ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ : ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ !...

Πέρασε ένας χρόνος από τον τραγικό θάνατο των τριών τραπεζο-ϋπαλλήλων της Marfin, της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, της Παρασκευής Ζούλια και του Επαμεινώνδα Τσάκαλη, καθώς και του αγέννητου βρέφους της Αγγελικής, οι οποίοι έπεσαν θύματα βίας που δεν έχει καμία σχέση με το εργατικό κίνημα και τις συνδικαλιστικές διεκδικήσεις.

Ένας χρόνος σιωπής από εκείνους που έχουν την ευθύνη διερεύνησης της υπόθεσης και απόδοσης των ευθυνών, με εξαίρεση… την κινητικότητα των τελευταίων ημερών, η οποία μάλλον για στάχτη στα μάτια μοιάζει !

Ένας χρόνος απόστασης από ένα τραγικό γεγονός τεσσάρων θανάτων, που έγινε αφορμή – πέρα από την απώλεια της ζωής των ανθρώπων – να συκοφαντηθούν οι κοινωνικοί αγώνες και να ενοχοποιηθούν οι εργατικές διαδηλώσεις με στόχο την συντηρητικοποίηση, το φόβο και την ανασφάλεια της ελληνικής κοινωνίας.

Σύσσωμος ο ελληνικός λαός, από την πρώτη στιγμή, καταδίκασε τν δολοφονική επίθεση στην Marfin ζητώντας την άμεση διερεύνηση της υπόθεσης και την απόδοση των ευθυνών. Ένα χρόνο μετά το τραγικό γεγονός της απώλειας τεσσάρων ψυχών, οφείλουμε να καταγγείλουμε την καθυστέρηση των ερευνών και τον καταλογισμό των ευθυνών.

Στους λίγους που θυμήθηκαν το τραγικό γεγονός κι επισκέφτηκαν το χώρο για ν΄ αφήσουν λουλούδια και μηνύματα, οι πονεμένες οικογένειες των θυμάτων.

Το δράμα τους αποτυπωμένο σ΄ ένα κομμάτι χαρτί, με μια "ανοικτή επιστολή" της οικογένειας Παπαθανασοπούλου :

«...365 ημέρες χωρίς την Αγγελική. ΄Αδειος χρόνος, δίχως χαρά. Η οικογένεια μας αντί να κρατήσει στα χέρια το νέο της μέλος, αγωνίστηκε να συνειδητοποιήσει την απώλεια, να χωνέψει το πόσο βίαια και άδικα χάθηκε ένας όμορφος άνθρωπος και ο απόγονος του. Είναι πολύ σκληρός αντίπαλος ο θάνατος, καθώς και η βία που τον γεννά»...

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

...«Κάνοντας μια αναδρομή στην ερημιά των 365 αυτών ημερών μόνο ερωτήματα ανακύπτουν. Ποιοι άπλωσαν το χέρι τους και έριξαν τις μολότωφ ; Πότε θα τους βρούνε ; Γιατί όλη αυτή η σιωπή ; Πόσο θάρρος χρειάζεται να έχει ένας εργοδότης για να ζητήσει συγνώμη και να σηκώσει το μέρος των ευθυνών του, ιδιαίτερα αφού το πόρισμα της Επιθεώρησης Εργασίας ξεκάθαρα μιλά για έλλειψη μέτρων ασφαλείας ; Γιατί δεν σήκωσε κανείς εκ μέρους της πολιτείας ένα τηλέφωνο να ενημερώσει, να απαντήσει ή έστω να παρηγορήσει μια οικογένεια που χωρίς να φταίει σε τίποτα αποδεκατίστηκε ;»...

...«Οι ειδήσεις της πιθανής εύρεσης αυτών που έριξαν τις μολότωφ την 5.5.2010 άνοιξαν ένα παράθυρο στο τοπίο των εξελίξεων της υποθέσεως. Γέννησαν την ελπίδα ότι η δικαιοσύνη θα έχει επιτέλους την ευκαιρία να αποκαταστήσει την ανισορροπία που προκάλεσε η αψυχολόγητη εγκληματική ενέργεια, κάνοντας μας να νιώθουμε ασφαλείς»...


...«Οι μορφές της Αγγελικής, της Παρασκευής, του Νώντα ήταν λαμπερές και αντιπροσωπευτικές της γενιάς τους. Δεν άξιζαν αυτό το τέλος. Αποζητούν να γίνουν αφορμή προκειμένου εμείς οι υπόλοιποι να αντιμετωπίζουμε με μεγαλύτερο σεβασμό τη ζωή και να την προστατεύουμε...».

Σε κάθε περίπτωση και χωρίς κανένα συμβιβασμό, που θα οδηγούσε στις καλένδες και στην ατιμωρησία των πραγματικών υπευθύνων αυτού του τραγικού γεγονότος της 5ης Μαΐου του 2010, θεωρούμε ότι η μνήμη όλων μας για την απώλεια των ανθρώπων πρέπει να είναι διαχρονική και όχι επαιτειακή με στόχο την αποτροπή τέτοιων γεγονότων.

Μόνο έτσι θα αποτρέψουμε τέτοια τραγικά γεγονότα στο μέλλον διαχωρίζοντας κάθε μορφή βίας και τους σκοπούς που υπηρετεί από όπου και αν προέρχεται, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τους εργατικούς αγώνες και τις ειρηνικές κοινωνικές διαδηλώσεις.