ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ, ΑΝΟΗΤΟΙ !...

Περισσότεροι από οκτώ στους δέκα Ελληνες έχουν κάποιοι ιδιόκτητο ακίνητο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι πλούσιοι. Σε κάποια περίοδο της ζωής τους έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα και έβαλαν ένα «κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους», όπως λέει και ο λαός.

 

Σε αντίθεση μάλιστα με άλλες χώρες οι Ελληνες δεν αλλάζουν εύκολα σπίτι, είτε γιατί «δένονται» μ' αυτό είτε γιατί δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν.

 

Η περίοδος του παραλογισμού στην κτηματαγορά, όπου ο καθένας αγόραζε ό,τι ήθελε με τραπεζικά δάνεια, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Αν κανείς δει τα στοιχεία για του πού βρίσκεται σήμερα η αγορά ακινήτων θα καταλάβει και γιατί η οικονομία βρίσκεται σε τραγική κατάσταση και δύσκολα θα ανακάμψει.

 

Εχουμε και λέμε : Εκτιμάται ότι υπάρχουν πάνω από 250.000 απούλητα σπίτια στη χώρα. Προσέξτε, σπίτια κι όχι επαγγελματικοί χώροι, αφού εκεί η εικόνα είναι ακόμη πιο δραματική. Στο ζενίθ της αγοράς, το 2005, πουλήθηκαν πάνω από 215 χιλιάδες σπίτια, φέτος ζήτημα είναι αν θα ξεπεράσουν τις 20.000. Ούτε λόγος φυσικά για την κατασκευή νέων κατοικιών.

 

Πάνω από 140 επαγγέλματα που σχετίζονται με την οικοδομή έχουν ουσιαστικά βάλει «λουκέτο». Εχουν κλείσει περισσότερες από 7.000 οικοδομικές εταιρείες και οι υπόλοιπες υπολειτουργούν, ενώ τα μεσιτικά γραφεία δεν υφίστανται καν. Και μέσα σε πέντε χρόνια ύφεσης οι τιμές έχουν υποχωρήσει δραματικά. Από 20% έως 50% στις κατοικίες, από 40% έως 60% στην επαγγελματική στέγη. Προφανώς δεν έχει καλυφθεί η αύξηση πάνω από 110% από το 1999 μέχρι το 2008, ωστόσο, ποτέ δεν είναι αργά να επιστρέψει η αγορά στη δεκαετία του '90.

 

Στις καλές εποχές το κράτος εισέπραττε μόνο από τους φόρους μεταβίβασης (γιατί τότε γίνονταν αγοραπωλησίες) πάνω από 1 δισ. ευρώ. Και πολλά άλλα δισ. κινούνταν στην αγορά καθώς για να ολοκληρωθεί μια συναλλαγή χρειάζονταν έως και το 19% του κόστους του ακινήτου για διάφορες πληρωμές. Από τον μεσίτη μέχρι τον δικηγόρο και τα παράβολα, αλλά και τη δουλειά που έδινε η οικοδομή σε περίπου 1 εκατ. πολίτες. Αλλωστε, η συμβολή της οικοδομής στην οικονομία ξεπερνούσε το 5% του ΑΕΠ και ο κλάδος ήταν το 1/4 των συνολικών ιδιωτικών επενδύσεων.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Ολα αυτά τα γνωρίζει κάθε οικονομικό επιτελείο που πέρασε από την πλατεία Συντάγματος, όπως γνωρίζει ότι το 2005 το 82% του πλούτου των Ελλήνων ήταν τοποθετημένο σε ακίνητα και μόνο 18% σε μετοχές ή καταθέσεις.

Αν, ωστόσο, φάνταζε «λογικό» πριν δέκα χρόνια να φορολογηθεί η ακίνητη περιουσία ώστε να ενισχυθούν τα έσοδα, σήμερα κάτι τέτοιο είναι ο απόλυτος παραλογισμός.

Κατ' αρχάς διότι ο πλούτος που έχει τοποθετηθεί στα ακίνητα είναι ο μισός σε σχέση με πριν από μια πενταετία. Από 1,3 τρισ. ευρώ η αξία όλων των ακινήτων των πολιτών μόλις που ξεπερνά τα 500 δισ. ευρώ.

Και κατά δεύτερον, διότι η οικονομική κατάσταση των Ελλήνων είναι τέτοια που δεν αφήνει περιθώρια για να πληρωθούν όλοι οι φόροι που βαρύνουν τα ακίνητα.Οσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να μας πείσει ότι δε θα επιβληθεί κανένας νέος φόρος ή ότι θα είναι δίκαιο το σύστημα που θα επιβληθεί, η πραγματικότητα είναι άλλη.

Το τελευταίο καταφύγιο των πολιτών, το ακίνητο, έχει καταρρεύσει και κάθε άλλη προσπάθεια να φορολογηθεί θα σημαίνει δήμευση. Και θα σημαίνει αδυναμία πληρωμής των φόρων, μια νέα γενιά ληξιπρόθεσμων, κατάρρευση των εσόδων, κοινωνική έκρηξη και το... λιγότερο, ξεσηκωμό κατά της κυβέρνησης.

Προτού, λοιπόν, νομοθετήσουν ας κάνουν μια βόλτα στην κοινωνία ή ας ρωτήσουν τους ειδικούς. Κάθε νέα φορολογική επιβάρυνση στο ακίνητο θα τινάξει στον αέρα όλη την οικονομία. Και τότε δεν θα μας σώσουν ούτε τα δάνεια των ξένων, ούτε τα «κουρέματα» χρέους.

Παραφράζοντας τη γνωστή φράση «είναι η οικονομία, ηλίθιοι», μπορούμε να πούμε ότι «είναι και η ακίνητη περιουσία, ανόητοι». Μη σκοτώνετε ό,τι απέμεινε στους πολίτες.

 

Β.Σ. Κανέλλης