Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

ΕΝΑΣ ΜΠΕΛΑΣ ΓΙΑ ΤΗ Ν.Δ !...


Κάθε μέρα πέντε με δέκα τομεάρχες της Ν.Δ. βομβαρδίζουν με ανακοινώσεις τους υπουργούς από το ΠΑΣΟΚ που συμμετέχουν στη σημερινή κυβέρνηση, στο όνομα των αμαρτημάτων τους στην προηγούμενη. Μάλιστα ο τομεάρχης απασχόλησης Νίκος Νικολόπουλος έφτασε να ζητήσει την παραίτηση του υπουργού Γ. Κουτρουμάνη για το θέμα των επικουρικών συντάξεων. Στο όνομα υπαρκτών αδυναμιών -και άθλιων πρακτικών που κληρονομήθηκαν από το πρόσφατο παρελθόν-, η Ν.Δ. είναι ολοφάνερο ότι επιχειρεί να «ξηλώσει το πουλόβερ» της κυβέρνησης Παπαδήμου, για να «απελευθερωθεί» από τις όποιες δεσμεύσεις και να επιδοθεί απερίσπαστη στο σπορ της κατάκτησης της αυτοδυναμίας. Δυστυχώς στη διάθεση αυτή υποκύπτουν ακόμα και βουλευτές που άρθρωναν έναν πιο νηφάλιο πολιτικό λόγο το τελευταίο διάστημα. Αλλά φαίνεται ότι το χριστουγεννιάτικο event δεν καθορίζεται από αυτούς τις άγιες τούτες μέρες. Την παράσταση κλέβουν οι αντιμνημονιακοί της Ν.Δ., που κάνουν αντιμνημονιακά πάρτι με αντιμνημονιακές κομπανίες...

Στη Συγγρού το κλίμα τα τελευταία 24ωρα έχει αλλάξει. Η ατμόσφαιρα θυμίζει το διάστημα ακριβώς πριν από το σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου. Η ηγεσία της Ν.Δ. επέλεξε τότε να στηρίξει το νυν πρωθυπουργό για να αποφευχθεί η χρεοκοπία της χώρας. Τώρα ποιες είναι οι ενδείξεις ότι αυτή έχει αποσοβηθεί ώστε να κάνουν κάποιοι λόγο ακόμα και για «διαζύγιο» αμέσως μετά τις γιορτές; Ποιοι επενδύουν σε αυτό και γιατί; Υπάρχει η ανάγκη διερεύνησης και εξήγησης αυτής της στροφής της Ν.Δ. Ίσως να παίζει ρόλο πως όσο το καταρρακωμένο ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στα πρόθυρα διαδοχής -με όλα τα συμπαρομαρτούντα- τόσο η Ν.Δ. θεωρεί ότι μπορεί να εκμεταλλευτεί την αδυναμία του αντιπάλου προς όφελός της. Σε αυτό συμβάλλει ασφαλώς και η στάση πρωτοκλασάτων του ΠΑΣΟΚ που αίφνης είτε ζητούν να τελειώνουμε με την κυβέρνηση Παπαδήμου είτε ανακαλύπτουν ότι μπορούσαμε και αλλιώς, χωρίς το Μνημόνιο, ανακαλύπτοντας όψιμα ο ένας μετά τον άλλον τον αντιμνημονιακό τους εαυτό....
>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Αυτά όμως δεν εξηγούν τη νευρικότητα που επικρατεί στις κινήσεις της Συγγρού. Και αυτή έχει να κάνει μάλλον με την εκτίμηση ότι η εμπλοκή της Ν.Δ. στο κυβερνητικό σχήμα δεν της αποφέρει πολιτικά οφέλη και στέκεται εμπόδιο στο δρόμο προς την αυτοδυναμία. Οι δημοσκοπήσεις -για τις οποίες αρκετοί στη Ν.Δ. τρέφουν λαγνεία- φανερώνουν μια καθήλωση των ποσοστών του κόμματος, παρά τη δημοσκοπική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ. Στα μεγάλα αστικά κέντρα -Αθήνα, Θεσσαλονίκη- η καθήλωση είναι ανησυχητική. Η δημοτικότητα του Αντ. Σαμαρά δεν απογειώνεται. Και την ίδια ώρα, η κομματική βάση της Ν.Δ. «βράζει» κατά της στήριξης της «δοτής» κυβέρνησης Παπαδήμου. Όλα αυτά ωθούν αρκετούς στη Ν.Δ. να θεωρούν την εμπλοκή στο κυβερνητικό εγχείρημα ως ένα μεγάλο μπελά. Το βλέπουν βέβαια από τα μέσα, με βάση τα παραμορφωτικά τους μικροκομματικά «ματογυάλια».

Αγνοούν γι' αυτό δύο παραμέτρους. Η πρώτη έχει να κάνει με μια εύστοχη διατύπωση του Φ. Κουβέλη ότι δηλαδή η στάση της Ν.Δ. μπορεί να δημιουργήσει ένα «πολιτικό γεγονός» που να οδηγήσει σε εκλογές -ακόμα και νωρίτερα από τα συμφωνηθέντα- όταν όλοι πια γνωρίζουν πως οι διαβουλεύσεις για το PSI, πολύ περισσότερο σήμερα, δεν επιτρέπουν να κοιμόμαστε αγκαλιά με το ημερολόγιο... Κοντολογίς, μπορεί να λογαριάζουν σε ηρωική έξοδο στη Ν.Δ., αλλά πόσο σταθμίζουν τους τεράστιους κινδύνους για τη χώρα; Η δεύτερη παράμετρος έχει να κάνει με μια απλή διαπίστωση: η Ν.Δ. δίνει εξετάσεις ευθύνης με τον τρόπο συμμετοχής της στην κυβέρνηση Παπαδήμου και κρίνεται ακριβώς γι' αυτό από τους πολίτες - όχι μόνο από το τι τάζει για μετά τις εκλογές. Η κρίση εμπιστοσύνης απέναντι στο πολιτικό σύστημα -συνεπώς και στη Ν.Δ.- είναι τόσο βαθιά, που ένα κόμμα εξουσίας όφειλε να αντιληφθεί πόσο αναγκαίο είναι να στηρίξει το δύσκολο εγχείρημα Παπαδήμου και όχι να αλληθωρίζει προς το «αδειανό πουκάμισο» μιας μετέωρης αυτοδυναμίας.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μα τι είναι οι ιδέες, πουκάμισα, να τις αλλάζεις;
Μαρία

ακυβέρνητος είπε...

Ο Σαμαράς πριν από μια 10ετία ήταν στα αζήτητα. Δεν ασχολείτο κανένας μαζί του, παρά μόνο όσοι του είχαν νοικιάσει γραφεία για το …κόμμα του και τον έψαχναν για τα νοίκια. Ξαφνικά (;) οι μετοχές του πήραν και πάλι την ανηφόρα. Εμφανίστηκε εκ νέου στο προσκήνιο, ξαναμπήκε στο μαντρί, εξελέγη βουλευτής, έγινε υπουργός και στη συνέχεια ελλείψει άλλου δεξιότερου/ χειρότερου τον έκαναν και χαλίφη στη θέση του χαλίφη (Βλ. Ιζνογκούντ). But he is not good.
Δεν είχε καμία πρόθεση ούτε να δώσει χείρα βοηθείας στο ΠΑΣΟΚ, ούτε να συναινέσει σε ένα μίνιμουμ κυβερνητικό πρόγραμμα, ούτε να βάλει πλάτη για την έξοδο από την κρίση. Από την ώρα που συγκρούστηκε με τον γκαντεμόσαυρο και έχασε τα αυγά και τα καλάθια, πήρε ένα ισχυρό μάθημα. Συνειδητοποίησε ότι ο καιροσκοπισμός στην πολιτική είναι ο μόνος δρόμος για κάθε πολιτικό τομάρι. Και αυτόν ακολουθεί.
Αν δεν του είχαν βάλει τις φωνές τα συντρόφια του από το λαϊκό κόμμα (άκου λαϊκό τα αρπακτικά!), να σταματήσει τα ασυνάρτητα και τις αρπαχτές στην επαρχία σαν τα μπουλούκια της δεκαετίας του ’50, θα συνέχιζε να παριστάνει τον επαναστάτη του δίφραγκου. Αυτοί όμως ζητάνε πίσω τα δανεικά και δεν παίζουν με τον Αντωνάκη και τις παπαρολογίες του.
Αν αληθεύει κιόλας η δημοσκόπηση που έχουν κρυμμένη εκεί στη Συγγρού, που λέει ότι η δεξιά με τον ακαταλληλότερο/κουρασμένο σκαρφαλώνει στο 37%, έναντι 21% που μαζεύει ο Σαμαράς …ούτε ψύλλος στο κόρφο του. Μαύρες γιορτές θα κάνει.