Ο ΒΟΘΡΟΣ ΞΕΧΕΙΛΙΖΕΙ !...

«Η επίθεση που εξαπέλυσε ο Χατζηνικολάου εναντίον μου είναι μαφιόζικη, εκβιαστική και αλήτικη. Ξέρω ότι ο Χατζηνικολάου είναι σοβαρός παίχτης, ξέρω ποιοι είναι από πίσω, ξέρω που πάω να δώσω τη μάχη, εγώ όμως θα την δώσω και δεν πρόκειται να με περιορίσει το κουστούμι του Προέδρου. Λάθος πρόσωπο χτύπησε. Θα κατέβω στην αρένα, δεν θα πάω μόνο νομικά και σαλονάτα. Ο φίλος μου ο Νίκος έχει πάρει το καλαμάκι και θέλει να μου πιει το αίμα, δεν θα τον διευκολύνω."

 

Αυτά για το καλαμάκι του φίλου του του Νίκου, που είναι σοβαρός παίκτης τα λέει πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Ως κολλητάρι του καταγγέλλοντος εκδότη –δημοσιογράφου.
Η Βουλή των Ελλήνων είναι ήδη αρκετά πληγωμένη, γιατί την κόσμησαν Πετσάλνικοι και Σιούφες, γιατί εκεί δουλεύουν και γενικώς σιτίζονται, η κόρη ενός μονοήμερου προέδρου της, ο γαμπρός της αδερφής ενός αντιπροέδρου της και άλλοι χίλιοι σχεδόν παρόμοιων προσλήψεων υπάλληλοι.
Όταν λοιπόν κι ο σημερινός πρόεδρος νομίζει πως μιλά σε σκυλάδικο, πως και σε ποιον να δικαιολογήσεις σεβασμό στο Κοινοβούλιο και τη Δημοκρατία;
Πώς να αντιμετωπίσεις τους φασίστες που «αισθάνονται άβολα στα έδρανα του κοινοβουλίου»;

«Θα συνεχίσω απερίσπαστος τη δημοσιογραφική έρευνα. Δεν πτοούμαι» απαντά σοβαροφανώς θεσμικά το κολλητάρι του Προέδρου, ο εκδότης δημοσιογράφος.
Ανατρέχοντας στην Real της Κυριακής αναζητά κανείς την δημοσιογραφική έρευνα. Τους ανθρώπους που αναζητήθηκαν και μίλησαν, τα στοιχεία που συλλέχθηκαν, τις αναλύσεις που τα φώτισαν. Ματαίως.

Εκτός αν έρευνα σε αυτή την Ελλάδα είναι η μεταφορά καταγγελιών και φακέλων, η δημοσιοποίηση δηλαδή ανέλεγκτων υποθέσεων των κρατικών υπηρεσιών.
Έρευνα θα ήταν ο εντοπισμός ολιγωρίας στην εξέταση της καταγγελίας, οι παρεμβάσεις που έγιναν, η παρεμπόδιση λειτουργών να κάνουν τη δουλειά τους.
Αντί γι αυτό χορταίνουμε υπονοούμενα, αιωρούμενα γιατί, δημοσιογραφία της παρακμής και της συνενοχής.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια…

Μειμαράκης – Χατζηνικολάου σε ότι αφορά στην μεταξύ τους αντιπαράθεση σημειώσατε δύο. Στην αντιστροφή των ρόλων ο προεδρικός δημοσιογράφος κερδίζει τον δημοσιογραφικό πρόεδρο. Κι ο πρόεδρος έπρεπε ήδη να έχει παραιτηθεί. Λίγο σκοινί του έδωσαν και κρεμάστηκε.

Για την Ελλάδα, δηλαδή συλλογική αυτοεκτίμηση, κύρος θεσμών, εικόνα εξωχώρια σημειώσατε μηδέν. Πιο κάτω δύσκολα πάει.

Το ευεργετικό του θέματος είναι το πόσο άκυρος και ξένος φαίνεται ο δήθεν μαγκίτικος λόγος του ενός, πόσο εξόφθαλμα ρηχή και ψεύτικη η θεσμική σοβαροφάνεια του άλλου.

Νικολάκη αλλού αυτά λέει ο Πρόεδρος.
Σας παρακαλώ κύριε Πρόεδρε, αποποιείται με τον απαραίτητο καθωσπρεπισμό την ενοχοποιητική οικειότητα ο δημοσιογράφος-εκδότης. Για ποιον με περάσατε;

Το θετικό είναι λοιπόν που το σύστημα της χρεοκοπίας καταρρέει. Αξιωματούχοι συγκρούονται δημόσια με τρόπους που δημιουργούν έκπληξη και αποστροφή.
Έτσι είναι. Ο βόθρος που ξεχειλίζει, δίνει την ευκαιρία να τον αδειάσεις.

Χάρης Τσάκωνας.