανδρέου

ΚΙ ΟΠΟΙΟΝ ΠΑΡΕΙ Ο ΧΑΡΟΣ !...


ΣΤΗ ΣΦΑΙΡΑ ΤΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ !...


Κάθε επιλογή έχει ανάλογες συνέπειες. Όταν επιλέγονται συγκεκριμένοι Υπουργοί αυτοί θα προκαλέσουν συγκεκριμένα αποτελέσματα. Ένα Υπουργικό Συμβούλιο της minimum ποιότητας, θα συμπληρωθεί από ανάλογου επιπέδου στελεχιακό δυναμικό σε θέσεις κλειδιά του κρατικού μηχανισμού.

Μπορεί λοιπόν να υπάρξει η βούληση, σε μια παρόμοια κυβέρνηση, να γίνουν παντού τομές και μεταρρυθμίσεις για ένα μικρότερο και μη πελατειακό κράτος; Και τούτο με δεδομένο, ότι ο κορμός της είναι η ποιοτική γύμνια στελεχών της ΝΔ, συν την πελατειακή τους αντίληψη. Ενώ στο μείγμα αυτό προστίθενται και οι ιδεοληψίες των δυο αριστερόστροφων Υπουργών.

Απρόθυμοι να κάνουν τις αναγκαίες περικοπές για τις οποίες έχει δεσμευτεί η χώρα αποδεικνύονται ήδη ενδεικτικά οι Υπουργοί Εσωτερικών, Υγείας, Άμυνας, Παιδείας, Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Δικαιοσύνης ενώ ο υπουργός Εργασίας μόνο εμπιστοσύνη δεν προκαλεί Ο Υπουργός Δικαιοσύνης μάλιστα δεν θέλει να θίξει τις συντεχνίες στον τομέα του.

Το ίδιο ισχύει με τον Υπουργό Παιδείας, όπου η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών έχει ουσιαστικά εγκαταλειφθεί. Παράλληλα στον ίδιο τομέα προετοιμάζεται ο καταλυτικός ευνουχισμός της ρηξικέλευθης μεταρρύθμισης Διαμαντοπούλου.

Στο Υπουργείο Διοικητικής μεταρρύθμισης ενώ πομπωδώς ανακοινώνεται η συγχώνευση και το κλείσιμο οργανισμών, τούτο συνοδεύεται από μια παγκοσμίου ευρεσιτεχνίας, σύλληψη, δηλαδή το να μην υπάρξουν απολύσεις από υπηρεσίες που καταργούνται! Και τούτο όταν όλο το κόστος της ύφεσης και των κρατικών ελλειμμάτων το πληρώνουν οι απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα και οι φορολογούμενοι που συντηρούν πλήθος ανεπαρκέστατων κρατικών υπαλλήλων.




Αυτή η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε λοιπόν παρά να έχει τα κομματικά διοικτικά στελέχη που της ταιριάζουν. Οι περισσότεροι «Γραμματείς» έχουν ανύπαρκτη διοικητική εμπειρία από τον ιδιωτικό τομέα. Σε ώρες μείζονος οικονομικής κρίσης δημιουργήθηκαν ή διατηρήθηκαν ασύλληπτης έμπνευσης Γραμματείες, όπως «κοινωνικής συνοχής», «ισότητας», «δια βίου μάθησης», «δημόσιας υγείας», «διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων» κλπ.! Ενώ το Υπουργείο Ανάπτυξης έχει δέκα Γραμματείες! Κερασάκι είναι η Γραμματεία «στρατηγικών και ιδιωτικών επενδύσεων»!

Με αυτό το ανθρώπινο υλικό του κομματικού minimum θα αντιμετωπιστεί η κρίση; Με το κομματικό υλικό που έφτιαξε το πελατειακό, διογκωμένο, σπάταλο κράτος, θα γίνουν οι μεγάλες τομές στον δημόσιο τομέα; Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο έχει ήδη εισέλθει στη σφαίρα της ουτοπίας.

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

ΣΚΑΝΔΑΛΑΡΑ !...


Η Αγροτική Τράπεζα άρχισε να εφαρμόζει από το 2010 ένα ειδικό πρόγραμμα αναδιάρθρωσης, προκειμένου να εξυγιανθεί, πλήρως. και να καταστεί ικανή να διαδραματίσει έναν βελτιωμένο ρόλο, ως κρατική τράπεζα και ως εργαλείο άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής, ιδιαίτερα στον πρωτογενή τομέα της οικονομίας.
Το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης της ΑΤΕ εγκρίθηκε από την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ανακοίνωσε ο ίδιος ο (τότε) Επίτροπος επί του Ανταγωνισμού κ. Αλμούνια.

Η εφαρμογή του προγράμματος επέφερε μείωση ενεργητικού, μείωση λειτουργικού κόστους, (με μεγάλες περικοπές στις αποδοχές των εργαζομένων, καθώς και με τη μείωση του συνολικού αριθμού τους) και την εγγραφή των αναγκαίων προβλέψεων για τις επισφαλείς χορηγήσεις της. Η Black Rock, που πρόσφατα έλεγξε το χαρτοφυλάκιο των δανείων, γνωμάτευσε πως η ΑΤΕ έχει πάρει προβλέψεις για επισφάλειες περισσότερες κατά 400 εκατ. €, απ΄ ό,τι χρειάζεται για την επόμενη 3ετία !

Στο εξάμηνο του 2011 η κεφαλαιακή επάρκεια της Αγροτικής Τράπεζας ξεπερνούσε το 12%, πολύ πάνω από το όριο που επέβαλλαν η Τ.Ε. και η ΕΚΤ.

Κι ενώ το εφαρμοζόμενο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης δεν προέβλεπε καμιά συμμετοχή της ΑΤΕ στο PSI, αντίθετα είχε προϋπολογίσει την ρευστοποίηση κρατικών ομολόγων αξίας 2 δισ, περίπου Ευρώ, για το 2011, κα παρ΄ όλο που οι αρχικές αποφάσεις κυβέρνησης και τρόϊκας εξαιρούσαν τις κρατικές τράπεζες, (ΑΤΕ, ΤΤ) από τη διαδικασία της ανταλλαγής των ομολόγων, ο τότε υπουργός οικονομικών Βενιζέλος, σε συνεννόηση με το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Προβόπουλο επέβαλλαν τη συμμετοχή και των κρατικών τραπεζών στο PSI, τη τελευταία, κυριολεκτικά στιγμή !

Ταυτόχρονα, οι δυο παραπάνω διαβεβαίωναν τη διοίκηση της ΑΤΕ, πως θα υπάρξει, πλήρης, αναπλήρωση των ζημιών από το PSI ! (Είναι πολύ πιθανό ο Βενιζέλος να έδωσε την ίδια διαβεβαίωση και προς τα πάνω, δηλαδή τον πρωθυπουργό…).

Η δέσμευση αυτή, όχι μόνο δεν υλοποιήθηκε, αλλά η απώλεια των κεφαλαίων της ΑΤΕ, λόγω της συμμετοχής της στη διαδικασία ανταλλαγής των ομολόγων, αποτελεί, σήμερα, για τους αρμόδιους, την αφορμή για να την αφήσουν εκτός ανακεφαλαιοποίησης, επειδή την κρίνουν μη βιώσιμη !

Ο ισχυρισμός περί μη βιωσιμότητας της Αγροτικής Τράπεζας, σε οικονομικό επίπεδο δεν έχει τεκμηριωθεί ποτέ ως σήμερα, από την Τ.Ε. Η άποψη πως η ΑΤΕ δεν χρειάζεται να υπάρχει ως τράπεζα και ως κρατική τράπεζα, δεν έχει επεξηγηθεί ποτέ, σε πολιτικό επίπεδο.


Αντίθετα, τόσο προεκλογικά στις εξαγγελίες, όσο και μετεκλογικά στην κοινή προγραμματική διακήρυξη των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, η Αγροτική Τράπεζα αναφέρεται ως απαραίτητο χρηματοδοτικό εργαλείο του αγροτικού τομέα και προεξοφλείται η ανακεφαλαιοποίησή της !


Το τελευταίο χρονικό διάστημα σωρεία διαρροών, προκάλεσαν ορυμαγδό δημοσιευμάτων, στα οποία, περίπου ενιαία, αναφέρεται η πρόθεση της κυβέρνησης να διαχωρίσει της ΑΤΕ σε «καλό» και «κακό» κομμάτι και στη συνέχεια περιγράφεται η βούλησή της να «χαρίσει» το «καλό» κομμάτι σε μια από τις ιδιωτικές τράπεζες, με πιθανότερη την Πειραιώς.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, που μπορεί να γίνουν, η Τράπεζα της Ελλάδος και οι κυβερνώντες θέλοντας ν΄ αποφύγουν την ανακεφαλαιποίηση ολόκληρης της ΑΤΕ και την αναπλήρωση των κεφαλαίων της που εξανέμισε το PSI, (περίπου 4,5 δισ €), τη χωρίζουν στα δύο, φορτώνουν το «κακό» κομμάτι στο κράτος, δηλαδή στον έλληνα φορολογούμενο και το «καλό», που για ανακεφαλαιποιηθεί θα χρειαστεί πολύ λιγότερα κεφάλαια το χαρίζουν στον ιδιώτη, επειδή θ΄ αναλάβει ο ίδιος την ανακεφαλαιοποίησή του.

Κι εδώ έγκειται το μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο : ο υποδοχέας του δώρου – καλή ΑΤΕ, υπολογίζεται πως θα πρέπει να βάλει, για την ανακεφαλαιοποίησή της, περί τα 800 εκατ. €, τα οποία, βέβαια θα τα πάρει, ως επί πλέον, από το ΤΧΣ. Ταυτόχρονα, όμως ο ιδιώτης δωρολήπτης θα πάρει ένα υγιέστατο χαρτοφυλάκιο δανείων και δεκάδες δισ Ευρώ καταθέσεις, που θα βελτιώσουν θεαματικά τη ρευστότητά του. Παράλληλα, δε, θα ιδιοποιηθεί τα περιουσιακά στοιχεία της ΑΤΕ, (1500, περίπου ακίνητα), η αξία των οποίων, σήμερα, με τη μεγάλη απομείωσή τους, είναι κοντά στα 700 εκατ. € !!! Φυσικά, θα δρέψει και τους καρπούς της κερδοφορίας της τράπεζας, που υπολογίζονται σε 100 – 150 εκατ. €, κατά ετήσια χρήση !!!

Το Deal, λοιπόν, δεν γίνεται για να γλιτώσει το δημόσιο πόρους, αλλά για να ωφεληθεί ο ιδιώτης σκανδαλωδώς !

Πέρα, όμως, από την οικονομική του πτυχή, το «ζήτημα ΑΤΕ» τείνει να εξελιχθεί σ΄ ένα μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο, καθώς όλες οι αποκαλυπτόμενες διεργασίες που γίνονται, καταλήγουν στη διάλυση και την εξαφάνιση της Αγροτικής Τράπεζας. 

Αυτό θα σημάνει δύο πράγματα : πρώτον η υποθηκευμένη στην ΑΤΕ αγροτική περιουσία θα περάσει στον έλεγχο ιδιωτών, μ΄ ό,τι αυτό συνεπάγεται και δεύτερον, ο αγροτικός τομέας της οικονομίας θα μείνει χωρίς χρηματοδότηση, καθώς οι ιδιωτικές τράπεζες δεν εντάσσουν στις εργασίες τους την άσκηση της αγροτικής πίστης.

Οι εμπορικές – ιδιωτικές τράπεζες δεν δανειοδοτούν κάποιον, με αντιστάθμισμα τα αναμενόμενα έσοδά του από αγροτική καλλιέργεια και παραγωγή !

Την ώρα των διακηρύξεων, για την ανάγκη επιστροφής και ενίσχυσης του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας, την ώρα που οι παρεμβάσεις στον τομέα των τροφίμων και την διατροφική αλυσίδα, προβάλλονται ως επιβεβλημένες, ένα διαχρονικό, έμπειρο και χρήσιμο, όσο ποτέ άλλοτε, χρηματοπιστωτικό εργαλείο αναπτυξιακής παρέμβασης, η Αγροτική Τράπεζα, οδηγείται στην εξαφάνιση !

Το αντίθετο είναι που επιβάλλεται να γίνει, δηλαδή, στα πλαίσια ενός σοβαρού προγραμματισμού, οι κρατικές τράπεζες να ανακεφαλιοποιηθούν, μέσω του ΤΧΣ, να εκσυγχρονιστούν και να συγχωνευτούν, αποτελώντας τη βάση για τη δημιουργία ενός ισχυρού κρατικού πυλώνα, μέσα στο τραπεζικό σύστημα, ΑΤΕ και Τ.Τ.μαζί και με άλλες μικρότερες τράπεζες. 

΄Ενα σχήμα, που όπως αποδεικνύουν όλες οι μελέτες και τα στοιχεία, μετά την ανακεφαλαιοποίηση. θα είναι μια υγιέστατη και κερδοφόρα τράπεζα, με μεγάλη καταθετική βάση τεσσάρων και πλέον εκατομμυρίων πολιτών, των μη προνομιούχων οικονομικά τάξεων, με το μεγαλύτερη δίκτυο καταστημάτων, κύρια στην περιφέρεια, αλλά και στα αστικά κέντρα, με τεράστια ρευστότητα, ικανή και έτοιμη να σπάσει το φαύλο κύκλο της χρηματοπιστωτικής άπνοιας και της ύφεσης !...

Κ.Π.Α.

Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΟΠΟ, ΑΛΛΑ ΤΡΟΠΟ !...


Χρέος ύψους 2,5 δισ. ευρώ αφαίρεσε από την "πλάτη" του ελληνικού δημοσίου το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα Greece Debt Free (Ελλάδα Ελεύθερη από Χρέος), πριν καν συμπληρωθεί ένας μήνας από την εκκίνηση της σχετικής πρωτοβουλίας που ανέλαβε ο γόνος γνωστής ελληνικής εφοπλιστικής οικογένειας Πέτρος Νομικός.

Ο κ. Νομικός δημιούργησε μια ηλεκτρονική «πλατφόρμα», μέσω της οποίας ιδιώτες και εταιρίες μπορούν να κάνουν δωρεές, τις οποίες το μη ίδρυμα Greece Debt Free (GDF) αξιοποιεί, αγοράζοντας ελληνικά ομόλογα που διατίθενται στην δευτερογενή αγορά, στο 10 με 20% της αξίας τους, και ύστερα τα διαγράφει.

Με αυτόν τον τρόπο, διαγράφεται ελληνικό χρέος πολύ μεγαλύτερο από το ποσό της εκάστοτε δωρεάς που ακόμα κι ένας απλός πολίτης μπορεί να κάνει με μερικά ευρώ.

Το Greece Debt Free, όπως σημειώνεται στην ιστοσελίδα του, «είναι μια πλατφόρμα για όλους, ώστε να οργανωθούμε, να λάβουμε μέρος, να συνδεθούμε και να συμμετάσχουμε για να πετύχουμε μια θετική οικονομική αλλαγή».

Όπως εξηγεί, μιλώντας στο ΑΜΠΕ ο δημιουργός της «πλατφόρμας» κ. Νομικός, «η πρότασή μας είναι απλή. Όποιος θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα, μπορεί να δωρίσει ένα ευρώ και το GDF θα αγοράσει και μετά θα διαγράψει με αυτό το ένα ευρώ, οχτώ ευρώ ελληνικού χρέους. Αν επικοινωνήσετε αυτό το μήνυμα σε όποιον αγαπά την Ελλάδα, τα πράγματα μπορούν πράγματι να αλλάξουν»

Η συνέντευξη:

-Πώς σας ήρθε η ιδέα να ξεκινήσετε αυτή την πρωτοβουλία ;

«Ξεκίνησα να επεξεργάζομαι την ιδέα του GDF πέρσι, εν μέσω των κινημάτων της Αραβικής Άνοιξης. Ήταν απίστευτο πως μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι μπορούν να παρακινηθούν και να οδηγήσουν σε μια δημοκρατική αλλαγή, μέσω των social media (facebook, twitter, YouTube, κτλ) στη Μέση Ανατολή. Ένα ολόκληρο έθνος κινητοποιήθηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες. Το GDF σχεδιάστηκε για να αξιοποιήσει αυτά τα νέα μέσα δικτύωσης και επικοινωνίας. Μέσω του GDB ο καθένας μπορεί τώρα να βοηθήσει την Ελλάδα, με εμπιστοσύνη και διαφάνεια. Είναι ένα εργαλείο για όλους».


-Η έδρα της οργάνωσης σας είναι στις ΗΠΑ; Γιατί επιλέξατε τις ΗΠΑ και όχι την Ελλάδα ;

«Στην Ελλάδα, δεν μπορούσα να είμαι σίγουρος ότι τα χρήματα δεν θα έμεναν "ανέγγιχτα", δεν ήξερα τι θα γινόταν αν άλλαζε κάποιος νόμος ή άλλαζε άρδην η πολιτική κατάσταση του τόπου. Τότε οι δωρεές δεν θα ήταν ασφαλείς. Η οργάνωσή μας πρέπει να παραμείνει αποστασιοποιημένη από αυτά και από την πολιτική. Έτσι, το GDF έπρεπε να έχει την έδρα του υπό το νομικό καθεστώς των ιδρυμάτων δωρεών, των ΗΠΑ για να μπορούν οι δωρητές να είναι σίγουροι πως οι προσφορές τους θα χρησιμοποιηθούν για τον σκοπό ακριβώς που εξηγούμε στην ιστοσελίδα μας.

Το GDF λοιπόν, είναι ενταγμένο στο αμερικάνικο δίκαιο περί φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, πράγμα που σημαίνει πως οι αμερικανοί πολίτες που δωρίζουν χρήματα για τους σκοπούς του ιδρύματος, αφαιρούν την προσφορά τους από τον φόρο που πληρώνουν. Αυτό αποτελεί κίνητρο για τους ομογενείς που βρίσκονται στις ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει ότι κάθε προσφορά προερχόμενη από τις ΗΠΑ μπορεί να διαγράψει χρέος μεταξύ 11 και 12 φορές του δωρηθέντος κεφαλαίου και όχι 8 όπως για τους εκτός Ηνωμένων Πολιτειών δωρητές. Αυτό αποτελεί μια μοναδική δυνατότητα που δεν υπάρχει στην Ελλάδα».

-Για κάθε ένα ευρώ που δίνεται, τι ποσό ονομαστικού χρέους διαγράφεται ;

«Όπως μπορεί να δει κανείς και στην ιστοσελίδα μας, για κάθε ένα ευρώ που δωρίζει κάποιος στο GDF, 8 ευρώ ελληνικού χρέους αγοράζονται από το GDF και αργότερα διαγράφονται».

-Γιατί πιστεύετε ότι το ελληνικό κράτος δεν προέβη σε κάποια παρόμοια κίνηση ;

«Δεν θα ήθελα να σχολιάσω την πολιτικές κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Τα σχόλια γι΄ αυτό ανήκουν στον Τύπο. Το GDF δεν είναι πολιτικός οργανισμός».

-Τι κάνετε αφού αγοράσετε τα ομόλογα; Τα διακρατείτε ή τα ακυρώνετε αμέσως ;

«Τα αγοράζουμε και αργότερα τα διαγράφουμε. Αν διαγράψεις ένα μεγάλο ποσό χρέους αμέσως, αυτό θα προκαλούσε πιθανότατα άνοδο της τιμής του ομολόγου. Να θυμάστε ότι όσο "φθηνότερα" αγοράσουν οι έλληνες το χρέος τους, τόσο το καλύτερο. Το να ακυρώνεις αργότερα είναι μια πάγια τακτική στα προγράμματα επαναγοράς ομολόγων».

-Υπάρχουν αμφισβητήσεις στην Ελλάδα, σχετικά με δήλωσή σας πως αν κάθε Έλληνας έδινε 3.000 ευρώ, θα μπορούσατε να μαζέψετε 34 δισ. ευρώ, με τα οποία θα αγοράζατε το τεράστιο ελληνικό χρέος των 284 δισ. ευρώ. Αυτό βασίζεται στην υπόθεση ότι οι τιμές των ομολόγων θα παραμείνουν στα 12 cents το δολάριο, πράγμα που δεν είναι ορθό. Πως θα αντιμετωπίσετε το πρόβλημα της ανόδου των τιμών των ομολόγων ;

«Εμείς δεν είπαμε ποτέ κάτι τέτοιο. Το διαδικτυακό μας μήνυμα αναφέρεται στα ομόλογα που είναι διαθέσιμα τώρα και μπορούν να αγοραστούν αυτή την στιγμή. Δεν κάνουμε καμία δήλωση για την αγορά του συνόλου του χρέους και πόσο αυτό θα κόστιζε. Για εμάς στο GDF, πρωταρχικός μας στόχος είναι να μειώσουμε το χρέος σε βιώσιμα επίπεδα. Εάν αύριο το πρωί η ελληνική κυβέρνηση μπορούσε να λάβει 34 δισ. από το ΔΝΤ και να ξοδέψει αυτό το ποσό για επαναγορά μέρους του ελληνικού χρέους, αυτό θα μας χαροποιούσε όλους και θα ήταν μια μεγάλη διπλωματική επιτυχία. Ας υποθέσουμε τώρα πως εμείς οι Έλληνες συγκεντρώνουμε 34 δισ. για την επαναγορά ομολόγων, αυτό δεν θα ήταν μια τεράστια επιτυχία για το ελληνικό έθνος; Σίγουρα θα αγοράζαμε κάποια στην τιμή των 12 cents (το δολάριο), κάποια στα 30, 40, 50 ή και ψηλότερα. Η μέση τιμή κτήσης όμως, θα ήταν πολύ χαμηλή και σε κάθε περίπτωση επαναγοράς ομολόγων -κρατικών ή επιχειρηματικών- η μέση τιμή είναι η πιο σημαντική».

-Πάντως, αν αγοράζονται μαζικά αυτά τα ομόλογα, θα ανέβει η τιμή τους. Πως αντιμετωπίζετε αυτό το ενδεχόμενο ;

«Το GDF συγκεντρώνει όλες τις δωρεές και προβαίνει σε συντεταγμένες αγορές με έναν τρόπο που πιστεύουμε ότι δεν επηρεάζει τις τιμές των ομολόγων αρκετά. Αν ζητούσαμε από τον καθέναν να αγοράσει ομόλογα μόνος του και να μας τα φέρει, αυτό θα προκαλούσε άνοδο τους. Αυτό το αποφεύγουμε, ζητώντας απλώς τα χρήματα και προβαίνοντας εμείς στην αγορά των ομολόγων. Αν συγκεντρωθούν αρκετά χρήματα ώστε οι αγορές ομολόγων να ανεβάσουν την τιμή τους, τότε θα πρέπει να κοιτάξουμε τη μέση τιμή κτήσης τους. Γιατί κάθε τιμή κάτω από την ονομαστική τους αξία είναι κερδισμένα χρήματα. Αλλά όσο χαμηλότερη η τιμή κτήσης τους, τόσο το καλύτερο. Διότι αν η κρίση ενταθεί, η συμμετοχή κάθε πατριώτη θα είναι μεγαλύτερη, αφού τα ίδια ομόλογα θα αγοραστούν με λιγότερα χρήματα».

-Πιστεύετε ότι θα αντιμετωπίσετε αντιδράσεις από τις ελληνικές τράπεζες και τα συνταξιοδοτικά ταμεία, οι οποίοι είναι εκ των κυριοτέρων "κατόχων" του ελληνικού χρέους ;

«Πιστεύω, δεν πρέπει να υπάρξει καμία ένσταση. Αυτή η κίνηση αποτελεί κέρδος για την Ελλάδα και όλοι οι Έλληνες πρέπει να το αγκαλιάσουν. Οι κάτοχοι ομολόγων που δεν είναι πωλητές θα καλωσορίσουν κάθε μείωση του λόγου του χρέους ως προς το παραγόμενο ΑΕΠ (ακαθάριστο εθνικό προϊόν), αφού αυτό θα αύξανε την ισχύ των τίτλων που κατέχουν».

-Από πρακτική σκοπιά, ποια είναι η διαδικασία που χρειάζεται να ακολουθήσει κάποιος για να "δωρίσει" οποιοδήποτε ποσό και πόσο ασφαλής μπορεί να νιώθει ότι τα χρήματα του θα αξιοποιηθούν σωστά ;

«Μπορεί ο καθένας να μπει στην ιστοσελίδα μας στο διαδίκτυο και να κάνει τη δωρεά του μέσω paypal ή μέσω εμβάσματος. Κατόπιν εμείς θα αγοράσουμε τα ομόλογα. Είναι τόσο απλό. Σύντομα ελπίζουμε να έχουμε έτοιμο κι ένα τηλεφωνικό κέντρο που να μπορεί να εξυπηρετεί τους ενδιαφερόμενους και να δέχεται και δωρεές τηλεφωνικά. Έτσι θα προσπαθήσουμε να αγοράσουμε το μέγιστο δυνατό ποσό ελληνικού χρέους στη χαμηλότερη τιμή. Για παράδειγμα, αν δύο ομόλογα διαπραγματεύονται το ένα στα 12 cents (στα 100) και το άλλο στα 13 θα επιλέξουμε αυτό στα 12 και μετά θα διαγράφουμε τα 100 cents χρέους.

Όσον αφορά στο θέμα της φερεγγυότητας, ένας ακόμη λόγος που επέλεξα τις ΗΠΑ για την δημιουργία του GDF είναι πως το αμερικάνικο νομικό πλαίσιο για τέτοιες εταιρίες διασφαλίζει πως τα χρήματα που δωρίζονται σε αυτές, θα χρησιμοποιηθούν αυστηρά και μόνο για τον σκοπό που προορίζονται. Εγώ προσωπικά χρηματοδότησα με δικά μου έξοδα το κόστος για την νομική κατοχύρωση, τον σχεδιασμό, τη δημιουργία της ιστοσελίδας και φυσικά την ίδρυση του GDF και συνεχίζω να πληρώνω το λειτουργικό κόστος. Αυτό το έκανα για να μην επιβαρύνεται το GDF και όλα τα χρήματα που δωρίζονται να πηγαίνουν αποκλειστικά για τον σκοπό που προορίζονται. Είμαστε ένας "μηχανισμός", όχι απλά ένας οργανισμός».


ΑΠΕ

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ : ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΓΙΑΤΙ ?...


Η συγκρότηση ενός κεντροαριστερού συνασπισμού δυνάμεων θα είχε νόημα τη δεκαετία του '90, όταν μπορούσαν να γίνουν αλλαγές. Δεν μπορεί να σταθεί τώρα που η «αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου» εξαερώνεται στην «πιστή εφαρμογή του»

Το αίτημα για τις δυνατότητες συγκρότησης ενός πολιτικού χώρου ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη Νέα Δημοκρατία μοιάζει, κατά κάποιον τρόπο, περισσότερο με το αίτημα της συγκρότησης της Ενωσης Κέντρου μετά την ανάδειξη της ΕΔΑ ως κόμματος αξιωματικής αντιπολίτευσης το 1958, παρά με τη συγκρότηση της Ελιάς στην Ιταλία. Το αίτημα στην Ελλάδα του '58 ήταν να υπάρξει ένα εναλλακτικό αστικό κόμμα ώστε να συγκροτηθεί ένα δικομματικό πολιτικό σύστημα, αποκλείοντας κάθε δυνατότητα αριστερής κυβέρνησης.

Στην Ιταλία η «Ελιά» συγκροτήθηκε ως η ομπρέλα της Κεντροαριστεράς μετά τη διάλυση του πολιτικού συστήματος από το κύμα αποκάλυψης σκανδάλων (Tangentopoli 1992-'94), ώστε η χώρα να ξεπεράσει τους συμβιβασμούς που προκαλούσαν ακινησία και διαφθορά, με ένα σύστημα εναλλαγής δύο πολιτικών πόλων στην εξουσία, ενός προοδευτικού και ενός συντηρητικού. Ποια ήταν τα αποτελέσματα των δύο εγχειρημάτων; Στην Ελλάδα η Ενωση Κέντρου κατόρθωσε μεν να διαδεχτεί την ΕΡΕ, αλλά αποδείχτηκε το 1965 ότι οι εσωτερικές της διαφοροποιήσεις ήταν πολύ μεγάλες και μοιραίες. Στην Ιταλία, η αναδιοργάνωση της πολιτικής ζωής σε δύο πόλους χάρισε στον Μπερλουσκόνι τη μακροβιότερη ιταλική διακυβέρνηση μετά τον Μουσολίνι, από το 1994 έως το 2011, παρά τα σύντομα διαλείμματα από αδύναμες κυβερνήσεις Κεντροαριστεράς. Δηλαδή, και στις δυο περιπτώσεις ετερογονία σκοπών και αποτελεσμάτων.

Οι αναλογίες, όμως, χρησιμεύουν περισσότερο για να αντιλαμβανόμαστε τις διαφορές παρά τις ομοιότητες. Το 1958 ήταν εποχή Ψυχρού Πολέμου, μετεμφυλιακή, που απέκλειε οποιαδήποτε δυνατότητα αριστερής διακυβέρνησης. Από την άλλη ήταν μια εποχή οικονομικής ανόδου και γρήγορων ρυθμών ανάπτυξης. Η Ελλάδα επωφελούνταν από τη μεταπολεμική χρυσή εποχή και η Αριστερά εξέφραζε το αίτημα να ανοίξει το πολιτικό σύστημα στην κοινωνία. Στην Ιταλία πάλι, η δεκαετία του '90 είχε τα χαρακτηριστικά μιας διπλής κρίσης: η κατάρρευση του σοβιετικού κομμουνισμού το 1989 συμπαρέσυρε και το άλλοτε κραταιό ΚΚΙ, την κουλτούρα, τους θεσμούς και το πλαίσιο που είχε δημιουργήσει μεταπολεμικά, στην αυτοδιοίκηση και στα συνδικάτα. Ταυτόχρονα η Ιταλία επωφελούνταν από το φτηνό χρήμα, την επέκταση της πιστοδότησης και την έκρηξη του καταναλωτισμού. Ο Μπερλουσκόνι και το στυλ του «ταίριαζαν» στους Ιταλούς περισσότερο από τον αδύναμο Ντ' Αλέμα και τον Πρόντι.

Το ερώτημα είναι στην Ελλάδα του 2012, μέσα σε μια κρίση που απειλεί τη χώρα με εκτροχιασμό και μετατροπή της σε μια «αποτυχημένη χώρα», έπειτα από εκλογές που τσάκισαν τη ραχοκοκαλιά του δικομματισμού, υπάρχει πόλος της Κεντροδεξιάς ώστε να συγκροτηθεί, εξ αντιδιαστολής, πόλος της Κεντροαριστεράς ; Ή μήπως η Κεντροαριστερά θα συγκροτηθεί ως εναλλακτικός πόλος στην Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το 1958; Αλλά φτάνουν οι δυνάμεις της για να κυβερνήσει χωρίς την Κεντροδεξιά; Πού θα διαφέρει το πρόγραμμά της; Εχει διαφορετικό πολιτικό πρόταγμα και κοινωνικό όραμα από τους νεοφιλελεύθερους ή τους εθνολαϊκιστές που συγκροτούν και αυτοί άτυπους διακομματικούς αστερισμούς; Το σχέδιο μιας Κεντροαριστεράς είχε νόημα στη δεκαετία του '90, όταν μπορούσαν ακόμη να γίνουν αλλαγές στη χώρα σε ευνοϊκό οικονομικό και κοινωνικό κλίμα, χωρίς να είναι αναγκαστικά δεσμευμένες στο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα. Δεν μπορεί να σταθεί τώρα. Αν πετύχει η αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, όπως προεκλογικά είχαν υποσχεθεί ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ (αλλά και ΝΔ), θα υπάρξει μια ενδεχομένως ελπίδα πολιτικής και ιδεολογικής βάσης για το νέο εγχείρημα. Στον βαθμό, όμως, που η «αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου» εξαερώνεται στην «πιστή εφαρμογή του», περιορίζεται ασφυκτικά η δυνατότητα συγκρότησης Κεντροαριστεράς. 

Βεβαίως τα κόμματα επιβιώνουν της χρησιμότητάς τους και με την έννοια αυτή και το ΠΑΣΟΚ μπορεί να επιβιώσει ως η ελληνική εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας και η ΔΗΜΑΡ ως χρήσιμο συμπλήρωμα για τον σχηματισμό κυβέρνησης από κόμματα που βρίσκονται είτε δεξιά είτε αριστερά της. Αλλά εκφράζουν τον κοινωνικό χώρο της Κεντροαριστεράς; Δεν πρέπει να διαφύγει την προσοχή ότι η ανάδυση του ΣΥΡΙΖΑ δεν καλύπτει απλώς τον χώρο της παραδοσιακής Αριστεράς. Αποδείχτηκε ρεύμα πλειοψηφικό στο πιο παραγωγικό κομμάτι του πληθυσμού, στις ηλικίες 25-55 στα αστικά κέντρα, στα μεσαία και ανώτερης εκπαίδευσης στρέμματα. Εχει μια μεγάλη δυναμική που του χαρίζει αυτό το στρώμα των νεαρών μορφωμένων ανθρώπων, που λόγω της κρίσης μένουν έξω από την παραγωγή. Τείνει επομένως να καταλάβει την κοινωνική βάση που θα απευθυνόταν μια εν δυνάμει Κεντροαριστερά και κυρίως τις νεότερες ηλικίες.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταλαβαίνει και εκτιμά σωστά την ίδια τη δυναμική του, αυτά τα στρώματα θα έπρεπε να εκφράσει, με μια λογική ανασύνταξης της χώρας. Οχι, βέβαια, τους κρατικούς συνδικαλιστές που αναζητούν μετεγγραφή και με τους οποίους αδίκως το ταυτίζουν. Χρειάζεται, δηλαδή, να πάρει τη σημαία των μεταρρυθμίσεων από τα αδύναμα χέρια των μεταρρυθμιστών, να τις νοηματοδοτήσει εκ νέου, να τις στρέψει στα πραγματικά προβλήματα της χώρας. Τώρα οι μεταρρυθμίσεις εκφράζουν μια χρηματοπιστωτική ορθοδοξία που επιβάλλεται με τον ίδιο τρόπο σε όλες τις χώρες, ανεξαρτήτως των ιδιαίτερων αδυναμιών της καθεμιάς. Χρειάζεται, δηλαδή, να διαρρήξει την πυκνή ομίχλη της ιδεολογικής συναίνεσης και να καταλάβει τον χώρο μιας ηγεμονικής δύναμης που καθορίζει την ατζέντα της συζήτησης για την πορεία της χώρας.

Το μείζον και επείγον ζήτημα είναι ποιος μπορεί να τραβήξει χειρόφρενο στον κατήφορο της χώρας προς την καταστροφή. Ποιος μπορεί να ανατρέψει την πορεία μέσα σε μια δυσμενή διεθνώς κατάσταση. Στην περίπτωση αυτή το παράδειγμα της ιταλικής «Ελιάς» μάλλον προσφέρεται προς αποφυγή, παρά προς μίμηση. Δεν χρειάζεται η χώρα συνασπισμούς από κυρίους της μετακλιμακτηρίου που καμώνονται τους παράγοντες του δημόσιου βίου. Χρειάζεται ρωμαλέους πολιτικούς οργανισμούς που συνομιλούν με την κοινωνία, στους οποίους ρέει ακόμα το αίμα της γονιμότητας. Εδώ που έχουμε φτάσει, βρισκόμαστε στο παράδοξο, η αποτυχία της χώρας να μπορεί να εμποδιστεί όχι από την επιτυχία της συμπολίτευσης, αλλά από την επιτυχία της αντιπολίτευσης, γιατί η πύκνωση του χρόνου είναι τόσο μεγάλη και τα πράγματα παίρνουν τόσο γρήγορες στροφές, αδιανόητες έως πριν από λίγο, ώστε εκείνο που χρειάζεται να εξασφαλιστεί είναι η επιτυχία του επόμενου βήματος, γιατί πιθανόν το μεθεπόμενο να είναι καταστροφικό.

Το μείζον ζήτημα είναι ποιος μπορεί να τραβήξει χειρόφρενο στον κατήφορο της χώρας προς την καταστροφή.

Το παράδειγμα της ιταλικής «Ελιάς» μάλλον προσφέρεται προς αποφυγή, παρά προς μίμηση !

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

ΤΟ ΜΠΑΧΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΛΟΙΟ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ !...


Η παροιμιώδης σκηνή της αγοράς γνωστή σε όλους μας : - Περάστε κόσμε… ΄Όλα στη φτήνια… Ό,τι πάρετε ένα τάλιρο !... ΄Αστο αυτό κυρά μου, κάνει δέκα !!!

Την έφερε στο μυαλό η συγκυρία και η συμπεριφορά των κυβερνώ-ντων, που βολοδέρνοντας ανάμεσα στις προεκλογικές τους εξαγγελίες και δεσμεύσεις και την αμείλικτη πραγματικότητα, που δεν τους ήταν, καθόλου, άγνωστη, πανε από ρεζίλεμα σε ρεζίλεμα.

Δεν πέρασαν μέρες από την πομπώδη εμφάνιση των τριών κυβερνητικών εταίρων, στην τελευταία τους συνάντηση και τη διαβεβαίωσή τους, πως δεν θα υπάρξουν, για το 2012, επί πλέον μέτρα περικοπών. Και πριν αλέκτωρ λαλήσει, ο υπουργός Βρούτσης, επιβεβαιώνει το μπάχαλο και το γελοίο της (κυβερνητικής) υπόθεσης, ανακοινώνοντας μειώσεις 23% στο εφ΄ άπαξ των εργαζομένων στο δημόσιο !

Κάπου ο επί της εργασίας υπουργός να μιμείται τον πωλητή της αγοράς, υποστηρίζοντας, πως «άλλο το εφ΄ άπαξ, δεν πιάνεται !...».

Το προεκλογικό …ξεψάρωμα και της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, οδήγησε τους αρχηγούς τους σε απλόχερες και αβανταδόρικες εξαγγελίες, υπό τον οίστρο της προσπάθειας υπεράσπισης του …Ευρώ ! Τώρα, προσγειωμένοι στην τροϊκανή πραγματικότητα, επιχειρούν να το παίξουν τριμπλαδόροι, το μόνο, όμως, που καταφέρνουν, είναι να προσομοιάζουν στον …Πίου !

΄Αφησα χωριστά το Φώτη, επειδή αυτό δεν διαλάλησε προεκλογικά πολλές εκπτώσεις, η τωρινή, όμως συμπεριφορά του δείχνει προσπάθεια μίμησης των παπάδων του μεσαίωνα : τα βαπτίζει και τα βλέπει, όλα, «ψάρια» και τα τρώει !

Ο Κουβέλης κι η ΔΗΜΑΡ φαίνονται εγκλωβισμένοι σ΄ ένα σπιράλ εξελίξεων και το κύριο που κάνουν, δεν είναι να τις επηρεάσουν, αλλά να τις παραλλάξουν, προκειμένου να τις αποδεχτούν και να τις στηρίξουν…

Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά, όμως, τα περιθώρια όλο και στενεύουν και στο πολιτικό «χρηματιστήριο» οι μετοχές των κυβερνητικών όλο και πέφτουν χαμηλότερα, φέρνοντας το «κραχ» όλο και πιο κοντά !...

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΑΠΟ …ΑΝΑΓΚΗ !...


Τους βλέπω σχεδόν κάθε μέρα στο δρόμο, στη γειτονιά μου. Πάνε συνήθως δυό-δυό, αλλά δεν είναι Χιώτες, σίγουρα. Και σίγουρα, έτσι ακριβώς γυρνάνε σε όλες τις γειτονιές. Είναι κάτι ταλαιπωρημένα μελαμψά παιδιά, που σέρνουν ένα καρότσι από σούπερ μάρκετ, γεμάτο παλιοσίδερα. Κάθιδροι, κουρασμένοι, σπρώχνουν το καρότσι, που δεν οδηγείται και εύκολα όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι εμείς που καταναλώνουμε.

Ψάχνουν τους κάδους των σκουπιδιών, στους ατέλειωτους δρόμους της πρωτεύουσας, μες στο μεσημέρι, με τον ήλιο να καίει, γιατί το πρωί δεν υπάρχει εμπόρευμα. Ανακατεύουν τα σκουπίδια και όπου βρίσκουν «εμπόρευμα», το μαζεύουν. Σπασμένες σχάρες μπάρμπεκιου, κρεμάστρες μεταλλικές που έχουν στραβώσει, σκάλες με σπασμένα σκαλοπάτια, ξεχαρβαλωμένα καλοριφέρ και όποια μεταλλική σαβούρα μπορεί να φανταστεί κανείς, που ξεφορτώνεται η καταναλωτική κοινωνία.

Ήμουν μέσα στο ψιλικατζίδικο όταν μπήκε ο ένας από τους δύο, κρατώντας έναν ανεμιστήρα. Ο μαγαζάτορας, τον κοίταξε με χαλασμένη μούρη. «Δεν έχουμε!» του λέει, πριν προλάβει να πει τίποτα. «Όχι κύριο, ντεν τέλει…» του λέει. «Εγκώ ντώσει εσένα αυτό, άμα ντουλεύει να βάλεις. Εγκώ ντεν έκει μπρίζα…»

Α, έτσι, αλλάζει το πράγμα. Πήρε τον ανεμιστήρα χωρίς λέξη, τον έβαλε στη μπρίζα, είδε ότι ήταν χαλασμένος. «Πάρε την παλιατζουρία σου ρε και δίνε του από δω. Άμα ήταν καλός θα τον πετάγανε για να τον μαζέψεις εσύ; Άντε!»


«Γκειά σου», λέει ο νεαρός, παίρνει τον ανεμιστήρα και φεύγει.

Οι άνθρωποι που ρίχνουν στο καρότσι τους τα μέταλλα των σκουπιδιών και ζουν από αυτά, είναι εν αγνοία τους, οι οικολόγοι της Αθήνας. Είναι οι ηρωικές φιγούρες της πόλης. Κάνουν τη δουλειά που έπρεπε να κάνουμε εμείς, οι πολίτες, ή η Τοπική Αυτοδιοίκηση, καθαρίζοντας τα υλικά και συλλέγοντας τα πεταμένα μέταλλα, τους σπασμένους ανεμιστήρες, τις άχρηστες καφετιέρες. Είναι προσφυγάκια, κυρίως από το Πακιστάν, γιατί όπως έμαθα έχουν ξεχωρισμένους τομείς. Οι Πακιστανοί μέταλλα, άλλοι γυαλιά, άλλοι χαρτόνια… Και εδώ που τα λέμε, καλύτερα που αδρανούν οι Δήμοι, που αδιαφορούμε εμείς οι ίδιοι, πετώντας ό,τι δεν μας χρειάζεται όπου βρούμε. Είναι η μοναδική περίπτωση ωχαδερφισμού και αδιαφορίας, που δίνει δουλειά σε ανθρώπους που πεινάνε, που γυρνάνε στους δρόμους όλη μέρα για ένα αμφίβολο μεροκάματο! Αυτοί οι άνθρωποι, εξ ανάγκης βέβαια, αλλά δεν έχει σημασία, έχουν γίνει η… οικολογική μας συνείδηση.


Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

ΧΟΝΤΡΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ !...


Χοντραίνει το παιχνίδι γύρω από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και ιδιαίτερα γύρω από την εξέλιξη στην υπόθεση της Αγροτικής Τράπεζας. ΄Ένα παιχνίδι που μέρα με τη μέρα αποκαλύπτει το βόρβορο που κρύβεται πίσω από τη σύγκρουση των μεγαλοσυμφερόντων της διαπλοκής και αποδεικνύει με τι είχε μπλέξει και τι, τελικά, πλήρωσε ο Γ. Παπανδρέου, επιμένοντας στην πολιτική του για καθαρές λύσεις και εξελίξεις !

Μέχρι και το Reuters συμμετέχει στη διαμάχη, πυροβολώντας στο υπογάστριο τον Πρόεδρο της Πειραιώς Μιχάλη Σάλλα, με τις αποκαλύψεις για δάνειά του, μέσω off shores εταιρείες, αλλά και τη Μαρφίν, προκειμένου να ενισχύσει τη θέση του στο μετοχικό κεφάλαιο της τράπεζας.

Μιλάμε για μεγάλο ζήτημα, που αναμένεται να πάρει πρωτοφανή έκταση και να βγάλει στην επιφάνεια «σημεία και τέρατα».

Οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι βολοδέρνουν στο πέλαγος των εξελίξεων και προσπαθούν να ισορροπήσουν σε μια κλωστή. Αν είναι δυνατόν !...