Ε, ΠΡΟΕΔΡΕ ?...

Οι άτεγκτοι νόμοι της πολιτικής έχουν δείξει, απερίφραστα, πως από τη στιγμή που δημιουργούνται εκβιαστικές συνθήκες, στις οποίες η πλευρά των εκβιαστών έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι, η πρακτική των υποχωρήσεων δεν οδηγεί τον εκβιαζόμενο, ποτέ, στην εκτόνωση και την ανάνηψη, αλλά στον πάτο ! Ειδικά όταν επιχειρείται η χάραξη και η άσκηση πολιτικών κινήσεων, ερήμην του λαού, χωρίς την ανοικτή και ειλικρινή ενημέρωσή του και την επιζήτηση της στήριξής του, τότε αποτελεί θέμα χρόνου το αδιέξοδο και η κατρακύλα !

Στο μήνα που ακολούθησε τις αυτοδιοικητικές εκλογές σημειώθηκαν εξελίξεις κι έτρεξαν γεγονότα, που δείχνουν μια σοβαρότατη αλλαγή στα μέχρι τώρα δεδομένα στρατηγικής μορφής, της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Η νομοθετική δραστηριότητα των υπουργείων και κυρίως οι κατευθύνσεις των νομοθετημάτων, είναι χαρακτηριστική ένδειξη, πως η πλευρά της τρόικας ξεπέρασε κάθε εμπόδιο και κάθε αντίδραση – ανάχωμα και πλέον «παίζει μόνη της» κανονίζοντας τα πάντα μέσα στο γήπεδο, κατά τις βουλές και τα κέφια της !

Η τρίτη έκδοση του Μνημονίου εμφανίστηκε …βελτιωμένη και εμπλουτισμένη με εκτιμήσεις, παραδοχές και δεσμεύσεις σε διάφορα σημαντικότατα ζητήματα, επιβάλλοντας, στις περισσότερες φορές, πολιτικές τελείως αντίθετες, όχι απλά σε θέσεις της κυβέρνησης, αλλά ακόμα και σε εξαγγελίες του ίδιου του Γ. Παπανδρέου !

Δεν πάνε, π.χ. παρά δύο μήνες, που ο πρωθυπουργός δήλωνε ορθά – κοφτά πως «το μνημόνιο δεν αναφέρει τίποτα για τις Τράπεζες, το τι θα κάνουμε εκεί θα το αποφασίσουμε εμείς !...».
Μπορεί το αρχικό Μνημόνιο, πράγματι να μην περιείχε, σχεδόν τίποτα, πέρα από την αναφορά «στην ανάγκη ενίσχυσης της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος», η γ΄ επικαιροποιημένη, όμως, έκδοσή του, περιλαμβάνει ολόκληρο κεφάλαιο, με αναλυτικές, πλέον, ντιρεκτίβες, που ενσωματώνουν ολόκληρη τη βούληση της τρόικας, φυσικά, με τις νομιμοποιητικές υπογραφές του Παπακωνσταντίνου και του Προβόπουλου !!

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Στα πλαίσια αυτά κονιορτοποιείται και η περίφημη πρωθυπουργική εξαγγελία – δέσμευση για τον ισχυρό κρατικό πυλώνα στο τραπεζικό σύστημα, μιας και όλες οι υποψήφιες προς συνένωση επί μέρους τράπεζες, είτε πωλούνται (Τ.Τ. Αττικής), είτε εξοντώνονται (Αγροτική).

Η ορολογία, αλλά κυρίως, η πολιτική των «κόκκινων γραμμών» τίθεται υπό αυστηρή απαγόρευση, στο εξής, με την χαρακτηριστικότερη περίπτωσή τους, τις απολύσεις, να μπαίνουν στις εξελίξεις σε αναμονή, με όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά, (επί το ρεαλιστικότερον, «όπου νάναι σκάνε μύτη» !...).

Τι μεσολάβησε, λοιπόν, μέσα στον τελευταίο μήνα κι αφαίρεσε από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, κάθε διαπραγματευτική δύναμη και δυνατότητα ; Θα υπάρξει απόπειρα εξόδου από τη διαδικασία του «φαύλου κύκλου», που διαμορφώνεται, με την ενημέρωση του ελληνικού λαού και την επιζήτηση της παρέμβασής του και της στήριξής του ή θα επιλεγεί ο δρόμος της «εκτόνωσης δια των υποχωρήσεων», που είναι γνωστός και σίγουρος ως προς την κατάληξή του ; Ε, Πρόεδρε ?...