Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

ΤΟ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟ ...ΓΙΑΟΥΡΤΙ !...

ΤΟ ΚΡΥΦΤΟΥΛΙ ΤΩΝ ΛΑΪΚΙΣΤΩΝ !...


Δύο από τα κύρια χαρακτηριστικά της χθεσινής διαδικασίας για την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου στη Βουλή : το ένα οι απώλειες των κομμάτων σε βουλευτές και το δεύτερο το κρυφτούλι των ενοίκων της «γαλάζιας πολυκατοικίας».

΄Ισα βάρκα, ίσα νερά, λοιπόν, για το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. και τη ΔΗ.ΣΥ. αφού απώλεσαν από ένα βουλευτή. Αν υπολογιστεί τι έκανε το κυβερνητικό κόμμα, (προώθησε και ψήφισε ένα σκληρό πολύχρονο πρόγραμμα λιτότητας) και τι έκαναν τα δυο κόμματα της Δεξιάς, (διάλεξαν τον εύκολο δρόμο του λαϊκισμού και της λούφας…), τότε το αποτέλεσμα, μάλλον, για επιτυχία του ΠΑΣΟΚ μοιάζει !

Τώρα για το άλλο ζήτημα, αυτό της αρνητικής θέσης απέναντι στο Νομοθέτημα, έγινε ολοφάνερο, πως και οι τρεις «ένοικοι» συμπεριφέρθηκαν εκ του ασφαλούς, βγάζοντας την ουρά τους απ΄ έξω και αφήνοντας τους κυβερνητικούς βουλευτές να βγάλουν το φίδι απ΄ την τρύπα ! Εκ του ασφαλούς έδρασαν, αφού ήταν σίγουρο πως το Μεσοπρόθεσμο θα πέρναγε με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ κι έτσι οι απειλές των ευρωπαίων δεν θα υλοποιούνταν, ούτε η χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας θα επέρχονταν.
Άλλος πολύ, άλλος περισσότερο, Σαμαράς, Καρατζαφέρης και Μπακογιάννη, λειτούργησαν στα πλαίσια του γνωστού «όλοι σας θα πολεμήσετε κι όλοι μας θα δοξαστούμε !...», κάνοντας τους υπολογισμούς τους με το βλέμμα στα κομματικά τους συμφέροντα κι όχι στα εθνικά. Ως λαϊκιστές του κερατά και οι τρεις, νομίζουν πως οι εξελίξεις θα τους ευνοήσουν εκλογικά κι επέλεξαν να πολιτευτούν τελείως ψηφοθηρικά !
Οι πολλές και σοβαρές εξελίξεις, όμως, είναι μπροστά, καθώς τα ζητήματα που ταλανίζουν την οικονομία και τη χώρα είναι άλυτα και πρόκειται να τεθούν στο τραπέζι και ν΄ αντιμετωπισθούν άμεσα. Απ΄ ό,τι φαίνεται κι η Ν.Δ. (κυρίως), αλλά και οι άλλοι δυο, έχουν επενδύσει στην στρατηγική της εκμετάλλευσης της κυβερνητικής αποτυχίας, επιλογή που είναι σύμφυτη και με την ιδεολογία τους και με την πολιτική πενία τους και με την ανευθυνότητά τους. Αυτό είναι που θα καθορίσει και τις από δω και πέρα αντιπολιτευτικές τακτικές τους, που αναμένονται σκληρές, στείρες (φυσικά) και υπονομευτικές.

Το γεγονός πως το διακύβευμα είναι η διάσωση της ελληνικής οικονομίας και η αναγέννηση της χώρας, ούτε που τους απασχολεί, μιας και πρόκειται για φορείς και πρόσωπα της Δεξιάς, εθισμένα στις παραδόσεις της παράταξης, δηλαδή στην πατριδοκαπηλία και την εθνικοφροσύνη κι όχι στην πραγματική προάσπιση των συμφερόντων της πατρίδας και του ΄Εθνους !...

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΤΗΚΕ Ο …ΧΙΤΣΚΟΚ !...


Με βρισιές, προπηλακισμούς, αλλά και με …καφέδες (στο κεφάλι), υποδέχτηκαν οι «αγανακτισμένοι» στην Πλατεία, τον ΄Αλφρεντ Χίτσκοκ, λίγο μετά τις 5 το απόγευμα κι αφού είχε ολοκληρωθεί η ψηφοφορία στην αίθουσα της Βουλής, επί του Μεσοπροθέσμου.

Αιτία η διάψευση των ελπίδων, που είχαν δημιουργηθεί, για μια διαδικασία θρίλερ κι ένα …χιτσκοκικό φινάλε, μιας και η όλη εξέλιξη, είχε, μεν, κάποια απρόοπτα, αλλά σε τίποτα δεν θύμισε τις παραδοσιακές δημιουργίες του μεγάλου ΄Αγγλου σκηνοθέτη !...

ΑΓΩΝΙΑ ΚΑΙ ΛΑΧΤΑΡΑ !...


Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΕΝΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥ !...


Ο εικονιζόμενος ενενηντάχρονος κύριος είναι ο Γερμανός πρώην Καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ. Απόμαχος της πολιτικής δράσης, συνεχίζει να προσφέρει στα κοινά, ως εκδότης της εφημερίδας Die Zeit, ενός εβδομαδιαίου εντύπου σοσιαλδημοκρατικών απόψεων και τάσεων.

Πριν τρεις μέρες ο κ. Σμιτ δημοσίευσε ένα άρθρο για την Ελλάδα, το περιεχόμενο του οποίου είναι ένας ύμνος για τη χώρα μας, την ιστορία και την προσφορά της. Ταυτόχρονα είναι και μια φωνή εγρήγορσης και επισήμανσης των ευθυνών και της υποχρέωσης της Ευρώπης, να βοηθήσει δραστικά τους Έλληνες στις δύσκολες στιγμές που περνάνε !

«Αυτές τις ημέρες που συζητάμε διαρκώς για δισεκατομμύρια, πρέπει να υπολογίσουμε και τα δυόμισι χιλιάδες χρόνια ιστορίας. Η Ελλάδα είναι η κοιτίδα της Δημοκρατίας, της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού. Ένα πολύ μεγάλο μέρος του ευρωπαϊκού πολιτισμού βασίζεται στα έργα μεγάλων Ελλήνων.
Χωρίς τον ΄Ομηρο, χωρίς τον Ευριπίδη, χωρίς το Σοφοκλή, τι θα ήμασταν εμείς χωρίς αυτούς ; Χωρίς το Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη ; ΄Η χωρίς τον Περικλή ; Κάποιοι σήμερα στην Αθήνα, άτομα ή φορείς, μπορεί να είναι διεφθαρμένοι, αλλά οι πρόγονοί τους και η ιστορία τους αξίζουν σεβασμό...
΄Οποιος έχει επισκεφτεί μια φορά στη ζωή του το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο ή την Ακρόπολη, δεν μπορεί να ξεχάσει ποτέ !...».


Λόγια σεβασμού από έναν μεγάλο γερμανό πολιτικό, συγκινητική στάση και θέση, που καταπλήσσουν ευχάριστα.

Για το σήμερα, ο Χέλμουτ Σμιτ είναι κάθετος : «Η Ελλάδα πρέπει να βοηθηθεί δραστικά. Ακόμα και στην ακραία περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση θα δήλωνε αδυναμία αποπληρωμής των δανειστών της. Ακόμη και τότε - κυρίως τότε - θα πρέπει η Ευρώπη να παρέμβει αποφασιστικά και να θέσει ξανά σε κίνηση την ελληνική οικονομία...».
«...Η βαθιά αναταραχή που επικρατεί στον ελληνικό πληθυσμό προκαλεί ανησυχία... Η Ελλάδα εκτός από την οικονομική βοήθεια χρειάζεται ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα, προσανατολισμένο να ενισχύσει την απασχόληση, την παραγωγικότητα και τα λαϊκά εισοδήματα... Υπάρχει μεγάλη ανάγκη ένα τέτοιο πρόγραμμα ν΄ ανοίξει στον ελληνικό λαό μια προοπτική ανάκαμψης και ευημερίας !...».

Είναι από τις περιπτώσεις που η χαμένη περηφάνια μας αναθαρρεί, είναι στιγμές, που η καταχωνιασμένη ελπίδα μας ξεμυτάει !...

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

ΤΟ ΨΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ !...


Προσωρινά σκληρά μέτρα, με βαριές συνέπειες για νοικοκυριά και οικονομικές μονάδες ή χρεοκοπία που καταστρέφει, μόνιμα, τα πάντα ; Είναι, στο περίπου, το δίλημμα της συγκυρίας.
Το λογικό συμπληρωματικό ερώτημα έρχεται ...στοχευμένο : ναι, θυσίες, αλλά με ποια ελπίδα και ποια προοπτική ;

Την απουσία, πραγματικά, μιας αξιόπιστης απάντησης στο καθοριστικό αυτό ερώτημα, προσπάθησε να καλύψει χθες βράδυ στη Βουλή ο πρωθυπουργός, δίνοντας βαρύτητα στις (αναμενόμενες) εξελίξεις την "επόμενη (πολύχρονη) ημέρα", του Μεσοπροθέσμου.

Τέσσερις οι βασικοί άξονες :
1. Αποφυγή - με τη λήψη της 5ης δόσης - της στάσης πληρωμών, όχι, τόσο στο εξωτερικό, αλλά, κυρίως, στο εσωτερικό.
2. Συμφωνία επί ενός νέου πακέτου κάλυψης των δανειακών αναγκών της χώρας, σε υποκατάσταση των απόντων δανείων των αγορών.
3. Επί πλέον εξασφάλιση κονδυλίων για τη χρηματοδότηση αναπτυξιακών επενδύσεων και λοιπών οικονομικών λειτουργιών, που θα αντιστρέψουν την ύφεση και θα σταματήσουν την αχαλίνωτη αύξηση της ανεργίας.
4. (Και κυριότερο), υλοποίηση όλων εκείνων των πολιτικών, σ΄ όλους τους βασικούς τομείς, που θ΄ αλλάξουν τον παραδοσιακό τρόπο λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας και θα βάλουν τέλος στα φαινόμενα παραγωγής ελλειμμάτων και χρέους.

Μπορεί ο Γ. Παπανδρέου να τόνισε πως ο απολογισμός της κυβέρνησής του θα γίνει στις εκλογές του 2013, στην ουσία, όμως, το εθνικό αυτό project, πάει πολύ μετά την διετία και ίσως διατρέξει όλο το διάστημα, που απέμεινε για το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα.

Στα πλαίσια αυτά το πραγματικό δίλημμα που τίθεται - και θα τεθεί εκεί κατά το Φθινόπωρο - δεν είναι, φυσικά, το επουσιώδες "ναι ή όχι στο μεσοπρόθεσμο", αλλά το "προς τα που, πως και με ποιους πορεύεται η χώρα" στην νέα, (μετά - μεταπολίτευσης) εποχή !

Θα ορθοποδήσουμε, θα προσπαθήσουμε να ανασυνταχθούμε και να συνεχίσουμε τον δια βίου Μαραθώνιό μας, στα πλαίσια της ενωμένης Ευρώπης, σύμφωνα με τους κανόνες της, τις απαιτήσεις της, τις υποχρεώσεις μας και τα δικαιώματά μας ή θα επιλέξουμε, τώρα στα ξαπίσω, να παίξουμε το ρόλο της χώρας - τυχοδιώκτη, που κάποιοι "αμετανόητοι", προερχόμενοι από τελείως ετερόκλητες ιδεολογικοπολιττκές κατευθύνσεις, επιζητούν, επιμένοντες να επικαιροποιήσουν καταστάσεις, διαδικασίες και μοντέλα, που ιστορικά χρεοκόπησαν και ξεπεράστηκαν ;

ΘΡΙΛΕΡ !...


Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

ΕΝΑΣ ΑΠΙΘΑΝΟΣ ΣΑΡΚΟΖΙ !...


Ο Γάλλος Πρόεδρος αποκάλυψε ότι η γαλλική κυβέρνηση επεξεργάζεται σχέδιο στήριξης της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους ενώ χαρακτήρισε "τρέλα" την ιδέα πιθανής εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη.

Ο κ. Σαρκοζί εξήγησε ότι δουλεύει εντατικά με την υπουργό Οικονομίας Κριστίν Λαγκάρντ, ώστε να περάσει σε εφαρμογή η απόφαση εθελοντικής συμμετοχής ιδιωτών για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, που πήρε μαζί με τη Γερμανίδα Καγκελάριο στο Βερολίνο.

"Καταλήξαμε " είπε, "ότι διευρύνοντας τη διάρκεια στα 30 χρόνια, θέτοντας τα δάνεια αυτά (ομόλογα) στο ίδιο επίπεδο με τα ευρωπαϊκά και προσθέτοντας μια πριμοδότηση με βάση την ανάπτυξη της Ελλάδας, έχουμε φτιάξει ένα σύστημα που πολλές χώρες θα μπορούσαν να το βρούν ενδιαφέρον ".

"...Είναι το συμφέρον όλων, πρόσθεσε, να μην εγκαταλείψουμε την Ελλάδα και αυτοί που προτείνουν αυτήν την τρέλλα για την έξοδο από το ευρώ, πρόκειται για παραφροσύνη, αφού το χρέος θα παραμένει πάντα σε ευρώ και θα μεγαλώσει αυτόματα σε σχέση με το εθνικό υποτιμημένο εθνικό νόμισμα...".

"Εάν η Γαλλία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα βγει από το ευρώ, το νόμισμά της θα υποτιμηθεί αλλά το χρέος της θα παραμείνει σε ευρώ. Επομένως, η έξοδος από το ευρώ σημαίνει διπλασιασμό ή τριπλασιασμό του χρέους της χώρας που εγκαταλείπει το ευρώ", τόνισε ο Σαρκοζί.
Κάνοντας τον απολογισμό της προεδρίας του, αλλά και αναφερόμενος στις επιλογές του για την ανοικοδόμηση της Γαλλίας του αύριο, ο Σαρκοζί, είπε :

"Εγώ δεν έχω εκλεγεί για να οδηγήσω τη χώρα στη φρίκη που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα ή η Πορτογαλία [...] Η ελληνική κυβέρνηση πληρώνει σήμερα την επιπολαιότητα των προηγούμενων κυβερνήσεων που δεν θέλησαν να δουν ότι οι καταστροφές μπορούν να αποφευχθούν παίρνοντας έγκαιρα μέτρα. Το επίπεδο των επιτοκίων για την Ελλάδα πριν από δύο χρόνια είχε φθάσει το 30%, ενώ η Γαλλία δανείζεται στο 3%"...
Η γαλλική πρόταση που αποσκοπεί στο να εμφανίσει ελκυστικότερη προς τους δανειστές της Ελλάδας την ανακύκλωση του χρέους, έχει ως εξής :

Επανεπένδυση από τις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες του 70% των ομολόγων που θα αποπληρωθούν από την Αθήνα όταν φθάσουν στην ωρίμανσή τους. Εξ αυτών το 50% θα επανεπενδύεται σε ομόλογα διαρκείας 30 ετών αντί για πενταετία που ισχύει μέχρι σήμερα. Το υπόλοιπο 20% θα επενδύεται σε ένα ταμείο μετοχών υψηλής ποιότητας "μηδενικού όμως τοκομεριδίου", μηδενικής απόδοσης δηλαδή, το οποίο θα ανατροφοδοτείται από την υπεραξία των μετοχών.

Τα νέα ομόλογα θα έχουν επιτόκια παρόμοια με αυτά που χρεώνει ο ευρωπαϊκός μηχανισμός διάσωσης και θα είναι επιπλέον συνδεδεμένα με τους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης της Ελλάδας, δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος, ενώ παράλληλα εξέφρασε την ελπίδα να γίνει το σχέδιο δεκτό και από τους Ευρωπαίους εταίρους της Γαλλίας και τόνισε ότι το Παρίσι είναι έτοιμο να τροποποιήσει το σχέδιό του προκειμένου να επιτευχθεί συμφωνία.

ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ !...


ΕΜΕΙΣ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΚΙ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΜΕ ΤΑ ΓΚΑΛΟΠ !...


- Κύριε Καρχιμάκη, στα γκάλοπ περάσατε σε δεύτερο πλάνο. Εχετε αντοχές να το αντιμετωπίσετε;
Το σημαντικό είναι ότι έχουμε και τις αντοχές αλλά και τη θέληση να αντιμετωπίσουμε την πιο δύσκολη κατάσταση, στην οποία βρέθηκε η χώρα μας, σε καιρό ειρήνης. Σε αυτή την κρίσιμη φάση, το διακύβευμα δεν είναι τα νούμερα των δημοσκοπήσεων αλλά η σωτηρία της χώρας. Δεν καθόρισε το πολιτικό κόστος την πορεία μας μέχρι σήμερα και δεν θα διαμορφώσουν οι δημοσκοπήσεις τη στρατηγική μας. Εμείς δεν είμαστε Σαμαράς και ΝΔ.

- Δεν ακούγεται και τόσο συναινετική η αναφορά σας στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Δεν ξέρω πώς ακούγεται, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ο κ. Σαμαράς πολιτεύεται λες και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το πώς θα αποκομίσει μικροκομματικά οφέλη από τις δύσκολες αποφάσεις που έχουμε πάρει για να διασφαλίσουμε τη συνέχεια της χώρας. Τον καλώ, έστω και τώρα, να αναθεωρήσει τη στάση του και να προτάξει το εθνικό έναντι του κομματικού.

- Η ΝΔ, πάντως, εσάς κατηγορεί για το ναυάγιο της συναίνεσης και της δημιουργίας κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Και εδώ που τα λέμε, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός είχαν... παραιτηθεί για κάποιες ώρες την προηγούμενη εβδομάδα.
Μια συνομιλία του πρωθυπουργού και του κ. Σαμαρά δημοσιοποιήθηκε κατά τρόπο απαράδεκτο και διαστρεβλωμένη στα μέσα ενημέρωσης με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν λάθος εντυπώσεις που έστειλαν λάθος μηνύματα εντός και εκτός της χώρας. Αυτό είναι έργο της ΝΔ. Δεν έκανε το ΠΑΣΟΚ τη συντεταγμένη διαρροή στους συντάκτες που καλύπτουν το ρεπορτάζ της ΝΔ. Είναι να απορεί κανείς με την προχειρότητα και την ανευθυνότητα, με την οποία χειρίστηκαν το όλο ζήτημα. Κατά τα άλλα, επισημαίνω ότι ο Γιώργος Παπανδρέου και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν παραιτήθηκαν και δεν παραιτούνται ούτε στιγμή από την εθνική προσπάθεια να σωθεί και να αλλάξει η χώρα.

- Μεσοπρόθεσμο και εφαρμοστικός νόμος φέρνουν νέα σκληρά μέτρα. Γι' αυτό σας εξέλεξαν οι πολίτες;
Οι πολίτες δεν μας επέλεξαν για να πάρουμε σκληρά μέτρα που δοκιμάζουν το βιοτικό τους επίπεδο. Δεν μας άφησε όμως άλλη επιλογή η τραγική κατάσταση που μας κληροδότησε η ΝΔ. Βρεθήκαμε μπροστά στον κίνδυνο να χρεοκοπήσει η χώρα. Επιλέξαμε να κόψουμε μισθούς και συντάξεις από το να φτάσουμε σε σημείο να μην μπορούμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Νομίζετε ότι για τον Γιώργο Παπανδρέου και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αυτή ήταν μια εύκολη απόφαση; Ή πιστεύετε ότι υπήρχε λιγότερο οδυνηρός δρόμος και δεν τον ακολουθήσαμε;

- Υπάρχει ο δρόμος της επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου, ο δρόμος που δείχνει και το "Ζάππειο 2";
Το ονομαζόμενο "Ζάππειο 2", παρότι έχει προτάσεις τις οποίες υιοθετήσαμε, στο σύνολό του είναι μια έκθεση ιδεών που αγνοεί την πραγματικότητα. Αυτή η έκθεση ιδεών απορρίφθηκε και μάλιστα άνευ επαίνων, από όλα τα ευρωπαϊκά αδελφά κόμματα της ΝΔ. Δεν αποτελεί λύση, αλλά μας οδηγεί στην αφετηρία που μας άφησε η διακυβέρνηση Καραμανλή. Σε ελλείμματα της τάξης του 16%.

- Θα ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο;
Θα ψηφιστεί. Θέλω να πιστεύω ότι όχι μόνο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αλλά και βουλευτές των υπόλοιπων κομμάτων θα αναλογιστούν το μέγεθος της εθνικής ευθύνης που τους αναλογεί.

- Τι θα λέγατε στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που παραιτήθηκαν ή είδαν ως λύση την ανεξαρτητοποίηση;
Οτι σέβομαι την προσωπική τους επιλογή, αλλά δεν θεωρώ λύση ούτε την παραίτηση, ούτε την αποστασιοποίηση.

- Το δίδυμο Παπανδρέου - Βενιζέλου σε λίγες λέξεις. Αναγκαστική συνθήκη;
Δεν υπάρχει ούτε "αναγκαστική συνθήκη", ούτε "δίδυμα". Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου προχώρησε στον σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης, αναθέτοντας την αντιπροεδρία και το υπουργείο Οικονομικών στον Ευ. Βενιζέλο. Ολοι μας και στην κυβέρνηση και στο κόμμα έχουμε συγκεκριμένη αποστολή, την οποία καλούμαστε να φέρουμε σε πέρας διαθέτοντας όλες μας τις δυνάμεις.

- Με τον ορισμό Β. Βενιζέλου στην αντιπροεδρία και στο υπουργείο Οικονομικών έληξε το "2007" και πήρε το δαχτυλίδι της ηγεσίας;
Μπορούμε στα σοβαρά να μιλάμε για δαχτυλίδια στο κόμμα που πρώτο εφάρμοσε τη διαδικασία εκλογής του προέδρου του από το σύνολο των μελών και των φίλων του;

- Η δική σας αποστολή ποια είναι; Ο "πόλεμος" με τους πράσινους συνδικαλιστές. Τους "διαγράφετε";
Στο ΠΑΣΟΚ, οι διαφορετικές απόψεις δεν διαγράφονται, αντιθέτως επιζητούνται. Κανένας συνδικαλιστής δεν διαγράφηκε. Κάποιοι επέλεξαν να αποστασιοποιηθούν. Τους καλώ να ξανασκεφτούν την απόφασή τους.

- Ο κ. Σαμαράς ζητάει εκλογές. Δεν είναι οι εκλογές βαθιά δημοκρατική διαδικασία;
Ο κ. Σαμαράς πριν από δύο μήνες αποστρεφόταν τις εκλογές, με το επιχείρημα ότι η χώρα έχει κυβέρνηση με ισχυρή πλειοψηφία στη Βουλή. Πριν από έναν μήνα δήλωνε ότι δεν ζητούσε εκλογές, γιατί δεν μπορεί να τις επιβάλει. Τώρα ζητάει εκλογές. Μπορεί να τις επιβάλει; Οχι! Τότε τι άλλαξε; Μα τα νούμερα των... δημοσκοπήσεων! Λέει, με δείχνουν πρώτο, άρα ας ζητήσω εκλογές. Η στάση του είναι ο ορισμός του πολιτικού καιροσκοπισμού.

- Ποια πρωτοβουλία ετοιμάζετε στην Ιπποκράτους;
Ρίχνουμε αυτή την περίοδο, κατά την οποία ολοκληρώνονται οι περιφερειακές μας συνδιασκέψεις, το βάρος μας στην Προγραμματική μας Συνδιάσκεψη. Εκεί σε πρώτο πλάνο θα βάλουμε την ανάπτυξη. Εχουμε επεξεργαστεί συγκεκριμένα σχέδια που εμπεριέχουν ξεκάθαρες αναπτυξιακές προτεραιότητες για κάθε περιφέρεια ξεχωριστά. Σχέδια που αναδεικνύουν τα αναπτυξιακά πλεονεκτήματα κάθε περιοχής.


ΦΩΦΗ ΓΙΩΤΑΚΗ από το ΕΘΝΟΣ

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΄65 ΚΑΙ ΤΟ ΄93 !...


Στα πλαίσια των εξελίξεων της προπερασμένης εβδομάδας, με την απόπειρα επίτευξης ευρύτερων κομματικών συνεννοήσεων, τον ανασχηματισμό και τη διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης, κάποιοι βγήκαν και μίλησαν για «μέρες του 1965», με αφορμή τις διαφοροποιήσεις και τις παραιτήσεις βουλευτών. Προκλήθηκαν αντιδράσεις και η εκτίμηση λοιδωρήθηκε ως υπερβολική και ανερμάτιστη…

Πράγματι δεν επρόκειτο, ούτε πρόκειται (οι διεργασίες και οι φυγόκεντρες συμπεριφορές, δεν τελείωσαν…), για μέρες του 1965, (Μητσοτάκηδες), αλλά ούτε καν για μέρες του 1993, (Σαμαράδες). ΄Εχουμε να κάνουμε με κάτι χειρότερο, ως προς τις επιπτώσεις και τις συνέπειες !
Και το 65 και το 93 παίχτηκε, με διαδικασίες στα όρια της δημοκρατικής λειτουργίας, η εναλλαγή κομματικών σχηματισμών στην κυβερνητική εξουσία, φαινόμενο συχνό και σύμφυτο με την αστικοδημοκρατία και τις συνήθεις εξωθεσμικές παρεμβάσεις στο πολιτικό και κομματικό γίγνεσθαι εσωτερικών ή εξωτερικών κέντρων και παραγόντων.
Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά : δεν παίζεται καμιά κομματική εναλλαγή στην κυβέρνηση, αλλά η χρεοκοπία ή όχι της χώρας ! (Δεν είναι του παρόντος, ούτε χρειάζεται ειδική μνεία στο τι σημαίνει αυτή η χρεοκοπία…). Γι αυτό οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγαλύτεροι !…

Οι βουλευτές που προβληματίζονται για το αν θα ψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο, σαφώς και δεν είναι Μητσοτάκηδες του 65, ούτε Σαμαράδες του 93. Φυσικά δεν άγονται και δεν φέρονται από εξωθεσμικά κέντρα οικονομικής ή άλλης εξουσίας, αλλά, πιθανά, από την συσσωρευμένη, στη συνείδησή τους, αντίδραση στην πολιτική που ασκεί το κόμμα τους, το ΠΑΣΟΚ, αντίδραση, που δημιουργείται από την πίεση της κοινωνίας και των ψηφοφόρων τους. Το «πιθανά» αναφέρεται στην εκτίμηση, πως είναι τα μελλούμενα κι όχι τα παρελθόντα, εκείνα που προσδιορίζουν τις ανησυχίες και καθορίζουν τη στάση αυτών των βουλευτών. Και τα μελλούμενα έχουν να κάνουν με τους σχεδιασμούς των προσωπικών τους διαδρομών στην πολιτική σκηνή.
Αλήθεια, τι νόημα και τι περιεχόμενο μπορεί να έχει μια ατομική πολιτική πορεία, σε μια χώρα χρεοκοπημένη ;

Καλώς ή κακώς το δίλημμα έχει ξεκαθαρίσει και τίθεται αμείλικτο : ή περνάει το μεσοπρόθεσμο και κλειδώνει η, περαιτέρω, βοήθεια της Ε.Ε. προς την Ελλάδα ή ανοίγουν οι πύλες της κολάσεως !
Αν επιχειρήσουμε να φανταστούμε την «επόμενη μέρα», θα οδηγηθούμε πανεύκολα στη διαπίστωση, πως τα «πως» και τα «γιατί» επήλθε το μοιραίο, δεν θάχουν καμιά, σοβαρή, θέση στη σκέψη, τα σχόλια και τη γνώμη του πτωχευμένου λαού, καθώς οι καταστάσεις που θα διαμορφωθούν δεν θ΄ αφήνουν περιθώρια για λεπτομερείς και σε βάθος αναλύσεις και απολογισμούς : οι ένοχοι θα επισημανθούν, κυρίως, μεταξύ αυτών που θάχουν ανοίξει την τελευταία κερκόπορτα !...

Σε κάθε περίπτωση η παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα και η παραχώρηση στο κόμμα της ευχέρειας και της δυνατότητας να περάσει την πολιτική του, φαντάζει σαν η πιο καθαρή λύση και σαν η πιο αξιοπρεπής στάση οποιουδήποτε επιλέξει την διαφοροποίηση…

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Η ΜΕΡΑ ΚΑΙ Η ΝΥΧΤΑ !...


Δυο, παράλληλες, παρουσίες στις Βρυξέλλες, αυτές τις ημέρες, ενέργειες, λειτουργίες, γεγονότα, αποτελέσματα. Υλικό υπεραρκετό για συγκρίσεις και συμπεράσματα, πεδίο πρόσφορο για κρίσεις και εκτιμήσεις.

Στη μια διαδικασία ο Γ. Παπανδρέου απέναντι στους ευρωπαίους ηγέτες, (η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι σε αντίθετο πολιτικό στρατόπεδο...) διαπραγματευόμενος το μέλλον της χώρας και αγωνιζόμενος να πάρει ό,τι περισσότερο και χρησιμότερο για το ξεπέρασμα της μεγάλης κρίσης. Αντιμέτωπος με δισταγμούς, με διαφορετικές προσεγγίσεις και οπτικές γωνίες, αναγνωριζόμενος, όμως, ως ο πρωθυπουργός που έδωσε και δίνει μια μεγάλη και δύσκολη μάχη για την αντιστροφή της πορείας προς τη χρεοκοπία.

Σε πολλά θέματα πιεζόμενος και εκβιαζόμενος, κατάφερε και βρήκε τη χρυσή τομή και στη σύνοδο κορυφής κλείδωσαν, θετικά, τρία πράγματα : η χορήγηση της 5ης δόσης του δανείου της τρόϊκας, η συνομολόγηση ενός νέου μεγάλου δανείου, ως υποκατάστατο του ελλείποντος δανεισμού των αγορών και τέλος, καινούργιο, πλην αναγκαίο και σωτήριο, ένα σχέδιο, επί πλέον, χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας για να υπάρξουν επενδύσεις και έργα ενισχυτικά της ανάπτυξης.

"Τα πράγματα είναι δύσκολα, υποφέρουμε, αλλά στεκόμαστε όρθιοι και συνεχίζουμε να παλεύουμε !...", ήταν οι δηλώσεις του πρωθυπουργού, στο ίδιο μήκος κύματος και οι απόψεις των συνεργατών του...

Στην άλλη διαδικασία ο Α. Σαμαράς, αντιμέτωπος με τους ομοϊδεάτες του ηγέτες των κρατών, αλλά και της Ε.Ε. σφυροκοπούμενος και απολογούμενος για την πολιτική του στρατηγική και στάση. Σ ένα φίλιο περιβάλλον, ο αρχηγός της Ν.Δ., αντί να καλοπεράσει, υπέφερε τα πάνδεινα και κατ΄ ομολογία του, δεν κατάφερε τίποτα ! "Κάποιοι με κατάλαβαν, αλλά οι περισσότεροι παρέμειναν στις απόψεις τους...", τόνισε μετά το τέλος της διαδικασίας - "μαστιγώματός" του. Η ηλιθιότητα στην πλήρη ανάπτυξή της σε δηλώσεις κολαούζων τύπου Μαρκόπουλου, πως «η Πορτογαλία και η Ισπανία παρέμειναν σιωπηλές, ενώ η Ιταλία δεν αντέδρασε και η Ουγγαρία συμφώνησε μαζί μας !...».

Το τελευταίο χαστούκι από τον Ζαν Κλωντ Γιούνγκερ : "Δεν πήγα στο ΕΛΚ γιατί έπρεπε να πάω στην εθνική γιορτή του Λουξεμβούργου. Ωστόσο, ο κ. Σαμαράς θα πρέπει να είναι χαρούμενος που δεν πήγα !...".

Αλήθεια τι σύγκριση να υπάρξει ανάμεσα στις δυο πλευρές, μεταξύ των δύο πολιτικών ανδρών ; Ο ένας να γυρίζει με τα χέρια γεμάτα κι ο άλλος με τα μάγουλα κατακόκκινα ! Η μέρα με τη νύχτα !...

Η ανευθυνότητα και ο λαϊκισμός του Σαμαρά και του κόμματός του, συμπυκνωμένα στις διαρροές των άμεσων συνεργατών του, που χωρίς τσίπα διατείνονται, πως "...όλ΄ αυτά θα ενισχύσουν τη Νέα Δημοκρατία στο εσωτερικό της χώρας !...". Κατά τάλλα κατακρίνονται ως άτοπες, και κακόβουλες οι δηλώσεις και οι παρεμβάσεις τόσων και τόσων παραγόντων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, που καταγγέλλουν τη νεοδημοκρατία και τον αρχηγό της για αισχρή μικροπολιτική στάση και συμπεριφορά !..

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

ΜΑΚΑΡΟΣ !...


Η ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ ΤΟΥ Β. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ !...


Το κυριότερο χαρακτηριστικό που παρουσίασε η εικόνα του Β. Βενιζέλου, κατά την χθεσινοαπογευματινή συνέντευξή του, ήταν η απορημένη έκφραση του προσώπου του. ΄Εμοιαζε να μιλάει μηχανικά με τα χείλη και ν΄ αραδιάζει τα μέτρα και τα νούμερα, ενώ ταυτόχρονα, έδινε την εντύπωση, πως το μυαλό του δούλευε και σκέπτονταν άλλα πράγματα.
Σε λιγότερο από μια εβδομάδα ο νέος υπουργός οικονομικών χρειάστηκε να βουτήξει, κατ΄ ευθείαν, στα πολύ βαθιά νερά και να διαπιστώσει, με τη μία, τι εστί βερίκοκο. Δεν θ΄ απέχει πολύ από την πραγματικότητα, η εκτίμηση, πως στη σκέψη του κ. Βενιζέλου, την ώρα της συνέντευξης, επιβεβαιώνονταν πλήρως η λαϊκή ρήση "απ΄ έξω από το χορό, πολλά τραγούδια ξέρεις..." και παράλληλα εντείνονταν η αμφιβολία για το ορθόν, της συναίνεσής του στην πρόταση του πρωθυπουργού.

 
Το κλίμα στο Eurogroup του περασμένου Σαββατοκύριακου, ήταν τέτοιο, που προσγείωσε απότομα τον αντικαταστάτη του Παπακωνσταντίνου, κάτι που ο ίδιος έλεγε και ξανάλεγε, γυρίζοντας στην Αθήνα. Το είπε και στη Βουλή, το είπε και στη συνέντευξη...
Κατά κοντά και η επανάκαμψη των τροϊκανών στην Αθήνα και η κονιορτοποίηση κάθε σκέψης και κάθε σχεδίου για αλλαγές προς το καλύτερο και το ελαφρότερο, στα μέτρα του μεσοπρόθεσμου.

Η ανώμαλη προσγείωση ενός πολιτικού του εκτοπίσματος του Β. Βενιζέλου, κάνει και θόρυβο, προκαλεί και αντιδράσεις, όπως, επίσης, προκαλεί πικρίες και έντονες απογοητεύσεις. Το πιο εύγλωττο σκηνικό, τα βραδινά δελτία ειδήσεων, στα οποία το "κλάμα" και ο οδυρμός πήραν κι έδωσαν !

Δυστυχώς ή ευτυχώς και στην περίπτωση αυτή επαληθεύτηκε πλήρως, η παραδοσιακή θέση και άποψη, πως σε τέτοιες στιγμές και τέτοιες συγκυρίες, δεν υπάρχει χώρος και περιθώριο για προσωπικές επιλογές και προσωπικές πολιτικές. Η επιτυχής διεκπεραίωση της αποστολής, έχει να κάνει με την ικανότητα του μεμονωμένου υπουργού ή άλλου λειτουργού, να αποσαφηνίσει τη γενικότερη πολιτική, να εκλαϊκεύσει και να κάνει κατανοητούς τους στόχους της και φυσικά το κυριότερο, να κατορθώσει να υλοποιήσει τα μέτρα της.

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει αυτές τις δυνατότητες, άρα και τα εχέγγυα να τα πάει καλά στη δυσκολότερη δουλειά στον κόσμο, αυτήν του υπουργού οικονομικών της Ελλάδας !...

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ, ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ !...


Η εφημερίδα Bild φιλοξενεί σήμερα άρθρο του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας της Γερμανίας, Richard von Weizsäcker, στο οποίο ο Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός καλεί τους Γερμανούς να συνειδητοποιήσουν ότι η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα, αλλά πρόβλημα όλης της Ευρώπης και ότι η Ελλάδα πρέπει να βοηθηθεί και για τη δική τους ευημερία.

 Ο Richard von Weizsäcker παρατηρεί μεταξύ άλλων ότι το Ευρώ είναι σκληρό νόμισμα και συμφέρει στη Γερμανία, αφού συνετέλεσε και συνεχίζει να συντελεί στην εκτίναξη των γερμανικών εξαγωγών σε επίπεδα ρεκόρ, ωστόσο απαιτεί από όλες τις χώρες που έχουν υιοθετήσει το κοινό νόμισμα την άσκηση σοβαρής οικονομικής πολιτικής. Αναφερόμενος στην Ελλάδα εκφράζει την άποψη ότι η χώρα εισήλθε στο Ευρώ και αυτό είχε ως αποτέλεσμα η χώρα να σημειώσει πρόοδο και να προχωρήσει προς τα εμπρός. Όμως οι κυβερνήσεις αποσιώπησαν το γεγονός ότι ένα μέρος αυτής της ευημερίας προερχόταν από δανεισμό. Τώρα η χώρα βιώνει τις συνέπειες, οι οποίες είναι επώδυνες για τους πολίτες.
«Κάποιοι στη Γερμανία χλεύασαν την Ελλάδα για αυτή την εξέλιξη. Όμως, από πού αντλούμε αυτό το δικαίωμα; Είμαστε εμείς σε θέση να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση καλύτερα από τους Έλληνες;», διερωτάται ο πρώην πρόεδρος της Γερμανίας και σημειώνει ότι πολλοί σήμερα κάνουν λόγο για εύκολες λύσεις, όμως η κατάσταση είναι δύσκολη.
«Δεν πρόκειται μόνο για ελληνικό πρόβλημα. Η Γερμανία και η Ευρώπη δεν μπορούν να αποχωριστούν από την Ελλάδα. Εάν η Κοινότητα δείξει αδυναμία, θα αποσυντεθεί από τους κερδοσκόπους. Πολλές χώρες παραπαίουν. …Πιστεύουμε ότι μπορούμε να το αγνοήσουμε; Η ευημερία μας εξαρτάται από την Ευρώπη. Εδώ πουλάμε εμείς τα 2/3 των εξαγωγών μας. Όποιος θέτει τον εαυτό του πάνω από τους Έλληνες, γελάει με τον δικό του κίνδυνο».

Και ο Richard von Weizsäcker καταλήγει:

«Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Τα προβλήματα της Ελλάδας πρέπει να επιλυθούν. Η κυβέρνηση στην Αθήνα, η οποία μόλις πριν από λίγο έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης το έχει κατανοήσει. Το άλλο κόμμα κρατάει ακόμα τα μάτια του κλειστά.

Δεν μπορεί να γίνει τίποτα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Και στον ενδιάμεσο χρόνο χρειάζονται χρήματα, μόνο και μόνο για να πληρωθούν οι υποχρεώσεις. Επιτυχία θα υπάρξει μόνο, εάν οι Έλληνες συνεχίσουν με γενναιότητα το πρόγραμμά τους- και εμείς θα τους βοηθήσουμε ακλόνητα.Τώρα χρειάζεται κάποιος τη δύναμή μας. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο, για το οποίο θα μπορούσαμε να την χρησιμοποιήσουμε, παρά για την Ευρώπη. ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΜΑΣ».
Από το ΒΗΜΑ

«ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΑ» ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ !...


Η μυθολογία είναι αναπόσπαστο τμήμα του πολιτισμού από καταβολής κόσμου. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη τη μυθολογία για να ερμηνεύσει τον κόσμο γύρω του. Κάθε εποχή διαμορφώνει τη μυθολογία της. Κάθε μυθολογία έχει ανάγκη από μύθους και σύμβολα. Το περιεχόμενο των μύθων και των συμβόλων, φανερώνει τις υπόγειες διεργασίες που γίνονται στο συλλογικό υποσυνείδητο και ερμηνεύει, εν πολλοίς, τις κοινωνικές στάσεις και συμπεριφορές.

Σε περιόδους βαθιάς κρίσης, όπου τα παλιά σύμβολα γκρεμίζονται, τη θέση τους παίρνουν, ταχύτατα, νέα, το περιεχόμενο των οποίων αντανακλά όσο οτιδήποτε άλλο, τις διαθέσεις των μαζών. Είναι, μάλιστα, αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι τα νέα αυτά σύμβολα, αποτελούν ένα συμπίλημα δοξασιών, φημών αλλά, κυρίως, στερεοτύπων, οι ρίζες των οποίων βρίσκονται καλά κρυμμένες στο παρελθόν, μόνο που αυτή τη φορά, νοηματοδοτούν εντελώς διαφορετικά πράγματα.

 

Στη μεταβατική εποχή μας, στο πέρασμα από το μοντέλο της Μεταπολίτευσης στο νέο, οι ωδίνες του τοκετού του οποίου θα κρατήσουν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, μεγάλα τμήματα του πληθυσμού έχουν ήδη ασπαστεί τα νέα σύμβολα και έχουν διαμορφώσει το δικό τους «εικονοστάσι». Η λατρευτική άσκηση, εν προκειμένω, είναι ιδιαίτερης σημασίας, αφού έτσι ξεχωρίζουν οι «πιστοί» από τους «βέβηλους και άπιστους». Έτσι, από την απάντηση στο ερώτημα «πας πλατεία;» εξαρτάται η αποδοχή ή η απόρριψη, η ένταξη ή ο εξοστρακισμός, ο χαρακτηρισμός του άλλου ως «πατριώτη» ή ως «δοσίλογου, συνεργάτη της κατοχικής κυβέρνησης».

Η πρώτη παρατήρηση που θα έκανε ένα ψύχραιμος και νηφάλιος παρατηρητής θα ήταν ότι τα νέα «σύμβολα» έχουν δανειστεί πολλά από το παρελθόν που κατακεραυνώνουν. Δανείζονται το περίβλημα – τη λέξη – πολλές φορές αγνοώντας το περιεχόμενο. Αυτό γίνεται για τον απλούστατο λόγο ότι η στερεοτυπική μορφή σκέψης δεν απαιτεί κανενός είδους έλεγχο, πολύ δε περισσότερο δεν υπόκειται στη βάσανο της ανάλυσης. Είναι λέξεις απλές, εύπεπτες, κατανοητές από μεγάλες μάζες ανθρώπων, γνωστές ως άκουσμα, μα άγνωστες, συνήθως, ως περιεχόμενο. Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ βολικές για το λόγο και τους σκοπούς που χρησιμοποιούνται κατ’ επανάληψη, βασική αρχή της προπαγάνδας, κατά το Ναπολέοντα Βοναπάρτη, όπως σημειώνει ο Γουσταύος Λε Μπον στο βιβλίο του «Η ψυχολογία του όχλου», έως ότου καταστούν αναπόσπαστο τμήμα αλλά και βασικό εργαλείο της στερεοτυπικής σκέψης.

Περνώντας μπροστά από τη Βουλή των Ελλήνων, ο διαβάτης θα δει ένα μεγάλο πανό στο οποίο αναγράφεται η φράση «Η χούντα δε σταμάτησε το 1974». Προφανώς οι συντάκτες του αγνοούν την ελληνική ιστορία. Αγνοούν ότι στα 190 χρόνια ύπαρξης του νεοελληνικού κράτους, η περίοδος από το 1974 και μετά είναι μια από τις πιο ομαλές πολιτικά περιόδους, όπου οι τίμιες εκλογές, η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, η ύπαρξη πολλών κομμάτων, αλλά και η ελεύθερη έκφραση της βούλησης των πολιτών ήταν από τα βασικά της χαρακτηριστικά. Εκτός αν εννοούν ότι στη χώρα παρεμποδίζεται κάποιος να εκφράσει τη γνώμη του, να ιδρύσει πολιτικό κόμμα, να κατέβει, έστω και ως ανεξάρτητος υποψήφιος στις εκλογές. Πολύ φοβάμαι όμως ότι οι συντάκτες του εν λόγω συνθήματος δε γνωρίζουν ούτε τι θα πει χούντα ούτε τι θα πει δημοκρατία. Τα χρόνια, άλλωστε, που πέρασαν, όπου η Δημοκρατία είχε τρωθεί έσωθεν με τη δική τους ανοχή και αποχή, δεν επέδειξαν την ίδια ευαισθησία. Προφανώς τους απασχολούσε πιο πολύ η κατανομή των κοινοτικών επιδοτήσεων, η λήψη φτηνών δανείων και η επένδυση στο Χ.Α.Α. σε μια προσπάθεια εγκαθίδρυσης «λαϊκού καπιταλισμού».

Η συνήθεια που απέκτησαν πολλοί τελευταία να χτυπούν τις κατσαρόλες τους στο δρόμο και στις συγκεντρώσεις δεν είναι καινούρια. Για πρώτη φορά το φαινόμενο αυτό έκανε την εμφάνιση του στην ταραγμένη και τραγική εποχή της διακυβέρνησης της Χιλής από τον Σαλβαντόρ Αλλιέντε. Τότε, έγιναν για πρώτη φορά διαδηλώσεις με κατσαρόλες υποκινούμενες από τη CIA με πολίτες που στη συνέχεια κατέλαβαν καίριες θέσεις στο χουντικό καθεστώς του Πινοσέτ. Το γνωρίζουν άραγε αυτό όλοι εκείνοι που το επαναλαμβάνουν σήμερα; Κι αν ναι τι νόημα δίνουν στη δική τους διαμαρτυρία; Εναντίον ποιων στρέφεται αυτή η μορφή διαμαρτυρίας; Εναντίον του Μνημονίου; Του Δ.Ν.Τ.; Της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Των ξένων καταχτητών και των κουίνσλινγκς εγχώριων πολιτικών; Όλων μαζί;


Μια απλή ματιά στα συνθήματα της εποχής είναι εξόχως κατατοπιστική για διάφορες περίεργες, για να μην πούμε ανίερες, ιδεολογικές συμπορεύσεις ή «συμμαχίες». Ένα φαιοκόκκινο τόξο έχει σχηματιστεί όπου ιδέες, συνθήματα και προτάσεις, προερχόμενα από το ένα άκρο του πολιτικού φάσματος γίνονται ασμένως αποδεκτά από το άλλο. Έτσι, το αίτημα για «άμεση δημοκρατία» (αλήθεια πως τη φαντάζονται; Μήπως με τη δημιουργία «Επαναστατικών Επιτροπών»; «Επιτροπών Σωτηρίας του Έθνους»; ) αποκτά τελείως διαφορετικό νόημα ανάλογα με τη γεωγραφική θέση απ’ όπου εκπορεύεται εντός της πλατείας.


Μια τέτοια εποχή ευνοεί την εμφάνιση ψευτοπροφητών, οι οποίοι κομίζουν τα «ευαγγέλια» τους, ένα κράμα αντιλήψεων που καλύπτουν όλο το πολιτικό φάσμα, αφού έτσι γίνεται πιο εύκολη η άγρα των πελατών. Παγκοσμίως άγνωστοι «οικονομολόγοι» (προφανώς ιδιοκτήτες λογιστικού γραφείου μέχρι πρόσφατα) με ανύπαρκτες δημοσιεύσεις βιβλίων, άρθρων σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά, ή έστω αρθογραφίας σε κάποια εφημερίδα ή περιοδικό, εμφανίζονται ως «παράκλητοι» σε περιθωριακούς τηλεποπτικούς σταθμούς, να σώσουν την «πατρίδα» προτείνοντας ένα κράμα κενσυανικών θεωριών περί κρατικού παρεμβατισμού, οικονομικού απομονωτισμού, εκτεταμένων κρατικοποιήσεων ολόκληρων τομέων της οικονομίας (αυτό θυμίζει κρατικά σχεδιασμένη οικονομία σοβιετικού τύπου) με παράλληλη ανύψωση του εθνικού φρονήματος κλπ – κλπ. Κάτι ανάλογο με αυτά που πρότεινε κάποτε ένας δεκανέας σε μια μπυραρία του Μονάχου.


Από κοντά και διάφοροι ακαδημαϊκοί που ξεμύτισαν από τα πλουσιοπάροχα επιδοτούμενα λαγούμια τους να προτείνουν την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη, την επιστροφή στη φτωχή πλην τίμα δραχμή, στη επαναφορά του στρεβλού σοβιετικού τύπου παλαιού καθεστώτος, με την επισήμανση ότι δεν πρέπει να πληρωθεί το χρέος. Είναι απίστευτο το πόσο γοητεύει το καθεστώς της Βόρειας Κορέας ορισμένων κύκλους «διανοουμένων» αλλά και πολιτικών που ανησυχούν για το μέλλον τους, εν Ελλάδι.


Κάθε μυθολογία έχει σωτηριολογικό χαρακτήρα. Στα πλαίσια αυτής της σωτηριολογικής κατεύθυνσης, ακούγονται δημόσια οι πιο εξωφρενικές προτάσεις, όπως, για παράδειγμα, την προσφυγή σε δανεισμό από τη Ρωσία ή την Κίνα, όταν η πρώτη δημοσίως συνέστησε στη χώρα μας να καταφύγει στο Δ.Ν.Τ., ενώ η δεύτερη ενδιαφέρεται μόνο για να επενδύσει και μάλιστα σε τομείς κρίσιμους. Παράλληλα, προτείνουν να αρνηθούμε την αποπληρωμή του χρέους, αναφέροντας ως παραδείγματα χώρες της Λατινικής Αμερικής, οι οποίες και αναπτυγμένη πρωτογενή παραγωγή είχαν και έχουν και λειτουργούν σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον. Η άγνοια τους δεν είναι απλά φαιδρή, είναι επικίνδυνη. Πέραν από την άγνοια, ακόμη πιο επικίνδυνη είναι η διαστρέβλωση, όπως αυτό φάνηκε στη «συζήτηση» για τους όρους της δανειακής σύμβασης, όπου θεράποντας του παλαιού πολιτικού συστήματος και σιτιζόμενος επί μακρόν από αυτό, διαστρέβλωσε τα πράγματα, προκαλώντας τη μήνι των πολιτών ότι τάχα είναι πρωτόγνωροι αυτοί οι όροι, ενώ είναι γνωστό ακόμη και στον πρωτοετή φοιτητή της Νομικής σχολής πως πρόκειται για τυποποιημένες διατάξεις οποιασδήποτε δανειακής σύμβασης.. Η απάντηση που του δόθηκε με άρθρο έγκριτου νομομαθή, απλά πέρασε στα ψιλά του Τύπου, αλλά και του διαδικτύου. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!


Η ανάπτυξη της νέας μυθολογίας έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Στο όνομα της καταδίκης της φαυλοκρατίας, οι νέοι πιστοί ξεκίνησαν να μουτζώνουν το κτίριο της Βουλής και τους 300 εκλεγμένους από τους ίδιους αντιπροσώπους. Φωνάζοντας «κλέφτες, κλέφτες» αγνοούν ότι εκατό (100) περίπου βουλευτές εξελέγησαν για πρώτη φορά (!) στις τελευταίες εκλογές. Αλήθεια πότε πρόλαβαν να κλέψουν αυτοί;


Στα πλαίσια της «νέας εθνικής αντίστασης» κατά «της κυβέρνησης των δοσίλογων και των καταχτητών» ξεκίνησε μια προσπάθεια τρομοκράτησης των βουλευτών, προκειμένου να μη συμμετάσχουν καν στη συζήτηση των κρίσιμων αποφάσεων για το μέλλον του τόπου. Ευφάνταστοι και επιτήδειοι δικηγόροι συνέταξαν εξώδικα, τα οποία στάλθηκαν στη συνέχεια σε τοπικούς βουλευτές, προειδοποιώντας (ή μήπως απειλώντας;) με αστικές αγωγές και μηνύσεις, ενώ ορισμένοι άλλοι κατέθεσαν μήνυση για «εσχάτη προδοσία». Καλούν μάλιστα σε περικύκλωση του Κοινοβουλίου προκειμένου να αποφευχθεί, κατά τη γνώμη τους, η εκποίηση του κράτους στους ξένους, στους μασόνους, στη Λέσχη Μπίντελμπεργκ, στους Νεφελίμ και όπου αλλού μπορεί να φανταστεί κανείς. Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι τα Κοινοβούλια περικυκλώνονται από το λαό όταν απειλείται η ουσία του πολιτεύματος, δηλαδή η Δημοκρατία. Τα Κοινοβούλια περικυκλώνονται προκειμένου οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι της κοινωνίας να μπορούν να συνεδριάζουν απερίσπαστοι, δίχως να απειλούνται από επίδοξους τυράννους.



Το πιο τρομακτικό απ’ όλα όμως είναι ότι ο οποιοσδήποτε δείχνει ότι δε συμφωνεί μαζί τους προπηλακίζεται από ομάδες «αγανακτισμένων» πολιτών και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Δημοσιογράφοι που έχουν άλλοι άποψη, πολιτικοί που υποστηρίζουν με παρρησία τις απόψεις τους, απλοί πολίτες που εκφράζουν το σκεπτικισμό τους, είναι οι στόχοι του μένους, ενός πλήθους που λειτουργεί πλέον με βάση το νόμο του Λιντς. Ήδη στα πλαίσια της νέας αυτής ιδεολογικής τρομοκρατίας έκαναν την εμφάνισή τους ομοιώματα με κρεμάλες στις πλατείες επαρχιακών πόλεων, και μάλιστα εκείνων που έχουν ωφεληθεί τα μέγιστα από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις που αφειδώς μοιράζονταν με βάση πλαστά και ψεύτικα πιστοποιητικά αγροτικής παραγωγής.


Με ιδεολογικό όχημα την αναγγελία της κηδείας, το γνωστό «κηδειόχαρτο» το φαιοκόκκινο αυτό μόρφωμα, φανέρωσε και την αισθητική του. Φτιαγμένο από πρόσωπα που κρύβονται πίσω από ψευδή και χυδαία προφίλ σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, η εν λόγω «αφίσα» είναι ενδεικτική του ρεύματος της φαιοκόκκινης ιδεολογικής τρομοκρατίας που επιχειρείται στις μέρες μας. Η Δημοκρατία δεν θα πεθαίνει επειδή το θέλουν μερικοί κακόγουστοι, ανορθόγραφοι, ανώνυμοι υβριστές και υπονομευτές της. Κινδυνεύει όμως από την αφέλεια και την άγνοια των πολλών που σήμερα σε συνθήκες όχλου, διατείνονται πως την υπερασπίζονται.


Η νέα αυτή ιδεολογική τρομοκρατία ενθαρρύνεται και υποθάλπεται από τις πιο ετερόκλητες πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Ενθαρρύνεται από εκείνους που θεωρούν τον κοινοβουλευτισμό ως «ανωμαλία» και πρεσβεύουν την «ενός ανδρός αρχή». Ενθαρρύνεται από εκείνους που δεν θα είχαν αντίρρηση στην κατάργηση ορισμένων άρθρων του Συντάγματος, «προκειμένου να σωθεί η χώρα». Ενθαρρύνεται από ομάδες θρησκόληπτων, ακροδεξιών, και άλλων περιθωριακών ομάδων. Ενθαρρύνεται από εκείνους που φαντασιώνονται «λαϊκές επιτροπές», «λαϊκά δικαστήρια», «λαϊκή εξουσία». Ενθαρρύνονται από εκείνους που οραματίζονται τον απομονωτισμό της χώρας, ως άλλο «γαλατικό χωριό» που θα αντιστέκεται στις λεγεώνες των νέων καταχτητών. Ενθαρρύνονται από εκείνους που λειτουργούν με βάση τη λογική «όσο χειρότερα για το λαό, τόσο το καλύτερα, γιατί δημιουργούνται συνθήκες αλλαγής καθεστώτος». Κοντολογίς, ενθαρρύνονται και υποθάλπονται από όλους εκείνους που στη σημερινή κρίση βλέπουν μια θαυμάσια ευκαιρία να πληγεί η εν πολλές αμαρτίαις περιπεσούσα Δημοκρατία προκειμένου να προσποριστούν πολιτικά οφέλη για τους ολιγάριθμους πολιτικούς τους σχηματισμούς. Δε λείπουν βέβαια και οι γνωστοί τύποι που αρνούνται κάθε έννοια, αρχή και κανόνα κοινωνικής συμβίωσης και καλούν για την εγκαθίδρυση αυτοδιαχειριζόμενων κοινοτήτων, τύπου Εξαρχείων ή καταλυμένων κτιρίων, φροντίζοντας ήδη να τυπώσουν και νέο νόμισμα. Με δύο λόγια, ο κύκλος έκλεισε και τα άκρα συναντήθηκαν στον κοινό τους τόπο, την έχθρα τους προς τον Κοινοβουλευτισμό.


Ανάμεσα σε όλους αυτούς υπάρχει και ένα ετερόκλητο πλήθος πολιτών που απλά αγωνιούν για το μέλλον τους. Ανησυχούν, φοβούνται, τρομάζουν από το άδηλο μέλλον όλων μας. Αυτοί είναι τα εύκολα αθύρματα αυτών των καταστάσεων. Είναι η ακατέργαστη πρώτη ύλη για τη δημιουργία φανατικών. Χειραγωγούνται εύκολα, αρνούνται τη συζήτηση με επιχειρήματα. Θύματα της νέας κολακείας, αλλάζουν γνώμες από «λαϊκή συνέλευση» σε «λαϊκή συνέλευση» με κοινό παρονομαστή την άρνηση της πραγματικότητας. Φυγόπονοι, δε θέλουν να εμβαθύνουν στα αίτια της σημερινής κρίσης και αρκούνται στις στερεοτυπικές φράσεις – συνθήματα των ψευδοπροφητών. Απείχαν επιδεικτικά στο παρελθόν από την πολιτική, συμμετέχουν ενεργά σήμερα και αυτοθαυμάζονται, ενώ θα έπρεπε να προβληματίζονται για την στάση τους τόσο κατά το παρελθόν όσο και στο παρόν.


Η Δημοκρατία είναι ένα πολύ κακό πολίτευμα, δυστυχώς όμως δεν έχουμε βρει ένα καλύτερο για να την αντικαταστήσουμε, είχε πει ο Γουίνστον Τσόρτσιλ και η ιστορία τον δικαίωσε. Το θέμα είναι αν όλοι αυτοί που σήμερα βάλουν κατά της Δημοκρατίας θα δικαιωθούν από την ιστορία. Δε το νομίζω.


Ζούμε σε μια εποχή όπου ο κοινός νους, ο ορθός λόγος, η μετ’ επιχειρημάτων, νηφάλια και ψύχραιμη συζήτηση και διάλογος για τα αίτια που μας έφεραν ως εδώ, είναι το μεγάλο ζητούμενο. Αντί αυτών όμως επικρατούν οι κραυγές, οι κατάρες, τα άνευ περιεχομένου συνθήματα, η καταστολή κάθε αντίθετης άποψης, η ιδεολογική τρομοκρατία του φαιοκόκκινου όχλου. Το διακύβευμα των ημερών είναι: ως λαός θα αποδειχτούμε ιδανικοί αυτόχειρες ή χρήσιμοι ηλίθιοι; Δυστυχώς η πόλωση των ημερών δεν αφήνει να διαφανεί μια τρίτη λύση.

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗ - ΒΡΥΚΟΛΑΚΙΑΣΜΑ !...


ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ :

“... Η συγκέντρωση του Συντάγματος να εξελιχθεί σε εξωσυστημικό δημοκρατικό υποκείμενο, να αμφισβητήσει όλες τις συντεταγμένες του συστήματος, να επιβάλλει μια μεταπολίτευση του λαού…».
«…δίπλα στη θέση της πλατείας Συντάγματος που λέει «Δεν φεύγουμε αν δεν φύγουν» να προστεθεί και η θέση «Δεν φεύγουμε ούτε όταν φύγουν»…».

«…καταγγελία και ακύρωση του μνημονίου και όλων των συμφωνιών με την τρόικα, παύση πληρωμών «προς τους τοκογλύφους, ακόμα και με συνέπεια την αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη», άρνηση και έλεγχος του χρέους, άρνηση συμμετοχής στο «σύμφωνο για το ευρώ», εγγύηση των λαϊκών καταθέσεων, αυστηρή τιμωρία όλων των υπευθύνων, εθνικοποίηση Τραπεζών και οικονομικών τομέων - κλειδιών και συντακτική συνέλευση…».

Ας μην αγωνιούν για το «αν» κι ούτε να ψάχνουν για το «ποιος», θα διαλύσει το αυθεντικό κίνημα των «Αγανακτισμένων», οι της κυβέρνη-σης και των άλλων πολιτικών δυνάμεων.
Η μούρλια (?) δεν πάει στα βουνά, αλλά πάει στις πλατείες και συντελεί τα μάλλα στην προβοκατόρικη λειτουργία κάποιων μυαλο-φυγόδικων «επαναστατών» !...

ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ !...


Ο τίτλος αναφέρεται στους εν δυνάμει συμμέτοχους σε μια «εθνική συνεννόηση», μπορεί και σε «κυβέρνηση ευρείας ενότητας», που τόσο θέλουν και επιδιώκουν οι ευρωπαίοι και τόσο προσπαθεί να προωθήσει ο πρωθυπουργός, φτάνοντας στο σημείο να βάλει – υποβοηθητικά – στο τραπέζι, ακόμα και την παραίτησή του.
Οι τρεις φορείς της Δεξιάς, οι ένοικοι της λεγόμενης γαλάζιας πολυκατοικίας, δίνουν τις τελευταίες ημέρες ένα ρεσιτάλ ανευθυνότητας, λαϊκισμού και ηλιθιότητας, ο καθένας με τον τρόπο του και τη συμπεριφορά του. Λες και βάλθηκαν να αποδείξουν πόσο μάταιο και πόσο λάθος – σε τελική ανάλυση – είναι η αναγωγή τους σε αναγκαίους, συμμέτοχους στην «εθνική συνεννόηση».


- Χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σε μια ένδειξη αβροφροσύνης, πήρε θέση υπερασπιστική της Ν.Δ, και του Σαμαρά, απέναντι στα πάμπολλα, δυσφημιστικά, δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού τύπου. «Μας ενοχλούν», δήλωσε ο κ. Μόσιαλος, αποκηρύσσοντάς τα, με σαφήνεια και κατηγορηματικότητα. Σχεδόν ταυτόχρονα, ήρθε η αντίδραση του εκπροσώπου της Συγγρού, του σαμαρικού κολαούζου Μιχελάκη, ο οποίος βρήκε την ώρα και η στιγμή να ξεκινήσει το βρώμικο πόλεμό του και κατά του νέου κυβερνητικού εκπροσώπου, κατηγορώντας τον για …ψεύτη !... Οι δυο παράλληλες δηλώσεις παίχτηκαν στα κανάλια κι έδειξαν το ποιον και την ποιότητα της κάθε πλευράς…

- Επίσης χθες, η άλλη ένοικος της γαλάζιας πολυκατοικίας, η κυρα Ντόρα, πήγε στας Ευρώπας, τάχα, για να στηρίξει την ελληνική υπόθεση, αλλά αντί να υποστηρίξει τις κυβερνητικές θέσεις, έδωσε ρεσιτάλ απόρριψής τους, προβάλλοντας ένα σωρό μαλακίες, ως δικό της πρόγραμμα και αραδιάζοντας αιτήματα και μέτρα παροχών (!), για να …περιοριστεί το έλλειμμα ! Η γελοιότητα χτύπησε μπιέλα, όταν παρουσίασε ως πρόταση (!) και μάλιστα δική της, το να δώσει η Ε.Ε. 30 δις. € για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Γέρασε – κι αυτή – στην πολιτική και δεν έμαθε πως πρόταση δεν είναι το τι ζητάς να κάνουν οι άλλοι για σένα, αλλά να εφευρίσκεις τι θα κάνεις εσύ για το πρόβλημά σου… Η κυρα Ντόρα πήγε στις Βρυξέλλες για να συναγωνιστεί το Σαμαρά σε λαϊκισμό και ανευθυνότητα, για να υποσκάψει κι όχι να στηρίξει την προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης !
- Το παζλ συμπλήρωσε ο τρίτος της παρέας, ο «εθνικός μπαλλαντέρ» Γ. Καρατζαφέρης. Δεν δίστασε, μάλιστα, να διαλαλήσει τη δική του μαλακία και σε ανακοίνωση του κόμματός του, στην οποία αφού επιβεβαιώνεται η επικοινωνία με τον Β. Βενιζέλο για τα του Μεσοπρόθεσμου, αναφέρεται επί λέξει, πως «…ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. απάντησε ότι ανεξαρτήτως του τι θα ψηφίσει ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, ο κ. Βενιζέλος θα πρέπει να φροντίσει ώστε να μην υπάρξει κάποιο κενό που θα μπορούσε να εκληφθεί ως άλλοθι για την αναστολή της καταβολής της 5ης δόσης του δανείου προς τη χώρα μας…».
Για να μη μείνει, δε, καμιά αμφιβολία για το τι σημαίνει αυτό, βουλευτές του κόμματος εξήγησαν ότι ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ επί της ουσίας ζήτησε από τον κ. Βενιζέλο να μεριμνήσει ώστε να μην υπάρξει καμία διαρροή από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ κατά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος, κάτι που -σύμφωνα με τους ίδιους- θα έδινε την αφορμή στους Ευρωπαίους να μπλοκάρουν την 5η δόση του δανείου προς την Ελλάδα.
Ο αθεόφοβος αυτός θεομπαίχτης την ώρα που δηλώνει πως δεν θα ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο, εξαντλεί το …πατριωτικό του καθήκον, προτρέποντας τους ΠΑΣΟΚους να το ψηφίσουν, χωρίς διαρροές, αλλιώς θα τους θεωρήσει υπεύθυνους που δεν θα πάρουμε την 5η δόση !...

Α, ρε Γιώργο, με ποιους έχεις μπλέξει ! Α, ρε Ελλάδα, σε ποιους ξέπεσες !...

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

"Ο ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ" !...


Με εξαιρετικά σκληρούς χαρακτηρισμούς, γερμανικές εφημερίδες επικεντρώνουν την κριτική τους στο πρόσωπο του αρχηγού της ΝΔ και στη στάση του ενόψει της αποψινής ψηφοφορίας στη βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Η αρνητική στάση του αρχηγού της Αξιωματικής αντιποίτευσης, Αντώνη Σαμαρά, ενόψει της αποψινής ψηφοφορίας στη βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, βρίσκονται στο επίκεντρο των δημοσιευμάτων του γερμανικού Τύπου, με την διατύπωση μάλιστα εξαιρετικά επιθετικών σχολιασμών.

Ισως το πιο αιχμηρό άρθρο για τον αρχηγό της ΝΔ, είναι αυτό που καταλαμβάνει μια ολόκληρη σελίδα στην εφημερίδα Süddeutsche-Zeitung με τίτλο "Ο κερδοσκόπος της κατάρρευσης".
Η εφημερίδα του Μονάχου σημειώνει: "Ανεύθυνος και εγωπαθής: Ο συντηρητικός αρχηγός της αντιπολίτευσης θέλει την εξουσία πάση θυσία". Το άρθρο συνοδεύεται και από μια μεγάλη φωτογραφία από τη συνάντηση Παπανδρέου-Σαμαρά, όπου ο πρωθυπουργός Παπανδρέου φαίνεται να του τείνει το χέρι και ο Α. Σαμαράς να κοιτάζει αλλού.

Η εφημερίδα γράφει:

"Ο Αντώνης Σαμαράς μπλοκάρει και σαμποτάρει τη στιγμή που η χώρα του από κοινού με την Ευρώπη θέλει να δει μια κοινή πολιτική κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Ο 60χρονος Σαμαράς κατάφερε τον περασμένο χρόνο να γίνει το σύμβολο του ανεύθυνου και εγωιστή πολιτικού άνδρα. Η άρνησή του να στηρίξει το πρόγραμμα περικοπών έχει εντωμεταξύ φέρει σε δύσκολη θέση ακόμα και τους συντηρητικούς σε ολόκληρη την Ευρώπη". Και η εφημερίδα συνεχίζει:

"Ο κυνισμός του λαϊκιστή Σαμαρά φθάνει τόσο μακριά, ώστε την περασμένη Κυριακή να επιρρίψει στον πρωθυπουργό 'ένα όργιο λαϊκισμού' και αυτό διότι ο Γώργος Παπανδρέου σε συμφωνία με την ΕΕ και το ΔΝΤ εδώ και εβδομάδες καλεί σε μια εθνική συναίνεση. Την Πέμπτη πριν από τη σύνοδο κουφής των Ευρωπαίων ηγετών θα μεταβεί και ο Σαμαράς στις Βρυξέλλες. Εκεί οι συντηρητικοί πολιτικοί του φίλοι από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα θα τον παρακαλέσουν ακόμα μια φορά. Γιατί, διερωτούνται πολλοί, οι Έλληνες δεν καταφέρνουν αυτό που καταφέρνουν οι Πορτογάλοι και οι Ιρλανδοί, δηλαδή μια κοινή στάση της αντιπολίτευσης και της κυβέρνησης;"


Πηγή: Deutsche Welle

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ !...


ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΑ ΤΕΡΤΙΠΙΑ !...


Ισχυρίζεται τις τελευταίες μέρες ο Α. Σαμαράς ότι η κυβερνητική προπαγάνδα διαστρεβλώνει σε διεθνές επίπεδο τις θέσεις του σχετικά με το Μνημόνιο και τον συκοφαντεί. Και, φυσικά, είναι ένας ισχυρισμός επιεικώς αστείος. Για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή οι Ευρωπαίοι έχουν πολλούς και ασφαλέστατους τρόπους ενημέρωσής τους για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και, δεύτερον, επειδή ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ είναι της πλάκας.

Το πρώτο δεν νομίζω να το αμφισβητεί κάθε στοιχειωδώς νοήμων άνθρωπος. Το δεύτερο αποδεικνύεται σχεδόν καθημερινά. Χθες μάλιστα το απέδειξε ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου με όσα είπε για τη σχέση του πορτογαλικού προβλήματος με το ελληνικό και τη σχέση των αντίστοιχων Μνημονίων. Με τέσσερα νούμερα όλα κι όλα έδειξε πόσο διαφορετική περίπτωση είναι η μία από την άλλη.

Στο 9,1% ανερχόταν το πορτογαλικό έλλειμμα, στο 15,6% είχε φτάσει το δικό μας. Γύρω στο 70% ήταν το χρέος των Πορτογάλων, πάνω από το 130% το δικό μας. Διαφορετικής σοβαρότητας οι ασθένειες, άρα και διαφορετικής ποιότητας οι θεραπείες. Αυτό λέει η κοινή λογική, αλλά δεν το λέει και η νεοδημοκρατική. Προφανώς για τον Σαμαρά και τους επιτελείς του όλα τα μνημόνια πρέπει να είναι ίδια, είτε "πνευμονία" πρόκειται να θεραπεύσουν είτε "καρκίνο".

Αυτή την ξεκάθαρη διαφορά θα έπρεπε να την υπογραμμίζουν από την κυβέρνηση κάθε φορά που η ΝΔ ισχυριζόταν ότι το μόνο που ζητάει είναι να ισχύσουν και για την Ελλάδα οι ίδιοι όροι δανεισμού που ίσχυσαν και για την Πορτογαλία. Θα έπρεπε, αλλά κανένας από τον τρομερό κυβερνητικό προπαγανδιστικό μηχανισμό δεν διανοήθηκε, μέχρι χθες τουλάχιστον, να το κάνει. Οπως, άλλωστε, κανένας τους δεν διανοήθηκε ν' αξιοποιήσει και όσα άλλα, πέραν του Μνημονίου, συμβαίνουν στην Πορτογαλία.

Στο "Εθνος της Κυριακής" ο συνάδελφος Νικήτας Κουριδάκης είχε ένα εξαιρετικά διαφωτιστικό "κομμάτι" σε σχέση με την Πορτογαλία. Οποιος το διάβασε έμαθε ότι οι μετεκλογικές "εκπλήξεις" δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό προνόμιο. Εμείς μάθαμε ότι τελικά λεφτά δεν υπήρχαν, οι Πορτογάλοι πληροφορήθηκαν ότι τους περίμενε και δεύτερη καταιγίδα μέτρων, εκτός Μνημονίου αυτή, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη. Αυτά για να ξέρουμε τι μας γίνεται.
Του Ερρίκου Μπαρτζινόπουλου από το ΕΘΝΟΣ

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

ΜΑΖΙ ΜΕ ΠΑΠΑΔΗΜΟ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ !...


Με τον κ. Λ. Παπαδήμο στο πλευρό του πηγαίνει ο κ. Γ. Παπανδρέου στις Βρυξέλλες όπου έχει προγραμματισμένες συναντήσεις με τους κ. κ. Χέρμαν βαν Ρομπάι και Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο.

Ο κ. Παπαδήμος αναμένεται το προσεχές διάστημα να αποκτήσει μεγαλύτερο ρόλο δίπλα στον Πρωθυπουργό. Παρά την άρνηση του να αποδεχτεί το υπουργείο Οικονομικών κατά τον πρόσφατο ανασχηματισμό, οι σχέσεις των δύο ανδρών δεν διαταράχτηκαν.

Αντιθέτως επειδή ο κ. Παπαδήμος έχει ελευθερία κινήσεων από το Χάρβαρντ, συμφωνήθηκε ότι το επόμενο εξάμηνο θα αναλάβει αυξημένα καθήκοντα συμβούλου δίπλα στον κ. Παπανδρέου και θα αφοσιωθεί στην προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση για τη διαχείριση του χρέους και την εξασφάλιση του πρόσθετου δανεισμού.


Της Δήμητρας Κρουστάλλη από το ΒΗΜΑ

Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΛΕΙΔΩΝΕΙ ΛΥΣΗ - ΛΥΤΡΩΣΗ !


Οι εξελίξεις που έρχονται στην Ε.Ε. και που είναι αποτέλεσμα των πολύμηνων, τιτάνιων και άοκνων προσπαθειών του Γ. Παπανδρέου, θα δώσουν μια ολοκληρωμένη και οριστική λύση στο πρόβλημα του χρέους και θα βάλουν την Ελλάδα σε μια νέα πορεία ανάνηψης και ανάκαμψης.

Οι αποφάσεις που θα παρθούν θα δώσουν την αποστομωτική απάντηση σ΄ όλους, όσους έσπευσαν, με μανία, με φανατισμό, με θλιβερή σκοπιμότητα και με περισσή ηλιθιότητα, να κατακρίνουν, να αμφισβητήσουν και να τελειώσουν τον πρωθυπουργό.

Το πακέτο για την Ελλάδα θα είναι η - δικαιωματική - εξαργύρωση των κόπων και των προσπαθειών του ελληνικού λαού, που πράγματι υπέφερε και σήκωσε το κύριο βάρος της πολιτικής λιτότητας που επιβλήθηκε.
Ταυτόχρονα, είναι και η τελική συναίσθηση, πως το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι - μόνο - εγχώριο, αλλά αφορά όλη την Ευρωζώνη, όλη την Ε.Ε., καθώς κι όλη την παγκόσμια οικονομία, κάτι που από την πρώτη στιγμή ο Γ. Παπανδρέου υποστήριζε, έθετε και προωθούσε, σε ώτα, τότε, μη ακουόντων και σε ηγεσίες, καχύποπτες και εχθρικές.

΄Ηρθε η ώρα για τη μεγάλη δικαίωσή του, για την μεγάλη νέα ευκαιρία της καταταλαιπωρημένης Ελλάδας, που τόσα έζησε, τόσα υπέφερε και τόσο κινδύνεψε...

Η λύση που προωθείται στην Ευρώπη, έχει να κάνει, βέβαια, με την μακροχρόνια υποκατάσταση του δανεισμού των αγορών, αλλά και με την τακτοποίηση της διαδικασίας άντλησης ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών, έτσι ώστε να μην προκύψουν, άλλου είδους προβλήματα. Το κυριότερο, όμως, έχει να δώσει ώθηση και στην αναπτυξιακή προοπτική της ελληνικής οικονομίας, με κονδύλια που θα κατευθυνθούν, αποκλειστικά και μόνο, στη χρηματοδότηση επενδυτικών σχεδίων και προγραμμάτων, προκειμένου να καταπολεμηθεί η ύφεση και να επέλθει η ανάκαμψη.

Αυτές τις εξελίξεις, που διαμορφώνονταν στην Ευρωζώνη, με την συμβολή και τη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης και τη πίεση των κινδύνων που προδιαγράφονταν για ολόκληρο το οικοδόμημα, οι ευρωπαίοι ηγέτες θέλησαν και απαίτησαν, να τις "υποδεχθεί" στο εσωτερικό της χώρας, μια κυβέρνηση ευρύτερων συνεργασιών, που θ΄ αναλάμβανε την πολιτική διαχείριση μιας μεσοπρόθεσμης χρονικής περιόδου, απαλλαγμένης από στείρες και ζημιογόνες αντιπαραθέσεις.

Ο πρωθυπουργός, που έχει παλέψει κι έχει ενστερνισθεί αυτές τις εξελίξεις και τη νέα πορεία της χώρας, όχι μόνο αποδέχτηκε αυτό το ενδεχόμενο, αλλά έφτασε στο σημείο να προσφέρει και τη θέση του, προκειμένου να συμβάλλει στην υλοποίησή του. Πόσο κατώτερος των περιστάσεων, φάνηκε και συμπεριφέρθηκε ο δεξιός ...άρχων του λαϊκισμού και της φανατίλας, το ζήσαμε όλοι τις τελευταίες ημέρες...

Δεν πειράζει, όμως, η ηλίθια άρνηση του Σαμαρά, έδωσε τη δυνατότητα στο Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει σε μια ανασύνταξη του ενδοΠΑΣΟΚικού χώρου, σ΄ ένα προσκλητήριο μάχης και συμμετοχής όλου του δυναμικού των δοκιμασμένων στελεχών και να προχωρήσει στη δημιουργία ενός συνεκτικού κυβερνητικού σχήματος, το οποίο και θ΄ αναλάβει την ευθύνη της διαχείρισης των μεγάλων εξελίξεων που έρχονται.

Η προσπάθεια να πεισθούν οι εταίροι μας για την αναγκαστικότητα, μεν, του νέου μονοκομματικού σχήματος, αλλά και για την ικανότητά του να φέρει σε πέρας το δύσκολο και πολυσύνθετο ρόλο του, βρίσκεται στο τέλος της κι όλα δείχνουν πως τα πράγματα προχωράνε, προς την κατεύθυνση που πρέπει και χρειάζεται η χώρα !...

Η ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ !...


Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ !...


Οταν το Σεπτέμβριο του 2007 ο Βαγγέλης Βενιζέλος προχωρούσε στην πολιτικά μοιραία για τον ίδιο κίνηση να ανακοινώσει από το Ζάππειο ότι διεκδικεί την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μετά από σχεδόν 4 χρόνια θα αποτελούσε το τελευταίο και πιο δυνατό χαρτί της πρωθυπουργίας του τότε αντιπάλου του.
Η τοποθέτησή του ως επικεφαλής του υπουργείου Οικονομικών, στη χειρότερη οικονομική συγκυρία που έχει γνωρίσει ο τόπος μας εδώ και δεκαετίες, αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση της πολιτικής του καριέρας.

Είναι ενδεικτικές για το μέγεθος του εγχειρήματος οι πρόσφατες αναφορές του διεθνούς Τύπου ότι «αυτή τη στιγμή, η χειρότερη δουλειά στον κόσμο είναι η θέση του υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας». Πράγματι, το έργο που καλείται να επιτελέσει είναι τιτάνιο, δεδομένου ότι θα πρέπει να ισορροπεί ανάμεσα σε ανάγκες, που τουλάχιστον αρχικά ή φαινομενικά, είναι αντικρουόμενες:

Από τη μία να ανταποκρίνεται στις πιεστικές απαιτήσεις της τρόικας και να προχωράει αποφασιστικά τη δημοσιονομική εξυγίανση και τις διαρθρωτικές αλλαγές. Και από την άλλη να υιοθετεί πολιτικές που θα αμβλύνουν, κατά το δυνατόν, τις επιπτώσεις αυτών των σκληρών μεταρρυθμίσεων στην κοινωνία, αλλά και θα οδηγούν στην επανεκκίνηση της οικονομίας.

Σε δεύτερο επίπεδο, καλείται να κερδίσει και το παιχνίδι των εσωκομματικών ισορροπιών: Αν (επανα)κυριαρχήσουν η μικροπολιτική, οι ψευτοανταρσίες των κομματικών και κοινοβουλευτικών οργάνων, οι κακόβουλες διαρροές από τα μέλη της νέας κυβερνητικής επιτροπής ή οι κόντρες με τον έτερο αντιπρόεδρο τότε το στοίχημα θα χαθεί άδοξα. Οι ικανότητες βέβαια του νέου υπουργού Οικονομικών είναι αδιαμφισβήτητες.

Η στάση που κράτησε, μάλιστα, από την ήττα του στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ και εντεύθεν δείχνει ότι έμαθε να διαχειρίζεται καλύτερα τις προσωπικές του φιλοδοξίες.

Ο κύκλος της Μεταπολίτευσης κλείνει οριστικά. Είναι όμως καθοριστικός ο τρόπος με τον οποίο η ελληνική κοινωνία θα εισέλθει στο νέο πολιτικό κύκλο. Φαίνεται ότι ο κ. Βενιζέλος θα είναι ένα από τα πιο κεντρικά πρόσωπα στο υπό δημιουργία μεταβατικό αυτό στάδιο. Μπορεί η πανουργία της Ιστορίας να του επιφύλαξε ένα ρόλο διαφορετικό απ' ό,τι ο ίδιος κάποτε φανταζόταν, αλλά σίγουρα, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, εξίσου σημαντικό. Μένει να φανεί αν θα είναι προνομία ή πολιτική καταδίκη.

Του Γ. Χατζηλίδη από την ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ