Στον πιο πολύτιμο σύμμαχο της Αθήνας σε όλα τα μέτωπα έχει αναδειχθεί η κυβέρνηση Ομπάμα, στο πλαίσιο πάντοτε της εξυπηρέτησης των ζωτικών συμφερόντων των ΗΠΑ τόσο σε σχέση με την Ευρωζώνη και κυρίως τη Γερμανία όσο και σε σχέση με τη Μέση Ανατολή και τη νοτιοανατολική Ευρώπη.
Δίχως υπερβολή πρόκειται στην κυριολεξία για ένα ειδύλλιο εν μέσω κρίσης, για την καλύτερη στιγμή των ελληνοαμερικανικών διμερών σχέσεων μετά την εξαγγελία του δόγματος Τρούμαν το 1947.
Ο ένοικος του Λευκού Οίκου λέει ξεκάθαρα ότι το σενάριο της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη είναι αδιανόητο, καθώς δεν αφορά τους 16 εταίρους μας αλλά τις ίδιες τις ΗΠΑ και την παγκόσμια οικονομία συνολικά.
Αν η πλειονότητα των εταίρων μας στέλνει το μήνυμα που συμπυκνώνεται στο χθεσινό τίτλο του πρωτοσέλιδου κύριου άρθρου της Μοντ, που υπογράφεται από το διευθυντή της εφημερίδας «Ευρώ ή Δραχμή; Στους Ελληνες εναπόκειται να αποφασίσουν», ο πρόεδρος των ΗΠΑ στέλνει το μήνυμα: «Σεβασμός των δεσμεύσεων που έχει προσυπογράψει η Αθήνα - έμπρακτη πρόσθετη στήριξη της Ελλάδας».
Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια σαφέστατη πίεση προς το Βερολίνο να απαλυνθεί το κόστος της ελληνικής δημοσιονομικής προσαρμογής.
Η στήριξη της Ουάσιγκτον δεν σταματά στην Ευρωζώνη: Η σκληρή απομόνωση των Σκοπίων είναι αποτέλεσμα ενός αμερικανικού πλέον βέτο, που διαμηνύει στους εθνικιστές θερμοκέφαλους της ΠΓΔΜ ότι η πόρτα του ΝΑΤΟ και κατά συνέπεια της Ε.Ε. θα παραμένει κλειστή όσο θα αρνούνται μια συμβιβαστική λύση με την Αθήνα
Πιο προσεκτική και διακριτική είναι η αμερικανική στήριξη στο γεωπολιτικό και γεωοικονομικό άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, που για την Ουάσιγκτον είναι μια όαση προβλεψιμότητας και σταθερότητας σε ένα ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον:
Το αβέβαιο μέλλον της Αραβικής Άνοιξης, οι εξελίξεις στην Τουρκία στη μετά Ερντογάν εποχή, τα επόμενα βήματα στη σκληρή διαπραγμάτευση με την Τεχεράνη συνθέτουν τη μια πτυχή της ρευστότητας.
Το αβέβαιο αν όχι βραχυκυκλωμένο ήδη ευρωπαϊκό μέλλον των Δυτικών Βαλκανίων, με την Ευρωπαϊκή Ενωση βυθισμένη σε μακράς διάρκειας εσωστρέφεια είναι η άλλη πτυχή.
Το στρατηγικό ειδύλλιο Ουάσιγκτον-Αθήνας δεν είναι απλά και μόνο το απόγειο των διμερών σχέσεων μετά το 1947, αλλά είναι και ο δεύτερος μεγάλος σταθμός ταύτισης στρατηγικών συμφερόντων ανάμεσα στην Αθήνα και τη θαλάσσια μεγάλη δύναμη μετά τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους το 1830: Παρομοίου μεγέθους στήριξη με αυτήν που παρέχει σήμερα ο Ομπάμα, η χώρα μας είχε λάβει μόνον μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου το 1918 από τη Βρετανία και την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Λόιντ Τζορτζ.
Τα παραπάνω δεν πρέπει να διαβαστούν σαν μια συγκυριακή σύμπλευση που είναι απόρροια της χρηματοπιστωτικής κρίσης που ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 2008 με την κατάρρευση της Lehman Brothers στις ΗΠΑ. Αποτελούν μια περίτρανη επιβεβαίωση των γεωπολιτικών σταθερών της Ελλάδας που οφείλει συνεχώς να συνθέτει ισορροπίες ανάμεσα στην ηπειρωτική Ευρώπη και την παγκόσμια θαλάσσια δύναμη.
Ειρωνεία της ιστορίας για όλους όσοι είδαν στο παρελθόν την ευρωπαϊκή ένταξη της Ελλάδας ως χειραφέτηση από την ασφυκτική τότε αμερικανική κηδεμονία: Την ώρα της κρίσης η πιο ανεπιφύλακτη στήριξη της ευρωπαϊκής ισότιμης θέσης της Αθήνας έρχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Το αβέβαιο μέλλον της Αραβικής Άνοιξης, οι εξελίξεις στην Τουρκία στη μετά Ερντογάν εποχή, τα επόμενα βήματα στη σκληρή διαπραγμάτευση με την Τεχεράνη συνθέτουν τη μια πτυχή της ρευστότητας.
Το αβέβαιο αν όχι βραχυκυκλωμένο ήδη ευρωπαϊκό μέλλον των Δυτικών Βαλκανίων, με την Ευρωπαϊκή Ενωση βυθισμένη σε μακράς διάρκειας εσωστρέφεια είναι η άλλη πτυχή.
Το στρατηγικό ειδύλλιο Ουάσιγκτον-Αθήνας δεν είναι απλά και μόνο το απόγειο των διμερών σχέσεων μετά το 1947, αλλά είναι και ο δεύτερος μεγάλος σταθμός ταύτισης στρατηγικών συμφερόντων ανάμεσα στην Αθήνα και τη θαλάσσια μεγάλη δύναμη μετά τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους το 1830: Παρομοίου μεγέθους στήριξη με αυτήν που παρέχει σήμερα ο Ομπάμα, η χώρα μας είχε λάβει μόνον μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου το 1918 από τη Βρετανία και την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Λόιντ Τζορτζ.
Τα παραπάνω δεν πρέπει να διαβαστούν σαν μια συγκυριακή σύμπλευση που είναι απόρροια της χρηματοπιστωτικής κρίσης που ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 2008 με την κατάρρευση της Lehman Brothers στις ΗΠΑ. Αποτελούν μια περίτρανη επιβεβαίωση των γεωπολιτικών σταθερών της Ελλάδας που οφείλει συνεχώς να συνθέτει ισορροπίες ανάμεσα στην ηπειρωτική Ευρώπη και την παγκόσμια θαλάσσια δύναμη.
Ειρωνεία της ιστορίας για όλους όσοι είδαν στο παρελθόν την ευρωπαϊκή ένταξη της Ελλάδας ως χειραφέτηση από την ασφυκτική τότε αμερικανική κηδεμονία: Την ώρα της κρίσης η πιο ανεπιφύλακτη στήριξη της ευρωπαϊκής ισότιμης θέσης της Αθήνας έρχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου