ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ "ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ" ?...

Η διαδικασία για την αποχώρηση της τρόικας από την Ελλάδα έχει ήδη ξεκινήσει και ας μην το λέει κανείς επισήμως. Τα θέματα που μένουν προς διευθέτηση είναι ήσσονος σημασίας και αργά ή γρήγορα θα βρεθεί λύση. Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται στα μέσα του επόμενου χρόνου και ήδη έχει ξεκινήσει η συζήτηση για το αν θα χρειαστεί νέο δάνειο ή θα τολμήσει η Ελλάδα να βγει στις αγορές.

 

Οποια λύση και αν επιλεγεί ή επιβληθεί από τους πιστωτές-εταίρους της χώρας, είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να έχει τη μορφή που είχε μέχρι σήμερα. Δηλαδή να έρχεται η τρόικα, να γίνεται το θέμα σίριαλ, να υπάρχουν απαιτήσεις παράλογες ή μη κ.λπ. Το μοντέλο της τρόικας όπως εφαρμόστηκε για την Ελλάδα είχε και θετικά αλλά και αρνητικά. Λειτούργησε εν είδει «κηδεμόνα» στο παιδί προκειμένου να κάνει αυτά που πρέπει, αλλά λειτούργησε και ως «μπαμπούλας» που φόβιζε την κοινωνία και την οικονομία.

 

Η αποστολή της τρόικας ολοκληρώθηκε. Πλέον η παραμονή της με την ίδια τακτική μόνο κακές υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει και στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη στο σύνολό της. Το μοντέλο που πιθανό θα ακολουθηθεί είναι η ελληνική οικονομία να συνεχίσει να είναι βέβαια υπό παρακολούθηση, αλλά με πιο χαλαρούς ρυθμούς και εξ αποστάσεως, αποκλειστικά από την Κομισιόν.

 

Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Μπορεί αλήθεια η όποια ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει να κάνει αυτά που πρέπει και τα οποία πιθανότατα δεν θα είναι αρεστά χωρίς να υπάρχει η «ασφάλεια» της τρόικας; Αν δούμε τι έχει γίνει στο πρόσφατο παρελθόν η απάντηση είναι πως πολύ δύσκολα θα συμβεί κάτι τέτοιο.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Πολλοί θεώρησαν την τρόικα ως «κατακτητή», αλλά κανείς δεν σκέφτηκε ότι δεν ήρθε μόνη της, αλλά εμείς την καλέσαμε. Κανείς επίσης δεν σκέφτηκε ότι ο «κατακτητής» έφερε μαζί του «δώρα» αρκετών δισεκατομμυρίων, ικανών να εξασφαλίσουν την ομαλή λειτουργία του κράτους.

 

Η τρόικα ήταν η αφορμή αν όχι η αιτία να πάψουν να δίνονται κατά συρροήν «μαϊμού» συντάξεις, να γίνει μία προσπάθεια να μπουν πρόστιμα σε αυτούς που δεν εκδίδουν αποδείξεις, να μάθουμε πόσοι επιτέλους είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι και μία σειρά από θέματα που όλοι τα γνωρίζουμε. Απάντηση στο ερώτημα αν μπορούμε να τα καταφέρουμε από μόνοι ή σε λίγο καιρό θα χρειαστεί να ζητήσουμε ξανά από την τρόικα να επιστρέψει, δεν υπάρχει. Και δεν θα υπάρξει όσο: Αγανακτούμε όταν μειώνονται μισθοί και συντάξεις, αλλά δεν κάναμε το ίδιο όταν άνοιξαν διάπλατα οι πόρτες του Δημοσίου και έμπαιναν ορδές «πιστών» σε κάποιο από τα κόμματα της εξουσίας και όταν δίνονταν αφειδώς αυξήσεις διά της πλαγίας.

 

Θεωρούμε ιερή υποχρέωσή μας να κλέβουμε το κράτος και το χειρότερο όλων να πιστεύουμε ότι αυτό είναι μία φυσιολογική εξέλιξη και όχι ένα λάθος. Πασχίζουμε να δούμε τον διπλανό μας να χάνεται παρά να δούμε τον εαυτό μας να προοδεύει. Και βέβαια σε όλα τα παραπάνω δεν πρόκειται να δοθεί μία πειστική απάντηση όσο τα κόμματα και η κοινωνία δεν μπορέσουν να βγουν από τη στενόμυαλη λογική τους και να δουν την πραγματικότητα και να προσπαθήσουν να βρουν λύσεις βιώσιμες και όχι ιδεατές.

Θ. Παπαδής