Κι όμως, ενίοτε η ιστορία επαναλαμβάνεται όχι, αναγκαστικά, ως φάρσα ! Φυσικά και πρόκειται για σπάνιες εξαιρέσεις του κανόνα, αλλά να, που υπάρχουν.
Η περίπτωση των σχέσεων Ελλάδας - Ε.Ε. (ΕΟΚ, παλιότερα) είναι μια απ΄ αυτές, με την πρόσφατη εξέλιξη που υπήρξε στις Βρυξέλλες ν΄ αποτελεί επανάληψη ενός σκηνικού παρέμβασης και βοήθειας της Ευρώπης προς τη χώρα μας.
Τη δεκαετία του 80, ο μεγάλος Ανδρέας ζήτησε, απαίτησε, πίεσε και εν πολλοίς εκβίασε, τους τότε εταίρους, για να δώσουν τα περιβόητα «Μεσογειακά Προγράμματα», κονδύλια που κρίθηκαν αναγκαία για να τονώσουν την ανάπτυξη της Ελλάδας και των άλλων χωρών της Μεσογείου, προκειμένου να μειωθεί το χάσμα μεταξύ αυτών και των αναπτυγμένων κρατών της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης.
Τη δεκαετία του 90, ο Παπανδρέου αρχικά κι ο Σημίτης στη συνέχεια, πήραν και διαχειρίστηκαν τα «πακέτα Ντελόρ», πόροι που χρησιμοποιήθηκαν και συνετέλεσαν στη δημιουργία πολλών έργων υποδομών, καθώς και στην προετοιμασία για την είσοδο της χώρας στην Ευρωζώνη.
Δυστυχώς, η επόμενη δεκαετία, αυτή του 2000, υπήρξε, (καθ΄ ολοκληρίαν), μια περίοδος «άδεια», καθώς η συμμετέχουσα, ισότιμα πλέον, στο κλαμπ του Ευρώ Ελλάδα, θεωρήθηκε και αφέθηκε να λειτουργήσει και να προχωρήσει, χωρίς δεκανίκια και ιδιαίτερες ενισχυτικές παρεμβάσεις, προσανατολισμένη στην χρηματοδότησή της από τις «αγορές», με δανειακούς όρους παρόμοιες της Γερμανίας.
Κι έτσι φτάσαμε στο κραχ των ελλειμμάτων και του χρέους !
Η δεκαετία του 2010 αρχίζει με τη «Ιουλιανή συμφωνία των Βρυξελλών», ένα καθαρό επίτευγμα του Γιώργου Παπανδρέου, που ακολουθώντας την πεπατημένη, «ζήτησε, απαίτησε, πίεσε και εν πολλοίς εκβίασε», για την νέα ενισχυτική παρέμβαση της Ευρώπης. Βέβαια, όλ΄ αυτά σε μια τελείως διαφορετική εποχή, με εντελώς άλλα χαρακτηριστικά και δεδομένα.
Η επιτυχία, αυτή τα φορά, έγκειται στην πρόταξη και την εκμετάλλευση των συνθηκών, των διεργασιών και των κινδύνων, που συνεπάγονταν για την Ευρωζώνη, η πτώχευση ενός μέλους της, καθώς και η βεβαιότητα της λειτουργίας μιας διαδικασίας «ντόμινο», με τραγικές συνέπειες για ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Καθοριστικής σημασίας ήταν, επίσης και η αποφασιστικότητα την οποία η «διασωστική» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έδειξε στην προώθηση των αναγκαίων, ριζικών, μεταρρυθμίσεων, που απαιτούνται, προκειμένου ν΄ αλλάξουν τα πάντα στη χώρα και να μπουν στην άκρη και πίσω, οι καταστάσεις, οι λειτουργίες και οι συμπεριφορές, που οδήγησαν στο χείλος της χρεοκοπίας.
Στα πλαίσια αυτά, δηλαδή των σύγχρονων δεδομένων και καταστάσεων, θα πρέπει να προσεγγιστεί, να εκτιμηθεί και να αξιολογηθεί, το περιεχόμενο και το είδους της «βοήθειας», όπως, φυσικά και οι όροι χορήγησής της. Οι ισοπεδωτικές και αφοριστικές προσεγγίσεις και συγκρίσεις, μπορεί ν΄ αποτελέσουν την προσφιλή ενασχόληση της καφρίλας της ελληνικής πολιτικής και δημοσιογραφικής σκηνής, δεν μπορούν, όμως, να καλύψουν την ουσία των αποφάσεων και τις, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, επωφελούς υλοποίησής τους.
Η απόπειρα, όμως, να γίνουν συγκρίσεις με το παρελθόν, αλλά και η καταγραφή των προαπαιτούμενων μιας θετικής αξιοποίησης των αποφάσεων της «Ιουλιανής συμφωνίας» του 2011, απαιτεί ένα άλλο σημείωμα…
Η επιτυχία, αυτή τα φορά, έγκειται στην πρόταξη και την εκμετάλλευση των συνθηκών, των διεργασιών και των κινδύνων, που συνεπάγονταν για την Ευρωζώνη, η πτώχευση ενός μέλους της, καθώς και η βεβαιότητα της λειτουργίας μιας διαδικασίας «ντόμινο», με τραγικές συνέπειες για ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Καθοριστικής σημασίας ήταν, επίσης και η αποφασιστικότητα την οποία η «διασωστική» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έδειξε στην προώθηση των αναγκαίων, ριζικών, μεταρρυθμίσεων, που απαιτούνται, προκειμένου ν΄ αλλάξουν τα πάντα στη χώρα και να μπουν στην άκρη και πίσω, οι καταστάσεις, οι λειτουργίες και οι συμπεριφορές, που οδήγησαν στο χείλος της χρεοκοπίας.
Στα πλαίσια αυτά, δηλαδή των σύγχρονων δεδομένων και καταστάσεων, θα πρέπει να προσεγγιστεί, να εκτιμηθεί και να αξιολογηθεί, το περιεχόμενο και το είδους της «βοήθειας», όπως, φυσικά και οι όροι χορήγησής της. Οι ισοπεδωτικές και αφοριστικές προσεγγίσεις και συγκρίσεις, μπορεί ν΄ αποτελέσουν την προσφιλή ενασχόληση της καφρίλας της ελληνικής πολιτικής και δημοσιογραφικής σκηνής, δεν μπορούν, όμως, να καλύψουν την ουσία των αποφάσεων και τις, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, επωφελούς υλοποίησής τους.
Η απόπειρα, όμως, να γίνουν συγκρίσεις με το παρελθόν, αλλά και η καταγραφή των προαπαιτούμενων μιας θετικής αξιοποίησης των αποφάσεων της «Ιουλιανής συμφωνίας» του 2011, απαιτεί ένα άλλο σημείωμα…
.jpg)
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Επιτυχία... επίτευγμα... καλά... ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του. Αλλά να κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας?
Μήπως η πολιτική μας και η ηθική μας ανεπάρκεια, μήπως ο καιροσκοπισμός μας δεν μας αφήνει να δούμε λίγο πιο πέρα? Και για να μην παρεξηγηθώ... δεν είμαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ!
Ως πολίτης λοιπόν αναρωτιέμαι ποιά η επιτυχία όταν έχουμε γίνει ο περίγελος όλων, όταν εμείς οι ίδιοι καταστρέφουμε ό,τι είχαμε χτίσει έστω και... "αυθαίρετο" (Ελπίζω να μην με διαβάζει κι ο Παπακωσταντίνου)!
Πόσους έλληνες καταδίκασε το κόμμα σας σε πείνα, μαρασμό, θλίψη, απόγνωση... πόσους έλληνες οδήγησε στην καταστροφή? Αυτό όμως δεν είναι αρκετό, γιατί το μίσος θέλει ικανοποίηση και η κυβέρνησή σας κυβερνά με μίσος! Θα κλείνετε τον κόσμο στις φυλακές από 1η Αυγούστου... αποφασίζετε και διατάζετε... οργανώσατε και εφαρμόζετε πολιτικές καταδίωξης και τελικά εκδίωξης των ελλήνων που δεν "γουστάρετε"... 150000 μόνο έφυγαν ως μετανάστες το πρώτο 6μηνο του 2011 ως ανεπιθύμητοι, αποτυχημένοι ή απατεώνες... κάποτε διώχναμε τους κομμουνιστές... α, ξέχασα και ο κατα φαντασίαν Πρωθυπουργός ήταν εξόριστος...
Θα σας πρότεινα λοιπόν, αντί να αυτοϊκανοποιήστε εκεί στο ΠΑΣΟΚ με όλα όσα συζητάτε μεταξύ σας... άντε να δουλέψετε λιγάκι μην και καταλάβετε τι συμβαίνει γύρω σας!
Καλώς τον ! Αν υποθέσω πως η δεύτερη και η τρίτη παράγραφός σου, αναφέρεται, γενικά, στους έλληνες, δεν θα διαφωνήσω μαζί σου.
Τώρα για την "καταδίωξη" των ελλήνων από το ΠΑΣΟΚ, σάμπως εύκολα και επιφανειακά δεν κρίνεις και δεν γράφεις ;
Υπήρχε (και υπάρχει) κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με την πτώχευση επί θύραις, ναι ή οχι ;
Ανεξάρτητα ποιος έφταιξε για αυτό (ο καθένας κάνει τις προσεγγίσεις του), μπορούσε να γίνει κάτι άλλο και μπορούσε η κυβέρνηση του Παπανδρέου που κληρονόμησε την καυτή πατάτα, να πράξει κάτι το διαφορετικό ;
Την ώρα που καίγεται το πελεκούδι, το ευκολότερο είναι να κάνεις κριτική και ν΄ αφορίζεις, όντας έξω και πάνω από τα πράγματα και τις εξελίξεις.
Οι περικοπές αποκαθίστανται και τα εισοδήματα μπορί να ξανααυξηθούν, η ύπαρξη της χώρας, όμως, δεν μπορεί να παιχτεί σαν σε ζαριά !
΄Οσο για τη δουλειά που λες, πέρα από το προσωπικό (δουλέυω από τα 7 μου και θα δουλέυω για πολύ ακόμα), το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα μεγάλο και πολυσυλεκτικό, μπορεί να είχε στις τάξεις του και θλιβερές περιπτώσεις, αλλά κατά κύριο λόγο, δεν στελεχώνονταν από ρεμπεσκέδες και ρεμάλια, της φτηνής κουλτούρας και του περιθωρίου, (όπως άλλοι ...προοδευτικοί σχηματισμοί...),αλλά από αγωνιστές που πάλεψαν και παλεύουν για μια καλύτερη Ελλάδα. Κι είναι το μόνο κόμμα που έκανε και κάνει την αυτοκάθαρση του!
Αγαπητέ "ΛΟΓΟΠΛΟΚΕ" αδικως σπαταλας τον πολύτιμο χρόνο σου απαντώντας σε τέτοιου είδους κακεντρέχειες.Όπως βλέπεις η ΔΕξιά παραμένει πάντα η γνωστή Δεξιά!Τον πρόσεξες τον κύριο;Για όοοολα τα στραβά αυτού του κράτους-σε ορισμένες περιπτώσεις,ακόμα και απο την εποχή της δημιουργίας του-φταινε ή οι κακοί κομμουνιστές ή οι "τρισκατάρατοι" ΠΑΣΟΚοι!Οχι η Δεξιά δεν φταίει σε τίποτα απολύτως!Αυτή απλά παρέλαβε-και θα εξακολουθεί να παραλαμβάνει- "καμμενη γη" και τα στελέχια της-οπως ο αξιαγάπητος Βουλγαράκης-ανελωσαν όλες τους τις δυνάμεις για να το κανουν να ορθοποδήσει!
Το θρασσος τους φίλε μου λυγίζει χρωμιομολυβδενιούχο χάλυβα προς χρήσιν πολεμικής βιομηχανίας!
Ρε είσαστε με τα καλά σας;Τολμάτε και αναφέρεστε σε μετανάστευση Ελλήνων εσείς που τις δεκαετίες του 50 και του 60 αδειάσατε την Ελλάδα απο τους "ανεπιθύμητους";1500000 Ελληνες εγκατέλειψαν τοτε την πατρίδα τους για ενα καλυτερο μέλλον "στις φάμπρικες της Γερμανίας και στου Βελγίου τις στοές"! Τολμάτε να μιλάτε για "μαρασμό", "θλίψη" και "απόγνωση" εσεις που την ίδια περίοδο "θεσμοθετήσατε" το διαβόητο "πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων", που οποιος κακομοίρης Ελληνας δεν το κατείχε "τον έτρωγε η μαρμάγγα";Ούτε αδεια για να ανοίξει ενα μικρομάγαζο δεν μπορούσε να λάβει, ποσο μάλλον να διοριστεί στο δημόσιο που την περίοδο εκείνη έμοιαζε με το αβατον του Αγίου όρους και προορίζονταν για αποκλειστική χρήση των λεγόμενων "εθνικοφρόνων"!Αυτος υπήρξε και ο κύριος λόγος της μαζικής μετανάστευσης Ελλήνων στο εξωτερικό.Η θα'μεναν στην Ελλάδα και θα ψόφαγαν απο την πεινα, εφόσον το σύστημα το στήσατε κομμενο και ραμμενο στα μέτρα σας, η θα'φευγαν στο εξωτερικο οπου ειχαν καποιες πιθανότητες επιβίωσης.Και μετα απο όλα αυτα-και ακομα περισσότερα που αν αρχίσω να τα παραθέτω θα γραφω μια εβδομαδα- εξακολουθείτε και μιλάτε με τέτοια έπαρση!Συνεχίστε λοιπόν ετσι και θα δειτε εξουσία την χρονια που ο Φλεβάρης εχει 32 μέρες!
Από ανώνυμος1:
Αγαπητέ λογοπλόκε, σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντηση και σε ευχαριστώ διότι, πραγματικά τέτοια απάντηση ήθελα να λάβω από κάποιον του ΠΑΣΟΚ!
Να σημειώσω – κι ελπίζω θα συμφωνήσεις μαζί μου – πως, όταν η κριτική είναι έντονη και γίνεται με ίσως άκομψο και δεικτικό τρόπο, αυτό συμβαίνει, διότι οι απαιτήσεις είναι υψηλές! Επομένως, σου ζητώ συγγνώμη για την έλλειψη διακριτικότητας που επέδειξα στη συγγραφή του σχολίου μου, αλλά αυτή «χάθηκε» πριν πολλά χρόνια (Συνέδριο Ν. ΠΑΣΟΚ 2000?)… Το αναφέρω καθώς, έχει ήδη περάσει μια δεκαετία και όπως πιθανόν καταλαβαίνεις το επίπεδο των «καρεκλομάχων» έχει περάσει στα… ανώτερα κλιμάκια! Άρα, η ποιότητα της πολιτικής εντός του ΠΑΣΟΚ παραμένει ζητούμενο…
Τώρα, σε ό,τι αφορά στα όσα αναφέρεις στην απάντησή σου... Βεβαίως και οι έλληνες βιώνουν καταδίωξη και μάλιστα του χείριστου είδους… αυτού της κακής αντιγραφής! Κακέκτυπο δηλαδή. Διότι το ΠΑΣΟΚ μπορούσε και έπρεπε – λόγω ιστορίας κ.λπ. – να επιλέξει άλλους δρόμους… δρόμους δημοκρατικούς… δεν το θέλησε και δεν το θέλει!
Κατάσταση εκτάκτου ανάγκης… ας μην κοροϊδευόμαστε. Το κράτος δεν πέφτει έξω… δεν είναι επιχείρηση που κατεβάζει ρολλά. Άρα η ύπαρξη της χώρας (οικονομική ή εδαφική ή ό,τι άλλο) δεν παίζεται στα ζάρια, εκτός κι αν οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού (σε κάποια άσχετη(?) στιγμή) – και το αναφέρω διότι αποτελούν δείγμα πολιτικής(?) σκέψης(!) – είχαν σκοπό μόνο να τρομοκρατήσουν ή να εκβιάσουν… αναφέρομαι ασφαλώς στις δηλώσεις του περί «λιγότερων στρεμμάτων»… θα τις θυμάσαι φαντάζομαι….
Ελπίζω επίσης να καταλαβαίνεις πως με την προτροπή μου προς εργασία, δεν αναφερόμουν σε εσένα προσωπικά! Πώς θα ήταν δυνατόν άλλωστε??? Όμως, καθώς έχω κι εγώ ασχοληθεί με την πολιτική ενεργά στο παρελθόν και ίσως να είμαι και πιο μεγάλος ηλικιακά από εσένα (δεν παίζει κανέναν ρόλο) έμαθα το εξής απλό: Πολιτική δεν γίνεται με γραβάτα, σε ωραία γραφεία με λουλούδια και αρώματα! Γίνεται έξω στον δρόμο και το κακό είναι πως τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ φοβούνται να βγουν στον δρόμο… όχι λόγω των όποιων ηλίθιων απειλών ή των όποιων προπηλακισμών… Φοβούνται να βγουν στον δρόμο διότι γνωρίζουν πως ήδη έχουν αποτύχει! Γνωρίζουν πως συνειδητά έθεσαν εαυτούς απέναντι στην κοινωνία! Γνωρίζουν πως αντί να κάνουν το αυτονόητο, να κυβερνήσουν δηλαδή, επέλεξαν τον συμβιβασμό και ο συμβιβασμός αυτός δυστυχώς δεν μας ταιριάζει… Πώς να το κάνουμε?
Ναι… όλοι φταίμε! Αλλά με το να κλείνουμε τον κόσμο στη φυλακή γιατί το κράτος και τα κόμματά του ανέδειξαν πρώτα την λαμογιά ως υψηλή πολιτική… ε… είναι ανήθικο και δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Με το να διώχνουμε τους έλληνες ως κατεστραμμένους και αποτυχημένους και έπειτα – αφού θα έχουν πετύχει – να τους λέμε πως έχουν υποχρέωση να στηρίξουν εμάς που τους διώξαμε (Πετσάλνικος)… ε… αν μη τι άλλο αυτό είναι θράσσος. κ.λπ…
Δεν με νοιάζει τι κάνει η ΝΔ ο ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ η όποιος άλλος. Αδιαφορώ και για το ΠΑΣΟΚ ως δήθεν (και καταλαβαίνεις τι εννοώ) κοινωνικό εκφραστή. Αυτό που με νοιάζει είναι να επιβιώσω και πολύ φοβάμαι πως η κυβέρνηση αυτή δεν το επιθυμεί! Και η προηγούμενη δεν το επιθυμούσε. Φαίνεται… η υποψία πως υπάρχουν δυο Ελλάδες μάλλον επιβεβαιώνεται. Και είναι κρίμα. Γιατί μπορούμε καλλίτερα!
Τώρα για τον άλλον το φίλο… τι ν’ απαντήσει κανείς… εντάξει… συμφωνούμε:)
Δημοσίευση σχολίου