ΝΕΡΟ ΣΤΟ ΚΟΦΙΝΙ !...

Ο μεταρρυθμιστικός οργασμός που η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει απειλείται από το βιαστικό χαρακτήρα που παίρνει το εγχείρημα.
Ναι, οι μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες. Όμως, χρειάζονται σχέδιο, προτεραιότητες, κοινωνικές συμμαχίες και άλλες προϋποθέσεις. Διαφορετικά, όσο επείγον και αν είναι ο χαρακτήρας τους κινδυνεύουν να αποτύχουν.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα οι παρεμβάσεις στις συλλογικές συμβάσεις και στους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα.
Ολοι γνωρίζουμε ότι οι επιχειρήσεις γενικώς έχουν πρόβλημα ανταγωνιστικότητας. Όμως, η μεγαλύτερη αιτία, το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι οι μισθοί.
Προηγούνται η γραφειοκρατία, η φορολογία, οι εισφορές, οι αγκυλώσεις, ενώ στο πακέτο θα πρέπει να συμπεριληφθούν οι επενδύσεις για εξοπλισμό, η τεχνογνωσία, το μάνατζμεντ, το μάρκετινγκ.

Ένα συγκροτημένο σχέδιο ανόρθωσης της ανταγωνιστικότητας για να πετύχει θα πρέπει να μεταρρυθμίζει όλους - αλλά και πολλούς άλλους - τομείς της επιχειρηματικής δράσης και του επιχειρηματικού περιβάλλοντος.
Οι μειώσεις μισθών και η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας τελικά δεν θα προσθέσουν σχεδόν τίποτα, παρά μόνο περισσότερα κέρδη στους ιδιοκτήτες.
Γιατί αν δεν υπάρξει ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση η ανταγωνιστικό-τητα δεν πρόκειται να αποκατασταθεί.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Αν το δημόσιο δεν πάψει να βλέπει τις επιχειρήσεις στην επιεικέστερη περίπτωση καχύποπτα, αν οι επιχειρηματίες δεν αντιληφθούν ότι οι επιχειρήσεις για να είναι ανταγωνιστικές και να μακροημερεύσουν έχουν ανάγκη από επενδύσεις, τεχνογνωσία, ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες, στο τέλος της μέρας θα διαπιστώσουμε όλοι μαζί ότι δεν έγινε τίποτα.
Και τότε τι θα κάνουμε; Θα κόψουμε πάλι τους μισθούς;

Του Θ. Λυρτσογιάννη από την ΗΜΕΡΗΣΙΑ...