ΨΗΦΟΣ ΣΤΑ 16 : ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΄Η ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑ ?...

Ένα από τα θέματα που αναδύθηκαν με τα τελευταία γεγονότα και την εξέγερση των μαθητών είναι το αίτημα που ακούστηκε από τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ και στην συνέχεια υιοθετήθηκε και από τον ΣΥΡΙΖΑ για δικαίωμα ψήφου στα 16.

Τα επιχειρήματα υπέρ αυτής της άποψης αναφέρουν ότι η γενιά του μέλλοντος είναι «προνομιακά» αδικημένη μιας και θα κληθούν να πληρώσουν τα λάθη και την ολιγωρία των προηγούμενων γενεών σαν συνέπεια των εφαρμοζόμενων πολιτικών που μετακυλύουν τα βάρη της σημερινής γενιάς στις επόμενες (ασφαλιστικό εργασιακές συνθήκες, κλιματική αλλαγή κ.λ.π.).

Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε , όπως ισχυρίζονται οι υποστηρικτές της πρότασης, είναι να τους δώσουμε το λόγο ώστε να συνδιαμορφώσουν το μέλλον τους.

Σε αυτό που θα συμφωνήσω είναι ότι πράγματι, αυτή η πρόταση των ενηλίκων από μόνη της, είναι το λιγότερο που θα μπορούσαμε να φαντασθούμε για τους δεκαεξάρηδες και με κάποια έννοια εντάσσεται και αυτή στο ίδιο πλαίσιο μετακύλυσης στους νεότερους αποφάσεων και ευθυνών που βαραίνουν τις πλάτες των προηγούμενων γενεών.
Είναι κοινός τόπος ότι έχουμε το χειρότερο εκπαιδευτικό σύστημα στην Ευρώπη, οι προτεινόμενοι νέοι ψηφοφόροι, εγκλωβισμένοι στο απαξιωμένο σχολείο , δίχως ελεύθερο χρόνο , ζώντας σε μια κοινωνία που αποκοιμιέται στον καναπέ και καταναλώνει για να υπάρχει , βρέθηκαν στο αδιέξοδο που σηματοδότησε η δολοφονία του συνομήλικού τους. Με όσα μέσα η μέχρι σήμερα παιδεία τους έχει εφοδιάσει, η νεολαία κατέδειξε, σηκώνοντας το χαλί , τα σκουπίδια που συσσώρευσε η κοινωνικο – πολιτισμικο - πολιτική κρίση αυτού του νεοφιλελεύθερου μοντέλου ανάπτυξης.

Η ψήφος στα 16 σαν αντιπρόταση στην οργή τους σήμερα φαντάζει σαν μια προσπάθεια ψηφοθηρίας και χειραγώγησης, μικραίνει τον χρόνο της παιδικότητας ,της δίχως σκοπιμότητες σκέψης ,την ελεύθερη φαντασία και έκφραση, την έμφυτη αμφισβήτηση και άρνηση που είναι απαραίτητη σε αυτή την ηλικία για να προκύψει στην συνέχεια μεγαλώνοντας η θέση.Η αναζήτηση , η διαμόρφωση της προσωπικότητας των εφήβων και η μεταμόρφωσή τους σε ακαδημαϊκούς πολίτες είναι μια διαδικασία που δεν γίνεται να την αγνοήσουμε και να την παραλείψουμε. Αντίθετα πρέπει να την ενισχύσουμε με όλα αυτά που έχουν στερηθεί τα παιδιά εξαιτίας αυτού του άθλιου σύστηματος και να επιδιώξουμε την ενηλικίωσή τους , την ενεργοποίησή τους για τα κοινά και στην συνέχεια ας τους βαφτίσουμε και ψηφοφόρους.

Αν η κοινωνία θέλει να προστατευτεί από τις πετριές των παιδιών της θα πρέπει να επιτρέψει και να διασφαλίσει πρώτα το δικαίωμα στα παιδιά να μεγαλώνουν σαν παιδιά και όταν είναι έφηβοι σαν έφηβοι. Μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα σαν ακαδημαικοί πολίτες να είναι ενεργοί και συνεπώς όταν θέλουν και ώριμοι ψηφοφόροι.

Της Ιωάννας Κοντούλη – Από το http://www.lamianews.blogspot.com/