ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΑ MEDIA !...

Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή. Ή έτσι τουλάχιστον το θέλει η παράδοση. Είναι τυφλή και δεν βλέπει. Ούτε τα πρόσωπα ούτε την ιστορία που κρύβουν. Ούτε αξιώματα ούτε ειδικά βάρη. Ολοι, μπροστά στη Θέμιδα, είναι μικροσκοπικά ανθρωπάκια, περιμένοντας απλώς να κριθούν. Κατά πως πρέπει. Κατά πως δείχνουν τα στοιχεία. Αθώος ή ένοχος...

Σε κάποιες προηγμένες χώρες, μάλιστα, ο κατηγορούμενος είναι αθώος μέχρι αποδείξεως της ενοχής του. Στις ΗΠΑ, όμως;

«Το σύνηθες επαναλαμβανόμενο ρητό στην ποινική δικαιοσύνη των ΗΠΑ είναι η 'υπόθεση αθωότητας': Ο κατηγορούμενος θεωρείται αθώος μέχρι να αποδειχθεί ένοχος. Ιστορικά, αυτή η υπόθεση είχε μεγάλη σημασία τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της δίκης. Ωστόσο, υπό το πρίσμα των ομοσπονδιακών αλλαγών στις πρακτικές προ της δίκης, όσο και της απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου να απαγορεύει την εφαρμογή της 'υπόθεση αθωότητας' στη δίκη, αυτό το νομικό θέσφατο δεν προστατεύει πλέον τους κατηγορούμενους πριν από τη δίκη τους». Αυτά συμπεραίνει η πανεπιστημιακός Σίμα Μπαρανταράν σε άρθρο της σε νομική επιφυλλίδα του Οχάιο, που δημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο.

Μετά και τα τεκταινόμενα στην υπόθεση του Ντομινίκ Στρος Καν, δεν χρειάζεται κανένα δίπλωμα Νομικής για να κατανοήσει κανείς το νόημα του άρθρου: Η «υπόθεση αθωότητας», η αρχή που προστατεύει τον κατηγορούμενο από την ηθική απαξίωση, καταπατήθηκε πλήρως στην περίπτωση του επικεφαλής του ΔΝΤ.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

«Τα γεγονότα για τα οποία κατηγορείται ο Στρος Καν είναι πολύ σοβαρά. Αλλά, σε αυτό το στάδιο, έχουν μία ιδιομορφία: Δεν έχουν αποδειχθεί», γράφει στο κύριο άρθρο της η εφημερίδα Le Monde και συμπεραίνει: «Ωστόσο, πολιτικά και μιντιακά (σ.σ. από τα ΜΜΕ), ο Στρος Καν έχει ήδη κριθεί. Και έχει τιμωρηθεί σκληρά, ανελέητα».

Είναι γεγονός ότι τα ΜΜΕ συνηθίζουν να καλύπτουν με τη γνωστή «θολή εικόνα» το πρόσωπο του κατηγορούμενου όταν προσέρχεται στη δίκη του. Είναι η προστασία του από το διασυρμό, ο οποίος αν επέλθει, δεν θα ξεχαστεί ακόμη και στην περίπτωση αθώωσης. Αντί γι' αυτή την προστασία, οι Αμερικανοί επέλεξαν να σύρουν τον Στρος Καν, δεμένο πισθάγκωνα, αξύριστο και σχεδόν χαμένο, μπροστά από τις δεκάδες κάμερες. Και, επιπλέον, έδωσαν άδεια στις κάμερες να μπουν στην αίθουσα του δικαστηρίου, σε μία σπάνια, είναι αλήθεια, έκφανση της σύμπνοιας δικαστών - ΜΜΕ. Εγιναν κι άλλα λάθη.

Η αστυνομία έδωσε πληροφορίες που έκαναν το γύρο του κόσμου, «πείθοντας» για την ενοχή του Στρος Καν, για να διορθωθούν λίγο αργότερα, όταν πια κανείς δεν έδινε σημασία σε λεπτομέρειες.
Όπως επισημαίνει η Le Monde: «Είναι βέβαιο ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι ενώπιον της Δικαιοσύνης, φαίνεται, όμως, ότι δεν είναι όλοι ίσοι ενώπιον των ΜΜΕ». Κι ακόμη χειρότερα: «Ενώ η Δικαιοσύνη παίρνει χρόνο, χρόνος δεν υπάρχει για τα ΜΜΕ, όπου πλέον βασιλεύει το νανοδευτερόλεπτο: Με το Twitter και τα παρόμοια ηλεκτρονικά μέσα, μία εξέλιξη στην υπόθεση Στρος Καν μπορεί να οδηγήσει σε πτώση του ευρώ στις ασιατικές αγορές». «Οσο για τον πολιτικό χρόνο», γράφει το κύριο άρθρο της εφημερίδας, «είναι, επίσης, γρήγορος». «Αλλά το σοκ ήταν τέτοιο που τον διώχνει από την πολιτική σκηνή. Οποια κι αν είναι η ενοχή του...».

Της Ελένας Μπέλλη από την ΗΜΕΡΗΣΙΑ.