Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΓΟΛΙΑΘ !...

Και το γαϊτανάκι με την αναδιάρθρωση του χρέους καλά κρατεί, με τις εκατέρωθεν δηλώσεις να είναι, μέρα με τη μέρα, όλο και πιο αντικρουόμενες.
Το τελευταίο δεκαήμερο, από Γερμανία μεριά, υπήρξε βομβαρδισμός πληροφοριών για σχέδιο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, (του πέρα των 110 δισ. €), που θα το συζητούσε η σύνοδος κορυφής το Μάρτιο.
Η ελληνική κυβέρνηση, κύρια διά του Παπακωνσταντίνου, συνεπικουρούμενου από τον Προβόπουλο, αλλά χθες και διά στόματος πρωθυπουργού στο Νταβός, αποκλείει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θεωρώντας το, περίπου, επικίνδυνο και αντίθετο με τα συμφέροντα της χώρας.
Το παράξενο είναι, πως ενάντιος εμφανίζεται και ο ΄Ολι Ρεν, που, βέβαια, ως επίτροπος, δεν μπορεί παρά να εκφράζει την άποψη της Κομισιόν.

Τι γίνεται, λοιπόν ;

Είναι συνηθισμένο και φυσιολογικό, όταν παίζονται ζητήματα στρατηγικής, οι ζυμώσεις και οι αντιπαραθέσεις να παρουσιάζονται και μεγαλύτερες και εντονότερες. Κι εδώ έχουμε μια τέτοια περίπτωση.
Η Ελλάδα έχει διακηρύξει, μέσω της κυβέρνησης, πως η μεγάλη προσπάθεια εξυγίανσης και προσαρμογής της οικονομίας θα διαρκέσει (με τις επιταγές του μνημονίου) ως το 2013. Ο Γ. Παπανδρέου τονίζει συνέχεια, πως η χώρα θα βγει στις αγορές προς το τέλος του 2011 και πως από το 2012 θα επιστρέψουν οι θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Με την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των 110 δισ. € και την – πιθανή – μείωση του επιτοκίου τους, η πορεία μπορεί να είναι βιώσιμη και η εξυπηρέτηση του χρέους ομαλή.
Την όποια βελτιωτική παρέμβαση της Ε.Ε. η χώρα μας την επιζητάει στα πλαίσια γενικότερων μέτρων για όλα τα κράτη κι όχι κατ΄ αποκλειστικότητα, ενώ ως τέτοιο μέτρο επιθυμεί την καθιέρωση του Ευρωομόλογου.

Απ ό, τι φαίνεται οι …οπαδοί της αναδιάρθρωσης του συνολικού χρέους της Ελλάδας, την παραπάνω στρατηγική την αμφισβητούν και προσπαθούν να περάσουν τη δική τους, κάνοντας και περιγράφοντας διάφορα σχέδια.

Η κόντρα, βραχυπρόθεσμα, συνίσταται στις ενστάσεις της Ελλάδας σ΄ όλη αυτή φιλολογία, καθώς τη θεωρεί – και είναι – υπονομευτική της προσπάθειας και της επιδίωξης κατευνασμού των αγορών και προετοιμασίας του εδάφους για επιστροφή στον απρόσκοπτο και χαμηλότοκο δανεισμό.
Η ουσιαστική, όμως, αντίθεση και αντιπαράθεση έχει ευρύτερα χαρακτηριστικά κι αναφέρεται στη νέα δομή και στους νέους κανόνες λειτουργίας της Ε.Ε. και της ευρωζώνης, δηλαδή, στο μέλλον της ενωμένης Ευρώπης.
Η Γερμανία της Μέρκελ πουλάει την αναδιάρθρωση των χρεών, με αντάλλαγμα την υιοθέτηση ενιαίων και αυστηρών (συνταγματικά κατοχυρωμένων) κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας σ΄ όλα τα κράτη μέλη, παριστάνοντας τον μεγαλόψυχο πρωτοπόρο της πλήρους οικονομικής ένωσης.
Κι όμως, πίσω από την αθώα αυτή επιδίωξη, κρύβεται η εμπέδωση και η δημιουργία μιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων, η παγίωση των ανισοτήτων και η διαιώνιση της πολλαπλής εκμετάλλευσης των χωρών του νότου, από εκείνες του πλούσιου βορρά.
Πολιτικές και προγράμματα αντιστάθμισης, προσαρμογής και σύγκλισης δεν υπάρχουν στις σκέψεις, τους σχεδιασμούς και τις πολιτικές των Γερμανών.
Τώρα που εμείς κάναμε τη δουλειά μας και πετύχαμε, με την απλόχερη βοήθεια, (άμεσης και έμμεσης), της Ε.Ε. την νέα ενοποίηση της Γερμανίας, ενσωματώνοντας και εξισώνοντας το πάμπτωχο ανατολικό κομμάτι της, ας πάνε περίπατο τα προγράμματα και τα πακέτα στήριξης και σύγκλισης, για τους υπόλοιπους : τώρα ενιαίοι κανόνες και αυστηρή πειθαρχία !

Το παιχνίδι είναι μεγάλο κι ανοιχτό, πλην όμως οι προϋποθέσεις και ο συσχετισμός των δυνάμεων συντριπτικά κατά της Ελλάδας, γεγονός που καθιστά τις εγχώριες προσπάθειες, περίπου, απέλπιδες !...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εκτός απο αυτά που περιγραφεις Λογοπλόκε είναι και τα CDS στη μέση.Εχουν λυσσαξει όλοι με την αναδιαρθρωση.Στάση πληρωμών και μπάχαλο τους χρειάζεται.
Ωραίο το έργο που παίζεται.Κατασκευάζουμε ένα κίνδυνο ότι τα κράτη πτωχευουν,χωρίς καποιο κράτος να έχει αθετήσει ποτέ κάποια υποχρέωση χρέους και μέσω των αγορών και των οίκων αξιολόγησης ,που σημειωτέον είναι οι ίδιοι, σου επιβάλουν πολιτικές λιτότητας ουτως ώστε να μην σηκώσεις ποτέ κεφάλι και παράλληλα εισπράττουν τα υπέρογκα επιτόκια που επιβάλουν με τα πακέτα διάσωσης.

ακυβέρνητος είπε...

Τις τελευταίες μέρες δίνουν και παίρνουν τα σενάρια για αγορά του ελληνικού χρέους. Το χορό άνοιξε το γερμανικό Spiegel που υποστηρίζει ότι θα μπορούσε να δοθεί δάνειο στην Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ναι, υπάρχει και τέτοιο, μη γελάτε), ώστε να έχει τη δυνατότητα να επαναγοράσει τα ήδη εκδοθέντα ελληνικά ομόλογα, σε τιμές αγοράς (όχι ληστρικές δηλαδή).
Η πώληση, λέει, αυτών των ομολόγων μπορεί να γίνει μόνο σε εθελοντική βάση για τους κατόχους τους. Έτσι, θα εξασφαλίσουν και αυτοί τα χρήματα τους, θα ηρεμήσουν οι «αγορές», θα ανακουφιστεί η χώρα μας από το βραχνά, θα σταματήσει η ύφεση και θα μπούμε σε αναπτυξιακή τροχιά.
Ωραία δεν ακούγονται; Γι αυτό και δεν θα γίνουν !!!
Αναρωτιέμαι για ποιο λόγο όλες αυτές οι ύαινες που βρήκαν έρημο το κουφάρι της πατρίδας μας και το ξεσκίζουν, θα σταματήσουν να μασάνε.
Λέτε να φοβηθούν τον Παπακωνσταντίνου;;;

panokm@gmail.com είπε...

Στην χώρα μας νομίζω οτι είμαστε θύματα ενός παραλογισμού.Τον μύθο του Δαυίδ και του Γολιάθ τον έχουμε προσλάβει ως μια νομοτέλεια όπου ο μικρός Δαυίδ, αλλά και ο φτωχός Μήτσος, ο καταφερτζής Βαγγέλης αλλά αμόρφωτος, ο έξυπνος Θαλής αλλά χωρίς εξειδίκευση, ο ταλαντούχος Νίκος, αλλά χωρίς εμπειρία και η ένδοξη αλλά μικρή και φτωχή Ελλάδα, πάντοτε νικούν τον αντιστοιχο,χωρίς "αλλά", Γολιαθ, κόντρα στα μεγέθη στα προγνωστικά και την λογική.
Η πραγματικότητα πάντα μας διαψεύδει, αλλά εμείς απτόητοι συνεχίζουμε να πιστεύουμε οτι ...η πραγματικότητα κανει λάθος...
Μια Εθνική ψύχωση η οποία μας εμποδίζει να αυτοπροσδιοριστούμε ως
Εθνική οντότης, να αποκτήσουμε επίγνωση της κρατικής υπόστασής μας και να
χαράξουμε μια πορεία ανάπτυξης και ενδυνάμωσης μέσα στα πλαίσια της πραγματικότητος,απαλλαγμένοι απο την ολέθρια θολούρα των μύθων που μόνο ψευδαισθήσεις μας τρέφουν χάριν των άλλων και ποτέ χάριν του εαυτού μας. Στην πραγματικότητα οι Γολιάθ πάντοτε κερδίζουν.Οι Δαυίδ κερδίζουν μόνο στα παραμύθια.Και αν καμμιά φορά κάποιος θεωρούμενος μικρός νικήσει κάποιον θεωρούμενο μεγάλο, είναι γιατί είτε ο μικρός δεν ήταν μικρός, είτε γιατί ο μεγάλος δεν ήταν μεγάλος.Αλλά αυτό το ανάστημα, το μεγάλο, το χτίζεις με υπομονή και συνέπεια και το σηκώνεις όταν πρέπει και εκεί που πρέπει και δεν το εξευτελίζεις ούτε με ποντικίσιους βρυχηθμούς, ούτε με
του λαγού τα καμώματα. Οταν ξέρεις το μέγεθός σου και τις δυνάμεις σου πράττεις ανάλογα και γίνεσαι σεβαστός και αξιόπιστος και έτσι κερδίζεις.Αλλιώτικα χάνεις και χάνεσαι.