Ο πολίτης που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και το ξανάφερε στην κυβέρνηση, είτε μέλος, είτε φίλος, είτε απλός ψηφοφόρος είναι, εκείνο που προσδοκάει από το Γ. Παπανδρέου δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μια χρηστή, διάφανη και υπέρ των λαϊκών συμφερόντων και της χώρας, άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας.
Η υλοποίηση, όσο το δυνατόν περισσότερων, από τις εξαγγελίες, είναι το κύριο μέτρο κρίσης και σύγκρισης, τόσο του Πρωθυπουργού, όσο και του κυβερνητικού μηχανισμού.
Οι επί μέρους ανάγκες των απλών ψηφοφόρων, οι οποίες πάνε πέρα από εκείνες της τάξης τους, είναι οι λεγόμενες ατομικές ή οικογενειακές ανάγκες και αναφέρονται, το πολύ – πολύ (και κυρίως ) στην εξεύρεση μιας θέσης εργασίας ή στην βελτίωση μιας υφιστάμενης εργασιακής κατάστασης…
Η καταφυγή των πολιτών αυτών στην ρουσφετολογική αναζήτηση μιας τακτοποίησης, περισσότερο είχε και έχει να κάνει με το υπάρχον και εφαρμοζόμενο αδιαφανές και χωρίς κανόνες καθεστώς στον τομέα των προσλήψεων, των προαγωγών ή των τοποθετήσεων και λιγότερο, με την προσπάθεια εξαργύρωσης της ψήφου ή της εκμετάλλευσης, π.χ., της κομματικής ιδιότητας. >>>>Διαβάστε περισσότερα...
Ο απλός ψηφοφόρος, ο οποίος είναι ο ίδιος άνεργος ή έχει παιδί, που ψάχνει για δουλειά, δεν αντιδρά και δεν εξοργίζεται με την προώθηση νόμων και διατάξεων, που αντικειμενικοποιούν τις διαδικασίες πρόσληψης και εισάγουν – στο βαθμό που είναι δυνατό- καθαρούς, σταθερούς και αξιοκρατικούς όρους. Το αντίθετο μάλιστα…
Ανέκαθεν, εκείνο που τον εξαγρίωνε ήταν η είδηση, που κάθε φορά πέφτει στο στενό κύκλο της γειτονιάς ή του χώρου δουλειάς, για την «τακτοποίηση» από το παράθυρο, του τάδε και του δείνα, των ίδιων ή κάποιων από τους συγγενείς τους.
Τα ερωτήματα του τύπου «πως τα κατάφερε ;…» και «γιατί αυτός κι όχι εγώ, γιατί το δικό του κι όχι το δικό μου ;…», συνηθισμένα και επιτακτικά, το βράδυ στο οικογενειακό τραπέζι και το πρωί στο γραφείο του Κόμματος ή του βουλευτή !
Με τις διαμαρτυρίες, τις πιέσεις και τις απειλές, να πηγαίνουν σύννεφο και την αγωνία για τη δικαίωση να οδηγεί σε συμπεριφορές εξευτελιστικές για τη σοβαρότητα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια…
Ποιος πιστεύει, πως αυτή η διαδικασία αρέσει στον έλληνα πολίτη και πως επιθυμεί και επιδιώκει την οιονεί διατήρησή της ;
Η απόλυτη ισχυροποίηση του ΑΣΕΠ, ως γνήσια ανεξάρτητη αρχή και η υπαγωγή σ΄ αυτό, ΟΛΩΝ των προσλήψεων, (κάθε είδους και μορφής), στο στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, είναι λαϊκή απαίτηση και η νομοθετική κατοχύρωση αυτής της εξέλιξης θ΄ αποτελέσει τη σημαντικότερη – μέχρι τώρα – παρέμβαση της νέας κυβέρνησης.
Όπως και να το κάνουμε, το να μείνουν άνεργοι οι «απασχολούμενοι», χρόνια τώρα, στο βρώμικο κύκλωμα της ρουσφετολογίας και της πολλαπλής εκμετάλλευσης, της ανθρώπινης ανάγκης και του δικαιώματος στην εργασία και την προκοπή, δεν είναι κάτι το κακό : πρόοδος είναι !...
Η υλοποίηση, όσο το δυνατόν περισσότερων, από τις εξαγγελίες, είναι το κύριο μέτρο κρίσης και σύγκρισης, τόσο του Πρωθυπουργού, όσο και του κυβερνητικού μηχανισμού.
Οι επί μέρους ανάγκες των απλών ψηφοφόρων, οι οποίες πάνε πέρα από εκείνες της τάξης τους, είναι οι λεγόμενες ατομικές ή οικογενειακές ανάγκες και αναφέρονται, το πολύ – πολύ (και κυρίως ) στην εξεύρεση μιας θέσης εργασίας ή στην βελτίωση μιας υφιστάμενης εργασιακής κατάστασης…
Η καταφυγή των πολιτών αυτών στην ρουσφετολογική αναζήτηση μιας τακτοποίησης, περισσότερο είχε και έχει να κάνει με το υπάρχον και εφαρμοζόμενο αδιαφανές και χωρίς κανόνες καθεστώς στον τομέα των προσλήψεων, των προαγωγών ή των τοποθετήσεων και λιγότερο, με την προσπάθεια εξαργύρωσης της ψήφου ή της εκμετάλλευσης, π.χ., της κομματικής ιδιότητας. >>>>Διαβάστε περισσότερα...
Ο απλός ψηφοφόρος, ο οποίος είναι ο ίδιος άνεργος ή έχει παιδί, που ψάχνει για δουλειά, δεν αντιδρά και δεν εξοργίζεται με την προώθηση νόμων και διατάξεων, που αντικειμενικοποιούν τις διαδικασίες πρόσληψης και εισάγουν – στο βαθμό που είναι δυνατό- καθαρούς, σταθερούς και αξιοκρατικούς όρους. Το αντίθετο μάλιστα…
Ανέκαθεν, εκείνο που τον εξαγρίωνε ήταν η είδηση, που κάθε φορά πέφτει στο στενό κύκλο της γειτονιάς ή του χώρου δουλειάς, για την «τακτοποίηση» από το παράθυρο, του τάδε και του δείνα, των ίδιων ή κάποιων από τους συγγενείς τους.
Τα ερωτήματα του τύπου «πως τα κατάφερε ;…» και «γιατί αυτός κι όχι εγώ, γιατί το δικό του κι όχι το δικό μου ;…», συνηθισμένα και επιτακτικά, το βράδυ στο οικογενειακό τραπέζι και το πρωί στο γραφείο του Κόμματος ή του βουλευτή !
Με τις διαμαρτυρίες, τις πιέσεις και τις απειλές, να πηγαίνουν σύννεφο και την αγωνία για τη δικαίωση να οδηγεί σε συμπεριφορές εξευτελιστικές για τη σοβαρότητα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια…
Ποιος πιστεύει, πως αυτή η διαδικασία αρέσει στον έλληνα πολίτη και πως επιθυμεί και επιδιώκει την οιονεί διατήρησή της ;
Η απόλυτη ισχυροποίηση του ΑΣΕΠ, ως γνήσια ανεξάρτητη αρχή και η υπαγωγή σ΄ αυτό, ΟΛΩΝ των προσλήψεων, (κάθε είδους και μορφής), στο στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, είναι λαϊκή απαίτηση και η νομοθετική κατοχύρωση αυτής της εξέλιξης θ΄ αποτελέσει τη σημαντικότερη – μέχρι τώρα – παρέμβαση της νέας κυβέρνησης.
Όπως και να το κάνουμε, το να μείνουν άνεργοι οι «απασχολούμενοι», χρόνια τώρα, στο βρώμικο κύκλωμα της ρουσφετολογίας και της πολλαπλής εκμετάλλευσης, της ανθρώπινης ανάγκης και του δικαιώματος στην εργασία και την προκοπή, δεν είναι κάτι το κακό : πρόοδος είναι !...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου