ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ Θ΄ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΟΤΕ !...

Βαθιά άγνοια, προκαταλήψεις και σκοταδιστικές αντιλήψεις εκπαιδευτικών και γονέων κάνουν τα ελληνικά δημοτικά σχολεία θερμοκήπια αναπαραγωγής αναχρονιστικών στερεότυπων, εξοβελίζοντας τη γνώση και την κριτική σκέψη.

Το γύρο των social media κάνει από την Τετάρτη το βράδυ κείμενο που αναρτήθηκε στην προσωπική σελίδα δασκάλας στο Facebook. Δημοσιεύοντας και το προσωπικό της e-mail για επικοινωνία με συναδέλφους της, η δασκάλα αποκαλύπτει ότι η διευθύντρια του σχολείου στο οποίο διδάσκει, την επέπληξε για τη διδασκαλία του «Κεμάλ» των Μάνου Χατζιδάκι - Νίκου Γκάτσου, μετά από διαμαρτυρία γονέα που την κατήγγειλε για... ισλαμική προπαγάνδα.

Ολόκληρη η επιστολή-καταγγελία της δασκάλας έχει ως εξής :

«Γονιός ήρθε στο σχολείο να διαμαρτυρηθεί στη διευθύντρια, κατηγορώντας με για ισλαμική προπαγάνδα, επειδή δίδαξα στα παιδιά (Ε' δημοτικού) τον Κεμάλ του Χατζιδάκι στο μάθημα της μουσικής Αντίδραση διευθύντριας; Μπήκε στην τάξη και μάζεψε από τα παιδιά τις φωτοτυπίες που είχα μοιράσει.

Έπειτα με κάλεσε στο γραφείο της και αφού δήλωσε απογοητευμένη από τη δουλειά μου, μου ανέλυσε για ποιους λόγους στο δημοτικό μόνο μας μέλημα οφείλει να είναι να μαθαίνουμε στα παιδιά να αγαπούν την πατρίδα και να τονώνουμε το εθνικό τους φρόνημα».

Προφανώς, όχι μόνον ο γονέας αλλά και η διευθύντρια του σχολείου δεν είχαν διαβάσει τους στίχους του Νίκου Γκάτσου, ούτε είχαν ακούσει το τραγούδι του Χατζιδάκι (Αν διάβασαν ή άκουσαν - και δεν κατάλαβαν, τόσο το χειρότερο...).

  Προφανώς, έφθανε μόνον η λέξη "Κεμάλ" για να θεωρήσουν ότι πρόκειται περί... "ισλαμικής προπαγάνδας". Μπορούσαν πάντως να καταλήξουν και σε πιό ανησυχητικά συμπεράσματα, διαβάζοντας τους στίχους...

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Η εισαγωγή του τραγουδιού και οι στίχοι :
 

" Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ, ενός νεαρού πρίγκιπα, της Ανατολής, απόγονου του Σεβάχ του Θαλασσινού, που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων...
 

"Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό.

Στη Μοσσούλη, τη Βασόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά κεί.

Τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά.
Απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά και τον πάνε στο Χαλίφη να του βάλει την θηλιά.
Μαύρο μέλι, μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.
Με δύο γέρικες καμήλες, μ’ ένα κόκκινο φαρί στου παράδεισου τις πύλες ο Προφήτης καρτερεί.
Πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.
Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ :

«Νικημένο μου ξεφτέρι, δεν αλλάζουν οι καιροί,με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί.
 

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ.Καληνύχτα...

Sofokleous in