ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ Η ΑΝΟΗΣΙΑ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ !...

Ο Μπαράκ Ομπάμα είναι έτοιμος να κάνει ένα ακόμη μεγάλο λάθος στην τραγικά απογοητευτική δεύτερη θητεία του. Ο επικείμενος βομβαρδισμός της Συρίας, στον οποίο θα πιεστεί να παράσχει υποστήριξη και η Ελλάδα, θα είναι και ανούσιος και παράνομος και επιζήμιος για τα συμφέροντα της Δύσης.

 

Για να μην παρεξηγηθώ, κανείς δεν αντιλέγει ότι ο Ασάντ είναι ένα κάθαρμα. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι χρησιμοποίησε χημικά εναντίον των πολιτών του. Πρώτον, κερδίζει τον εμφύλιο, οπότε γιατί να το κάνει, και μάλιστα όταν βρίσκονται στη χώρα οι επιθεωρητές του ΟΗΕ; Για να αυτοκτονήσει; Μέχρι τώρα δεν μας έχει δείξει ότι είναι ηλίθιος. Το εύλογο αυτό ερώτημα δεν έχει βρει μέχρι στιγμής απάντηση.

 

Οι Αμερικανοί ισχυρίζονται ότι διαθέτουν «στοιχεία» ότι ο Σύριος δικτάτορας είναι υπεύθυνος για τη φονική επίθεση, αλλά μέχρι στιγμής δεν μας τα έχουν δείξει, γιατί υποτίθεται ότι είναι «απόρρητα». Δεύτερο εύλογο ερώτημα λοιπόν: αν οι ΗΠΑ είχαν πράγματι στοιχεία δεν θα μας τα έδειχναν, ώστε να στοιχηθεί μαζί τους και η διεθνής κοινή γνώμη; Φυσικά και θα το έκαναν, όπως προσπάθησαν να το κάνουν στο Ιράκ, όπου εκ των υστέρων όμως αποδείχθηκε ότι τα στοιχεία τους ήταν ψευδή.

 

Αυτή τη φορά, φαίνεται να μην έχουν τίποτα στα χέρια τους. Μπορεί πράγματι την εντολή να την έδωσαν χαμηλόβαθμοι αξιωματικοί, ή ημι-αυτόνομα στοιχεία του Συριακού καθεστώτος, χωρίς την εντολή του Ασάντ. Μπορεί επίσης να πρόκειται για προβοκάτσια της Συριακής αντιπολίτευσης. Ποιος ξέρει... Το σίγουρο όμως είναι ότι μέχρι να μάθουμε, δεν δικαιολογείται δεύτερο λάθος «α λα Ιράκ».

 

Ας μην ξεχνάμε ότι πιθανή επίθεση στην Συρία δεν είναι νόμιμη, γιατί οι επιτιθέμενοι ούτε σε αυτοάμυνα βρίσκονται, ούτε έχουν την εξουσιοδότηση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπως για παράδειγμα ίσχυε με την απόλυτα νόμιμη εισβολή στο Αφγανιστάν. Αν δεν ισχύουν αυτές οι δύο προϋποθέσεις (αυτοάμυνα, εντολή ΟΗΕ), τότε κανένας πόλεμος δεν μπορεί να θεωρηθεί νόμιμος. Ας μην ξεχνάμε ότι το Διεθνές Δίκαιο δεν είναι μία «φιλική παράκληση» για τα κράτη που θέλουν να λέγονται πολιτισμένα. Είναι απολύτως δεσμευτικό. Σε διαφορετική περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με το δίκαιο του καουμπόι.

 

Λυπάμαι, αλλά η Ελλάδα δεν έχει καμία υποχρέωση να συμμετάσχει σε αυτήν την υπόθεση, αλλά αντιθέτως ισχυρό πάτημα να πει όχι.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Πέραν των νομικών και των λογικών επιχειρημάτων όμως, υπάρχουν και τα πολιτικά. Ας πούμε ότι πράγματι έκανε το έγκλημα ο Ασάντ και ότι η Αμερική τον βομβαρδίζει για δύο ημέρες. Μετά τι; Θα πάθει κάτι το καθεστώς; Και αν το ξανακάνει ο Ασάντ, τι; Αφού η Δύση δεν έχει ούτε τα χρήματα, ούτε τη διάθεση να κλιμακώσει τη σύγκρουση στο λογικό της επακόλουθο, δηλαδή τη χερσαία επέμβαση.

 

Ας μην κάνουμε λοιπόν το ίδιο λάθος με το Αφγανιστάν, όπου καίτοι η Αμερική βρισκόταν σε αυτοάμυνα απέναντι στον Μπιν Λάντεν και είχε εντολή του ΟΗΕ να εισβάλει, η κοινή της γνώμη την αναγκάζει σήμερα να αποχωρήσει πρόωρα από τη χώρα, με αποτέλεσμα να αφήνει ένα χειρότερο χάος από αυτό που παρέλαβε. Το μάθημα είναι σαφές: αν δεν έχεις τα κότσια να φτάσεις μέχρι τέλους, μην εκτίθεσαι με ημίμετρα...

 

Το μόνο που θα καταφέρει ο επικείμενος βομβαρδισμός θα είναι να προκαλέσει θύματα. Κάποια παιδάκια θα πεθάνουν, δυστυχώς, και η κοινή γνώμη στη Μέση Ανατολή θα ξεσηκωθεί με τις εικόνες φρίκης, με αποτέλεσμα η τρομοκρατία να ανακάμψει. Και όλα αυτά για μια τρύπα στο νερό...

 

Και τέλος, εν πάση περιπτώσει, ποια είναι η εναλλακτική στον Ασάντ; Η Συριακή αντιπολίτευση αποτελείται ως επί το πλείστον από τζιχαντιστές φανατικούς. Οι όποιοι δημοκράτες υπήρχαν, έχουν προ πολλού εγκαταλείψει τη χώρα. Μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά ο Ασάντ αυτή τη στιγμή είναι «το μη χείρον» για όλους μας. Εν ολίγοις, ο κ. Ομπάμα είχε αυτοπαγιδευτεί σε μία εκ πρώτης όψεως λογική θέση: ότι η χρήση χημικών όπλων είναι «κόκκινη γραμμή» και ότι αν την ξεπεράσει κάποιος, θα πρέπει να παρέμβει η Δύση.

 

Όταν η χρήση έγινε, θα έπρεπε να πεί, «για μπάστα, να δούμε ποιος το έκανε και μετά θα δράσουμε αναλόγως». Αυτός όμως βιάστηκε να δείξει το δάχτυλο και να ενοχοποιήσει τον Ασάντ. Τώρα που το έκανε, δεν έχει άλλη επιλογή, από το να ακολουθήσει τον καταστροφικό (για τους λόγους που περιέγραψα παραπάνω) δρόμο των βομβαρδισμών. Αν κάνει πίσω τώρα θα γελοιοποιηθεί ακόμη περισσότερο. Έχουν γίνει τόσα πολλά λάθη, ώστε πια δεν υπάρχουν καλές επιλογές. Αντε, και καλή μας τύχη...

 

Νικηφόρος Μαλεβίτης