ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ...

Για να πω την αληθεια, τωρα που ξεκινησα να το γραφω, δεν ξερω πως και τι θα γραψω… Σπανιο για μενα, οποιος με ξερει μπορει να το επιβεβαιωσει.. Τι να γραψει κανεις για να μπορεσει να εκφρασει τα αισθηματα του για κατι το τοσο απροσωπο και ομως τοσο προσωπικο...

Η Ολυμπιακη μας, ολων των Ελληνων δεν υπαρχει πια. Για να ακριβολογω: Δεν υπαρχει οπως την ξεραμε. Η Ολυμπιακη, η εταιρεια που στους Ελληνες της διασπορας εδω και δεκαετειες εφερνε εν ριπη οφθαλμου ελληνικες παραλιες, τη μυρωδια απο τα ψητα σουβλακια και τις αλλες λιχουδιες μπροστα στα ματια μας, τον αστραφτερο ηλιο, τη γαλαζοπρασινη θαλασσα, με φοντο αχνο ενα τεραστιο αεροπλανο, συνηθως ενα Β742 την ωρα της προσγειωσης δεν υπαρχει πια.

Αισθανομαι πως ενα δακρυ μου κυλαει αθελα μου και φοβαμαι οτι θα γινει ποταμι. Με τρεμαμενα χερια ψαχνω και βρισκω ενα πακετο χαρτομαντηλα. Χαμογελαω, γιατι μου περναει απο το μυαλο ενας αδιευκρινιστος αριθμος: Ποσες φορες εβρισα την Ολυμπιακη μουγια τις απεργειες και τις καθυστερησεις της; Ποσες φορες εστειλα στα αναθεμα αγενεις υπαλληλους της, και ποσες φορες μου ερχοταν η νταρντανα αεροσυνοδος της πρωτης πτησης μου στο μυαλο; Εχω σταματησει να μετραω, εδω και χρονια. Τα χρονια που η Ολυμπιακη ηταν για ολους τους Ελληνες το σημαδι του πολιτισμου. Μια ανοητη παρομοιωση, αλλωστε σιγα τον πολιτισμο που εφερνε στα περατα της γης.. Μπουζουκια, ουζα, κακομουτσουνοι ανθρωποι, σιγουρα οχι ετσι οπως τους ονειρευοταν ο Α. Ωνασης οταν υπεγραφε τη συμφωνια στις 30 Ιουλιου 1956 με το Δημοσιο για την αγορα της Τ.Α.Ε..

Η εταιρεια που διχασε τους Ελληνες περισσοτερο ισως απο καθε αλλη. Η εταιρεια που με τα σκανδαλα της και τις σπαταλες της εγινε το σημα της αποτυχιας του ελληνικου σοσιαλισμου. Αλλα και των ροζ σκανδαλων. Για ενα μεγαλο χρονικο διαστημα ηταν η κακια γειτονισσα του καθε Ελληνα. Ξεκινησε μικρα, ταπεινα στις 6 Απριλιου 1957 με μια απλη Ντακοτα κανοντας στην πτηση Αθηνα-Θεσσαλονικη. Σε τρια χρονια ειχε κανει το αλμα στην jet εποχη και μεσα στα επομενα 5 χρονια την ηξερε ολος ο πλανητης. Σε λιγοτερο απο 10 χρονια η παλαι ποτε Σταχτοπουτα και προβληματικη, φτωχη, ελληνοπουλα ειχε γινει μια φανταχτερη κοσμοπολιτισσα.

Ηταν η εταιρεια που εφερε τη δημοκρατια στην Ελλαδα μετα το πεσιμο της χουντας. Ηταν η εταιρεια που επενθυμιζε με το ονομα της την προελευση του μεγαλυτερου αθλητικου γεγονοτος της ανθρωποτητας. Η εταιρεια που οι περισσοτεροι απο εμας διαλεξαμε να κανουμε την πρωτη μας πτητικη εμπειρεια. Τα χρονια βεβαια περασαν. Τα χρωματα της Ολυμπιακης ξεθωριασαν. Η αιγλη εδωσε το ονομα της στα σκανδαλα. Η υπερηφανια στην ντροπη. Η χαρα για την πατριδα στα νευρα για την συμπεριφορα μερικων δημοσιων υπαλληλων. Ολα αυτα ειναι πλεον παρελθον. Τωρα ξεκιναει μια αλλη Ολυμπιακη, μια που ελπιζουμε να ειναι οπως ονειρευομασταν την παλια. Ολες οι θετικες αλλα και αρνητικες σκεψεις μας φευγουν αυτες τις τελευταιες ωρες ζωης της «παλιας» και μας γεμιζει καπου με πονο.

Ακουω τη στιγμη που το γραφω το ATC του LGAV... Ακουω τις τελευταιες επικοινωνιες πιλοτων της Ολυμπιακης και με σφιγγει η καρδια. Γιατι ξερω. Σε λιγο δεν θα υπαρχει η εταιρεια που μας διχασε, μας εφερε πιο κοντα, μας εκανε να αγαπησουμε τον αεροπορικο χωρο, μας εκανε να ειμαστε πιο περηφανοι η λιγοτερο.

Η εταιρεια που μας συνεδεε με την Ελλαδα δεν θα υπαρχει. Παλι φευγει ενα δακρυ. Δεν ειχα ποτε καποια σχεση εργασιακη με την ΟΑ. Ημουν συναισθηματικα δεμενος.

Ηταν η εταιρεια με την οποια πεταξα για πρωτη φορα, οντας 40 ημερων απο την Γερμανια προς τα που; Την ΠΑΤΡΙΔΑ...

Ηταν και η πρωτη εταιρεια με την οποια εκανα την πρωτη πτηση μου οταν ενηλικιωθηκα.

Ειμαι συναισθηματικα φορτωμενος και δεν με απασχολει τι θα σκεφτει καποιος. Και για μενα η ΟΑ ηταν ολα: απο το τελεια καλο εως το κακο και ασχημο. Και κυριως ενα στοιχειο, πως μπορει απο μια μεγαλη εταιρεια να γινει μικρη.
Αλλα και παλι. Τωρα θα παψουν οι κουβεντες για τα σκανδαλα για την «παλια» Ολυμπιακη. Οντως ειμαι περιεργος ποσο θα αντεξει ο νεοελληνας να βρει να γκρινιαξει και για τη «νεα» Ολυμπιακη. Τελος παντων. Ενα τεραστιας σημασιας κεφαλαιο κλεινει αποψε το βραδυ. Οχι κεφαλαιο.. Ενα βιβλιο κλεινει. Μια ζωη κλεινει και περναει στο επομενο σταδιο.. Και το δακρυ της αναμνησης αρνειται να κοπει... Οχι μονο σε μενα.

Ναι, θα μου λειψεις Ολυμπιακη!

Απο το : stefos-muc.blogspot.com