ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΗ ΒΑΡΙΕΤΑΙ ΚΙ Ο ...ΛΑΟΣ !...

Και βέβαια, η Δημοκρατία είναι το καλύτερο Πολίτευμα κι ας είναι το πιο δύσκολο… Τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά είναι, απείρως, πολυπλοκότερα και δυσκολότερα, δίνουν, όμως, την πραγματική της ουσία και ωφελιμότητα.

Συνυφασμένα με τη Δημοκρατία, η διαφάνεια, η αξιοκρατία και η δικαιοσύνη, ιδιαίτερα όταν αφορούν στη λειτουργία του Κράτους και των μηχανισμών του, έννοιες, που συνήθως κακοποιούνται, όταν δεν αποκλείονται τελείως.
Στην Ελλάδα, με το άλλοθι της συμβολής των αρχαίων προγόνων μας, στη θεμελίωση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, εμείς οι απόγονοι, ουκ ολίγες φορές, του δώσαμε και κατάλαβε, ως προς τα βασικά του, (π.χ. δικτατορίες), αλλά κατ΄ εξακολούθηση, το ευνουχίσαμε ως προς τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά και δη, ως προς ανωτέρω αναφερόμενα. >>>>Διαβάστε περισσότερα...

Η θέληση και η αποφασιστικότητα του Γιώργου Παπανδρέου, για την πραγματοποίηση της υπέρβασης, άκρως ενδιαφέρουσα, αξιέπαινη και εν πολλοίς καλοδεχούμενη, από το σύνολο του λαού. Ποιότητα στη Δημοκρατία μας, ναι, μεν, αλλά : πάντα στα υπ΄ όψη, το δύσκολο του …αθλήματος !...
Διαφάνεια παντού, δικαιοσύνη για όλα και για όλους, αξιοκρατία, όμως, παντού, γίνεται ; Μπορεί να γίνει ;
Αξιοκρατία σημαίνει στάνταρ κανόνες, καθαρούς, ίσες ευκαιρίες για όλους και ανεπηρέαστη επιλογή του καλύτερου, του πιο άξιου, (κατά την κρίση…).
Αξιοκρατικές διαδικασίες είναι απαραίτητες σε κάθε λειτουργία του δημόσιου τομέα, από τις προσλήψεις, μέχρι τις τοποθετήσεις και τις προαγωγές. Για ποιες θέσεις ; Για όλες, εκτός απ΄ αυτές, που θεωρούνται και είναι πολιτικές !
Στην πολιτική οι επιλογές έχουν τα δικά τους κριτήρια, πολιτικός δεν γίνεται όποιος έχει τα περισσότερα πτυχία, όπως επίσης η πολιτική ομάδα δεν μπορεί να στελεχώνεται με δημόσιο διαγωνισμό : λειτουργούν άλλου είδους κρίσεις, εκτιμήσεις και αξιολογήσεις, καθώς ο πολιτικός κρίνεται από το λαό και μόνο.

Οι θέσεις των Γενικών Γραμματέων των Υπουργείων, είναι, σύμφωνα με την υπάρχουσα δομή της κυβερνητικής εξουσίας, θέσεις πολιτικές, ο φορέας τους αποτελεί μέλος της πολιτικής κυβερνητικής ομάδας, το φυσιολογικό είναι, να επιλέγεται ως πολιτικός, πρώτιστα, κι όχι ως επιστημονική διάνοια…
Το μπλέξιμο με τις διαφανείς και αξιοκρατικές διαδικασίες, που (πρέπει να) αφορούν τις διοικητικές ή τις άλλες θέσεις απασχόλησης, στο Δημόσιο, εδώ αποτελεί πλεονασμό και να που καταλήγει : στην υπέρμετρη καθυστέρηση της στελέχωσης των Υπουργείων και άλλων Οργανισμών, (π.χ. Γενικές Γραμματείες) και την δημιουργία φαινομένων και καταστάσεων αδράνειας, αργοπορίας, συσσώρευσης και επιδείνωσης ζητημάτων και προβλημάτων…

Εκείνο, που ακούγεται ήδη, στα λαϊκά «στέκια», είναι το «…μα τι κάνουν ?...» και μια βαριεστιμάρα, τείνει ν΄ απλωθεί… Ο πολίτης ποσώς ενδιαφέρεται, για το αν τον άμεσο συνεργάτη του, ο κάθε Υπουργός, τον επιλέξει μέσω διαφανούς και αξιοκρατικής διαδικασίας ή με πολιτικά - κομματικά κριτήρια. ΄Αλλωστε, το έργο του, αύριο, στην κυβέρνηση και το κόμμα θα το χρεώσει κι όχι στη διαδικασία ή τα επιστημονικά του προσόντα…
Οι μέχρι σήμερα εξελίξεις, δημιουργούν καχυποψίες (;), για προσχηματική εφαρμογή, των αξιοκρατικών διαδικασιών και το χειρότερο, δεν εστιάζονται, μόνο, στην περίπτωση των γενικών γραμματέων, αλλά τείνουν να εμπεδώσουν αμφισβητήσεις και για όλες τις, επόμενες, εφαρμογές τους !...