ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ !...

Κάποτε, όχι πολύν καιρό πριν, οι κυβερνήσεις κυβερνούσαν. Τώρα, απλώς αιτούνται αιτημάτων σε αυτούς που έχουν την πραγματική εξουσία και επί της ουσίας κυβερνούν: τις κεντρικές τράπεζες. Μετά τη μεγάλη κρίση του 2008, που πυροδοτήθηκε από την κατάρρευση της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers, συντελέστηκε ραγδαία μια βαθύτατη, de facto πολιτειακή αλλαγή και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού.

Οι κυβερνήσεις σε Αμερική και Ευρώπη σήκωσαν ψηλά τα χέρια μπροστά στην παγκόσμια χρηματοοικονομική τρικυμία και ανάθεσαν στις κεντρικές τους τράπεζες τον ρόλο του καπετάνιου. Έκτοτε, είναι οι τελευταίες -η περίφημη Fed στις ΗΠΑ και η ΕΚΤ στην Ευρωζώνη- που κυβερνούν, με τις δημοκρατικά κυβερνήσεις να παίζουν ρόλο κομπάρσου κι αντί να ικανοποιούν τις επιθυμίες του λαού που τις εξέλεξε, απλώς μεταφέρουν τα αιτήματά του στον «αφέντη» ελπίζοντας -για τη δική τους πολιτική επιβίωση- ότι αυτά θα ικανοποιηθούν.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων αυτό που γίνεται στις ΗΠΑ, όπου ο Λευκός Οίκος έχει εκχωρήσει πλήρως την άσκηση της οικονομικής πολιτικής -και ό,τι συνεπάγεται αυτού- στη Fed. Η Fed είναι αυτή που εδώ και περίπου τεσσερσήμισι χρόνια τυπώνει το χρήμα και δανείζει την κυβέρνηση των ΗΠΑ αγοράζοντας κρατικά ομόλογα και τις αμερικανικές τράπεζες αγοράζοντας τα ομόλογα-«σκουπίδια» τους. Επομένως, είναι αυτή που χρηματοδοτεί το αμερικανικό χρέος, το αμερικανικό έλλειμμα, το αμερικανικό πιστωτικό σύστημα, την αμερικανική κατανάλωση. Κρατώντας επί της ουσίας εν ζωή κράτος και τράπεζες με το χρήμα που τυπώνει, οι αποφάσεις της δεν επιδέχονται αμφισβήτησης ούτε καν στο πλαίσιο της δημοκρατίας.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Οι κόντρες των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων με αφορμή και το περίφημο «λουκέτο» της αμερικανικής κυβέρνησης αυτήν την εβδομάδα δεν είναι τίποτα περισσότερο από πολιτικούς θεατρινισμούς, απαραίτητους για να δικαιολογείται η ύπαρξη του αμερικανικού πολιτικού συστήματος και να φαίνεται στον μέσο Αμερικανό ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Γι' αυτό, άλλωστε και οι αγορές δεν «ψαρώνουν». Γνωρίζουν ποιος κυβερνά και εκεί δίνουν την προσοχή τους. Μόλις προ ημερών επιφανή στελέχη της Fed έδωσαν τη νέα γραμμή: «Πρέπει να περιορίσουμε κι άλλο την ανεργία». Κάτι που η κυβέρνηση Ομπάμα μπορεί να πιστωθεί, αλλά δεν μπορεί να καταφέρει...

Μήπως, άραγε, είναι αλλιώς τα πράγματα στην Ευρώπη; Για καιρό υπήρχε το παραμύθι ότι η ΕΚΤ ελέγχεται από τη Γερμανία, η οποία κυβερνά την Ευρώπη, όμως προ ημερών τελείωσε κι αυτό: Η ΕΚΤ ζήτησε νέο κύκλο αυστηρότερων τεστ αντοχής για τις ευρωπαϊκές τράπεζες προκαλώντας απανωτά εγκεφαλικά στο Βερολίνο, που τρέμει πιθανή αποκάλυψη της γύμνιας του δικού του τραπεζικού συστήματος. Βέβαια, δεν είναι αυτό που φοβάται τόσο η Γερμανία.

Το να εκθέσει ανεπανόρθωτα τις γερμανικές τράπεζες θα ήταν για την ΕΚΤ αυτοκτονικό, όμως μπορεί μέσω των τραπεζών να εκβιάζει και να ελέγχει όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, του Βερολίνου μη εξαιρουμένου. Η εξουσία των κυβερνήσεων επί της ΕΚΤ είναι μόνο θεωρητική. Επί της ουσίας αν πέσουν οι τράπεζες, πέφτουν και οι κυβερνήσεις, όχι μόνο στην εύθραυστη Αθήνα αλλά και στο φαινομενικά πανίσχυρο Βερολίνο. Κι όπως ακριβώς στις ΗΠΑ, αυτός που δίνει την πίστωση και κρατά εν ζωή το δημοκρατικό μας σύστημα, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, δηλαδή η ΕΚΤ, είναι αυτός που κυβερνά.

 

Γιώργος Ι. Μαύρος