ΔΕΝ ΘΑΠΡΕΠΕ Ν΄ ΑΝΑΜΕΙΧΘΟΥΜΕ !...

Τώρα, όποιος πιστεύει πως ο Σαρκοζί, ο Κάμερον ή ο Ομπάμα νοιάζονται για το λαό της Λιβύης και πονάνε για τους νεκρούς του εμφύλιου πολέμου, είναι νυχτωμένος μακριά. Τα συμφέροντά τους και μόνο υπολογίζουν και προσπαθούν να διασφαλίσουν και τίποτα άλλο.

Ανεξάρτητα του τι ακριβώς συμβαίνει στον αραβικό χώρο και του τι γίνεται στη Λιβύη, εμείς, ως Ελλάδα, δεν θάπρεπε να συμμετάσχουμε σε καμιά παρέμβαση της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας. Η ιστορία, παλιότερη και πρόσφατη, διδάσκει πως, στην ουσία, καμιά διεθνής κοινότητα δεν παρεμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, παρά μόνο οι διεθνείς φορείς των οικονομικοστρατιωτικών συμφερόντων.

Πέρα, όμως, από τη γενική θεώρηση και τους γενικότερους λόγους, η Ελλάδα δεν θάπρεπε ν΄ αναμιχθεί και για δύο ειδικότερους : πρώτον επειδή υπάρχει μια παραδοσιακή σχέση με τον αραβικό κόσμο, που δεν πρέπει να διαταραχτεί και δεύτερο γιατί η συγκυρία δεν επιτρέπει, η χώρα να ξοδέψει ούτε ένα ευρώ, σε αποστολές και επιχειρήσεις στρατιωτικού χαρακτήρα και μάλιστα σε ξένη χώρα.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Οι διεργασίες αυτού του είδους είναι πάντοτε αμφιλεγόμενες, η εξέλιξή τους ποτέ δεν είναι σε ευθεία γραμμή, αλλά σε τεθλασμένη, ο διαχωρισμός μεταξύ νικητών και ηττημένων είναι δύσκολος και πάντα σχετικός και πρόσκαιρος, ενώ οι παρεμβαίνοντες σε καμιά περίπτωση δεν ξεμπέρδεψαν εύκολα και ποτέ δεν καταγράφηκαν στη συνείδηση των λαών, ως διασώστες και ευεργέτες. Το γεγονός, δε, πως οι αραβικοί λαοί έχουν μια ιδιαίτερη κουλτούρα και μια ιδιόμορφη οπτική γωνία θεώρησης των πραγμάτων, δεν προδικάζει, ούτε την επικρότηση, ούτε το «ευχαριστώ» για την άμεση ή έμμεση ανάμειξη στα εσωτερικά ενός «αδελφού» λαού.

Στη φάση που διανύουμε άλλες είναι οι επείγουσες ανάγκες της χώρας, συνεπώς άλλες και οι προτεραιότητες των δράσεων και των λειτουργιών μας.