Παρά την κινδυνολογία του Σαρκοζί στην προεκλογική του ομιλία στη Μασαλία, η Γαλλία δεν έχει τίποτε να φοβηθεί από μια μετωπική αντιπαράθεση με τη Γερμανία για τη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη. Παρά τον ισχυρισμό του απερχόμενου προέδρου ότι έσωσε τη χώρα από την τύχη της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική :
Πρώτον, οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης έφεραν σε κρίση δανεισμού την Ιρλανδία και την Πορτογαλία και στα πρόθυρα της ανάγκης διάσωσης την Ισπανία και την Ιταλία όχι λόγω της δημοσιονομικής τους χαλάρωσης αλλά ως επακόλουθο πρώτον, της αβεβαιότητας που επικράτησε στους επενδυτές μετά τη Συμφωνία της Ντοβίλ για Συμμετοχή του Ιδιωτικού Τομέα και δεύτερον, για τη συνεχή κωλυσιεργία του Βερολίνου σε μιά συνολική διάσωση της Ευρωζώνης. Με άλλα λόγια, η περιφέρεια της Ευρωζώνης πιέσθηκε για να εξαναγκασθεί το Βερολίνο σε αλλαγή πολιτικής.
Δεύτερον, η Γαλλία με την απώλεια της αξιολόγησης ΑΑΑ πλήρωσε περισσότερο την υποταγή της στη Γερμανία παρά τα δημοσιονομικά της μεγέθη, αν θεωρήσουμε σαν δεδομένο ότι η πολιτική του Βερολίνου καταγράφεται ως παράγων αποσταθεροποίησης της προσπάθειας των ΗΠΑ για σταθερή ανάκαμψη.
Με τα παραπάνω δεδομένα είναι σαφές ότι το Παρίσι δεν έχει τίποτε να φοβηθεί από μια ανοικτή σύγκρουση με το Βερολίνο :
Πρώτον, θα προβάλει ως ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης - εκπρόσωπος μιας σταθερά διευρυνόμενης ομάδας χωρών που πλην του νότου της Ευρωζώνης, θα περιλαμβάνει το Βέλγιο και πολύ πιθανόν και την Αυστρία.
Δεύτερον, θα έχει την πλήρη στήριξη της κυβέρνησης Ομπάμα, σε μια στιγμή που οποιοδήποτε ατύχημα στην Ευρωζώνη θα προκαλούσε κραδασμούς στην παγκόσμια οικονομία, ικανούς να επηρεάσουν ακόμη και την επανεκλογή του Αμερικανού προέδρου τον προσεχή Νοέμβριο.
Στην ουσία, ο Φ. Ολάντ θα κληθεί να συνεχίσει την πολιτική που είχε χαράξει ο Σαρκοζί στην περίοδο 2007-2010, όταν αναζητούσε σε κάθε πεδίο την επανεξισορρόπηση της γερμανικής ισχύος μέσω της προσέγγισης με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία και της Ένωσης για τη Μεσόγειο.
Στα μέσα του 2010 ο Σαρκοζί αποδέχθηκε να παίξει στο πεδίο που η ισχύς της άλλης πλευράς ήταν συνθλιπτική, το πεδίο της δημοσιονομικής πειθαρχίας, και παραιτήθηκε από τα συγκριτικά πολιτικά πλεονεκτήματα της Γαλλίας, από τη στρατιωτική της ισχύ -πυρηνική και συμβατική- μέχρι τη μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που της επιτρέπουν μια διευρυμένη αναζήτηση ερεισμάτων και συσχετισμών στην Ευρώπη και τη διεθνή σκηνή, συνολικά.
Με δεδομένο το εσωτερικό πολιτικό αδιέξοδο στη Γερμανία, η επαναδιαπραγμάτευση Γαλλίας - Γερμανίας για το μέλλον της Ευρωζώνης θα είναι εξαιρετικά δύσκολη αλλά υποχρεωτικός μονόδρομος για τη Μέρκελ, αν θεωρήσουμε σαν δεδομένη την έλλειψη εναλλακτικής στρατηγικής από αυτήν της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η πρώτη σκληρή δοκιμασία για τις σχέσεις Παρισιού-Βερολίνου μετά τις εκλογές θα είναι η αδυναμία επικύρωσης από τη νέα Βουλή -καθώς μετά την εκλογή Προέδρου θα διεξαχθούν και βουλευτικές εκλογές, στις οποίες είναι βέβαιο ότι θα προκύψει η ίδια πλειοψηφία- των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής του Δεκεμβρίου. Από μόνη της η εξέλιξη αυτή θα στήσει το σκηνικό μιας συνολικής επαναδιαπραγμάτευσης.
Στα μέσα του 2010 ο Σαρκοζί αποδέχθηκε να παίξει στο πεδίο που η ισχύς της άλλης πλευράς ήταν συνθλιπτική, το πεδίο της δημοσιονομικής πειθαρχίας, και παραιτήθηκε από τα συγκριτικά πολιτικά πλεονεκτήματα της Γαλλίας, από τη στρατιωτική της ισχύ -πυρηνική και συμβατική- μέχρι τη μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που της επιτρέπουν μια διευρυμένη αναζήτηση ερεισμάτων και συσχετισμών στην Ευρώπη και τη διεθνή σκηνή, συνολικά.
Με δεδομένο το εσωτερικό πολιτικό αδιέξοδο στη Γερμανία, η επαναδιαπραγμάτευση Γαλλίας - Γερμανίας για το μέλλον της Ευρωζώνης θα είναι εξαιρετικά δύσκολη αλλά υποχρεωτικός μονόδρομος για τη Μέρκελ, αν θεωρήσουμε σαν δεδομένη την έλλειψη εναλλακτικής στρατηγικής από αυτήν της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η πρώτη σκληρή δοκιμασία για τις σχέσεις Παρισιού-Βερολίνου μετά τις εκλογές θα είναι η αδυναμία επικύρωσης από τη νέα Βουλή -καθώς μετά την εκλογή Προέδρου θα διεξαχθούν και βουλευτικές εκλογές, στις οποίες είναι βέβαιο ότι θα προκύψει η ίδια πλειοψηφία- των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής του Δεκεμβρίου. Από μόνη της η εξέλιξη αυτή θα στήσει το σκηνικό μιας συνολικής επαναδιαπραγμάτευσης.
.jpg)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου