ΚΕΡΑΥΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ : Η πολιτική ανηθικότητα του Καραμανλή !

Το 2004, όταν ο κ. Κ. Καραμανλής είχε εκλεγεί πρωθυπουργός της Ελλάδος, είχαμε γράψει σ΄ αυτή τη στήλη, ότι ο χρόνος θα αποδείκνυε πως αυτός ο άνθρωπος ήταν μια πολιτική φούσκα. Αυτό νομίζω, πως το έχει αποδείξει. Εκείνο, που δεν είχε διαφανεί, μέχρι τώρα, ήταν η πολιτική ανηθικότητά του. Αυτή μας την έδειξε την περασμένη Τρίτη κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής "μονομαχίας" του με τον κ. Παπανδρέου.
Η, πολιτικά, ανέντιμη επίθεση κατά του πολιτικού αντιπάλου του, για το θέμα του δημοψηφίσματος, (στην Κύπρο), κατά την οποία δεν δίστασε να πει και ψέματα, αποκάλυψε και αυτή την αδυναμία του. Άκουσε ότι το "όχι", πουλά ακόμη στην Κύπρο και σκέφτηκε να το πουλήσει κι αυτός και στην Αθήνα.

Η κυβέρνηση του, είπε ο κ. Καραμανλής, "επέδειξε δυναμική στάση στο να εξασφαλίσει το δικαίωμα στους Κυπρίους να ψηφίσουν όπως ήθελαν και στην ουσία να καταψηφίσουν το σχέδιο Ανάν, που δεν τους ταίριαζε και δεν τους πήγαινε". Κατηγόρησε επίσης την κυβέρνηση Σημίτη ότι "πίεζε" τους Κυπρίους να δεχθούν το σχέδιο. Μας είπε ακόμη πως είναι περήφανος, γιατί τάχα η στάση του "συνέβαλε ώστε να μπορέσουν οι Κύπριοι να αποφασίσουν αυτό που ήθελαν και να μην τους επιβληθεί κάτι, που δεν τους ταίριαζε". Δηλαδή, ο κ. Καραμανλής, ούτε λίγο ούτε πολύ, μας λέγει, τώρα, ότι περίπου καθοδήγησε τους Κυπρίους να ψηφίσουν "όχι" το 2004. Και αν ακόμη ήταν αλήθεια, αυτό δεν θα ήταν κάτι για το οποίο μπορεί να υπερηφανεύεται. Μάλλον θα έπρεπε να ντρέπεται, αφού το αποτέλεσμα του "όχι" ήταν η μονιμοποίηση της διχοτόμησης.

Το θέμα όμως είναι ότι ο κ. Καραμανλής ψεύδεται. Είναι μεν γεγονός ότι το 2004 μασούσε τα λόγια του και μέχρι την τελευταία βδομάδα δεν είχε πάρει δημοσίως θέση, παρόλο που στη σύσκεψη των αρχηγών κομμάτων είχε ταχθεί υπέρ, όπως αποκάλυψε ο κ. Παπανδρέου, αναγκάζοντάς τον να σιωπήσει. Όμως, είναι επίσης γεγονός ότι τελικά πήρε θέση. Στη δήλωσή του, λίγες μέρες πριν από το δημοψήφισμα, έλεγε, πως είχε μελετήσει προσεκτικά το σχέδιο Ανάν και πως "τα θετικά του στοιχεία ήταν περισσότερα από τα αρνητικά".
Πώς, λοιπόν, έρχεται τώρα να μας πει, πως μας καθοδήγησε να ψηφίσουμε "όχι"; Όταν έλεγε ότι τα θετικά στοιχεία ήταν περισσότερα από τα αρνητικά, εννοούσε ότι έπρεπε να ψηφίσουμε εναντίον του σχεδίου; Δηλαδή αν ήθελε να ψηφίσουμε "ναι", τι θα μας έλεγε; Πως τα αρνητικά είναι περισσότερα από τα θετικά;
Και πού είδε την πίεση από μέρους των Παπανδρέου και Σημίτη πάνω στους Κυπρίους; Ο κ. Σημίτης, όπως είχε και δικαίωμα και υποχρέωση ως υπεύθυνος πολιτικός, παρόλο, που δεν ήταν πια πρωθυπουργός, δεν φοβήθηκε το "πολιτικό κόστος" και πήρε με θάρρος θέση ότι η λύση εκείνη ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε. Το ίδιο έκαμε και ο κ. Παπανδρέου. Και όπως αποδείχθηκε, είχαν δίκαιο. Άδικο είχαν όσοι τάχθηκαν κατά του σχεδίου, όπως αποδεικνύει το γεγονός ότι σήμερα, πέντε χρόνια μετά, όχι μόνο δεν έχουμε καλύτερη λύση αλλά μας έμεινε η διχοτόμηση.

Αν υπάρχει, λοιπόν, κάποιος που πρέπει να ντρέπεται για τη συμπεριφορά του τότε και σήμερα, δεν είναι ο Σημίτης, ο πιο σοβαρός πρωθυπουργός που γνώρισε η Ελλάδα στην ιστορία της. Είναι ο κ. Καραμανλής, ο οποίος, στη δύση της πολιτικής καριέρας του, φρόντισε να μας κάμει και μια εντυπωσιακή επίδειξη της πολιτικής του ανηθικότητας.

του Λουκά Γ. Χαραλάμπους, ΠΟΛΙΤΗΣ - 27/09/2009