ΚΙ ΑΚΑΡΤΕΡΕΙ ΚΙ ΑΚΑΡΤΕΡΕΙ !...

«Ήμουνα νιος και γέρασα» παρακολουθώντας τους αυτοχρισμένους ως …αριστερότερους, να προσμένουν τη «συνάντησή τους» με την απογοητευμένη βάση του ΠΑΣΟΚ.
Πόσες και πόσες φορές, δεν ζήσαμε το ίδιο σκηνικό, με τους «αριστερούς» ηγήτορες να γνωματεύουν την αντιλαϊκή στροφή της πολιτικής της (εκάστοτε) κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και να προφητεύουν τη μαζική φυγή των ψηφοφόρων προς τα σχήματά τους ; Τόσες, όσες οι διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις !...

Η τωρινή διαδικασία ενέχει κάποιες ιδιαιτερότητες, (η πάροδος των χρόνων απαιτεί και ορισμένους εμπλουτισμούς…), με κυριότερη την επιλογή, που χαρακτηρίστηκε ως «ρεφάρισμα» υψηλότατου ρίσκου : η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προτίμησε την επανάληψη της απόπειρας πλιατσικολογήματος στη βάση των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, (με νέα τρυκ και νέους τρυκαδόρους…), θυσιάζοντας, αυτή τη φορά, όχι μόνο την ενότητα, αλλά ακόμα και την ύπαρξη αυτού καθεαυτού του πολιτικού – κομματικού φορέα της !
Νέα ηγεσία, νέος ενθουσιασμός, νέες προσμονές, θα πει κάποιος και θα ζητήσει υπομονή ως τις 7 του Νοέμβρη. >>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Καμιά αντίρρηση και κανένα πρόβλημα από την πλευρά μας, μιας κι αυτό, (το πρόβλημα), στην άλλη μεριά διαμορφώνεται, περίπου ως μονομέρεια : ο χώρος του ΠΑΣΟΚ και να χάσει δυνάμεις, δεν θα προκαλέσει καμιά, σχεδόν, έκπληξη, καθώς η τωρινή κυβέρνησή του (υποχρεώθηκε και) εφαρμόζει μια πολιτική – κυρίως – στην οικονομία, πρωτοφανούς σκληρότητας, σφόδρα περιοριστική και, συνεπώς, έντονα αντιλαϊκή.
Ο άλλος χώρος όμως ; Οι διαχρονικοί υποδοχείς με τις ορθάνοικτες αγκάλες, αν μείνουν και πάλι ρέστοι, σε τι (νέα) περιπέτεια θα μπουν ; Κι αυτή η έρμη η Αριστερά τι είδους και τι βάθους πλήγμα θα δεχθεί ;

Πως ; Μαθημένα τα βουνά απ΄ τα χιόνια ; Ναι, αλλά ο (κυρίαρχος) λαός για τέτοιες περιπτώσεις και γι αυτούς τους ανθρώπους, έχει συγκεριάσει τη σοφή ρήση : «η τρέλλα δεν πάει στα βουνά !...».