ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΤΟ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ…

Σύντροφε Πρόεδρε…

Κάτι είχα ψυλλιαστεί από τα πριν, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είχα φανταστεί, αυτό, που εκτυλίσσεται, από τη μέρα που ορκίστηκε η κυβέρνησή μας.
Πού το πας και πού θα το φτάσεις ; Εμάς, τους, εννοείται, συνεργάτες σου, μας σκέφτεσαι καθόλου ;
Σ΄ έβλεπα, τον προηγούμενο καιρό, στις γυμναστικές σου, τα ποδήλατά σου, τις ιστιοσανίδες σου και τ΄ άλλα exteme sports και χαιρόμουνα για την κατάσταση της υγείας σου και το προπονημένο σώμα σου : πού να φανταστώ, όμως, πως αυτή η σκληρή προπόνησή σου γίνονταν, με το βλέμμα στραμμένο, στην επόμενη μέρα, στην περίοδο της κυβερνητικής εξουσίας ;

Είναι γεγονός, πως προεκλογικά, δεν μας ενόχλησες ιδιαίτερα, αφού το τρέξιμό μας επιβάλλονταν από τις προσωπικές μας επιδιώξεις και ανάγκες. Το σκηνικό άλλαξε, όμως, αμέσως μετά τη νίκη και κυρίως, αμέσως μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησής μας.
Μια ολόκληρη – πρώτη ημέρα, στο όρθιο, στο περπάτημα (και με ταχύ βήμα), στην πάρλα, στο ψάξιμο, στις παραλαβές, στις χαιρετούρες…
Το τηλεφώνημά σου στις 2 τη νύχτα, δεν μας ξύπνησε, μιας και τότε, μόλις, μπαίναμε στο σπίτι μας, μας ήρθε ταμπλάς, όμως, με το πρόσταγμά σου : «…αύριο πρωί, στο γραφείο στις 8 !...».

Η αρχική μου χαρά για την συμμετοχή μου στο κλιμάκιο τη Ηλείας, περιορίστηκε δραστικά, όταν μας υποχρέωσες να κατεβούμε από τ΄ αυτοκίνητα, πάνω από ένα χιλιόμετρο μακριά, προκειμένου να διασχίσουμε πεζοί, το χώρο, που ήταν οι κάτοικοι της περιοχής, για να βρεθούμε κοντά τους και ανάμεσά τους, να τους δούμε και να τους ακούσουμε.
Χωρίς ανάσα, άρχισες τις παρουσιάσεις και τις ομιλίες κι εμείς εκεί, δίπλα σου όρθιοι… Μετά το λόγο σου, ξεκίνησαν οι ομιλίες των υπουργών κι εσύ εκεί, από κάτω, στην άκρη …όρθιος ! Πού, να τολμήσει να καθίσει σε καρέκλα, κανείς μας, με τον πρωθυπουργό όρθιο ;… Δυόμισι ώρες και πλέον, ορθοστασία ! ΄Εβλεπα τους βουλευτές και τους δημάρχους θρονιασμένους και αραχτούς και ξεροστάλιαζα στα πονεμένα πόδια μου. ΄Ηταν βλέπεις κι εκείνος ο Κουτσούκος, που μας είχε πάρει χαμπάρι και μας περιέπαιζε με χειρονομίες, νοήματα και γελάκια… Τον καριόλη !...

Ο γυρισμός δεν περιελάμβανε σπίτι και ξεκούραση, αλλά υπουργείο και δουλειά… Το τηλεφώνημα για το πρωϊνό ξύπνημα, στην ώρα του, στις 2. Η σκέψη, που έκανα για, πιθανά, μαγνητοφωνημένο μήνυμά σου, δεν κολλάει, καθώς απευθύνεσαι στον καθένα με τ΄ όνομά του, και πιάνεις και κουβέντα, άρα τηλεφωνείς ζωντανά !

Βρε, μπελάς, που μας βρήκε !...

Πάνω που άρχιζα να βάζω τη φαντασία μου να ταξιδεύει, σε μελλοντικές ημέρες, ηπιότερες και πιο ξεκούραστες, ήρθε, σαν βόμβα, το προσκλητήριο, για βραδινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, διαδικασία, που την προδίκασες, ως συνηθισμένη από ΄δω και πέρα…
Και σαν να μην έφτανε αυτό, εγκαινίασες, χθες μόλις, αιφνιδιαστικές επισκέψεις σου στα Υπουργεία και μάλιστα απογευματινές ώρες ! ΄Αρα, μονίμως σε επιφυλακή και με το φόβο της μπούκας σου, όλοι μας !...
Για όνομα του Θεού και της Παναγίας, σε ελληνικό κυβερνητικό σχήμα του 2009, έχω μπει ή στο Επαναστατικό Συμβούλιο του Λένιν, στα 1920 ;

Για νάχουμε, καλό ερώτημα, Πρόεδρε, ανασχηματισμό, κάθε πότε προβλέπεις ;