Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

ΔΗΜΕΥΣΗ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ !...


Φόρος επί του ακινήτου και όχι του εισοδήματος που παράγει αυτό, ισοδυναμεί με δήμευση σε δόσεις. Κατά την ίδια έννοια θα έπρεπε να υπάρχει και φόρος επί των καταθέσεων και όχι επί των τόκων που παράγουν αυτές. Κατά παρόμοιο τρόπο θα μπορούσε κάποιος να φορολογηθεί για τα κοσμήματα που του άφησε η γιαγιά του ή τα εσώρουχα που βρίσκονται στην ντουλάπα του.
 
Ο φόρος επί των ακινήτων κ. υπουργέ των οικονομικών δημιουργεί προϋποθέσεις περαιτέρω οικονομικής και ηθικής εξαθλίωσης των Ελλήνων. Οικονομικής εξαθλίωσης γιατί σε πολλούς συμπολίτες χωρίς εισόδημα αυτή την περίοδο, τους δημεύει τις περιουσίες και σε άλλους επιβάλλει να πληρώνουν ενοίκιο στο ίδιο τους το ιδιόκτητο σπίτι, για το οποίο μπορεί να πληρώνουν ακόμη δόσεις δανείων.
 
Δημιουργεί προϋποθέσεις ηθικής εξαθλίωσης γιατί αποθαρρύνει τους ανθρώπους από κάθε προσπάθεια ατομικής βελτίωσης η οποία καθοδηγεί την κοινωνική πρόοδο και προκοπή. Πλήττει κάθε αίσθημα ατομικής ελευθερίας η οποία προϋποθέτει στοιχειώδη οικονομική ανεξαρτησία. Αναγκάζει τους ανθρώπους να υποστείλουν την αξιοπρέπειά τους για να επιβιώσουν, όπως συνέβη στα σοβιετικά καθεστώτα και στις δικτατορίες του τρίτου κόσμου.
 
  Η στέρηση κινήτρων για την διατήρηση ή απόκτηση έστω και στοιχειώδους ατομικής ιδιοκτησίας θα οδηγήσει τους Έλληνες σε νοοτροπίες και ήθη σαν αυτά που διακρίναμε στους εξαθλιωμένους υπηκόους των σοβιετικών καθεστώτων που κατέκλυσαν τη χώρα μας μετά την κατάρρευση των καθεστώτων αυτών.
 
Ο νόμος σας κύριε υπουργέ αποτελεί ένα πετραδάκι στο σωρό των λαθών που οδηγεί τους ταλαντούχους νέους στη μετανάστευση και τους υπολοίπους στα σκλαβοπάζαρα της φθηνής ανειδίκευτης εργασίας.
 
Η έξοδος από την κρίση θα έρθει από την ενδυνάμωση των κινήτρων στους πολίτες να αποκτήσουν περιουσία εργαζόμενοι σκληρά γι’ αυτό, όχι με τη δήμευση περιουσιακών στοιχείων για χάρη της συντήρησης ενός πελατειακού κράτους αργόμισθων αφισοκολλητών.
 
Τα ακίνητα για τους Έλληνες αποτελούσαν αναγκαστική εναλλακτική διέξοδο εξασφάλισης για τα ύστερα της συνταξιοδότησης, καθώς το επίσης σοβιετικής έμπνευσης και κλεπτοκρατικής διαχείρισης αναδιανεμητικό ασφαλιστικό σύστημα έχει χρεοκοπήσει (και ήταν φανερό πως θα χρεοκοπήσει εδώ και δεκαετίες).
 
Σήμερα υποχρεώνετε τους εργαζόμενους να πληρώνουν εισφορές για να πληρώνετε συντάξεις 800 χιλ. συνταξιούχων κάτω του εθνικού ορίου συνταξιοδότησης εκ των οποίων οι 200 χιλ. είναι κάτω των 55 ετών. Άλλες 300 χιλ. θεμελιώνουν πρόωρες συντάξεις και περιμένουν στην σειρά... Οι περισσότεροι εξ αυτών (των συνταξιούχων κάτω του ορίου συνταξιοδότησης) προκύπτουν από χαριστικές πελατειακές ρυθμίσεις των πολιτευτών προς τους συνδικαλιστές και τους λοιπούς πελάτες του δημοσίου και ευρύτερου δημοσίου.
 
Απειλείτε ανθρώπους χωρίς εισόδημα ή με ελάχιστο εισόδημα με κατασχέσεις ακινήτων γιατί δεν μπορούν να καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές σε ταμεία που είναι βέβαιο που δεν θα μπορούν στο μέλλον να τους καταβάλλουν συντάξεις.
 
Απειλείτε να τους κατάσχετε τα σπίτια για μια σύνταξη που δεν μπορείτε να καταβάλλετε και για την οποία θα φορολογήσετε τα παιδιά τους να καταβληθεί κάτι ελάχιστο.
 
Μιλάτε για διεύρυνση της φορολογικής βάσης χωρίς να αντικαταστήσετε εκ βάθρων τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, από τους πλέον διεφθαρμένους της κρατικής μηχανής σύμφωνα με τον επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης, με αποτέλεσμα να υπερφορολογείτε τα συνήθη συνεπή υποζύγια. Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής με διαφθαρμένο φοροεισπρακτικό μηχανισμό ισοδυναμεί με καταπολέμηση επιδημίας με συνεργεία από φορείς της επιδημίας...
 
Ελλάδα για να ξεκολλήσει από τη «λάσπη» χρειάζεται μια ανταγωνιστική οικονομία και για να το καταφέρει αυτό θα πρέπει να υιοθετήσει μια ανταγωνιστική φορολογία. Βλέπετε θα αργήσει πολύ να κατασκευάσει καλύτερα αυτοκίνητα από τους Γερμανούς και καλύτερους επεξεργαστές από τους Αμερικάνους ή του Κορεάτες...
 
Αντί να δημιουργείτε τις προϋποθέσεις να επιθυμούν οι ξένοι να έρθουν να φορολογηθούν στην Ελλάδα, οδηγείτε του Έλληνες να αναζητούν να φορολογηθούν αλλού.
 

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

ΟΙ ΦΟΡΟΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ, Η ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ ΦΕΥΓΕΙ !...


Μπορώ να καταλάβω την αγωνία του κ. Στουρνάρα να μαζέψει τα απαραίτητα έσοδα για να κλείσει τις τρύπες του προϋπολογισμού και να δημιουργήσει ένα πρωτογενές πλεόνασμα, όπως έχουμε υποχρέωση. Αυτό που δεν μπορώ όμως να καταλάβω είναι προτού αρχίσει να αναζητεί υποψήφια θύματα για να βουλώσει τις τρύπες, γιατί δεν αναζητεί τους υπευθύνους για τη δημιουργία τους.
 
Ποιοι ευθύνονται, για παράδειγμα, για τις χιλιάδες τρύπες στο ενιαίο μισθολόγιο, που πέραν της οικονομικής αιμορραγίας, διαιωνίζουν ένα καθεστώς όπου οι περισσότερο διαπλεκόμενοι, οι πιο ισχυρές ομάδες πίεσης πληρώνουν λιγότερο την κρίση από τους πιο αδύναμους.
 
Ποιοι ευθύνονται για το ότι δεν έχουν ελεγχθεί παρά ελάχιστοι από αυτούς που διαπιστωμένα έχουν βγάλει τα χρήματά τους στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να καλούνται για μια φορά ακόμα τα συνήθη υποζύγια να πληρώσουν τα σπασμένα. Πώς γίνεται οι εκατοντάδες φορείς του Δημοσίου να ζουν και να βασιλεύουν ακόμη, και την ίδια ώρα να καταφεύγει η κυβέρνηση σε οριζόντιες περικοπές επί δικαίους και αδίκους για να τηρήσει τις συμφωνημένες υποχρεώσεις της απέναντι στην τρόικα;
 
Λογική και κοινωνικά δίκαιη η φορολόγηση του συγκεντρωμένου πλούτου και της ακίνητης περιουσίας. Αλλά με ποια κριτήρια και σε ποιες συνθήκες... Επί δεκαετίες, με τη συνενοχή και των κυβερνήσεων, οι Ελληνες είχαν θεωρήσει ως ασφαλέστερο καταφύγιο τα ακίνητα, για να καλύψουν μελλοντικές ανάγκες τους επειδή οι περισσότερες συντάξεις ήταν αναιμικές.
 
Τώρα κόβονται οι συντάξεις και οι μισθοί και καλούνται οι πολίτες να πληρώσουν φόρους, με εισοδήματα που δεν υπάρχουν, για περιουσίες που είτε είναι αδρανείς - βλέπε οικόπεδα - είτε αποδίδουν ελάχιστα. Και μάλιστα επειδή είναι δεδομένο ότι κάποιοι δεν μπορούν να πληρώσουν, ανεβάζουν τους συντελεστές φορολόγησης σε αυτούς που υποτίθεται ότι μπορούν, για να εισπράξουν τα προσδοκώμενα έσοδα...
 
Εχουν αντιληφθεί στο υπουργείο Οικονομικών ότι επί τρία χρόνια τώρα έχουμε πληρώσει για φόρο ακινήτων περίπου 10 δισ., πολύ περισσότερα από όσο πληρώνουμε δηλαδή φόρο εισοδήματος; Οσα αποθέματα πλούτου και αν υπήρχαν, είναι προφανές ότι εξαντλούνται. Και μαζί τους εξαντλούνται και οι δυνατότητες της κυβέρνησης να εισπράξει αυτά που διεκδικεί...
 
Η πάλαι ποτέ μεσαία τάξη, που αποτελούσε τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας και της κοινωνίας, συμπιέζεται πλέον μέχρις εξαφανίσεως. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία της χώρας, αλλά και την πολιτική σταθερότητα. Είτε μας αρέσει είτε όχι, το μεταπολεμικό άλμα της ελληνικής οικονομίας στηρίχθηκε σε αυτό που συνηθίσαμε να αποκαλούμε «μικρομεσαία επιχειρηματικότητα». Με όλα τα προβλήματά της φυσικά - με πρώτο την παραοικονομία - κατάφερε να αποτελέσει τον μοχλό της ανάπτυξης.
 
Η κατάρρευσή της, πέρα από το κοινωνικό χάσμα που δημιουργεί, ανατρέπει και τις οικονομικές και τις πολιτικές ισορροπίες. Και αυτό είναι ένα πρόβλημα που ξεπερνά κατά πολύ τις όποιες φοροδοτικές ανάγκες και δεσμεύσεις...

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΞΗΛΩΘΕΙΤΕ !...


Όποιο κυβερνητικό στέλεχος κι αν ρωτήσετε για το απαράδεκτο των φόρων στα ακίνητα, θα έχει μια προσωπική δακρύβρεκτη ιστορία για να σας διηγηθεί. Θα προσπαθήσει να σας πείσει ότι είναι κι αυτός θύμα της περίστασης, αλλά ότι ήταν αναγκαίο να ψηφιστούν οι σχετικοί νόμοι για το καλό της πατρίδας. Μην σας πάρουν τα κλάματα! Να θυμηθούμε τα ονόματά τους την επόμενη φορά που θα πάμε στο γκισέ της τράπεζας για να πληρώσουμε την επόμενη δόση.
 
Η 31η Οκτωβρίου είναι κοντά. Θα έχουμε πάει στις παρελάσεις, θα έχουμε θαυμάσει τα άρματα μάχης του κ. Αβραμόπουλου και εν συνεχεία θα πάμε ως καλοί πολίτες να πληρώσουμε τις δόσεις μας. Την ίδια ώρα στις παρελάσεις μπορεί να δείτε και τους εργαζόμενους στην πολεμική βιομηχανία να διαμαρτύρονται για το ενδεχόμενο να χάσουν την δουλειά τους. Είναι θλιβερό να χάνουν άνθρωποι την εργασία τους. Ακόμη όμως πιο θλιβερό είναι να διατηρούμε στην ζωή ζημιογόνες βιομηχανίες, να κατασπαταλάμε με αυτό τον τρόπο τα χρήματα του ελληνικού λαού και στο τέλος να καλούμε τους πολίτες να πληρώσουν παράλογους και παράνομους φόρους για να καλυφθούν οι σπατάλες.
 
Το χαράτσι στα ακίνητα ξεκίνησε ως ένας έκτακτος φόρος και τείνει να γίνει ο απόλυτος φόρος για τις κυβερνήσεις του μνημονίου. Αντί να σταματήσουν την οικονομική αιμορραγία του δημοσίου από άχρηστες εταιρείες και υπηρεσίες, προτίμησαν να προχωρήσουν ουσιαστικά σε δήμευση των ακινήτων. Είναι τελείως παράλογο και δεν πρόκειται για λάθος. Όπως απέδειξαν και με άλλα σχετικά νομοθετήματα, ο στόχος τους ήταν και παραμένει να διατηρήσουν ζωντανό το κράτος.
 
Οι ιδιοκτήτες ακινήτων είναι παντελώς μόνοι και αβοήθητοι. Η κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ είναι εκείνη που υιοθέτησε την φοροκαταιγίδα. Η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει με τον φόρο κατοχής. Θα μπορούσε ίσως να ζητήσει κατευθείαν τα κλειδιά των σπιτιών. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων δεν έχουν φωνή. Δεν έχουν φωνή για να πουν ότι πρόκειται για φόρους άδικους και παράνομους. Παράνομους διότι στηρίζονται σε αντικειμενικές τιμές που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τις πραγματικές συνθήκες της αγοράς. Οι αντικειμενικές θα έπρεπε να αλλάζουν κάθε δύο χρόνια και παραμένουν οι ίδιες από την εποχή που οι αγοραστές σχημάτιζαν ουρές για να αγοράσουν ακίνητα στα μπετά.
 
Είναι η μεγαλύτερη κλοπή που έχει συμβεί σε βάρος Ελλήνων πολιτών. Μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε ως τέτοια την αντιμετώπιση των μικρο-ομολογιούχων από το κούρεμα. Η κλοπή με τους φόρους στα ακίνητα είναι πολύ μεγαλύτερη σε έκταση και θα οδηγήσει σε ανθρώπινα δράματα. Θα χαθούν περιουσίες από ανθρώπους που έχουν μοχθήσει για να τις αποκτήσουν και οι οποίοι δεν έχουν κάνει κάποιο άλλο λάθος πέρα από το γεγονός ότι γεννήθηκαν σε αυτή την χώρα στα χρόνια του Γιάννη Στουρνάρα.
 
Οι άνθρωποι που απαρτίζουν το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης είναι υπεύθυνοι και για τα αδιέξοδα της οικονομικής πολιτικής και για το αίσχος με τους φόρους στα ακίνητα. Έχουν προκαλέσει το κραχ στην αγορά ακινήτων και έχουν ανοίξει τον δρόμο στα κερδοσκοπικά funds να αγοράσουν εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα για ένα κομμάτι ψωμί.
 
Ας τολμήσουν να κάνουν μία δημοσκόπηση με αφορμή τους φόρους στα ακίνητα και με σχετικές ερωτήσεις για το κόμμα που θα ψηφίσουν οι πολίτες. Όπως κάνανε και με την Χρυσή Αυγή που ρωτούσαν τον κόσμο αν θα ψήφιζαν το κόμμα που έκλεισε στην φυλακή τους κακούς. Ας ρωτήσουν αυτή την φορά αν θα ψηφίσουν τα κόμματα που θα δημεύσουν τις περιουσίες τους. Στο τέλος κι αφού επεξεργαστούν τα ερωτηματολόγιά τους, ίσως έρθουν πιο κοντά στο αποτέλεσμα των προσεχών εκλογών.
 
Να θυμούνται, πάντως, πόσο έξω έπεσαν τον Μάιο του 2012 και ας δουν και πάλι τα ερωτηματολόγια που χρησιμοποιούσαν. Λένε ότι δεν μπορούν να κόψουν τους φόρους επειδή δεν τους αφήνει η τρόικα. Λένε την μισή αλήθεια. Αν είχαν κόψει τις σπατάλες του δημοσίου δεν θα χρειαζότανε σήμερα να μπουν τόσοι φόροι. Ποιός θα τους πιέσει να πουν την αλήθεια ;
 
Α! Να μην το ξεχάσουμε. Παρακαλούνται οι δημοσκόποι να πάνε την 31η Οκτωβρίου έξω από τις τράπεζες και τις εφορίες. Για να εισπράξουν τις σωστές απαντήσεις. Και μαζί με αυτούς και οι εντολοδόχοι τους...
 

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟ !...


Καθώς πλησιάζει μία ακόμη εθνική επέτειος είναι ευκαιρία, νομίζω, να ξαναθέσουμε το ερώτημα: Σε τι χρειάζεται μια εθνική γιορτή και τι εξυπηρετεί ειδικά η παρέλαση ;

Η απάντηση, προφανώς, δεν είναι εύκολη. Αν εξετάσουμε όμως τον τρόπο που γιορτάζονται οι εθνικές επέτειοι στη χώρα μας, μπορούμε να βγάλουμε μερικά χρήσιμα συμπεράσματα. Διαχρονικά, οι κυβερνώντες διοργάνωναν - ή μάλλον διεκπεραίωναν - τις παρελάσεις σαν εθνικιστικές φιέστες. Έπρεπε να τις κάνουν και τις έκαναν : Στρατός, σχολεία, γαλανόλευκες, ιερωμένοι, αργία. Το ίδιο και τα τελευταία χρόνια, με λίγες περικοπές λόγω κρίσης.
 
Ειδικά η συντηρητική παράταξη, και ακόμη περισσότερο η Ακροδεξιά, συνέδεε τις επετείους και με το νικηφόρο αποτέλεσμα του εμφυλίου πολέμου. Η Αριστερά, παραδοσιακά αμήχανη σε θέματα πατριωτισμού (ιδίως την 28η Οκτωβρίου λόγω Μεταξά), τις αγνοούσε, ρίχνοντας το βάρος της στη «δική της» γιορτή κάθε 17η Νοεμβρίου. Όταν συμμετείχε, προσπαθούσε να συνδέσει τις εθνικές γιορτές με την Εθνική Αντίσταση, της οποίας και διεκδικούσε το μονοπώλιο.

Καμία πολιτική δύναμη δεν ασχολήθηκε ποτέ με την καλλιέργεια του απλού -αλλά βαθύτατου στην ουσία του -πατριωτισμού. Αυτό ισχύει και για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, αλλά και για τα ΜΜΕ. Προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν τον απόλυτο διεθνισμό ή και α-εθνισμό ενός μεγάλου μέρους της Αριστεράς, καλλιέργησαν τον εθνικισμό. Παράδειγμα : η αντικατάσταση του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού έγινε με ένα κατά πολύ χειρότερο, συντηρητικό και εθνικιστικό.
 
Έτσι αντιμετωπίζεται γενικά η ιστορία και η ιστορικότητα στην Ελλάδα : διχαστικά. Αντί για συλλογική μνήμη, καλλιεργούμε ξεχωριστές πολιτικές μνήμες. Αντί να προβληθούν όσα μάς ενώνουν, προβάλλονται κατά κανόνα διχαστικά στοιχεία. Κωνσταντινισμός - βενιζελισμός, δημοκρατία - μοναρχία, Δεξιά - Αριστερά. Ο καθένας τη δική του αφήγηση, ενώ η ιστορική συνείδηση και η εθνική αγωνία λάμπουν με την απουσία τους. Λείπουν όσα μας ενώνουν.

Αν και μπορεί να φανεί διδακτισμός, ας μου επιτραπεί να υπενθυμίσω πως ο εθνικισμός θεωρεί ότι το έθνος μας είναι ανώτερο από τα άλλα, αν όχι και ανώτερη φυλή, ότι όλη η ανθρωπότητα μάς χρωστάει λόγω αρχαίας Ελλάδας και πρέπει εσαεί να μας ξεπληρώνει, ότι όλα τα στραβά που συμβαίνουν στην Ελλάδα οφείλονται σε ξένο δάκτυλο. Τέτοιες απόψεις, όμως, αποτελούν κράμα αλαζονείας και μεμψιμοιρίας, προδίδοντας έλλειψη ιστορικότητας.
 
Το 1920 μόνοι μας καταψηφίσαμε τον Βενιζέλο και μετά, βενιζελικότεροι του Βενιζέλου, θέλαμε να καταλάβουμε την Άγκυρα, με αποτέλεσμα τη Μικρασιατική Καταστροφή του '22. Το 1974 στην Κύπρο η (ακροδεξιά και χουντική, αλλά) ελληνική κυβέρνηση έκανε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, ανοίγοντας την πόρτα στα έτοιμα από καιρό σχέδια της τουρκικής πλευράς. Και τώρα, στις μέρες μας, επικρατούν πάλι απόψεις όπως ότι «οι ξένοι φταίνε για την κρίση» ενώ την κρατικοδίαιτη οικονομία που κατανάλωνε περισσότερα απ' όσα παρήγε μόνοι μας τη δημιουργήσαμε - και η ευθύνη των ξένων αφορά τη διαχείριση της κρίσης και πέρα. Δυστυχώς, έτσι μεγαλώνουν οι γενιές των Ελλήνων, μέσα σε εθνικούς μύθους, σε αυτό που έχει αποκληθεί «εθνική μας τύφλωση».

Παρόμοια και ο ισοπεδωτικός διεθνισμός. Δεν αποδέχεται καμιά ιδιαιτερότητα, καμιά εθνική συνείδηση, κανένα κοινό συναίσθημα λόγω γλώσσας και ιστορίας. Αντιμετωπίζει όλη την ανθρωπότητα, επομένως και τους Έλληνες, σα να μη υπάρχουν επιμέρους διαφοροποιήσεις.


Στη μέση στέκεται ο λογικός και μετρημένος πατριωτισμός, που απορρίπτει τόσο τον εθνικισμό όσο και τον διεθνισμό. Καλλιεργεί την αγάπη για την πατρίδα, την ελληνική γλώσσα, την Ελλάδα συνολικά, επειδή συμβαίνει να είναι η δική μας πατρίδα, όχι η ανώτερη ή η καλύτερη. Επίσης, δεν ανθολογεί μόνο τις «μεγάλες στιγμές» και τις μεγάλες επετείους, αλλά καλλιεργεί μια συνολική συνείδηση ιστορικότητας, με τα μικρά και τα μεγάλα, με τα θετικά και με τα αρνητικά. Αυτές τις ημέρες, για παράδειγμα, κλείνουν 71 χρόνια από τη δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν και το τέλος του πολέμου στη Β. Αφρική. Μιλάμε για ιστορικά γεγονότα στα οποία συμμετείχε και ελληνικός στρατός. Ακούσατε τίποτα γι' αυτό; Όχι βέβαια, γιατί δεν έχει περιληφθεί στο αυθαίρετο «corpus» των «μεγάλων στιγμών».

Με τις διεκπεραιωτικές, απαξιωτικές ή ρηχές θεωρήσεις να κυριαρχούν, δεν είναι περίεργο που η Ακροδεξιά προσεγγίζει αυτά τα θέματα καλύπτοντας το κενό - με το δικό της τρόπο φυσικά: τη βία και την τρομοκρατία. Αυτό κι αν είναι αυθαίρετο.

Οι εθνικές επέτειοι έχουν νόημα ενταγμένες σε ένα γενικότερο πλαίσιο ιστορικότητας και ενιαίας, κατά το δυνατόν, πατριωτικής μνήμης. Μακριά από διχασμούς και βίαιες εκδηλώσεις, τις οποίες ο κάθε πικραμένος προσπαθεί να συνδέσει με το σήμερα, μακριά από μονομέρειες και ιστορικές απλοποιήσεις που καταντούν απλοϊκότητες. Στο κάτω κάτω, είναι μια ευκαιρία αναστοχασμού και περισυλλογής, μια ευκαιρία να θυμηθούμε για ποιες αξίες έπεσαν ηρωικά όσοι έπεσαν.

Και στις 28 Οκτωβρίου του 1940, θυμόμαστε όσους έπεσαν, μέχρι και το Μάιο του 1941 (Μάχη της Κρήτης), κατά του φασισμού και του ναζισμού. Η 28η Οκτωβρίου 2013 συμπίπτει με μια προσπάθεια της ελληνικής δημοκρατίας ν΄ αντιμετωπίσει μια νεοναζιστική οργάνωση που κατηγορείται ως εγκληματική. Αυτό είναι ένα σημείο που συνδέει σε κάποιο βαθμό το χτες με το σήμερα, το φασισμό του Μουσολίνι με το νεοναζισμό, την άμυνα της τοτινής Ελλάδας με την άμυνα της σημερινής ελληνικής δημοκρατίας.

Λόγω της οικονομικά ευαίσθητης φάσης που περνάμε, θα ήταν ίσως καλύτερα να μην επαναφερθούν τα τανκς και τα αεροπλάνα στην παρέλαση. Εκτός αν κάποιοι σκέπτονται εντελώς πολιτικάντικα, ελπίζοντας σε ψήφους νοσταλγών της στρατοκρατίας: δηλαδή, ότι με τους ήχους από τις ερπύστριες και τα βουητά στους ουρανούς, «ισοσταθμίζονται» πολιτικά οι πρόσφατες συλλήψεις.

Πάντως, τα άρματα μάχης και τα αεροπλάνα είναι έλασσον θέμα, όχι μείζον. Αυτό που θ΄άξιζε είναι να δούμε και να ξανασχεδιάσουμε τη «μεγάλη εικόνα»: τη σημασία που έχουν οι επέτειοι στη συλλογική μας μνήμη, συμπεριλαμβανομένων των παρελάσεων, σε συνδυασμό με το ρόλο της εκπαίδευσης, των ΜΜΕ και της πολιτικής. Ανάλογα με τα συμπεράσματα μια τέτοιας συζήτησης, θα μπορούσαμε να θεσπίσουμε καινούργιους τρόπους συντήρησης της εθνικής μνήμης, περισσότερο θελκτικούς και λιγότερο φθαρμένους. Δυστυχώς, από τέτοιες συνδυαστικές αναλύσεις και εξαγωγές συμπερασμάτων πάσχουμε πολύ. Γι΄ αυτό κάθε χρόνο, σε κάθε επέτειο, επανέρχονται οι ίδιοι προβληματισμοί.
 

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

TO ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΔΙΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ !...


Το ενδεχόμενο σύστασης επιτροπής για την αξιολόγηση της Τρόικα εξετάζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στο σχέδιο έκθεσης που τέθηκε προς συζήτηση, η εν λόγω επιτροπή καλείται να κρίνει τη δράση της Τρόικα σε Ελλάδα, Κύπρο, Πορτογαλία και Ιρλανδία.
 
Το θέμα συζητήθηκε αυτήν την εβδομάδα στο Στρασβούργο στην αρμόδια επιτροπή Οικονομικών και αναμένεται να τεθεί προς συζήτηση στη διάσκεψη των προέδρων κατά την επόμενη Σύνοδο της Ολομέλειας στα μέσα Νοεμβρίου.
 
Υπό αξιολόγηση τίθενται η μεθοδολογία της τρόικας κατά τη συγκέντρωση στοιχείων, τα κριτήρια με τα οποία λαμβάνονται οι αποφάσεις της, αλλά και το κατά πόσο υπάρχει δημοκρατική νομιμοποίηση των αποφάσεων της.
 
Όπως διευκρινίζεται, δεν πρόκειται για απόδοση νομικών ευθυνών, αλλά αν η πρόταση «περάσει», θα είναι η πρώτη φορά που ευρωπαϊκό όργανο αξιολογεί τους ίδιους τους αξιολογητές και μάλιστα σε δημόσια συζήτηση
 
Για τον σκοπό αυτό προτείνονται ακροάσεις και συναντήσεις με εκπροσώπους κοινωνικών εταίρων και με νυν ή πρώην υπουργούς στις τέσσερις χώρες. Η πρόταση αυτή φαίνεται να συγκεντρώνει την υποστήριξη Σοσιαλιστών, Πρασίνων αλλά και κάποιων από τους βρετανούς συντηρητικούς.
 
Εάν τελικά εγκριθεί, η έκθεση των αξιολογητών αναμένεται να κοινοποιηθεί στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το αργότερο τον Απρίλιο του 2014.

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΛΟΦΑΡΟΥΝ ?...


Είναι ένα ακόμα επεισόδιο του vampire θρίλερ “ η καλή τρόικα και η καλή κυβέρνηση” ή αυτή τη φορά η κόντρα δεν είναι για τα μάτια αλλά ενέχει σοβαρούς κινδύνους; Πάντως τα γεγονότα των τελευταίων ημερών και οι αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις κυβερνητικών στελεχών, προεξάρχοντος του πρωθυπουργού που αναφώνησε το δικό του “όχι” σε νέα μέτρα, αν μη τι άλλο δείχνουν ότι κάτι σοβαρό παίζεται στα παρασκήνια.

Μάλιστα δεν είναι τυχαίο πως στις Βρυξέλλες έχει πέσει μια παγωμάρα κι ένας προβληματισμός για το που το πάει η ελληνική πλευρά δοθέντος όπως λένε ,ότι προφορικά είχε συμφωνηθεί η λήψη πρόσθετων μέτρων στην περίπτωση που διαπιστωνόταν δημοσιονομικές τρύπες. Όμως, verba volant scripta manent, διατείνονται στην Αθήνα. Νέα μέτρα και νέο μνημόνιο και να θέλαμε δεν έχουμε την κοινοβουλευτική δύναμη να το ψηφίσουμε. Χώρια που αμφισβητείται το άνοιγμα των 2 δισ. που διατείνονται οι τροικανοί καθώς στην πλατεία Συντάγματος το υπολογίζουν γύρω στα 800 εκατ. ποσό που είναι διαχειρίσιμο λένε.

Δεν ξέρω ποια είναι ακριβώς η αλήθεια ή αν αυτή είναι κάπου στη μέση. Σημασία έχει πως οι σχέσεις της τρόικας με την ελληνική κυβέρνηση είναι χειρότερες από κάθε άλλη φορά. Ούτε ξέρω αν η απειλή πως “ αν επιμένετε σε νέα μέτρα, πάμε σε εκλογές και βρείτε τα με τον Τσίπρα” έχει βάση αλήθειας ή είναι μια ακόμα μπλόφα σε ένα πόκερ όπου χάσαμε όλα τα προηγούμενα “κόλπα”.

Αυτό που πάντως είναι βέβαιο, ότι κάτι μαγειρεύεται ένθεν κακείθεν και σίγουρα δεν προοιωνίζεται κάτι καλό για όλους εμάς τους Πληβείους.(Πατρίκιους μην ψάχνετε κ. Στουρνάρα, είναι είδος προς εξαφάνιση).

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι είτε με μέτρα είτε χωρίς μέτρα ,η κουβέντα που άναψε περιστρέφεται για άλλη μια φορά γύρω από τις συντάξεις. Τώρα αν θα ψαλιδιστούν κι άλλο οι συντάξεις “ρετιρέ” των...1300 ευρώ, αν θα κοπούν οι πρόωρες συντάξεις ή αν θα ανέβουν κι άλλο τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης είναι θέμα ολίγου χρόνου να το μάθουμε. Το σίγουρο είναι ότι το κακό δεν έχει συντελεσθεί πλήρως, καθώς κάποιοι έχουν το...θράσος να απολαμβάνουν παχυλές συντάξεις των 1200-1300 ευρώ όταν η μέση σύνταξη του ΙΚΑ είναι στα 600 ευρώ !
 
Λεπτομέρεια άνευ σημασίας φυσικά πόσες καταβολές συνεισέφερε στο ταμείο του ο κάθε συνταξιούχος κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου. Αυτά πρέπει να τα ξεχάσουμε και επιτέλους να κτίσουμε ένα κράτος ισότητας, με κομμουνιστικές αξίες όπου ο επιστήμονας θα παίρνει τα ίδια με τον εργάτη, ο διευθυντής τα ίδια με τον αγρότη . Κατάργηση των τάξεων στην πράξη κι έτσι κανείς να μην έχει να ζηλέψει από τον διπλανό του και μέσω της ισομοιρίας να επέλθει και η κοινωνική γαλήνη και ηρεμία!  

Πέρα από την πλάκα όμως, γιατί η ζωή παίζει περίεργα παιγνίδια, τα πράγματα δυστυχώς οδεύουν προς μια τέτοια σουρεαλιστική εξέλιξη απούσης της κοινής λογικής. Ακούω βέβαια ,το ισχυρό οφείλω να ομολογήσω, επιχείρημα μα αφού μας έχουν δώσει 240 δισ, τώρα που φθάσαμε στο τέλος θα διακινδυνεύσουν οι δανειστές να τα τινάξουν όλα στον αέρα; Όμως από την άλλη πρέπει να δεχθούμε επίσης πως αν πριν από 3 χρόνια οι Ευρωπαίοι είχαν να χάσουν πολλά από μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδος γιατί δεν είχαν κατάλληλους μηχανισμούς αυτοπροστασίας, σήμερα η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική καθώς έχουν στήσει μηχανισμούς απορρόφησης των περισσότερων κραδασμών και επιπτώσεων από ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Επί πλέον σ' αυτή τη συγκυρία, το έλλειμμα ηγεσίας στην Ευρώπη είναι κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανές. Επομένως όλα ανοικτά και πλήρης βεβαιότητα ότι δεν θα πλήξουμε !

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΜΑΘΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ !

 
Μέσα από το δίκτυο του μεγαλύτερου διεθνούς μέσου ενημέρωσης, το CNN, ο Γιώργος Παπανδρέου, στέλνει το μήνυμα – μάθημα, για τη Δημοκρατία, που πηγάζει από την Ελλάδα μας, προς όλους τους πολίτες, σ΄ όλους τους λαούς του Κόσμου !
 
Ένα παγκόσμιο μάθημα Δημοκρατίας επικεντρωμένο στην καταγραφή των βασικών αιτιών της Κρίσης και στην απαρίθμηση των κύριων προϋποθέσεων, για το ξεπέρασμά της, με δημοκρατικές διαδικασίες και σε φιλολαϊκές κατευθύνσεις.
 
Δημοσιεύουμε, σε ελεύθερη μετάφραση – ολόκληρο το δημοσίευμα του CNN, το οποίο, σημειωτέον, περιλαμβάνει και 5 video, από την διάλεξη του  Γ. Παπανδρέου στο TED.
 
 
Ν΄ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΞΑΝΑ, ΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ !
 
Σημείωση συντάκτη : Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδα. Μίλησε στο TEDGlobal 2013 τον Ιούνιο. TED είναι μια μη κερδοσκοπική εταιρεια, αφιερωμένη στις "ιδέες που αξίζει να διαδοθούν", τις οποίες καθιστά διαθέσιμες μέσω των ομιλιών και των συνομιλιών, που αναρτώνται στην ιστοσελίδα της.
 
(CNN) - Οι δημοκρατίες μας αντιμετωπίζουν τη στιγμή της αλήθειας. Από την άνοδο του εξτρεμισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο πολιτικό αδιέξοδο στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι ηγέτες αγωνίζονται να ανταποκριθούν, αποτελεσματικά, στις νέες και σύνθετες παγκόσμιες προκλήσεις. Οι πολίτες αισθάνονται αποξενωμένοι με τη συμβατική πολιτική και απογοητευμένοι από την απουσία αποτελεσματικών πολιτικών που να εξυπηρετούν τις ανάγκες των κοινωνιών. Γι 'αυτό και είμαι πεπεισμένος ότι το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε δεν είναι απλώς ο καθορισμός οικονομικών λύσεων, αλλά η επανεξέταση των δημοκρατικών θεσμών μας.
 
Σε κάθε υγιή Δημοκρατία, πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ της ισχυρής κυβέρνησης και της εξουσίας του εκλογικού σώματος που να ελέγχει την κυβέρνηση. Αλλά οι δημοκρατικοί μας θεσμοί έχουν αλωθεί από ειδικά συμφέροντα. Η Πολιτική καθοδηγείται από ισχυρά λόμπι. Παρά την άνοδο των κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, τα ισχυρά μέσα ενημέρωσης συγκεντρώνονται, όλο και περισσότερο, στα χέρια των λίγων.
 
Η μεγάλη δύναμη που απέκτησαν οι χρηματοπιστωτικές αγορές, έκαναν, σχεδόν αδύνατη, οποιαδήποτε δημοκρατική συζήτηση και παρέμβαση - και η, κάθε, κυβέρνηση φαίνεται αδύναμη, όχι μόνο ν΄ αντιδράσει αλλά και να τις παρακολουθήσει ! Οι τράπεζες έχουν γίνει μεγαθήρια και στην πραγματικότητα αυτό σημαίνει αδυναμία ελέγχου τους, πόσο μάλλον, εξαναγκασμός τους, να λειτουργήσουν με γνώμονα το κοινό καλό.
 
Το έχουμε δει αυτό στο παρελθόν. Όπως ο Franklin D. Roosevelt είπε κάποτε : "Γνωρίζουμε τώρα ότι η κυβέρνηση που ελέγχεται από το οργανωμένο χρήμα είναι εξίσου επικίνδυνη με μια κυβέρνηση που άγεται και φέρεται από τον οργανωμένο όχλο".
 
Η απουσία ενός παγκόσμιου συστήματος διακυβέρνησης επιτρέπει ν΄ αλωνίζουν τέτοιου είδους συμφέροντα και να εδραιώνουν, ακόμη περισσότερο τη δύναμή τους, περιορίζοντας την ικανότητα, κυβερνήσεων και λαών, ν΄ ασκούν τη δημοκρατική εποπτεία.
 
Δεν είναι μόνο το κίνημα Occupy, που παίρνει θέση εναντίον αυτής της αυξανόμενης συγκέντρωσης του παγκόσμιου πλούτου και της εξουσίας. Πέρυσι, το φαινόμενο αυτό, αναφέρθηκε ως η Νο 1 πρόκληση και από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, που, φυσικά, δεν είναι μια ριζοσπαστική αριστερή ομάδα.
 
Καθώς προσπαθούμε να ξαναχτίσουμε τις εύθραυστες οικονομίες μας, μετά την οικονομική κρίση, τα, όποια, οικονομικά μέτρα πρέπει να συνδυάζονται με τις πολιτικές που θα εξισορροπούν την ανισότητα και θα προωθούν την ανακατανομή της εξουσίας στους πολίτες.
 
Μια τέτοια περίπτωση είναι η Ελλάδα, όπου ένα δραστικό πρόγραμμα λιτότητας επιβλήθηκε ως αντάλλαγμα, στα δάνεια έκτακτης ανάγκης που πήραμε, για να αποφύγουμε την πτώχευση. Δυστυχώς, το μεγαλύτερο κόστος πληρώθηκε από τα χαμηλά και μεσαία στρώματα της κοινωνίας μας και από τους νέους, στις τάξεις των οποίων η ανεργία αγγίζει το 60% ! Και να τονιστεί, βέβαια, πως αυτοί, που θίχτηκαν σκληρότερα από τη λιτότητα, δεν έφταιξαν για την κρίση !
 
Η λιτότητα έχει δημιουργήσει το αίσθημα της αδικίας στο λαό και σε συνδυασμό με την έλλειψη προοπτικής και ευκαιριών, έχουμε την ενίσχυση του πολιτικού εξτρεμισμού στην Ελλάδα. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης επέλεξαν να εξάψουν τα πάθη στην κοινή γνώμη και όχι να συνεργαστούν προς την κατεύθυνση μιας κοινής ατζέντας μεταρρυθμίσεων. Αυτός ο πολιτικός καιροσκοπισμός είναι τοξικός ! Στην Ελλάδα, παρέτεινε την κρίση, καθυστέρησε τις μεταρρυθμίσεις και το κόστος για τη χώρας μας και το λαό αυξήθηκε υπέρμετρα !
 
Γι' αυτό ζήτησα τη διεξαγωγή Δημοψηφίσματος, σχετικά με τους όρους των δανείων διάσωσης, που δόθηκαν στην Ελλάδα : για να πάει η όλη διαδικασία, στα χέρια και τον έλεγχο του ελληνικού λαού !
 
Παρόλο που το δημοψήφισμα δεν έγινε, η πρόταση και μόνο, προώθησε μια ευρύτερη πολιτική συναίνεση στη χώρα, οδήγησε σε μια κυβέρνηση συνασπισμού και έχει υπάρξει ένας καλύτερος επιμερισμός των ευθυνών, αλλά και των προοπτικών για τη χώρα μας.
 
Η προσωπική μου εμπειρία μ΄ έχει διδάξει ότι χρειάζονται υπερ-κομματικές πολιτικές για να οδηγηθούμε έξω από την κρίση και τα οικονομικά προβλήματα. Ένα, μόνο, κόμμα δεν μπορεί να προωθήσει τις βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα καταστήσουν την οικονομία μας βιώσιμη. Οι προσπάθειες αυτές απαιτούν συναίνεση, χρειάζονται ο συμβιβασμός και το κοινό αίσθημα της ευθύνης απέναντι στις μελλοντικές γενιές.
 
Ενώ η πόλωση είναι ένα πολύ προβληματικό σύμπτωμα της Δημοκρατίας, είναι επίσης αλήθεια ότι οι δημοκρατίες έχουν την ικανότητα να προφυλαχθούν από την ενδυνάμωση των εξτρεμιστικών μειονοτήτων.
 
Είναι αναμφισβήτητο, πως, αυτό που φαίνεται να είναι κίνδυνος και αδύναμο σημείο, για τις Δημοκρατίες μας, πρέπει να αντιμετωπίζεται, μόνο, με περισσότερη δημοκρατία : την εξασφάλιση των όρων και των προϋποθέσεων για τη λαϊκή συμμετοχή και την τεκμηριωμένη συζήτηση.
 
Γι ' αυτό έχω την πίστη ότι στις Δημοκρατίες πρέπει να υπάρχουν συμβιβασμοί και ανταγωνιστικά πολιτικά κόμματα μπορούν να συνεργαστούν για το κοινό καλό. Αλλά πρώτα, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι Δημοκρατίες μας θα αναγεννηθούν, θα λειτουργήσουν με διαφάνεια, (πολεμώντας τα σκοτεινά κέντρα) και θα είναι, ουσιαστικά, αντιπροσωπευτικές όλων των πολιτών μας.
 
Η πρόσφατη κρίση μας δίνει την αιτία για να επανεξετάσουμε τις πρώτες αρχές της Δημοκρατίας. Στην αρχαία Αθήνα, η Δημοκρατία υπήρξε μια καινοτομία για να διαταράξει τη συγκέντρωση της εξουσίας και να επιφέρει την ισότητα μεταξύ των πολιτών. Και τώρα εμείς, πρέπει να καινοτομήσουμε, για να διεκδικήσουμε και ν΄ αναβιώσουμε, ξανά αυτές τις βασικές αρχές της δημοκρατίας. On-line συζητήσεις, επιτροπές πολιτών, πρόκληση, συλλογή και επεξεργασία προτάσεων για πολιτικές λύσεις, και, φυσικά, τα Δημοψηφίσματα, είναι όλα χρήσιμα εργαλεία εμπνευσμένα από την αρχαία ελληνική εκδοχή της Άμεσης Δημοκρατίας.
 
Η πολιτική πρέπει να ξαναγίνει η τέχνη να φανταστούμε και να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο και, συλλογικά, οφείλουμε να βρούμε τη δύναμη να το πράξουμε !
 
Γ. Α. Παπανδρέου

Ο Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΟ CNN !...


«Ανακαλύψτε τη χαμένη τέχνη της δημοκρατίας». Αυτόν τον τίτλο φέρει το άρθρο του Γιώργου Παπανδρέου που φιλοξενείται στην ιστοσελίδα του αμερικανικού δικτύου CNΝ.
O πρώην πρωθυπουργός- μέσω του άρθρου του επισημαίνει την ανάγκη να συνδυαστούν οι οικονομικές πολιτικές με τις αξίες του πολιτεύματος της αρχαίας Ελλάδας.
 
«Οι δημοκρατίες μας αντιμετωπίζουν μια στιγμή της αλήθειας. Από την άνοδο του εξτρεμισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως το πολιτικό αδιέξοδο στις ΗΠΑ, οι ηγέτες αγωνίζονται να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στις νέες και σύνθετες παγκόσμιες προκλήσεις», επισημαίνει ο πρώην πρωθυπουργός, προσθέτοντας πως η πολιτική με τη συμμετοχή των πολιτών πρέπει να γίνει ξανά η τέχνη για να φανταστούμε έναν καλύτερο κόσμο.
 
Ταυτόχρονα, ο ίδιος υποστηρίζει πως οι πολίτες αισθάνονται αποξενωμένοι από τη συμβατική πολιτική και απογοητευμένοι από την απουσία αποτελεσματικών πολιτικών που εξυπηρετούν τις ανάγκες των κοινωνιών. Για το λόγο αυτό, εμφανίζεται πεπεισμένος πως το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι απλώς ο καθορισμός των οικονομικών λύσεων, αλλά η επανεξέταση των δημοκρατικών θεσμών.
 
Αναφέροντας ως παράδειγμα την Ελλάδα, όπου «προβλεπόταν ένα δραστικό πρόγραμμα λιτότητας σε αντάλλαγμα για τα δάνεια έκτακτης ανάγκης προκειμένου να αποφευχθεί η πτώχευση», αναγνώρισε πως εκείνοι που πλήρωσαν το τίμημα- φορολογούμενοι χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος όπως και νέοι Έλληνες που είναι τώρα αντιμέτωποι με το 60% της ανεργίας- δεν ευθύνονταν για την κρίση.
 
«Η λιτότητα έχει δημιουργήσει ένα αίσθημα αδικίας και έλλειψης ευκαιριών, κάτι που έχει τροφοδοτήσει τον πολιτικό εξτρεμισμό στην Ελλάδα. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης επέλεξαν να ξεσηκώσουν την κοινή γνώμη και όχι να συνεργαστούν προς την κατεύθυνση μίας κοινής ατζέντας μεταρρυθμίσεων. Τέτοιος πολιτικός καιροσκοπισμός είναι τοξικός. Στην Ελλάδα, παρέτεινε την κρίση, καθυστέρησε μεταρρυθμίσεις και το κόστισε στη χώρα μας ακριβά».
 
Τέλος, αναφέρθηκε εκ νέου στην πολυσυζητημένη πρόταση του για δημοψήφισμα, την οποία εξηγεί πως έκανε προκειμένου να δώσει στο λαό την κυριότητα της διαδικασίας για το πρόγραμμα διάσωσης. «Αν και το δημοψήφισμα δεν έγινε, η πρόταση πίεσε για ευρύτερη πολιτική συναίνεση στην Ελλάδα και οδήγησε σε κυβέρνηση συνεργασίας», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

ΚΡΑΥΓΕΣ ΚΑΙ SUCCESS STORIES !...


Tην περασμένη εβδομάδα σταθήκαμε στο συννεφιασμένο μέτωπο της οικονομίας. Eνώ και το πολιτικό τοπίο είναι συννεφιασμένο. Oι πολιτικές και κομματικές παθογένειες είναι αλληλένδετες με το αδιέξοδο της κρίσης. Tούτο το γνωρίζουν οι δανειστές. Γι' αυτό, για δεύτερη εβδομάδα, από τις Bρυξέλλες το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: H Eλλάδα θα χρειαστεί ένα νέο μνημόνιο όχι μόνο λόγω αρνητικών οικονομικών δεδομένων, αλλά και διότι οι δανειστές πιστεύουν πως χωρίς συνεχή έλεγχο, το πολιτικό προσωπικό, ως εκ της φύσεώς του, αποφεύγει τις αλλαγές στο κράτος. Eίναι ακριβώς οι αλλαγές αυτές που οδήγησαν στο πραγματικό success story της Iρλανδίας, που φεύγει από το μνημόνιο και βγαίνει στις αγορές.

Στην Iρλανδία συναίνεσαν οι πολιτικές δυνάμεις για τις αναγκαίες αλλαγές. Ήταν στην κουλτούρα των πολιτικών ελίτ η δημιουργία μιας ανταγωνιστικής οικονομίας με ένα περιορισμένο και νοικοκυρεμένο δημόσιο τομέα. Στην Iρλανδία, η κρίση ήταν πρωτίστως τραπεζική και όχι κρίση του κράτους όπως στη χώρα μας. Kαμιά πολιτική δύναμη δεν προσέφυγε στον λαϊκισμό. Όταν ανακοινώθηκε από τον πρωθυπουργό η έξοδος από το μνημόνιο, αυτό δεν έγινε θριαμβικά, αλλά με σοβαρότητα και χαμηλούς τόνους. Eπισημάνθηκε ότι η Iρλανδία έχει από τη μια πλευρά την τύχη της στα χέρια της, από την άλλη όμως έχει μπροστά της νέες δυσκολίες και οφείλει να επιδείξει την ίδια υπευθυνότητα που την έστησε στα πόδια της.

Στη χώρα μας οι διαρθρωτικές αλλαγές σέρνονται και γίνονται «σπρωχτά» υπό την πίεση των δανειστών μας. Kαι τούτο παρά το ότι η κρίση βρίσκεται στον πιο θεμελιώδη πυλώνα της οικονομίας: Tο κράτος. Aκριβώς όμως εκεί που υπάρχει η βαθιά πληγή, απουσιάζει η βούληση για θεραπεία. Eνώ επειδή δεν έγιναν αμέσως μεταρρυθμίσεις στο κράτος, σήμερα το φάρμακο είναι πικρό και αναποτελεσματικό. H συναίνεση είναι στα αζήτητα. Oύτε η Xρυσή Aυγή δεν ένωσε τα κόμματα, που τώρα ανταλλάσσουν βαρύτατους χαρακτηρισμούς. Eνώ βεβαίως οι σχετικοί χειρισμοί, βιαστικοί και πρόχειροι, έχουν πείσει την κοινή γνώμη, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, πως με αυτούς η κυβέρνηση επιδιώκει απλώς να επισκιάσει οικονομικές δυσκολίες και να προσποριστεί (επί ματαίω) κομματικά οφέλη. O λαϊκισμός διαπερνά όλη την πολιτική ελίτ. O νυν πρωθυπουργός, στην αντιπολίτευση, ήταν λαϊκιστής. H σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση είναι λαϊκίστικη και κρατικίστικη. Γι' αυτό οι πολιτικές ελίτ είναι αναξιόπιστες εντός και εκτός της χώρας.

Tο τελευταίο διάστημα, εκείνοι που κυβερνούν αντιδρούν σπασμωδικά, ακριβώς διότι οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται. Oι βάσεις για ανάπτυξη δεν μπαίνουν. Πριν από λίγες ημέρες, αποκαλύφθηκε πως ο νέος επενδυτικός νόμος, που απλοποιεί διαδικασίες είναι επί έξι μήνες ανενεργός. Πώς να έρθουν, όμως, επενδύσεις με γραφειοκρατία, απουσία διαφάνειας και περί τα πενήντα φορολογικά νομοσχέδια; Eτσι, αντί να έρχονται μεγάλες επενδύσεις, έγινε απόπειρα να εμποδιστεί η μεταφορά της εταιρείας Bιοχάλκο με μια πρωτοφανή τροπολογία, που αν δεν άλλαζε, θα κατέστρεφε κάθε προοπτική μελλοντικών ξένων επενδύσεων. Kαι δυστυχώς, επειδή γενικότερα γίνονται λίγα στη σωστή κατεύθυνση, ανακοινώνονται εξωπραγματικοί στόχοι, λ.χ. εν σχέσει με το πρωτογενές πλεόνασμα ή την έξοδο στις αγορές. Tα πραγματικά success stories δεν χρειάζονται κραυγές. Διότι σε αυτά μιλούν οι πράξεις. Γι' αυτό, οι πολιτικές ελίτ στη χώρα μας κραυγάζουν. Όλες μαζί.

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΘΥΜΟΥ ΚΑΙ ΟΡΓΗΣ !...


Παρακολουθώντας τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών μετά τις συλλήψεις των χρυσαυγιτών, αβίαστα καταλήγουμε σ' ένα συμπέρασμα. Ο θυμός ανάμεσα στους συμπολίτες μας είναι μεγάλος. Κι αυτός ο θυμός εκφράζεται με την αποστροφή τόσο κομμάτων που απαρτίζουν το κυβερνητικό σχήμα όσο και την αξιωματική αντιπολίτευση αφού κανένα από τα τρία κόμματα δεν βγαίνει στην ουσία ενισχυμένο, αλλά παραπαίουν στα ίδια χαμηλά ποσοστά.
 
Οι ερωτώμενοι δηλαδή, παρά τον καταιγισμό αρνητικών εξελίξεων και βαριών κατηγοριών για την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, επιμένουν να της δίνουν ανησυχητικά υψηλά δημοσκοπικά ποσοστά και αλίμονο αν αυτός ο θυμός λειτουργήσει και στην τελική τους απόφαση όταν θα σταθούν μπροστά στις κάλπες.
 
Και μπορεί ο λαός μας να λέει πως το “γινάτι βγάζει μάτι” εν τούτοις στην προκείμενη περίπτωση η κυβέρνηση πρέπει να φροντίσει να καλμάρει αυτό το λαϊκό “γινάτι”, αυτή την οργή που έχει εξαπλωθεί από άκρου εις άκρον, γιατί διαφορετικά τα αποτελέσματα του ξεσπάσματος θα είναι οδυνηρά για όλους μας. Και πως μπορεί να καλμάρει αυτή τη δίκαιη οργή του κόσμου θα πει κανείς. Μα σταματώντας επιτέλους αυτή την ανεκδιήγητη και πέραν πάσης λογικής αφαίμαξη και δήμευση περιουσιών των Ελλήνων.
 
Είναι επιεικώς παραφροσύνη, να στέλνει στα νοικοκυριά απανωτά και μέσα στο ίδιο διάστημα τον ΦΑΠ τριών ετών, για να πληρωθεί μέσα στα ίδια χρονικά περιθώρια, μαζί με το χαράτσι των ακινήτων που έρχεται κάθε δίμηνο με το λογαριασμό της ΔΕΗ, αλλά και τα εκκαθαριστικά φορολογικών δηλώσεων μόνο σε όσους είναι χρεωστικοί αφήνοντας τους πιστωτικούς για το 2014 ενώ ταυτόχρονα ξεκινούν και την αποστολή τελών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων.
 
Στα περισσότερα δε νοικοκυριά τρέχουν δόσεις από ρυθμίσεις παλιότερων υποχρεώσεων, δόσεις δανείων, καρτών και γενικά ρυθμίσεις επί ρυθμίσεων γιατί απλούστατα το διαθέσιμο εισόδημα δεν φθάνει ούτε στα μισά των επιβληθέντων φόρων.
 
Τη δικαιολογία, ότι όλα αυτά είναι γνωστά και ψηφισμένα, την ακούω βερεσέ. Και τούτο γιατί η χρονική κατανομή των φόρων είναι ευθύνη της κυβέρνησης.

 
Δεν είναι δυνατόν επειδή ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός είναι ανίκανος και διαλυμένος και δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του, να την πληρώνει ο φορολογούμενος. Δεν είναι δυνατόν να καλείται ο φορολογούμενος να πληρώνει φόρους επί φόρων στο ακίνητο του, με αντικειμενική τιμή η οποία είναι διπλή από την εμπορική τιμή, γιατί αυτό είναι δήμευση περιουσίας σε δόσεις.
 
Ακόμα και να θέλει κάποιος να πουλήσει ένα ακίνητο του για να ξεχρεώσει την εφορία, έστω και σκοτωμένο, δεν μπορεί γιατί απλούστατα κανείς δεν αγοράζει. Αυτό δεν το ξέρουν ; Όχι, το ξέρουν πολύ καλά και γι αυτό προχωρούν σε ένα ακόμα πιο επαίσχυντο μέτρο. Ο οφειλέτης να συμψηφίζει τα χρέη προς την εφορία με εισφορά του ακίνητου στο Δημόσιο ! Ε, λοιπόν πως να μην είναι θυμωμένος ο κόσμος και πως να μη θέλει να τους τιμωρήσει με κάθε τρόπο ;
 
Και τι να πούμε για τις εκατοντάδες χιλιάδες συμπολιτών μας που έχασαν τις δουλειές τους και από νοικοκύρηδες έγιναν επαίτες; Λέτε αυτοί να έχουν μοναδική έγνοια πως θα προστατευθεί η αστική μας δημοκρατία ;
 
Αν λοιπόν, δεν φροντίσει το πολιτικό σύστημα, να κερδίσει τον κόσμο με αξιόπιστες προτάσεις και πρακτικές ακόμα και μέσα σ' αυτές τις δυσμενείς συνθήκες, αν δεν σταματήσει άκριτα να αποδέχεται τις ανάλγητες εντολές των δανειστών ή από την άλλη αν δεν σταματήσει η αντιπολίτευση να τάζει λαγούς με πετραχήλια για άμεση επαναφορά του βιοτικού μας επιπέδου στα προ του 2010 επίπεδα , πολύ φοβούμαι ότι θα βρεθούμε όλοι μας, προ δυσάρεστων εξελίξεων και θα κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα.

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

ΠΕΙΤΕ ΜΑΣ ΤΙ ΠΙΝΕΤΕ ?...


Μάθανε πως «κουρευόμαστε», πλακώσανε και οι υπερατλαντικοί barbers. Αυτοθαυμαζόμενοι κολεγιόπαιδες που έπεισαν το ΔΝΤ να συμπεριλάβει στην εξαμηνιαία έκθεσή του για την παγκόσμια οικονομία τη... μεγαλοφυή ιδέα μιας κουράς 10% στην ιδιωτική αποταμίευση των καταθετών της ευρωζώνης ως λύση για επιστροφή του χρέους στα προ κρίσης επίπεδα. Εβαλαν στο κομπιουτεράκι το χρέος της ευρωζώνης, άθροισαν τις καταθέσεις, τις κούρεψαν στη συνέχεια 10% και, ώ του θαύματος, έλυσαν το πρόβλημα !

Εκπληκτικό, έ; Πώς δεν το είχαμε σκεφθεί νωρίτερα ;

«Δεν το 'χαμε σκεφθεί», ή, μήπως, στοιχειώδης αίσθηση διαφύλαξης της συναλλακτικής πίστης είναι αυτή που μας αποτρέπει από το να τσαμπουνάμε τέτοιους απίστευτους και επικίνδυνους οικονομικούς κομπογιανιτισμούς ;

Θα πει κάποιος, «ας τους να κουρεύονται». Αλλά δεν δικαιούμαστε. Ουκ εά ημάς καθεύδειν το της Κύπρου από-τρόπαιον. Μαζί και ο κυνισμός των εταίρων.

Όταν λίγο πριν «κλείσει» η ύλη της εφημερίδας μας, «σφύριζαν», την είδηση και τρέχαμε ασθμαίνοντας για να την επαληθεύσουμε σε μία ογκώδη έκθεση, συνεννοηθήκαμε με τα μάτια. Γνωρίζαμε όλοι τι σκεφτόταν η ομήγυρις... Προβάλλοντάς την ως «πρώτο θέμα», «αποκλειστικό» μάλιστα, διασφαλίζαμε αυξημένες πωλήσεις. Αλλά και διάχυση ανασφάλειας με συνακόλουθο πανικό. Και, βεβαίως, την «χαμηλώσαμε».

Στο μεταξύ σιγή από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Γιατί; Γιατί κανένας δεν πιστεύει ότι μία Ενωση που νομιμοποίησε το «ριφιφί» στις καταθέσεις της Κύπρου δεν θα επαναλάβει για δεύτερη φορά το ίδιο ανοσιούργημα.
 
Και μην ακούσω για διασφαλισμένες καταθέσεις «έως 100.000 ευρώ». Αυτές είναι, πράγματι, διασφαλισμένες σε ασφαλείς καιρούς. Σε ανασφαλείς ;
 
ΥΓ. Τώρα που πληροφορηθήκαμε τη μοναδικότητα των οικονομολόγων του ΔΝΤ και αισθανόμαστε «κομμάτι» κομπλεξικοί, έχουμε ένα ερώτημα: Πείτε μας τι πίνετε και εμάς δεν μας δίνετε ;

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Ο ΤΑΤΙΑΝΟΣ ΤΟΥ ΑΛΑΦΟΥΖΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ !...


Αυτός, ο Χατζηαβάτης των καναλιών της διαπλοκής, που κατά καιρούς αλλάζει αφεντικά και, κάθε φορά, προσαρμόζει τη μέση του στο σκύψιμο που απαιτεί ο καθένας καναλάρχης, τελευταία παίζει το γιουσουφάκι του Αλαφούζου.

Η σημερινή ντιρεκτίβα προέβλεπε επίθεση κατά του Γιώργου Παπανδρέου, (φυσικά ως απάντηση της διαπλοκής στην πρόσφατη παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού, για το χάρισμα των αδειών των καναλιών…), κι ο γλοιώδης Χατζηαβάτης, (ο Τατιάνος Ευαγγελάτος…), υλοποίησε τις εντολές, επιχειρώντας να ειρωνευτεί τη συνέντευξη του ΓΑΠ στο Bloomberg, για την κρίση στις ΗΠΑ και τον κίνδυνο χρεοκοπίας που πιθανολογείται.

Τα τσογλάνια της βρώμικης οθόνης, πάντα πιστεύουν, πως κατά το διάστημα που στηρίζουν και στηρίζονται από τη διαπλοκή, είναι «κάποιοι» κι ό,τι ο κόσμος τους δίνει σημασία, τους αποδέχεται και τους ακούει. Δεν έχουν, βέβαια, το τσαγανό, να παραγγείλουν μια δημοσκόπηση, ειδικά για την απήχησή τους στο λαό και την εκτίμηση που αυτός τρέφει για τη φάρα τους. (Όχι, το γνωστό «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» δεν ισχύει στην περίπτωσή τους, επειδή αυτοί δεν είναι δημοσιογράφοι. Αγράμματοι τσάτσοι των καναλαρχών είναι, ανδρείκελα, κατά κόρον, ενώ κάποιοι και γελοία γυναικοϋποχείρια…).

Επίθεση της διαπλοκής, λοιπόν, στο Γιώργο Παπανδρέου, με εντεταλμένο κουτσαβάκη τον γλοιώδη Τατιάνο, από το κανάλι, που είναι, μεν, το πιο νέο από τάλλα, αλλά το πιο αμαρτωλό, μιας και δημιουργήθηκε με το γνωστό ξεπούλημα, το 2006, του Seven X, από το Ρουσόπουλο και τον Μηλιάκο της Αγροτικής.

Εκπροσωπώντας ένα ολιγοπωλιακό κλαμπ «καναλαρχών», που γιγαντώθηκαν μέσα από τη διαπλοκή με το κράτος, καταλαμβάνοντας τηλεοπτικές συχνότητες χωρίς καμία αδειοδότηση, ο Αλαφούζος επιδιώκει με κάθε τρόπο να διατηρήσει περιορισμένο το δικαίωμα πανελλαδικής εκπομπής τηλεοπτικού σήματος στον μικρό αριθμό σημερινών «αδειούχων».

Για να θυμηθούμε και να συνυπολογίσουμε : Την άνοιξη του 2006, οι τηλεθεατές έβλεπαν το πρόγραμμα του ΣΚΑΪ να εκπέμπει από τον πανελλαδικής εμβέλειας SEVEN X του διωκόμενου από τη Δικαιοσύνη για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου Γ. Μπατατούδη. Ο Αλαφούζος είχε κάνει το... θαύμα του καταλαμβάνοντας μια συχνότητα ενεχυριασμένη στην Αγροτική Τράπεζα Ελλάδος (ΑΤΕ).

Ήταν η αρχή για την αποκάλυψη μιας επιχειρηματικής συμφωνίας που, σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής, αποτέλεσε ένα από τα πιο σημαντικά εκδοτικά σκάνδαλα της διακυβέρνησης Καραμανλή, με πρωταγωνιστή έναν φίλο του συγκροτήματος. Τον πανίσχυρο, τότε, Θόδωρο Ρουσόπουλο.

Είναι ολοφάνερο, πια, γιατί οι επιθέσεις αυτού του είδους, αήθεις και γλοιώδεις σε όλα τους, όχι, μόνο, δεν θίγουν το Γιώργο Παπανδρέου, αλλά, αντίθετα, τον δυναμώνουν !...

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ : ΕΝΟΤΗΤΑ Ή ΓΡΑΦΙΚΟΤΗΤΑ ?...


Όποιος πιστεύει, πως είναι ιστορική αναγκαιότητα η ύπαρξη, η λειτουργία και η δράση μιας αξιόλογης και αξιόπιστης πολιτικής έκφρασης του μεσαίου χώρου, του προσδιοριζόμενου ως «δημοκρατική παράταξη» ή ως «κεντροαριστερά», δεν μπορεί παρά να είναι, κατ΄ αρχήν, θετικός απέναντι σε πρωτοβουλίες, προωθητικές αυτού του στόχου.
 
Ο χώρος είναι σε μαρασμό, αναξιόπιστος, τεμαχισμένος, προδομένος, χωρίς δυνατότητες έκφρασης των προβλημάτων των κοινωνικών δυνάμεων που περιλαμβάνει και, αξιόλογης, παρέμβασης στις εξελίξεις. Η «κεντροαριστερά» έπαυσε να είναι και να μετράει ως «πόλος» του πολιτικού συστήματος κι από πρωταγωνιστής έγινε κομπάρσος, με τον διαχρονικό, σημαντικότερο φορέα της να έχει καταντήσει κολαούζος της Δεξιάς !
 
Μπροστά στο διακύβευμα και μπροστά στο στρατηγικό στόχο της ενότητας και της κοινής έκφρασης των όποιων κομματιών της «κεντροαριστεράς», οι επί μέρους δισταγμοί, γκρίνιες, διαμάχες, αποκλεισμοί, πατερναλισμοί και αφορισμοί, φαντάζουν γραφικοί και έξω από την ιστορική πραγματικότητα και αναγκαιότητα.
 
Τίποτα δεν είναι σήμερα, όπως ήταν χθες, ούτε στην κοινωνία, ούτε στην οικονομία, ούτε στην πολιτική, τελείως διαφορετικό θάναι και το πολιτικό σκηνικό, που θα επιχειρήσει να εκφράσει τη νέα πραγματικότητα.
 
Χρειάζονται σοβαρές καταγραφές, διεισδυτικές αναλύσεις, τεκμηριωμένες εκτιμήσεις και ρεαλιστικές προτάσεις, για τη νέα εποχή κι αυτό το έργο ή θα γίνει ενωτικά και συνεργατικά ή δεν θα γίνει καθόλου, οπότε η «κεντροαριστερά» θα παραμείνει στην ανυποληψία, για ένα, απροσδιόριστα, μεγάλο χρονικό διάστημα, συνεχίζοντας να είναι ένας περιορισμένος χώρος ανούσιων, ανιστόρητων και αδιάφορων για το λαό αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων, κάποιων «κατ΄ όνομα» …μονομάχων, σύγχρονων πολιτικών ενσαρκωτών του Δελαπατρίδη !...

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

ΦΕΥΓΟΥΝ Ή ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ?...


Η κοινή γνώμη είναι πιο ώριμη από πολλά ΜΜΕ, ιδίως τα τηλεοπτικά. Αντιλαμβάνεται πως πέρα από τους καθυστερημένους, πρόχειρους, σπασμωδικούς χειρισμούς γύρω από τη Χρυσή Αυγή, η πρόκληση για τη χώρα παραμένει η οικονομία. Η μονοθεματική τηλεοπτική υστερία των ημερών έχει εκπνεύσει από καιρό, διότι από την πρώτη στιγμή ήταν αυτιστική.
 
Η οικονομική πραγματικότητα ισχύει, όσοι εξωραϊσμοί κι αν επιχειρούνται. Οι μεταρρυθμίσεις σέρνονται εδώ και καιρό. Στη συνέντευξή της στην «Η», η Μαρία Δαμανάκη, προσεκτικά λόγω της θέσης της, ξαναστάθηκε στη μεγάλη αλήθεια: «Την αναβλητικότητα και τη δυστοκία μας, ιδιαίτερα στην εξυγίανση του δημόσιου τομέα, την έχουμε ήδη πληρώσει και την πληρώνουμε κάθε μέρα πολύ ακριβά. Αυτά τα προβλήματα 'φρενάρουν' κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια». Σ' αυτό θα προσέθετα το πολιτικό προσωπικό, που ανακυκλώνει παθογένειες και αρνείται να ανανεωθεί σε πρόσωπα, που ταυτίζονται με το λαϊκισμό και την απουσία συναίνεσης.
 
Τον νυν κυβερνητικό σχήμα έχει κάνει προσπάθειες. Είναι όμως ανεπαρκείς. Ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας του Βελγίου δήλωσε στις 12 Σεπτεμβρίου, ότι η όποια βελτίωση «είναι πολύ αργή». Προειδοποίησε πως η οικονομία «θα πάρει αρκετό χρόνο για να αναταχθεί». Οι εκθέσεις της Κομισιόν και του ΔΝΤ επικεντρώνουν την κριτική τους στις μεταρρυθμίσεις που σέρνονται. Το διαβόητο «πρωτογενές πλεόνασμα», ως επικοινωνιακό λάβαρο, εκτιμάται πως θα είναι ισχνότατο - αν τελικώς επιτευχθεί. Και καθώς αυτό φυλλορροεί, ανεκαλύφθη το νέο λάβαρο, της εξόδου στις αγορές στα μέσα του 2014, ώστε να μη χρειαστεί νέο μνημόνιο και άρα νέα μέτρα.
 
Η προοπτική αυτή κατερρίφθη από τον Κλάους Ρέγκλινγκ του ESM, που την απέκλεισε με βεβαιότητα. Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι η θέση αυτή εκφράζει το σκληρό πυρήνα των δανειστών μας και φυσικά τη Γερμανία. Σοβαροί αναλυτές των αγορών εκτιμούν, ότι μία τυχόν προσπάθεια εξόδου στις αγορές θα αντλήσει μόνο συμβολικά ποσά. Ταυτόχρονα, η κυρίαρχη άποψη στις Βρυξέλλες είναι πως μια νέα δανειακή σύμβαση δεν είναι μόνο αναγκαία βάσει της σκληρής οικονομικής πραγματικότητας, αλλά και διότι με τη χώρα στην κόψη του ξυραφιού, είναι αδιανόητο να αφεθεί χωρίς έλεγχο η εγχώρια πολιτική ελίτ της. Καθώς με βάση τη μέχρι τώρα εμπειρία, είναι σαφές ότι τα μεταρρυθμιστικά βήματα ρυθμού χελώνας προχωρούν μόνο υπό τη διαρκή πίεση των δανειστών μας.
 
Είναι επίσης προφανές πως η όποια νέα δανειακή συμφωνία θα περιέχει νέα μέτρα, κάτι που οι δανειστές μας είτε το πιστεύουν και το λένε, είτε το πιστεύουν και αποφεύγουν να το πουν. Το κακό δυστυχώς είναι, ότι ακόμη και όταν οι πολιτικές ελίτ πιέζονται για μεταρρυθμίσεις, τις κάνουν στρεβλά, μισερά και άδικα. Ο πανεπιστημιακός Γιάννης Τσαμουργκέλης, πολύ ορθά επισημαίνει πως ακόμη και η όποια επίτευξη πλεονάσματος, δεν γίνεται μέσω αλλαγών στο κράτος, που βελτιώνουν την απόδοσή του. Άλλωστε και οι μετατάξεις - διαθεσιμότητα γίνονται μόνο για να πετύχουν αριθμητικούς στόχους. Βάσεις για ένα καλύτερο Δημόσιο δεν μπαίνουν.
 
Η πραγματικότητα αυτή οδηγεί μόνο σε ένα συμπέρασμα: Αν η πολιτική ελίτ δεν αλλάξει τον εαυτό της, αν δεν ανακαλύψει νοοτροπίες και ικανότητες, που δεν διαθέτει, τότε δεν θα σέρνονται μόνο οι μεταρρυθμίσεις, αλλά και η ίδια η χώρα. Γι' αυτό τα σύννεφα δεν φεύγουν. Συσσωρεύονται.