ΡΕ ΣΕΙΣ, ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΘΑΝΕΤΕ ΤΗ ΜΑΝΑ ?...

Σερνόταν η Αντιγόνη η μάνα μας, από νωρίς το Σάββατο, κρεβάτι, καναπέ με το τηλεκοντρόλ, στο χέρι. Ακύρωσε και το ραντεβού στο κομμωτήριο.

Όταν μπήκαν στο χορό όλα τα κανάλια δεν πρόφταινε να αλλάζει. Δεν σταματούσε το βρίσιμο, ούτε όταν πήγαινε για κατούρημα.
Μην την φανταστείς καμιά γραία . Εξήντα δύο και τσαμπουκάς. Ειδική περίπτωση... Ερριξε κάτι ολονυχτίες και εκεί, που γλάρωνε πάντα με το μαρκούτσι δίπλα, πλησίαζε η Αγγελική να χαμηλώσει τη φωνή και έσκουζε.
-Μηηηηη, ακούω...

Περναγαν οι ώρες και όσο η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου, έδινε οδηγίες και συντόνιζε τις επίγειες και εναέριες δυνάμεις.

Την πρώτη κρίση την έπαθε όταν είδε τον τρισκατάρατο (δικός της χαρακτηρισμός για τον καταλληλότερο).
-Αναστασία το πιεσόμετρο. 15 η μεγάλη 9 η μικρή. Το παλεύαμε...

Βγήκε ο Μαρκογιαννάκης και ακολούθησε ο Προκόπης. Άκουγε στέλνοντας τα σχετικά μπινελίκια.
-Αναστασία , παιδί μου το πιεσόμετρο. 17 η μεγάλη 10 η μικρή.

Τα διουρητικά και γρήγορα φώναζε ο αδελφός μου από το τηλέφωνο.

Έφτασε η καταραμένη ώρα, που βγήκε το καρτούν Αντώναρος. Ξέρεις τι είναι να βλέπεις τη μάνα σου να μπλαβίζει;
-Ο αυχένας μου Αγγελική το πιεσόμετρο. 20 η μεγάλη 11 η μικρή.

Στο νοσοκομείο, ξημερωθήκαμε... Δυόμιση ώρες και δεν ξεσκάλωνε από το 18 !...
Τι να πει και ο αδελφός μου στους συναδέλφους ; Το έπαθε από τον Αντώναρο ;

Τρίτη πρωί φτάσαμε σπίτι της. Ο ντόκτορ, γιος της, προσπάθησε να την καλμάρει λέγοντας τα γνωστά.
-Βρε μη μου λέτε εμένα τι να κάνω. Για τα παιδιά σου νοιάζομαι, που για να δουν πράσινο θα πηγαίνουν στην Πίνδο. Νοιάστηκα για τις βιλάρες ; Χέστηκα. Για τα δέντρα κλαίω. Και για την κοροϊδία. Που βγαίνουν και μπλαμπλαδίζουν τις ...άντε μη τις πω !...

Από το diomegyro