ΟΙ ΘΙΑΣΩΤΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΙΜΗΣ ΗΤΤΑΣ…

Τόσους μήνες έβλεπαν το προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις και δεν χρώσταγαν καλό λόγο, ούτε για το κίνημα, ούτε για τον Πρόεδρό του.
«…Δεν υπάρχει δυναμι-κή… Λείπει το ρεύμα που θα οδηγούσε στη νίκη…», η βασική επωδός των περισπούδαστων αναλύ-σεών τους…
Ο υποχθόνιος στόχος τους, το υποσυνείδητο του έλληνα ψηφοφόρου, με τις βολές τους να φέρουν, κάθε φορά, το μήνυμα «… ο Γιώργος είναι λίγος… δεν τραβάει…».

Η εντολή των αφεντικών σαφέστατη : «…θέλουμε εξελίξεις που θα υπόκεινται σε έλεγχο… πάση θυσία αποτροπή, ισχυρών καταστάσεων…».

Κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, το κίνημα δούλεψε, ο Πρόεδρος έδωσε τον καλύτερο εαυτό του, η νεοδημοκρατία ξεγυμνώθηκε, ο «καταλληλότερος» κατέρρευσε !
Ο ελληνικός λαός, αποτινάζοντας αφεντικά, αναλυτές, ινστρούχτορες, μηδενιστές, γραφικότητες κλπ, κάνει το «μπραφ !...» και αποκαλύπτεται αποφασισμένος για τη Νέα Αλλαγή : Ναι !... Το 2009 ένα νέο 1981 ; Γιατί, όχι !...

Οι νταβάδες της πολιτικής, δεχόμενοι, κατακέφαλα, τη δυναμική, που …έλλειπε και πουντιασμένοι από το …ρεύμα. που έψαχναν, σαστίζουν, πέφτουν σε περισυλλογή κι αποφασίζουν τη μάχη της οπισθοφυλακής : η θεωρία της διαχειρίσιμης ήττας, στο προσκήνιο !…

«…Προς Θεού ! Δεν πρέπει το ανανεωμένο ΠΑΣΟΚ κι ο ανεξέλεγκτος Παπανδρέου να σαρώσουν και να πετύχουν ισχυρή αυτοδυναμία !...».
Και οι θεωρίες για την ανάγκη ύπαρξης ισχυρών αυτοδύναμων κυβερνήσεων ;
«… Αυτά τα λέμε για τον κόσμο… Η περίπτωση, η τωρινή, είναι διαφορετική…».
Τι θα πει διαχειρίσιμη ήττα ;
«… Να, ένα 4%, διαφορά και μια οριακή πλειοψηφία, είναι ό, τι πρέπει !...».

Οι έτοιμες, από καιρό, διάδοχες καταστάσεις, οι άνθρωποί τους στο πολιτικό σύστημα, πρέπει να βρουν διέξοδο ανέλιξης… Μια μεγάλη νίκη του Παπανδρέου και μια ισχυρή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, θα ταράξει το «τέλμα», θα δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις, θ΄ ακυρώσει ένα πολύχρονο και καλομελετημένο σχέδιό τους και θα τους πάει, πολύ πίσω, με ό, τι αυτό συνεπάγεται…
Είναι, βλέπεις κι αυτό το Πρόγραμμα για την Οικονομία και την αντιμετώπιση της κρίσης, που βγαίνει από τα «πλαίσια»… Που φέρνει και σπέρνει «καινά δαιμόνια» : άκου, εκεί, ενίσχυση εισοδημάτων και δημόσιες επενδύσεις ! Κι εκείνο το σχέδιο για τον «ισχυρό κρατικό πυλώνα στον τραπεζικό τομέα», πως μπορεί να χωνευτεί ;

Είναι σαφείς, λοιπόν, η λειτουργία και οι παρεμβάσεις των θιασωτών της διαχειρίσιμης ήττας και απόλυτα κατανοητές, οι αγωνίες των τηλεοπτικών εκπροσώπων τους, που αποτυπώνονται στις οθόνες… Όπως, σαφέστατο, πια έχει γίνει στον ελληνικό λαό, το ύψος, που τοποθετείται ο πήχης…
Το άλμα του αναμένεται, στις 4 Οκτωβρίου !...