Στην πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα η Αργεντινή ήταν μια πλούσια χώρα, μια «ευρωπαϊκή χώρα έξω από την Ευρώπη». Στο δεύτερο μισό του ίδιου αιώνα η πολιτική αστάθεια και οι δογματικοί οικονομικοί πειραματισμοί προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση εγκλώβισαν τη χώρα σε μόνιμη οικονομική κρίση.
Σήμερα η χώρα εγκλωβίζεται εκ νέου στην ύφεση, βαδίζει προς μια κρίση του ισοζυγίου πληρωμών με τις διεθνείς ισοτιμίες του εθνικού νομίσματος σε συνεχή πτωτική τάση. Οσοι βιάσθηκαν επιπόλαια να την αναδείξουν ως παράδειγμα της θεωρίας ότι υπάρχει ζωή μετά τη χρεοκοπία μάλλον βιάστηκαν.
Αμέσως μετά την άνοδό του στην εξουσία στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1940, ο δικτάτορας Χουάν Περόν έδωσε πανίσχυρο ρόλο συνδιαχείρισης στα συνδικάτα κατά το μοντέλο του μουσολινικού κορπορατισμού. Παράλληλα, κυρίως μετά το 1950, όρθωσε τείχη οικονομικού προστατευτισμού, σε μια χώρα που είχε βασίσει τον πλούτο και την οικονομία της ως ανοικτή αγορά.
Μετά την ανατροπή του από τον στρατό, το 1955, η χώρα γνώρισε είκοσι έξι χρόνια πολιτικής αστάθειας και ακραίων διακυμάνσεων μεταξύ προστατευτισμού και ανοιγμάτων στην παγκόσμια αγορά. Μόνο το φιάσκο του πολέμου στα Φόλκλαντς που είχε και σοβαρές οικονομικές παρενέργειες οδήγησε στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1983.
Από τότε μέχρι και σήμερα δίπλα στην παντοδυναμία των συνδικάτων προστέθηκε και η φορολογική ασυδοσία της οικονομικής ελίτ και συνεχίσθηκαν οι πειραματισμοί προστατευτικής περιχαράκωσης και τυχοδιωκτικών πειραματισμών, με αποκορύφωση την πρόσδεση της ισοτιμίας του πέσο με το δολάριο, το άδοξο τέλος της οποίας οδήγησε στη χρεοκοπία της χώρας πριν από δεκατρία χρόνια.
Προηγήθηκε η πλήρης απελευθέρωση των εισαγωγών στις αρχές της δεκαετίας του 1990, με αποτέλεσμα την κατατροφή μιας άλλοτε ανθούσας βιομηχανίας, με τη σημερινή κυβέρνηση να αναζητά την αναγέννησή της μέσω προστατευτισμού.
Η Αργεντινή είναι ένα ακραίο παράδειγμα των παρενεργειών πολιτικών ηγεσιών που δεν αναλαμβάνουν το κόστος της εξυγίανσης. Είναι πρωταθλήτρια στην άκριτη δογματική εφαρμογή ακραίων αντίθετων οικονομικών μοντέλων. Από την πιο απόλυτη φιλελεύθερη απορύθμιση και άνοιγμα στην παγκόσμια αγορά, μέχρι μοντέλα προστατευτισμού και πολιτικοοικονομικού βολονταρισμού, που οδηγούν σε συνολικό αδιέξοδο.
Σήμερα η Αργεντινή -πριν από έναν αιώνα η πλουσιότερη μετά τις ΗΠΑ χώρα του δυτικού ημισφαιρίου- δεν επισκιάζεται μόνο από τον ιστορικό ανταγωνιστή της, τη Βραζιλία, αλλά και από τις σχετικά σταθεροποιημένες και ταχύτερα αναπτυσσόμενες, Χιλή, Κολομβία και Περού.
Φιλελεύθεροι και κρατιστές, Περονικοί της Δεξιάς και της Αριστεράς γύρισαν αλληλοδιαδόχως την πλάτη στη διεθνή πραγματικότητα και για προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες πειραματίσθηκαν σε βάρος μιας πλούσιας χώρας και την εγκλώβισαν σε μια κρίση χωρίς ορίζοντα λήξης.
.jpg)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου