Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ !...

Κατά έναν περίεργο αλλά όχι ανεξήγητο τρόπο, θα ζήσουμε πάλι μέρες του 2010 και του 2011. Μετά από ένα καλοκαίρι σχετικής ηρεμίας, μπήκαμε απότομα ξανά σε μια περίοδο έντασης, με προπηλακισμούς, βιαιότητες και παράλυση του κρατικού μηχανισμού. Όπως ακριβώς είχε προαναγγελθεί από τα ΜΜΕ.

Η στρατηγική της Έντασης είναι οργανωμένη και κατασκευασμένη. Η ατμόσφαιρα δεν είναι και η χειρότερη των τελευταίων χρόνων. Το αντίθετο, μετά από ένα καλοκαίρι αυξημένου τουρισμού, χρήμα εισέρευσε στη χώρα, μειώθηκε ο ΦΠΑ στην εστίαση, η ύφεση υποχωρεί με ταχύτερους ρυθμούς απ’ ό,τι υπολόγιζε ακόμα και η τρόικα. Αυτό που έχει συμβεί είναι ότι επαληθεύονται όλες οι λογικές προβλέψεις, αυτές που έλεγαν από την αρχή ότι η χώρα δεν μπορεί να σωθεί αν δεν αλλάξει ριζικά, αν δεν αντιμετωπίσει το ληστρικό και χρεοκοπημένο σύστημα του κρατισμού και των πελατειακών σχέσεων.

Το σύστημα εξουσίας όλα αυτά τα χρόνια κάνοντας καθυστέρηση μπόρεσε να μοιράσει τα βάρη οριζόντια και άδικα στην κοινωνία. Τα βίαια επεισόδια του 2010 και 2011 αυτό το στόχο είχαν: Να δείξουν ότι ο παρασιτισμός είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει και να ρίξουν τα βάρη στα ασθενέστερα στρώματα. Μόλις σιγουρεύτηκαν ότι οι δομές της χρεοκοπίας θα μείνουν άθικτες, ότι τα βάρη θα μεταφερθούν στον ιδιωτικό τομέα, δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν, 1 εκατομμύριο άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους, δεκάδες νέοι φόροι επιβλήθηκαν παντού. Ήσυχα και στωικά.

 Όμως η κατάσταση είναι πάλι αδιέξοδη. Μπορεί τα ελλείμματα να μειώθηκαν, σχεδόν να εκμηδενίστηκαν, αλλά η ισορροπία δεν είναι βιώσιμη. Οι έκτακτοι φόροι δεν μπορεί να γίνουν μόνιμοι, ήδη εκποιούμε τις αποταμιεύσεις για να πληρώνουμε φόρους με τους οποίους συντηρούμε ένα κράτος που αρνείται να μειώσει τη γραφειοκρατία, να γίνει παραγωγικό. Νέα χρηματοδοτικά κενά εμφανίζονται στον ορίζοντα.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Καθώς η κοινωνία έχει εξαντληθεί, γίνεται φανερό ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ’ αυτόν που έπρεπε να είχαμε πάρει από την αρχή. Δεν γίνεται να πληρώνουμε ακόμα χρεοκοπημένες κρατικές επιχειρήσεις για να κάνουν τα κόμματα τους επιχειρηματίες. Δεν μπορούμε να πληρώνουμε χιλιάδες άχρηστους οργανισμούς για να βολεύονται οι κρατικοί στρατοί. Δεν γίνεται σε κάθε απογραφή να βγάζουμε κι άλλες δεκάδες χιλιάδες παράνομα ασφαλιστικά βιβλιάρια, πλαστές συντάξεις, ανοιχτομάτηδες τυφλούς που παίρνουν αναπηρικά επιδόματα. Δεν γίνεται να δουλεύει το δημόσιο χωρίς αξιολόγηση για να διασωθούν οι αργόσχολοι πελάτες των κομμάτων. Δεν γίνεται να υπάρχουν ελλείψεις σε τομείς και πλεόνασμα σε άλλους, και ο κρατικός συνδικαλισμός να αρνείται τις μεταθέσεις. Πρέπει κάποια στιγμή το δημόσιο να γίνει πάλι εργασία και όχι κομματική ανταμοιβή.

Πρέπει δηλαδή ν’ αρχίσουμε από εκεί που έπρεπε να είχαμε αρχίσει το 2010. Αναγκαστικά. Και γι’ αυτό, ο παρασιτισμός είναι πάλι στις επάλξεις, προσπαθεί να επιβάλει καθεστώς εμφυλίου. Μόλις η προσοχή στράφηκε πάλι στο «βαθύ κράτος» άρχισαν προπηλακισμοί, προτροπές για λιντσάρισμα, παραστρατιωτικές ομάδες, βία και ένταση ξανά στους δρόμους.

Πατριώτες της δραχμής, επαγγελματίες επαναστάτες, πλιατσικολόγοι των δημόσιων ταμείων, προτιμούν να σύρουν τη χώρα σε τριτοκοσμικές περιπέτειες παρά να προσαρμοστούν. Όπως φαίνεται, αυτή τη μάχη δεν θα μπορέσουμε να την αποφύγουμε.

Η αυταπάτη ότι η Ελλάδα θα σωθεί χωρίς τίποτα να αλλάξει, είναι απλώς ο αργός θάνατος που ζούμε μέχρι τώρα.

Φώτης Γεωργελές