ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΚΙ ΑΛΛΟ ΔΙΑΛΥΣΗ !...

Αρχίζει να «στραβώνει» αρκετά η κατάσταση. Η χώρα λόγω υψηλού χρέους και μεγάλων ελλειμμάτων έχασε τη δυνατότητα δανεισμού από τις αγορές και μπήκε «εθελούσια» σ' ένα πρόγραμμα εξυγίανσης, υπό την εποπτεία και τη βοήθεια ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ. Αλλο όμως αυτό κι άλλο με αφορμή το «πρόγραμμα εξυγίανσης» να επιχειρείται να επιβληθεί με «ιδεολογικό δογματισμό» -σαν να είμαστε πειραματόζωο- ένα ριζικά άλλο κοινωνικοοικονομικό μοντέλο της πιο ακραίας μορφής «φιλελεύθερης απορρύθμισης».

Κατάργηση λ.χ. των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, πλήρης απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων -χωρίς ασφάλεια-, ακραία εσωτερική υποτίμηση, συγκρότηση «Ειδικών Οικονομικών Ζωνών», πλήρης κατάργηση του δημόσιου τομέα και μοντέλο ανάπτυξης στηριγμένο αποκλειστικά στο χαμηλό κόστος εργασίας και τη δημόσια ασφαλιστική απορρύθμιση. Δεν «εξυγιαίνεται» μια χώρα της Ευρωζώνης με κατάργηση κάθε κοινωνικού πλαισίου και «κινεζοποίηση» των εργασιακών σχέσεων. Απλώς οδηγείται στην πλήρη αποσταθεροποίηση. Οι «τελευταίες εμμονές» της τρόικας -πέρα από τις λάθος προβλέψεις τους-, την ώρα που έχουμε μειώσει σε μεγάλο βαθμό τα πρωτογενή ελλείμματα (τον Αύγουστο είχαμε πλεόνασμα), έχουν γίνει τόσες θυσίες σε μισθούς και συντάξεις και έχει γίνει τόσο... «ευέλικτη» (φλεξικιούριτι χωρίς... ασφάλεια) η αγορά εργασίας, είναι τουλάχιστον δογματικές, υπηρετώντας άλλες -δεν ξέρω τι τύπου- σκοπιμότητες.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Είναι προφανές ότι η αναγκαία δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας δεν έχει ακόμα σταθεροποιηθεί. Αλλά με αθροιστική ύφεση 20% του ΑΕΠ τα τελευταία χρόνια και 25% περίπου επίσημη ανεργία, είναι ηλίου φαεινότερον ότι η έμφαση πρέπει να δοθεί αποκλειστικά στις διαρθρωτικές αλλαγές στο κράτος, στο μάζεμα διαφθοράς και σπατάλης, στην αντιμετώπιση φοροδιαφυγής και παραοικονομίας και στην ανάπτυξη. Και όχι βέβαια και σε άλλη μείωση μισθών, συντάξεων, ασφαλιστικών δικαιωμάτων και απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων. Αρκετή βίαιη και άδικη αναδιανομή πλούτου έγινε. Το παραγωγικό μοντέλο της χώρας πρέπει να αλλάξει. Γι' αυτό δεν φταίει η έλλειψη «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας... Και το κράτος πρέπει να αλλάξει. Αλλο όμως αλλαγή κι άλλο διάλυση!

Παναγιώτης Παναγιώτου