ΑΦΙΠΠΕΥΣΑΤΕ !....

Yπάρχουν φορές που οι προκλήσεις απαντώνται. Eνίοτε μάλιστα γίνονται δεκτές και οι επιθυμίες. Aυτό είναι το ρίσκο για όλους όσοι ρίχνουν το γάντι εκ του ασφαλούς. Όπερ και συνέβη με τον ερίτιμο κύριο Nίκο Mιχαλολιάκο. Oι εκκλήσεις του για επιβολή του «Nόμου και της Tάξης» εισακούστηκαν. Λαγός τη φτέρη έσειε...

H Xρυσή Aυγή εξέλαβε ως νεκρή την κοιμώμενη Δημοκρατία. Kαι την αφύπνισε. Δυστυχώς, για την ανοχή όλων μας, με αίμα. Στριμωγμένη στα σκοινιά του Συνταγματικού ριγκ η οργάνωσή του επιχειρεί τον τελευταίο(;) αντιπερισπασμό. Tη δημιουργία συνθηκών πολιτικής αποσταθεροποίησης με τεχνητή πρόκληση εκλογών. Στην πιο κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα. Tην ώρα που βρέθηκε μετά βασάνων, κόπων και θυσιών σε ένα σημείο ασταθούς ισορροπίας και παλεύει να στεριώσει.

Η ανησυχια, ωστόσο, δεν πηγάζει από τον εκβιασμό του κ. Mιχαλολιάκου. O φόβος, είναι, μήπως και εισακουσθεί... Aτυχώς «θερμοκέφαλοι» υπάρχουν και εις τας καλυτέρας των οικογενειών. Θερμοκέφαλοι και φαντασμένοι. Eκείνοι που φαντασιώνονται εαυτούς στρατηγούς και αναλώνονται σε επικίνδυνους τακτικισμούς, δρέποντας εφήμερες δάφνες σε λάθος μάχες. Kαι σε λάθος πεδία μαχών. Συγχέουν θεσμικούς ρόλους με κομματικές προτεραιότητες και αντί της κοινωνικής και εθνικής καταξίωσης ενδίδουν στον πειρασμό των κολακειών της μικροκομματικής καμαρίλας.

Eίναι όλοι αυτοί που φιλοδοξούν να πείσουν τον πρωθυπουργό ότι η Xρυσή Aυγή είναι η «ευκαιρία του». Eυκαιρία για εθνικές εκλογές στο όνομα αντιμετώπισης του φασιστικού κινδύνου. Eίναι οι ίδιοι που μέχρι χθες αγνοούσαν ή και κρυφοφλέρταραν μαζί του.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Nιώθουμε την ανάγκη να επισημάνουμε το προφανές. Διότι αυτό, η «ασημαντότητα του αυτονόητου», στοίχισε και στοιχίζει σημαντικά στην Eλληνική Δημοκρατία. Kαι αυτονόητο είναι πως συνιστά εθνική καταστροφή στην παρούσα συγκυρία το παιχνίδι με τις εθνικές εκλογές. Kαι ευτελισμό προφανέστατα η συμμόρφωση με την υπόδειξη του Mιχαλολιάκου.

Eξάλλου, για να καθησυχάσουμε και τους κομματικούς στρατηγούς, δεν βλέπουν πως αθροίζουν δημοσκοπικές δυνάμεις από την ώρα που η Πολιτεία ανάλαβε να υπερασπιστεί τον εαυτό της ; Tέτοια τύφλωση, πια ;

Y.Γ. Tο «λαγός τη φτέρη έσειε» δεν κάνει διακρίσεις. Iσχύει για όλους ανεξαιρέτως. Πρωτίστως για εκείνους που ιππεύουν το άλογο της οίησης. Aφιππεύσατε, λοιπόν. Αν πάλι, όχι, γνωστή σε όλους η συνέχεια της παροιμίας.... «Kακό της κεφαλής σας».

Τριαντάφυλλος Δραβαλιάρης

Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΩΝ ΣΤΡΙΜΩΓΜΕΝΩΝ !...

Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά. Από την αίσθηση της παντοδυναμίας και τη σιγουριά του ακαταδίωκτου, που τους μεθούσαν και τους τρόχιζαν τα μαχαίρια, στο φόβο πως ό,τι ισχύει για όλους, πιθανόν να ισχύσει και γι’ αυτούς. Και λέω πιθανόν, γιατί, όταν θα καταλαγιάσει η οργή του κόσμου για τους μαχαιροβγάλτες, η οποία προς το παρόν καθοδηγεί την πολιτεία, όλο και κάποια παραθυράκια θα ανοιχτούν· όλο και κάποιοι θα βρεθούν προστατευόμενοι, σαν «χρήσιμοι». Η Ιστορία (που, όπως μάλλον σωστά έχει ειπωθεί, το μόνο που μας διδάσκει είναι ότι τίποτα δεν διδασκόμαστε από αυτήν) έχει δείξει πως η «χρησιμότητα» προστάτεψε ή και καθάρισε και πολύ πολύ χειρότερους: τους πρώτους ναζιστές, του Χίτλερ. Που βρήκαν καλή δουλειά και αξιώματα στη μία ή την άλλη νικήτρια χώρα. Οπότε...

Τον τρόμο που μοίρασαν αφειδώλευτα σε Ασιάτες, Αφρικανούς, ομοφυλόφιλους, ανάπηρους, οροθετικούς, Τσιγγάνους, αυτόν γεύονται τώρα, σε ένα πολύ μικρό ποσοστό του. Είχαν πιστέψει ότι δικαιούνται να είναι χυδαίοι λόγω και έργω· ότι έχουν το ελεύθερο να εκγυμνάζονται πάνω στο κεφάλι και το κορμί αθώων, πάνω στην ψυχή τους δηλαδή· ότι μπορούν άνετα να εκβιάζουν επαγγελματίες («αν δεν διώξεις τους Αραπάδες, σ’ το κάψαμε»)· ότι μπορούν να βγαίνουν περιπολία για να δουν ποιοι έχουν σημαία και ποιοι όχι και να τους γράψουν στα κατάστιχά τους· ότι μπορούν να φέρονται στη Βουλή όπως στα γραφεία της οργάνωσης-επιχειρησούλας τους.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Το πίστεψαν επειδή τους επέτρεψαν να το πιστέψουν όσοι όφειλαν να τους δείξουν ευθύς εξαρχής πού και ποιο είναι το όριο. Να τους ξεκαθαρίσουν πως η δημοκρατία ανέχεται και τους πολεμίους της, αλλά δεν θα τους λύνει κιόλας τα χέρια, δεν θα τους αφήνει απερίσπαστους στο παραλήρημα της βίας τους. Ας το ξανασκεφτούν αυτό όσοι, λ.χ., καταψήφιζαν στη Βουλή την άρση της ασυλίας χρυσαυγιτών.

Τώρα, όσο οι χιτλερόφρονες τάχα εθνικιστές καταλαβαίνουν ότι ο νόμος ισχύει και γι’ αυτούς· ότι ο αστυνόμος, και φίλος τους κρυφός να είναι, θα υποχρεωθεί να φερθεί σαν έμμισθος υπαλληλος της πολιτείας, όχι σαν τσιράκι των ναζιστών· ότι η Δικαιοσύνη θα φέρει εις πέρας έστω τους φρέσκους φακέλους, φοβούνται και εκνευρίζονται. Και το φοβισμένο και εκνευρισμένο φίδι, το ξέρουμε, είναι δύο φορές επικίνδυνο. 

 Παντελής Μπουκάλας

Η ΣΥΛΛΗΨΗ !...

ΤΑ ΔΗΜΟΣΚΟΠΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ Χ.Α !...

Στη μακρά συζήτηση για τη Χρυσή Αυγή, η συνεισφορά της δημοσκόπησης της Alco έγκειται στο ότι τα δεδομένα που αποτυπώνει επιτρέπουν να προσεγγίσουμε απαντήσεις σε σημαντικά ερωτήματα.

Συγκεκριμένα :

- Υπάρχει μια πρώτη καταγραφή της σχέσης αυτών που επιλέγουν τη Χρυσή Αυγή για την ιδεολογία και τη κοσμοθεωρία της (περίπου 2 στους 10 από τους ψηφοφόρους της) και εκείνων που την επιλέγουν για να εκφράσουν την οργή τους για το πολιτικό σύστημα και να τιμωρήσουν τα κόμματα που πιστεύουν ότι ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση (περίπου 6 στους 10 από τους ψηφοφόρους της).

- Διαπιστώνεται ότι – σε επίπεδο δημοσκοπήσεων – η επιρροή της Χρυσής Αυγής περιορίζεται σημαντικά. Πέρα όμως από το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις αυτές πραγματοποιούνται «εν θερμώ», η πτώση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής δεν οφείλεται σε μετακινήσεις προς άλλα κόμματα (μικρή εξαίρεση αυτές προς τη ΝΔ), αλλά σε επιλογή απροσδιόριστης ψήφου, η οποία και μπορεί να είναι προσχηματική και μπορεί εύκολα να επανακάμψει.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

- Πιο σημαντική ασφαλώς είναι η προσέγγιση της απάντησης στο ερώτημα αν υπάρχει χώρος στην κοινωνία για τη Χρυσή Αυγή. Το σύνολο των στοιχείων της δημοσκόπησης οδηγεί στην απάντηση ότι χώρος υπάρχει (πιο σωστά έχει δημιουργηθεί απ’ όσα συμβαίνουν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια και απ’ όσα κάνουν ή δεν κάνουν τα «συστημικά» πολιτικά κόμματα).

Όταν σήμερα, μέσα στο κλίμα που επικρατεί μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, το 1/10 των πολιτών τοποθετείται θετικά για τη Χρυσή Αυγή σε όλα τα ερωτήματα, ενώ ακόμη 1/10 αποφύγει να τοποθετηθεί εναντίον της, είναι φανερό ότι κοινωνικά χώρος υπάρχει και μάλιστα είναι και αρκετά ευρύς.

Αυτό που τελικά αποτυπώνει η δημοσκόπηση, είναι ότι για να περιοριστεί ουσιαστικά και μόνιμα ο χώρος για απόψεις και πρακτικές όπως αυτές της Χρυσής Αυγής, ο δρόμος περνά μόνο μέσα από την άρση των αιτίων και των συνθηκών που επιτρέπουν την εξάπλωση τους.

Κώστας Παναγόπουλος 

ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΪΜΠΛΕ ΣΤΟΝ ΑΣΜΟΥΣΕΝ !...

Δεν γνωρίζουμε σήμερα αν η Μέρκελ θα παραχωρήσει το υπουργείο Οικονομικών σε Σοσιαλδημοκράτη και πολύ περισσότερο αν το κρίσιμο αυτό χαρτοφυλάκιο θα το αναλάβει ο προσκείμενος στο SPD Ασμουσεν που έχει το στίγμα του τεχνοκράτη και όχι του πολιτικού.

 

Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι η όποια αλλαγή στην αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος δεν θα υπερβεί την όποια απόκλιση της προσέγγισης του Ασμουσεν από την πολιτική Σόιμπλε. Ο θόρυβος που ήδη έχει ξεκινήσει για ανάδειξη της στήριξης της Ελλάδας ως αιχμής μιας σκληρής διαπραγμάτευσης από το SPD είναι επικοινωνιακού χαρακτήρα: Ο Γκάμπριελ διεκδικεί από την Μέρκελ αυτό που η καγκελάριος είναι ήδη αποφασισμένη να παραχωρήσει στην Αθήνα, την εγγύηση της βιωσιμότητας του χρέους μέσω επιμήκυνσης δεκαετιών και πολύ χαμηλών επιτοκίων.

 

Νέο κούρεμα είναι εκτός συζήτησης, καθώς θα δημιουργούσε πλέον προηγούμενο για Ισπανία και Ιταλία, για τη στήριξη των οποίων οι Σοσιαλδημοκράτες είναι εξίσου με την καγκελάριο επιφυλακτικοί.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Εκτός συζήτησης όμως είναι να αφεθεί η Αθήνα με το βαρίδι ενός μη βιώσιμου χρέους και χωρίς κάποια στοιχειώδη ελάφρυνση της δημοσιονομικής πολιτικής. Πολιτική και κοινωνική αποσταθεροποίηση στην Αθήνα ή, πολύ περισσότερο, επάνοδος των συζητήσεων για χρεοκοπία ή για Grexit θα χρεωνόταν ως αποτυχία της Μέρκελ.

 

Επιμήκυνση για την Ελλάδα, χορήγηση ρευστότητας από την ΕΚΤ στην Ιταλία με σιωπηλή ανοχή του Βερολίνου, αυτή θα είναι η γραμμή του Μεγάλου Συνασπισμού στην Ευρωζώνη, με την ευχή να μην προκύψει κάποιο ατύχημα που θα βραχυκυκλώσει μια στροφή που θα θυμίζει περισσότερο λίφτινγκ παρά διόρθωση πορείας πλεύσης και θα θέτει την πρόκληση συνολικής προσέγγισης της κρίσης. Εύλογα προκύπτει το ερώτημα γιατί το SPD επικεντρώνεται στην Ελλάδα.

 

Πολύ απλά γιατί είναι το μόνο πεδίο στο οποίο επικοινωνιακά μπορεί να δημιουργήσει εντυπώσεις εξαναγκασμού της Μέρκελ σε υποχωρήσεις. Σε κάθε περίπτωση, ας καταγράψουμε ότι η Μέρκελ αλλά και ο Γκάμπριελ θέλουν το δικό τους ελληνικό success story.

Γ. Καπόπουλος

ΟΡΟΣ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ !...

Στους Σοσιαλδημοκράτες έκανε την πρώτη «κρούση» η Μέρκελ αναζητώντας εταίρο για την τρίτη θητεία στην καγκελαρία και η αντίστοιχη απάντηση-«κρούση» ήρθε από τον Μάρτιν Σουλτς. Ο σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος το Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς τόνισε ότι η καγκελάριος πρέπει να λάβει υπόψη τα κοινωνικά προβλήματα στην Ευρώπη.

 

«Κυρίως στο πεδίο της αντιμετώπισης της υψηλής ανεργίας των νέων στις χώρες της κρίσης θα πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες» ξεκαθάρισε ο Σουλτς σε συνέντευξή του στο περιοδικό Der Spiegel. Οι δηλώσεις του σοσιαλδημοκράτη πολιτικού ερμηνεύονται ως συγκεκριμένος όρος προς τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU/CSU) της καγκελαρίου Μέρκελ προκειμένου το SPD να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση συνασπισμού.

 

Αναφερόμενος στην πολιτική λιτότητας που εφαρμόζεται στην Ευρώπη, ο Μάρτιν Σουλτς υπογραμμίζει ότι «αυτή την πολιτική δεν θα μπορέσει να την συνεχίσει η Μέρκελ».

 

Το τοπίο αναμένεται να αρχίσει να ξεκαθαρίζει με την συνεδρίαση των ηγετικών στελεχών του SPD την Παρασκευή.

 

Την ίδια στιγμή όμως, ο επικεφαλής του CSU -αδελφού κόμματος της Μέρκελ στη Βαυαρία- έκλεισε την πόρτα στους Πράσινους, αφήνοντας ουσιαστικά μόνη επιλογή το Μεγάλο Συνασπισμό.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Η Μέρκελ είχε τις πρώτες επαφές της με τον αρχηγό των Σοσιαλδημοκράτων (SPD), Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο οποίος δηλώνει ανοικτός σε συνομιλίες, εξαρτά όμως την πορεία τους από το περιεχόμενο.

 

Επιβεβαιώνοντας ότι συνομίλησε με τον Γκάμπριελ, η Μέρκελ σημείωσε ότι «αυτό δεν αποκλείει τη συνεργασία με άλλα κόμματα» -δείχνοντας ουσιαστικά τους Πράσινους. Η κάλπη «μας έδωσε σαφή εντολή να σχηματίσουμε κυβέρνηση, και η Γερμανία χρειάζεται μία σταθερή κυβέρνηση». Το μόνο ενδεχόμενο που πρέπει στην παρούσα φάση να θεωρείται απίθανο είναι η Μέρκελ να επιλέξει μία κυβέρνηση μειοψηφίας -το είχε αποκλείσει ήδη τις πρώτες ώρες μετά τις εκλογές, ενώ ακόμη δεν ήταν σαφές εάν θα είχε αυτοδυναμία μίας ή δύο εδρών στην Μπούντεσταγκ (αυτό σημαίνει η παραπάνω αναφορά για «σταθερή κυβέρνηση»).

 

Παράλληλα όμως, τη συζήτηση με τους Πράσινους απέκλεισε ο Χορστ Ζίχοφερ -πρωθυπουργός της Βαυαρίας και επικεφαλής του CSU, του αδελφού κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ- μιλώντας την Τρίτη στο Spiegel. «Εγώ τουλάχιστον δεν πρόκειται να κάνω συζητήσεις μαζί τους» είπε ο Ζίχοφερ.

 

Το CSU εκλέγει βουλευτές μόνο στη Βαυαρία, όπου το CDU δεν υπάρχει -στο Μπούντεσταγκ, οι βουλευτές λειτουργούν ως ενιαία κοινοβουλευτική ομάδα. Το CDU δεν έχει σχηματίσει ποτέ κυβέρνηση χωρίς το CSU, και τα δύο κόμματα συγκροτούν ουσιαστικά το πεδίο των Χριστιανοδημοκρατών σε ομοσπονδιακό επίπεδο.

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ !...

Στην ισχυρότερη θέση μετά τον Αντενάουερ, σχεδόν μισό αιώνα πριν, βρίσκει την Άγγελα Μέρκελ η επόμενη ημέρα των γερμανικών εκλογών, καθώς η Καγκελάριος βρέθηκε κοντά ακόμα και στην αυτοδυναμία, κάτι που έχει συμβεί μεταπολεμικά μόνο το 1957. Το ποσοστό των Χριστιανοδημοκρατών (CDU/CSU) «άγγιξε» το 42% για πρώτη φορά μετά το 1990, όταν ο Χέλμουτ Κολ θριάμβευε ως ο Καγκελάριος που ξαναένωσε τη Γερμανία.

Η συγκυβέρνηση αποδείχτηκε καταστροφική για τους Ελεύθερους Δημοκράτες (FDP), που είδαν 2,2 εκατομμύρια ψηφοφόρους τους το 2009 να μετακινούνται τώρα στο κόμμα της Καγκελαρίου Μέρκελ, με αποτέλεσμα οι ίδιοι να μείνουν εκτός του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου, για πρώτη φορά μεταπολεμικά.

Αυτή η «κατάρα» της συνεργασίας μαζί της θα κυνηγάει τη Μέρκελ από εδώ και μπρος. Οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD), που θα είναι πιθανότατα ο νέος κυβερνητικός εταίρος, έχουν ήδη υπάρξει θύματα την περίοδο 2005-09, όταν η συνεργασία με τη Μέρκελ τους οδήγησε στο χαμηλότερο ποσοστό μεταπολεμικά (23%) από το οποίο δεν κατάφεραν να ανακάμψουν σημαντικά ούτε αυτή τη φορά. Εδώ ίσως βρίσκεται και το μόνο πρόβλημα για την Καγκελάριο: Αυτή τη φορά στο SPD θα προσπαθήσουν να μην επαναλάβουν τα λάθη του παρελθόντος και να εμφανιστούν περισσότερο διεκδικητικοί.

Η εκλογική επίδοση δεν βοηθά, βέβαια, την διαπραγματευτική προσπάθεια των Σοσιαλδημοκρατών. Μπορεί να αύξησαν το ποσοστό τους για πρώτη φορά από το 1998 (από όταν δηλαδή ο Σρέντερ διαδέχτηκε τον Κολ) πλην όμως η διαφορά από το CDU/CSU μεγάλωσε από τις 10 στις 16 ποσοστιαίες μονάδες (μεγαλύτερη «ψαλίδα» μετά το 1957). Στις διαπραγματεύσεις για τον νέο κυβερνητικό συνασπισμό, γνωρίζουν ότι η Καγκελάριος Μέρκελ έχει και άλλη εναλλακτική: τους Πράσινους.

Οι Πράσινοι δεν κατάφεραν να κεφαλαιοποιήσουν στην κάλπη τα δημοσκοπικά κέρδη των προηγούμενων ετών, όταν φαινόταν ότι μπορεί να εκτοπίσουν το SPD από τη δεύτερη θέση. Τελικά το ποσοστό τους είναι χαμηλότερο εκείνου του 2009 (10,7%) και αντίστοιχο εκείνου του 2005 (8,7%), όταν οι Πράσινοι εξέρχονταν από την κυβέρνηση Σρέντερ. Αυτή τη φορά θα μπορούσαν να συγκυβερνήσουν με τη Μέρκελ. Το πιθανότερο, όμως, είναι η Καγκελάριος να τους χρησιμοποιήσει ως διαπραγματευτικό χαρτί αλλά τελικά να συνεργαστεί με το SPD, προκρίνοντας τον Μεγάλο Συνασπισμό ενόψει και των σημαντικών αποφάσεων που θα ληφθούν το επόμενο διάστημα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Τις αποφάσεις αυτές της Μέρκελ σίγουρα δεν θα στήριζε το ευρωσκεπτικιστικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD). Δεν τις στήριξε σε αρκετές περιπτώσεις την προηγούμενη τετραετία το συμπολιτευόμενο FDP και το «αδελφό» βαυαρικό CSU. Τις στήριξαν, αντίθετα, το SPD και οι Πράσινοι, οπότε στη νέα βουλή η συνεννόηση θα είναι ευκολότερη στην ευρωπαϊκή πολιτική. Αυτό βέβαια, ισχύει, υπό την προϋπόθεση ότι το SPD ή οι Πράσινοι δεν θα ζητήσουν από τη Μέρκελ κάποια σημαντική υποχώρηση (π.χ. έκδοση Ευρω-ομολόγου ή εκτύπωση χρήματος από την ΕΚΤ) – κάτι που άλλωστε δεν διαφαίνεται. Το πιθανότερο είναι ότι η ευρωπαϊκή πολιτική δεν θα μεταβληθεί ουσιαστικά.

Κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε ούτε αν το AfD είχε καταφέρει να ξεπεράσει το 5%. Ακόμα και αν σε όλα τα υπόλοιπα θέματα υπήρχε συμφωνία, η Μέρκελ θα προτιμούσε κάθε άλλη συνεργασία παρά να υιοθετήσει τις ευρωσκεπτικιστικές απόψεις. Με το ποσοστό που εξασφάλισε το AfD απέδειξε ότι υπάρχει όντως πολιτικός χώρος για τους Γερμανούς ευρωσκεπτικιστικές και αυτό πιθανότατα θα γίνει αντιληπτό από όλους την προσεχή άνοιξη, στις ευρωεκλογές. Αυτές θα είναι το μεγάλο στοίχημα επιβίωσης για το FDP, που το 2009 είχε λάβει 11%.

Στο νέο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο το μόνο κόμμα με διαφορετική ευρωπαϊκή πολιτική θα είναι η Αριστερά. Μπορεί να σημείωσε τη μεγαλύτερη υποχώρηση από όλα τα κόμματα (πάνω από 3 ποσοστιαίες μονάδες) αλλά για πρώτη φορά στην ιστορία κατάφερε να αναδειχθεί τρίτο κόμμα. Το ποσοστό του 2009 (11,9%) γρήγορα αποδείχθηκε μια προσωρινή αναλαμπή που η Αριστερά δεν κατάφερε να διατηρήσει. Σταθεροποιείται, όμως, σε ποσοστά κοντά στο 10% και ενδεχομένως στις ευρωεκλογές να βελτιώσει το ποσοστό του 2009 (7,6%).

Οι ευρωεκλογές θα είναι η τελευταία ευκαιρία για τους Πειρατές, που μετά τη δημοσκοπική έκρηξη των προηγούμενων ετών, τελικά μετά βίας κατάφεραν να βελτιώσουν ελαφρώς το ποσοστό τους (2,2% από 2%), μένοντας με μεγάλη διαφορά εκτός βουλής. Μικρή υποχώρηση κατέγραψε τέλος, το ακροδεξιό NPD, υποχωρώντας στο 1,3% από 1,5%.

Χάρης Σαββίδης

Η ΦΥΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΘΕΜΟΥ !...

Το Πρώτο Θέμα κυκλοφόρησε με φωτογραφία του Παύλου Φύσσα μαχαιρωμένου, λίγο πριν ξεψυχήσει, στην αγκαλιά της κοπέλας του, ενώ περίμεναν το ασθενοφόρο. Και ο τίτλος της φυλλάδας του Θέμου Αναστασιάδη είναι: «Δεν ξεχνώ το φασισμό»... 

 Επειδή όμως κι εμείς δεν ξεχνάμε, υπενθυμίζουμε: 

 Είναι η φυλλάδα του Αναστασιάδη, το Πρώτο Θέμα, που λίγο πριν από τις εκλογές, ξεκίνησε το παραμύθι για τον εξωραϊσμό του ναζιστικού προφίλ της Χρυσής Αυγής, έχοντας στην πρώτη σελίδα κύριο θέμα με τίτλο «Πέτα τη γιαγιά... στη Χρυσή Αυγή» (1/4/2012). Στο εν λόγω «ρεπορτάζ» μαθαίναμε ότι οι γριούλες έχουν την άμεση βοήθεια της Χρυσής Αυγής όταν πηγαίνουν στα ΑΤΜ για αναλήψεις χρημάτων... Μόνο που στην εντυπωσιακή φωτογραφία που συνόδευε το στημένο «ρεπορτάζ» και στο δισέλιδο κείμενο που εμφάνιζε τους χρυσαυγίτες σαν «προσκοπάκια», πουθενά δεν αναφέρεται ότι: Η γιαγιούλα της στημένης φωτογραφίας και του στημένου «ρεπορτάζ» δεν ήταν παρά η μητέρα στελέχους της ναζιστικής συμμορίας και υποψήφιου βουλευτή της Χρυσής Αυγής, που είχε επιστρατευτεί για να γίνει «πειστικότερο» από την φυλλάδα του Αναστασιάδη το εγκωμιαστικό της «ρεπορτάζ» για τη συμμορία. 

Είναι η φυλλάδα του Αναστασιάδη που στις 5/7/2012 κυκλοφόρησε με τίτλο στην πρώτη σελίδα της: «Άρχισε περιπολίες με τρεις εταιρείες σεκιούριτι η Χρυσή Αυγή». Είναι δηλαδή η φυλλάδα του Αναστασιάδη που ξεκίνησε το παραμύθι να εμφανίζει τα τάγματα εφόδου του ναζισμού σαν τάχα εγγυητές της «ασφάλειας του πολίτη» και να παρουσιάζει τους μαχαιροβγάλτες του φασισμού σαν Ρομπέν των Δασών ! 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Είναι η φυλλάδα του Αναστασιάδη που στις 29/7/2012 διαφήμιζε με τίτλο στην πρώτη σελίδα της: «Το κάμπινγκ της Χρυσής Αυγής». Είναι δηλαδή η φυλλάδα του Αναστασιάδη που ανέλαβε να πλασάρει την παραστρατιωτική λειτουργία και εκπαίδευση των χρυσαυγιτών σαν δήθεν εκγύμναση του σώματος και του πνεύματος(!), έχοντας πολυσέλιδο «ρεπορτάζ», με το οποίο προέτρεπε τους αναγνώστες της να στέλνουν τα παιδιά τους να κάνουν αναψυχή στα κάμπινγκ της διδαχής του φασισμού και της κατήχησης στο ρατσισμό, στον εθνικισμό και στον εγερθιτου-τραμπουκισμό. 

 Είναι η φυλλάδα του Αναστασιάδη που στις 5/8/2012 κυκλοφόρησε με τίτλο στην πρώτη σελίδα της: «Ο Μιχαλολιάκος απαγορεύει τα τούρκικα σίριαλ στους βουλευτές του και αρχίζει εκστρατεία κατά της τούρκικης σαπουνόπερας στην ελληνική TV».

 Είναι δηλαδή η φυλλάδα του Αναστασιάδη που ανέλαβε να βαφτίσει τους ούγκανους και τον φυρερίσκο τους, που δεν μπορούν να βάλουν σωστά τρεις λέξεις στην ίδια πρόταση, σαν αμύντορες της ελληνικής γλώσσας και εν γένει της πατρίδας. Αυτός είναι ο Αναστασιάδης, αυτή είναι η φυλλάδα του. Που μετά από τη δολοφονία του Φύσσα πάει να τυμβωρυχήσει πάνω στο αίμα του παλικαριού και να πουλήσει αντιφασιστική εγρήγορση. Ποιος; Ο Αναστασιάδης ! 

 Συμπέρασμα : Κάποιοι νομίζουν ότι με το απορρυπαντικό της υποκρισίας μπορούν να βγάλουν από πάνω τους τη στάμπα του φασισμού. Αλλά ματαιοπονούν. Γιατί η στάμπα από το αίμα που αφήνει πίσω του ο φασισμός μένει ανεξίτηλη. 

 Νίκος Μπογιόπουλος

Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ !...

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ !...

Κατά έναν περίεργο αλλά όχι ανεξήγητο τρόπο, θα ζήσουμε πάλι μέρες του 2010 και του 2011. Μετά από ένα καλοκαίρι σχετικής ηρεμίας, μπήκαμε απότομα ξανά σε μια περίοδο έντασης, με προπηλακισμούς, βιαιότητες και παράλυση του κρατικού μηχανισμού. Όπως ακριβώς είχε προαναγγελθεί από τα ΜΜΕ.

Η στρατηγική της Έντασης είναι οργανωμένη και κατασκευασμένη. Η ατμόσφαιρα δεν είναι και η χειρότερη των τελευταίων χρόνων. Το αντίθετο, μετά από ένα καλοκαίρι αυξημένου τουρισμού, χρήμα εισέρευσε στη χώρα, μειώθηκε ο ΦΠΑ στην εστίαση, η ύφεση υποχωρεί με ταχύτερους ρυθμούς απ’ ό,τι υπολόγιζε ακόμα και η τρόικα. Αυτό που έχει συμβεί είναι ότι επαληθεύονται όλες οι λογικές προβλέψεις, αυτές που έλεγαν από την αρχή ότι η χώρα δεν μπορεί να σωθεί αν δεν αλλάξει ριζικά, αν δεν αντιμετωπίσει το ληστρικό και χρεοκοπημένο σύστημα του κρατισμού και των πελατειακών σχέσεων.

Το σύστημα εξουσίας όλα αυτά τα χρόνια κάνοντας καθυστέρηση μπόρεσε να μοιράσει τα βάρη οριζόντια και άδικα στην κοινωνία. Τα βίαια επεισόδια του 2010 και 2011 αυτό το στόχο είχαν: Να δείξουν ότι ο παρασιτισμός είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει και να ρίξουν τα βάρη στα ασθενέστερα στρώματα. Μόλις σιγουρεύτηκαν ότι οι δομές της χρεοκοπίας θα μείνουν άθικτες, ότι τα βάρη θα μεταφερθούν στον ιδιωτικό τομέα, δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν, 1 εκατομμύριο άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους, δεκάδες νέοι φόροι επιβλήθηκαν παντού. Ήσυχα και στωικά.

 Όμως η κατάσταση είναι πάλι αδιέξοδη. Μπορεί τα ελλείμματα να μειώθηκαν, σχεδόν να εκμηδενίστηκαν, αλλά η ισορροπία δεν είναι βιώσιμη. Οι έκτακτοι φόροι δεν μπορεί να γίνουν μόνιμοι, ήδη εκποιούμε τις αποταμιεύσεις για να πληρώνουμε φόρους με τους οποίους συντηρούμε ένα κράτος που αρνείται να μειώσει τη γραφειοκρατία, να γίνει παραγωγικό. Νέα χρηματοδοτικά κενά εμφανίζονται στον ορίζοντα.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Καθώς η κοινωνία έχει εξαντληθεί, γίνεται φανερό ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ’ αυτόν που έπρεπε να είχαμε πάρει από την αρχή. Δεν γίνεται να πληρώνουμε ακόμα χρεοκοπημένες κρατικές επιχειρήσεις για να κάνουν τα κόμματα τους επιχειρηματίες. Δεν μπορούμε να πληρώνουμε χιλιάδες άχρηστους οργανισμούς για να βολεύονται οι κρατικοί στρατοί. Δεν γίνεται σε κάθε απογραφή να βγάζουμε κι άλλες δεκάδες χιλιάδες παράνομα ασφαλιστικά βιβλιάρια, πλαστές συντάξεις, ανοιχτομάτηδες τυφλούς που παίρνουν αναπηρικά επιδόματα. Δεν γίνεται να δουλεύει το δημόσιο χωρίς αξιολόγηση για να διασωθούν οι αργόσχολοι πελάτες των κομμάτων. Δεν γίνεται να υπάρχουν ελλείψεις σε τομείς και πλεόνασμα σε άλλους, και ο κρατικός συνδικαλισμός να αρνείται τις μεταθέσεις. Πρέπει κάποια στιγμή το δημόσιο να γίνει πάλι εργασία και όχι κομματική ανταμοιβή.

Πρέπει δηλαδή ν’ αρχίσουμε από εκεί που έπρεπε να είχαμε αρχίσει το 2010. Αναγκαστικά. Και γι’ αυτό, ο παρασιτισμός είναι πάλι στις επάλξεις, προσπαθεί να επιβάλει καθεστώς εμφυλίου. Μόλις η προσοχή στράφηκε πάλι στο «βαθύ κράτος» άρχισαν προπηλακισμοί, προτροπές για λιντσάρισμα, παραστρατιωτικές ομάδες, βία και ένταση ξανά στους δρόμους.

Πατριώτες της δραχμής, επαγγελματίες επαναστάτες, πλιατσικολόγοι των δημόσιων ταμείων, προτιμούν να σύρουν τη χώρα σε τριτοκοσμικές περιπέτειες παρά να προσαρμοστούν. Όπως φαίνεται, αυτή τη μάχη δεν θα μπορέσουμε να την αποφύγουμε.

Η αυταπάτη ότι η Ελλάδα θα σωθεί χωρίς τίποτα να αλλάξει, είναι απλώς ο αργός θάνατος που ζούμε μέχρι τώρα.

Φώτης Γεωργελές

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ !...

Διαβεβαίωσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης την περασμένη Κυριακή στη Θεσσαλονίκη ότι και αυτός και το κόμμα του τάσσονται υπέρ του πρωτογενούς πλεονάσματος, το οποίο ναι μεν είναι αναγκαίο, πλην όμως ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η εξασφάλισή του δεν θα πρέπει να επιδιώκεται με κάθε κόστος, αλλά μέσω της ανάπτυξης και της δίκαιης φορολόγησης.

Είναι μια άποψη με την οποία δεν είναι δυνατό να διαφωνήσει ένας στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος αν η απόσταση που χωρίζει τη δημοσιονομική πραγματικότητα της χώρας από την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος είναι μικρή, μερικά δισ. ευρώ. Τι γίνεται, όμως, αν η απόσταση είναι υπερβολικά μεγάλη; Σε αυτή την περίπτωση ποια είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ;

Πάμε πίσω στο 2009. Το έλλειμμα είναι πάνω από 30 δισ. Τα φορολογικά έσοδα έχουν «καθίσει» από το 2008, η ύφεση είναι στο 3% και η δανειοληπτική ικανότητα της χώρας έχει εκμηδενιστεί. Αρα η συνταγή «ανάπτυξη και δίκαιη φορολόγηση» είναι άχρηστη. Τι κάνει στην περίπτωση αυτή μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μάλιστα πιστεύει στην ανάγκη πρωτογενούς πλεονάσματος, όπως μας διαβεβαίωσε ο Αλ. Τσίπρας ;

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Βεβαίως δεν είχαμε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2009 και άρα δεν ξέρουμε τι θα έκανε. Ως αντιπολίτευση είχε εισηγηθεί, αν θυμάστε, να προσλάβουμε άλλους 100.000 δημοσίους υπαλλήλους και να μεγαλώσουμε το έλλειμμα κατά μερικά δισ., αλλά όλες οι αντιπολιτεύσεις τις συνηθίζουν κάτι τέτοιες ανοησίες. Προσωπικά πιστεύω πως ή θα μας οδηγούσε στη χρεοκοπία ή θα έκανε ό,τι και το ΠΑΣΟΚ, αλλά, φυσικά, δεν έχει καμιά αξία τι πιστεύω εγώ ή τι θα ισχυριζόταν τώρα ο Τσίπρας ή ο Λαφαζάνης.

Οπως δεν έχουν και καμιά αξία οι τωρινές διαβεβαιώσεις του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ για το πρωτογενές πλεόνασμα, μια και ή έχει επιτευχθεί ή είναι πολύ κοντά για να επιτευχθεί. Βεβαίως, η συνταγή από δω και πέρα δεν μπορεί να είναι άλλη από «ανάπτυξη και δίκαιη φορολόγηση». Αλλά το θέμα είναι πώς αλλιώς θα φτάναμε από έλλειμμα 30 δισ. τον χρόνο σε πρωτογενές πλεόνασμα, αν δεν εφαρμόζονταν σκληρά ή άδικα, στις περισσότερες περιπτώσεις, μέτρα. Ποιος ήταν ο άλλος δρόμος ;

Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος

ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ...ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ !...

Η χειρότερη όψη της κρίσης δείχνει να είναι μπροστά μας. Καθώς το βιοτικό επίπεδο γίνεται ολοένα και χαμηλότερο, η Ελλάδα φαίνεται να διολισθαίνει αργά, αλλά σταθερά σε παλιότερες εποχές φανατισμού, μισαλλοδοξίας και διχασμού. Λυπάμαι που το λέω, αλλά φαίνεται ότι η επίπλαστη ευμάρεια των τελευταίων δεκαετιών λειτούργησε απλώς σαν λούστρο, σαν επικάλυψη, σε μια κοινωνία μεγάλο μέρος της οποίας στερούνταν την απαραίτητη παιδεία, αγωγή, ακόμη και ωριμότητα που κάνει τον άνθρωπο λιγότερο ευάλωτο στη διαίρεση και τον φανατισμό, λιγότερο ευάλωτο στα ταπεινά του ένστικτα.

 

Τώρα που η κρίση αφαιρεί βίαια αυτό το λούστρο της καλοπέρασης, ερχόμαστε αντιμέτωποι όχι μόνο με τα χάλια των θεσμών και των μηχανισμών του κράτους, αλλά και με τις μειωμένες ηθικές αντιστάσεις ενός διόλου αμελητέου τμήματος της κοινωνίας μας. Αυτό που -προς το παρόν- σώζει τη χώρα από μεγαλύτερες περιπέτειες είναι το μεγάλο ποσοστό εκείνων που είναι, ή αισθάνονται πως είναι, «νοικοκυραίοι». Εκείνων που αισθάνονται ότι έχουν περισσότερα να χάσουν παρά να κερδίσουν από λιγότερο ή περισσότερο βίαιες ανατροπές.

 

Αυτή η σιωπηρή πλειοψηφία δέχτηκε τα πλήγματα της κρίσης, τις υπέρογκες θυσίες και την ταπεινωτική πολιτική των μνημονίων, αυτή ανέδειξε τη «συγκυβέρνηση», κυρίως διότι φοβήθηκε -κι εξακολουθεί να φοβάται- τις εναλλακτικές. Το ποσοστό όμως των «νοικοκυραίων» δείχνει να συμπιέζεται ολοένα και περισσότερο.

 

Η διεύρυνση των ανισοτήτων, η κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, η καλπάζουσα ανεργία συνδυάζονται με την υπερχρέωση πολλών νοικοκυριών, τα λουκέτα σε μικρομεσαίες ατομικές ή οικογενειακές επιχειρήσεις, εξαρθρώνοντας σταδιακά τη μικρομεσαία τάξη. Τον βασικό κορμό της σταθερότητας σε μια αστική δημοκρατία. Κι ο χρόνος που κυλάει χωρίς ορατές λύσεις επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τις συλλογικές αντοχές, καθώς η ελπίδα για κάτι καλύτερο εξασθενεί και αντικαθίσταται από τον πεσιμισμό και την απογοήτευση.

 

Σε αυτές τις συνθήκες, η κοινωνική μετατόπιση προς τα άκρα πρέπει να θεωρείται έως και δεδομένη, ιδίως όταν οι κοινωνικές και πολιτικές «ελίτ» θυμίζουν συχνά καρικατούρες, υποθάλποντας την οργή της κοινωνίας.

 

Αυτή η λογική της «καρικατούρας» εκφράστηκε δυστυχώς και χθες, μετά το φονικό στην Αμφιάλη, με τις οργίλες δηλώσεις της βουλευτού του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλλη «Πέραμα και Κερατσίνι φασίστας δεν θα μείνει». Αλλά και από τον ίδιο τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης, κ. Δένδια, που έσπευσε να προαναγγείλει αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο, προκειμένου να καταπολεμηθεί η δράση της Χρυσής Αυγής, όταν είναι σαφές ότι τουλάχιστον ως τώρα δεν εφαρμόζονται στην περίπτωσή της οι… υφιστάμενοι νόμοι.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Κατά την άποψή μου, φαινόμενα όπως αυτό της Χρυσής Αυγής (που υποτιμήθηκε αρχικά ως προς τη βαθύτερη σημασία του ακριβώς επειδή και σε αυτήν την περίπτωση πολλές ηγετικές φυσιογνωμίες του θυμίζουν καρικατούρες) δεν πρόκειται να καταπολεμηθούν με την εφεύρεση νέων νόμων ή με την προσπάθεια απονομιμοποίησης του συγκεκριμένου κόμματος (κάτι για το οποίο πολλά έχει να θυμάται το ίδιο το Κομμουνιστικό Κόμμα). Τουναντίον, τέτοια μέτρα ενδέχεται να οδηγήσουν σε κλιμάκωση των φαινομένων που θέλουμε να αποφύγουμε.

 

Η μόνη ουσιαστική λύση βρίσκεται στην αλλαγή πολιτικών ώστε να προστατευθεί η κοινωνική συνοχή αλλά και να ενισχυθεί το κύρος πολιτειακών και κρατικών θεσμών (Πολιτική, Παιδεία, Δικαιοσύνη, Υγεία), που έχουν κι αυτοί καταντήσει καρικατούρα. Διότι αν συνεχίσουμε έτσι φοβούμαι ότι πολλοί νοικοκυραίοι θα γίνουν άθελά τους «κατσαπλιάδες», ανατρέποντας εύθραυστες ισορροπίες !

 

Η Ιστορία έχει δείξει πως για να αποσταθεροποιηθεί μια κοινωνία δεν χρειάζεται να μετάσχει στη διαδικασία το μεγαλύτερο μέρος της. Αρκεί να το επιδιώξουν αρκετά ισχυρές μειοψηφίες, με την ανοχή, εκούσια ή ακούσια, των υπολοίπων.

Γ. Παπανικολάου - Euro2day

*Κατσαπλιάς: Υβριστική έκφραση για τους αντάρτες που διαδόθηκε αρχικά στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Ωστόσο εικάζεται ότι προέρχεται είτε από την τουρκική λέξη katsan που σημαίνει αποστάτης εξωμότης είτε και από την αλβανική λέξη plaçkë (λάφυρο-λαφυραγωγός).

Ο ΧΟΝΤΡΟΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ !...

ΠΙΟ ΠΟΛΥ, ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ !...

Ούτε να το είχαν σχεδιάσει : Στον Σεπτέμβριο «ποντάρουν» στο υπουργείο Οικονομικών για να καλύψουν την «τρύπα» από τα έσοδα στους άμεσους φόρους… Και από αυτό το μήνα και μετά τα ειδοποιητήρια αρχίζουν να πέφτουν «βροχή». Κάτι σαν τα πρωτοβρόχια.

 

Και το στοίχημα που βάζουν είναι πράγματι ριψοκίνδυνο. Δεν φτάνει η καθυστέρηση στις εκκαθαρίσεις των φορολογικών δηλώσεων που θα αναγκάσει αρκετούς που τα είχαν υπολογίσει διαφορετικά να εξοφλήσουν τον φόρο εισοδήματος σε 2 δόσεις ή και ακόμη εφάπαξ… Δεν αρκεί που την ίδια περίοδο έφτασαν τα ραβασάκια για τον ΦΑΠ του 2011- 2012, με το «χαράτσι» βεβαίως μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ να μην λείπει από το «πάρτι».

 

Το φθινόπωρο θα είναι «βαρύ» : Χιλιάδες νοικοκυριά θα χρειαστεί να βρουν και επιπλέον χρήματα για να εξοφλήσουν και τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας που τους αναλογεί για το 2013. Στο τέλος του μήνα και αφού ολοκληρωθεί η υποβολή των Ε9 θα ξεκινήσει η εκτύπωση των εκκαθαριστικών για τον ΦΑΠ ‘13. Συνολικά αναμένεται να σταλούν περίπου 500.000 ειδοποιητήρια, από τα οποία θα εισπραχθούν 550 εκατ. ευρώ.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Άλλο ένα πλήγμα θα δεχτεί ο οικογενειακός προϋπολογισμός και το τελευταίο δίμηνο της χρονιάς : “Βαρύ” χαράτσι και μάλιστα εφάπαξ θα κληθούν να πληρώσουν χιλιάδες ιδιοκτήτες αυτοκινήτων μεγάλου κυβισμού.

 

 Βάσει των σχεδιασμών του υπουργείου Οικονομικών ο φόρος πολυτελείας που επιβλήθηκε σε αυτοκίνητα άνω των 1.929 κυβικών, θα αποσταλεί στους υπόχρεους «πακέτο» με τα τέλη κυκλοφορίας το τελευταίο δίμηνο της χρονιάς. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό ; Ότι το τελευταίο δίμηνο του έτους, όσοι είναι κάτοχοι ΙΧ αυτοκινήτων άνω των 1928 κ.εκ. θα πρέπει πληρώσουν συνολικά υπέρογκα ποσά, αφού η «λυπητερή» που τους περιμένει θα ξεκινά από 947 και φτάνει έως και τα 5.140 ευρώ !

 

Βάλτε τα τώρα κάτω και υπολογίστε: Πόσα μπορεί να αντέξει ένα νοικοκυριό; Ακόμη και εκείνοι που έχουν καταφέρει να διατηρήσουν αξιοπρεπείς μισθούς εν μέσω κρίσης είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα λυγίσουν. Και μέσα σε όλα έχεις την τρόικα να πιέζει για είσπραξη των φόρων. Από πού ; Πιο πολύ (φόρος) πεθαίνεις…

Βαγγέλης Δουράκης

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΣΕΝΤΕΡ ΦΟΡ ΣΤΟ ΠΕΝΑΛΤΥ !...

Kαι ενώ ο αγώνας είναι αμφίρροπος, ο διαιτητής σφυρίζει την «εσχάτη των ποινών». Oι οπαδοί στις κερκίδες παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα τον «εκτελεστή». Aπό το εύστοχο χτύπημα κρίνεται το left dream. O αλυτρωτισμός του πρωταθλητισμού για μια ομάδα που, παρά τη σπουδαία αγωνιστική της παρουσία, ποτέ δεν κατάκτησε το τρόπαιο της εξουσίας.

O «εκτελεστής» έχει στήσει την μπάλα στο σημείο του πέναλτι και η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη. Παίρνει φόρα, ετοιμάζεται. Πολλοί θεατές κλείνουν τα μάτια, δεν αντέχουν τη συγκίνηση. Aκούγεται το σφύριγμα του διαιτητή. Kαι μετά... νεκρική σιγή.

O «εντολοδόχος» για το χτύπημα του πέναλτι κάνει μεταβολή. Mε αργά βήματα κατευθύνεται στον πάγκο της ομάδας του, ζητά ένα ζευγάρι γάντια για πορτιέρο και παίρνει θέση κάτω από τα γκολπόστ της δικής του ομάδας !

Eίναι φανερό. Δεν τον ενδιαφέρει να πετύχει γκολ. Πρώτη του έγνοια είναι να διατηρήσει απαραβίαστα τα δικά του δίχτυα. Nα διασφαλίσει το εκλογικό σκορ που είχε επιτύχει στον προηγούμενο τελικό. Aήττητος ναι, νικητής όχι. Eτσι, τουλάχιστον, αποφεύγει γκρίνιες, διοικητικές και οικονομικές κρίσεις που συνοδεύουν όλες τις ομάδες οι οποίες αλλάζουν κατηγορία. Eπιδιώκει το αντίθετο ;

Aλλά τότε θα έπρεπε να έχει προσαρμόσει -αν μη τι άλλο- τον πολιτικό του λόγο με τρόπο που να καθησυχάζει παρά να ενισχύει τον ήδη φοβισμένο «μεσαίο χώρο». Nα πείσει ότι έρχεται ως «ήρεμη δύναμη» με γνώση και σχέδιο για τις δυσκολίες. Eν γνώσει, μάλιστα, της πασίδηλης αλήθειας ότι ο φόβος που προκαλεί ο ερχομός του στην εξουσία είναι μεγαλύτερος από εκείνον που φέρνουν τα ίδια τα μέτρα της δημοσιονομικής προσαρμογής.

O Aλ. Tσίπρας δίνει την εντύπωση ότι με κάθε τρόπο θέλει να αχρηστεύσει το πολιτικό link με την κρίσιμη εκείνη μάζα του εκλογικού σώματος που θα μπορούσε δυνητικά να του δώσει «πόντους» για την εξουσία. Ποιοι και πώς να εμπιστευθούν μια πολιτική δύναμη στην παρούσα συγκυρία όταν δίνει την αίσθηση πως βλέπει τον ίσκιο της και χαίρεται ; Πώς όταν θεωρεί πως επειδή «η Eλλάδα δεν είναι Kύπρος» μπορεί να φτάσει τη διαπραγματευτική του τακτική έως τη «στάση πληρωμών» ωσάν να αγνοεί την κόκκινη γραμμή των διαθέσιμων λύσεων στο πλαίσιο της Eυρωπαϊκής Eνωσης ;

Προσποιητή άγνοια χάριν κολακείας ενός βουλησιαρχικού λόγου ή, ακόμα χειρότερα, πραγματική άγνοια ;

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

 

Πιστεύει τα λεγόμενά του, ότι δηλαδή θα επιτύχει ως δειλός διαπραγματευτής επειδή η Eυρώπη δεν θα αντέξει τον «ακρωτηριασμό» της με την Eλλάδα εκτός ευρώ, όταν η ίδια η χώρα θα έχει προχωρήσει στον ξαφνικό θάνατο της δικής της οικονομίας; Eρωτώμενος μάλιστα σε συνέντευξή του στην «Eλευθεροτυπία» για το «πώς της ανάπτυξης» και της υποσχόμενης «κοινωνικής πολιτικής», αν δεν συναινέσουν οι εταίροι σε ευνοϊκότερο δανεισμό για τη χώρα, απαντά :

Tρεις είναι συνήθως οι πηγές: ευρωπαϊκοί πόροι, δημόσιοι επενδυτικοί πόροι, τραπεζική χρηματοδότηση. Tους οποίους «ευρωπαϊκούς πόρους» θα μας προσφέρει μία Eυρωπαϊκή Eνωση με την οποία έχουμε διαρρήξει όποιες σχέσεις στοιχειώδους εμπιστοσύνης; Kαι αν όχι οι κυβερνήσεις της E.E., πού υπολογίζει; Στους «λαούς της Eυρώπης» που θα τους συνεπάρει ο επαναστατικός κομφορμισμός της ημεδαπής Aριστεράς και θα κάνουν «κόκκινα μεροκάματα» για να στηρίξουν την ελληνική αποκοτιά ;

Kαι ποια «τραπεζική χρηματοδότηση», όταν τα κεφάλαια των τραπεζών θα έχουν γίνει «πτερόεντα» στο άκουσμα και μόνο ότι έρχεται στην κυβέρνηση μια πολιτική δύναμη με «αδυναμία» στις μονομερείς πρακτικές; Mέχρι πότε η ιδεοληπτική φιληδονία θα ακυρώνει μία ορθολογιστική - προοδευτική παρέμβαση της Aριστεράς ;

Mέχρι πότε μια στρατηγική αμηχανία θα συρρικνώνει την πολιτική της σε αντιμνημονιακά γιουρούσια για την εκπόρθηση του οχυρού των τροϊκανών αλλά και της καθεστηκυίας Kεντροαριστεράς που έχει παγιδευτεί στις μνημονιακές οχυρώσεις; Eχει νόημα να ρωτήσουμε γιατί θριαμβεύουν οι συντηρητικές πολιτικές ;

Γιατί μέχρι σήμερα καμία από αυτές τις πολιτικές δυνάμεις δεν έχει αναλάβει στοιχειωδώς σοβαρές πρωτοβουλίες που θα εφοδιάζουν τη χώρα με μία αναπτυξιακή πυξίδα για την επόμενη ημέρα. Πέραν των καλών ή κακών Μνημονίων.

Τριανταφυλλος Δραβαλιάρης

ΟΙ ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ !...

 

Το διαβάσαμε και αυτό : «Μπαρόζο: Θύμα της ανεύθυνης συμπεριφοράς των προηγούμενων κυβερνήσεων της χώρας και όχι της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η Ελλάδα». Πιστεύω ότι και μόνο ότι ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ – Μανουέλ Μπαρόζο στην καθιερωμένη ομιλία του για την κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώπιον της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο έσπευσε να διακηρύξει ότι για την Ελληνική τραγωδία δε φταίει η Ευρωπαϊκή Ένωση, αποδεικνύεται ότι αισθάνεται την ενοχή γι’ αυτό.

Και πώς να μην την αισθάνεται. Λες και η Ελλάδα δεν είναι ενταγμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση από πάρα πολλά χρόνια τώρα.

Λες και η Ελλάδα είχε δικό της νόμισμα από το 2000. Λες και η Ελλάδα δε μπήκε και βγήκε από την Ευρωπαϊκή επιτήρηση των οικονομικών της δύο φορές στην περίοδο 2004 – 2009. Λες και έχουμε ξεχάσει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανέχθηκε την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας που διέσωσε το 2004 τα κρατίδια της Βρέμης και του Σάαρλαντ με 26δις ευρώ παραβιάζοντας πρώτη από όλους τη συνθήκη του Maastricht. Μάλιστα για την ακρίβεια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κινήθηκε και νομικά κατά της Γερμανίας, αλλά γρήγορα ξέχασε την υπόθεση αυτή.

Λες και το Ευρωπαϊκό κατεστημένο δεν ήταν αυτό που καθοδήγησε την Ελληνική οικονομία στο εκτελεστικό απόσπασμα το 2010 επιλέγοντας ίσως το χειρότερο από τα σχέδια διάσωσης αγνοώντας ότι αφορούσε ένα λαό 11 εκατ. ψυχών.

Λες και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν παρέδωσε το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου στη Ρωσική οικονομική ολιγαρχία ερημώνοντας οικονομικά την Κυπριακή οικονομία, το μαλακό υπογάστριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Λες και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν ήταν αυτή που θώπευσε τον Μερκαντιλισμό της Γερμανίας που οδήγησε στην ύπαρξη μίας Ευρώπης με ένα εξαιρετικά ισχυρό κέντρο και αποδυναμωμένη περιφέρεια αναιρώντας τις θεμελιώδεις επιταγές διαμόρφωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ήθελε από το 1954 ολοκληρωμένες Ευρωπαϊκές λύσεις για να γίνει εφικτός ο περιορισμός του Γερμανικού Οικονομικού (και όχι μόνο) Εθνικισμού.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Μα είναι δυνατό να πιστεύουν στις Βρυξέλλες ότι δεν είναι υπεύθυνοι για αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη; Είναι όλη η οικονομική πολιτική και οι διαρθρωτικές αλλαγές λανθασμένες; Όχι βέβαια. Πολλές από τις διαρθρωτικές αλλαγές ήταν και είναι απαραίτητες.

 

Όμως οι Βρυξέλλες είναι απολύτως υπεύθυνες και ενδεχομένως υπερηφανεύονται (σήμερα) για τη διαμόρφωση μίας οικονομίας (Ευρωζώνη) με πλεονασματικές εξωτερικές συναλλαγές στο 6% του ΑΕΠ. Μία τέτοια κατάσταση ουσιαστικά αποτελεί την καινούργια μεγάλη απειλή στην ανάπτυξη του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Μάλιστα λόγω του τρόπου με τον οποίο είναι οργανωμένη κυρίως η Γερμανική οικονομία ο πλούτος αυτός δε διαχέεται στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης με εξαίρεση ίσως τις ανατολικές γειτονικές χώρες της.

 

Είναι τελικά ανεύθυνες οι Βρυξέλλες όταν διαμορφώνονται συνθήκες που ευνοούν τη διασπορά των ακροδεξιών πολιτικών αντιλήψεων στην Ευρώπη και διαμόρφωσης ενός αδηφάγου οικονομικού κέντρου το οποίο αφού απομύζησε και φτωχοποίησε την περιφέρειά του στρέφεται να εκμεταλλευτεί τον υπόλοιπο κόσμο ;

 

Δε θέλω να μιλήσω για τις ανεκδιήγητες ευθύνες των Ελλήνων πολιτικών (παρελθούσες, τωρινές και μελλοντικές). Αυτές τις έχουμε αντιληφθεί πολύ καλά. Γι’ αυτό και αφιέρωσα το άρθρο μου στις ευθύνες των Βρυξελλών.

 

Όμως τελικά και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί πολύ εύκολα αποσείουν ευθύνες κουνώντας το δάκτυλο στους άλλους συσκοτίζοντας τις διαδικασίες λογοδοσίας στους εντολείς τους. Αυτό δεν είναι καλός οιωνός για το Ευρωπαϊκό μέλλον.

Παναγιώτης Πετράκης

ΥΓ. Λες και η Μέρκελ διάβασε το σημείωμα αυτό (πριν δημοσιευθεί!) και απάντησε (13/9/2013): «Δεν ευθύνομαι εγώ ή η Γερμανία για τα προβλήματα της Νότιας Ευρώπης». Λάθος. Όπως τονίσαμε παραπάνω συνειδητά το Γερμανικό πολιτικό κατεστημένο προώθησε και προωθεί τα Γερμανικά οικονομικά συμφέροντα (μέχρι εδώ καλά κάνουν) ξεχνώντας (όμως) τις Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις τους. Οι Έλληνες όμως δεν τις αρνήθηκαν και έχουν βάλει πλέον τεράστια πλάτη στο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Από ατύχημα; Πιθανόν. Το αποτέλεσμα όμως μετράει.

ΤΟ ΧΑΣΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ !...

Το πρόβλημα της κυβέρνησης είναι ότι το «χάσμα» μεταξύ των αισιόδοξων οικονομικών προβλέψεων και της πραγματικής οικονομικής κατάστασης που βιώνει η ελληνική κοινωνία μεγαλώνει! Ακόμα και τη στιγμή της «βελτίωσης» κάποιων «δεικτών», καθώς η απόδοσή τους για να φτάσει στο επίπεδο της κοινωνίας αργεί πολύ... Αυτό προκύπτει και από την κοινωνική αναταραχή αλλά και από τις αντιδράσεις στους κόλπους των βουλευτών τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ...

Εξ ου και ο κ. Σαμαράς, αντιλαμβανόμενος το πρόβλημα, έσπευσε στη Θεσσαλονίκη να διατυπώσει ένα νέο «αισιόδοξο πολιτικό αφήγημα» με βάση το «πρωτογενές πλεόνασμα». Το οποίο και υπάρχει και δεν... υπάρχει, καθώς εξαρτάται από τη σκοπιά που το βλέπει κανείς (εθνικολογιστική ή ταμειακή). μας συμφέρει βέβαια να «υπάρχει» και να το αξιοποιήσουμε ως επιχείρημα, εφόσον το δέχονται και οι δανειστές μας. Και εν πάση περιπτώσει, έχουμε κάνει τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή που έγινε ποτέ υπό «ομαλές συνθήκες», με τεράστιο βέβαια οικονομικό και κοινωνικό κόστος.

Το θέμα είναι άλλο, πέρα από τις «οικονομικές τρύπες» του ίδιου του νέου αφηγήματος για έξοδο από την κρίση, το «πλεόνασμα», η «μείωση της ύφεσης» κ.λπ., επειδή δεν έχουν άμεση αλλά μακροπρόθεσμη επίπτωση, δεν είναι ικανά να επηρεάσουν θετικά το αρνητικό κλίμα στους κόλπους της κοινωνίας.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Το πρόβλημα του «νέου αφηγήματος» είναι ότι δεν «ακουμπάει» την κοινωνία, παρά τη «διαπραγματευτική» και «επικοινωνιακή» αξία του. Ορισμένοι «αριθμοί-δείκτες» τείνουν να βελτιώνονται (έστω και με συζητήσιμη διατηρησιμότητα), αλλά η ζωή ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας εξακολουθεί να χειροτερεύει. Παρότι εξαγγέλλεται λ.χ. ότι δεν θα υπάρξουν «νέα μέτρα», ήδη πολλά είναι «φυτευμένα» από πριν, για να ενεργοποιηθούν στην πορεία. Εχουμε επίσης μια αναμενόμενη «ασφαλιστική κατολίσθηση», ενώ η ανεργία διευρύνεται. Από την άλλη, η χρηματοδότηση της οικονομίας εξακολουθεί να είναι μείζον πρόβλημα, λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης και κατάστασης των τραπεζών.

Λέει ο πρωθυπουργός «οι θυσίες πιάνουν τόπο» μόνο που ο πολίτης προς το παρόν δεν το βλέπει... Αυτό είναι το πολιτικό πρόβλημα της χώρας ! 

Παναγιώτης Παναγιώτου

ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ !...

Aνεξάρτητα από την τελική έκβαση της εν εξελίξει προσπάθειας για εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης στη Συρία ένα είναι βέβαιο, ότι πριν από κάθε σύγκρουση, τοπική η γενικευμένη, υπήρξαν σοβαρές προσπάθειες εξεύρεσης συμβιβαστικής λύσης. Tις περισσότερες φορές αν δεν τελεσφόρησαν αυτό δεν οφειλόταν στον προσχηματικό ή μη ρεαλιστικό τους χαρακτήρα, αλλά σε ατυχήματα της τελευταίας στιγμής.

 

Λίγο πριν από την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, τον Aύγουστο του 1914, ο Kάιζερ Γουλιέλμος ο B' έδωσε εντολή αναδίπλωσης των στρατιωτικών δυνάμεων που είχαν αρχίσει να προωθούνται στο μέτωπο, για να λάβει την απάντηση του Γενικού Eπιτελείου ότι τα τρένα έχουν ξεκινήσει και ότι τυχόν αναστροφή της πορείας τους θα εξέθετε τις μονάδες σε κίνδυνο συντριβής από τον εχθρό.

 

Tο πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η έκρηξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου τον Σεπτέμβριο του 1939, με τους πρωταγωνιστές της κρίσης να πιστεύουν μέχρι την τελευταία στιγμή ότι θα επαναληφθεί το σκηνικό της ειρηνικής παράδοσης της Tσεχοσλοβακίας, ένα χρόνο πριν στο Mόναχο, τον Σεπτέμβριο του 1938: Bρετανία και Γαλλία πίεζαν την Πολωνία να αρχίσει διαπραγματεύσεις με τη Γερμανία, καθώς έβρισκαν τις εδαφικές διεκδικήσεις του Bερολίνου λογικές και συζητήσιμες.

 

H Γερμανία, μετά την υπογραφή του Συμφώνου μη επίθεσης με την EΣΣΔ στα τέλη Aυγούστου, πίστευε ότι η συμβιβαστική λύση ήταν μονόδρομος για Πολωνία, Bρετανία και Γαλλία, και θεωρούσε ότι μπορεί εκ του ασφαλούς να διακινδυνεύσει πραγματική στρατιωτική και πολεμική κινητοποίηση ή ακόμη και ολιγοήμερες συγκρούσεις.

 

H Πολωνία ενδιαφερόταν κατά κύριο λόγο να μεταθέσει την ευθύνη της υποχώρησης στο Παρίσι και το Λονδίνο, που θα αναλάμβαναν την πολιτική ευθύνη και το κόστος του συμβιβασμού.

 

Yπήρχε, όμως, ο απρόβλεπτος παράγων που τίναξε στον αέρα τις προσπάθειες των κυβερνήσεων Tσάμπερλεν και Nταλαντίε για ένα δεύτερο Mόναχο : H εξέγερση της πατριωτικής πτέρυγας των Συντηρητικών στη Bρετανία, που πίστευαν ότι αν το Λονδίνο χρεωνόταν μια δεύτερη παράδοση συμμαχικής χώρα στη Γερμανία τότε το αυτοκρατορικό κύρος της χώρας θα υφίστατο ανεπανόρθωτη ζημιά.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Στα πρόθυρα του πολέμου είχαν φθάσει για την τύχη της επαρχίας της Mοσούλης στο υπό βρετανική διοίκηση Iράκ, το 1926, η Bρετανία και η Tουρκία, με τον Kεμάλ την τελευταία στιγμή να αναδιπλώνεται προ του φόβου υποκινούμενης από το Λονδίνο κουρδικής εξέγερσης.

 

Aπό το Συνέδριο της Bιέννης το 1815 μέχρι και την έκρηξη του Πρώτου Παγκοσμίου το 1914 η απειλή προσφυγής στη στρατιωτική βία λειτούργησε πολλές φορές επιταχυντικά για την αναζήτηση πολιτικής συμβιβαστικής λύσης.

 

Yπήρχαν βέβαια και οι εξαιρέσεις, όπου η μια πλευρά ήταν αποφασισμένη να προσφύγει στη στρατιωτική δράση όταν το ζητούμενο ήταν η επίδειξη ισχύος : Tο πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κήρυξη πολέμου από τις HΠA στην Iσπανία το 1898 -με αφορμή την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Kούβα αλλά και την ανατίναξη του αμερικανικού πλοίου Maine- όταν η Oυάσιγκτον ήθελε να διαμηνύσει στα άλλα κέντρα ισχύος του πλανήτη ότι η εποχή του απομονωτισμού τελείωσε, με τη μεγάλη δύναμη του νέου κόσμου να ταπεινώνει συμβολικά την πιο παλιά αποικιακή αυτοκρατορία της Γηραιάς Hπείρου.

 

Aνεξάρτητα από το πού θα κλίνει τελικά η πλάστιγγα, η Συρία προβάλλει ήδη σαν το πιο ακατάλληλο τοπίο για μια ελεγχόμενη στρατιωτική επέμβαση, όπως στη Λιβύη την Aνοιξη του 2011 ή στην πρώην Γιουγκοσλαβία το 1995 και το 1999.

Γ. Καπόπουλος

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ "ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΟΣ" !...

 

 

"Νυν υπέρ πάντων το πρωτογενές πλεόνασμα !

Τρία δισεκατομμύρια ευρώ πρωτογενές πλεόνασμα ανακοίνωσε η συγκυβέρνηση του "Πάρτα Όλα" για το πρώτο 8μηνο του 2013, έναντι στόχου για πρωτογενές έλλειμμα 2,5 δισεκατομμύρια την ίδια περίοδο".

Προτείνω να δοθεί με συνοπτικές διαδικασίες το Νομπέλ Οικονομίας στον θαυματοποιό Υπουργό των Οικονομικών μας Γιάννη Στουρνάρα, στον ευφάνταστο Πρωθυπουργό μας Αντώνη Σαμαρά -να μην ξεχάσω και τον παρατρεχάμενό του, τον “Μίστερ Χαράτσι” Βαγγέλη Βενιζέλο - και στους δημιουργικότατους εκπροσώπους της Τρόικας για το εκπληκτικό τους επίτευγμα. Κύριοι... κατορθώσατε κάτι το μοναδικό και είστε άξιοι να γραφτείτε με χρυσά γράμματα στην παγκόσμια οικονομική ιστορία. Μόνον που σας έχουν ξεφύγει κάποιες “επουσιώδεις” λεπτομέρειες...

Το πολυδιαφημιζόμενο πρωτογενές πλέονασμά σας έγινε εφικτό χάρη σε μια τερατώδη οικονομική πολιτική αυστηρής λιτότητας που εκτόξευσε την ανεργία στο 30%, τη σωρρευτική ύφεση στο - 26% του ΑΕΠ, εξαθλίωσε εκατομμύρια Έλληνες, ξεζούμισε φορολογικά τους μικρομεσαίους, έκλεισε δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, ποινικοποίησε τη φτώχεια και την οικονομική αδυναμία, απειλώντας με φυλακίσεις και με κατασχέσεις α' κατοικίας τους φτωχοποιημένους, εξαιτίας σας, Έλληνες. Τα καταφέρατε στέλνοντας δεκάδες χιλιάδες Έλληνες ως νεομετανάστες - ειδικευμένοι και επιστήμονες οι περισσότεροι - για να ενισχύσουν τις οικονομίες της Γερμανίας κ.α. Το πετύχατε οδηγώντας στην αυτοκτονία τουλάχιστον 4.000 ευαίσθητους συμπολίτες μας καθώς οι επίσημα καταγεγραμμένες (υπάρχουν βέβαια πολλές ακόμη ανεπίσημες) αυτοκτονίες στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατά 47% μόνον το 2011 σε σχέση με το 2007. Τα καταφέρατε κλείνοντας την ΕΡΤ - γιατί δε σας έκανε τη χάρη να τη χρησιμοποιήσετε ως προπαγανδιστικό σας εργαλείο - και απολύοντας χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους - κάτι που στη Νέα Ομιλία σας το ονομάσατε “διαθεσιμότητα”.

Το κατορθώσατε ξεπουλώντας κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις, όπως ο ΟΠΑΠ και η ΔΕΣΦΑ και κλείνοντας άλλες δήθεν προβληματικές. Το κατορθώσατε αποδομώντας το Κράτος - Πρόνοιας, κλείνοντας σχολεία και νοσοκομεία, περικόπτοντας κι άλλο το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και κάνοντας αιματηρές περικοπές σε επιδόματα που υποστήριζαν τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες του λαού μας, δημιουργώντας έτσι στρατιές αστέγων και πεινασμένων Ναι, το πετύχατε χάρη στην περικοπή ακόμη και της "πλουσιοπάροχης" σύνταξης ΟΓΑ της γιαγιάς στο χωριό, ενώ δεν μπήκατε στον κόπο να συλλέξετε ούτε ένα Ευρώ από τα δισεκατομμύρια των ζάμπλουτων Ελλήνων φοροφυγάδων της Λίστας Λαγκάρντ. Το καταφέρατε κάνοντας τους περισσότερους Έλληνες δυστυχισμένους με την ηλιόλουστη Ελλάδα να έχει κατρακυλήσει στην 70η θέση σχετικά με το δείκτη ευτυχίας μεταξύ 156 χωρών για την περίοδο 2010-2012 - με την Αλβανία να είναι πλέον πιο “ευτυχισμένη” με βάση τον ίδιο δείκτη.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Αλλά εσείς επιμένετε: Νυν υπέρ πάντων το πρωτογενές πλεόνασμα! Δε λέτε όμως πως αυτό το πολύκλαυστο “πρωτογενές πλεόνασμα” είναι στην ουσία εικονικό, αποτέλεσμα “δημιουργικής λογιστικής”, καθώς προέκυψε από περικοπή πρωτογενών δαπανών (-2 δισεκατομμύρια Ευρώ) με συνέπειες στην ομαλή λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών, από επιστροφή κερδών των ομολόγων (1,5 δισεκατομμύρια ευρώ) που επέστρεψαν οι κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης και προσμετρήθηκαν στον προϋπολογισμό (αν και δε συνηθίζεται), από αναπτυξιακά κονδύλια (1,3 δισ. Ευρώ) που δεν έχουν αποδοθεί, από 800 εκατομμύρια Ευρώ έσοδα του ΕΣΠΑ που εμφανίζονται ως κέρδος για το ελληνικό δημόσιο, από 700 εκατομμύρια Ευρώ φόροι δεν έχουν επιστραφεί σε πολίτες και επιχειρήσεις απ' τις αρχές του έτους. Να μη μιλήσουμε για την καθυστέρηση των πληρωμών των υποχρεώσεων του Δημοσίου στους προμηθευτές του.

 

Αν σας περισσεύουν σήμερα 3 δισεκατομμύρια Ευρώ στα ταμεία σας είναι γιατί αποξηράνατε την πραγματική οικονομία της Ελλάδας και ήπιατε το αίμα του ελληνικού λαού. Το ελληνικό κράτος έγινε ο μεγαλύτερος απορροφητήρας ρευστότητας από την πραγματική οικονομία. Ακολουθεί η αφαίμαξη εκ μέρους των τραπεζών, που συνεχίζουν να μαζεύουν ρευστό από νοικοκυριά κι επιχειρήσεις ενώ δε δανείζουν τίποτε, αν και έχουν εισπράξει σχεδόν 50 δισεκατομμύρια για ανακεφαλαιοποίηση κι έχουν καταγράψει ήδη και πάλι εντυπωσιακά κέρδη στους τρίμηνους ισολογισμούς τους.

 

Το ακούσατε ; Η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ σας στέλνει προεκλογικώς τα συγχαρητήρια της παραδεχόμενη πως “η λιτότητα στην Ελλάδα έχει πετύχει”. Βάλατε κι εσείς το χεράκι σας για να ξανακερδίσει τις γερμανικές εκλογές. Σας ευγνωμονούν και τα “Ορκ της Μαύρης Νύχτας”, οι εγχώριοι Νεοναζί της Χρυσής Αυγής, που τα βγάλατε από το σαπροφυτικό τους σκοτάδι και παραδώσατε ένα μέρος του ελληνικού λαού -του πιο αμόρφωτου και χωρίς ταξική συνείδηση- στην τοξική αγκαλιά τους. Όμως όλοι εμείς οι υπόλοιποι, η συντριπτική δημοκρατική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που κουβαλάμε όλα αυτά τα χρόνια αγόγγυστα στις πλάτες μας όλα τα βάρη που μας έχετε αναθέσει χωρίς την παραμικρή ανταπόδοση σας βροντοφωνάζουμε : Φτάνει πια ! Ούτε ένα βήμα πίσω, τέρμα οι υποχωρήσεις ! Από εδώ και πέρα θα διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν και μας τα κλέψατε. Θα διεκδικήσουμε το μέλλον που μας αξίζει κι εσείς μας το στερήσατε για μας και τα παιδιά μας.

 

Η επίπλαστη "ευημερία των αριθμών" σας δεν έχει κανένα νόημα σε μια κοινωνία κατεστραμμένη, γεμάτη με ανθρώπους δυστυχισμένους και χωρίς μέλλον. Μας πεθαίνετε πρόωρα και μαζικά πλην όμως "υγιείς" και με "πρωτογενές πλεόνασμα". Δεν θα σας αφήσουμε. Ο "Τιτανικός" σας έχει μπατάρει αλλά εσείς συνεχίζετε το βιολί σας αρκεί να διασκεδάζετε την Τρόικα. Αν σας αφήσουμε να ολοκληρώσετε το "Success Story" σας τότε θα είναι αργά για όλους μας. Το θέατρο του Παραλογιστάν πρέπει να τελειώνει.

Γιώργος Στάμκος

ΥΓ : Αφιερωμένο σ' όλους τους συμπολίτες μου που στη Θεσσαλονίκη, το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013, συμμετείχαμε με παλμό και αισιοδοξία στις πορείες και διαδηλώσεις με αφορμή την ολιγόωρη επίσκεψη - 'ωσάν κλέφτης' - του Έλληνα πρωθυπουργού στο χώρο της Διεθνούς Έκθεσης. Είμαστε πολλοί αλλά όχι ακόμη ενωμένοι. Να θυμόμαστε όμως πως “λαός ενωμένος ποτέ νικημένος”!