ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ !...

Όταν συζητάς μ΄ έναν δεξιό, νεοδημο-κράτη, ακόμα κι αυτός αποφεύγει να στηρίξει τον Καραμανλή και την επάρατη πενταετία του. Είναι το αποτέλεσμα της άποψης που επικράτησε στην ελληνική κοινωνία κι εκφράστηκε, καταπελτικά, στις εκλογές της 4ης Οκτώβρη 2009.
Το ό,τι ο Καραμανλής υπήρξε ένας άχρηστος πρωθυπουργός, που έκανε κακό στη χώρα και το λαό της, είναι, σχεδόν, πανθομολογούμενο. Κανένας, δεν βγήκε, ως σήμερα, να τον υπερα-σπιστεί, εκτός από κάποιους τρόφιμους της πάλαι ποτέ αυλής του και από την κομματική καφρίλα της Δεξιάς, με τα πειραγμένα γονίδια, που καθορίζουν την πολιτική συμπεριφορά τους…

Κι όμως, αυτό το καμένο χαρτί της πολιτικής, τον ρετσινιαρισμένο ως τον χειρότερο πρωθυπουργό της νεότερης ελληνικής ιστορίας, τον αποδεδειγμένα υπεύθυνο για την προσέγγιση της οικονομίας και της χώρας, στο χείλος του γκρεμού, βγήκε ο Σαμαράς στη ΔΕΘ κι όχι μόνο τον στήριξε, αλλά τον καθαγίασε, απαλλάσσοντάς τον από κάθε ευθύνη !

Για να μιλήσουμε με πολιτικούς όρους κι όχι με ψυχιατρικούς (αν κι αυτοί παίζουν το ρόλο τους κάθε φορά…), το φαινόμενο του αρχηγού της νέας Ν.Δ. να διαμορφώνει τους όρους και τα διλλήματα, ως προς την παράταξή του, τις παραμονές μιας κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης, επιλέγοντας να ταυτιστεί με τον «αποδιοπομπαίο τράγο», (χωρίς εισαγωγικά θάπρεπε να γραφτεί …βόδι…), είναι, τουλάχιστον, παράξενο. Η επιλογή του να πάει κόντρα στο ρεύμα, στην πορεία της διεκδίκησης ενός νικηφόρου αποτελέσματος, μόνο ως συμπεριφορά ενός ανθρώπου με αυτοκτονικές τάσεις, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. >>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Τίποτα δεν δείχνει πως οι βασικές εκτιμήσεις του εκλογικού σώματος έχουν αλλάξει και μάλιστα άρδην και κυρίως, οι όποιες, φανερές και κρυφές μετρήσεις, σε καμιά περίπτωση δεν αποτυπώνουν την αναθεώρηση των απόψεων για τον άχρηστο Καραμανλή. Παρ΄ όλ΄ αυτά ο Αντωνάκης, όχι μόνο επιμένει, αλλά και εντείνει, μέρα με τη μέρα την προστατευτική του τακτική απέναντι στον προκάτοχό του : κάτω τα χέρια από τον Καραμανλή, δεν έφτιαξε σε τίποτα !

Καλά, ο τύπος, έχει αναλάβει μεγάλη και βαριά αποστολή, βάσει, όπως όλα δείχνουν, ενός σκληρού και αδιαπραγ-μάτευτου «συμβολαίου», κάτι, δηλαδή, σαν το αντίστοιχο και γνωστό …Μνημόνιο !
Το καραμανλέϊκο, για να του παραδώσει το κόμμα, τον έδεσε χειροπόδαρα, επιλέγοντάς τον για τη «βούτα στα σκατά». Εξ ιδιοσυγκρασίας μωροφιλόδοξος και εξ εμπειρίας ξεροσταλιασμένος, δέχτηκε ν΄ αναλάβει την απέλπιδα προσπάθεια της τελευταίας απόπειρας να περισώσει το ερειπωμένο «μαγαζί».

Την επομένη των αυτοδιοικητικών εκλογών θ΄ αποδειχτεί πόσο κόπανος ήταν και είναι !...