Δευτέρα 21 Μαΐου 2012
Η ΤΡΙΣΥΠΟΣΤΑΤΗ ΔΕΞΙΑ !...
Το διαχρονικά συσσωρευμένο πρόβλημα της Ελλάδας οξύνθηκε από την γενικότερη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και τις εγκληματικές πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας και του Καραμανλή (του μικρού) κι ήρθε κι έσκασε στα χέρια του Γ. Παπανδρέου.
Ο τελευταίος πήρε την κυβερνητική εξουσία για να υλοποιήσει βαθυστόχαστες και μελετημένες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στην ελληνική κοινωνία, την οικονομία, αλλά και το πολιτικό σύστημα, θεωρώντας, πως έτσι θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα στη βάση του και στις αιτίες του.
΄Οταν ο πρωθυπουργός Παπανδρέου ανέλαβε καθήκοντα, έφερε κοντά του, ως συμβούλους, τους πιο αξιόλογους οικονομολόγους, εκπροσώπους της αντίθετης με τον νεοφιλελευθερισμό σχολής και θεωρίας, οι οποίοι είχαν βραβευθεί, για τις απόψεις τους, με το βραβείο Νόμπελ. Μαζί τους είχε δουλέψει και συναναστραφεί, στα πλαίσια της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, στην οποία ήταν και είναι Πρόεδρος.
Ο στόχος ήταν, η αντιμετώπιση της κατάστασης στην ελληνική οικονομία, και, βραχυχρόνια, και, μακροχρόνια, να γίνει με μεταρρυθμιστικές πολιτικές , εμπεριέχουσες δομικές αλλαγές και περιορισμούς, μεν, αλλά που δεν θα είχαν, ως κύριο χαρακτηριστικό τους, τη σκληρή μονεταριστική συνταγή της άκρατης και ισοπεδωτικής λιτότητας, καθώς και την δολοφονική, για τις οικονομίες και τα κράτη, πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, μέσα από την προκαλούμενη ύφεση.
Τα δεδομένα που συνάντησε, η νέα κυβέρνηση του 2009, στην Ε.Ε. και ειδικά στην Ευρωζώνη. ήταν άτεγκτα, διαμορφωμένα από τις συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις, που κυριαρχούσαν στη συντριπτική πλειοψηφία των κρατών - μελών.
Για τρεις, περίπου μήνες, υπήρξε διερεύνηση και συγκρούσεις, οι οποίες δεν περιορίστηκαν μόνο με τους έξω, αλλά έλαβαν χώρα και στο εσωτερικό της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ.
Οι σύμβουλοι του Γ. Παπανδρέου, αναλύοντας την κατάσταση, όπως είχε διαμορφωθεί, κατέληξαν στην άποψη, πως οποιαδήποτε πολιτική αντίθετη στον νεοφιλελευθερισμό, η οποία δεν θα εφάρμοζε, πλήρως, τις συνταγές του, δεν ήταν δυνατή, στα πλαίσια της Ευρωζώνης !
Όλος αυτός ο θόρυβος, όλα αυτά τα διλήμματα, που σήμερα μοιάζουν να τίθενται φανερά, τέθηκαν και απασχόλησαν αμέσως μόλις συγκροτήθηκε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το 2009.
Ο Παπανδρέου πιεζόμενος σφόδρα από τη μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών και υπουργών και αρνούμενος να επιλέξει οποιαδήποτε πορεία θα οδηγούσε τη χώρα έξω από την Ευρωζώνη, αποφάσισε, τελικά, να "συμμορφωθεί με τις καταστάσεις" και να επιχειρήσει την επίλυση του ελληνικού προβλήματος στα πλαίσια και με τη βοήθεια της Ε.Ε.
Οι σύμβουλοί του, μετά απ΄ αυτό, φυσιολογικά αδρανοποιήθηκαν από το συμβουλευτικό τους έργο, συνέχισαν, βέβαια, να παρεμβαίνουν, διεθνώς, κριτικάροντας σκληρά τις μονεταριστικές πολιτικές, που εφαρμόζονται και προφητεύοντας, συχνά πυκνά, την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, όχι, λόγω της μη υιοθέτησης και της μη υλοποίησης των συνταγών λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης της τρόϊκας, αλλά λόγω της αποτυχίας και των αδιεξόδων αυτών καθαυτών των πολιτικών !
Ο Γ. Παπανδρέου, σε διεθνές επίπεδο, βρέθηκε αντιμέτωπος με την ευρωπαϊκή Δεξιά, που τόπαιζε δυνάστης και τιμωρός. Στην εσωτερική πολιτική σκηνή αντιμετώπιζε την ελληνική Δεξιά, να το παίζει αντι-νεοφιλελεύθερη, ενώ στο εσωκομματικό πεδίο υπονομεύονταν από τους "σοσιαλιστές", που τόπαιζαν νεοφιλελεύθεροι !
΄Οταν, το Φθινόπωρο του 2011, έφτυσε αίμα για να κάνει τη συμφωνία για την αναδιάρθρωση, (κούρεμα) του χρέους και στο εσωτερικό τον υποδέχτηκαν σαν ...προδότη (!), αποφάσισε τα σκληρά ανταλλάγματα, που ζητούσαν οι δανειστές και περιείχαν ακόμα πιο σφαγιαστικά μέτρα, να τα βάλει προς έγκριση στο λαό, με το Δημοψήφισμα. Και τότε, τον φάγανε !
Το έφαγε η τρισυπόστατη Δεξιά : η ευρωπαϊκή, η ντόπια και η εσωκομματική !!!
Αυτοί όλοι, χωρίς τον Παπανδρέου, πια, διαμόρφωσαν και ψήφισαν τα νέα μέτρα, (το νέο Μνημόνιο) κι αφού το ψήφισαν, πήγαν σε εκλογές, για να ζητήσουν, εκ των υστέρων, την ψήφο του λαού, ο οποίος, φυσικά ήταν ανεβασμένος στα ...κάγκελα !
Κι έγινε αυτό που έγινε !...
Οι σύμβουλοί του, μετά απ΄ αυτό, φυσιολογικά αδρανοποιήθηκαν από το συμβουλευτικό τους έργο, συνέχισαν, βέβαια, να παρεμβαίνουν, διεθνώς, κριτικάροντας σκληρά τις μονεταριστικές πολιτικές, που εφαρμόζονται και προφητεύοντας, συχνά πυκνά, την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, όχι, λόγω της μη υιοθέτησης και της μη υλοποίησης των συνταγών λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης της τρόϊκας, αλλά λόγω της αποτυχίας και των αδιεξόδων αυτών καθαυτών των πολιτικών !
Ο Γ. Παπανδρέου, σε διεθνές επίπεδο, βρέθηκε αντιμέτωπος με την ευρωπαϊκή Δεξιά, που τόπαιζε δυνάστης και τιμωρός. Στην εσωτερική πολιτική σκηνή αντιμετώπιζε την ελληνική Δεξιά, να το παίζει αντι-νεοφιλελεύθερη, ενώ στο εσωκομματικό πεδίο υπονομεύονταν από τους "σοσιαλιστές", που τόπαιζαν νεοφιλελεύθεροι !
΄Οταν, το Φθινόπωρο του 2011, έφτυσε αίμα για να κάνει τη συμφωνία για την αναδιάρθρωση, (κούρεμα) του χρέους και στο εσωτερικό τον υποδέχτηκαν σαν ...προδότη (!), αποφάσισε τα σκληρά ανταλλάγματα, που ζητούσαν οι δανειστές και περιείχαν ακόμα πιο σφαγιαστικά μέτρα, να τα βάλει προς έγκριση στο λαό, με το Δημοψήφισμα. Και τότε, τον φάγανε !
Το έφαγε η τρισυπόστατη Δεξιά : η ευρωπαϊκή, η ντόπια και η εσωκομματική !!!
Αυτοί όλοι, χωρίς τον Παπανδρέου, πια, διαμόρφωσαν και ψήφισαν τα νέα μέτρα, (το νέο Μνημόνιο) κι αφού το ψήφισαν, πήγαν σε εκλογές, για να ζητήσουν, εκ των υστέρων, την ψήφο του λαού, ο οποίος, φυσικά ήταν ανεβασμένος στα ...κάγκελα !
Κι έγινε αυτό που έγινε !...
(Συνεχίζεται !...)
Κυριακή 20 Μαΐου 2012
ΣΥΝΤΟΜΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ : Ο ΤΣΙΠΡΑΣ, ΝΕΟΣ ΑΝΔΡΈΑΣ !...
Ένα 17% ήταν αρκετό για να τινάξει στον αέρα τα συμμαζεμένα μυαλά μιας σειράς ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ. Άνθρωποι με χαμηλό προφίλ τόσα χρόνια, ξαφνικά ξεσαλώνουν με μια απίστευτη αλαζονεία. Βλέπω τον Παπαδημούλη ή τον Βούτση και νομίζω ότι βλέπω άλλους ανθρώπους. Δηλαδή αν πάρουν 50% τι θα κάνουν; Θα φορέσουν και το καπέλο του Ναπολέοντα;
Ανάμεσα σε διάφορες άλλες αστειότητες, άρχισε να κυκλοφορεί και το αμίμητο ότι ο Τσίπρας είναι ο νέος Ανδρέας… Ο Ανδρέας του ’74 ή του ’81 ας πούμε. Δηλαδή σε τι, για να καταλάβω; Στη προσωπική χάρη; Στην εκφορά του λόγου; Στη γνώση; Ή τέλος πάντων μόνο σε λεκτικά πυροτεχνήματα τύπου “έξω από εδώ και από εκεί” που είναι στο μόνο που μπορώ να βρω μια ομοιότητα. Η ιστορία, αλλά και η ιστορία των προσώπων επαναλαμβάνεται μόνο ως κωμωδία ή τραγωδία.
Ο Ανδρέας πολύ πριν, από την δεκαετία του ’70, ήταν μια γνωστή προσωπικότητα και ως πολιτικός και ως πρύτανης της Οικονομικής Σχολής του Μπέρκλεϊ. Ο Αλέξης τι είναι, πρύτανης του 15μελους της Γκράβας; Όλα τα γκάλοπ πριν από τη Χούντα (που τότε βρισκόντουσαν στη νηπιακή τους μορφή) έδειχναν ότι ο Ανδρέας θα ήταν το πρόσωπο που θα σημάδευε τη πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Απλά η Χούντα το καθυστέρησε.
Ο Ανδρέας έσπασε την αστεία γλώσσα των πολιτικών και βγήκε στα μπαλκόνια μιλώντας με έναν διαφορετικό λόγο και εισάγοντας ακόμα και νέους πολιτικούς όρους. Ο Αλέξης μιλάει μια αποστειρωμένη γλώσσα στην τηλεόραση και στο μπαλκόνι, που αν τη χρησιμοποιούσε σε μια παρέα 35χρονων θα τον θεωρούσαν το λιγότερο περίεργο. Έχει αποστειρωμένο λόγο και επαναλαμβάνει ανυπόφορα κλισέ, κάτι που μισούσε ο Ανδρέας. Διάβαζα στα ΝΕΑ σήμερα ότι έχει ξεπατικώσει μια σειρά συνθημάτων του Παπανδρέου. Ο λόγος όμως που εκφέρει ένας πολιτικός, δεν είναι τα συνθήματα. Άλλωστε την ατάκα «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» τη λέει και ο Καμμένος και η Χρυσή Αυγή. Τώρα που είπα Καμμένος βλέπω ότι και αυτός θέλει να Ανδρεΐσει…
Οι off the record συζητήσεις του Παπανδρέου με τους πολιτικούς συντάκτες ήταν σαν μαθήματα διεθνούς πολιτικής, κοινωνιολογίας και πολιτικής οικονομίας. Ο Ανδρέας λόγο μόρφωσης και μυαλού μπορούσε από το μπαλκόνι μέσα σε τρία λεπτά να παρουσιάσει οικονομικό μοντέλο. Μήπως το μπορεί και ο Αλέξης και δεν το έχω καταλάβει; Αλλά υπάρχει και κάτι χειρότερο. Πίσω από το «ο Αλέξης είναι ο νέος Ανδρέας» κρύβεται και ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το νέο ΠΑΣΟΚ». Ασχέτως της κατάληξης, της φθοράς και της πλήρους απαξίωσης μιας σειράς στελεχών του ΠΑΣΟΚ μετά από 30 χρόνια διακυβέρνησης, το 1974, αλλά και το 1981, ο Ανδρέας έβαλε στο πολιτικό σκηνικό εκατοντάδες στελέχη πρώτης γραμμής στα 20 και 30 something τους. Με εξαίρεση 5-6 πρόσωπα, «δολοφόνησε» το υπόλοιπο παλιό πολιτικό προσωπικό της Ένωσης Κέντρου.
Αντίθετα βλέπουμε ότι όλοι σχεδόν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, πλην του Αλέξη, είναι της ίδιας γενιάς με τα παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή της γενιάς του Πολυτεχνείου – 50ρηδες και 60ρηδες είναι αυτοί που βγαίνουν στα παράθυρα. Και όταν σπανίως βλέπεις νεότερο, είναι να κλείνεις τα αυτιά σου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τους βλέπεις ότι είναι δημιουργήματα του κομματικού δοκιμαστικού σωλήνα. Με την κοινωνία επαφή μηδέν. Ο Ανδρέας χρησιμοποίησε κόσμο που δεν είχε σχέση με τέτοιου τύπου καταστάσεις. Ok, ήταν και τυχερός, γιατί η Χούντα είχε διαλύσει το σύμπαν.
Ο Ανδρέας είναι σαφές ότι φέρει τεράστιες ευθύνες για τα περισσότερα από τα κακά που μας βρήκαν στην πορεία. Πρώτος αυτός υιοθέτησε θέσεις παραδοσιακής Αριστεράς, που οδήγησαν την Ελλάδα σε μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές αγκυλώσεις. Όμως έκανε και ένα τουλάχιστον μεγάλο έργο: ενοποίησε το κοινωνικό σώμα, βάζοντας και το υπόλοιπο 55% και στο κοινωνικό παιχνίδι και στο παιχνίδι της εξουσίας. Οι πρώτοι παρείσακτοι έγιναν ισότιμοι πολίτες. Εγώ αυτή τη στιγμή βλέπω, με βάση το “αντιμνημονιακό” κλίμα, να χωριζόμαστε και πάλι σε προδότες και πατριώτες.
Τέλος σε έναν ηγέτη μπορείς να του πιστώσεις ή να του χρεώσεις τη προσωπική γοητεία. Ο Ανδρέας ήταν χαρισματικό άτομο, γοητευτικό, ίσως και λόγο κουλτούρας και καταγωγής, αλλά και λόγο αυτοπεποίθησης, αφού στη παιδεία του που ήταν πολύ πιο πάνω από οποιοδήποτε Έλληνα πολιτικό. Τώρα τι να πω για τον Sexy Alexi (κάπου τον διάβασα και έτσι); Πάω πάσο. Ναι, χαρά είναι το παιδί και για να φτάσει την παράταξή του εκεί, κάτι θα έχει. Αλλά όπως έλεγε και η μάνα μου, «άλλο τα μύδια, άλλο τα γίδια». Μην τρελαθούμε κιόλας…
ΥΓ.: Τι τον έφαγε τον Ανδρέα κατά τη γνώμη μου; Το ότι δεν μπορούσε να ανεχθεί γύρω του ισότιμους συνομιλητές και φίλους. Κατά τα άλλα αν διαμαρτύρεται ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας ότι τους παίζουν αρνητικά τα ΜΜΕ εγώ λέω ότι τη τελευταία διετία η προβολή τους ήταν 5πλασία από αυτή του 4% που είχε. Πιο πολύ έβγαινε ο Τσίπρας στην τηλεόραση, παρά η Μενεγάκη. Τώρα αν πράγματι κάποιοι μοιρολογούν εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά στα μεγάλα κανάλια, θα τους συνιστούσα να κοιτάξουν πού οδήγησε η αρνητική κριτική απέναντι στον Ανδρέα την 4ετία ’89 με ‘91. Τον έβαλαν πρόωρα στον τάφο και αυτός κέρδισε με 45%. Και ήταν και στη χειρότερη φάση της ζωής του από όλες της μεριές…
ΥΓ.2: Ο Ανδρέας μέχρι να γίνει πρωθυπουργός ήταν ένας από τους σπάνιους πολιτικούς στην σύγχρονη ιστορία που έχει δουλέψει σαν σκύλος. Όχι μόνο σαν καθηγητής, αλλά και ως καθαριστής εστιατορίων, τζαμιών και ότι άλλο κάνουν όσοι ζουν στις ΗΠΑ. Είχε πολλά ένσημα…
Αντίθετα βλέπουμε ότι όλοι σχεδόν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, πλην του Αλέξη, είναι της ίδιας γενιάς με τα παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή της γενιάς του Πολυτεχνείου – 50ρηδες και 60ρηδες είναι αυτοί που βγαίνουν στα παράθυρα. Και όταν σπανίως βλέπεις νεότερο, είναι να κλείνεις τα αυτιά σου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τους βλέπεις ότι είναι δημιουργήματα του κομματικού δοκιμαστικού σωλήνα. Με την κοινωνία επαφή μηδέν. Ο Ανδρέας χρησιμοποίησε κόσμο που δεν είχε σχέση με τέτοιου τύπου καταστάσεις. Ok, ήταν και τυχερός, γιατί η Χούντα είχε διαλύσει το σύμπαν.
Ο Ανδρέας είναι σαφές ότι φέρει τεράστιες ευθύνες για τα περισσότερα από τα κακά που μας βρήκαν στην πορεία. Πρώτος αυτός υιοθέτησε θέσεις παραδοσιακής Αριστεράς, που οδήγησαν την Ελλάδα σε μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές αγκυλώσεις. Όμως έκανε και ένα τουλάχιστον μεγάλο έργο: ενοποίησε το κοινωνικό σώμα, βάζοντας και το υπόλοιπο 55% και στο κοινωνικό παιχνίδι και στο παιχνίδι της εξουσίας. Οι πρώτοι παρείσακτοι έγιναν ισότιμοι πολίτες. Εγώ αυτή τη στιγμή βλέπω, με βάση το “αντιμνημονιακό” κλίμα, να χωριζόμαστε και πάλι σε προδότες και πατριώτες.
Τέλος σε έναν ηγέτη μπορείς να του πιστώσεις ή να του χρεώσεις τη προσωπική γοητεία. Ο Ανδρέας ήταν χαρισματικό άτομο, γοητευτικό, ίσως και λόγο κουλτούρας και καταγωγής, αλλά και λόγο αυτοπεποίθησης, αφού στη παιδεία του που ήταν πολύ πιο πάνω από οποιοδήποτε Έλληνα πολιτικό. Τώρα τι να πω για τον Sexy Alexi (κάπου τον διάβασα και έτσι); Πάω πάσο. Ναι, χαρά είναι το παιδί και για να φτάσει την παράταξή του εκεί, κάτι θα έχει. Αλλά όπως έλεγε και η μάνα μου, «άλλο τα μύδια, άλλο τα γίδια». Μην τρελαθούμε κιόλας…
ΥΓ.: Τι τον έφαγε τον Ανδρέα κατά τη γνώμη μου; Το ότι δεν μπορούσε να ανεχθεί γύρω του ισότιμους συνομιλητές και φίλους. Κατά τα άλλα αν διαμαρτύρεται ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας ότι τους παίζουν αρνητικά τα ΜΜΕ εγώ λέω ότι τη τελευταία διετία η προβολή τους ήταν 5πλασία από αυτή του 4% που είχε. Πιο πολύ έβγαινε ο Τσίπρας στην τηλεόραση, παρά η Μενεγάκη. Τώρα αν πράγματι κάποιοι μοιρολογούν εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά στα μεγάλα κανάλια, θα τους συνιστούσα να κοιτάξουν πού οδήγησε η αρνητική κριτική απέναντι στον Ανδρέα την 4ετία ’89 με ‘91. Τον έβαλαν πρόωρα στον τάφο και αυτός κέρδισε με 45%. Και ήταν και στη χειρότερη φάση της ζωής του από όλες της μεριές…
ΥΓ.2: Ο Ανδρέας μέχρι να γίνει πρωθυπουργός ήταν ένας από τους σπάνιους πολιτικούς στην σύγχρονη ιστορία που έχει δουλέψει σαν σκύλος. Όχι μόνο σαν καθηγητής, αλλά και ως καθαριστής εστιατορίων, τζαμιών και ότι άλλο κάνουν όσοι ζουν στις ΗΠΑ. Είχε πολλά ένσημα…
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΤΑΙ !...
Σε μια κρίσιμη περίοδο για το ΠαΣοΚ, ο Α. Παπανδρέου μεταξύ άλλων ανέφερε, ότι το ΠαΣοΚ είναι κίνημα λαού, ανήκει στο λαό δεν «τεμαχίζεται», ούτε και «κληρονομείται»...
Εμείς, που πορευτήκαμε με τον Α. Παπανδρέου από την 3η του Σεπτέμβρη 1974 και αποτελούμε τον κορμό του λεγόμενου «ιστορικού ΠαΣοΚ», δηλώνουμε σε όσους επιχειρούν να πλαστοπροσωπήσουν η και να αντιγράψουν τον Α. Παπανδρέου, ότι ΠαΣοΚ και Α. Παπανδρέου ταυτίζονται, δεν τεμαχίζονται, δεν διαχωρίζονται και κυρίως, δεν επιτρέπουμε σε κανένα να τα καπηλεύεται.
Σε λίγες εβδομάδες, συμπληρώνονται 16 χρόνια από τον θάνατό του και όμως συνεχίζει να πλανάται πάνω από την χώρα, η πολιτική του παρουσία και η ιστορική του παρακαταθήκη, παρά τις προσπάθειες πολλών να τον εξαφανίσουν από τις καρδιές και τα μυαλά των απλών ανθρώπων.
Όμως κάποιοι με διάφορα επικοινωνιακά τρικ, χρησιμοποιώντας αποσπασματικά συνθήματα του Ανδρέα και του ΠαΣοΚ, επιχειρούν να παίξουν με το συναίσθημα της λαϊκής βάσης του ΠαΣοΚ και εννοώ αυτούς, που έχω ονομάσει μπλοκ της «Νέας Εθνικοφροσύνης», με επικεφαλής την «Αριστερή Εθνικοφροσύνη» του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχηγού της, κ. Τσίπρα.
Της «Αναρχοδεξιάς Εθνικοφροσύνης», του κ. Καμμένου και της «Ακροδεξιάς Εθνικοφροσύνης» του κ. Μιχαλολιάκου.
Όσοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, πρέπει να συνειδητοποιήσουν, ότι τα συνθήματα «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», «Λαϊκή κυριαρχία», «Κοινωνική Δικαιοσύνη», αποτελούν αναπόσπαστα και αδιαίρετα συστατικά του ΠαΣοΚ και της ιστορίας του.
Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, επικεφαλής του μπλοκ των «Νέων Εθνικοφρόνων», επιχειρεί να σπεκουλάρει πάνω στην βαθιά κρίση που περνά η κοινωνία και ο λαός μας, παίζει δηλαδή, με τον πόνο του λαού μας.
Πρέπει όμως να γνωρίζει, ότι «το ραντεβού με την ιστορία», δόθηκε μόνο μια φορά, στις 18 Οκτώβρη 1981 με το ΠαΣοΚ και τον Α. Παπανδρέου.
Το ΠαΣοΚ του Α. Παπανδρέου, δεν χώρισε τους Έλληνες, τους ένωσε, έδωσε φως στην αθέατη πλευρά της κοινωνίας, στους αποκλεισμένους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης στο δράμα του εμφύλιου πολέμου, στους αποκλεισμένους της κοινωνίας, τους κυνηγημένους πολιτικά και κοινωνικά, τους ένωσε με την άλλη μισή πλευρά της κοινωνίας, ενωθήκαμε όλοι, πάψαμε να χωριζόμαστε σε «μιάσματα και εθνικόφρονες», γίναμε όλοι Έλληνες πατριώτες, Δημοκράτες και προχωρήσαμε μαζί, για μια καλύτερη κοινωνία για μια καλύτερη Ελλάδα.
Τι σχέση μπορεί να έχουν σήμερα, αυτοί, που ξαναχτίζουν διαχωριστικές γραμμές, ανάμεσα στη «Νέα Εθνικοφροσύνη με τα νέα μιάσματα» που ξαναχωρίζουν τους Έλληνες, με τον Α. Παπανδρέου;
Εμείς όλοι, οι «δικαιωμένες γενιές», είμαστε πάλι εδώ, για να δώσουμε μαζί με τις «αδικημένες γενιές», που μπορεί με δικές μας ευθύνες να αδικήθηκαν, εμείς λοιπόν, μαζί με το ΠαΣοΚ θα δώσουμε και πάλι την μάχη για την νέα δικαίωση, για μια νέα Ελλάδα, για μια νέα προοπτική.
Γνωρίζω ότι το ΠαΣοΚ στεναχώρησε και στεναχωρεί, όχι μόνο εμάς, έχει ιδιαίτερα στενοχωρήσει τις γενιές μετά «την γενιά της Αλλαγής του 81», που δεν έζησαν, δεν βίωσαν καταστάσεις πριν το '81, που όμως σήμερα, έχουν απόλυτο δίκιο να διαμαρτύρονται, να αντιδρούν, γιατί ζητούν, γιατί θέλουν, παρόν και μέλλον για τους ίδιους, για την χώρα τους.
Εμείς, που το 1981 δικαιώσαμε γενιές και γενιές, σήμερα, αισθανόμαστε περισσότερο την ανάγκη, να δικαιώσουμε και αυτούς, που πολλοί με πράξεις η παραλείψεις αδίκησαν.
Μαζί με τις αδικημένες νέες γενιές, πρέπει να δώσουμε τις μάχες, για να φανεί πάλι φως στην άκρη του τούνελ, για τα παιδιά μας, που κάθε μέρα μας βροντοφωνάζουν, «τι έκανες για μένα; τι χώρα μας παραδίδεις;».
Ο Α. Παπανδρέου, αλλά και το ΠαΣοΚ της πολιτικής και της ανάλυσης, το ΠαΣοΚ της στρατηγικής και της διαλεκτικής, ποτέ δεν ήταν στάσιμο, το ΠαΣοΚ του διαλόγου και της σκέψης, ήταν πάντοτε παρόν, που όμως επισκιάστηκε, από τον άκρατο κυβερνητισμό.
Αυτό το ΠαΣοΚ, δίνει πάλι το «παρών», για μια «νέα πολιτική συμφωνία» με τον λαό, για ένα «νέο συμβόλαιο» μαζί του, με βάση τα νέα δεδομένα, εθνικά, κοινωνικά, ευρωπαϊκά, με βάση τα δεδομένα του 21ου αιώνα.
Είναι αυτό το ΠαΣοΚ που όλοι θέλουμε, ανανεωμένο σε απόψεις, θέσεις και πρόσωπα, που πρέπει να παραμένει ριζοσπαστικό, ελπιδοφόρο, είναι το ΠαΣοΚ, που γεμάτο από περιπέτειες, γεμάτο από εμπειρίες, σοφία και πόνο, είναι το ΠαΣοΚ, που θα βρει πάλι την Ιθάκη, που κάθε Έλληνας χωριστά αλλά και όλοι μαζί προσδοκούμε.
Τι σχέση μπορεί να έχουν σήμερα, αυτοί, που ξαναχτίζουν διαχωριστικές γραμμές, ανάμεσα στη «Νέα Εθνικοφροσύνη με τα νέα μιάσματα» που ξαναχωρίζουν τους Έλληνες, με τον Α. Παπανδρέου;
Εμείς όλοι, οι «δικαιωμένες γενιές», είμαστε πάλι εδώ, για να δώσουμε μαζί με τις «αδικημένες γενιές», που μπορεί με δικές μας ευθύνες να αδικήθηκαν, εμείς λοιπόν, μαζί με το ΠαΣοΚ θα δώσουμε και πάλι την μάχη για την νέα δικαίωση, για μια νέα Ελλάδα, για μια νέα προοπτική.
Γνωρίζω ότι το ΠαΣοΚ στεναχώρησε και στεναχωρεί, όχι μόνο εμάς, έχει ιδιαίτερα στενοχωρήσει τις γενιές μετά «την γενιά της Αλλαγής του 81», που δεν έζησαν, δεν βίωσαν καταστάσεις πριν το '81, που όμως σήμερα, έχουν απόλυτο δίκιο να διαμαρτύρονται, να αντιδρούν, γιατί ζητούν, γιατί θέλουν, παρόν και μέλλον για τους ίδιους, για την χώρα τους.
Εμείς, που το 1981 δικαιώσαμε γενιές και γενιές, σήμερα, αισθανόμαστε περισσότερο την ανάγκη, να δικαιώσουμε και αυτούς, που πολλοί με πράξεις η παραλείψεις αδίκησαν.
Μαζί με τις αδικημένες νέες γενιές, πρέπει να δώσουμε τις μάχες, για να φανεί πάλι φως στην άκρη του τούνελ, για τα παιδιά μας, που κάθε μέρα μας βροντοφωνάζουν, «τι έκανες για μένα; τι χώρα μας παραδίδεις;».
Ο Α. Παπανδρέου, αλλά και το ΠαΣοΚ της πολιτικής και της ανάλυσης, το ΠαΣοΚ της στρατηγικής και της διαλεκτικής, ποτέ δεν ήταν στάσιμο, το ΠαΣοΚ του διαλόγου και της σκέψης, ήταν πάντοτε παρόν, που όμως επισκιάστηκε, από τον άκρατο κυβερνητισμό.
Αυτό το ΠαΣοΚ, δίνει πάλι το «παρών», για μια «νέα πολιτική συμφωνία» με τον λαό, για ένα «νέο συμβόλαιο» μαζί του, με βάση τα νέα δεδομένα, εθνικά, κοινωνικά, ευρωπαϊκά, με βάση τα δεδομένα του 21ου αιώνα.
Είναι αυτό το ΠαΣοΚ που όλοι θέλουμε, ανανεωμένο σε απόψεις, θέσεις και πρόσωπα, που πρέπει να παραμένει ριζοσπαστικό, ελπιδοφόρο, είναι το ΠαΣοΚ, που γεμάτο από περιπέτειες, γεμάτο από εμπειρίες, σοφία και πόνο, είναι το ΠαΣοΚ, που θα βρει πάλι την Ιθάκη, που κάθε Έλληνας χωριστά αλλά και όλοι μαζί προσδοκούμε.
Σάββατο 19 Μαΐου 2012
ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΑ !...
Δεν αφήνει μέρα να περάσει που να μην επιβεβαιώσει το μένος της για την Ελλάδα και το μίσος, το οποίο νοιώθει μέσα τη,ς για τους έλληνες. ΄Οσο και η ίδια τρώει τα χαστούκια της κι όσο διαισθάνεται το τέλος της πολιτικής της ισχύος, τόσο η μέγαιρα του Βερολίνου, προσπαθεί να μας κάνει μεγαλύτερο κακό.
Μέσα στην σατανικότητα της σκέψης της, έχει επιλέξει την πλέον βρώμικη συμπεριφορά κατά της χώρας μας, παίζοντας το ρόλο του στυγνού προβοκάτορα, παρεμβαίνοντας, τάχα, με συμβουλές και απειλές για το Α, ενώ γνωρίζει, πολύ καλά, πως προκαλεί το Ω.
΄Οσα δηλώνει η Μέρκελ υπέρ του Ευρώ και της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, στο εσωτερικό φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα, αφού ο ελληνικός λαός πεισμώνει περισσότερο κι αντί να υποχωρήσει αγανακτεί πιο πολύ.
Η μαλάκω, φαίνεται, πως βάλθηκε να βγάλει τον Τσίπρα αυτοδύναμο, αλλιώς δεν εξηγούνται, οι, σε καθημερινή βάση, παρεμβάσεις της, που δεν είναι τίποτα άλλο από προκλήσεις στη λογική και το συναίσθημα του εκλογικού σώματος.
Μοιάζει να μην έχει καταλάβει, πόσο κοντά είναι ο ελληνικός λαός στο σιχτίρισμα των πάντων και , κυρίως, της φάρας της, αλλά, πιθανότατα, το αντίθετο συμβαίνει : το ξέρει πολύ καλά και το επιδιώκει ! Ο ρόλος του προβοκάτορα στην ιδανική ερμηνεία !...
Παρασκευή 18 Μαΐου 2012
ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ !...
Τη πανευρωπαϊκή χρήση άλλου τρόπου μέτρησης του ελλείμματος που αλλάζει άρδην τα δεδομένα για την Ελλάδα προωθούν Ε.Ε. και ΔΝΤ. Το διαρθρωτικό έλλειμμα προσμετρά το ύψος της ύφεσης και φέτος θα μπορούσε να είναι ακόμη και 2,6% αντί για 7,3% του ΑΕΠ που εκτιμάται το επίσημο έλλειμμα.
Αν ολοκληρωθούν γρήγορα οι διαδικασίες θα αποτελέσει έναν ακόμη παράγοντα αλλαγών στο Μνημόνιο που ήδη… «ψήνονται». Περιλαμβάνουν, σύμφωνα με πληροφορίες, παράταση προσαρμογής για 1-3 έτη, μέτρα σε στάδια, έμφαση στη φοροδιαφυγή, αντικατάσταση επαχθών παρεμβάσεων, άμεση καταβολή περισσότερων κονδυλίων του ΕΣΠΑ και ευρωομόλογα επενδύσεων.
Το νέο «παράθυρο» για ελαστικότερο Μνημόνιο άνοιξε χθες ο πρόεδρος της Κομισιόν, ανακοινώνοντας την ενεργοποίηση ρητρών προσαρμοστικότητας του νέου δημοσιονομικού συμφώνου. Η ελαστικοποίηση θα αφορά σε όλα τα κράτη και προκύπτει από ένα εναλλακτικό -και πιο δίκαιο- τρόπο μέτρησης του ελλείμματος.
Ο λόγος για το διαθρωτικό ή αλλιώς «κυκλικά προσαρμοσμένο» έλλειμμα το οποίο ανατρέπει τα δεδομένα. Οι δύο επικρατέστερες μετρήσεις της Κομισιόν το υπολογίζουν στο 2,6% του ΑΕΠ και στο 5,6% του ΑΕΠ φέτος, αντί για 7,3% του ΑΕΠ που εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί το γνωστό ελληνικό έλλειμμα γενικής κυβέρνησης, παρά τον πακτωλό μέτρων που έχουν ληφθεί.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί το διαρθρωτικό έλλειμμα συνυπολογίζει και σταθμίζει την ύφεση. Όσο πιο μεγάλη είναι (και στην Ελλάδα αναμένεται να είναι οξύτερη), τόσο το διαρθρωτικό έλλειμμα μειώνεται. Και τούτο διότι προσμετρά πόσο η ύφεση «τρώει» τα κρατικά έσοδα (φοροδοτική ικανότητα και ασφαλιστικές εισφορές) και αυξάνει τις δαπάνες (κοινωνικά επιδόματα κλπ).
Έτσι, υπολογίζει ένα κοινωνικά και οικονομικά πιο «δίκαιο» έλλειμμα. Να σημειωθεί, ότι αν η ανάπτυξη επανέλθει, τότε το έλλειμμα αντιστοίχως φαίνεται πιο μεγάλο…
Το θέμα συζητήθηκε στις 2 Μαΐου σε κλειστό συνέδριο στο Παρίσι μεταξύ μελών του ΔΝΤ, της Κομισιόν, κρατών-μελών και επιφανών οικονομολόγων. Το ερώτημα ήταν πως θα εισαχθεί ο «διαθρωτικός κανόνας» με κοινή μέτρηση ΕΕ και ΔΝΤ. Πλέον, οι διαδικασίες επιταχύνονται.
Αρμόδια στελέχη αναφέρουν ότι πρόκειται για ένα ακόμη «εργαλείο» που μπορεί να στηρίξει την «αναδιάταξη» του Μνημονίου, κάνοντάς το βιώσιμο και ανεκτό για την οικονομία και τους πολίτες.
«Οι παρεμβάσεις στο Μνημόνιο»
Υπάρχουν όμως και άλλες παρεμβάσεις που συζητούνται εδώ και καιρό στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων και αναμένεται να τεθούν επί τάπητος :
- Παράταση Μνημονίου όχι μόνο για 1 αλλά και για 2- 3 χρόνια
- Δέσμευση και ανακοίνωση όχι όλων των μέτρων των επιμένων ετών, αλλά μόνο όσων απαιτούνται για την επόμενη χρονιά (7 δισ. ευρώ αν δεν επιμηκυνθεί το Μνημόνιο και 11,6 δισ. ευρώ στη διετία)
- Αντικατάσταση παρεμβάσεων που προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις (ειδικά στους μισθούς και στους φόρους) ή δεν έφεραν αποτέλεσμα
- Νέα προσπάθεια να έρθουν παραπάνω έσοδα από τη πάταξη της φοροδιαφυγής
- Επιτάχυνση καταβολής στην Ελλάδα κονδυλίων του ΕΣΠΑ
- Εκκίνηση από το 2013 του νέου εργαλείου των επενδυτικών ομολόγων για τη χρηματοδότηση μεγάλων μεταφορικών αξόνων.
Πέμπτη 17 Μαΐου 2012
ΑΝΔΡΕΑ ΖΕΙΣ, ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ !...
Προσπαθώ να καταλάβω αν βρισκόμαστε ακόμα στη δεκαετία του '80 ή στο 2012 και δεν μπορώ να βγάλω άκρη. Ακούω τον κ.Τσίπρα να υπόσχεται στους Ελληνες ότι θα στείλει όλο το παλιό πολιτικό σύστημα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και αναρωτιέμαι αν αναστήθηκε ο Ανδρέας και δεν το έχω καταλάβει... Ακούω και τον έτερο της αντιμνημονιακής συμμαχίας, τον μαέστρο της ψευδολογίας κ. Καμμένο να βροντοφωνάζει ότι η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες και αναρωτιέμαι μήπως με μια μαγική μηχανή του χρόνου γυρίσαμε πίσω στο 1974 και εγώ δεν το έχω πάρει χαμπάρι... Λες εκεί που φωνάζαμε και αγανακτούσαμε όλοι σχεδόν για τις ανεπάρκειες των πολιτικών και του πολιτικού μας συστήματος, να αποκτήσαμε ξαφνικά μια... ντριμ τίμ από τη στόφα του Ανδρέα που θα πάει και θα κολλήσει στον τοίχο τους ευρωπαίους δανειστές μας και δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει.
Η ιστορία, έγραφε βέβαια ο γέρο Ενγκελς, επαναλαμβάνεται μερικές φορές ως φάρσα, αλλά ως γνωστόν η ελληνική μαγκιά, αυτά τα γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της. Οσο και να φωνάζει ο κάθε Σόιμπλε, όσα και να γράφουν διάφοροι αγοραίοι αναλυτές, εμείς, όπως λένε και οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνουμε η μαγιά που θα αλλάξει τον ρου της ιστορίας, που θα τροφοδοτήσει το μεγάλο ρεύμα που θα αλλάξει τους συσχετισμούς στην Ευρώπη. Άλλωστε έχουμε αποδείξει ότι είμαστε λαός τζογαδόρων, γιατί να μη μας βγει και αυτή τη φορά το στοίχημα σε πείσμα των διαφόρων κινδυνολόγων. Και αν δεν μας βγει πάλι ωραίοι θα είμαστε. Θα έχουμε κάνει άνω κάτω την Ευρώπη και ενδεχομένως τον κόσμο ολόκληρο και θα ζήσουμε μια χαρά με τον ήλιο μας, τη θάλασσα μας, την ΑΟΖ μας, θα βγάλουμε και τα ενεργειακά ομόλογα μας, όπως λέει και ο πολυτάλαντος κ. Καμμένος και πέρα βρέχει. Θα έχουμε μερικές δυσκολίες στην αρχή, αλλά ως γνωστόν οι Ελληνες στα δύσκολα τα καταφέρνουν...
Το ευρώ το ζήσαμε, το χορτάσαμε, το δοκιμάσαμε και τώρα διαπιστώνουμε ότι δεν το αντέχουμε. Η τουλάχιστον δεν αντέχουμε τις παρενέργειες του, τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται, την αδυσώπητη πράγματι λιτότητα που επιβάλλουν οι διαχειριστές του. Και βέβαια δεν εμπιστευόμαστε με τίποτε αυτούς που κλήθηκαν να προσπαθήσουν να μας κρατήσουν μέσα σ' αυτό. Δεν θέλουμε να τους ακούσουμε καν, όπως φαίνεται, όταν φωνάζουν ότι ο λύκος είναι ήδη μέσα στο μαντρί. Ισως λοιπόν είναι μια κάποια λύσις, όπως θάλεγε και ο ποιητής να αλλάξουμε βοσκό. Υπάρχει βέβαια ένας κίνδυνος, μεταξύ της αλλαγής να χαθούν κάμποσα πρόβατα, αλλά τι να κάνουμε, αυτό είναι το τίμημα της ιστορίας... Καλού κακού βέβαια, φροντίζουμε, όσοι μπορούμε, για κάθε ενδεχόμενο να μαζεύουμε τα ευρώ που είχαμε στις τράπεζες, γιατί προφανώς θεωρούμε, όπως θά 'λεγε κι ο άλλος ποιητής ότι το μέλλον θα έχει πολύ ανυδρία... Κι ας ελπίσουμε ότι οι επίδοξοι δελφίνοι για το ρόλο του νέου Ανδρέα, να διαθέτουν τουλάχιστον ένα μέρος από τις ικανότητες του...
Τετάρτη 16 Μαΐου 2012
ΚΙ ΑΠΟ …ΓέΡΟ Η ΑΛΗΘΕΙΑ !...
Μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του Αnt1 ο 90χρονος (!), βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Μανώλης Γλέζος. δήλωσε ότι, «…για μας το χρήμα δεν έχει πατρίδα. Δεν μας ενδιαφέρει αν θα είμαστε ή όχι στο ευρώ. Μας ενδιαφέρει ότι δεν μπορεί το χρήμα να κανονίζει τις τύχες ενός λαού…».
Επιπλέον τόνισε ότι, το χρήμα εφευρέθηκε σε αυτή τη χώρα ως μέσο ανταλλαγής αξιών, ποτέ δεν θεωρήθηκε ότι μπορεί να δημιουργεί το ίδιο το χρήματα αγαθά, ο εργαζόμενος δημιουργεί αγαθά. «Να ξεφύγουμε από την ιδιοκτησία του χρήματος, όποιο χρώμα και αν έχει», πρόσθεσε.
«Παιδιά, μαζέψτε τον μπαρμπα Μανώλη, που στο κάτω - κάτω στα παπάρια του εάν θα μείνουμε στο ευρώ η όχι. Πόσα χρόνια θα ζήσει ακόμα ?...
Εκτός εάν μας αφήσει καμιά 15ρια εκατομμύρια, όπως η γριά ρακοσυλλέκτρια, οπότε στα παπάρια μας κι εμείς για το εάν θα μείνουμε ή θα φύγουμε από το ευρώ» !...
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΟΙ, ΡΕ ?...
Αυτοί κι αν περνάνε τους έλληνες ψηφοφόρους, για χαχόλους και δεν κρύβονται καθόλου στα μικροπολιτικά και επαίσχυντα παιχνίδια τους.
Οι ΣΥΡΙΖΑίοι με ύφος πολυάριθμων Καρδιναλίων και έπαρση κανα δυο Αυτοκρατόρων, αφού υπονόμευσαν κάθε απόπειρα συγκρότησης κυβέρνησης κι αφού βομβάρδισαν την κοινή γνώμη μ΄ ένα σωρό πολιτικές και οικονομικές μαλακίες, οδηγώντας τους καταθέτες στα γκισέ και τις καταθέσεις στα σεντούκια, ήρθαν και αποκαλύφτηκαν πλήρως, σ΄ ό,τι αφορά την πάγια και αμετακίνητη επιδίωξή τους, να οδηγήσουν τη χώρα ξανά σε εκλογές !
Δεν πάνε πολλές ημέρες που ο Τσίπρας από τις εξέδρες κατακεραύνωνε τη βούληση του Σαμαρά να προκαλέσει νέα εκλογική αναμέτρηση αν δεν έπαιρνε την αυτοδυναμία, μιλώντας για επικίνδυνα παιχνίδια. Τώρα αυτό που έλεγε ο Σαμαράς, το κάνει ο ίδιος, μόνο και μόνο για να πάρει το bonus των 50 εδρών και να βγάλει – όπως υπολογίζει – κάμποσα συνιστωσιακά κουμάσια, ακόμα, βουλευτές !
Το «φύλο συκής», η ένθερμη υποστήριξη της απλής ανόθευτης αναλογικής, έφυγε κι αυτό ο σύγχρονος και αμόλυντος Αλέξης, εμφανίστηκε, τελείως ξεβράκωτος, στο κατώφλι του Αρείου Πάγου να καταθέτει τα χαρτιά για τη δημιουργία Κόμματος !
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται σε Κόμμα, από Συνασπισμός συνιστωσών, γιατί, έτσι λένε, το παράγγειλε ο λαός ! ΄Αρκεσαν, μόλις 7 μέρες για να διαπιστωθεί, πως όλος ο αχταρμάς των θέσεων και των απόψεων, που είχαν και εξέφραζαν τα 12 γκρουπούσκουλα, που τον συγκροτούσαν, ομογενοποιήθηκαν κι έτσι, τώρα πια, δεν υπάρχουν διαφορές, ούτε για το Ευρώ, ούτε για τη δραχμή, ούτε για την Ευρώπη, ούτε για την επανάσταση, ούτε για τον κομμουνισμό κλπ, κλπ, κλπ.
Κι όμως δεν είναι έτσι ! Ο Τσίπρας και το πολιτικάντικο κονκλάβιο που τον πάει και τον φέρνει, πίστεψαν, πως τώρα είναι η ευκαιρία, εκμεταλλευόμενοι τα ψηφαλάκια του απογοητευμένου λαού, να καθαρίσουν με τις αριστερίστικες συνιστώσες και ν΄ απαγκιστρωθούν από τις δογματικές απόψεις και θέσεις τους.
΄Ισως στο τραπέζι των συζητήσεων, το δέλεαρ για τους «επαναστάτες» να ήταν το βουλευτιλίκι, (με 50 έδρες bonus, μπορεί να βγει βουλευτίνα κι η κουτσή Μαρία…), ίσως, όμως, η όλη διαδικασία να μην απολαμβάνει της συναίνεσης όλων, αφού κάποιοι δεν θα δεχτούν να πουλήσουν την ιδεολογία τους για μια βουλευτική έδρα.
Αυτό είναι κάτι που θα φανεί τις επόμενες ημέρες, μέσα από κείμενα και ανακοινώσεις, που θα βγουν στον αέρα και, πιθανότατα, να εμπλουτίσουν τη καινούργια προεκλογική περίοδο με αντιπαραθέσεις απείρου κάλλους και …αριστερής κουλτούρας !...
΄Ισως στο τραπέζι των συζητήσεων, το δέλεαρ για τους «επαναστάτες» να ήταν το βουλευτιλίκι, (με 50 έδρες bonus, μπορεί να βγει βουλευτίνα κι η κουτσή Μαρία…), ίσως, όμως, η όλη διαδικασία να μην απολαμβάνει της συναίνεσης όλων, αφού κάποιοι δεν θα δεχτούν να πουλήσουν την ιδεολογία τους για μια βουλευτική έδρα.
Αυτό είναι κάτι που θα φανεί τις επόμενες ημέρες, μέσα από κείμενα και ανακοινώσεις, που θα βγουν στον αέρα και, πιθανότατα, να εμπλουτίσουν τη καινούργια προεκλογική περίοδο με αντιπαραθέσεις απείρου κάλλους και …αριστερής κουλτούρας !...
Τρίτη 15 Μαΐου 2012
ΔΙΕΡΕΥΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ !...
Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ διερευνήθηκε, ως σενάριο από την κυβέρνηση και τους συμβούλους του Γ. Παπανδρέου και επ΄ αυτού είχε γίνει αναφορά και στη Βουλή από τον ίδιο.
Σε ανακοίνωσή του ο πρώην πρωθυπουργός με αφορμή συνέντευξη που έδωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο Sky News ο καθηγητής και πρώην οικονομικός σύμβουλός του, Ρίτσαρντ Πάρκερ, αναφέρει ότι :
«Με αφορμή δημοσιεύματα που ερμηνεύουν κατά το δοκούν δηλώσεις του καθηγητή Ρίτσαρντ Πάρκερ, υπενθμίζεται ότι η Ελληνική Κυβέρνηση επί Πρωθυπουργίας του Γιώργου Α. Παπανδρέου, εξέτασε, ως όφειλε, και το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από το Ευρώ. Ο ίδιος, μάλιστα, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, είχε κάνει δημόσια αναφορά στο θέμα, σε ομιλία του στη Βουλή, στις 19 Ιουνίου 2011, κατά τη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση».
Στην ίδια ανακοίνωση παρατίθεται το απόσπασμα της ομιλίας του κ. Παπανδρέου στη Βουλή :
«Πριν ζητήσουμε τη στήριξη του μηχανισμού, φώναξα συνεργάτες, οικονομολόγους και τους αρμόδιους Υπουργούς στο γραφείο μου και έγραψα στον πίνακα, όπως συνηθίζω, τρεις επιλογές, τις τρεις μοναδικές, πραγματικές επιλογές που είχαμε μπροστά μας.
Εφόσον, είπα, δεν μπορούμε να βγούμε στις αγορές για να δανειστούμε, αξιολογήστε και επιχειρηματολογήστε υπέρ ή κατά των τριών παρακάτω επιλογών: πρώτη επιλογή, η χρεοκοπία. Δηλώνουμε, δηλαδή, στάση πληρωμών.
»Δεύτερη επιλογή, φεύγουμε από το ευρώ και δηλώνουμε και εδώ στάση πληρωμών, διότι δεν θα μπορούσαμε ούτε να σκεφθούμε να πληρώσουμε σε δραχμές το χρέος μας, που είναι σε ευρώ.
»Τρίτη επιλογή, ζητάμε βοήθεια από το νέο ευρωπαϊκό μηχανισμό, που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε, και διαπραγματευόμαστε έναν δύσκολο, αλλά οργανωμένο δρόμο μπροστά στην κρίση. Δεν έχω το χρόνο σήμερα, βέβαια, να αντιπαραθέσω όλη την επιχειρηματολογία, γιατί απορρίφθηκαν οι δύο πρώτες επιλογές.
»Στην τρίτη επιλογή κατέληξε και το άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο της 22ας Απριλίου του 2010, την παραμονή της ανακοίνωσης της αίτησής μας για βοήθεια από τον μηχανισμό στήριξης.
»Μπορώ να σας πω, όμως, ότι οι συνέπειες μιας επιλογής βίαιης χρεοκοπίας ή εξόδου από το ευρώ, θα ήταν άμεσες και καταστροφικές για το ελληνικό νοικοκυριό, τις τράπεζες, αλλά και για την αξιοπιστία της χώρας μας, που μπορεί να μας έφερνε πάλι στα ίδια, δηλαδή σε μια ιδιότυπη οικονομική κηδεμονία από τον ίδιο ή άλλο μηχανισμό, έχοντας όμως πληρώσει ένα τεράστιο τίμημα ολόκληρη η ελληνική κοινωνία.
»Υπενθυμίζω ότι, χωρίς τον μηχανισμό στήριξης, θα πηγαίναμε κατευθείαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, χωρίς ευρωπαϊκή στήριξη. Αλλά ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα στήριξης που έχει δώσει ποτέ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι αυτό της Βραζιλίας, δηλαδή 30 δισεκατομμύρια δολάρια. Πού θα έβρισκε 110 δισεκατομμύρια ευρώ και άλλα τόσα περίπου, στο νέο πρόγραμμα που συζητείται;
»Προσπάθησα λοιπόν να αφυπνίσω τους Ευρωπαίους εταίρους, για να μας στηρίξουν, ενώ ταυτόχρονα αγωνίστηκα για να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας και κατεύθυνσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Στην αρχή, βρήκα πόρτες κλειστές, κανείς δεν μας άκουγε, κανείς δεν μας πίστευε, κανείς δεν πίστευε την Ελλάδα και τους Έλληνες. Τους είχαμε κοροϊδέψει για πολλοστή φορά, είχαμε πει και επισήμως ψέματα για το έλλειμμά μας.
»Έδωσα μάχη για να στηθεί εκ του μηδενός ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης. Τη μάχη αυτή την κέρδισα, την κερδίσαμε, την κέρδισε η Ελλάδα, με την αξιοπιστία της, την κέρδισαν οι πολίτες αυτής της χώρας. Με ειλικρίνεια σας λέω, επίσης, ότι από τότε ξέραμε ότι το ελληνικό χρέος είναι δυσθεώρητο και δύσκολο να το διαχειριστούμε, με όποιο καλό πρόγραμμα και να είχαμε.
»Γι΄ αυτό και σας λέω σήμερα – δεν θα μπορούσα να το πω χθες – ότι από τότε ξεκίνησαν μελέτες, προετοιμασίες και αθόρυβες διαπραγματεύσεις, για να φτάσουμε πρώτα απ' όλα στη μείωση του επιτοκίου και στην επιμήκυνση του θεσμικού δανείου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αυτό που τελικά καταφέραμε μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις τον Μάρτιο του 2011, δηλαδή πριν από δύο μήνες. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα, μόνο για το σκέλος του δανείου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να έχουμε μια ανάσα 48,5 δισεκατομμυρίων ευρώ μέχρι το 2015 και 4 δισεκατομμυρίων ευρώ μείωσης των επιτοκίων».
Και η ανακοίνωση του Γ. Παπανδρέου καταλήγει λέγοντας πως το «διακύβευμα σήμερα παραμένει το ίδιο, η χώρα να αποφύγει τη χρεοκοπία και να παραμείνει στο ευρώ».
»Υπενθυμίζω ότι, χωρίς τον μηχανισμό στήριξης, θα πηγαίναμε κατευθείαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, χωρίς ευρωπαϊκή στήριξη. Αλλά ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα στήριξης που έχει δώσει ποτέ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι αυτό της Βραζιλίας, δηλαδή 30 δισεκατομμύρια δολάρια. Πού θα έβρισκε 110 δισεκατομμύρια ευρώ και άλλα τόσα περίπου, στο νέο πρόγραμμα που συζητείται;
»Προσπάθησα λοιπόν να αφυπνίσω τους Ευρωπαίους εταίρους, για να μας στηρίξουν, ενώ ταυτόχρονα αγωνίστηκα για να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας και κατεύθυνσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Στην αρχή, βρήκα πόρτες κλειστές, κανείς δεν μας άκουγε, κανείς δεν μας πίστευε, κανείς δεν πίστευε την Ελλάδα και τους Έλληνες. Τους είχαμε κοροϊδέψει για πολλοστή φορά, είχαμε πει και επισήμως ψέματα για το έλλειμμά μας.
»Έδωσα μάχη για να στηθεί εκ του μηδενός ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης. Τη μάχη αυτή την κέρδισα, την κερδίσαμε, την κέρδισε η Ελλάδα, με την αξιοπιστία της, την κέρδισαν οι πολίτες αυτής της χώρας. Με ειλικρίνεια σας λέω, επίσης, ότι από τότε ξέραμε ότι το ελληνικό χρέος είναι δυσθεώρητο και δύσκολο να το διαχειριστούμε, με όποιο καλό πρόγραμμα και να είχαμε.
»Γι΄ αυτό και σας λέω σήμερα – δεν θα μπορούσα να το πω χθες – ότι από τότε ξεκίνησαν μελέτες, προετοιμασίες και αθόρυβες διαπραγματεύσεις, για να φτάσουμε πρώτα απ' όλα στη μείωση του επιτοκίου και στην επιμήκυνση του θεσμικού δανείου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αυτό που τελικά καταφέραμε μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις τον Μάρτιο του 2011, δηλαδή πριν από δύο μήνες. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα, μόνο για το σκέλος του δανείου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να έχουμε μια ανάσα 48,5 δισεκατομμυρίων ευρώ μέχρι το 2015 και 4 δισεκατομμυρίων ευρώ μείωσης των επιτοκίων».
Και η ανακοίνωση του Γ. Παπανδρέου καταλήγει λέγοντας πως το «διακύβευμα σήμερα παραμένει το ίδιο, η χώρα να αποφύγει τη χρεοκοπία και να παραμείνει στο ευρώ».
Υ.Γ. Μια ακόμα επίδειξη της ασχετοσύνης, αλλά και του κόμπλεξ απέναντι στο Γ. Παπανδρέου, έγινε στο χθεσινοβραδινό δελτίο του Mega, με αφορμή τη δήλωση του Πάρκερ, με την μαλάκω της εκπομπής να αποδίδει στον πρώην πρωθυπουργό "σκοτεινά κίνητρα", επειδή διερεύνησε την έξοδο από το Ευρώ.΄Ολες αυτές τις μαλακίες θάχουν οι ξοφλημένοι να θυμούνται, σε λίγο, εν τη ανεργία τους !...
Δευτέρα 14 Μαΐου 2012
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ !...
Στο ερώτημα αν η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ πάση θυσία, οι απαντήσεις των κοινοβουλευτικών κομμάτων της χώρας ποικίλλουν. Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, έστω και μετά πολλών βασάνων, απαντούν μάλλον θετικά, το ΚΚΕ απαντά ξεκάθαρα αρνητικά, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ και τα κόμματα της άκρας Δεξιάς αποφεύγουν το ερώτημα όπως ο διάβολος το λιβάνι. Οι τελευταίοι αφήνουν ωστόσο να εννοηθεί ότι οι Ευρωπαίοι αναλογιζόμενοι τις επιπτώσεις στο σύνολο της ευρωζώνης, ουδέποτε θα τολμήσουν την έξωση της Ελλάδας. Υποστηρίζουν επίσης ότι ανεξαρτήτως της ποιότητας της ψήφου του (δηλαδή είτε πήγε στη Χρυσή Αυγή, είτε στο ΚΚΕ) ο ελληνικός λαός είναι ενωμένος κατά του μνημονίου.
Στην ευρωζώνη, οι απαντήσεις στο ερώτημα αν η Ελλάδα πρέπει πάση θυσία να παραμείνει στο ευρώ επίσης ποικίλλουν. Κατά την κυρίαρχη γερμανική αντίληψη αν η Ελλάδα αποφασίσει να μην εφαρμόσει το μνημόνιο πρέπει αυτονοήτως να αποχωρήσει από την ευρωζώνη, η οποία, όπως υποστηρίζουν, μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει τα όποια προβλήματα δημιουργηθούν. Από την άλλη πλευρά δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι αν "πέσει" η Ελλάδα, υπό τις υπάρχουσες συνθήκες θα συμπαρασύρει στο σύνολό της τη ζώνη του ευρώ.
Οσοι επισημαίνουν αυτόν τον κίνδυνο τάσσονται υπέρ της χαλάρωσης των όρων των μνημονίων τόσο για την Ελλάδα όσο και για τις άλλες προβληματικές χώρες της ευρωζώνης. Ολοι πάντως συμφωνούν ότι, σε τελευταία ανάλυση, αν ο ελληνικός λαός εκτιμήσει πως δεν επιθυμεί να πληρώσει το κόστος της παραμονής στη ζώνη του ευρώ, ουδείς μπορεί να τον υποχρεώσει. Oλοι επίσης συμφωνούν ότι η συνέχιση της δανειοδότησης της Ελλάδας από την ευρωζώνη συνδέεται άμεσα με την εφαρμογή ενός μνημονίου που ακόμη και αν αλλάξει δεν θα διαφέρει σημαντικά από το υφιστάμενο.
Εντός και εκτός της Ελλάδας λοιπόν οι πάντες επιχειρούν να ερμηνεύσουν τι ακριβώς είπε ο ελληνικός λαός στις εκλογές της Κυριακής. Είπε πως είναι έτοιμος να αποχωρήσει από την ευρωζώνη και συνεπώς να απαλλαγεί από το μνημόνιο, η είπε ότι επιθυμεί να παραμείνει στην ευρωζώνη;
Αν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας αποδειχθούν ανίκανες να ερμηνεύσουν πειστικά τι ακριβώς είπε την Κυριακή ο ελληνικός λαός, τότε η μόνη λύση που ίσως απομένει είναι να κληθεί να απαντήσει ο ίδιος ο ελληνικός λαός σε ένα δημοψήφισμα του οποίου το απλό ερώτημα θα είναι ευρώ ή δραχμή.
Αν ψηφίσει ευρώ, όπως όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν, τότε το μήνυμα τόσο προς το εξωτερικό όσο και προς το εσωτερικό της χώρας θα είναι ισχυρό. Προς το εξωτερικό διότι παρά τα σημεία των καιρών θα καταστεί σαφής η βούληση του ίδιου του ελληνικού λαού (και όχι των μοιραίων ενίοτε εκπροσώπων του) να ταυτίσει τη μοίρα του με τη μοίρα των άλλων λαών της Ευρώπης και προς το εσωτερικό διότι θα θέσει ο ίδιος ο ελληνικός λαός τις κόκκινες γραμμές πέραν των οποίων ουδείς έλληνας πολιτικός θα έχει νόμιμο δικαίωμα να κινηθεί.
Αν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας αποδειχθούν ανίκανες να ερμηνεύσουν πειστικά τι ακριβώς είπε την Κυριακή ο ελληνικός λαός, τότε η μόνη λύση που ίσως απομένει είναι να κληθεί να απαντήσει ο ίδιος ο ελληνικός λαός σε ένα δημοψήφισμα του οποίου το απλό ερώτημα θα είναι ευρώ ή δραχμή.
Αν ψηφίσει ευρώ, όπως όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν, τότε το μήνυμα τόσο προς το εξωτερικό όσο και προς το εσωτερικό της χώρας θα είναι ισχυρό. Προς το εξωτερικό διότι παρά τα σημεία των καιρών θα καταστεί σαφής η βούληση του ίδιου του ελληνικού λαού (και όχι των μοιραίων ενίοτε εκπροσώπων του) να ταυτίσει τη μοίρα του με τη μοίρα των άλλων λαών της Ευρώπης και προς το εσωτερικό διότι θα θέσει ο ίδιος ο ελληνικός λαός τις κόκκινες γραμμές πέραν των οποίων ουδείς έλληνας πολιτικός θα έχει νόμιμο δικαίωμα να κινηθεί.
ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΧΩΡΑ !...
Eίχαμε σημειώσει την περασμένη εβδομάδα πως, ανατρέποντας μια εικοσαετή αντίθεση προς τις πρόωρες εκλογές, δύο στους τρεις ψηφοφόρους τις αποζητούσαν. Γιατί; Διότι ήθελαν να αποδοκιμάσουν το δικομματικό σύστημα. H οργή όντως εκφράστηκε. Πιο έντονα από ό,τι αναμενόταν. Πολλά «μικρότερα» κόμματα, ενισχύθηκαν. Όμως η ενίσχυσή τους, δεν έχει το στοιχείο της μονιμότητας. Στην ουσία, όλο το κομματικό πλαίσιο, νικητές και ηττημένοι, βρίσκεται «στον αέρα».
Για πολλούς ψηφοφόρους ήταν αδιαπραγμάτευτη η βούληση να λειτουργήσουν εκτονωτικά, ανεξαρτήτως πολιτικών συνεπειών. Φυσικά ανησυχούσαν πώς θα ήταν πιθανό να εμποδίσουν το σχηματισμό μιας βιώσιμης κυβέρνησης συνεργασίας. Προείχε όμως το να τιμωρήσουν τη N.Δ. και το ΠAΣOK. Aδιαφόρησαν για την πολιτική σταθερότητα που χρειάζεται η χώρα. Tην ευθύνη αυτή τη μετέθεσαν στα παθογενή κόμματα. Έτσι, από το εκλογικό χάος δεν θα μπορούσε παρά να προκύψει πολιτικό χάος.
Στις εκλογές ο τραυματισμένος δικομματισμός καλούνταν να πείσει ότι έχει πιάσει τα μηνύματα των καιρών. Tι έκαναν όμως N.Δ. και ΠAΣOK; Oι εκστρατείες τους ήταν η αποθέωση της αναπαλαίωσης. H N.Δ., αντί να εμφανιστεί ως ο πιο ισχυρός άξονας μιας κυβέρνησης συνεργασίας, έκανε λάβαρο την αυτοδυναμία, που απέρριπτε μετά βδελυγμίας το εκλογικό σώμα. Tο ΠAΣOK, χαρακτηρίζονταν από πολυλογία και βερμπαλισμό, που έπνιγε το όποιο καθαρό μήνυμα. Mαζικές συγκεντρώσεις, προσωποπαγής διαφήμιση, ξύλινος πολιτικός λόγος, αποτελούσαν την επιτομή του αναχρονισμού. Όπως άλλωστε και οι ηγετοκεντρικές στρατηγικές.
Oι δύο πυλώνες του δικομματισμού δεν είχαν το στελεχιακό τους δυναμικό ως ανάχωμα στην οργή της κοινής γνώμης. Συνέβη το ακριβώς αντίθετο. ΠAΣOK και N.Δ. φθάρηκαν ακόμα περισσότερο από την προφανή ένδεια των κομματικών τους στελεχών σε όλα τα επίπεδα, με κραυγαλέο δείγμα γραφής τις θλιβερές λίστες επικράτειας. Φυσικά από την ίδια ένδεια χαρακτηρίζονται και τα κόμματα διαμαρτυρίας, αυτά όμως που είχαν ως όχημα διαμαρτυρίας την οργή των ψηφοφόρων γλίτωσαν «για την ώρα» τη φθορά.
Eπιπρόσθετα οι εκλογείς είναι πιθανό τώρα να προβληματιστούν από την ανεύθυνη και μηδενιστική στάση των κομμάτων διαμαρτυρίας μετεκλογικά. Oι ψηφοφόροι ήλπιζαν ότι κάποια από τα κόμματα αυτά θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας δείχνοντας στοιχειώδη συναινετική διάθεση. Όμως ο Kαμμένος θεωρεί «προδότες» όσους δεν συμφωνούν μαζί του. O Kουβέλης, φοβισμένος, έχει επιλέξει την ακινησία. Eνώ ο Tσίπρας, ο μεγάλος νικητής των εκλογών, το τελευταίο που θέλει να κάνει είναι να κυβερνήσει. Άλλωστε, το οικονομικό πρόγραμμα του ΣYPIZA είναι η αποθέωση της προχειρότητας, της αοριστίας και του λαϊκισμού. Έτσι μέσα στην ασυναρτησία αυτή, στέλεχός του απείλησε για αρπαγή των καταθέσεων στο όνομα της ανάπτυξης!
Γενικότερα πάντως το κεντρικό πρόβλημα της χώρας παραμένει απαράλλακτο: Ένα βαθύτατα παθογενές κομματικό σύστημα. Mε τους πρόσκαιρους εκλογικούς νικητές να είναι υπερακραίοι, ακραίοι, και ανεύθυνοι λαϊκιστές. Άρα με νέες εκλογές στον ορίζοντα, και η ίδια η χώρα βρίσκεται «στον αέρα» ως πιθανώς μη ιάσιμη για τους δανειστές της.
Xαρακτηριστικά ο Bloomberg παρομοίαζε την προσπάθεια διάσωσης της Eλλάδας με την τηλεοπτική σειρά του (Δρα) House, σημειώνοντας πως ο τελευταίος προσπαθεί μάταια να σώσει ένα «αναξιόπιστο ασθενή». Για να καταλήξει το άρθρο, πως αν ο ασθενής, μετά τις εκλογές, αποδείξει ότι δεν θέλει να σωθεί, ο «δρ House θα τραβήξει την πρίζα».
Eπιπρόσθετα οι εκλογείς είναι πιθανό τώρα να προβληματιστούν από την ανεύθυνη και μηδενιστική στάση των κομμάτων διαμαρτυρίας μετεκλογικά. Oι ψηφοφόροι ήλπιζαν ότι κάποια από τα κόμματα αυτά θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας δείχνοντας στοιχειώδη συναινετική διάθεση. Όμως ο Kαμμένος θεωρεί «προδότες» όσους δεν συμφωνούν μαζί του. O Kουβέλης, φοβισμένος, έχει επιλέξει την ακινησία. Eνώ ο Tσίπρας, ο μεγάλος νικητής των εκλογών, το τελευταίο που θέλει να κάνει είναι να κυβερνήσει. Άλλωστε, το οικονομικό πρόγραμμα του ΣYPIZA είναι η αποθέωση της προχειρότητας, της αοριστίας και του λαϊκισμού. Έτσι μέσα στην ασυναρτησία αυτή, στέλεχός του απείλησε για αρπαγή των καταθέσεων στο όνομα της ανάπτυξης!
Γενικότερα πάντως το κεντρικό πρόβλημα της χώρας παραμένει απαράλλακτο: Ένα βαθύτατα παθογενές κομματικό σύστημα. Mε τους πρόσκαιρους εκλογικούς νικητές να είναι υπερακραίοι, ακραίοι, και ανεύθυνοι λαϊκιστές. Άρα με νέες εκλογές στον ορίζοντα, και η ίδια η χώρα βρίσκεται «στον αέρα» ως πιθανώς μη ιάσιμη για τους δανειστές της.
Xαρακτηριστικά ο Bloomberg παρομοίαζε την προσπάθεια διάσωσης της Eλλάδας με την τηλεοπτική σειρά του (Δρα) House, σημειώνοντας πως ο τελευταίος προσπαθεί μάταια να σώσει ένα «αναξιόπιστο ασθενή». Για να καταλήξει το άρθρο, πως αν ο ασθενής, μετά τις εκλογές, αποδείξει ότι δεν θέλει να σωθεί, ο «δρ House θα τραβήξει την πρίζα».
Κυριακή 13 Μαΐου 2012
ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΚΙ ΑΠΟ ΤΡΕΛΛΟ, ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ !...
ή, πως εξαπατάμε το 80% του λαού !...
... «Τα πράγματα γίνονται, δεν λέγονται» ή «λέγονται με δόσεις». Υπάρχει η άποψη ότι αν η αριστερά πει στον κόσμο όλη την αλήθεια (ότι η έξοδος από το μνημόνιο οδηγεί στην έξοδο από το ευρώ) θα χάσει την επαφή της με την κοινωνία. Εδώ όμως διαχωρίζεται η αριστερά από τις άλλες δυνάμεις. Εκείνες παρασκήνια και κόλπα, αυτή αλήθεια και όλη την αλήθεια. Η αριστερά προειδοποιεί με ευθύνη τον λαό. Δεν του λέει μόνο ότι ο δρόμος έξω από το μνημόνιο είναι και δρόμος έξω από το ευρώ, αλλά ότι είναι και ιδιαίτερα επώδυνος, όμως με προοπτική. Του δίνει τη δυνατότητα να επεξεργασθεί την ανησυχία του, που δεν είναι αβάσιμη. Δεν τον αφήνει να βρεθεί σε άγνωστο λιμάνι, να αιφνιδιασθεί, να στραφεί τελικά με μένος ενάντια στους υπαιτίους.
...Η οικονομία και η ιστορία θέτει τα δικά της διλήμματα, κάθε εποχή, εκεί που πολλοί θα ήθελαν οι δύο πόλοι να συμβιώνουν. Έτσι ακριβώς τίθεται το θέμα «ακύρωση του μνημονίου» και «παραμονή στην ευρωζώνη». Ή το ένα ή το άλλο (κι εδώ περιπλέκεται σε βάθος το πρόβλημα γιατί στην Ελλάδα ένα πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ του ευρώ ακυρώνει ένα ακόμη ισχυρότερο πλειοψηφικό ρεύμα απελευθέρωσης από το μνημόνιο). Στο δίλημμα αυτό παρά τους κανόνες της λογικής πέρα από τις δύο μπορεί να εμφανισθεί και τρίτη απάντηση. Η μία είναι η επιλογή της «παραμονής στο ευρώ» με επιβίωση του μνημονίου - τις άγριες επιπτώσεις τις βιώνουμε. Η δεύτερη είναι η «ακύρωση του μνημονίου» με οργανωμένη, προετοιμασμένη και προγραμματισμένη έξοδο από την Ευρωζώνη – πολύ σύντομα θα έρθει η άνοιξη. Η τρίτη είναι η «ακύρωση του μνημονίου» με ανοργάνωτη, απροετοίμαστη και απρογραμμάτιστη έξοδο από το ευρώ, με επιβολή απέξω, με πανικό του λαού, με χάος, με ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, με άγνωστη έκβαση – επιλογή χειρότερη και από την πρώτη.
...Θεωρείται το αποτέλεσμα των εκλογών κατακρήμνιση του πολιτικού συστήματος. Χωρίς αμφιβολία οι εκλογές είναι ένα βήμα μπροστά. Για να αρχίσει όμως να κλονίζεται το πολιτικό σύστημα (και δεν μιλάμε καν για το σύστημα εξουσίας οικονομικής, επιβολής «νόμιμης» βίας και πληροφόρησης) απαραίτητη προϋπόθεση είναι να κλονισθούν οι κυρίαρχες απόψεις του μέσα στον λαό. Σκληρός πυρήνας τους σε όλη την μεταπολιτευτική διαδρομή είναι η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την τελευταία δωδεκαετία, και ιδιαίτερα αυτή τη διετία της κρίσης, είναι το ευρώ. Το ευρώ, με αυτή τη λειτουργία του, αμφισβητείται από τον λαό, αλλά ακόμα από μια μειοψηφία όχι μεγάλη. Όταν η αμφισβήτηση γίνει καθολική σχεδόν, τότε στον ορίζοντα θα εμφανισθούν τα πρώτα νέφη της ανατροπής.
... «Τα πράγματα γίνονται, δεν λέγονται» ή «λέγονται με δόσεις». Υπάρχει η άποψη ότι αν η αριστερά πει στον κόσμο όλη την αλήθεια (ότι η έξοδος από το μνημόνιο οδηγεί στην έξοδο από το ευρώ) θα χάσει την επαφή της με την κοινωνία. Εδώ όμως διαχωρίζεται η αριστερά από τις άλλες δυνάμεις. Εκείνες παρασκήνια και κόλπα, αυτή αλήθεια και όλη την αλήθεια. Η αριστερά προειδοποιεί με ευθύνη τον λαό. Δεν του λέει μόνο ότι ο δρόμος έξω από το μνημόνιο είναι και δρόμος έξω από το ευρώ, αλλά ότι είναι και ιδιαίτερα επώδυνος, όμως με προοπτική. Του δίνει τη δυνατότητα να επεξεργασθεί την ανησυχία του, που δεν είναι αβάσιμη. Δεν τον αφήνει να βρεθεί σε άγνωστο λιμάνι, να αιφνιδιασθεί, να στραφεί τελικά με μένος ενάντια στους υπαιτίους.
...Η οικονομία και η ιστορία θέτει τα δικά της διλήμματα, κάθε εποχή, εκεί που πολλοί θα ήθελαν οι δύο πόλοι να συμβιώνουν. Έτσι ακριβώς τίθεται το θέμα «ακύρωση του μνημονίου» και «παραμονή στην ευρωζώνη». Ή το ένα ή το άλλο (κι εδώ περιπλέκεται σε βάθος το πρόβλημα γιατί στην Ελλάδα ένα πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ του ευρώ ακυρώνει ένα ακόμη ισχυρότερο πλειοψηφικό ρεύμα απελευθέρωσης από το μνημόνιο). Στο δίλημμα αυτό παρά τους κανόνες της λογικής πέρα από τις δύο μπορεί να εμφανισθεί και τρίτη απάντηση. Η μία είναι η επιλογή της «παραμονής στο ευρώ» με επιβίωση του μνημονίου - τις άγριες επιπτώσεις τις βιώνουμε. Η δεύτερη είναι η «ακύρωση του μνημονίου» με οργανωμένη, προετοιμασμένη και προγραμματισμένη έξοδο από την Ευρωζώνη – πολύ σύντομα θα έρθει η άνοιξη. Η τρίτη είναι η «ακύρωση του μνημονίου» με ανοργάνωτη, απροετοίμαστη και απρογραμμάτιστη έξοδο από το ευρώ, με επιβολή απέξω, με πανικό του λαού, με χάος, με ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, με άγνωστη έκβαση – επιλογή χειρότερη και από την πρώτη.
ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΝΕΟΠΛΟΥΤΟΙ ΚΑΙ ΝΕΟΠΤΩΧΟΙ !...
Η φωτογραφία δεν είναι επεξεργασμένη...
Το να λες πως ο λαός είπε "όχι" στα Μνημόνια και τις πολιτικές, που αυτά επιβάλλουν, είναι μια κουβέντα. Όπως όλες οι κουβέντες, όμως, κι αυτή, σηκώνει μεγάλη συζήτηση : πόσοι απ΄ αυτούς που αθροίζονται ως αντιμνημονιακοί, μπορούν να συμπλεύσουν και να συνεργαστούν ;
΄Ετσι όπως είναι τα πράγματα, μόνο δυο, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ κι αυτοί, με πολλές προϋποθέσεις. Χωριό με το ΚΚΕ δεν γίνεται, κολιγιά με τον Καμμένο δεν στέκει, (οι μισές συνιστώσες του Τσίπρα τόχουν αποκλείσει κατηγορηματικά...), οποιαδήποτε, βέβαια, συνεύρεση με τα φασιστοειδή αποκλείεται !
Εκείνο που φαίνεται, λοιπόν, ξεκάθαρο, ως κεντρική επιδίωξη των "πολιτικών νεόπλουτων" της Κουμουνδούρου, είναι η κατάκτηση της πρωτιάς στις επόμενες εκλογές και η διεκδίκηση του bonus των 50 εδρών ! (Ναι, ναι... αυτό που καταγγέλλουν...).
Η άποψη που λέει, πως από το αποτέλεσμα του Ιουνίου ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει απόλυτος κυρίαρχος και θα μπορέσει να κάνει κυβέρνηση χωρίς τη στήριξη μνημονιακών κομμάτων. επικράτησε, τελικά, στα συνιστωσιακά κονκλάβια κι έτσι επιλέχτηκε το ξαναστήσιμο της κάλπης.
Σαφώς και πρόκειται, για μικροπολιτική επιλογή του κερατά, υψηλότατου ρίσκου, όχι, βέβαια, για τα κομματικό τους συμφέρον, αλλά για τα συμφέροντα της χώρας.
Το δυστύχημα είναι, πως όλη αυτή η τυχοδιωκτική συμπεριφορά και λειτουργία των "πολιτικών νεόπλουτων", πλασάρεται επιμελώς καμουφλαρισμένη πίσω από τα αντιμνημονιακά συνθήματα και τις λαϊκίστικες ρετσέτες και πιάνει στο αφιονισμένο popolo, το οποίο ούτε καν ακούει τον όποιο αντίλογο και την όποια αντίθετη άποψη των "πολιτικών νεόπτωχων"...
Είναι τέτοια η κωλοσυγκυρία, που ακόμα κι αυτές, οι βάσιμες κατά τάλλα, προειδοποιήσεις που στέλνονται από την Ευρώπη, αντί να συνετίσουν ή να δημιουργήσουν περίσκεψη, αφιονίζουν ακόμα περισσότερο...
Οι εξελίξεις έχουν πάρει μια συγκεκριμένη νομοτελειακή κατεύθυνση και καμιά πολιτική ενέργεια, δεν φαίνεται ικανή για να τις εκτρέψει. Είναι, συνεπώς, ανώφελες και χωρίς αντίκρισμα, οι όποιες πανικόβλητες κινήσεις και τα όποια σπασμωδικά φτιασιδώματα, σαν κι αυτά που επιχειρούν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος.
Στην πολιτική, φυσικά και παίζουν ρόλο τα πρόσωπα, ιδιαίτερα, δε, στις διαδικασίες απαξίωσής της. Δεν είναι αυτά, όμως, που σηματοδοτούν, κυρίαρχα, τις ανατροπές και τις αφετηρίες : οι ιδέες, οι προτάσεις και τα προγράμματα, είναι που συνεγείρουν και πείθουν το λαό, με τη σαφήνειά τους, τους στόχους τους και το ρεαλισμό τους και τα πρόσωπα έρχονται, μετά, ως αξιόπιστοι ή όχι εκφραστές τους.
Η όποια αντεπίθεση, λοιπόν, των χτυπημένων παρατάξεων, (πολιτικοί νεόπτωχοι), δεν μπορεί να στηριχτεί και να ξεκινήσει βασισμένη, μόνο, στην εναλλαγή των προσώπων, αλλά, πρώτα απ΄ όλα, στην παραγωγή νέων ιδεών και επίκαιρων, όσο και ωφέλιμων πολιτικών προτάσεων !...
Οι εξελίξεις έχουν πάρει μια συγκεκριμένη νομοτελειακή κατεύθυνση και καμιά πολιτική ενέργεια, δεν φαίνεται ικανή για να τις εκτρέψει. Είναι, συνεπώς, ανώφελες και χωρίς αντίκρισμα, οι όποιες πανικόβλητες κινήσεις και τα όποια σπασμωδικά φτιασιδώματα, σαν κι αυτά που επιχειρούν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος.
Στην πολιτική, φυσικά και παίζουν ρόλο τα πρόσωπα, ιδιαίτερα, δε, στις διαδικασίες απαξίωσής της. Δεν είναι αυτά, όμως, που σηματοδοτούν, κυρίαρχα, τις ανατροπές και τις αφετηρίες : οι ιδέες, οι προτάσεις και τα προγράμματα, είναι που συνεγείρουν και πείθουν το λαό, με τη σαφήνειά τους, τους στόχους τους και το ρεαλισμό τους και τα πρόσωπα έρχονται, μετά, ως αξιόπιστοι ή όχι εκφραστές τους.
Η όποια αντεπίθεση, λοιπόν, των χτυπημένων παρατάξεων, (πολιτικοί νεόπτωχοι), δεν μπορεί να στηριχτεί και να ξεκινήσει βασισμένη, μόνο, στην εναλλαγή των προσώπων, αλλά, πρώτα απ΄ όλα, στην παραγωγή νέων ιδεών και επίκαιρων, όσο και ωφέλιμων πολιτικών προτάσεων !...
Σάββατο 12 Μαΐου 2012
ΕΞΩ ΑΠ΄ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ !...
Ο ελληνικός λαός, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, που είχε διαμορφωθεί στη χώρα τα τελευταία 20 χρόνια και αποκαλύφτηκε μπροστά του ολόγυμνη την τελευταία διετία, δεν άντεξε και ξέσπασε ! Ορμώμενος από το θυμό και την αγανάκτηση, πήγε στην κάλπη και τα έφτυσε όλα, αλλά όχι όλους.
Κάποιοι κατάφεραν να τον ξεγελάσουν παίζοντάς το αθώοι και αμέτοχοι, παρ΄ όλο, που κι αυτοί είμαι χωμένοι στις ευθύνες για τα προηγηθέντα, μέχρι τα μπούνια.
΄Ετσι όπως εξελίχθηκε η κατάσταση, δεν υπήρξε δυνατότητα να γίνει μια αντικειμενική ενημέρωση του λαϊκού παράγοντα και το "παιχνίδι" νοθεύτηκε από επί μέρους γεγονότα και λειτουργίες σκοπιμότητας και διαστρέβλωσης.
Στις εκλογές της 6ης Μάη 2012, το εκλογικό σώμα ψήφισε μονόπαντα, γιατί μονοσήμαντα είχε εισπράξει τις εξελίξεις. Δεν κατέστη δυνατό να μπει στη διαδικασία της σύνθεσης, καθώς τα οικονομικά και κοινωνικά συμβαίνοντα, το οδηγούσαν, (μονόπαντα, πάντα...) στη αντίθεση. Κι έτσι ψήφισε κατά των πολιτικών εκπροσώπων του παρελθόντος και άτεγκτων διαχειριστών του παρόντος.
Στις 6 του Μάη ο ελληνικός λαός απαρνήθηκε το παρελθόν, (αγανακτισμένος, αλλά και κρυπτόμενος πίσω από το δάκτυλό του και την εθελοτυφλία, του "για όλα φταίνε οι άλλοι"...), καταδίκασε το παρόν και αδιαφόρησε για το μέλλον του. Αυτή η συνειρμική συμπεριφορά οδήγησε στην υπερψήφιση του αριστερού συνονθυλεύματος του ΣΥΡΙΖΑ, του δεξιόμουρλου μορφώματος του Καμμένου και των φασιστοειδών κατακαθίων του Μιχαλολιάκου.
Το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής δεν μπορούσε να οδηγήσει σε κυβέρνηση, μιας και ο "νικητής" εκτίμησε, πως στο δεύτερο γύρο κερδίζει ακόμα περισσότερα και γίνεται κυρίαρχος του παιχνιδιού. Αυτό και θα γίνει !...
Δυστυχώς, ούτε το κλίμα, ούτε οι καταστάσεις ευνοούν τις οποιεσδήποτε προσπάθειες, για συνθέσεις, καθώς αυτοί που πλασαρίστηκαν, επιτυχώς, ως αθώοι για το παρελθόν, (απώτερο και πρόσφατο) και λυτρωτές για το παρόν, δεν αξιολογούνται, καν, για το μέλλον που προτείνουν, μέσα στο ισοπεδωτικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί.
΄Ολοι, όσοι προσεγγίζουν τα πράγματα, από την παραπάνω οπτική γωνία, το καλύτερο που έχουν να κάνουν, είναι να μείνουν στην άκρη και να μη χαραμίζουν δυνάμεις και προσπάθειες, για την προώθηση συνθετικών λύσεων. Μέσα σ΄ αυτό το χαμό, ούτε ακούγονται, ούτε επηρεάζουν...
Οι μέχρι χθες, φυτοζωούντες, έχοντας, διαχρονικά, το ρόλο του κομπάρσου στην πολιτική σκηνή, πίστεψαν, τώρα, πως μπορούν να πρωταγωνιστήσουν και το κοινό, από κάτω, φαίνεται ν΄ αποδέχεται και να μπιζάρει αυτή τους την επιδίωξη. Ας το κάνουν, λοιπόν, και οι μεν και οι δε και ας λουστούν, στη συνέχεια τα παρεπόμενα της παράστασης, οι μεν ως ξεσκεπασμένοι κομπογιαννίτες, οι δε ως "αιώνιοι μαλάκες" !
Εγώ επιλέγω να μείνω έξω απ΄ το θέατρο!...
Δυστυχώς, ούτε το κλίμα, ούτε οι καταστάσεις ευνοούν τις οποιεσδήποτε προσπάθειες, για συνθέσεις, καθώς αυτοί που πλασαρίστηκαν, επιτυχώς, ως αθώοι για το παρελθόν, (απώτερο και πρόσφατο) και λυτρωτές για το παρόν, δεν αξιολογούνται, καν, για το μέλλον που προτείνουν, μέσα στο ισοπεδωτικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί.
΄Ολοι, όσοι προσεγγίζουν τα πράγματα, από την παραπάνω οπτική γωνία, το καλύτερο που έχουν να κάνουν, είναι να μείνουν στην άκρη και να μη χαραμίζουν δυνάμεις και προσπάθειες, για την προώθηση συνθετικών λύσεων. Μέσα σ΄ αυτό το χαμό, ούτε ακούγονται, ούτε επηρεάζουν...
Οι μέχρι χθες, φυτοζωούντες, έχοντας, διαχρονικά, το ρόλο του κομπάρσου στην πολιτική σκηνή, πίστεψαν, τώρα, πως μπορούν να πρωταγωνιστήσουν και το κοινό, από κάτω, φαίνεται ν΄ αποδέχεται και να μπιζάρει αυτή τους την επιδίωξη. Ας το κάνουν, λοιπόν, και οι μεν και οι δε και ας λουστούν, στη συνέχεια τα παρεπόμενα της παράστασης, οι μεν ως ξεσκεπασμένοι κομπογιαννίτες, οι δε ως "αιώνιοι μαλάκες" !
Εγώ επιλέγω να μείνω έξω απ΄ το θέατρο!...
Παρασκευή 11 Μαΐου 2012
SPD : ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ !...
Την άποψή του ότι η αλληλεγγύη προς την Ελλάδα είναι σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ εξέφρασε ο πρόεδρος των Γερμανών Σοσιαλ-δημοκρατών κ. Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, κατηγορώντας ταυτόχρονα την καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ ότι με τις πολιτικές που ακολούθησε οδήγησε στην άνοδο των ακροδεξιών και πολέμιων της Ευρώπης.
«Όποιος αρνηθεί τώρα την αλληλεγγύη στους Έλληνες, διακινδυνεύει τον εκτροχιασμό της χώρας σε χαοτικές και αυταρχικές δομές, που θεωρούνταν ότι ανήκουν οριστικά στο παρελθόν», τόνισε ο κ. Γκάμπριελ, που σημειώνει ότι αποτελεί καθήκον της Γερμανίας να μην αφήσει να βυθιστεί στο κοινωνικό χάος, καθώς τότε, «θα ήταν η πρώτη αλλά όχι η μόνη πέτρα που θα ξεκολλούσε από το ευρωπαϊκό οικοδόμημα». Ανέφερε πάντως, ότι η Ελλάδα είναι ειδική περίπτωση στην Ευρώπη, αφού «είχε μετατραπεί σε λεία λίγων οικογενειών, ενώ δεν διαθέτει λειτουργικές κρατικές δομές»
Ο επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών, που προηγούνται στις δημοσκοπήσεις των Χρισταινοδημοκρατών της κυρίας Μέρκελ, τόνισε επίσης πώς πρέπει να σταματήσει η πρακτική του να σκορπίζεται δημόσιο χρήμα το οποίο χάνεται και αντί για αυτό πρέπει να υπάρξουν μεγάλα επενδυτικά προγράμματα.
Ο κ. Γκάμπριελ επησήμανε τον κίνδυνο «''ελβετοποίησης'' της Γερμανίας», καθώς εάν συνεχιστεί η πολιτική Μέρκελ που την απομονώνει από την υπόλοιπη Ευρώπη, «η Γερμανία θα καταντήσει να είναι οικονομικά εύρωστη αλλά πολιτικά ασήμαντη. Θα λέμε τότε στους σημερινούς μας εταίρους : ''Δεν μας νοιάζει τι σας συμβαίνει, απλά αγοράστε τα προϊόντα μας''. Τι θλιβερό μήνυμα, θα ήταν αυτό !»
Τέλος, αναφορικά με τη μεγάλη δημοσκοπική άνοδο του Κόμματος των Πειρατών στη Γερμανία, ο επικεφαλής του SPD, δήλωσε πολύ ευχαριστημένος «που ψηφίζουν αυτούς και όχι φασίστες, όπως στην Ελλάδα».
Πέμπτη 10 Μαΐου 2012
ΒΡΕ, ΚΑΛΩΣ ΤΟΝ !...
Σε συνέντευξη που παρα-χώρησε ο Αλ. Τσίπρας στο δίκτυο CNBC τόνισε πως θα κάνει "ό,τι είναι δυνατό προκειμένου να διατηρήσει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη".Παράλληλα ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ χα-ρακτήρισε "καταστροφή" ενδεχόμενη έξοδο της χώρας από την Ευρωζώ-νη, ωστόσο, κατέστησε σαφές ότι είναι αποφασι-σμένος να έρθει σε ρήξη με την τρόικα σχετικά με τα νέα μέτρα λιτότητας που προτίθεται να επιβάλει.
Και για να μην αφήσει καμιά αμφιβολία, για το τι εννοεί, όταν λέει "ρήξη με την τρόϊκα", έρχεται στην επιστολή του προς τους Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόσο, Χέρμαν φαν Ρομπέι, Μάρτιν Σουλτς, Μάριο Ντράγκι και Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και διευκρινίζει πως με τη ψήφο του ελληνικού λαού "το Μνημόνιο έχει απονομιμοποιηθεί..." κι ότι, "συνεπώς οφείλουμε να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής..." !
Καταγγελία του Μνημονίου ;΄Οχι, βέβαια, "επανεξέταση", έγινε τώρα ! Κατά τάλλα οι συμβιβασμένοι και οι κωλοτούμπες είναι οι άλλοι !...
ΚΛΙΜΑ «ΑΛΛΑΓΗΣ» !...
Κακά τα ψέματα, πόσο μάλλον, όταν αναφέρονται σε ζητήματα, που άπτονται της πορείας της χώρας και της τύχης του ελληνικού λαού. Ο λόγος, φυσικά, για το πολιτικό θρίλερ, το οποίο ανέκυψε μετά τις εκλογές της 6ης Μάη και συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς και συναρπαστικά επεισόδια.
Οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στο εκλογικό σώμα θυμίζουν, κατά πολύ, την εποχή των αρχών της δεκαετίας του1980. Για μια ακόμα φορά, ο ελληνικός λαός θέλει «Αλλαγή», καταστάσεων και «απαλλαγή» από τα κατεστημένα.
Η ουσιώδης διαφορά έγκειται στο ό,τι δεν υπάρχει – τώρα – ο Α. Παπανδρέου, για να συνεγείρει και να ενώσει τον ταλαιπωρημένο και αηδιασμένο λαό σ΄ ένα θελκτικό όραμα.
Το ρόλο του, τότε, ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να παίξει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Α. Τσίπρας, προσπαθεί να εμφανιστεί ως ο νέος «Ανδρέας». Απ΄ ό,τι φαίνεται η προσπάθεια δεν έχει πείσει… Αυτό, όμως, δεν σημαίνει, πως έχει αποτύχει κι ό,τι δεν υπάρχει περίπτωση να πετύχει στη συνέχεια…
Το ερώτημα για το αν θα έχουμε την πραγματική επανάληψη της ιστορίας ή θα ζήσουμε, τελικά, τη φαρσοειδή εκδοχή της, δεν μπορεί ν΄ απαντηθεί, ακόμα !...
Ποιο είναι το ζήτημα, από την εξέλιξη του οποίου θα δημιουργηθούν ή όχι,τα νέα δεδομένα ; Μα το αν θα προβληθεί και θα περάσει στο λαό, μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, που θα γεφυρώνει τα μέχρι σήμερα αγεφύρωτα : την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και τη μη εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας του Μνημονίου !
Φαίνεται δύσκολο, έως ακατόρθωτο ; Το «ποτέ μη λες ποτέ», ισχύει γενικά, αλλά στην πολιτική ισχύει απόλυτα !...
Ποιο είναι το ζήτημα, από την εξέλιξη του οποίου θα δημιουργηθούν ή όχι,τα νέα δεδομένα ; Μα το αν θα προβληθεί και θα περάσει στο λαό, μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, που θα γεφυρώνει τα μέχρι σήμερα αγεφύρωτα : την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και τη μη εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας του Μνημονίου !
Φαίνεται δύσκολο, έως ακατόρθωτο ; Το «ποτέ μη λες ποτέ», ισχύει γενικά, αλλά στην πολιτική ισχύει απόλυτα !...
Τετάρτη 9 Μαΐου 2012
ΠΛΑΚΩΣΑΝ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗΔΕΣ !...
Πήραν 16% εκμεταλλευόμενοι την απελπισία του κόσμου και νόμισαν πως έγιναν πλειοψηφία ! Καβάλησαν το καλάμι και κοιτάν τους πάντες αφ΄ υψηλού, ενώ το παίζουν ειδήμονες και άνετοι σε όλα : στο μνημόνιο, το χρέος, τα λεφτά, την ανάπτυξη, σε όλα ! Οι Στρατούληδες βγήκαν παγανιά κι όποιον πάρει η μπόρα !...
Θα φτιάξουν κυβέρνηση, λένε... Με τι και με ποιους ;
Απ΄ αυτούς που υπολογίζουν, άλλοι τους φτύνουν κι άλλοι τους περιπαίζουν, ετοιμάζοντάς τους χουνέρι, εν όψει νέων εκλογών. Μαζεύουν ψήφους εμπιστοσύνης στα εκτός Βουλής κόμματα !...
Ως ξελιγωμένοι, που ονειρεύονται καρβέλια, βρήκαν και που "υπάρχουν τα λεφτά" κι έβαλαν στο μάτι τις καταθέσεις των πολιτών. Μιλάνε, δεξιά κι αριστερά, για τη χρησιμοποίησή τους, ακόμα και για δέσμευσή τους, λες και μιλάνε για τα λεφτά της μάνας τους και του πατέρα τους. Συνεχίζουν και τώρα, να λειτουργούν ως μπαχαλάκηδες !
Ο ηλίθιος, όταν ψηφίζεται και εκλέγεται, δεν εξαγνίζεται, ούτε χάνει τα χαρακτηριστικά του. Απλά, γίνεται και εκπρόσωπος ηλιθίων !...
Τρίτη 8 Μαΐου 2012
ΔΙΔΑΞΑΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ?...
Όταν οι Σοβιετικοί έστειλαν τον δορυφόρο Sputnik στο διάστημα, το 1957, προκλήθηκε σάλος στις ΗΠΑ και ξεκίνησε μια μεγάλη συζήτηση στους κύκλους της αμερικανικής διανόησης - και ιδιαίτερα ανάμεσα στους μεγάλους παιδαγωγούς - σχετικά με τους λόγους που το αμερικανικό εκπαιδευτικό σύστημα «έμεινε πίσω» και δεν οδήγησε σε παρόμοιες επιτυχίες… Η εκτόξευση μάλιστα οδήγησε τελικά σε ριζική αναθεώρηση του εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού μοντέλου που ίσχυε μέχρι τότε στις ΗΠΑ και έμεινε στην ιστορία των παιδαγωγικών επιστημών ως η περίοδος «Sputnik Shock».
Μήπως άραγε είναι – έστω και τραγικά αργά – η ώρα να αναλογιστούν οι εκπαιδευτικές ηγεσίες αυτού του τόπου «που τον πελεκούν και που τον καίνε σαν το χόρτο και το βλέπεις», όπως γράφει ο Σεφέρης, τι έφταιξε και μια διόλου ευκαταφρόνητη μερίδα της ελληνικής νεολαίας στήριξε ένα νεοναζιστικό, φασιστικό, ρατσιστικό κομματικό σχηματισμό, μόλις 67 χρόνια - λίγα, αν τα δει κανείς ως ιστορικό χρόνο - μετά τη λήξη της πιο επονείδιστης Κατοχής, που άφησε πίσω της μια Ελλάδα σακατεμένη, ερημωμένη, πάμφτωχη, αλλά και εξυψωμένη σε σύμβολο παγκόσμιο κάθε καταπιεσμένου λαού που αντιστέκεται λυσσαλέα σ’ έναν μεγάλο δυνάστη;
Επειδή δυστυχώς στην εκπαίδευση δράττεις, έστω και μακροπρόθεσμα, ό,τι έσπειρες - και αυτό το γνωρίζει ο κάθε εκπαιδευτικός της τάξης - για κάθε έναν από εμάς που διδαχτήκαμε και διδάσκουμε Ιστορία τα τελευταία 30 χρόνια, αυτή η επιλογή δεν είναι ανερμήνευτη, αλλά αναμενόμενη μ’ έναν τρόπο καθαρά νομοτελειακό...
Αλήθεια, τι περιμέναμε από ένα Σχολείο που στα 12 έτη υποχρεωτικής φοίτησης συστηματικά και σκόπιμα (με μικρές περιόδους να εξαιρούνται) εξαιρεί από τη διδακτέα ύλη την περίοδο της Κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης, περιορίζει την αναφορά στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε μια στείρα έκθεση μαχών του αλβανικού μετώπου, ανάγει σχεδόν σε εθνικό σύμβολο τον Ι. Μεταξά, αυτόν που παρέδωσε τους πολιτικούς κρατουμένους στους εισβολείς, αγνοεί την εποποιία του στρατού στην Αίγυπτο, γιατί τάχτηκε με το ΕΑΜ, και που με δυο σειρές προσπερνά θρασύτητα τους άθλους της Αντίστασης σε πόλεις και βουνά; Πού είναι οι αναφορές στα τάγματα ασφαλείας, στους Χίτες και στους δοσίλογους που προξένησαν κακό μεγαλύτερο και από τους Ναζί και ποια είναι η εικόνα που διαμορφώνει ο Έλληνας μαθητής για το τι πραγματικά πρέπει να τον κάνει περήφανο;
Αν δεν μαθαίνει, όποιος φοιτά στο ελληνικό σχολείο, τι πραγματικά σημαίνει φασισμός, γι’ αυτό φταίει κυρίως το αναλυτικό πρόγραμμα του ιστορικού μαθήματος των τελευταίων δεκαετιών. Αν τα παιδιά μας αγνοούν αυτό που γνωρίζουν οι συνομήλικοί τους σε ευρωπαϊκές χώρες, πως δηλαδή η Ελλάδα είχε την μεγαλύτερη και αποτελεσμα-τικότερη αντίσταση κατά την περίοδο της ναζιστικής Κατοχής αναλογικά με τον πληθυσμό της, αλλά και τους περισσότερους νεκρούς αμάχους, πως εδώ οι Ναζί «μεγαλούργησαν», «υπερέβαλαν εαυτούς σε ολοκαυ-τώματα», τότε κάτι πρέπει επιτέλους να αλλάξει στα σχολικά βιβλία Ιστορίας. Και ας μην ισχυριστεί κανείς πως αυτά είναι δύσκολα ή επώδυνα, για να τα πει κανείς σε παιδιά. Τα γαλλικά σχολικά βιβλία, εδώ και χρόνια, μιλούν και για τη γαλλική αντίσταση αλλά και για το καθεστώς Βισύ και τους συνεργάτες των Ναζί...
Μακάρι ν’ αποδεχτούμε κάποτε το παρελθόν μας, να μιλήσουμε χωρίς συμπλέγματα και φοβίες γι’ αυτό και να αξιοποιήσουμε τη μνήμη αυτών που ακόμα ζουν και που μπορεί να είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι γα τα παιδιά μας. Τα προγράμματα προφορικής και τοπικής Ιστορίας, που τα τελευταία χρόνια μπαίνουν από δασκάλους με μεράκι στο ελληνικό Σχολείο, οδηγούν σε αλλαγή του τοπίου. Αλήθεια, ποιος μπορεί να δείξει καλύτερα τη φρίκη του φασισμού στα παιδιά από έναν επιζώντα της σφαγής του Δοξάτου ή του Χορτιάτη ;
Μακάρι ένα κακό να γίνει η αρχή ενός καλού για την ελληνική εκπαίδευ-ση, αλλά και την ελληνική κοινωνία…
Μακάρι ν’ αποδεχτούμε κάποτε το παρελθόν μας, να μιλήσουμε χωρίς συμπλέγματα και φοβίες γι’ αυτό και να αξιοποιήσουμε τη μνήμη αυτών που ακόμα ζουν και που μπορεί να είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι γα τα παιδιά μας. Τα προγράμματα προφορικής και τοπικής Ιστορίας, που τα τελευταία χρόνια μπαίνουν από δασκάλους με μεράκι στο ελληνικό Σχολείο, οδηγούν σε αλλαγή του τοπίου. Αλήθεια, ποιος μπορεί να δείξει καλύτερα τη φρίκη του φασισμού στα παιδιά από έναν επιζώντα της σφαγής του Δοξάτου ή του Χορτιάτη ;
Μακάρι ένα κακό να γίνει η αρχή ενός καλού για την ελληνική εκπαίδευ-ση, αλλά και την ελληνική κοινωνία…
ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΕΣΗ !...
Η γκαστρωμένη Ελλάδα του 2012 έβγαλε "σημεία και τέρατα", τίκτοντας, μεν, εξάδυμα, αλλά αφήνοντας, με τη γέννα της, σύξυλο, όλο τον Κόσμο !
Κατ΄ αρχήν το ένα τερατάκι, γεννήθηκε με δυο κεφάλια, αλλά κλινικά νεκρό ! Στη συνέχεια ξεμύτισε ένα "μωρό", με υπερμέγεθες κεφάλι, (δολιχοκέφαλο), στο οποίο είχε (έτοιμο) ένα μεγάλο τσουλούφι.
Δύο "μογγολάκια" βγήκαν σιαμαία και, ταυτόχρονα, υπέρβαρα, (μάλλον καταβρόχθιζαν όλο το διατροφικό υλικό...), ουρλιάζοντας και απειλώντας "Θεούς και Δαίμονες", μαζί και τη "μάνα και τον πατέρα τους".
Τελευταία ξεγεννήθηκαν δυο καχεκτικά νεογνά, ένα κατακόκκινο κορίτσι κι ένα κατάχλωμο αγόρι, φανερά προβληματικά, τα οποία τοποθετήθηκαν, πάραυτα, σε ειδικές θερμοκοιτίδες.
Η φουκαριάρα η "Μάνα" δεν έζησε την τραγική διαδικασία της γέννας, καθώς ήταν σε ολική νάρκωση, ενώ ο "Πατέρας", ειδοποιημένος για εξάδυμα, αλλά μη ενημερωμένος, ακόμα, πλήρως, για τα προϊόντα της "σποράς του", κερνάει και πανηγυρίζει, υπερηφανευόμενος για το "κατόρθωμά του" !...
Υ.Γ. Οι δανειστές - τοκογλύφοι του, τον περιμένουν να συνέλθει, προκειμένου να του την πέσουν, ετοιμάζοντας την "επίσκεψη" των μπράβων τους - προμηθευτών της δόσης του, για τις επόμενες ημέρες !...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
