ΦΕΥΓΟΥΝ Ή ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ?...

Η κοινή γνώμη είναι πιο ώριμη από πολλά ΜΜΕ, ιδίως τα τηλεοπτικά. Αντιλαμβάνεται πως πέρα από τους καθυστερημένους, πρόχειρους, σπασμωδικούς χειρισμούς γύρω από τη Χρυσή Αυγή, η πρόκληση για τη χώρα παραμένει η οικονομία. Η μονοθεματική τηλεοπτική υστερία των ημερών έχει εκπνεύσει από καιρό, διότι από την πρώτη στιγμή ήταν αυτιστική.

 

Η οικονομική πραγματικότητα ισχύει, όσοι εξωραϊσμοί κι αν επιχειρούνται. Οι μεταρρυθμίσεις σέρνονται εδώ και καιρό. Στη συνέντευξή της στην «Η», η Μαρία Δαμανάκη, προσεκτικά λόγω της θέσης της, ξαναστάθηκε στη μεγάλη αλήθεια: «Την αναβλητικότητα και τη δυστοκία μας, ιδιαίτερα στην εξυγίανση του δημόσιου τομέα, την έχουμε ήδη πληρώσει και την πληρώνουμε κάθε μέρα πολύ ακριβά. Αυτά τα προβλήματα 'φρενάρουν' κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια». Σ' αυτό θα προσέθετα το πολιτικό προσωπικό, που ανακυκλώνει παθογένειες και αρνείται να ανανεωθεί σε πρόσωπα, που ταυτίζονται με το λαϊκισμό και την απουσία συναίνεσης.

 

Τον νυν κυβερνητικό σχήμα έχει κάνει προσπάθειες. Είναι όμως ανεπαρκείς. Ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας του Βελγίου δήλωσε στις 12 Σεπτεμβρίου, ότι η όποια βελτίωση «είναι πολύ αργή». Προειδοποίησε πως η οικονομία «θα πάρει αρκετό χρόνο για να αναταχθεί». Οι εκθέσεις της Κομισιόν και του ΔΝΤ επικεντρώνουν την κριτική τους στις μεταρρυθμίσεις που σέρνονται. Το διαβόητο «πρωτογενές πλεόνασμα», ως επικοινωνιακό λάβαρο, εκτιμάται πως θα είναι ισχνότατο - αν τελικώς επιτευχθεί. Και καθώς αυτό φυλλορροεί, ανεκαλύφθη το νέο λάβαρο, της εξόδου στις αγορές στα μέσα του 2014, ώστε να μη χρειαστεί νέο μνημόνιο και άρα νέα μέτρα.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Η προοπτική αυτή κατερρίφθη από τον Κλάους Ρέγκλινγκ του ESM, που την απέκλεισε με βεβαιότητα. Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι η θέση αυτή εκφράζει το σκληρό πυρήνα των δανειστών μας και φυσικά τη Γερμανία. Σοβαροί αναλυτές των αγορών εκτιμούν, ότι μία τυχόν προσπάθεια εξόδου στις αγορές θα αντλήσει μόνο συμβολικά ποσά. Ταυτόχρονα, η κυρίαρχη άποψη στις Βρυξέλλες είναι πως μια νέα δανειακή σύμβαση δεν είναι μόνο αναγκαία βάσει της σκληρής οικονομικής πραγματικότητας, αλλά και διότι με τη χώρα στην κόψη του ξυραφιού, είναι αδιανόητο να αφεθεί χωρίς έλεγχο η εγχώρια πολιτική ελίτ της. Καθώς με βάση τη μέχρι τώρα εμπειρία, είναι σαφές ότι τα μεταρρυθμιστικά βήματα ρυθμού χελώνας προχωρούν μόνο υπό τη διαρκή πίεση των δανειστών μας.

 

Είναι επίσης προφανές πως η όποια νέα δανειακή συμφωνία θα περιέχει νέα μέτρα, κάτι που οι δανειστές μας είτε το πιστεύουν και το λένε, είτε το πιστεύουν και αποφεύγουν να το πουν. Το κακό δυστυχώς είναι, ότι ακόμη και όταν οι πολιτικές ελίτ πιέζονται για μεταρρυθμίσεις, τις κάνουν στρεβλά, μισερά και άδικα. Ο πανεπιστημιακός Γιάννης Τσαμουργκέλης, πολύ ορθά επισημαίνει πως ακόμη και η όποια επίτευξη πλεονάσματος, δεν γίνεται μέσω αλλαγών στο κράτος, που βελτιώνουν την απόδοσή του. Άλλωστε και οι μετατάξεις - διαθεσιμότητα γίνονται μόνο για να πετύχουν αριθμητικούς στόχους. Βάσεις για ένα καλύτερο Δημόσιο δεν μπαίνουν.

 

Η πραγματικότητα αυτή οδηγεί μόνο σε ένα συμπέρασμα: Αν η πολιτική ελίτ δεν αλλάξει τον εαυτό της, αν δεν ανακαλύψει νοοτροπίες και ικανότητες, που δεν διαθέτει, τότε δεν θα σέρνονται μόνο οι μεταρρυθμίσεις, αλλά και η ίδια η χώρα. Γι' αυτό τα σύννεφα δεν φεύγουν. Συσσωρεύονται.

Γιάννης Λούλης