ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ !...

ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ !...

Έγιναν οι πρόσφατες εκλογές, μετρήθηκαν, παντοιοτρόπως, τα αποτελέσματα από κάθε πλευρά, κυρίως, από κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση.

Μεσολάβησε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, μέσα στο οποίο έγιναν οι εκτιμήσεις όλων των δεδομένων κι όλων των προοπτικών κι έτσι οδηγηθήκαμε στη χάραξη, εκατέρωθεν, νέων πολιτικών τακτικών και κινήσεων.

 

Τι έχουμε ;

 

Στην κυβέρνηση έγινε ο, συνήθης, ανασχηματισμός, με στόχο την βελτίωση της εικόνας και του κλίματος, πλην, όμως, αμέσως άρχισαν τα προβλήματα και τα φαινόμενα διαφωνιών και αντιπαραθέσεων, μεταξύ πρωτοκλασάτων κυβερνητικών στελεχών.

 

Δεν χρειάζονται ειδικές αναφορές, ούτε επανάληψη γεγονότων και επεισοδίων, που καταγράφονται, καθημερνά, στις ειδήσεις και τα ρεπορτάζ. Το κύριο συμπέρασμα, που βγαίνει, είναι πως τον ανασχηματισμό ακολούθησε, μάλλον, χειροτέρευση κι όχι καλυτέρευση της δημόσιας λειτουργίας και εικόνας της κυβέρνησης.

 

Πρόκειται για δώρο στην αξιωματική αντιπολίτευση, στην πορεία της προς την επιβολή πρόωρων εκλογών και ανατροπή των συσχετισμών.

 

΄Έτσι θα μπορούσε να είναι, αλλά, να, που δεν είναι !

 

Την ίδια ώρα, που οι τσακωμοί και οι διχόνοιες κατατρώγουν το κυβερνητικό στρατόπεδο, το αντίστοιχο του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να δείξει ηρεμία και σύμπνοια και να εκμεταλλευτεί τις κυβερνητικές αστοχίες, αποδίδεται σ΄ ένα ιδιόμορφο ανταγωνισμό των κυβερνητικών στις διαμάχες και τις αντιπαραθέσεις.

 

>>>Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο...

Κι εδώ δεν χρειάζονται λεπτομερείς αναφορές, μιας κι είναι γνωστά τα γεγονότα, με τα αλλεπάλληλα κείμενα κριτικής και γκρίνιας, καθώς και οι επικριτικές δηλώσεις, διάφορων, στελεχών.

 

΄Όπως και νάχει, το έργο τόχουμε ξαναδεί, στο πρόσφατο παρελθόν, σε αλλεπάλληλα επεισόδια και γεγονότα, όπου από τη μια η κυβέρνηση να δίνει ρεσιτάλ αδυναμίας και ανικανότητας και από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ, που, τάχα, καιροφυλακτεί, να κάνει κάθε τι το άκαιρο και το αδέξιο, που τον απομακρύνει από τον κεντρικό του στόχο !

 

Προφανώς, πρόκειται για τη λειτουργία πολιτικών προσώπων, περιορισμένων δυνατοτήτων, αλλά, μάλλον, η εξήγηση αυτή είναι η πιο εύκολη και η πιο επιφανειακή. Στην ουσία βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πολιτικό παιχνίδι, μεταξύ δύο πολιτικών σχηματισμών, προβληματικών και λίγων, σε μια συγκυρία ιδιαίτερων απαιτήσεων, όπως η τωρινή.

 

Με ελαττωματικές ιδεολογικοπολιτικές αρχές και θέσεις και με αμφιλεγόμενες εσωτερικές σχέσεις των διάφορων ομάδων και στελεχών τους, παρουσιάζονται, το ίδιο, ανεπαρκείς και ανίκανοι, να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών και των αναγκών της χώρας !...

Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ !...

ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ? ΕΙΣΑΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ !...

Αγαπητοί φίλαθλοι. Μήπως είμαστε νεοφιλελεύθεροι; Ακροδεξιοί; Λέτε τελικά να είμαστε χρυσαυγίτες; Αναρωτιέστε φυσικά τι έπαθα και κάνω τέτοιες σουρεαλιστικές ερωτήσεις. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή…

Είναι γνωστό τοις πάσι πως αυτές τις μέρες διεξάγεται στη Βραζιλία το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου. Επίσης, όλοι ξέρουμε πως εδώ και μήνες, η αχανής νοτιοαμερικάνικη χώρα ταλανίζεται από διαδηλώσεις και επεισόδια καθώς ένα μεγάλο κομμάτι του –πάμφτωχου- βραζιλιάνικου λαού δεν αποδέχεται το γεγονός πως εκατομμύρια ρεάλ ξοδεύονται στο Μουντιάλ αντί για την Παιδεία, την Ασφάλεια, την Φτώχεια κ.ο.κ. Δεν έχουμε φυσικά να κάνουμε με ένα πρωτοφανές φαινόμενο. Είναι πολύ συνηθισμένο να υπάρχουν αντιδράσεις σε χώρες που φιλοξενούν σημαντικές αθλητικές διοργανώσεις. Από την πιο light εκδοχή της μουρμούρας που ζήσαμε στο «Αθήνα 2004» έως τις αιματηρές οδομαχίες με τους δεκάδες νεκρούς στην Πόλη του Μεξικού, στην Ολυμπιάδα του 1968. Κρίνοντας δε από το πάθος που έχουν οι Βραζιλιάνοι για την μπάλα θεωρώ πιο πιθανό το Μουντιάλ να αποτελεί απλώς μια αφορμή για να κάνουν την Υφήλιο να αφουγκραστεί τα σοβαρότατα προβλήματά τους μια και η χώρα τους βρίσκεται αυτές τις μέρες στο κέντρο της Γης.

Όπως είναι γνωστό, δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί το παραμικρό στις τέσσερις γωνιές της Υφηλίου χωρίς να ξεσηκωθούν οι εδώ Επαναστάται! Πράγματι, από την στιγμή που ο πρώτος Βραζιλιάνος διαδηλωτής πάτησε οργισμένος το πόδι του στα καλντερίμια του Ρίου ντε Ζανέιρου (ντόπια προφορά) το ελληνικό ίντερνετ (το αντίστοιχο της Βαστίλλης και της Πλατείας Ταχρίρ στην χώρα μας) πήρε φωτιά.

 

>>>Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο...

Ο νέος ταξικός εχθρός των Ελλήνων «αριστερών» ήταν πλέον το ποδόσφαιρο. Και να οι κατάρες, και να το ανάθεμα για τους ηλίθιους (sic) που χάνουν την ώρα τους βλέποντας 22 εκατομμυριούχους (sic) να κλωτσάνε μια μπάλα αντί- φυσικά- να είναι στους δρόμους. Είπαμε: Όλοι στους δρόμους! (της Ελλάδας εννοείται). Για τον Ερντογάν, την «αραβική άνοιξη», τα δικαιώματα των φοιτητών της Χιλής, όλοι οι Έλληνες πρέπει να κλείνουν την Σταδίου, την Πανεπιστημίου, την Ακαδημίας, τη Φυλής. Έτσι είναι και όποιος διαφωνεί είναι φασίστας. Φασίστας όπως είναι κάθε ποδοσφαιρόφιλος. Αξίζει δε να σημειωθεί πως η επαναστατική οργή ξεπέρασε τα διαδικτυακά όρια με αποτέλεσμα μια μεγαλειώδη διαδήλωση (είκοσι νοματαίοι ήντουσαν) μπροστά στην βραζιλιάνικη πρεσβεία, την μέρα του εναρκτήριου αγώνα της δημοφιλούς διοργάνωσης. Το πιο αστείο της υπόθεσης ήταν η σχετική ανακοίνωση της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα βαρύγδουπο κείμενο-καταγγελία σε βάρος του βραζιλιάνικου κράτους το οποίο (σε συνεργασία φυσικά με το επάρατο Κεφάλαιο) «ποτίζει το χορτάρι με το αίμα των φτωχών». Ωραία όλα αυτά αλλά ο αρχηγός τους ο Τσίπρας δεν ήταν που είχε πλέξει το εγκώμιο του ίδιου «βραζιλιάνικου κράτους» στην, προ διετίας επίσκεψή του στην χώρα του καφέ; Τότε δεν έλεγε πως η Ελλάδα πρέπει «Να βγει από την κρίση όπως η Βραζιλία»; Εκτός αν η Βραζιλία ήταν ένας επίγειος παράδεισος με κατοίκους που κολυμπούσαν στο χρήμα μέχρι που τους «φτωχοποίησε» το ρημάδι το ποδόσφαιρο οπότε πάω πάσο.

Ας μη γελιόμαστε. Όλοι αυτοί οι τύποι δεν έχουν κανένα θέμα με το Μουντιάλ. Απλώς, δεν θέλουν να διασκεδάζει ο κόσμος βρε παιδί μου. Ονειρεύονται μια χώρα όπου οι πάντες θα είναι μίζεροι και ξενέρωτοι σαν κι αυτούς. Για σκεφτείτε το: Πρόκειται για τα ίδια άτομα που βρίζουν πατόκορφα όσους πάνε διακοπές το καλοκαίρι, όσους ψήνουν αρνιά το Πάσχα, όσους βγαίνουν έξω τα σαββατόβραδα. Μνημειώδεις είναι οι κατάρες για καρκίνο (!) κάτω από βιντεάκι που έδειχνε νεαρές κοπέλες να χορεύουν στη Μύκονο. Τεσπά. Εμείς (οι νεοφιλελεύθεροι, ακροδεξιοί χρυσαυγίτες) θα απολαύσουμε τις γκολάρες της Ολλανδίας, τα μαγικά του Ζοέλ Κάμπελ και την ποδοσφαιρική ευφυΐα του Αντρέα Πίρλο (σ.σ. την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές δεν γνωρίζω τι έχει κάνει η αγαπημένη μου Εθνική Γερμανίας με την Πορτογαλία). Θα περνάμε καλά και θα γελάμε με τις ξινισμένες μάπες των επαναστατών της αμπαλίας.

 

Θανάσης Χειμωνάς

ΟΙ ΚΟΝΤΡΕΣ !...

ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΤΙ ?...

Αν ξεφύγουμε λίγο από τη δύσκολη καθημερινότητα και κοιτάξουμε την Ιστορία των δύο τελευταίων αιώνων, θα διαπιστώσουμε ότι η Ελλάδα ήταν η χώρα που τα πήγε καλύτερα απ’ όλες τις επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δεν ήταν μόνο η πρώτη που ανεξαρτητοποιήθηκε, αλλά ήταν η χώρα που τριπλασίασε την έκτασή της σε έναν αιώνα, και –παρά τις σημερινές δυσκολίες– παραμένει η πιο ανεπτυγμένη στην γειτονιά μας. Αυτό οφείλεται πρωτίστως στον δυτικό προσανατολισμό από την εποχή του νεοελληνικού Διαφωτισμού κι εντεύθεν.

Με χίλια ζόρια και χάρη στην Ιστορία της, η Ελλάδα της μεταπολίτευσης κατάφερε όχι μόνο να στεριώσει τη Δημοκρατία, αλλά να βρεθεί στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, κάτι που είναι το ζητούμενο όλων των γειτόνων μας. Ας σκεφτούμε μόνο πώς θα ήταν η κατάστασή μας αν η Ελλάδα ήταν στη θέση της Τουρκίας ή της ΠΓΔΜ, ζητώντας από αυτές να εγκρίνουν την αίτηση ένταξής της.

Η παραμονή, όμως, στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης δεν έχει μόνο πλεονεκτήματα, αλλά και υποχρεώσεις. Μπορεί να μπήκαμε ανέτοιμοι λόγω της Ιστορίας μας, πρέπει όμως να παραμείνουμε εκεί με το σπαθί μας. Κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τακτοποιήσουμε τα δημοσιονομικά μας· όχι γιατί αυτό προβλέπει το Μνημόνιο, αλλά γιατί αυτό υπογράψαμε στη συνθήκη ένταξής μας στην ΟΝΕ. Τα καλά νέα είναι ότι αργά ή γρήγορα τα δημοσιονομικά θα έρθουν σε κάποια ισορροπία. Ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση, δεν μπορεί να ακολουθήσει πολιτική υψηλών ελλειμμάτων. Επιπλέον, όλο και περισσότεροι κατανοούν ότι σε περιόδους ανάπτυξης η χώρα πρέπει να παράγει πλεονάσματα ώστε να χρηματοδοτείται το –διαρκώς απειλούμενο από τη γήρανση του πληθυσμού– ασφαλιστικό.

Δεν φτάνει, όμως, μόνο αυτό, απαιτούνται και πολιτικές ομαλής αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, που σήμερα βασίζεται στην παραγωγή εσωτερικών υπηρεσιών (δημοσίων και ιδιωτικών), προς ένα μοντέλο εξωστρεφούς οικονομίας. Σήμερα, ολόκληροι κλάδοι της οικονομίας που είχαν εδώ και καιρό απαξιωθεί, καταρρέουν διότι επιζούσαν χάρη στα κρατικά δανεικά τα οποία ενίσχυαν τη ζήτηση. Αυτή ήταν η ελληνική «φούσκα» που έσκασε μόλις στέρεψαν τα δανεικά. Η μετάβαση σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο εξωστρεφούς οικονομίας είναι αναγκαία, αλλά και δύσκολη. Σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος του ενεργού πληθυσμού θα περάσει αναγκαστικά από την ανεργία και γι’ αυτό στην κρίσιμη περίοδο το κράτος πρέπει να έχει λεφτά για να στηρίξει αυτούς τους ανθρώπους και να τους δώσει τα εφόδια (π.χ. επανεκπαίδευση) να μπουν με νέους όρους στην παραγωγή.

Συνεπώς, η χώρα πρέπει να έχει θαλερό κοινωνικό κράτος που χρηματοδοτείται από προοδευτική φορολογία. Οι οικονομικά ισχυρότεροι, στους οποίους η χώρα δίνει την ευκαιρία να πλουτίσουν, οφείλουν να δίνουν περισσότερα αναλογικά στην κοινωνία. Ενώ σε ό,τι αφορά τις επιχειρήσεις, πρέπει να έχουν χαμηλό συντελεστή φορολόγησης αδιανεμήτων κερδών –ως αντίτιμο για τις υπηρεσίες που απολαμβάνουν τα νομικά πρόσωπα από το κράτος (π.χ. υπηρεσίες δικαιοσύνης, ασφαλείας κ.λπ.)– ενώ από την άλλη πρέπει να καταργηθούν όλες οι φοροαπαλλαγές επαγγελματικών ομάδων και τα ειδικά φορολογικά προνόμια ή οι ειδικοί συντελεστές για τα εισοδήματα αναλόγως της πηγής.

>>>Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο...

Ολα τα εισοδήματα φυσικών προσώπων πρέπει να εντάσσονται σε μία ενιαία κλίμακα και να φορολογούνται εξίσου, όπως προβλέπει το άρθρο 4 του Συντάγματος «οι Ελληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους».

Το ισχυρό κοινωνικό κράτος δεν είναι μόνο μια ηθική υποχρέωση της κοινωνίας προς τους αδυνάμους, είναι και μια επένδυση για το μέλλον. Η οικονομική προοπτική του τόπου απαιτεί υγιή, μορφωμένα και ασφαλή τα οικονομικά υποκείμενα. Οι δομές άμεσης κοινωνικής προστασίας πρέπει να περάσουν στις μονάδες Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εκεί που ξέρουν καλύτερα τα προβλήματα και μπορούν να δώσουν τις πιο αποδοτικές λύσεις. Αυτό όμως ταυτοχρόνως σημαίνει ότι πρέπει να μεταφερθούν φορολογικές αρμοδιότητες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως είναι ο φόρος ακινήτων, με τοπικούς μηχανισμούς ελέγχου εσόδων - δαπανών. Δήμος (και κατ’ επέκταση τοπική κοινωνία) που δεν κάνει χρηστή διαχείριση των οικονομικών του χρεοκοπεί, με όλες τις επιπτώσεις της χρεοκοπίας.

Αποκέντρωση

Το μεγάλο συγκεντρωτικό κράτος, που παράγει πρωτίστως γραφειοκρατία και γονατίζει κάθε προσπάθεια ανάπτυξης, πρέπει να αποκεντρωθεί είτε προς την αγορά (ιδιωτικοποιήσεις) είτε προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση είτε σε ό,τι αφορά τα ΑΕΙ (αυτονομία) κ.λπ. Βεβαίως, το κράτος οφείλει να έχει ισχυρό ρυθμιστικό ρόλο για την τήρηση των κανόνων κοινωνικής συμβίωσης, ανταγωνισμού και για την προστασία μοναδικών αγαθών της χώρας, όπως είναι το περιβάλλον. Είναι, όμως, περιττή σπατάλη πόρων να δίδονται στο κράτος επιχειρηματικές δραστηριότητες στις οποίες μπορεί να υπάρξει ανταγωνισμός (τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες, παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, συγκοινωνίες κ.ά.). Μόνη εξαίρεση μπορεί να είναι η διατήρηση του κρατικού μονοπωλίου εκεί όπου υπάρχουν φυσικά μονοπώλια (π.χ. συχνότητες, δίκτυα ρεύματος, τηλεπικοινωνιών, σιδηροδρόμων κ.ά.).

Η Ιστορία απέδειξε ότι ο μόνος δρόμος προς την ανάπτυξη είναι η απελευθέρωση της οικονομικής δραστηριότητας από κάθε ρύθμιση που αποβλέπει είτε στην ενίσχυση κάποιων συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων είτε στη διατήρηση παλαιών πρακτικών σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία. Κάθε πολίτης πρέπει να είναι ελεύθερος να επιχειρεί όπως και όπου θέλει, χωρίς άσκοπη γραφειοκρατία και εμπόδια εισόδου. Πρέπει να απολαμβάνει τους καρπούς της προσπάθειάς του, ή το κόστος του απερίσκεπτου ρίσκου του. Μόνοι περιορισμοί είναι οι κανόνες συμβίωσης, ανταγωνισμού, περιβάλλοντος, πολιτισμού. Το κράτος πρέπει να δίνει την ευκαιρία σε όλους να επιτύχουν και την ελευθερία να αποτύχουν. Μπορεί δε να ενισχύσει την επιχειρηματική δραστηριότητα μόνο με δύο τρόπους: διά της αφαίρεσης των εμποδίων στην άσκησή της και με δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές τις οποίες χρησιμοποιούν όλοι.

Τα προβλήματα που δημιουργεί η αχαλίνωτη δράση του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού (όπως και τα προβλήματα περιβάλλοντος, διεθνούς εγκληματικής δραστηρικότητας κ.ά.) δεν μπορούν να επιλυθούν με εθνικές δράσεις, αλλά μόνο σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε πρώτη φάση απαιτείται ενεργητική συνεργασία όλων των έλλογων δυνάμεων στην Ευρώπη για θέσπιση φόρου χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, έκδοση ευρωομολόγου για δημιουργία υποδομών σε ολόκληρη την ήπειρο και κοινές φορολογικές πολιτικές. Ολα αυτά απαιτούν επαναπροσδιορισμό της ισορροπίας μεταξύ εθνικής κυριαρχίας και συμμετοχής σε περισσότερο ομοσπονδιακή Ευρώπη σε προοδευτική κατεύθυνση.

Συνεχής προσαρμογή

Το «οίκαδε» ταιριάζει σε συντηρητικές δυνάμεις, οι οποίες, στην προσπάθεια να κρυφτούν από τις αλλαγές που επιφέρει η τεχνολογία και η παγκοσμιοποίηση, οδηγούν τη χώρα στη σταδιακή απίσχνανση και τελικώς στην καταστροφή της. Δυστυχώς, ο συντηρητισμός στη χώρα δεν αποτελεί πλέον προνόμιο μιας μόνο παράταξης. Διατρέχει οριζοντίως το πολιτικό σύστημα και γι’ αυτό απαιτείται μια ευρύτερη πολιτική συμμαχία των ανθρώπων που βλέπουν λίγο μακρύτερα από τη μύτη τους και τις ψεύτικες δάφνες του παρελθόντος.

Δεν είναι εύκολη η ανάταξη της χώρας. Εχει διαρκείς προκλήσεις και δουλειά. Πρέπει διαρκώς να σταθμίζουμε τις καταστάσεις και να επαναδιαμορφώνουμε πολιτικές σύμφωνα με όσα αλλάζουν στον κόσμο. Στην προσπάθεια αυτών των διαρκών αλλαγών υπάρχει πάντα ο κίνδυνος του λάθους. Αλλά η συντήρηση και η συνακόλουθη απραξία δεν έχει κινδύνους λάθους, είναι λάθος αφεαυτή. Οδηγεί αργά και υπνωτιστικά στην καταστροφή, αφού ο κόσμος αλλάζει και τα άτομα, οι πολιτικές δυνάμεις, η χώρα ολόκληρη δεν προσαρμόζεται.

Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια της συντήρησης και της συνακόλουθης απραξίας. Ως μικρή χώρα με σχετικά μικρούς πλουτοπαραγωγικούς πόρους επέζησε και κατέκτησε μια αξιοζήλευτη θέση στην ευρύτερη γειτονιά μας, προσαρμοζόμενη διαρκώς στις προκλήσεις των καιρών. Αυτό το νήμα πρέπει να ξαναπιάσει για να βγει από την κρίση.

Πάσχος Μανδραβέλης

ΒΡΩΜΙΚΟ ΠΑΡΕ-ΔΩΣΕ, ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ !...

Δείγμα γραφής της "νέας πολιτικής" που πρόκειται να εφαρμόσει η ανασχηματισμένη κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου αποτελεί η εξέλιξη στην υπόθεση της "χαλυβουργίας". 

Με απόφαση, κατά πλειοψηφία, του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας, δόθηκε το ο.κ. να γίνουν, στην επιχείρηση, ομαδικές απολύσεις, με το επιχείρημα του απειλούμενου κλεισίματός της. 

Δύο είναι οι επισημάνσεις που πρέπει να γίνουν : πρώτον, το γεγονός, πως οι εκπρόσωποι του κράτους και της κυβέρνησης παρουσιάστηκαν διαφορετικοί και ψήφισαν διαφορετικές προτάσεις ! 

>>>Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο...

Οι του υπουργείου εργασίας τάχθηκαν υπέρ της ομαδικής απόλυσης 45 εργαζόμενων, ενώ ο εκπρόσωπος του υπουργείου οικονομικών, ψήφισε κατά ! 

Πρόκειται, κατά τα φαινόμενα, για την, επίτηδες, ...λασκαρισμένη, συμπεριφορά των κυβερνητικών, όπως π.χ. εκείνη του Λοβέρδου και του Μητσοτάκη, στο ζήτημα των καθηγητών, τακτική, που μάλλον, ως κεντρικό στόχο, έχει το θόλωμα των νερών και τον αποπροσανατολισμό του λαού...

 Η δεύτερη επισήμανση, αφορά το ξετύλιγμα του μοντέλου, που θ΄ ακολουθηθεί από την κυβέρνηση, στη σχέση της με την τρόϊκα : πρόκειται για το μοντέλο του "μία σου και μία μου" ! 

Στην περίπτωσή μας, η, ουσιαστική, υιοθέτηση τροϊκανής απαίτησης για τις "ομαδικές απολύσεις", έχει να κάνει με τα αιτήματα της κυβερνητικής πλευράς, όπως. π.χ. της μείωσης της εισφοράς αλληλεγγύης ! 

Όπως και να τη βαπτίσει κανείς, αυτή η "νέα πολιτική" των σαμαροβενιζέλων, δεν είναι τίποτα το διαφορετικό από την αποδοχή και την εφαρμογή του δόγματος των δανειστών, περί "ισοδύναμων μέτρων", που, απλά, επιχειρείται να πλασαριστεί με διαφορετικό περιτύλιγμα !...

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΥΣΑ !...

Η ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ !...

Η κυβέρνηση του Σαμαρά και του Βενιζέλου άλλαξε : στη θέση του Άδωνη Γεωργιάδη, μπήκε ο Αργύρης Ντινόπουλος ! Ευτυχώς η ...σοβαρότητα παραμένει !...

ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ !...

Υπό την επίδραση της Κρίσης και των Μνημονίων, οι τελευταίες καταγραφές της λαϊκής βούλησης στην Κάλπη, έδωσαν δυο σαφέστατα μηνύματα : 1. Πως τέλειωσαν οι κυβερνήσεις αυτοδυναμίας στην Ελλάδα, και 2. Η Κεντροαριστερά, εξακολουθεί να παραμένει ο ρυθμιστικός παράγοντας κάθε σχετικής εξέλιξης, δηλαδή, κάθε προσπάθειας σύμπτυξης βιώσιμου κυβερνητικού σχήματος.

 

Η Κεντροαριστερά, μεν, αλλά ποια Κεντροαριστερά ;

 

Κι εδώ αρχίζουν τα τραγελαφικά και συνάμα εξοργιστικά, φαινόμενα του «κόπτειν και ράβειν» των επιδιώξεων, στα μέτρα και τη θέληση του καθένα. Γέμισε ο τόπος καλουπατζήδες, πλημύρισε το διαδίκτυο προτείνοντες και προϋποθέτοντες, πλην όμως, στην ουσία, πήξαμε στους Προκρούστηδες, που, ο καθένας τους κουβαλάει κι ένα αυτοσχέδιο κρεβάτι-μέτρο !

 

Παρ΄ όλο που η συντριπτική πλειοψηφία όλων αυτών προκαλεί, με την προβοκατόρικη θέση και στάση της, θ΄ αποφύγουμε, προς το παρόν, να τους καταδείξουμε και να τους κατονομάσουμε : όποιος σχεδιάζει να επιβάλλει το ξάπλωμα της Κεντροαριστεράς στο δικό του, προκρούστιο κρεβάτι, ας το καταλάβει κι ας το παραδεχθεί, πως μόνο την επαναδημιουργία της ισχυρής και δυνατής Δημοκρατικής Παράταξης δεν επιδιώκει. Την προώθηση των κομπλεξικών και αρρωστημένων, προσωπικών ή παρεϊστικων, απωθημένων αποπειράται και μόνον !

 

>>>Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο...

Αυτό που έχει, πρώτιστα, ανάγκη η νέα, μεταμνημονιακή Ελλάδα, είναι ένα πρόγραμμα δράσεων και μέτρων, που θα θεμελιώσουν μια διαφορετική λειτουργία της Οικονομίας και της Κοινωνίας. Ένα σύνολο πολιτικών, που θα περιθωριοποιεί και θα εξουδετερώνει, ό,τι οδήγησε στην παρακμή και τη χρεοκοπία την οικονομία, αλλά και τη χώρα και θα βάζει τη νέα πορεία τους σε άλλες βάσεις κι άλλους κανόνες.

 

Το πρώτιστο, είναι να γίνει η επεξεργασία ενός τέτοιου προγράμματος Ανάπτυξης, το οποίο, αφού συζητηθεί ευρύτατα κι αφού διαμορφωθεί με συναίνεση, ν΄ αποτελέσει και τον συνδετικό παράγοντα, το βασικό σημείο αναφοράς και ενότητας, όλων ή, τουλάχιστον, της συντριπτικής πλειοψηφίας των κομμάτων, σχηματισμών, ομάδων, ακόμα και προσώπων, που κινούνται στο χώρο της Κεντροαριστεράς, δηλαδή από τη Νέα Δημοκρατία και αριστερότερα, μέχρι και το μέσον, μπορεί και παραπάνω, του ΣΥΡΙΖΑ !

 

Κι αυτή τη μεγάλη αλήθεια τη λέει και την υποστηρίζει κάποιος σοφός πολιτικός, ο οποίος, όμως, όπως απέδειξε και εμπράκτως, βάζει στην άκρη την προσωπική του ανέλιξη, τις καρέκλες και τα οφίτσια, μπροστά στη διεκδίκηση του καλού και της προκοπής, της, ευρύτερης, παράταξης, αλλά και, κυρίως, της χώρας !

 

Όποιος θεωρεί, πως βασική προϋπόθεση, για τη δημιουργία της νέας ισχυρής και δυνατής Κεντροαριστεράς, είναι η απόλυτη δικαίωση των δικών του «πιστεύω» και η πλήρης αναγνώριση των δικών του θέσεων και απόψεων ας μείνει στην άκρη, είτε σαν άτομο, είτε σαν μέλος μιας, πολιτικής, πλην γραφικής παρέας, αυτοθαυμαζόμενων και αυτολιβανιζόμενων «κεντροαριστερών».

 

Τόσες και τόσες γραφικές παρουσίες υπάρχουν, με τη μορφή ομάδων με βαρύγδουπες ονομασίες, αλλά και με μηδαμινή απήχηση στο λαό. Το να δημιουργηθούν και κάποιες ακόμα, στεγάζοντας και κάποιους, ακόμα, απόγονους του Δελαπατρίδη, δεν θάναι, δα, και το καταστροφικότερο της όλης υπόθεσης !...

 

Ο ...ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ !...

Ο Σόιμπλε «με αυτά που λέει και που κάνει» θα βγάλει τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, τόνισε ο βουλευτής της Ν.Δ. Γεράσιμος Γιακουμάτος. Μιλώντας στην τηλεόραση του ΑΝΤ1 είπε πως στόχος του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, είναι να διαλύσει την Ε.Ε. ενώ τον χαρακτήρισε «πράκτορα του ΣΥΡΙΖΑ» και «κρυφοΣΥΡΙΖΑ».

 

Ο κ. Γιακουμάτος, πρόσθεσε επίσης, πως ο κ. Σόιμπλε δεν βρίσκεται πλέον σε υπεροχή και πως η κυβέρνηση είναι σε θέση να ...διαπραγματεύεται !...

TO MHNYMA !...

 

"...Πιστεύω ότι σαν ένα προοδευτικό κίνημα η δημοκρατική παράταξη πρέπει να θέσει τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν τη δομή ενός ακόμα πελατειακού συστήματος, κατεστημένων, που ακόμα κυριαρχούν και επηρεάζουν αποφάσεις και την πολιτική ζωή του τόπου». Αυτή η δομή είναι η «ρίζα» για την κακή διαχείριση του φυσικού πλούτου και του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας, που οδήγησε την Ελλάδα στα ελλείμματα και στα χρέη...

 

...Έχοντας μια πορεία μέσα σ΄ αυτόν τον χώρο, αγώνων και προσπαθειών, είμαι πάντα έτοιμος να συμβάλω και να βοηθήσω ώστε αυτός ο χώρος να μπορέσει να ανασυγκροτηθεί και να έχει έναν πολύ ουσιαστικό ρόλο στις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος...

 

...Το βασικό, σήμερα, είναι τι πρέπει να γίνει στη χώρα μας : μια προοδευτική, δημοκρατική πλατφόρμα των αλλαγών και των συγκρούσεων, που πρέπει να γίνουν, με νοοτροπίες και πρακτικές των πολιτικών, που θα φέρουν μια σωστή, χρηστή διοίκηση και αναπτυξιακή πορεία. Πάνω σε αυτές τις αρχές και βάσεις ενός σοβαρού προγράμματος να είμαστε ανοιχτοί σε πιθανές συνεργασίες για το μέλλον !...".

Γ. Παπανδρέου.

Ο (ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ) ΝΑΝΟΣ, ΠΟΥ ΒΡΥΧΑΤΑΙ !...

Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ !...

Εδώ και τέσσερις μέρες προσπαθώ να ερμηνεύσω τη σιωπή που επικρατεί στον ευρωπαϊκό χώρο για τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών στην Ελλάδα, τις μεγάλες ανατροπές στην περιφέρεια της Αττικής και την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές. Υποπτεύομαι μάλιστα πως δεν είναι τυχαίο ότι το Πρακτορείο Ξένου Τύπου άλλαξε ιδιοκτησία ειδικά αυτές τις ημέρες, με αποτέλεσμα να μην κυκλοφορούν εφημερίδες και περιοδικά.

 

Υπάρχει βέβαια και το Διαδίκτυο. Ευτυχώς. Γιατί μέσω του Διαδικτύου και της εγχώριας ειδησεογραφίας μαθαίνουμε πως «παγώνει» η υποψηφιότητα του Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ του λαϊκού κόμματος και πως την ευρωπαϊκή πολιτική την απασχολεί ιδιαιτέρως η νίκη της Μαρίν Λεπέν και του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία, καθώς και του ευρωσκεπτικιστή Φάραντζ του Αντιπαθούς στη Βρετανία.

 

Κουβέντα για τον κ. Τσίπρα, για τη μεγάλη ελληνική ανατροπή, για το «φάντασμα που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη» -όχι τον κομμουνισμό, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη- για το ζεϊμπέκικο της κυρίας Δούρου και την επανάσταση στην αποκομιδή των απορριμμάτων που βαδίζει με βήμα ταχύ απ’ άκρη σ’ άκρη σ’ όλη την Αττική. Διόλου τυχαίο. Οι παμπόνηροι κουτόφραγκοι, για μια ακόμη φορά, πασχίζουν με διάφορα τεχνάσματα να αποκρύψουν τις αληθινές αλλαγές, την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και την εκλογή Γλέζου και Παπαδημούλη, για να χειραγωγήσουν την ήδη αποβλακωμένη από την ακροδεξιά κοινή τους γνώμη.

 

Εδώ, προκειμένου να μη μιλήσουν για τον κ. Τσίπρα, έφτασαν να προβάλλουν ως σημαντικό το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στην Ουκρανία και τη συντριπτική νίκη του φιλοευρωπαίου άρχοντα της σοκολάτας.

 

>>>Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο...

Αν είναι ποτέ δυνατόν η Ουκρανία να παράγει σοκολάτα. Εδώ ώς και τον Φώτη Κουβέλη ανάγκασαν να παραιτηθεί προκειμένου να περάσει απαρατήρητη η άλωση της Ευρώπης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποια στιγμή όμως θα αναγκασθούν να παραδεχθούν ότι όλη η Ευρώπη μιλάει κατά βάθος, από μέσα της, για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως σωστά είχε προβλέψει ο κ. Τσίπρας, ότι το φάντασμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη πλανιέται πάνω από τα γαλλοβελγικά σύνορα, αυτά που διέσχισε με τα τεθωρακισμένα του ο Φον Γκουντέριαν το 1940, κι ότι η αλλαγή ξεκίνησε απ’ τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, κι ας έλειπε ο πρύτανης απ’ τη σκηνή.

 

Και τώρα για να σοβαρευτούμε.

 

Το σημαντικότερο κληροδότημα του Ανδρέα Παπανδρέου στον Αλέξη Τσίπρα είναι η ρητορεία που τοποθετεί την Ελλάδα στο κέντρο του κόσμου. Η ρητορεία αυτή δεν αντέχει στον έλεγχο της λογικής, ούτε της γεωγραφίας, ούτε της γεωπολιτικής, ούτε της οικονομίας, όμως δεν της χρειάζεται κανένα από τα προαναφερθέντα εργαλεία. Φτάνει η αυτοπεποίθηση του μεγαλόψυχου λαού μας, η βεβαιότητα πως όλος ο κόσμος μας εχθρεύεται, άρα κάποιο κέντρο θα μας ανήκει, βεβαιότητα που συνοδεύεται από την εξίσου ατράνταχτη δίδυμή της πως η υπόλοιπη Ευρώπη τρέμει μη της φύγουμε.

 

Φτάνει επίσης και η ρητορική πειθώ την οποία διέθετε ο αείμνηστος και την οποία προσπαθεί να οικειοποιηθεί, ακόμη και με τον τόνο της φωνής του ο αρχηγός του φαντάσματος της ανατροπής. Με μία μόνη διαφορά, που κάνει όλη τη διαφορά. Ο αείμνηστος αρχηγός του ελληνικού σοσιαλισμού, κοσμοπολίτης ων, γνώστης του κόσμου και των συγκρούσεών του, τη ρητορεία τη μεταχειριζόταν για να χειραγωγήσει τον θαυμασμό των οπαδών του.

 

Ο κ. Τσίπρας, ο οποίος δεν ξέρω ποια εμπειρία του κόσμου διαθέτει πέραν των συνόρων, της Βενεζουέλας ενδεχομένως και κάποιων πρόσφατων επισκέψεων σε Βρυξέλλες, Βερολίνο και Μπολόνια, την αναπαράγει σε πρώτο επίπεδο. Δεν ξέρω αν έχει τη δυνατότητα να κρίνει τη χώρα και τα πράγματά της στη σχετικότητά τους, αν έχει ο ίδιος συνείδηση ότι καλή η ρητορεία αλλά φιλτάτη η πραγματικότητα ή αν, μη γνωρίζοντας άλλη γλώσσα πλην της πρωτοπασοκικής, θεωρεί πως με αυτήν μπορεί να ερμηνεύσει τον κόσμο.

 

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ !...

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ...ΕΔΩ !...

Ψάχνουν να βρουν το κεντρικό μήνυμα της ψήφου στις ευρωεκλογές, γράφοντες ατέλειωτες αναλύσεις, στην πλειοψηφία τους ανούσιες, αστήρικτες και λερωμένες από βρώμικες σκοπιμότητες.

 

Μια απλή ματιά και μια γρήγορη ανάγνωση αρκεί, για την εξαγωγή του, ουσιαστικού, συμπεράσματος : το (ιστορικό) ΠΑΣΟΚ είναι και φάνηκε παντού ! Και στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση και στους…άλλους και …αλλού !

 

Στη συγκυβέρνηση μέσα από την «Ελιά», στη ΔΗΜΑΡ και στο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από εκατοντάδες στελέχη, κεντρικά και περιφερειακά, στο «Ποτάμι», μέσα από τους μασκαρεμένους σε «άβγαλτους» και «ανεξάρτητους», ακόμα και στους «ψεκασμένους», μέσα από τους «Σγουρήδηδες». Τέλος, απ΄ ό,τι φάνηκε ΠΑΣΟΚτζήδες ήταν στη συντριπτική πλειοψηφία αυτοί που γέμισαν, στις 25 του Μάη, τις παραλίες και τις ταβέρνες !

 

Ήταν, επίσης, το (ιστορικό) ΠΑΣΟΚ, παρών, σ΄ όλους, σχεδόν, τους Δήμους και σ΄ όλες τις Περιφέρειες, με δοκιμασμένα, αλλά και νεότερα στελέχη του, που πέτυχαν νίκες ή πολύ καλές επιδόσεις !

 

Αποδείχθηκε, λοιπόν, πως το ΠΑΣΟΚ (εξακολουθεί) να είναι ΠΑΝΤΟΥ ! Δεν είναι, όμως …ΕΔΩ !...

 

Το θέμα είναι, να ξανάρθει ΕΔΩ, (στο προσκήνιο), μαζεύοντας τις διασκορπισμένες σ΄ όλα τα πολιτικά σχήματα, δυνάμεις του, και, το κύριο ζητούμενο, που ανακύπτει, είναι το πως (με ποια αναμορφωμένη ιδεολογικοπολιτική πρόταση) και από ποιους θα ξεκινήσει και θα διεκπεραιωθεί η όλη διαδικασία.

ΤΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΜΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ !...

ΤΙ, ΑΚΡΙΒΩΣ, ΕΙΠΕ Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΓΙΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ !...

Στην ερώτηση της Deutsche Welle κατά πόσο θα ήθελε να συμβάλει στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του χώρου της Κεντροαριστεράς που υπέστη συρρίκνωση των δυνάμεών της ο Γιώργος Παπανδρέου απαντά ως εξής : «Έχοντας μια πορεία μέσα σ΄ αυτόν τον χώρο, αγώνων και προσπαθειών, είμαι πάντα έτοιμος να συμβάλω και να βοηθήσω ώστε αυτός ο χώρος να μπορέσει να ανασυγκροτηθεί και να έχει έναν πολύ ουσιαστικό ρόλο στις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος».

 

Δεδομένου ότι πολλοί παλιοί οπαδοί του ΠαΣοΚ ψηφίζουν πλέον ΣΥΡΙΖΑ, ότι αυτό το κόμμα κατάφερε να συγκρατήσει το εκλογικό του αποτέλεσμα και ότι πολύ πιθανό να εξακολουθήσει και μελλοντικά να διαδραματίζει πρωταγωνιστικό λόγο, ρωτήσαμε τον πρώην πρωθυπουργό σχετικά με τις πιθανότητες μιας κυβερνητικής συνεργασίας Αριστεράς-Κεντροαριστεράς.

 

Απάντηση : «Να μη βάλουμε το κάρο μπροστά από το άλογο, όπως λένε. Δηλαδή, το βασικό είναι τι πρέπει να γίνει στη χώρα μας: Μια προοδευτική, δημοκρατική πλατφόρμα των αλλαγών, των συγκρούσεων που πρέπει να γίνουν με νοοτροπίες και πρακτικές, των πολιτικών που θα φέρουν μια σωστή, χρηστή διοίκηση και αναπτυξιακή πορεία. Πάνω σε αυτές τις αρχές και βάσεις ενός σοβαρού προγράμματος να είμαστε ανοιχτοί σε πιθανές συνεργασίες για το μέλλον» !
 

Σ.Σ. Και για όποιον δεν κατάλαβε, η Στρατηγική για τη Νέα Ελλάδα δεν είναι δεδομένη κι ούτε είναι αυτή του Σαμαρά, που πρέπει το ΠΑΣΟΚ να ασπαστεί και να στηρίξει. Χρειάζεται μιαν άλλη πλατφόρμα αλλαγών ο τόπος, "προοδευτική και δημοκρατική" και με βάση τις συγκλίσεις σ΄ αυτή τη στρατηγική θα υπάρξουν και οι αναγκαίες συμμαχίες !...

Ο ΑΚΑΤΑΝΟΜΑΣΤΟΣ !...

ΟΙ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΟΥ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ !...

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στην Ελλάδα δεν προκαλούν άμεση ανάγκη εθνικών εκλογών, τόνισε ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, πρόσθεσε ωστόσο ότι θα πρέπει να ακούσουμε προσεκτικά τον πολίτη και τα μηνύματα που έστειλε ψηφίζοντας.

 

«Η Ελλάδα, σε κάθε περίπτωση, προχωρά σταθερά. Ήδη από το 2009 δρομολογήσαμε τις αναγκαίες αλλαγές, οι οποίες, χάρη στις τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού, αποδίδουν. Υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα και έχουμε επιτύχει την μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ» ανέφερε ο κ. Παπανδρέου σε συνέδριο της  Hertie School of Governance, στο Βερολίνο,στο οποίο συμμετέχουν ακόμη ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο επικεφαλής της Ευρωομάδας (Eurogroup) Γερούν Ντάισελμπλουμ και ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Μόντι.

 

«Υπάρχουν όμως πραγματικά προβλήματα και οφείλουμε να ακούσουμε προσεκτικά τα μηνύματα που έστειλαν οι πολίτες» τόνισε και έκανε λόγο για τεράστιες ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης: «Εάν υπήρχε άλλη αντιμετώπιση, δεν θα είχαμε αυτά τα αποτελέσματα της ύφεσης και της ανεργίας» είπε.

 

Ο κ. Παπανδρέου, αναφερόμενος στο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών συνολικά στην Ευρώπη, τόνισε ότι δεν συμφωνεί με την άποψη ότι «υπάρχουν προβλήματα, αλλά ας συνεχίσουμε όπως πριν». «Θα ήταν το λάθος συμπέρασμα» τόνισε και αναφέρθηκε σε δύο διαφορετικούς τρόπους να το αντιμετωπίσει κανείς, είτε με την Οδύσσεια, όπου στο τέλος του δύσκολου δρόμου υπάρχει η Ιθάκη, είτε με τον Σίσυφο, που τιμωρήθηκε να κουβαλά χωρίς τέλος τα βάρη του.

 

>>>Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο...

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, «ασφαλώς και είμαστε υπεύθυνοι για την κακοδιαχείριση της οικονομίας μας. Είμαστε οι πρώτοι που το λέμε, άλλωστε και εμείς το κληρονομήσαμε» σημείωσε ο πρώην πρωθυπουργός και αναφέρθηκε στον τρόπο αντίδρασης της Ευρώπης και στην σύγκρουση δύο απόψεων, «λιτότητα εναντίον μεταρρυθμίσεων». Παραδέχθηκε ότι η Ελλάδα χρειαζόταν και χρειάζεται μεταρρυθμίσεις και αναδιοργάνωση της οικονομίας της, αλλά επισήμανε ότι τέτοιες αλλαγές απαιτούν χρόνο και ανέφερε ενδεικτικά τη μείωση των μισθών, η οποία, όπως είπε, δεν βελτιώνει απαραίτητα την ανταγωνιστικότητα, αλλά και την αύξηση των φόρων, η οποία δεν φέρνει αποτελέσματα, εάν υπάρχει κακό φορολογικό σύστημα.

 

Αναφέρθηκε επίσης σε δήλωση του πρώην καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ, ότι στην Γερμανία δεν θα μπορούσαν να εφαρμοστούν ταυτόχρονα μεταρρυθμίσεις και λιτότητα και γι' αυτό ο ίδιος επέλεξε τις μεταρρυθμίσεις. Η επιλογή του συνδυασμού για την Ελλάδα προκάλεσε τεράστιες συνέπειες σε ό,τι αφορά την ύφεση και την ανεργία, χωρίς μάλιστα να έχει δημιουργηθεί ένα κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας που θα προστατεύει τους πολίτες, συνέχισε ο κ. Παπανδρέου και τόνισε ότι ήταν λάθος η «εθνική ρητορική», που έλεγε ότι «φταίει η Ελλάδα» ή «φταίει ο Νότος», ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση καθυστέρησε να δράσει συλλογικά και να αντιμετωπίσει τις ανισορροπίες της.

 

«Επτά χρόνια μετά την τραπεζική κρίση, δεν υπάρχει ακόμη τραπεζική ένωση» δήλωσε χαρακτηριστικά και, αναφερόμενος στην πρότασή του για δημοψήφισμα, τόνισε ότι ήταν αναγκαίο ο ελληνικός λαός να αναλάβει την ευθύνη για την όποια απόφαση και εξέφρασε την πεποίθηση ότι οι Έλληνες θα είχαν ανταποκριθεί θετικά.

 

«Οι αντιδράσεις που είχα από τους εταίρους αφορούσαν το ρίσκο των αγορών, πιστεύω όμως ότι το μεγαλύτερο ρίσκο αφορούσε την πολιτική» τόνισε ο κ. Παπανδρέου και έκανε λόγο για ένα «βαθιά δημοκρατικό ζήτημα». Ανέδειξε δε την ανάγκη για εμβάθυνση της δημοκρατίας στην Ευρώπη και ανέφερε ενδεικτικά το ενδεχόμενο απευθείας εκλογής του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ή ακόμη και προκαταρκτικών εκλογών των ευρωπαϊκών κομμάτων, προκειμένου να αναδειχθούν οι υποψήφιοι. «Με αυτόν τον τρόπο οι πολίτες θα έχουν μεγαλύτερη συμμετοχή» εξήγησε.

"ΕΔΩ ΚΑΙ ...ΑΣ΄ ΤΟ ΓΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ" !...

Η συγκυβέρνηση έχασε και ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ κέρδισε ! Το κουφό συμπέρασμα των Ευρωεκλογών, ένα αποτέλεσμα της συμπεριφοράς ενός "ψεκασμένου" εκλογικού σώματος. Δεν ξέρει ούτε τι δεν θέλει, αλλά ούτε και τι θέλει !...

 

Το Σαμαρέϊκο, με τους συνεταίρους του, οργίασε κυβερνώντας επί δύο χρόνια και πλήρωσε με μείωση των ποσοστών του. Το Τσιπρέϊκο, με τις συνιστώσες του, ξεσάλωσε, αυτά τα δυο χρόνια, αντιπολιτευόμενο ασύστολα και ...ανταμείφθηκε με μείωση της εκλογικής του δύναμης, κύρια στις φτωχότερες περιφέρειες, (β΄ Αθήνας, β΄ Πειραιά κλπ).

 

Το αλαλούμ θα συνεχιστεί, με τους λιγούρηδες της "πρώτης φοράς" να προσπαθούν, ό,τι δεν έφερε η κάλπη (εθνικές εκλογές "εδώ και τώρα"), να το πετύχουν με πολιτικές κινήσεις και τρυκ. Είναι βέβαιο πως θα τα κάνουν "σκατά", μιας και δεν είναι ικανοί, για καμιά πολιτική πρωτοβουλία της προκοπής.

 

Το "στις 26 φεύγουν...", γίνεται, πλέον, "να φύγουν στην εκλογή του Προέδρου", κάτι που φαντάζει ηλιθιοδέστερος στόχος από τον προηγούμενο, καθώς εδώ, πλέον, δεν μεσολαβεί, καν, το εκλογικό σώμα και οι "ωθούμενοι στην έξοδο" έχουν όλες τις προϋποθέσεις και τα ατού, για να εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ν΄ αφήσουν τον Τσίπρα να μαζεύει ...βρούβες, για να ταΐσει τους λιγούρηδές του, που κάθε άλλο παρά ενθουσιασμένοι θα εμφανιστούν μπροστά σε τέτοιο "μενού" !

 

Η διέξοδος ; Όποιος θέλει να την αναζητήσει, πραγματικά, χωρίς πονηριές και ανίερες σκοπιμότητες, ας ακούσει τις παρακάτω δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου...

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ !...

ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ ΜΠΟΥΤΙΑ !...

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του 2014 αποτυπώνει σε ποσοστά το "πελάγωμα" ενός ολόκληρου λαού. Ενός λαού που έχει "μπερδέψει τα μπούτια του" !

 

Από που ν΄ αρχίσεις το μέτρημα και τι να πρωτομετρήσεις ;

 

Την ...αγανάκτηση για τα Μνημόνια, που αποτυπώθηκε με την υπερψήφιση των μνημονιακών ;

 

Τον χρωματισμό της Ελλάδας, που μισο-έγινε κόκκινη, με το ΣΥΡΙΖΑ, μόλις, στο 26 ;

 

Δεν θ΄ ασχοληθώ με τα συμβάντα στο χώρο της Δεξιάς, ούτε μ΄ εκείνους που πανηγυρίζουν πως κέρδισαν το "Δημοψήφισμα" παίρνοντας το 1/4 του εκλογικού σώματος.

 

Ως ΠΑΣΟΚος θα επικεντρώσω στους ΠΑΣΟΚους, που εμφανιστήκαμε να τροφοδοτούμε με ψήφους, κάθε κομματικό σχηματισμό, εκτιμώντας, σχεδόν ο καθένας, όπως θέλει κι όπως γουστάρει, και, το ιστορικό πέρασμα του Κινήματος, και, τις πολιτικές που άσκησε, και, τη λειτουργία και τις επιλογές του την ώρα της κρίσης και της λαίλαπας...

 

Άλλοι πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ, άλλοι στην "Ελια", άλλοι στη ΔΗΜΑΡ, άλλοι στο ποτάμι, κάποιοι, ηλιθιοδέστεροι στην ακροδεξιά κι άλλοι στις παραλίες ή στις ταβέρνες !

 

Κι όλοι, βέβαια, καθοδηγούμενοι από το πνεύμα του "μεγάλου Ανδρέα" και ερμηνεύοντάς το αυθεντικά !!!

 

Ευτυχώς και παρά τις τεράστιες και αμέτρητες μαλακίες μας δεν κατορθώσαμε να βάλουμε την ταφόπετρα στην Κεντροαριστερά, το μοναδικό ιδεολογικοπολιτικό χώρο, που μπορεί να κάνει συνθέσεις και να δώσει διέξοδο στα σημερινά αδιέξοδα.

Πόση εξυπνάδα χρειάζεται, για ν΄ αντιληφθούμε, πως η, απολύτως, απαραίτητη, για το μέλλον της χώρας ενοποίηση και ηγεμονική επαναλειτουργία της Κεντροαριστεράς ή θα γίνει από όλους και με όλους ή δεν θα γίνει καθόλου ?...

ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ !...

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ : ΓΝΩΣΤΑ, ΑΓΝΩΣΤΑ, ΠΙΘΑΝΑ !...

Η πορεία προς τις ευρωεκλογές μπορεί να ανιχνευθεί καθαρότερα μέσα από τις διάσημες πλέον τρεις αποστροφές ενός ιδιαίτερα ευφυούς, αλλά καταστροφικού πολιτικού (του Ντόναλντ Ράμσφελντ, υπουργού Άμυνας στην κυβέρνηση Μπους, που εξαπέλυσε την άφρονα εισβολή στο Ιράκ). Σύμφωνα με αυτές, κάθε πραγματικότητα έχει τρεις διαστάσεις: Υπάρχουν εκείνα που ξέρουμε ότι τα γνωρίζουμε (known, knowns). Υπάρχουν επίσης εκείνα που ξέρουμε ότι δεν τα γνωρίζουμε (known, unknowns). Τέλος, υπάρχουν και εκείνα που αγνοούμε, αλλά νομίζουμε ότι τα γνωρίζουμε, ενώ εν τέλει είμαστε σε βαθύ σκοτάδι (unknown, unknowns).

Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο σημείο: Οι εκστρατείες όλων των κομμάτων δεν ανταποκρίνονται στο τι πιστεύουν και νιώθουν οι πολίτες αντανακλώντας έτσι απλώς αντιλήψεις του μικρόκοσμού τους. Πώς λοιπόν να γίνουν αξιόπιστα σε ψηφοφόρους που ξεκινούν από δυσπιστία και φθάνουν από τη δυσφορία στην οργή ;

Η ΝΔ έχει κάνει μία από τις πιο απογοητευτικές προεκλογικές εκστρατείες της, ανάλογη εκείνης του Μαΐου του 2012. Όφειλε να κάνει το αυτονόητο και να υιοθετήσει μια χαμηλότονη επικοινωνία προβάλλοντας χωρίς υπερβολές τα όποια σταθεροποιητικά βήματα στην οικονομία, κάνοντας λόγο για ένα δύσβατο και ανηφορικό δρόμο. Μόνο έτσι άλλωστε θα γινόταν πιστευτή. Το αποτέλεσμα των άκριτων θριαμβικών μηνυμάτων, με δεδομένα τα όσα βιώνουν οι ψηφοφόροι, είναι να τους εξοργίζει. Στην ουσία, η επικοινωνία της εξελίχθηκε σε δώρο στον ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, οι βαρύτατες εκφράσεις Σαμαρά κατά Τσίπρα, ότι ο τελευταίος είναι «υπονομευτής της σταθερότητας» και πως επιδιώκει την επιστροφή στην κρίση, έβλαψαν τη ΝΔ. Την ίδια ώρα άλλωστε, ο Βενιζέλος πετύχαινε το ακατόρθωτο: Να εμφανιστεί ο ίδιος και το κόμμα του ως οι de facto αποσταθεροποιητές της κυβέρνησης με το τραγελαφικό του δίλημμα !

Τίποτα δεν κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ σε αξιοπιστία με μηδενισμούς. Οι ψηφοφόροι δεν πείθονται ότι έχει ένα στοιχειωδώς ρεαλιστικό πρόγραμμα. Το κόμμα του παραμένει ένα αντιφατικό μωσαϊκό. Όσο λαϊκίζει, χάνει, όπως συνέβη και με τον Σαμαρά σε αντίστοιχο ρόλο. Όμως, τουλάχιστον απέφυγε ο ίδιος το μεγάλος λάθος, ενώ κέρδισε πόντους στην πολύ καλή του εμφάνιση στο ευρωπαϊκό ντιμπέιτ.

Με όλα στη ζυγαριά, πρόβαλε ως το μη χείρον. Έτσι όμως, κάθε άνοδός του είναι εύθραυστη και πεπερασμένη. Τα παραπάνω μάς οδηγούν σε μια επόμενη αποστροφή του Ράμσφελντ, δηλαδή σε εκείνο, που οι περισσότεροι πολίτες έχουν πλέον εμπεδώσει: Ότι δηλαδή η χώρα πορεύεται με ένα άκρως παθογενές και αδιόρθωτο κομματικό σύστημα. Αυτό αποτελείται από ένα ανεπαρκέστατο στελεχικό δυναμικό, που πιάνει θέσεις κλειδιά στο κράτος, είναι ανίκανο να διοικήσει και έχει στο DNA του πελατειακά σύνδρομα, είτε έχει κληθεί να επανδρώσει θέσεις εξουσίας, είτε φιλοδοξεί να το πράξει.

Πέρα από αυτό, σε καμία χώρα της Ευρωζώνης δεν υπάρχει τόση πόλωση και παντελής απουσία συναίνεσης. Πουθενά επίσης δεν εμφανίζεται τέτοια κρίση αξιοπιστίας των κομμάτων, με αποτέλεσμα η πλειονότητα των πολιτών να επιλέγει με κύριο κριτήριο το μη χείρον.

>>>Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο...

Η τελευταία επισήμανση μάς οδηγεί σε εκείνα που ξέρουμε ότι δεν γνωρίζουμε, καθώς οι ψηφοφόροι είτε επιλέγουν πρωτίστως αρνητικά είτε αποστασιοποιούνται μαζικά, κάνοντας έτσι κάθε εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος να είναι σχεδόν αδύνατη. Επιπροσθέτως, οι δημοσκοπήσεις αποκλίνουν η μία από την άλλη με την αξιοπιστία πολλών από αυτές να βρίσκεται στο ναδίρ. Έτσι, οδηγούμαστε στις ευρωεκλογές με πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων τόσο διότι το τοπίο είναι θολό όσο και διότι δεν υπάρχουν αξιόπιστα εργαλεία για να φωτιστεί.

Παρ' όλα αυτά μοιάζει να έχουν διαμορφωθεί τάσεις οι οποίες φωτίζουν πιθανότητες για το τι μπορεί να συμβεί. Φυσικά, κάθε πιθανότητα έχει τα σοβαρά ερωτηματικά της.

Πρώτον, για τα δύο κόμματα που κυβερνούν, μπορεί να εκτιμηθεί πως τα αθροιστικά τους ποσοστά θα μειωθούν αισθητά. Πόσο; Τούτο είναι άγνωστο. Η ΝΔ θα πληρώσει το κόστος της απουσίας ενός μεταρρυθμιστικού αφηγήματος, που να συνοδεύεται από μεταρρυθμιστικές πρακτικές.

Δεύτερον, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν κάνει τις χειρότερες δυνατές προεκλογικές εκστρατείες. Αυτό θα έχει ένα μη αμελητέο κόστος. Πόσο; Τούτο είναι επίσης άγνωστο.

Τρίτον, ο ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως ο ίδιος ο Τσίπρας, ειδικά με την παρουσία του στο ευρωπαϊκό ντιμπέιτ θα ωφεληθεί. Πόσο; Και αυτό είναι άγνωστο. Ούτε τα ποσοστά του είναι προβλέψιμα σε σχέση με εκείνα του 2012, ούτε η όποια διαφορά του από την πτωτική ΝΔ.

Τέταρτον, η Χρυσή Αυγή (και εδώ ενδεικτική είναι η επίδοση Κασιδιάρη στον Δήμο της Αθήνας) θα εμφανίσει αξιόλογα ποσοστά τροφοδοτούμενη από οργισμένους ψηφοφόρους του, που στην πλειονότητά τους απορρίπτουν την ιδεολογία του κόμματος. Η διαχρονικά αντιφατική στάση της ΝΔ και γενικότερα οι σπασμωδικές ενέργειες της κυβέρνησης, εξελίχθηκαν σε δώρο στο ακραίο αυτό κόμμα.

Πέμπτον, η υπερέκθεση του «Ποταμιού» στην τηλεόραση ανέκοψε τη δυναμική του. Ενώ η μετριοπαθής ΔΗΜΑΡ με τον ευπρεπή Κουβέλη δοκιμάζεται.

Έκτον, η πολιτική επιλογή της αποχής θα είναι σημαντική, αλλά η ακριβής έκτασή της είναι ένα ακόμη άγνωστο δεδομένο.

Ένα πάντως είναι βέβαιο, εφόσον συμβούν τα παραπάνω: Η επόμενη ημέρα σε ένα επίπεδο, εκείνο του πολιτικού τοπίου, θα είναι διαφορετική από τη σημερινή. Σε ένα άλλο επίπεδο όμως, εκείνο της κρίσης του κομματικού συστήματος, θα είναι ίδια όπως σήμερα. Διότι, όπως και να έχουν ψηφίσει οι πολίτες, η δυσπιστία τους προς όλους θα παραμείνει στα ύψη. Μπορεί όμως ένα τόσο αναξιόπιστο κομματικό σύστημα να διαχειριστεί την πιο βαθιά κρίση του τόπου ;

 

Γιάννης Λούλης

ΚΟΜΜΕΝΗ Η ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ !...

Την ψήφο του μπορεί να τη δώσει ο καθένας όπου κρίνει σκόπιμο. Αυτό είναι και το μεγαλείο της Δημοκρατίας. Η ελευθερία του να επιλέγεις, δίχως υπαγόρευση και δίχως καταναγκασμό.

 

Όμως, όσα βλέπουμε να διαδραματίζονται εν όψει του β΄ γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών με αντικείμενο τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής ευτελίζουν την ποιότητα της Δημοκρατίας που υπάρχει σε αυτόν τον τόπο.

 

Η Χρυσή Αυγή είναι ένα υπερεθνικιστικό, ακροδεξιό μόρφωμα, το οποίο ελάχιστο σεβασμό τρέφει στους δημοκρατικούς θεσμούς. Είναι ένα κόμμα του οποίου η μισή ηγεσία είναι προφυλακισμένη και υπόδικη, αντιμετωπίζοντας βαριές κατηγορίες από τον μισό ποινικό κώδικα. Έτσι, λοιπόν, όταν οποιοδήποτε κόμμα του λεγόμενου συνταγματικού τόξου, είτε, πρότινος, από τα υπόγεια του Μαξίμου, είτε, πλέον, από την Αριστερά, επιχειρεί να αλιεύσει τους ψηφοφόρους αυτού του ακραίου και βίαιου μορφώματος, ελάχιστη υπηρεσία προσφέρει στους δημοκρατικούς θεσμούς του τόπου. Το μόνο που καταφέρνει είναι να απενοχοποιεί την ψήφο που δόθηκε στη Χρυσή Αυγή κατά τον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών ή σε οποιαδήποτε άλλη εκλογική αναμέτρηση.

 

Συνιστά επιχείρημα ότι όσοι ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή δεν είναι απαραίτητα νεοναζιστές, και ότι πλέον μπορούμε να τους ζητήσουμε να διοχετεύσουν τις λεγόμενες «αντιμνημονιακές» τους διαθέσεις ή απόψεις μέσω ενός επίσης αντιμνημονιακού, πλην αριστερού σχήματος ; Συνιστά λόγο ικανό και αρκετό για ένα κόμμα που λυσσαλέα αντιστέκεται σε όσα πρεσβεύει η ακροδεξιά να επιχειρεί τη νομιμοποίηση της προσπάθειας αλίευσης ψήφων μέσω του τρόπου αυτού ; Προφανώς όχι.

 

Συνιστά όμως άκρατο κυνισμό και ψηφοθηρία του αίσχιστου είδους. Τόσο απλά. Είναι πολύ απλά αδιανόητο μια παράταξη που έχει τόσο υποφέρει από δεκαετίες διώξεων, φυλακίσεων και εκτοπίσεων να προσβλέπει σήμερα, ή τουλάχιστον να εμφανίζεται ότι προσβλέπει, στην ακροδεξιά ψήφο…

 

Τι θα γίνει αυτή η ψήφος ; Ας κάνει ό,τι θέλει και ας γίνει ό,τι θέλει. Τούτο όφειλε να μην είναι καν θέμα για ένα αριστερό κόμμα ή για οποιοδήποτε δημοκρατικό κόμμα. Στη Δημοκρατία ο καθένας ρίχνει την ψήφο του και μετά αντιμετωπίζει τα επίχειρα των επιλογών του. Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά με το συγκεκριμένο πολίτευμα και εκεί έγκειται η αξία του. Δεν υπάρχουν «παραπλανημένοι ψηφοφόροι». Ουδείς δικαιούται σήμερα να υποστηρίξει ότι «δεν γνώριζε» ή ότι «παραπλανήθηκε»…

 

>>>Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο...

Δεν αντιλαμβάνονται όσοι επιχειρούν να αλιεύσουν την ακροδεξιά ψήφο ότι έτσι επικροτούν και νομιμοποιούν πολιτικά τον τρόπο με τον οποίο εκφράστηκαν οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι στον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών; Δεν αντιλαμβάνονται ότι δημιουργούν ένα κακό, ένα κάκιστο, προηγούμενο για τα πολιτικά πράγματα του τόπου ;

 

Ας μην γελιόμαστε. Όσο μένος ή μίσος κι αν τρέφει κανείς κατά της οικονομικής πολιτικής που ακολουθήθηκε σε αυτόν τον τόπο στη διάρκεια των ετών του μνημονίου, δεν δικαιολογείται καθ’ οιονδήποτε τρόπο να ενισχύει την πορεία, τις μεθόδους και την ιδεολογία μορφωμάτων όπως η Χρυσή Αυγή.

 

Τις απόψεις αυτές τις έζησε ο τόπος μας και του κόστισαν ακριβά. Τις έζησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην Κατοχή από τους ναζιστές και τις ξανάζησε στη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας των συνταγματαρχών. Στερήθηκε την ελευθερία του, την κυριαρχία του, την αξιοπρέπειά του και θρήνησε χιλιάδες θύματα.

 

Μπορεί ένα τμήμα της Αριστεράς να προσδοκά σήμερα την αναρρίχησή του στην εξουσία, όμως είναι αδιανόητο στην προσπάθειά του αυτή να ποδοπατήσει ιερά και όσια. Έλεος πια, κι ας κάνουν, όσοι ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή, ό,τι τους φωτίσει η κούτρα τους…

 

Ν. Γ. Δρόσος

ΟΛΟΙ ΓΚΛΕΤΣΟ !...

ΠΑΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ "ΜΑΓΚΑ" !...

Αυτός και το, πανθομολογούμενα, ακροδεξιό και ανίκανο επιτελείο του, έπαιξαν τον, καθοριστικά, αρνητικό ρόλο στο εκλογικό αποτέλεσμα για τη Ν.Δ., του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών.

 

Με τις επιλογές τους στην Αθήνα, την Αττική και τη Μακεδονία ανέστησαν ψοφίμια και έφεραν τα χειρότερα αποτελέσματα, για τη Δεξιά, μεταπολιτευτικά !

 

Η πολιτική τους συμπεριφορά εκπέμπει, πέρα από προχειρότητα και παλαιοκομματούρα του κερατά, κι έναν, ολοφάνερο, πανικό, που, κάθε άλλο, παρά προσελκύει ψήφους.

 

Ο Σαμαράς πάει να κάνει τον Τσίπρα "μάγκα", κάνοντας κάθε τι, για να του δώσει αξία και δείχνοντας στο λαό, πόσο τον φοβάται : η εικόνα που λαμβάνει ο μέσος ψηφοφόρος της επόμενης Κυριακής, είναι πως ο Αντωνάκης έχει την ήττα του σίγουρη και, πλέον, παίζει τα ρέστα του...

 

Πέρα από τις ανούσιες και τετριμμένες αντιπαραθέσεις του, έχει αποδοθεί και σε μια ακατάσχετη, έως εκνευριστική παροχολογία, τάζοντας "πετραχήλια στους λαγούς" και "παντεσπάνι στους νηστικούς", με προεκλογικές φιέστες ανάλογες, αν όχι μεγαλύτερες, των περιβόητων "Ζαππείων" !

 

Ένας "Αντωνάκης" στα όλα του !...